Cała aktywność

Według mnie wszystkie te koła mają podobną długość optyczną. To wynika z grubości filtrów i długości tulei okularów.

Nowa agresywna wersja 😉

Cefeida o rekordowym okresie pulsacji w Drodze Mlecznej 2024-04-20. Astronomowie z Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu Warszawskiego, pracujący w ramach prowadzonego w Obserwatorium projektu OGLE, odkryli cefeidę klasyczną o najdłuższym okresie pulsacji w naszej Galaktyce. Nowo zidentyfikowana gwiazda została wyselekcjonowana przez profesora Igora Soszyńskiego, światowego lidera badań nad gwiazdami zmiennymi, i otrzymała oznaczenie katalogowe OGLE-GD-CEP-1884. Pulsuje ona z okresem 78,14 dni, czyli prawie o 10 dni dłuższym niż wynosi okres pulsacji dotychczasowej rekordzistki, cefeidy S Vulpeculae. Cefeidy klasyczne są masywnymi gwiazdami zmiennymi, które znalazły niezwykle ważne zastosowania astrofizyczne. Dokładnie 100 lat temu, w 1924 roku, amerykański astronom Edwin Hubble wykorzystał spełnianą przez cefeidy zależność okres-jasność do udowodnienia, że Wszechświat składa się z niezliczonej liczby galaktyk, a nie, jak wcześniej sądzono, tylko z naszej Drogi Mlecznej. Kilka lat później cefeidy obserwowane w sąsiednich galaktykach posłużyły Hubble’owi do odkrycia faktu rozszerzania się Wszechświata, co w niedługim czasie doprowadziło do sformułowania teorii Wielkiego Wybuchu. Dzisiaj cefeidy klasyczne są powszechnie wykorzystywane do mierzenia odległości międzygalaktycznych oraz do badania struktury galaktyk. Między innymi na cefeidach opiera się najdokładniejszy obecnie pomiar stałej Hubble’a, czyli wielkości określającej tempo rozszerzania się Wszechświata. Zespół badawczy OGLE, kierowany przez profesora Andrzeja Udalskiego, ma ogromne doświadczenie w odkrywaniu i badaniu gwiazd pulsujących. W przybliżeniu połowa wszystkich cefeid klasycznych znanych obecnie w Drodze Mlecznej została odkryta przez warszawskich astronomów. Kilka lat temu badacze pod kierunkiem prof. Doroty Skowron opublikowali trójwymiarową mapę naszej Galaktyki uzyskaną na podstawie rozkładu przestrzennego cefeid odkrytych przez zespół OGLE. Mapa ta jednoznacznie pokazała, że dysk Drogi Mlecznej nie jest płaski, ale wygina się w kształt litery S. Nowo odkryta gwiazda OGLE-GD-CEP-1884 należy do nielicznej grupy cefeid o ekstremalnie długich okresach pulsacji (ang. ultra-long-period Cepheids, w skrócie ULPC). Cechą tego typu obiektów jest ich duża jasność, co wykorzystywane jest do mierzenia odległości do galaktyk położonych nawet 300 milionów lat świetlnych od nas. Dotychczas ani jeden obiekt typu ULPC nie był znany w naszej Galaktyce, chociaż większość przebadanych galaktyk zawiera po kilka tego typu cefeid. Gwiazda OGLE-GD-CEP-1884, mimo że jest ponad 25 000 razy jaśniejsza od Słońca, nie była wcześniej prawidłowo zaklasyfikowana jako cefeida, ponieważ znajduje się za grubą warstwą materii międzygwiazdowej, która pochłania światło biegnące od obiektu, szczególnie w niebieskiej części widma. Wieloletnie obserwacje fotometryczne tej gwiazdy prowadzone w świetle czerwonym przez zespół OGLE w połączeniu z pomiarami prędkości radialnych wykonanymi przez teleskop kosmiczny Gaia pozwoliły jednoznacznie wykazać, że OGLE-GD-CEP-1884 jest cefeidą klasyczną. Odkrycie tego obiektu wskazuje, że Droga Mleczna nie jest wyjątkiem wśród innych galaktyk pod względem występowania długookresowych cefeid, a dotychczasowy brak obserwacji tego typu gwiazd w naszej Galaktyce wynikał prawdopodobnie z tego, że ULPC są zasłonięte przez gęste obłoki pyłu międzygwiazdowego. OGLE-GD-CEP-1884 jest nie tylko najjaśniejszą, ale też prawdopodobnie najmłodszą znaną cefeidą klasyczną w Drodze Mlecznej. Wiek tej gwiazdy został oszacowany na 22 miliony lat. Dzięki wykorzystaniu zależności okres-jasność dla cefeid, możliwe