Skocz do zawartości

Od Zatoki Tęcz po Claviusa


gruchalo

Rekomendowane odpowiedzi

Wczoraj w bardzo szybkim tempie zorganizowałem małe polowanie na kratery wzdłuż terminatora. Chciałem sprawdzić ile jestem w stanie zobaczyć przez moją Nikonkę i powiem wam, że jestem bardzo pozytywnie zaskoczony :)
Zacząłem w północnym rejonie naszego Muńka od Sinus Iridum (Zatoka Tęcz), która pokazała wyraźną północno-zachodnią krawędź. Wyraźny był także Plaid - bardzo ciemna kropa na tle Montes Alpes.
Copernicus z jasnym dnem  a na północny zachód od niego jakieś dwa mniejsze kratery.
Południe srebrnego globu usiane kraterami. Od góry Bullialdus umiejscowiony pomiędzy Mare Cognitum (Morze Poznane) a Mare Nubium (Morze Chmur). Na zachód nad Morzem Wilgoci (Mare Humorum) widoczne krawędzie Gassendiego. Dalej Hainzel, duży i jasny Tycho oraz Longomontanus. Ogromny Clavius z z dwoma wyraźnie głębokimi braćmi (Scheiner i Blancanus) poniżej na lewo od niego.
W rejonie poniżej środka przy terminatorze od groma "dziurek".
Jeszcze jakiś czas temu nie powiedziałbym, że lornetka 10x50 może przynieść tyle radochy z obserwacji księżyca. Aż nie mogę się doczekać kolejnego bezchmurnego wieczora przy Muńku w ciut innej fazie.

Dziękuję i pozdrawiam wszystkich astrozakręconych.

  • Like 4
  • Thanks 1

Nikon Action Ex 10x50 + filtry słoneczne własnej roboty
GSO Dobson 8" DeLuxe + kilka filtrów

https://gwiezdnezbiory.blogspot.com/

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

04.08.2017r. Faza Księżyca - 0.92

Powyżej Zatoki Tęcz tuż przy terminatorze widać dwa ciemne wgłebienia - dna dwóch kraterów do których nie dociera światło. Zdaje się, że są to Pythagoras i Carpenter. Plato dalej widoczny, jest także Copernicus, Archimedes i jasna kropeczka w miejscu Lamberta. Świetnie widoczny jest też Tycho wraz z koncentrycznie schodzącymi ku niemu pręgami.
Z nowości to przy terminatorze jadąc od północy: bardzo jasny, wręcz bijący po oczach swym blaskiem Aristarchus. Widoczny także jest jasny rejon z Keplerem oraz Maries, ten drugi w postaci małej, bielutkiej kropeczki. Najokazalej w tej fazie prezentuje się według mnie Schickard - wyraźna elipsa z ostrymi krawędziami. W jego pobliżu po przeciwnych stronach (północno zachodniej i południowo wschodniej) widać dwa kratery, mniej więcej o połowę mniejsze od Schickarda przy czym tego z południowego-wschodu jestem całkiem pewien a drugi coś jest mniej regularny i z racji na bliskość terminatora oraz grę światłocienia może to być zbitek większej liczby mniejszych kraterów (potem sprawdziłem na dokładniejszej mapie Księżyca, że na pewno dostrzegłem krater Phocylides a ten z północnego zachodu to faktycznie kilka mniejszych kraterów udających tylko w tej scenerii jedną, bardziej okazałą "dziurkę").
W tej fazie, tuż przed pełnią najpiękniej wyglądają Schickard i Aristarchus. Pierwszy urzekł mnie pięknie uwydatnionym grą światłocienia kształtem i jest taki wyraźny, można by rzec dosłowny - wręcz czuć jego rozmiar a przede wszystkim głębokość. Arystarch natomiast jaśnieje jakby nie był to naturalny twór tylko coś co zostało tam celowo umieszczone. Jak latarnia morska wskazująca drogę zagubionym, księżycowym wędrowcom...

Dziękuję i pozdrawiam wszystkich astrozakręconych.:)

  • Like 3

Nikon Action Ex 10x50 + filtry słoneczne własnej roboty
GSO Dobson 8" DeLuxe + kilka filtrów

https://gwiezdnezbiory.blogspot.com/

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

A Tak to jest jak korzysta się z mapy na telefonie, posiada się wadę wzroku a potem przy opisywaniu nie sprawdzi się jeszcze raz. Ślepy napisałem w podręcznym notatniku błędną nazwę i po przepisaniu na forum tak poszło w świat :)

Oczywiście chodzi o krater Plato, będący jedną z perełek obszaru Montes Alpes.

