Ranking użytkowników

W dniach 16-20 września 2017 roku tuż przed wschodem możemy obserwować kosmiczny taniec Księżyca, Regulusa i trzech planet. Pogoda nie dawała większych nadziei na obserwację, ale czujnym trzeba być Ok. 4 rano padał u mnie jeszcze deszcz i niestety zamknąłem oczy. Niestety, bo kiedy żona obudziła mnie kwadrans po piątej po chmurach śladu nie było a spojrzenie w okno spowodowało szybsze bicie serca. Sprzęt był przygotowany, więc w 4 minuty znalazłem się w samochodzie i podjechałem kilka km za miasto. Już niestety świtało, ale udało się 18 września 2017, godzina 05.33, EOS5D, ISO100, f/4, 0.8s, 73mm

Zdjęcie ze zlotu - materiał zbierany w sobotnią noc między chmurami ale udało się wymęczyć LRGB Odsiałem pojechane klatki i wybrałem tylko te znośne chociaż i tak nie jest idealnie. Następnym razem muszę lepiej montaż ustawić. Była to pierwsza próba nowego zestawu do krótkoczasowego astrofoto. Myślę, że całkiem udana. Materiału mało więc jest sporo szumu ale sporo detalu też wylazło. Nie robiłem "downsizeu". Rozmiar i skala oryginalna. Sprzęt: Newton 254/1200 na EQ6 + ASI178MM-C + ZWO LRGB Ekspozycja: L -> 50 x 4 sekundy RGB -> 50 x 6 sekund na kanał Trzy wersje: z szumem, kiślowata ale odszumiona i crop samej mgławicy

Jeszcze dla fanów pionowych ujęć Aż się prosi by jakiś fajny obiekt był w tle, ale niestety u mnie ciężko z takimi...

Dziś nad ranem (5 minut przed godziną piątą i 25 minut przed planowanym zamknięciem obserwatorium), przy jaśniejącym już powoli niebie, zauważyłem nieznany obiekt w galaktyce IC 221 (UGC 1835). Nigdzie nie był raportowany. Wykonałem kilka dodatkowych zdjęć i każde z nich potwierdzało, że obiekt faktycznie jest i nie przemieszcza się na tle gwiazd. Jest dosyć trudny, bo trochę blisko jądra niedużej kątowo galaktyki (offset wynosi 10W 0S). Mag: 17.6. Moje 45-sekundowe zdjęcie odkrywcze: Ekspozycja 5 x 9s, Data: 2017 09 16.120 UT, 17.6 mag., pozycja: 02h 22m 40.18s +28° 15' 24.9", 0.25m f/3.3 reflektor; ASI290MM-C bin2 @30dB Zgłosiłem odkrycie do TNS i zostało ono zarejestrowane pod nazwą AT 2017gtd: https://wis-tns.weizmann.ac.il/object/2017gtd/discovery-cert Kiedy wstałem dziś rano (tzn. po godzinie 12-tej ) wykonałem kolejne zdjęcie z 24-calowego teleskopu T24 (obserwatorium iTelescope.net w górach Sierra Nevada), ale przy dużo dłuższym czasie ekspozycji - 300 sekund. Mimo problemu z ostrzeniem na tym teleskopie, PSN jest jednak na tej rejestracji również widoczna. IC 221 to galaktyka spiralna znajdująca się w odległości 240 milionów lat świetlnych (Vr=5085 km/s). Na niebie umiejscowiona jest prawie dokładnie na samej południowej granicy gwiazdozbioru Trójkąt. Jeżeli chodzi o supernowe, to jest bardzo ciekawa. Obserwowano w niej bowiem już dwie supernowe. Jeżeli moje odkrycie zostanie potwierdzone spektroskopią, to będzie i trzecia.