było zmierzenie odległości do OGLE-GD-CEP-1884 i zaznaczenie jej położenia na mapie naszej Galaktyki. Gwiazda ta znajduje się 14,5 tysiąca lat świetlnych od nas w Ramieniu Spiralnym Węgielnicy wśród innych stosunkowo młodych cefeid klasycznych. Odkrycie OGLE-GD-CEP-1884 przyczyni się do dokładniejszej kalibracji zależności okres-jasność dla cefeid oraz do lepszego zrozumienia ewolucji masywnych gwiazd. Praca prezentująca odkrycie cefeidy klasycznej o najdłuższym okresie pulsacji ukazała się w czasopiśmie The Astrophysical Journal Letters: „Discovery of the Longest-period Classical Cepheid in the Milky Way” I. Soszyński, D. M. Skowron, A. Udalski, P. Pietrukowicz, M. Gromadzki, M. K. Szymański, J. Skowron, P. Mróz, R. Poleski, S. Kozłowski, P. Iwanek, M. Wrona, K. Ulaczyk, K. Rybicki, M. Mróz, 2024, ApJL, 965, L17. Więcej: • Strona internetowa Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu Warszawskiego • Projekt OGLE w Astronarium (odc. 9) • Obserwatorium warszawskie w programie Astronomia niepodległa (odc. 3) • Wszystkie odcinki Astronarium Źródło: Andrzej Udalski, Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Warszawskiego Opracowanie: Magda Maszewska Ilustracja: Droga Mleczna nad teleskopem projektu OGLE w Obserwatorium Las Campanas w Chile. Symbol gwiazdy wskazuje położenie nowo odkrytej cefeidy OGLE-GD-CEP-1884 na niebie. Pozostałe żółte kropki to inne znane cefeidy, w większości odkryte przez projekt OGLE. Autorzy: J. Skowron, K. Ulaczyk Niebieskie punkty przedstawiają obserwowane zmiany jasności cefeidy OGLE-GD-CEP-1884 w paśmie czerwonym (część lewa) i paśmie żółtym (wizualnym – część środkowa) oraz krzywą zmian prędkości atmosfery gwiazdy na skutek pulsacji (część prawa). Pomarańczowe krzywe przedstawiają modelowe krzywe blasku i krzywą prędkości obliczone dla cefeidy o okresie pulsacji 78,14 dni. Bardzo dobra zgodność między obserwowanymi a teoretycznymi danymi dowodzi tego, że OGLE-GD-CEP-1884 jest cefeidą klasyczną. Autor: I. Soszyński Mapa Drogi Mlecznej w rzucie na płaszczyznę równika galaktycznego, uzyskana na podstawie pomiarów położenia 2388 cefeid klasycznych. Różne kolory punktów oznaczają różny wiek cefeid, zgodnie ze skalą po prawej stronie. Położenie OGLE-GD-CEP-1884 pokazane jest za pomocą symbolu granatowej gwiazdki. Autor: I.Soszyński URANIA https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/cefeida-o-rekordowym-okresie-pulsacji-w-drodze-mlecznej

Zwycięzcy Direction: Space rozpoczęli wyjazd studyjny 2024-04-20. Wizyta trzech zespołów w ESA i CERN. Zespoły HematopoiesISS, GraviTE Team oraz LASPA rozpoczęły wyjazd studyjny do wiodących ośrodków kosmicznych w Europie. Zwycięskie zepoły konkursu Direction: Space – HematopoiesISS, badający komórki krwiotwórcze szpiku, AGH Space Systems GraviTE Team, realizujący badania komórek macierzystych w mikrograwitacji oraz LASPA, koncentrujący się na zastosowaniu światła laserowego do stymulacji siewek w kosmosie rozpoczęły wyjazd studyjny do wiodących ośrodków kosmicznych w Europie. W czasie tygodniowej podróży zaprezentują i skonsultują swoje projekty z ekspertami Europejskiej Agencji Kosmicznej i CERN. Rozpoczął się wyjazd studyjny dla laureatów konkursu na najlepsze studenckie projekty kosmiczne możliwe do realizacji na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS). Już pierwszego dnia zespoły studenckie miały niepowtarzalną okazję zaprezentować swoje projekty w Europejskim Centrum Technologii Kosmicznych i Badań Inżynieryjnych (ESTEC), największym ośrodku Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA), znajdującym się w Noordwijk, w Holandii. ESTEC stanowi kluczowe centrum dla rozwoju projektów i technologii kosmicznych w Europie. To właśnie tutaj zaprojektowano i przetestowano większość satelitów i sond kosmicznych