Nikon Action Ex 10x50 + filtry słoneczne własnej roboty
GSO Dobson 8" DeLuxe + kilka filtrów

https://gwiezdnezbiory.blogspot.com/

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...

Po dłuższej przerwie opisze w jednym poście to co widziałem podczas ostatnich czterech "księżycowych" sesji.
 

06.08.2017r. Faza Księżyca - 0.99

Obserwacje rozpocząłem już około godziny 2200 lecz dopiero teraz o 2300 znalazłem chwilkę na naskrobanie czegoś w notesie. Ostatnia godzina z racji na zachmurzenie części nieba, w której znajduje się Muń poświęcona była spontanicznym obserwacjom tego co w pole Nikonki akurat wpadło, tą część obserwacji opiszę gdzie indziej.
Wracając zatem do tematu - 2300, Księżyc wylazł zza chmur, jego tarcza oświetlona jest w 99 procentach, jutro pełnia. Pierwsze co można powiedzieć to to, że strasznie daje po oczach, drugie natomiast, że widok Księżyca prawie w pełni, mimo że majestatyczny to nie jest już tak bogaty w szczegóły. Wiadomo, widać Tycho, Kopernika, Plato, Archimedesa czy Arystarcha, ale to już nie to samo co podczas przebywania tychże kraterów w pobliżu terminatora.
Z nowości wcześniej nie zaobserwowanych widać krater Grimaldi - ciut wydłużony w kierunku północ-południe, ciemny. Zaraz przy jego lewej krawędzi widoczny jest także Schlüter, a i teraz tak patrze, że nad Grimaldim jest też Riccioli. W sumie to by było tyle... tak, niestety tak mało jest widocznych kraterów podczas bliskiej pełni. Ciekawe tylko czy widok Księżyca oświetlonego w 99% pozwala na odhaczenie pozycji nr 1 na liście Lunar 100...
No nic to na dziś tyle pisania. Ja oczywiście jeszcze trochu posiedzę i popaczę, a nuż jaki Perseid przeleci... :)


09.08.2017r. Faza Księżyca - 0.98

Jest 0315, Księżyc po pełni. Wzdłuż wschodniej krawędzi widać kilkanaście pomniejszych kraterów a gdzieniegdzie wpadają w oko także i większe. Jest Endymion, znajduje się obecnie tuż przed linią terminatora. Bezpośrednio za Endymionem widać większe załamanie biegnące właśnie wzdłuż terminatora, jakby była tam wielka dolina - to zapewne "zalążek" Mare Humboldtianum (Morze Humboldta).
Po skierowaniu wzroku ciut wyżej w oko wpadł mniejszy krater, po dokładniejszym przestudiowaniu mapy dochodzę do wniosku że musi to być Strabo.
Zbliżając się do Mare Crisium (Morze Przesileń) dostrzegam dwa kratery: wyraźniejszy z szarawym dnem Cleomedes oraz nie tak ostry, subtelniejszy krater Messala. Zaraz za wspomnianym Morzem widać postrzępione krawędzie wzniesień i dolin. Na południu wyraźnie od ciemnego tła Mare Fecunditatis (Morze Żyzności) odcina się krater Langrenus, łatwo dostrzec można także krater Maclaurin. Jeszcze niżej "przyklejony" do terminatora leży Petavius.
Ogólnie rzecz biorąc to na pierwszy rzut oka nie wydawał mi się dzisiejszy Muń tak bogaty w szczegóły a jednak pozory mylą... :))
...Spojrzę jeszcze na Plejady Cool


10.08.2017r. Faza Księżyca - 0.95

Godzina 0300, całkowicie bezchmurne niebo, lekka mgiełka wije się nad jeziorkiem, przy którego brzegu rozstawiłem się z Nikonką.
Księżyca ciąg dalszy. Po prawej stronie tarczy tuż przy Mare Tranquillitatis (Morze Spokoju) rysują się zachodnie krawędzie Mare Crisium. Doskonale widoczny jest także krater Macrobius znajdujący się pomiędzy wspomnianymi Morzami. Zaraz powyżej przy terminatorze wciąż widoczny jest Cleomedes a jeszcze wyżej widoczny jest także Endymion - ten prawie ginie już w cieniu, na światło wystają już tylko szczyty okalających go wzniesień. Dolna część Księżyca "podziurawiona"  jak durszlak, ciężko nawet się zorientować co jest co.


