Skocz do zawartości

Poznajemy Księżyc


Alien

Rekomendowane odpowiedzi

Mam do opracowanie sporo materiału. Seeing nie powalał na nogi ciężko było ustawić ostrość niebo było czyste a obraz falował jak diabli.

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Chciałem pokazać jak wyglądają kratery i góry w czasie kilku godzin przed pełną. Dość ciekawy widok jak obserwujemy Księżyc podczas pełni. Widoczne są inne twory których nie widać przed i po pełni.

post-10-0-75229700-1420662707_thumb.jpg

post-10-0-37434000-1420662713_thumb.jpg

  • Like 8

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Księżyc - krater Markov i okolice.

 

Aby nie niszczyć zdjęcia dodałem mapki i opisy wybranych kraterów na końcu.

post-10-0-01353300-1420738211_thumb.jpg
2015-01-04-21:25_5UT, MCT8"f12 ROI=640x472, ASI120MM, Red Long-Pass 610nm

post-10-0-03259500-1420738221_thumb.jpg

post-10-0-10845000-1420738223_thumb.jpg

Markov to krater uderzeniowy na powierzchni Księżyca. Zlokalizowany jest w północno zachodniej części widocznej strony Księżyca, w rejonie Oceanum Procellarum zwanym Sinus Roris. Leży na południe od krateru Oenopides i połączony jest z powierzchnią kontynentalną
na północy poprzez szczeliny w północnej części krateru.Brzeg tego krateru jest w niewielkim stopniu zniszczony przez późniejsze uderzenia i zachował swoją ostrą krawędź. Obszar jest w przybliżeniu okrągły z niewielkimi zniekształceniami wzdłuż południowego i wschodniego brzegu. Wewnętrzne ściany to proste zbocza opadające do pierścienia pozostałości wzdłuż dna krateru. W środku krateru znajdziemy niskie wzgórze centralne i kilka niewielkich szczelin. Wzdłuż krawędzi i na dnie nie znajdziemy znaczących kraterów uderzeniowych.

Oenopides to krater położony niedaleko północno-zachodniej krawędzi Księżyca, dlatego obserwowany z Ziemi jest mocno skrócony przez perspektywę. Formacja ta leży na południe od znacznego krateru Pythagoras i połączona jest z południowo-zachodnią krawędzią krateru Babbage E. Południowo-zachodni brzeg krateru Oenopides jest jednocześnie północnym brzegiem Oceanus Procellarum. Na południe znajdziemy krater Markov. Oenopides to stary krater mocno zerodowany przez późniejsze uderzenia, po których została niska, zewnętrzna krawędź, która jest usiana pagórkami i zawiera kilka rozpadlin. W południowo-wschodnim brzegu znajdziemy przerwę, przez którą wnętrze krateru połączone jest z morzem na południe od krateru. Niedaleko wschodniej krawędzi znajdziemy kilka niewielkich kraterów, a pozostałości po dnie krateru usiane są kraterami niewielkich rozmiarów. W kierunku południowo-wschodnim znajdziemy pozostałości krateru Oenopides R, którego tylko fragmenty krawędzi wciąż wystają ponad powierzchnię, a południowa część jest zupełnie niewidoczna.

Repsold to krater położony na zachodnim końcu Ocenaus Procellarum. Leży na północny wschód od krateru Galvani i na południowy wschód od równiny Volta. Ze względu na położenie blisko północno-zachodniej krawędzi tarczy Księżyca, krater jest lekko zniekształcony przez perspektywę. Nosi nazwę na cześć Johanna Georga Repsolda (1770-1830), niemieckiego astronoma. Krater jest mocno zniszczony przez uderzenia i większość krawędzi została zdewastowana, pozostawiając nierówny obszar pokryty małymi kraterami. Najlepiej zachowana część krawędzi leży w jej południowo-wschodniej części, która oddziela tą formację od przylegającego morza. Krater satelita Repsold G jest umiejscowiony w południowo-zachodniej części krateru Repsold.Wnętrze krateru zawiera układ rowów zwany Rimae Repsold. Największe z nich zaczynają się w północno wschodniej części dna krateru i przecinają go w kierunku południowo-zachodnim. Następnie rozpadlina przecina krater Repsold G dzieląc go na dwie części i ciągnie się w kierunku południowo-zachodnim aż wpada na dno krateru Galvani. Cały system rowów ma średnicę 166km. Większość dna krateru Repsold to równy teren utworzony przez wypływy lawy, która następnie popękała tworząc rozpadliny. Jednakże dno krateru jest również naznaczone małymi kraterami i są tam też obszary zawierające niskie uskoki, a nawet pasmo gór we wschodniej części dna krateru.

 

  • Like 9

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

von Braun i okolice

2015-01-04-21:23_9UT, MCT8"f12 ROI=640x472, ASI120MM, Red Long-Pass 610nm
post-10-0-87213300-1420825127_thumb.jpg

Opis i mapki położenia krateru.

post-10-0-66637900-1420825133_thumb.jpg

post-10-0-26929000-1420825180_thumb.jpg

Krater von Braun nosi nazwę po pionierze techniki rakietowej Wernherze von Braunie. Położony jest w pobliżu północno-zachodniej krawędzi Księżyca wzdłuż zachodniego brzegu Oceanus Procellarum, na północny wschód od krateru Lavoisier. Północno-wschodnia krawędź tego krateru leży na brzegu Sinus Roris, zatoki w północno-zachodniej części Oceanus Procellarum. Z powodu położenia w pobliżu krawędzi tarczy Księżyca, krater wydaje się być dość mocno zniekształcony przez perspektywę. Krater w pewnym stopniu jest zniekształcony - jego kształt odbiega od okręgu i jest wydłużony w osi północ-południe. Zewnętrzna krawędź nosi znaki erozji spowodowanej przez późniejsze uderzenia meteorytów. Do zachodniej części krawędzi przylega krater Lavoisier E, którego zewnętrzne obwałowanie opada na wewnętrzne ściany krateru von Braun. W kierunku południowym i południowo-wschodnim ciągną się łańcuchy niewielkich kraterów. Wewnętrzna krawędź osunęła się po stronie południowo-wschodniej i północno-zachodniej tworząc charakterystyczne tarasy. Wcześniej krater ten był nazywany Lavoisier D, zanim IAU nadało mu nową nazwę.