ESA. I tu studenci mieli możliwość nie tylko zaprezentować swoje prace, ale również uzyskać cenne uwagi i opinie od doświadczonych specjalistów pracujących na co dzień nad rozwojem kosmicznych technologii. W najbliższych dniach, uczestnicy wyjazdu studyjnego będą kontynuować swoją edukacyjną przygodę, odwiedzając inne kluczowe europejskie centra kosmiczne i naukowe. W planie jest zwiedzanie Europejskiego Centrum Astronautów (EAC) w Kolonii, gdzie astronauci przygotowują się do misji na Międzynarodową Stację Kosmiczną, a także wizyta w Europejskim Ośrodku Badań Jądrowych (CERN) w Genewie, znanym z prowadzenia pionierskich badań nad cząstkami elementarnymi. „Ten wyjazd to nie tylko szansa na zdobycie wiedzy, ale również możliwość nawiązania wartościowych kontaktów w branży kosmicznej. Bez wątpienia przyczyni się do dalszego rozwoju młodych talentów i realizacji ich ambitnych projektów, w tym wesprze starania o realizację eksperymentów na pokładzie ISS” – dr Milena Ratajczak wiceprezes Fundacji New Space, która współorganizuje konkurs Direction: Space. “Direction: Space” to unikalna inicjatywa skierowana do studentów i doktorantów z polskich uczelni mająca na celu inspirowanie młodych ludzi do tworzenia innowacyjnych projektów badawczych, które mogłyby zostać zrealizowane na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS). Pomysłodawcą konkursu był dr Sławosz Uznański, polski astronauta projektowy ESA. Przy jego wsparciu i ekspertów polskiego i europejskiego sektora kosmicznego, “Direction: Space” pozwala młodym naukowcom reprezentujacym różne dziedziny realizować ich projekty z wykorzystaniem potencjału, jaki daje eksploracja kosmosu. Najlepsze projekty zostały wyłonione przez Jury konkursu złożone ze specjalistów sektora kosmicznego z dr Anną Fogtman z Europejskiej Agencji Kosmicznej na czele. Zadaniem młodych naukowców było przygotowanie projektu badawczego, który mógłby zostać zrealizowany w warunkach mikrograwitacji na stacji kosmicznej. Ocenie podlegały: rzetelność naukowa i techniczne przygotowanie eksperymentu, a także niezwykle ważne w sektorze kosmicznym – organizacja zespołu i zarządzanie projektem. Najlepsze drużyny otrzymały dostęp do opieki mentorskiej, grant na rozwój prototypu eksperymentu, a także możliwość rozwoju koncepcji projektu podczas wyjazdu studyjnego do Europejskiej Organizacji Badań Jądrowych CERN, Europejskiego Centrum Badań i Technologii Kosmicznych ESA ESTEC i Europejskiego Centrum Astronautów ESA EAC. Wyjazd studyjny potrwa do 21 kwietnia. Po powrocie zwycięskie zespoły będą kontynuowały prace nad prototypami eksperymentów. Organizatorami konkursu “Direction: Space” są: Fundacji Empiria i Wiedza oraz Fundacja New Space. Konkurs został ogłoszony podczas obchodów Europejskiej Stolicy Młodzieży Lublin 2023, a laureaci konkursu zostali przedstawieni podczas Tygodnia Kosmicznego Europejskiego Miasta Nauki Katowice 2024. Konkurs organizowany jest w partnerstwie z inicjatywą Europejskiej Agencji Kosmicznej Direction Earth/Space, Europejską Organizacją Badań Jądrowych CERN i studiem Science Now. Patronatu honorowego konkursowi udzielili: Prezes Rady Ministrów, Ministerstwo Rozwoju i Technologii, Bank Gospodarstwa Krajowego oraz Polska Agencja Kosmiczna. Więcej o projekcie można przeczytać na stronie: http://www.direction.space (DS) https://kosmonauta.net/2024/04/zwyciezcy-direction-space-rozpoczeli-wyjazd-studyjny/

