Tenebris Aquilae

[lukost]

Z marszu, ale po porządnej adaptacji oczu; poza tym nauczyłem się już je widzieć. Pozostałych powodów - z uwagi na wrodzoną delikatność i nabytą kindersztubę - powtarzał nie będę. Po co masz się znowu zdenerwować?  

[Panasmaras]

Parę wieczorów temu postanowiłem przeprosić się z Blizinami - bo skoro nie bardzo mogę we wtorki po pracy wybierać się na La Palmę, potrzebowałem zdecydowanej rewizji własnych poglądów na temat tego, gdzie się da obserwować, a gdzie nie da. Po dotarciu na miejscówkę okazało się, że Messier 24 - choć widoczny gołym okiem - był zbyt nisko, by dało się zauważyć cokolwiek poza asteryzmem Nautilusa, a Obłok Tarczy również powoli rozmywał się w wilgoci utrudniającej sensowne łowienie czegokolwiek niżej nad horyzontem. Wybór padł więc na północną część Orła, gdzie miałem (i wciąż mam) parę ciemnych kłaków do wyłowienia.

Na pierwszy ogień poszedł LDN 720 - nie, żebym się go napatrzył na zdjęciach gdzieś wcześniej. Po prostu Lukost go już widział, a ja nie - a takiego stanu rzeczy znieść nie mogłem  Ciemnotka oczywiście okazała się być wyraźna, odcinająca się lekkim gradientem od Obłoku Gammy Orła - i niejednorodna. W północno-wschodniej części dość przezroczysta, za to wyraźniej gęstniejąca ku południowemu zachodowi.
Kolejnym celem było pociemnienie wyraźnie widoczne na zdjęciach pod Zetą Orła, noszące oznaczenie LDN 669 - i ono było zaznaczone (błędnie) w Interstellarum jako dwa obłoki - jeden, o nieco bumerangowatym kształcie tuż pod Zetą i drugi stanowiący przedłużenie południowego skrzydła bumerangu. Jak później podpowiedział Aladin, owo przedłużenie jest skatalogowane jako LDN 662. Obie ciemnotki są widoczne w niewielkiej lornetce jako dość spore i wyciągnięte w osi NE-SW pociemnienie tła nieba, za szczególnie wyraźną krawędzią południowo-wschodnią. Razem z jasną, białą Zetą i pomarańczowym Epsilonem tworzyły jeden z piękniejszych widoków tego wieczoru. Co ciekawe, Interstellarum podaje tylko podpis LDN 669, dokładnie między obie mgławice, dzięki czemu nie do końca wiadomo, której podpis dotyczy. Za to Aladin przy wyszukiwaniu LDN 669, przekierowuje w kompletnie inne (błędne) miejsce.

Nieco na wschód od Zety przyczaiła się kolejna ciemnotka - LDN 673 przyklejona do ?₂ Aql. Choć leży na zauważalnie przepylonym tle, odcinała się zaskakująco wyraźnie i razem z przyległościami tworzy nieco rozciągniętą równoleżnikowo ciemną wyrwę w Ciemnej Szczelinie. Oczywiście nie było mowy o wyłapaniu w 10x50 detalu znanego ze zdjęć, jak i mniejszych koncentracji pyłów skatalogowanych pod numerami LDN 676 i 677, za to mogłem wziąć pociemnienie niewielkiej LDN 675 za wschodnią granicę 67-trójki.

Próbowałem też sił z LDN 684, ostatnią ciemnotką zaznaczoną w Interstellarum w tym rejonie, ale zaznaczony na mapie kształt okazał się być jakąś kompletną kartograficzną pomyłką. Po obejrzeniu zdjęć zachodzę w głowę, na jakiej podstawie owo przepylenie zostało zaznaczone w taki, a nie inny sposób. Na podstawie zdjęć, należy raczej spodziewać się wyciągniętego południkowo pociemnienia o długości 0,5-1° i szerokości około 10-15?. Podczas wczorajszej powtórki (w nieco gorszych warunkach) ślad tego LDN-a we właśnie takim kształcie dało się wyłapać, ale tylko przez 25x100.

Podczas sesji poprawkowej próbowałem też powalczyć z kilkoma LDN-ami powyżej jak-zwykle-wyraźnego Barnarda 330, szczególnie mając na uwadze urocze "pazurki" (LDN 657-658-661) ale wyłapałem jedynie wschodnią krawędź LDN 661 (z trudem).

Oprócz radosnego szukania ciemności w ciemnościach, wpadły też dwie przyjemne gromadki - NGC 6709, którą ciężko przegapić, kręcąc się w tej okolicy i NGC 6738, którą przegapić nieco łatwiej. Pierwsza gromadka pokazała parę gwiazdek wybijających się w centrum niewielkiego, owalnego pojaśnienia, druga z gromadek pozostała znacznie słabiej zdefiniowaną mgiełką, mimo uważnego wypatrywania śladów detalu. Próbowałem też swoich sił z pobliską NGC 6724, ale nie udało mi się dostrzec najmniejszego śladu gromady.

Ogólnie - kawał sesji do poprawki. Oby październikowy nów był łaskawy.

[Hagen]

Jak zwykle dobra Markowa relacja! Jakbym Star Treka czytał. Pozdrawiam wszystkich!!!