Dawno Was nie odwiedzałem (jedna z nielicznych choć mocno dokuczliwych wad bycia poza zasięgiem),więc trochę się nalajkowałem odrabiając zaległości. Działu chmury z góry niema,więc wstawię tutaj.Mając miejsce przy oknie w taniej popularnej rejsówce podziwiam widoki,aparat w "bagażówce" komóra rozładowana od dwóch godzin,ratuje mnie sąsiad udostępniając swoją komórkę.Uprzejmość na tym się nie kończy,popełnione fotki przesyła mi na maila. Cóż,smart był trochę leciwy,ale chmurki w niskim słońcu wyglądały cudnie,więc mimo że jakościowo do szału daleko podziele się z Wami widoczkami Pozdrawiam

.. no i jednak potwierdziło się SN 2017gtd tu supernowa typu II przed maksimum blasku. Nie spodziewam się więc jakiegoś szczególnego pojaśnienia. W komunikacie ATEL10755 jest wskazane podobieństwo z widmem supernowej SN 1999gi. Wygląda więc na to, że mamy do czynienia z typem II-P. To dobrze, przynajmniej dłużej będzie ją można obserwować. Jeszcze raz dziękuję wszystkim za słowa (i kliknięcia ) wsparcia, a dla kolegi @Wega: Vy73 de SQ1RES

17-09 - I zdjęcie zlotowe Tańcząc taniec anty-deszczu czekamy na obserwacje

a jednak! udało się tuż przed samym zlotem złapać ciekawe zjawisko... a mianowicie przelot ISS przez księżyc.... Samo się podłożyło... gdyż zjawisko było widoczne z mojego balkonu! aż żal było przepuścić okazję, szczególnie, że niebo było naprawdę ładne. Więc na leniucha.... wieczorem bez spiny rozłożyłem i ustawiłem sprzęt... a o 4:38 (dnia 14.09.2017) wystarczyło włączyć "rec" sam oglądałem zjawisko w lornetce... to jednocześnie moja pierwsza wizualna obserwacja tranzytu! Niska jakość, bo pierwsza próba w życiu.. więc ustawiłem nagrywanie filmu 60kl/s więc rozdzielczość tylko 1240x780 (czy siakoś tak...) Następnym razem spokojnie można ustawić FullHD 30kl/s.. też się załapie... Szczegóły techniczne: SW 150/750 + canon 550D (bez korektora comy) P.S. Stacja faktycznie to leciała 2x szybciej... ale, że miałem 60kl/s..... to sobie "sloł mołszyn" zrobiłem

Nie odzywałem się bo spacerowaliśmy po lasach zbierając grzybki. Dzisiaj, mając wyczyszczoną optykę trzymamy kciuki za pogodę!

Dzisiejsze zdobycze pstryknięte nad Odrą:

Tutaj łuk trochę słabiej widoczny, ale załapał się Księżyc (ten cienki rogalik (prawy, górny róg)

Dzisiaj trafiła mi się taka chmurka z tęczową grzywką

Takie teraz z Canona 450D.

Zajrzyj tu:

A dziś takie:

Jest potwierdzenie typu supernowej ! Okazało sie że jest to typ II. Podobnie jak w La Silla również i tu zwracają uwagę na wczesny etap zjawiska. Od tej chwili możemy zatem już oficjalnie mówić o supernowej (SN) a nie o możliwej supernowej (PSN).

A to dobre. Czyli podsumowując: zobaczyłeś M31, jesteś zawiedziony jej widokiem, a jednocześnie w głębi siebie nie dowierzasz, stąd pytanie "czy coś robię nie tak?". Odpowiedź brzmi: widocznie to nie jest Twoja pasja. Nigdy nie zapomnę jak pierwszy raz w życiu znalazłem M31 w lornetce podczas pełni Księżyca, było widać tylko okrągłe jądro galaktyki i to słabo. Musiałem się powstrzymać od okrzyków radości na ten widok. To jest absolutnie niesamowite, że udało mi się zobaczyć przez zwykłą lornetkę inną galaktykę, dysk miliardów gwiazd odległy o 2,5 mln lat świetlnych! Potem osiągałem coraz lepsze efekty wraz z doświadczeniem, M31 podczas nowiu - bez Księżyca, widać halo i galaktyka jest szeroka i płaska, widoczna również gołym okiem. Natomiast jej widok podczas nowiu w Bieszczadach to kolejny poziom jakości, widać górne pasmo ciemnych pyłów w lornetce 10x50 jako ostrzejsze niż u dołu odcięcie od tła nieba, a sama galaktyka szeroka na ponad 3 stopnie kątowe!