13. Międzynarodowa Konferencja “Development Trends on Space Propulsion Systems” 2024-04-19. Redakcja Zaproszenie na konferencję, która odbędzie się w dniach 5-6 grudnia 2024 w Warszawie. Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Lotnictwa oraz Wydział Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej zapraszają do udziału w 13. Międzynarodowej Konferencji „Development Trends on Space Propulsion Systems”, która odbędzie się w dniach 5-6 grudnia 2024 w Warszawie. Hasło przewodnie konferencji to „Thrusting towards tomorrow. Exploring new space propulsion”. Konferencja będzie doskonałym miejscem do zapoznania się z realizowanymi projektami i najnowszymi osiągnięciami w polskim i międzynarodowym przemyśle kosmicznym. Do głównych tematów należeć będą kosmiczne systemy napędowe, ekologiczne materiały pędne, modelowanie numeryczne silników rakietowych, obiekty testowe i inne tematy związane z projektowaniem, rozwojem lub zastosowaniami napędów kosmicznych. Honorowy patronat nad wydarzeniem objęły: Polska Agencja Kosmiczna, Polska Akademia Nauk, Stowarzyszenie Polskich Profesjonalistów Sektora Kosmicznego oraz Związek Pracodawców Sektora Kosmicznego. Konferencja będzie prowadzona w języku angielskim. Więcej informacji można znaleźć na stronie: www.spacetrends.pl. (ILOT) https://kosmonauta.net/2024/04/13-miedzynarodowa-konferencja-development-trends-on-space-propulsion-systems/

Zza zasłony chmur wyjrzały światła północy 2024-04-19. Źródło: Z głową w gwiazdach, tvnmeteo.pl, Kontakt 24 Zorza polarna pojawiła się na polskim niebie w sobotnią noc. W jej obserwacji nie przeszkodziły nawet chmury, których gruba warstwa otulała w nocy część naszego kraju. Zdjęcie zjawiska otrzymaliśmy na Kontakt 24. Na Kontakt 24 otrzymaliśmy zdjęcie zorzy polarnej, która w sobotnią noc zostało wykonane w Puńsku (woj. podlaskie). Widać na nim przebijający się zza chmur świetlny spektakl. Doskonałe warunki zorzowe Karol Wójcicki, popularyzator astronomii i autor bloga "Z głową w gwiazdach", poinformował w piątek wieczorem, że na półkuli północnej zapanowały korzystne warunki do obserwacji zorzy polarnej. W Polsce zjawisko mogło być widoczne nawet w południowych regionach. "Mamy w tej chwili doskonałe warunki i zorza na polskim niebie to niemal pewniak! Na szczęście nie zapowiada się, żeby miało nagle się pogorszyć" - napisał w mediach społecznościowych. Wójcicki wyjaśnił, że zorzy należy wypatrywać nad północnym horyzontem, z daleka od miejskich świateł. Polowanie na zjawisko mogliśmy rozpocząć zaraz po zmierzchu. Na drodze do podziwiania świateł północy nie stanęła nam nawet pogoda. Zgodnie z prognozami synoptyk tvnmeteo.pl Arlety Unton-Pyziołek, w większości kraju noc była pochmurna i deszczowa, jednak pojawiło się wystarczająco dużo przejaśnień, by zorza była widoczna na polskim niebie. Zorza polarna - czym jest i jak powstaje? Zorza polarna jest zjawiskiem świetlnym, które występuje głównie w okolicach bieguna północnego i południowego. Naukowa nazwa zorzy polarnej to aurora borealis w obrębie bieguna północnego i aurora australis w okolicach bieguna południowego. Zjawisko to powstaje, kiedy naenergetyzowane cząstki gazu wysyłane przez Słońce uderzają w górną warstwę atmosfery Ziemi z dużą prędkością. Planeta jest chroniona przed "atakiem" dzięki polu magnetycznemu. Przekierowuje ono cząstki w kierunku bieguna północnego i południowego, a cząsteczki wchodzą w interakcję z gazami znajdującymi się naszej atmosferze, powodując występowanie charakterystycznych, wielobarwnych świateł. Autorka/Autor:as/dd Źródło: Z głową w gwiazdach, tvnmeteo.pl, Kontakt 24 Źródło zdjęcia głównego: Kontakt 24/ valdas Zorza nad Puńskiem Autor: valdas https://tvn24.pl/tvnmeteo/polska/zorza-polarna-nad-polska-w-sobotnia-noc-czy-dopisze-pogoda-st7878884