  • Like 6

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Księżyc kilka godzin przed pełnią. Nie udało mi się zrobić całej mozaiki tarczy ze względu na pogodę. Następnym razem postaram się.

 

post-10-0-19608000-1420913787_thumb.jpg

  • Like 3

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

No i na koniec Philolaus i okolice
 
Philolaus Lat: 72.1°N, Long: 32.4°W, Diam: 70 km, Depth: 3.68 km,
post-10-0-33947800-1420916970_thumb.jpg
2015-01-04-19:59_9UT, MCT8"f12 ROI=640x472, ASI120MM, Red Long-Pass 610nm

Opis i mapki położenia krateru.

post-10-0-53513700-1420916973_thumb.jpg

post-10-0-04317300-1420916972_thumb.jpg

Carpenter to krater uderzeniowy w północnej części Księżyca, stosunkowo blisko krawędzi tarczy. Z takiej perspektywy obserwowany z Ziemi ma owalny kształt. Jednak w rzeczywistości jego brzeg jest praktycznie okrągły. Zewnętrzna krawędź opadająca w kierunku południowym łączy się ze starym kraterem Anaximander, a krater satelita Anaximander B leży na zachodnim brzegu. Na północny wschód położony jest krater Anaximenes. W geologicznej skali czasu Carpenter jest młodym kraterem, którego struktura nie została zniszczona przez późniejsze uderzenia. Jest zdecydowanie młodszy, niż otaczające go formacje kraterów. Ściany wewnętrzne noszą ślady osunięć, szczególnie wzdłuż wschodniej krawędzi, oraz początki tworzenia się charakterystycznych tarasów. Zewnętrzny brzeg jest prawie nietknięty. Z kraterem powiązany jest system promieni oznaczony jako część Układu Kopernika. Wnętrze krateru jest w dużej mierze położone na jednej wysokości, choć nieregularnie pokryte małymi wzgórzami. W pobliżu środka znajdziemy niezwykły podwójny szczyt centralny, którego wyższy szczyt leży po stronie wschodniej. Zbocze tego szczytu opada na południe, aż osiąga wewnętrzną ścianę brzegu krateru.

Pythagoras to sporej wielkości krater uderzeniowy znajdujący się w północno-zachodniej części tarczy Księżyca. Leży na północny zachód od nieco większego krateru Babbage. Z powodu położenia względem obserwatora na Ziemi kształt krateru wydaje siębyć owalny. Jedynie zachodnia część wnętrza krateru może być obserwowana z Ziemi, pozostałe obszary są zawsze ukryte. Dobrze zachowana krawędź krateru Pythagoras posiada szeroki system tarasów, oraz niewielkie urwiska na obszarze otaczającym krater. Krater posiada w przybliżeniu kształt sześciokąta. Dno jest spłaszczone, ale pokryte niewielkimi wzgórzami. Występują tam również osuwiska. W środku znajduje się ostra, górska formacja zakończona podwójnym szczytem wznoszącym się 1.5km ponad dno krateru.

Philolaus to krater uderzeniowy znajdujący się w północnej części widzialnej części Księżyca. Leży w niewielkiej odległościna południowy wschód od zalanego lawą krateru Anaximenes i na zachód od mniejszego krateru Anaxagoras. Częściowo zakrywa stary i zniszczony krater Philolaus C. Krater ten zachował swój kształt, który niewiele się zmienił od czasu jego powstania. Zewnętrzna krawędź jest w przybliżeniu okrągła, z niewielkimi nieregularnościami powstałymi w wyniku osuwania się skał. Największe takie osuwisko tworzy trójkątny kształt wzdłuż wschodniej krawędzi. Wewnętrzny brzeg krateru pokryty jest skomplikowanym systemem tarasów z ostrymi krawędziami w miejscach osuwisk. Na zewnątrz znajdziemy wał rozpościerający się na odległość równą połowie średnicy krateru we wszystkich kierunkach. Z kraterem powiązany jest system promieni, oznaczony jak część Układu Kopernika. [1] Wnętrze krateru jest nieregularne z poszarpanymi obszarami w centrum i w części północno-wschodniej. W środku znajdziemy podwójny szczyt centralny przesunięty na południowy wschód od centrum krateru. W kierunku północno-zachodnim ciągnie się niewielki podwójny grzbiet. Najbardziej płaski obszar to północno-wschodnia część wnętrza krateru. Dno krateru nosi niewiele śladów po późniejszych uderzeniach.

  • Like 3

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 1 rok później...
  • 3 miesiące później...
  • wessel odpiął ten temat

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić obrazków. Dodaj lub załącz obrazki z adresu URL.

  • Ostatnio przeglądający   0 użytkowników

    • Brak zarejestrowanych użytkowników przeglądających tę stronę.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.

© Robert Twarogal * forumastronomiczne.pl * (2010-2023)