Łuczek zenitalny złowiłeś http://grzanka.pl/2012/08/23/luk-okolozenitalny/

Takie teraz nad moim balkonem z Canonka 450D z kiciakiem

Złowieszcze kłębowisko sprzed dwóch dni.

- Słonko, pytanie: "13. AU to "jednostka astronomiczna". Co oznacza?" - - Hmm... że kogoś coś boli? -

Gratuluję zwycięskich fotek jak i dla wszystkich uczestników konkursu.

Ja przyjeżdżam w środę do pyrlandzkiej czwóreczki także niedługo się zobaczymy

Gratulacje to za mało!!! Ale co można więcej wyrazić słowami...

Przepraszam, że dopiero dzisiaj Na zlocie byłem i odrabiam zaległości. Wielkie gratulacje dla Mirka i Darka. Świetne foty Bardzo dziękuję wszystkim głosującym na moje zdjęcie

Gratulacje. Obiekt obowiązkowy do złapania w trakcie zlotu! U mnie już dodany do listy....

Noż to było wiadome Czyli jeszcze minimalnie mocniej rozbłyśnie - Łapcie ją ludziska

Pole wykoszone Lampy wyłaczą Klucz będziemy mieli

Również gratuluję. Fotka Mirka była moim faworytem do zwycięstwa, swietne ujęcie. Oczywiście Fotki Łukasza i Darka również bardzo dobre. Jeśli o mnie chodzi, to wydawało mi się, że moje zdjęcie wypadnie znacznie lepiej, powtórzenie ankiety było dla mnie dość nerwowe, bo na swoich 2 fanów z pierwszej ankiety musiałem czekać aż do ostatniego dnia głosowania :P.

Gratulacje ! Konkursik fajny i przyjemny dla oka

No to chyba się wyjaśniło Tapeta powędruje do Mirka do sali kółka astronomicznego. Dzięki Adamowi otrzymam atlas chmur który z chęcią przestudiuję i nauczę się coś więcej o chmurach które na przemian focę i przeklinam Dodatkowo Mirek otrzyma ode mnie tektyt, to będzie miał dzieciakom do pokazania, a i Adam jeśli wyrazi taką chęć również otrzyma kamyczek za swój gest