Planetoidy NEO w 2024 roku 2024-04-19. Krzysztof Kanawka Zbiorczy artykuł na temat odkryć i obserwacji planetoid NEO w 2024 roku. Zapraszamy do podsumowania odkryć i ciekawych badań planetoid bliskich Ziemi (NEO) w 2024 roku. Ten artykuł będzie aktualizowany w miarę pojawiania się nowych informacji oraz nowych odkryć. Bliskie przeloty w 2024 roku Poszukiwanie małych i słabych obiektów, których orbita przecina orbitę Ziemi to bardzo ważne zadanie. Najlepszym dowodem na to jest bolid czelabiński – obiekt o średnicy około 18-20 metrów, który 15 lutego 2013 roku wyrządził spore zniszczenia w regionie Czelabińska w Rosji. Poniższa tabela opisuje bliskie przeloty planetoid i meteoroidów w 2024 roku (stan na 19 kwietnia 2024). Jak na razie, w 2024 roku największym obiektem, który zbliżył się do Ziemi, jest planetoida o oznaczeniu 2024 GD, o szacowanej średnicy około 35 metrów. W ciągu dekady ilość odkryć obiektów przelatujących w pobliżu Ziemi wyraźnie wzrosła: • w 2023 roku odkryć było 113, • w 2022 roku – 135, • w 2021 roku – 149, • w 2020 roku – 108, • w 2019 roku – 80, • w 2018 roku – 73, • w 2017 roku – 53, • w 2016 roku – 45, • w 2015 roku – 24, • w 2014 roku – 31. W ostatnich latach coraz częściej następuje wykrywanie bardzo małych obiektów, o średnicy zaledwie kilku metrów – co na początku poprzedniej dekady było bardzo rzadkie. Ilość odkryć jest ma także związek z rosnącą ilością programów poszukiwawczych, które niezależnie od siebie każdej pogodnej nocy “przeczesują” niebo. Pracy jest dużo, gdyż prawdopodobnie planetoid o średnicy mniejszej od 20 metrów może krążyć w pobliżu Ziemi nawet kilkanaście milionów. Inne ciekawe badania i odkrycia planetoid w 2024 roku 2024 AA, 2024 AB i 2024 AC – trzy pierwsze planetoidy odkryte w 2024 roku to obiekty NEO. 2024 BX1: mały meteoroid o średnicy około jednego metra, wykryty na kilka godzin przed wejściem w atmosferę Ziemi. Odkrycie nastąpiło w dniu 20 stycznia za pomocą węgierskiego Konkoly Observatory przez Krisztián Sárneczky. Wejście w atmosferę Ziemi nastąpiło 21 stycznia około 01:30 CET nad Niemcami. Poniższa animacja prezentuje trajektorię podejścia 2024 BX1 do Ziemi. Jest to dopiero ósme takie odkrycie. Oto lista odkryć, które nastąpiły, zanim jeszcze mały obiekt wszedł w atmosferę Ziemi: • 2008 TC3 (nad Sudanem) • 2014 AA (nad Atlantykiem) • 2018 LA (nad Botswaną) • 2019 MO (okolice Puerto Rico) • 2022 EB5 (okolice Islandii) • 2022 WJ1 (w pobliżu granicy USA/Kanada) • 2023 CX1 (spadek i odzyskane meteoryty, Francja) • 2024 BX1 (nad Niemcami) 2024 GJ2: mały obiekt odkryty na 2 dni przed przelotem. Pole grawitacyjne Ziemi mocno zmieniło trajektorię tego meteoroidu. Zapraszamy do działu małych obiektów w Układzie Słonecznym na Polskim Forum Astronautycznym. Zapraszamy do podsumowania odkryć w 2023 roku. Zapraszamy do podsumowania odkryć w 2022 roku. Zapraszamy także do podsumowania odkryć obiektów NEO i bliskich przelotów w 2021 roku. (PFA) Bliskie przeloty w 2024 roku, LD oznacza średnią odległość do Księżyca / Credits – K. Kanawka, kosmonauta.net Poniższe nagranie prezentuje wejście 2024 BX1 w atmosferę (kamera z Lipska). https://kosmonauta.net/2024/04/planetoidy-neo-w-2024-roku/

Katalog Caldwella: C94 2024-04-19. Amelia Lenarcik 115 odsłon O obiekcie: Caldwell 94, znany również jako NGC 4755, to gromada otwarta, która została odkryta przez Nicolasa-Louisa de Lacaille w 1752 r. Zawiera w sobie blisko 100 gwiazd i znajduje się około 6500 lat świetlnych od Ziemi. Jest względnie młoda, ponieważ ma tylko 16 milionów lat. C94 była pierwszą gromadą otwartą sfotografowaną w ultrafiolecie, świetle widzialnym i podczerwieni. Teleskopy naziemnie nie są w stanie dostrzec światła o krótszych falach, dlatego zdjęcie zostało wykonane z kosmosu przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a. Gromady otwarte są idealne do badań. Ich gwiazdy mogą mieć różne masy, ale dystans między nimi jest podobny, poruszają się w tym samym kierunku i mogą być w podobnym wieku oraz mieć podobny skład chemiczny, bo wszystkie powstały z jednej chmury gazu i pyłu. Porównując i badając gwiazdy formujące gromadę, naukowcy mogą odkryć coś więcej na temat ewolucji gwiazd czy wieku gromad. Podstawowe