11.08.2017r. Faza Księżyca - 0.89

Od 0155 prowadzę obserwację Księżyca przy lekkim zachmurzeniu, nie przeszkadzającym jednak zupełnie w dostrzeżeniu szczegółów powierzchni naszego naturalnego satelity. Terminator muska już krawędzie Mare Tranquillitatis. Powyżej Mare Serenitatis (Morze Jasności) uwydatniają się szczegóły dwóch kraterów - Hercules i Atlas. Z tych dwóch Atlas leży dokładnie na granicy światła i cienia. Oba wyglądają na bliźniacze, jakby stwórca z lenistwa podczas ich tworzenia użył opcji kopiuj-wklej :) Powoli dostrzegalny zaczyna być także Posidonius znajdujący się tuż przy Morzu Jasności.
Powyżej Mare Tranquillitatis widnieje obszar usiany "dziurkami" oraz innymi nierównościami. W rejonie Montes Taurus z łatwością dostrzegam krater Römer, widoczny jest także Macrobius oraz Newcomb. Odrobinę niżej przy wschodniej granicy Morza Spokoju krater Taruntius jawi się jako ciemny ubytek, czarna dziurka na powierzchni Muńka wygryziona z powierzchni grą światłocienia.
Mocno upstrzone kraterami jest także południe. Powyżej Mare Nectaris (Morze Nektaru) dobrze widoczne są Theophilus, Isidorus i Capella - dwa ostatnie ciężko jest w Nikonce rozdzielić, wyglądają jakby tworzyły jeden krater rozmiarów Theophilusa.
Prawdziwy durszlak to widać jeszcze niżej. Wymieniam po kolei widoczne od prawej: Santbech (wydaje się, że widać też krawędzie Petaviusa), zaraz przy nim Snellius a niżej Stevinus, widać także krawędzie Furneriusa. Obok widoczny jest też Janssen a w samym terminatorze Fabricius. Kierując wzrok nieco na południowy zachód dostrzegam kolejne dwa kratery: Pitiscus oraz Hommel.
Jak widać niezwykle bogaty w szczegóły widoczne w lornetce jest Księżyc gdy tylko "złapie" trochę cienia. Dalej musi być tylko lepiej :)) A teraz co? Plejady a jak Cool

 

Dziękuję i pozdrawiam wszystkich astrozakręconych.:)

  • Like 7

Nikon Action Ex 10x50 + filtry słoneczne własnej roboty
GSO Dobson 8" DeLuxe + kilka filtrów

https://gwiezdnezbiory.blogspot.com/

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...

Przez dłuższy czas nie mogłem skierować wzroku na Munia, a to pogoda nie ta, a to praca, raz mnie nawet skubaniec katar powstrzymał. Była co prawda jedna noc pod gwiazdami lecz poświęciłem ją na obserwacje gwiezdnych eMek, ICek i eNGieeCek Cool Dopiero wczorajszy wieczór spędziłem w towarzystwie Nikonki skierowanej w stronę Srebrnego Globu.

26.08.2017r. Faza Księżyca - 0.26

Pierwsze po zaćmieniowym nowiu (widocznym z terenu USA) obserwacje Księżyca rozpocząłem o godzinie 2040. Coraz grubszy sierp znajduje się obecnie na tle gwiazd Panny, tuż obok dostrzegam prawie zachodzącego Jowisza. Przyglądając się dokładniej księżycowej tarczy na zachód od Morza Przesileń dostrzegam jaśniejące wyżyny okalające Palus Somni (Bagno Snu), od północy wieńczy je krater Macrobius. Nieco wyżej widać także dwa inne - Atlas i Hercules. Ciut niżej winien znajdować się także Posidonius, lecz najwyraźniej postanowił jeszcze chować się przed moim wzrokiem w cieniu :)
Nieco na północny wschód od Atlasa widoczna jest ciemna, owalna dolina, to dno jednego z największych księżycowych kraterów - Endymiona.
Tuż nad zatoką od północy wlewającą się do Morza Spokoju, to jest Sinus Amoris (Zatoka Miłości) znajdują się szczyty Montes Taurus, wśród których wyraźnie dostrzegam bardzo ciemną "dziurkę", to pewnie Römer - mały, lecz szczególnie uwydatniony grą światła i cienia.
Już niżej, dokładnie pomiędzy trzema Morzami (Mare: Nectaris, Tranquillitatis i Fecunditatis) widać dwie ciemne kropy, kolejne kratery tym razem Isidorus i Capella.
Faza, w której obecnie znajduje się Księżyc pięknie podkreśla walory Morza Nektaru, wspaniale widać teraz jak od północy, wschodu i południa okalają je wzniesienia i szczyty. Co ciekawe po zachodniej stronie tegoż Morza już za granicą terminatora na światło wystaje jakiś szczyt i jest dokładnie widoczny. Niestety nie potrafię określić go z nazwy, być może to któryś ze szczytów na wałach okalających krater Beaumont. Na południu Srebrnego Globu jak zawsze pełno kraterów biegnących po łuku wzdłuż linii terminatora. Jest Rabbi Levi, Lindenau, Maurolycus. Całkowicie na południu na widok wybija się Gruemberger i Moretus. Tytułowy Clavius jeszcze pozostaje ukryty tuż za linią terminatora. Póki co jest godzina 2115 i czas już chyba zostawić Munia w spokoju. Przynajmniej do następnego spotkania... :))


