Skocz do zawartości

Lunar 100


Alien

Rekomendowane odpowiedzi

  • Like 5

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 5 - Copernicus

Lunar 74 - Copernicus H

 

Krater Kopernik ma 93 km średnicy i prawie 3800 metrów głębokości. W centrum krateru znajduje się góra z której najwyższy wierzchołek ma 730 metrów. Krater powstał około 1,1 mld lat temu.

Krater Kopernik H ma 5 km średnicy, a wokół niego widoczne jest ciemne halo.

 

post-2783-0-75216900-1408179952_thumb.jp

 

post-2783-0-06993900-1408179990_thumb.jp

 

  • Like 5

tlo9.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 1 miesiąc później...

Lunar 16

 

Krater Petavius to krater uderzeniowy położony na południowo wschodniej krawędzi tarczy Księżyca. Zewnętrzna ściana krateru jest bardzo szeroka w porównaniu ze średnicą krateru, a miejscami możemy zaobserwować podwójną krawędź. Dno krateru zostało zalane lawą i znajdziemy na nim system rowów zwany Rimae Petavius. Wzniesienie centralne to spora formacja składająca się z kilku szczytów i wznosząca się 1700 metrów ponad dno krateru. 

post-1260-0-15271300-1413035976_thumb.jp

  • Like 4

jolo-astrojolo.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 85

 

Krater Langrenus i powiązany z nim układ starych promieni znajduje się na wschodniej stronie tarczy Księżyca. Wewnętrzne brzegi krateru mają budowę tarasową, a zewnętrzny wał jest nieregularny i górzysty. Na zachód od krateru możemy zaobserwować system promieni. Dno krateru pokryte jest wieloma pagórkami, a samo wzgórze centralne wznosi się około 1000m ponad dno krateru. 

30 grudnia 1992 roku w obrębie krateru zaobserwowano przy użyciu teleskopu o metrowej średnicy serię pojaśnień, które zmieniały się w czasie. Audouin Dollfus z Obserwatorium Paryskiego, który dokonał tych obserwacji wyraził przekonanie, że były to emisje gazu z popękanego dna krateru. 

post-1260-0-57738300-1413036430_thumb.jp

  • Like 6

jolo-astrojolo.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 72

 

Krater Atlas (położony w środku zdjęcia) i położone na jego dnie kratery wulkaniczne położone są w północno-wschodniej części tarczy Księżyca. Krater Atlas to krater uderzeniowy, a jego średnica to 87km. Jego wewnętrzne ściany pokryte są tarasami, a dno zalane lawą i pokryte pagórkami i szczelinami. Wzdłuż północnej i północno-wschodniej wewnętrznej ściany krateru znajdziemy grupy niewielkich kraterów otoczonych ciemnym halo. Najprawdopodobniej są one pochodzenia wulkanicznego. Również pochodzenia wulkanicznego jest system rowów pokrywających dno krateru zwany Rimae Atlas.

post-1260-0-64877800-1413044161_thumb.jp

 

Na lewo i powyżej od krateru Atlas na zdjęciu znajdziemy nieco mniejszy krater Hercules, a w prawej części ogromny (126km średnicy, 4600m głębokości) krater Endymion.

  • Like 5

jolo-astrojolo.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 40 - Janssen Rilles

 

Prawie wszystkie Księżycowe szczeliny położone są na terenie mórz, ponieważ pochodzą one z erupcji wulkanów albo z zapadania się terenu. Szczeliny na wyżynach są rzadkie, ale występują. Najbardziej znaną z nich jest ta położona na dnie 190km krateru Janssen. Szerokość szczeliny jest bezpośrednio związana z grubością narzuconego materiału. W pobliżu Mare Nectaris szerokość szczeliny Janssen wynosi około 5km, a w najwęższym miejscu zmniejsza się do 1-2km. 

 

 

http://www.lpod.org/?m=20060407

post-1260-0-03055600-1413455634_thumb.jp

  • Like 5

jolo-astrojolo.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 25 - Messier i Messier A

 

Krater Messier to stosunkowo młody krater uderzeniowy położony na Morzu Żyzności (Mare Fecunditatis). Krater posiada wyraźny, podłużny kształt, który nie jest skutkiem skrócenia perspektywy. Dłuższa średnica zorientowana jest w osi wschód-zachód. Na zachód od niego (na zdjęciu powyżej) położony jest krater Messier A, którego kształt jest również podłużny, ale zorientowany w osi północ-południe. Oba kratery tworzą ciekawą parę. Wnętrza kraterów posiadają większe albedo niż otaczające je morze. Dwa wyraźne promienie biegną na zachód od krateru Messier A w kierunku zachodniego brzegu Morza Żyzności. 