Wahałem się, czy zamieszczać ten tekst, oryginalnie napisany kiedyś dla miesięcznika Astronomia. Jednak dysponując obecnie genialnymi ilustracjami, w dodatku opisanymi, postanowiłem zaryzykować. Więc przeczytajcie, ku pokrzepieniu serc. Drugim po Wielkim Wozie najłatwiejszym do rozpoznania asteryzmem północnego nieba jest rozległa, trochę niesymetryczna litera W. Widział ją pewnie każdy, choć nie każdy wie, że jest to rdzeń rozległego gwiazdozbioru Kasjopei rozciągającego się wzdłuż Drogi Mlecznej. Składa się na nią pięć gwiazd o jasności w granicach około 2 mag ? 3,5 mag leżących w odległości 4 stopni jedna od drugiej. Szósta gwiazda zbliżonej jasności leży na jednej z ?kresek? tworzących literę. Będziemy trzymać się porównania do litery W i używać określeń ?lewy? i ?prawy? względem tak widzianego asteryzmu. Źródło: Wikipedia Lewa, nieco rozciągnięta strona rozpoczyna się zimno białą a dla niektórych obserwatorów nawet niebieskawą gwiazdą ? Cas, inaczej Segin - najsłabszą w asteryzmie (3,35 mag, typ widmowy B3 V). Wszystkie pozostałe gwiazdy składające się na ?literę? są układami wielokrotnymi, choć tylko jedną jesteśmy w stanie rozdzielić na dwa składniki z użyciem silnej lornetki. Patrząc w prawo i w dół od ? Cas (4 stopnie na południowy zachód) znajdziemy jaśniejszą także białą gwiazdę ? Cas (Ruchbach (2,26 mag, typ widmowy A5 IV). Środkowa gwiazda litery W - ? Cas (Cih) to najjaśniejszy w asteryzmie niebieski podolbrzym typu widmowego B0,5 IVe (jasność 2,15mag). Kolejna ?kreska? doprowadza nas do gwiazdy Schedar (inaczej Schedir) uznanej przez Bayera za najjaśniejszą w gwiazdozbiorze i oznaczonej jako ? Cas. Jest ona jednak nieco ciemniejsza niż ? Cas, chociaż bardziej zwraca na siebie uwagę piękną pomarańczową barwą. Ma jasność 2,24 mag i jest typu widmowego K0 III. W 1/3 odległości pomiędzy Schedar (? Cas) i Cih (? Cas) znajduje się jasna gwiazda oznakowana jako ? Cas lub Achird. Jest to gwiazda wielokrotna możliwa do rozdzielenia przy powiększeniu 15x na dwa składniki o jasności 3 mag i 7,5 mag odległe o niemal 13?. Zakończenie prawego ramienia litery W stanowi Caph ? ? Cas, gwiazda zmienna o niewielkim zakresie zmienności (2,34-2,38 mag), typu widmowego F3 III. Pasmo pyłowe leżące w płaszczyźnie naszej Galaktyki, tak wyraźnie widoczne w gwiazdozbiorze Orła i sięgające Łabędzia, w Kasjopei słabnie i zanika. Patrzymy wprawdzie nadal równolegle do płaszczyzny galaktycznego dysku, ale bardziej ?na zewnątrz?. Pył nie przysłania więc gromad otwartych ani mgławic, tak licznych w tym rejonie. Kasjopeja pozostaje jednak niedoceniona. Chętniej patrzymy na Perseusza z jego sercem ? wielką asocjacją Melotte 20 i koroną ? Gromadą Podwójną (h i ? Per, NGC 869 i NGC 884), czy też na nieodległą M31 ? Galaktykę Andromedy. Trochę niesprawiedliwie kojarzymy z Perseuszem gromadę Stock 2, widoczną nad Gromadą Podwójną. Ta rozległa na 60' i jasna (4,4 mag) gromada otwarta o kształcie ludzkiej sylwetki znajduje się przecież już w gwiazdozbiorze Kasjopei. Ze względu na charakterystyczny kształt prężącego muskuły mężczyzny obiekt ten nazwano Muscleman, czyli Mięśniak lub Kulturysta. Gromadę podwójną a ściślej jej zachodni składnik - NGC 869 łączy z gromadą Stock 2 nieco zagięty warkoczyk gwiazd 6-8 mag. Jako całość jest to widok szczególnie odpowiedni dla lornetki niekoniecznie dużej. Najlepiej jeśli ma ona umiarkowane powiększenie (8-12x) a za to szerokie pole widzenia. W lornetce 8x42, dysponującej zazwyczaj polem widzenia ponad 7 stopni, widać jednocześnie nie tylko wspomniane gromady, lecz także nawet jasną Gromadę Pazmina (Stock 23) na