Dziękuję i pozdrawiam wszystkich astrozakręconych.:)

  • Like 4

Nikon Action Ex 10x50 + filtry słoneczne własnej roboty
GSO Dobson 8" DeLuxe + kilka filtrów

https://gwiezdnezbiory.blogspot.com/

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 miesiące później...

27.08.2017r. Faza Księżyca - 0.35

Warunki dziś raczej kiepskie. Dosyć sporo chmur przelatywało nad głową, co chwila przesłaniając mi widok Księżyca. Dopiero teraz o 2050 chmury odleciały pozwalając na przeprowadzenie obserwacji.
Patrząc na tereny na północ od Mare Serenitatis dostrzegam jak linia terminatora dosłownie przecina na pół krater Eudoxus ślicznie uwydatniając jego wschodnie krawędzie. Ciut wyżej podobne cuda dzieją się z Aristotelesem. Po przeciwnej stronie wyżej wymienionego Morza jaśnieje Plinius a w samym centrum widocznej części tarczy Srebrnego Globu prawdziwe piękności - kratery Cyrillus i Theophilus. Doskonale widoczne, jakby rzeźbione ręką artysty. Dosłownie czuć różnice w wysokościach okalających je terenów. Widok jak z obrazka...
Nieco poniżej Cyrillusa widać także trzeci krater rozmiarami zbliżony do dwóch sąsiadów z północy, dostrzegam w nim jednak mniej szczegółów, jakby był mniej regularny lub nie tak głęboki. To Catharina.
I szlag by te chmury. Skradły mi właśnie Munia sprzed oczu. I tak dobrze, że choć na 10 minut go z objęć puściły. :)

28.08.2017r. Faza Księżyca - 0.44

Po pierwszym rzuceniu okiem zdaje mi się, że wstrzeliłem się w I kwadrę. Linia terminatora dzieli dzisiejszy Księżyc na dwie połowy. Od razu wpadają w oczy szczyty okalające Morze Spokoju. Od południowego zachodu są to Montes Haemus. W ich podnóżach dostrzegam krater Manilius. Od zachodu w kierunku północnym obiegają wyżej wymienione Morze góry Montes Caucasus, które kończą się tuż przy Eudoxusie. Ten z kolei wraz z Aristotelesem strzeże północnych wrót Morza. Wpatrując się dłużej w ten rejon poza dwoma już wymienionymi dostrzegam także Calippusa - niewielki, w samym centrum Montes Caucasus.
Okolice terminatora w samym środku tarczy wyglądają bardzo okazale. Od centrum ku południu biegnie pas terenu szczególnie cieszący oko. Są tu takie perełki jak Stöfler, obok którego dostrzegam wyraźnie też Faradaya i Cuviera, powyżej Stöflera widzę także krater Aliacensis. Poza tym widać też całą masę innych "dziur" i dziurek" Cool. Jest Apianus, Catharina, Cyrillus, Theophilus. Dwa ostatnie nie są już jednak tak okazałe jak poprzedniego wieczora gdy tuliły się do terminatora.
Biegnąc od nich w kierunku centrum tarczy widzę mniejszy krater Abufeda a także o wiele większy Hipparchus. Ten dodatkowo od wschodu i południa okalają jeszcze trzy: Saunder, Hind i Halley.
Kierując wzrok trochę na wschód od Hipparcha dostrzegam kolejne: Delambre i Taylor. Na księżycowym południu widać kilka kraterów, z których najwyraźniejsze to: Jacobi, Manzinus oraz Mutus.