Istnieje teoria, która mówi że krater Messier powstał przez uderzenie pod bardzo małym kątem, a następnie to samo ciało po odbiciu od powierzchni utworzyło krater Messier A.

 

post-1260-0-83799700-1413540662_thumb.jp  post-1260-0-18922500-1413540642_thumb.jp

  • Like 4

jolo-astrojolo.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

........... mam go w zbiorach, ale nieopisany jako lunar ;)

Opisz będą dwa :)

Serdecznie pozdrawiam i kryształowego nieba życzę - Jacek  ?
TS T APO 90/600 z TSFLAT2 + Samyang 135 f2 ED z QHY183C + AS 60/240 z RC IMX290M + Canon 550D - sadzane na ZEQ25GT + Nikon 12x50 EX do podglądania.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 31 - Taruntius

 

Taruntius to krater księżycowy położony na skraju Morza Żyzności (Mare Fecunditatis). Na zdjęciu krater Taruntius położony jest w lewej, dolnej części. W okolicach tego krateru znajdziemy wiele obiektów, które w swojej historii zostały zalane lawą.

Zewnętrzna krawędź krateru jest płytka, ale tworzy skomplikowany wał. W północno-zachodniej części krawędź jest przerwana małym kraterem Cameron. Na wewnętrznych ścianach krawędzi krateru nie znajdziemy tarasów, ale środek krateru zawiera niezwykłą, koncentryczną wewnętrzną krawędź, która jest nieregularna i mocno zerodowana. Wnętrze tego krateru zostało prawdopodobnie utworzone przez wyniesienie materiału znajdującego się głębiej pod kraterem. 

We wnętrzu krateru znajdziemy też dwa ciemne ślady - utworzone najprawdopodobniej przez wulkaniczne popioły wydobywające się z małych wulkanów. Oprócz krateru Taurintius na zdjęciu znajdziemy jeszcze wiele innych obiektów - dołączyłem też fragment mapki z Virtual Moon Atlas.

post-1260-0-83978800-1413539908_thumb.jp   post-1260-0-36862500-1413539917_thumb.jp

 

Skala zdjęcia: 0.32"/px.

  • Like 4

jolo-astrojolo.png

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 6 miesięcy później...

Dawno już nic tu nie przybyło? Wiec czas odświeżyć temat kolejnymi lunarami. Pogoda ogólnie była bardzo niesprzyjająca fotografii, ale coś się wykluło.

Lunar 10 Mare Crisium

Mare Crisium (łac. Morze Przesileń) to morze księżycowe położone w basenie Crisium, na północny wschód od Mare Tranquillitatis. Początki tej formacji sięgają epoki nektaryjskiej, jednak materiał skalny pochodzi z okresu późnoimbryjskiego. Średnica Mare Crisium wynosi 418 km.

Na tym obszarze rozbiła się radzieckie sonda Łuna 15 (21 lipca 1969) oraz wylądowały: Łuna 23 (6 listopada 1974) i Łuna 24 (18 sierpnia 1976), która pobrała próbki skał księżycowych i powróciła na Ziemię.

info z wiki: http://pl.wikipedia.org/wiki/Mare_Crisium

post-10-0-42568300-1429821685_thumb.jpg

  • Like 6

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 70 Humboldtianum basin

Mare Humboldtianum (łac. Morze Humboldta) ? morze księżycowe położone zarówno po widocznej, jak i niewidocznej stronie Księżyca, na wschód od Morza Zimna. Średnica morza równa jest 273 km, znajduje się ono wewnątrz większego basenu uderzeniowego. Nazwa została morzu nadana przez Johanna Heinricha von Mädlera na cześć Aleksandra von Humboldta.

 

Aby je zobaczyć w pełnej okazałości musimy trafić na odpowiednie nachylenie (librację) Księżyca w nasza stronę.

 

post-10-0-99132700-1430602932_thumb.jpg

  • Like 5

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 73 Mare Smythii

Mare Smythii (łac. Morze Smytha) to morze księżycowe położone po widocznej stronie Księżyca. Jego średnica równa jest 373 km. Nazwa pochodzi od nazwiska dziewiętnastowiecznego astronoma brytyjskiego Williama Henry'ego Smytha. Na północ od morza położony jest krater uderzeniowy Neper, zaś na północny zachód od niego kratery Schubert oraz Schubert B. Na południowym brzegu Mare Smythii znajduje się krater Kästner.

 

wiki http://pl.wikipedia.org/wiki/Mare_Smythii

Aby je zobaczyć w pełnej okazałości musimy trafić na odpowiednie nachylenie (librację) Księżyca.

post-10-0-04409700-1430681253_thumb.jpg

post-10-0-15988700-1430681421_thumb.jpg

  • Like 1

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Lunar 85 Langrenus rays

Langrenus ? kolisty krater uderzeniowy znajdujący się na wschodniej stronie widocznej strony Księżyca, na wschodnim końcu Mare Fecunditatis. Na południe od niego znajdują się kratery Vendelinus i Lamé.