granicy z Żyrafą (6 stopni na wschód). Pomiędzy nimi majaczą gromady Melotte 15 (22' średnicy, 6,5 mag) oraz IC 1848 otoczone delikatną poświatą mgławic, nazywanych romantycznie Serce lub Serce i Dusza (IC 1805 otaczająca Mel 15) a czasem mniej romantycznie Zarodek (Embryo ? mgławica IC 1848 o rozmiarach 30?x60? i łącznej jasności 6,2 mag, otaczająca gromadę o tym samym numerze katalogowym)*. Na skrajach mgławicy Serce, odpowiednio 1° na wschód i 1° na południe od rozświetlającej ją gromady Mel 15, znajdziemy kolejne dwie gromady otwarte ? NGC 1027 (6' średnicy, 6,7 mag) i Markarian 6 (Mrk 6, 4,5', 7,1mag). O ile w tej pierwszej zerkaniem lub przez dużą lornetę dostrzeżemy poszczególne gwiazdy, to w drugiej szanse są niewielkie ? zobaczymy tylko plamkę świetlną. W dobrych warunkach obserwacyjnych próbujmy dostrzec następną mgławicę a właściwie dwie zlewające się ? NGC 896 i IC 1795. Leżą one równie blisko gromady Mel 15 lecz na północny zachód od niej, w kierunku gwiazdy ? Cas. Łącznie zajmują obszar ok. 40' średnicy, choć nawet w najlepszych warunkach zobaczymy mgiełkę o połowę mniejszą. Z kolei mgławicy IC 1848 towarzyszą na wschodnim skraju dwie zlewające się z nią i ze sobą gromady Collinder 33 i 34 (Cr 33 i 34). Cały kompleks jest wydłużony i zajmuje powierzchnię ok. 1x2 stopnie. Wszystkie te obiekty można obserwować jednocześnie bez poruszania lornetką, od Kulturysty (Stock 2) i Gromady Podwójnej na zachodzie do gromady Pazmino (Stock 23) na wschodzie. Gwarantuję zawrót głowy od nadmiaru wrażeń. Proponuję teraz skierować lornetkę ok. 7 stopni na zachód, tak, by gwiazdy ? Cas i ? Cas, stanowiące lewe ramię litery W, znalazły się jednocześnie w polu widzenia. Tuż po lewo (na wschód) od ? Cas możemy wtedy wypatrzyć pojaśnienie gromady Stock 5. Nie jest to łatwe, pomimo, ze według OITH** łączny blask jej 25 gwiazd osiąga 7 mag, przy średnicy gromady 15'. Na południe od linii ? Cas - ? Cas, około jednego stopnia poniżej jej środka znajdziemy gromadę NGC 663 o zbliżonej jasności i wielkości kątowej (7,1 mag, 16'), jednak nieporównywalnie łatwiejszą do dostrzeżenia. Zerkaniem przez średnią a bezpośrednio przez dużą lornetkę powinniśmy nawet dostrzec kilka-kilkanaście spośród jej kilkudziesięciu gwiazd. Pół stopnia powyżej, niemal na linii łączącej gwiazdy ? Cas z ? Cas widać gromadę jeszcze jaśniejszą, choć mniejszą ? NGC 654. Przy lornetkowych powiększeniach jej ciasno upakowane dość jasne gwiazdy zlewają się w jednolitą plamę świetlną średnicy 5' i jasności aż 6,5 mag. Większy sprzęt ukaże jednak wyraźnie wyodrębnioną z tła grupę gwiazd z jedną najjaśniejszą na południowym skraju. Dociekliwy obserwator przypatrując się starannie dostrzeże jeszcze jedną słabszą gromadę poniżej wspomnianej pary. NGC 659 jest w takiej samej odległości, czyli 0,5 stopnia lecz na południe od leżącej centralnie największej w grupce gromady NGC 663. Jej jasność 7,9 mag i średnica 5' wystarczają, by była nieźle widoczna na wiejskim niebie, jednak o rozdziale na gwiazdy nie możemy marzyć. Najjaśniejsza spośród 40 składowych ma tylko 10,5mag. Dla całej grupy proponuję nazwę Gromada Potrójna, (popularnie Trichotki). Przyjrzyjcie się jej i powiedzcie, czy nie mam racji. Zadziwiające jest, że Pierre Mechain, który odkrył w pobliżu (1,5° na zachód) gromadę otwartą skatalogowana później jako M103, nie dostrzegł opisanej trójki. M103 leży pomiędzy nią a gwiazdą ? Cas i jest nieco większa (6' średnicy) i jaśniejsza (7,4 mag)od najbliższej jej NGC 659 zaś mniejsza i ciemniejsza od dwu pozostałych. Jednak przez średnią lornetkę da się rozpoznać klinowaty kształt, zbliżony