29.08.2017r. Faza Księżyca - 0.54

Mare Imbrum zaczyna wyłazić na światło. Jak na razie jego wschodnia część z Archimedesem przeciętym w pół przez linię terminatora.
Tuż obok niego widać wyraźnie Aristillusa i Autolycusa ułożone w osi północ południe w dolinie pomiędzy szczytami Montes Alpes oraz Montes Apeninus. Niesamowite, że tak "małe" kratery widać tak wyraźnie przez moją kochaną Nikonkę :)) Hmh... :) teraz ta patrze, że nad Archimedesem świecą też góry Montes Spitzbergen, gdy weźmie się je za lewe oko a Aristillusa za prawe to Archimedes robi za nos a góry Apeniny za uśmiechnięty pyszczek i mamy śmiejący się Księżyc w okolicach pierwszej kwadry... :P
W środku tarczy i niżej standardowa kolekcja mniejszych i większych "dziur" i "dziurek". Lecąc od środka w dół: ogromny Ptolemeus, Albetegnius i częściowo ukryty w mroku, także duży Alphonsus. Niżej dostrzegam Arzachela, powiedzmy, że jest o połowę mniejszy od Ptolemeusa. Jeszcze niżej Purbach, la Caille, Blanchinus, Werner, Aliacensis i Regiomontanus. Pomiędzy Purbachem a Regiomontanusem dostrzegam wyraźnie ciemną, dość grubą szczelinę ukierunkowaną w osi wschód zachód, jest to zapewne ciąg szczytów i uskoków. Nieco niżej da się zauważyć pewną nieregularność w linii terminatora w miejscu styku Deslandresa i Waltera. Podobne zjawisko widać jeszcze niżej w okolicach Maginusa, tu światło także wdziera się za granicę cienia.
O godzinie 2100 żegnam już uśmiechniętego Munia i mam nadzieje, że jutro znów się z nim spotkam...

30.08.2017r. Faza Księżyca - 0.63

Dzisiejszy Księżyc pędzi przez nieboskłon z małym bonusem w postaci planety Saturn na południowy wschód od siebie w odległości około trzech stopni. Razem oba idealnie mieszczą się w polu widzenia lornetki. Widok ten stanowi dodatkową podnietę dla takiego astroamatora jak ja :)
Na południu Srebrnego Globu wreszcie na widok wypełzł Clavius z widocznymi nierównościami dna. Ponad nim i ciut na prawo znajduje się Maginus a poniżej wciąż widoczne Moretus i Gruemberger. Na północ od Maginusa widać skupisko mniejszych kraterów. Jest Huggins, Nasireddin oraz odrobinę większy Orintius. Doskonale widoczne są także kratery Walter, Deslandres i Lexell. Bliżej linii terminatora wyłuskać można też Tycho (choć ten lepiej prezentuje się podczas pełni) a także Gauricusa i większego Pitatusa strzegącego południowej grani Mare Nubium. Na wschód od owego Morza dostrzegam duże lecz mniej wyraźne: Purbach,, Arzachel, Alphonsus i Albategnius, jest też mała drobinka - Thebit.
Na koniec okolice Mare Imbrium. Tu najokazalej prezentuje się Eratostenes strzegący południowej granicy Morza. Na wschód od niego piętrzą się góry Apeniny. Powyżej Mare Imbrium w Alpach pokazał się wreszcie krater Plato.

Dziękuję i pozdrawiam wszystkich astrozakręconych.:)

PS (Dzisiejszy wpis będzie chyba ostatnią aktualizacją tego tematu. Od długiego już czasu zbierałem się do tej decyzji i w końcu zeszłego tygodnia dokonałem zakupu wymarzonego teleskopu.
8-calowy Dobson od GSO będzie od teraz razem z Nikonką towarzyszył mi podczas obserwacji i jak to z nowościami bywa pewnie przez najbliższy czas to na obserwacjach teleskopowych będę się skupiał) G.

  • Like 7

Nikon Action Ex 10x50 + filtry słoneczne własnej roboty
GSO Dobson 8" DeLuxe + kilka filtrów

https://gwiezdnezbiory.blogspot.com/

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 4 tygodnie później...

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić obrazków. Dodaj lub załącz obrazki z adresu URL.

  • Ostatnio przeglądający   0 użytkowników

    • Brak zarejestrowanych użytkowników przeglądających tę stronę.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.

© Robert Twarogal * forumastronomiczne.pl * (2010-2023)