Sonata Księżycowa

[dziki1]

Widok nocnego nieba jest dla mnie niczym muzyka, która wypełnia całkowicie moją nadwątloną jażń i zakamarki wszelakich trzewi we mnie funkcjonujących. Nocne niebo połyskujące neonami bytów powstałych w gigantycznej, niepoznanej katostrofie, dzięki której mogła wyłonić się pewna krucha świadomość...

Misterium, którego ogrom pochłania każdego miłośnika nocnego nieba. Bogactwo się tam znajdujące dodaje mi energii, napędza do działania, ale pozwala też być skuteczną odskocznią od problemów dnia codziennego i innych prozaicznych niedogodności. Niebo, a dokładnie pogodne nocne niebo potęgą jest i basta!

 

Jak zapewne wiecie wczoraj w nocy miało miejsce mało spektakularne spotkanie Księżyca i Saturna. Pozwoliłem je sobie uwiecznić z balkonu. Niby nie wiele, a jednak zatrzymałem w kadrze niepowtarzalną chwilę Kosmosu. Nie będę pisał o aparatach, czasach, iso i innych niepraktycznych parametrach. Chcę po prostu, abyście włączyli sobie tytułową sonatę Beethovena, wsłuchali się w takty muzyki, i rozanielonym okiem popatrzyli na niebieski spektakl, rozgrywający się na nocnym, parczewskim niebie 26 lipca 2015 r.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

I jak wrażenia :) Podziel się nimi ;)

Pozdrawiam Grzegorz

PS. Proponuję, aby prezentować w tym miejscu, jakieś inne fajne fotki z nocnych niebieskich wędrówek. Co Wy na to?