Nightscapes.pl - Filtry gwiazdkowe (dyfrakcyjne) w astropejzażu

[loki_p]

W fotografii nocnej, a więc również astrokrajobrazowej, raczej nie zwykło się stosować filtrów podczas fotografowania. Są oczywiście wyjątki.
Jednym z nich są filtry, które służą do ochrony soczewek obiektywów. Są to wszystkie neutralne filtry oraz UV, które nie powinny w żaden sposób wpływać na fotografowany obraz. Z tym jednak różnie bywa. Te gorsze filtry potrafią wprowadzać zafarb lub być przyczyną powstawania flar i odblasków na zdjęciach. Na szczęście większość z nich jest jednak praktycznie neutralna.
Wszystkie za to mają jedną ogromną zaletę. Dzięki nim możemy się zdecydowanie mniej martwić o stan przedniej soczewki obiektywów. Możemy je praktycznie bezkarnie przecierać co w nocy przy osiadającej parze wodnej jest raczej nieuniknione.
Czasem jednak nawet w nocy warto sięgnąć po inne filtry.

Czytaj wpis

 

[MateuszW]

Dobrze, że opisałeś te filtry, bo chciałem co nieco podyskutować na ten temat

Mam dość mieszane uczucia co do tych spajków. Z jednej strony lubię spajki w newtonie. Nie cierpię za to "sztucznych spajków". Tutaj dobre jest to, że spajki są naturalne (fizyczne, nie programowe), ale jakoś tak nie przypominają tego, co znam z newtona. Tutaj są one hmm, za mocne (mówię o przypadku czteroramiennym)? A może to wina obecności w kadrze kilku wybitnie jasnych gwiazd(głównie nawet jednej), które spajki generują, a reszta prawie nie? Na zdjęciu z teleskopu najczęściej mamy albo bardziej "stonowane" gwiazdy i spajki są słabsze, ale jest więcej gwiazd z ich widocznością, albo mamy jakąś jedną wybitnie jasną, której spajki zajmują większość kadru. Może to po prostu kwestia charakterystyki jasności gwiazd w kadrze.

Druga sprawa to ich geometria. O ile w teleskopie wąski kąt widzenia sprawia, że są one "równe", tj mają ramiona równoległe do siebie i proste, o tyle tutaj (szczególnie w tym pionowym zdjęciu) geometria robi się dziwna - spajki zakrzywiają się nieco i to różnie w zależności od części kadru. Nie wiem, czy to kwestia dystorsji, czy po prostu samego w sobie szerokiego kąta widzenia.

No i jak chodzi o te więcej, niż 4 ramienne, to uważam, że efekt jest już zbyt mocny. 4 ramiona są w miarę ok.

Odnośnie samej budowy, to zastanawiam się, czemu taki filtr to szereg równoległych linii, a nie jeden krzyż na środku (jak pająk newtona). Które rozwiązanie ma jakie wady, a jakie zalety. Być może dużo linii powoduje wzmocnienie efektu, który na jednym krzyżu byłby bardzo subtelny?

A co do przecierania mokrego obiektywu, to mam takie złe doświadczenie, że jak już faktycznie on "przemoknie", to nawet po przetarciu pojawia się taki jeden, ukośny "spajk", który totalnie psuje zdjęcia W sumie nie mam pojęcia, dlaczego się tworzy na wilgotnej optyce (nie ma tam przecież żadnej "kreski" do wywołania dyfrakcji).

[loki_p]

Dnia 16.01.2017 at 19:58, MateuszW napisał:

Dobrze, że opisałeś te filtry, bo chciałem co nieco podyskutować na ten temat

Mam dość mieszane uczucia co do tych spajków. Z jednej strony lubię spajki w newtonie. Nie cierpię za to "sztucznych spajków". Tutaj dobre jest to, że spajki są naturalne (fizyczne, nie programowe), ale jakoś tak nie przypominają tego, co znam z newtona. Tutaj są one hmm, za mocne (mówię o przypadku czteroramiennym)? A może to wina obecności w kadrze kilku wybitnie jasnych gwiazd(głównie nawet jednej), które spajki generują, a reszta prawie nie? Na zdjęciu z teleskopu najczęściej mamy albo bardziej "stonowane" gwiazdy i spajki są słabsze, ale jest więcej gwiazd z ich widocznością, albo mamy jakąś jedną wybitnie jasną, której spajki zajmują większość kadru. Może to po prostu kwestia charakterystyki jasności gwiazd w kadrze.

Druga sprawa to ich geometria. O ile w teleskopie wąski kąt widzenia sprawia, że są one "równe", tj mają ramiona równoległe do siebie i proste, o tyle tutaj (szczególnie w tym pionowym zdjęciu) geometria robi się dziwna - spajki zakrzywiają się nieco i to różnie w zależności od części kadru. Nie wiem, czy to kwestia dystorsji, czy po prostu samego w sobie szerokiego kąta widzenia.

No i jak chodzi o te więcej, niż 4 ramienne, to uważam, że efekt jest już zbyt mocny. 4 ramiona są w miarę ok.

Odnośnie samej budowy, to zastanawiam się, czemu taki filtr to szereg równoległych linii, a nie jeden krzyż na środku (jak pająk newtona). Które rozwiązanie ma jakie wady, a jakie zalety. Być może dużo linii powoduje wzmocnienie efektu, który na jednym krzyżu byłby bardzo subtelny?

A co do przecierania mokrego obiektywu, to mam takie złe doświadczenie, że jak już faktycznie on "przemoknie", to nawet po przetarciu pojawia się taki jeden, ukośny "spajk", który totalnie psuje zdjęcia W sumie nie mam pojęcia, dlaczego się tworzy na wilgotnej optyce (nie ma tam przecież żadnej "kreski" do wywołania dyfrakcji).

To jak duży jest spajk zależy od tego jak mocne jest źródło światła lub jak mocno naświetlimy zdjęcie. W przypadku Wenus nawet krótkie naświetlania przy pełni generuje to co widać. Zresztą bez filtra też są małe spajki widoczne na powiększeniu. Na reszcie prawie nie widać bo była za słaba. Coś tam można dostrzec na Marsie.

Inaczej to wygląda na zdjęciach z pomostem, które były robione w nowiu. Tam jest ekstremalne naświetlanie i spajki są bardziej widoczne nawet na słabszych obiektach. Wg mnie tak w sam raz. Nie za duże nie za małe.

Też najbardziej lubię te 4ro ramienne. Muszę jeszcze kupić filtr 6cio ramienny

Ta krzywizna ramion wynika najprawdopodobniej z dystorsji. Zdjęcie było robione w miarę szerokim kątem (24 mm na FX).

Nigdy się nie zastanawiałem czemu tych nacięć na filtrach jest tak dużo. Penie chodzi o to żeby efekt był równomierny w całym kadrze.