Wewnętrzne brzegi krateru charakteryzują się nieregularną krawędzią przypominającą tarasy, których średnia szerokość wynosi 20 km. Zewnętrzny wał jest nieregularny i górzysty. Na zachodzie widać jasny ślad pyłu, prawdopodobnie wyrzuconego w czasie uderzenia. Wnętrze krateru ma większe albedo niż otoczenie, więc krater jest widoczny przy górującym Słońcu. Jego dno, szczególnie nieregularne w północnej części, jest najpewniej pokryte głazami.

 

Krater wykazuje promienie jak przy Tycho warto go obserwować od dwóch dni po nowiu.

 

post-10-0-34072900-1430835453_thumb.jpg

 

post-10-0-51896000-1430835447_thumb.jpg

 

 

  • Like 4

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 4 tygodnie później...

Lunar 87 Humboldt

Humboldt ? duży krater uderzeniowy znajdujący się blisko wschodniej granicy widocznej półkuli Księżyca. Z tego względu z Ziemi ma podłużny wygląd. W rzeczywistości jest to nieregularny okrąg z zachodzącym na niego z południowo-zachodniej strony kraterem Barnard. Po stronie północno-zachodniej znajduje się duży krater Hecataeus, a Phillips po stronie zachodniej. Ze względu na położenie krateru Humboldt w pobliżu granicy widocznej strony Księżyca szczegóły jego powierzchni nie były znane dopóki nie został sfotografowany przez krążące wokół sondy kosmiczne. Nazwa krateru pochodzi od Wilhelma von Humboldta (1767-1835), niemieckiego filozofa i językoznawcy.
 
post-10-0-91090000-1432738546_thumb.jpg post-10-0-84752100-1432738575_thumb.jpg

Lunar 100 Mare Marginis

To morze różni się od większości tego typu obiektów na widocznej stronie Księżyca; ma nieregularny obrys i wydaje się być stosunkowo płytkie. Na jego powierzchni można zauważyć niewielkie, okrągłe wystające ponad powierzchnię obiekty, które prawdopodobnie są kraterami uderzeniowymi zalanymi 400-500m warstwą lawy. Mare Marginis nie jest położone w środku żadnego większego basenu uderzeniowego.

Dlatego też wydaje się być umiejscowione w nisko położonym fragmencie wyżyny, gdzie wylewająca się lawa ledwo była w stanie dotrzeć do powierzchni. W pobliżu znajdziemy też kilka dużych zalanych lawą kraterów. Dna tych kraterów są położone poniżej otaczającej powierzchni, dlatego są to jednocześnie obszary wokół Mare Marginis, gdzie lawa znalazła się w pobliżu powierzchni Księżyca. Na północ od Mare Marginis położony jest krater Al-Biruni, krater Ibn Yunus znajdziemy na południowy wschód od morza, a na północnym zachodzie krater Goddard.

Na powierzchni Mare Marginis znajdziemy różnego rodzaju zmarszczki, obszary o większym albedo, które przypominają formacje znajdujące się w tworze Reiner Gamma położonym w Oceanus Procellarum. Obszary te charakteryzują się również stosunkowo dużą wartością pola magnetycznego. Położone są dokładnie na antypodach Mare Orientale - innego basenu uderzeniowego i mogą one być związane z powstaniem tego morza. Inne możliwe wytłumaczenie powstania Mare Marginis to uderzenie komety, ucieczka gazów wulkanicznych albo też zwyczajne tworzenie powierzchni osłoniętej od erozji kosmicznej przez pole magnetyczne. Ale dokładne wytłumaczenie powstania obszarów o zwiększonym albedo do dziś jest niedostępne.

 

post-10-0-21185100-1432738676_thumb.jpg post-10-0-48067700-1432738687_thumb.jpg

  • Like 4

Atik 383L+, 314E, Eos 600D, CT8, Canon EF-S 55-250, Canon EF-S 18-55 + 2 lewe ręce ? 

Banero_A_clone.png 2023-02-26_181337c.png.df966a0f5aaffa755988448a083ffa7e.png RazorbackRustTributeLg_clone.png   

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 4 miesiące później...
  • wessel odpiął ten temat
  • jolo przypiął ten temat

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić obrazków. Dodaj lub załącz obrazki z adresu URL.

  • Ostatnio przeglądający   0 użytkowników

    • Brak zarejestrowanych użytkowników przeglądających tę stronę.
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.

© Robert Twarogal * forumastronomiczne.pl * (2010-2023)