do sławnej Choinki (NGC 2247) z gwiazdozbioru Jednorożca, zaś przez większą można dojrzeć poszczególne gwiazdy. Gromadzie M103 i gwieździe ? Cas (Ruchbah) towarzyszy od południa zagęszczenie gwiazd na powierzchni ok. 2,6x3,3 stopnia. Dopatrując się w nim kształtu latawca ukuto nawet nazwę Queen's Kite. By zobaczyć tam latawiec, trzeba było sporej wyobraźni. Jednak i bez tego warto oglądać ten obszar, zwłaszcza przy niezbyt dużym powiększeniu, wyszukując barwne gwiazdy. Sąsiadująca 2-3 stopnie od zachodu okazała gromada otwarta NGC 457 (15? średnicy, 6,4 mag)jest obiektem znanym pod kilkoma nazwami. Od towarzyszącej najjaśniejszej gwiazdy bywa zwana gromadą ? Cas. Częściej jednak spotyka się nazwę gromada Sowa lub ET (Extra-Terrestial czyli w wolnym tłumaczeniu Kosmitek). Takie nazwy nadano z powodu pary ?oczu? - dwóch stosunkowo jasnych gwiazd o kontrastowych barwach żółtej i niebieskiej, towarzyszących gromadzie od południa, choć prawdopodobnie nie związanych z nią fizycznie. Phil Harrington (TUB***) pisze, że jest to ? Cas i HD 7902, zaś NSOG**** twierdzi, że sama ? Cas jest gwiazdą podwójną o jasności składowych 5 mag i 7 mag oraz odstępie 134?. Bez trudu powinniśmy dostrzec także wiele spośród tworzących gromadę gwiazd tworzących nieco podłużny tułów Sowy, rozciągnięty na linii północ-południe. Wędrując dalej w tym samym kierunku, po przesunięciu lornetki o jedno pole widzenia w prawo powinniśmy zobaczyć jasną gwiazdę Schedar (? Cas) z towarzyszącą jej w odległości niecałych 2° z lewej strony nieco słabszą Achird (? Cas). Odmierzając teraz około 1 stopnia od każdej z nich, poniżej ? Cas a po lewo od ? Cas wypatrzymy małe (4' średnicy) zagęszczenie gwiazd. Przyglądajmy mu się zerkaniem a widoczny jasny obszar wzrośnie wielokrotnie, niemal do średnicy tarczy księżycowej (ok. 30'). Może nawet dostrzeżemy ciemniejsze wcięcie na jego tle. To mgławica Pacman (NGC 281) nazwana tak dzięki podobieństwu do postaci z gry komputerowej. Oświetlająca ją gromada nosi oznakowanie IC 1590. Niekiedy tym symbolem oznaczane są jednak wspólnie mgławica i gromada. Jest to obszar narodzin nowych gwiazd, o czym świadczą widoczne na fotografiach globule Boka i skryte w nich lecz emitujące podczerwień protogwiazdy. Peter Birren zaleca filtry UHC do obserwacji mgławicy, jednak widać ją i bez tego, pod warunkiem czystego, nie zaświetlonego nieba wiejskiego. Gdyby Pacman okazał się dla nas chwilowo niedostrzegalny, możemy pocieszyć się widokiem asocjacji ? ? ? Cas. Znajdziemy ją 2-3° na południe od ? Cas. Zawiera kilka młodych, niebieskawych gwiazd, w tym najjaśniejszą ? Cas ok. 3,5 mag i dwie o jasności 4,5 mag wraz z kilkunastoma ok. 7 mag i słabszymi. Gwiazdy pogrupowane są w pary i półksiężyce. Warto przyjrzeć się im przez dobrze ustabilizowaną lornetkę, by wydobyć wszystkie ?smaczki? obrazu. Jeśli już obserwujemy obszar poniżej prawej części wielkiej litery W, przesuńmy pole widzenia w okolice ? Cas (Caph). W odległości ok. 1° na prawo od niej zobaczymy parę gwiazd odległych od siebie o ok. 15?, czyli ?3057 (północna) i ?3062 (południowa). W rzeczywistości każda z nich jest ciasnym układem podwójnym. Podobną dwójkę - ? Cas i V373 znajdziemy 2° dalej w tym samym kierunku. Obie są gwiazdami zmiennymi. Następne 2° na południe znajduje się podobnie zwarta grupa kilku gwiazd, z których najjaśniejsza jest ? Cas. Razem widzimy więc kształt trójkąta lub ukośnych skrzydeł odrzutowca złożonych z wymienionych par i grupy. W prawym ?skrzydle?, w połowie odległości między ? Cas i ? Cas znajdziemy Różę Karoliny, jasną i rozległą gromadę otwartą złożoną