Znajdź zawartość

Do Roztok Górnych dotarłem z córką i jej kuzynką późnym popołudniem w czwartek. Zakwaterowanie w miarę szybkie choć jak się okazało radosny "overbooking" właścicieli nas nie ominął czego doświadczyłem jeszcze kilkukrotnie w piątek kiedy przyjechała kolejna grupka. Każdy jednak znalazł miejsce do spania więc źle nie było Pogoda jak na zamówienie, w drodze jeszcze jakieś chmury były a po przyjeździe właściwie zrobiło się bezchmurnie. Sprzęt rozłożony ok. 21.30, do dyspozycji miałem taurusa 330 i okulary 6, 10, 17 i 31mm oraz lornetkę 10x50. Na pierwszy ogień poleciał obiekt tygodnia. IC4617 jednak nieosiągalny, ale NGC6207 właściwie od strzału. M13 fantastycznie rozbita, niezmiennie królowa kulek północnego nieba. Przy tej eMce zostałem nieco dłużej bo nieastronomiczni goście obiektu zaciekawieni tym co my tam oglądamy podeszli spojrzeć przez teleskop. Wróciłem jeszcze do niej nieco później i na spokojnie wypatrzyłem "mercedesa". Kolejne dwa obiekty również były dla szerszej publiczności: M57 i M27 to hity, które nawet na nieznających zawartości nieba robią ogromne wrażenie. Po raz drugi te dwa obiekty oglądałem tej samej nocki w nasadce bino zainstalowanej w taurusie Łukasza. No co tu napisać...miazga to za mało. Obydwie mgławice jakby wyskakiwały z tła a całość jakbym oglądał w 3D. Trudno to opisać, trzeba zobaczyć! M51 namierzona w piątkowy wieczór fantastycznie wyglądała w 17mm. Wyraźnie widoczne spiralne ramiona a na końcu jednego z nich NGC5194. Wstyd przyznać, ale pierwszy raz ją widziałem. Nawet mimo już dość niskiej pozycji nad horyzontem bardzo ładnie i wyraźnie świeciła. Będąc w Herculesie zajrzałem jeszcze do staruszki czyli M92. Jasna kulka prezentowała się podobnie jak M13, bardzo wyraźna, kilka jasnych gwiazdek wybijało się na pierwszy plan. W piątek chwila wędrówki. Na szlaku mało osób, ale za to co jakiś czas jakiś "lokals" się pokazywał natywny mieszkaniec Bieszczad Pogoda w piątek nie dawała jakichś dużych nadziei na fajne niebo, nawet o zachodzie Słońca nie wyglądało to za ciekawie. Jednak zaraz po zachodzie jak za dotknięciem różdżki z nieba zniknął cały cirrus. zachód Słońca 18.VIII Veil - jeden z hitów wyjazdu. Oglądany w obydwie nocki, ale to w drugą zwalił mnie z nóg. Jak go oglądałem w pierwszą nockę to prawdopodobnie już miałem nieco zaparowane lusterko wtórne, ale dzień później to było to! 31mm + OIII to połączenie, które powodowało kilka niecenzuralnych słów. Oglądaliśmy ten obiekt w kilka osób i każda z nich na swój sposób komentowała to co widzi. Miotła Wiedźmy (NGC 6960) w pobliżu gwiazdy 52 Cygni i Palec Boży (NGC 6992/6995) świciły ekstremalnie wyraźnie. Trójkąt Pickeringa (Simeis 3-188) nie stanowił żadnego problemu a i jeszcze inne kłaczki wychodziły nad Trójkątem i między nim a Palcem. Długo nie zapomnę tego widoku. Plejady (M45) oglądałem w dwie noce przez lornetkę, ale drugiej nocy bonusem była kometa C/2015 ER61 (PANSTARRS) tego dnia dosłownie tuż pod M45. W jakiejś rozmowie w piątek Dominik nam o niej powiedział i udało się ją bez problemu wyłuskać. M81 i M82 widoczne w jednym polu widzenia to magiczny widok. Wyglądały jak w kosmicznym tańcu na tle gwiazd. Co ciekawe dwukrotnie wyszukiwałem te obiekty i za każdym razem jako pierwsza w okularze wyskakiwała galaktyka spiralna NGC2976 oddalona o nieco ponad stopień od M81. Albireo - chyba najładniejszy zółto-niebieski system podwójny (oglądany w nasadce bino). Gdy Kapella już wzniosła się nad zalesiony horyzont to w Woźnicy odhaczyłem trzy eMki: M38 M37 M36 Ostatnim teleskopowym obiektem był Pacman (NGC281). Po jego odnalezieniu wątpliwości współoglądaczy wzbudziła mała jasność, ale jak się okazało rosa pokryła nieodwracalnie LW i trzeba było przesiąść się na lornetkę. Powiem Wam tyle. Gdybym tam mieszkał i miał tylko lornetkę to i tak byłbym szczęśliwy. Pod takim niebem to jest niemal idealny sprzęt obserwacyjny. Padło kilka obiektów: Wieszak (Collinder 399), Chichoty, podwójna gromada w Perseuszu (NGC869 i NGC884), M31 + M110 (Andromeda mimo, że oglądana na zlocie przez 31mm to właśnie w lornetce wyglądała najlepiej). Jednym z ostatnich namierzonych obiektów było "E" Barnarda (Barnard 142 i 143), które swoje ciemne kłaczki miało jeszcze dokoła litery. W międzyczasie kilka metrów obok aparat robił serię ponad 300 30" klatek. Foto bez żadnej obróbki, tylko połączone w jedno. 303 klatki, 30", 24mm Oprócz tego co przez teleskop czy lornetkę to jeszcze było sporo rozmów i znacznie więcej gapienia się po prostu w niebo. Pierwszy raz byłem pod tak ciemnym i razem z córką (która już mi zapowiedziała, że sam tam nie wrócę) nie mogliśmy się napatrzyć Dziękuję wszystkim za wspólne dwa dni oglądania i z pewnością do zobaczenia za rok!