informacje: • Typ obiektu: gromada otwarta • Numer w katalogu NGC: 4755 • Jasność obserwowalna: 4,2 mag • Gwiazdozbiór: Krzyż Południa • Deklinacja: –60° 20′ 53″ • Rektascensja: 12h 53m 39s • Rozmiar kątowy: 10′ Jak obserwować: Caldwell 94 jest ciekawym obiektem do obserwacji ze względu na swoje kolory. Znajduje się on w gwiazdozbiorze Krzyża Południa, który jest widoczny z półkuli południowej. Najlepszy czas na obserwacje gromady to jesień. Jest ona widoczna gołym okiem, lecz przypomina wtedy pojedynczą gwiazdę. Patrząc przez lornetkę, możemy rozróżnić poszczególne gwiazdy, a widok jest jeszcze bardziej spektakularny, kiedy do obserwacji użyjemy teleskopu. Korekta – Matylda Kołomyjec Źródła: • science.nasa.gov: NASA Hubble's Caldwell Catalog: Caldwell 94 19 kwietnia 2024 • esahubble.org: Opening up a colourful cosmic Jewel Box 19 kwietnia 2024 • astrodrudis: NGC 4755 - Caldwell 94 19 kwietnia 2024 Zdjęcie w tle: ESO Zdjęcie C94 wykonane przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a. Na zdjęciu widzimy kilka jasnych, bladoniebieskich nadolbrzymów, rubinowoczerwonego nadolbrzyma oraz wiele ciemniejszych gwiazd. Masa jaśniejszych gwiazd wynosi od 15 do 20 mas Słońca, a gwiazdy ciemniejsze mają mniej niż połowę masy Słońca. Źródło: NASA/ESA and Jesús Maíz Apellániz (Instituto de Astrofísica de Andalucía, Spain) C94 na mapie nieba. Źródło: Image courtesy of Stellarium https://astronet.pl/wszechswiat/katalog-caldwella/katalog-caldwella-c94/

Korea Północna przygotowuje się do wystrzelenia drugiego satelity 2024-04-19 Mateusz Mitkow Z ostatnich informacji wywiadowczych wynika, że Korea Północna szykuje się do wystrzelenia drugiego satelity wojskowego. Jednostka ma wzmocnić zdolności rozpoznawcze Pjongjangu, co jest traktowane przez USA oraz Koreę Południową jako aktywność destabilizująca bezpieczeństwo w regionie. W listopadzie 2023 r. Korea Północna z powodzeniem umieściła na orbicie pierwszego w historii kraju satelitę wojskowego o nazwie Malligyong-1. Wydarzenie osobiście obserwował Kim Dzong Un, który zapowiedział, że jego kraj zamierza w przyszłości umieścić na orbicie kolejne satelity w celu zapewnienia możliwości nadzoru nad Koreą Południową i innymi regionami. Wygląda na to, że w najbliższym czasie na orbitę trafi druga jednostka rozpoznawcza. W ostatnich tygodniach południowokoreańscy eksperci Centrum Studiów Strategicznych i Międzynarodowych (CSIS) przedstawili w swojej analizie informacje, wskazujące na trwające przygotowania do wystrzelenia kolejnego satelity Pjongjangu. Co więcej, miało się to odbyć 15 kwietnia br., jednak z nieznanych przyczyn start rakiety Chollima-1 został odwołany. Zdaniem urzędników wojskowych Korei Południowej, decyzja zapadała w związku z potrzebą dokonania ulepszeń technicznych. Obecnie ocenia się, że wystrzelenie drugiego z północnokoreańskich satelitów wojskowych z kosmodromu Sohae powinno dojść do skutku do końca bieżącego miesiąca. Zwraca się przy tym uwagę, że każda tego typu aktywność Pjongjangu wiąże się z wykorzystaniem technologii rakiet balistycznych, która jest obecnie zakazana przez ONZ. Po danym wyniesieniu pierwszego satelity, Biały Dom określił to jako „rażące naruszenie licznych rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ, które wzmaga napięcia i grozi destabilizacją sytuacji bezpieczeństwa w regionie i poza nim”. Rywalizacja na Półwyspie Koreańskim pod względem krajowych zdolności rozpoznawczych nabiera tempa. Przypomnijmy, że kilka tygodni temu z pomocą firmy SpaceX na orbitę trafił satelita radarowy (SAR) Korei Południowej. Jest to również dopiero druga jednostka budowanego systemu systemu rozpoznania - 425 Project. Północ z kolei posiada w tym zakresie wsparcie od Rosji, która pomaga w zakresie przygotowania technicznego. To element zacieśniającego