aż z 300 słabych gwiazd. Najjaśniejsza z nich ma tylko 10,7 mag, więc w lornetce zobaczymy jednolitą, jednak jasną (6,7 mag)i rozległą na 18? świetlną plamę. Gromada oznakowana jest obecnie jako NGC 7789. Odkryła ją, podobnie jak szereg innych gromad otwartych w gwiazdozbiorze Kasjopei, Karolina Herschel, siostra i często niedoceniana współpracowniczka sławnego Williama. Obszar na północ od prawej części litery W (ponad nią) zawiera w jednym polu widzenia lornetki dwie jasne gromady otwarte. Nieco słabsza (7 mag)i mniejsza (12?) jest NGC 225, dość luźna gromada leżąca 2° w prawo i nieco powyżej (na północny zachód) od ? Cas (Cih). W układzie jej kilkunastu gwiazd widzianych w powiększeniu ponad 15x można dopatrywać się miniaturki gwiazdozbioru ? małej litery W. Jaśniejsza i liczniejsza z gromad ? NGC 129 (6,5 mag, 21? średnicy, 35 gwiazd), znajduje się dokładnie w połowie odległości między ? Cas (Cih) i ? Cas (Caph). Jej gwiazdy także ułożone są w kształcie dwóch stykających się klinów lub litery W, co widać przez większy sprzęt. W gromadzie tej znajduje się gwiazda zmienna ? cefeida DL Cas (8,6 mag - 9,3 mag, okres zmienności 8 dni) a także trzy inne nadolbrzymy. Co ciekawe, DL Cas jest gwiazdą spektroskopowo podwójną i była przedmiotem intensywnych badań astronomów amerykańskich*****. Kasjopeja zawiera jeszcze jedną gromadę otwartą z katalogu Messiera ? M52. Znajdziemy ją przedłużając o drugie tyle na północny zachód odcinek łączący gwiazdy ? i ? Cas. Gromada jest liczna, choć złożona ze słabych gwiazd. Kilka najjaśniejszych da się jednak wypatrzyć przez sporą lornetkę. Z gromadą graniczy od północy trójkątny asteryzm Harrington 12 (Hrr 12), rozległy na ponad 0,5° i zawierający kilkanaście gwiazd, wśród nich najjaśniejszą, pomarańczową gwiazdę zmienną 4 Cas (ok. 5 mag), oraz dwie inne czerwone gwiazdy, także zmienne. Niektórzy doszukują się w nim kształtu samolotu, stąd popularna nazwa Airplane. Z kolei 1° na południe od M51 znajduje się obiekt piękny, lecz trudny do dostrzeżenia nawet przez teleskop - mgławica Bańka (NGC 7635). Jej kulisty kształt podziwiamy często na fotografiach. Posiadacze dużych lornet, zwłaszcza zaopatrzonych w filtr O-III zapewne pokuszą się o jej ?wyłuskanie?, jednak średnia lornetka jest raczej bez szans wobec obiektu o jasności ok. 10 mag rozległego na niemal 15?, co oznacza naprawdę niewielką jasność powierzchniową. Co jednak szkodzi spróbować? Bywają przecież cudowne noce, gdy wszystko jest możliwe. Większe szanse mamy na upolowanie kilku spośród aż siedmiu niewielkich gromad otwartych znajdujących się na linii łączącej M52 z ? Cas (Caph) lub tuż ponad nią (na północ). Staranna inspekcja tego rejonu przez ustabilizowaną na statywie lornetkę pozwoli pod odpowiednio dobrym niebem wyłapywać kolejne plamki. Nie obejdzie się bez bólu karku, bo głowę trzeba zadzierać wysoko. No, chyba, że obserwujemy z leżaka posiadającego oparcia na łokcie lub zbudowaliśmy sobie fotel obserwacyjny z odchylanym oparciem i uchwytem na lornetkę. Wtedy wszystko wygląda jeszcze piękniej. *Napotkałem tutaj rozbieżność nazewnictwa. Według większości źródeł internetowych Serce to IC 1805 zaś Dusza ? IC 1848. Jednak dla Petera Birrena (OITH) IC 1805 to Serce i Dusza (Soul and Heart), zaś IC 1848 to Zarodek (Embryo). **OITH ? Peter Birren, Objects in the Heavens ***TUB ? Philip S. Harrington, Touring the Universe through Binoculars ****NSOG ? George Robert Kepple, Glen W. Sanner, The Night Sky Observer?s Guide, vol.1 ***** http://digitalcommons.unl.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1021&context=physicsschmidt