się partnerstwa, w ramach którego Korea Północna wysyła Rosji amunicję, w tym głównie pociski artyleryjskie. Agencje wywiadowcze USA i Korei Południowej uważnie przyglądają się poczynaniom Korei Północnej, szczególnie w kontekście zbrojeniowym. Pod koniec ubiegłego roku Kim Dzong Un oświadczył, że jego kraj nie ma innego wyjścia jak tylko dalsze rozwijanie broni jądrowej oraz pogłębianie relacji z innymi państwami sprzeciwiającymi się Stanom Zjednoczonym. Wykluczył również możliwość zjednoczenia z Koreą Południową. W najbliższym czasie będziemy zapewne świadkami kolejnych prowokacji, a co za tym idzie dalszej eskalacji. Źródło: CSIS Korea Chair/Space24.pl SPACE24 https://space24.pl/satelity/obserwacja-ziemi/korea-polnocna-przygotowuje-sie-do-wystrzelenia-drugiego-satelity

Przyszłość robotyki kosmicznej rozstrzygnie się w Polsce! 2024-04-19. Setki młodych inżynierów, przekraczając granice wyobraźni i własnych słabości, rozpoczęło rywalizację o szansę uczestnictwa w finałach 10. jubileuszowej edycji European Rover Challenge (ERC) – najtrudniejszych zawodach robotyki kosmicznej na świecie. W tym roku, 69 elitarnych drużyn, gotowych podjąć wyzwania naśladujące misje kosmiczne NASA, podjęło rękawicę rzuconą przez Organizatorów. To nie tylko pojedynek o prestiżowy tytuł; ale przede wszystkim unikatowa okazja do rozwoju i sprawdzenia własnych dla przyszłych inżynierów planujących karierę w sektorze kosmicznym i robotycznym. Wydarzenie to, będące celebracją nauki i technologii, odbędzie się w dniach 6–8 września 2024 roku na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Niezwykłe zmagania kosmiczne Nie ma znaczenia, czy roboty poruszają się na kołach, gąsienicach czy wykorzystują mechanizmy kroczące – kluczowa jest efektywność wykonywania zadań. Roboty biorące udział w zawodach muszą stawić czoła wielu konkurencjom mającym odzwierciedlić wyzwania eksploracji kosmosu. Na test wystawiane są takie umiejętności jak zdolność autonomicznej nawigacji w terenie, przeprowadzanie odwiertów, analiza składu próbek geologicznych oraz operowanie ramieniem robotycznym. To niepowtarzalne wydarzenie, które od dekady stanowi centralny punkt innowacji i inspiracji w dziedzinie kosmicznej robotyki, przyciąga nie tylko studentów, lecz także przedstawicieli nauki i biznesu z całego świata. Jego istotą jest nie tylko rywalizacja, ale także integracja społeczności związanej z eksploracją kosmosu. W tym roku wśród zgłoszonych zespołów znajdują się drużyny z uznanych uniwersytetów m.in. z Australii, Japonii, Niemiec, Kostaryki, Kanady czy Francji” – mówi Konrad Lippert, koordynator zespołów międzynarodowych zawodów łazików marsjańskich ERC. – „Z roku na rok coraz więcej nowych drużyn dowiaduje się o możliwości udziału w zawodach ERC i dopytuje o szczegóły. Szczególnie cieszą nas debiutanckie zespoły studentów z Serbii, Rumunii, Kazachstanu i Pakistanu – to pokazuje, że docieramy coraz dalej, a idea zawodów jest tak samo atrakcyjna w Europie, Azji, Australii i Ameryce. Oczywiście ciężko nie zwrócić uwagi na potężną reprezentację Polski” – dodaje. Kosmiczne doświadczenie dla każdego na ERC 2024! Podczas ERC 2024 odbędą się nie tylko zawody robotyczne, ale również biznesowa konferencja z udziałem czołowych ekspertów sektora kosmicznego, astronautów i naukowców. Podzielą się oni swoją wiedzą i doświadczeniem w obszarach takich jak przyszłość ludzkich osad na Księżycu i Marsie, zrównoważony rozwój Ziemi czy komercjalizacja kosmosu. Dla spragnionych wiedzy, przygotowane zostanie idealne miejsce dla pasjonatów kosmosu i technologii w każdym wieku – Strefa Inspiracji. Można tam dowiedzieć się więcej o kosmosie, astronomii, spotkać popularyzatorów nauki oraz zobaczyć z bliska kosmiczne technologie, które na co dzień znajdują się na orbicie. Bez względu na