Zaraz zabieram się za malowanie białą poliuretanką póki nie pada ... A tu 3 foty ze środka, 2 z malowania ciemną farbą/drewnochronem wnętrza (jeszcze nie skończone jak widać) i 1 z podniesionym/"dobetonowanym" pierem - konieczne bo podstawę kopuły dałem wyższą (zamiast 20cm jest 110cm) żeby mieć większą swobodę wewnątrz, choć i tak przy tych rozmiarach swobody byłoby wystarczająco Teraz drabina będzie już na stałe w środku żeby do wyciągu sięgnąć .

śpiący konik morski???

Takie ognie piekielne się porobiły na północnym zachodzie Ustki

Nie jestem do końca pewny, ale to chyba obłok iryzujący. 13 sierpnia, późne popołudnie nad toskańskim wybrzeżem. To nie wada obiektywu, okiem też był tak widoczny

Dzisiejsze nad Odrą, przetoczyła się tam za rzeką niezła ulewa:

Cześć Wczorajsze ujęcie z południa Wrocławia

Dzisiejszy Muniek pożerany przez chmurzyska P900

Dzisiejsze wieczorne:

Ustrzelone dziś rano w drodze do pracy podrawiam

Dzisiejsze "farfocelki" na usteckim niebie przed zachodem Słońca. Ciekawe czy na noc niebo się wyczyści. Pozdrowienia ze słonecznej Ustki dla wszystkich astrozakręconych!!!

A tutaj przy zachodzie księżyc miedzy chmurkami

Wczesnym rankiem taka oto ciekawa chmurka .efekt jakby z samolotu robione canon 450 d i canon 50 mm .

Dzisiaj nad Odrą działy się cuda na niebie tuż przed zachodem Słońca:

28.07.2017 przed zachodem Słońca takie różowe barany przechadzały się po niebieskim pastwisku

U mnie na niebie dziś były takie oto ekscesy;

No to i ja zamieszczę chmurwy z 7 lipca. godz. ok. 04.50. Pierwsze zdjęcie - poranny spacer z pieskami, drugie to zachód słońca z 8 lipca godz. 20.30

Oto chmurka, która 6 czerwca 2017 r. zalała całe nasze miasteczko i kilka innych miejscowości na linii swojego "przejścia", a burza, a właściwie wichura jej towarzysząca uszkodziła jeden budynek, zerwała kilka dachów, w tym dach hali sportowej oraz nałamała kilka drzew i dużo konarów. Te zdjęcia może nie do końca oddają jej wielkość i kształt. Według moich szacunków (opierających się na oszacowaniu szerokości podstawy chmury - obserwowały ją dwie osoby oddalone od siebie o 10 km) chmurka miała ok 4-5 km szerokości 5-6 km długości i 5-7km wysokości. Tylko kilka razy byłem świadkiem takiej ulewy (choć chyba raz widziałem większą), ale nigdy nie widziałem takiej pojedynczej, "wędrującej osobno" chmury, która by powodowała podobne zjawiska. Ogólnie chmur nie było aż tak wiele na niebie, a Słońce co chwile zza nich wyglądało.