to, czy jest się studentem, profesjonalistą czy po prostu entuzjastą kosmosu, Strefa Inspiracji ma coś dla każdego. Jubileuszowa edycja ERC – kosmiczne święto na uniwersytecie AGH! 1. edycja European Rover Challenge to nie tylko największe wydarzenie do tej pory, ale przede wszystkim szansa na wspólną celebrację dekady innowacji i pasji podczas oficjalnej Jubileuszowej Gali. W tym roku, z okazji 10-lecia projektu, zaplanowaliśmy specjalny program z udziałem gości specjalnych z Międzynarodowej Federacji Astronautycznej, Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA) i NASA. Od 2014 roku, blisko 100-osobowa grupa pasjonatów, ekspertów i naukowców, wspierana przez wolontariuszy, realizuje ten unikatowy projekt, który z dumą prezentujemy światu. W Krakowie, stolicy Małopolski, która należy do sieci regionów kosmicznych NEREUS1; uczestnicy i goście będą mieli okazję doświadczyć wyjątkowej atmosfery i naszej niesłabnącej pasji, która sprawia, że European Rover Challenge jest czymś więcej niż tylko wydarzeniem – to marzenie o sięgnięciu gwiazd, które staje się rzeczywistością. – podsumowuje Łukasz Wilczyński, pomysłodawca i główny organizator wydarzenia. Głównym organizatorem wydarzenia jest Europejska Fundacja Kosmiczna wielokrotnie nagradzana organizacja non-profit, wspierająca inicjatywy stawiające na pierwszym miejscu przyszłość nowego pokolenia, opartą na naukach STEAM i technologiach kosmicznych. Współorganizatorem i gospodarzem została Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie. Wydarzenie zostało objęte patronatem honorowym Ministra Edukacji, Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA), Międzynarodowej Federacji Astronautycznej (IAF), Wicemarszałka Województwa Małopolskiego oraz Związku Pracodawców Sektora Kosmicznego. Do grona Partnerów dołączyli już: Konsulat Generalny USA w Krakowie, Mars Society Polska, Stowarzyszenie Polskich Profesjonalistów Sektora Kosmicznego (PSPA), MathWorks, JoinThe.Space, Pokojowy Patrol oraz Centrum Business in Małopolska. Projekt finansowany jest ze środków budżetu państwa, przyznanych przez Ministra Edukacji i Nauki w ramach Programu „Społeczna odpowiedzialność nauki II”. Więcej informacji o wydarzeniu i zespołach biorących udział w zawodach znajduje się na stronie internetowej Źródło: European Rover Challenge Autor. European Rover Challenge/X Autor. ERC Autor. ERC SPACE24 https://space24.pl/nauka-i-edukacja/przyszlosc-robotyki-kosmicznej-rozstrzygnie-sie-w-polsce

Kosmiczne partnerstwo USA bogatsze o kolejne kraje z Europy 2024-04-19. Mateusz Mitkow W ostatnich dniach poznaliśmy nowych sygnatariuszy Artemis Accords, czyli programu prowadzonego przez Stany Zjednoczone w celu zrównoważonej eksploracji kosmosu i ustanowienia stałej obecności człowieka na Księżycu. Tym razem porozumienia podpisały dwa kraje ze Starego Kontynentu, które wniosą do programu istotne wsparcie. W kwietniu br. do programu Artemis Accords dołączyły kolejne państwa. Tym razem grupa sygnatariuszy programu została wzbogacona o kolejne kraje europejskie, a dokładniej Szwajcarię i Szwecję. To ważna informacja dla przyszłości międzynarodowego porozumienia, a także dla państw dołączających, które dzięki temu wzmacniają swoje strategiczne partnerstwa z USA. Szwedzki minister edukacji Mats Persson podkreślił, że współpraca przemysłów kosmicznych wzmacnia również potencjał obronny. Szwajcaria oraz Szwecja stały się 37. oraz 38 krajem, które dołączyły do Artemis Accords. „Nasze narody współpracowały, aby odkryć nowe tajemnice Układu Słonecznego, a teraz witamy Was w globalnej koalicji, która jest zaangażowana w odkrywanie nieba w sposób otwarty, przejrzysty, odpowiedzialny i w pokoju” - oznajmił Bill Nelson, pełniący funkcję administratora amerykańskiej agencji kosmicznej NASA. Artemis Accords to porozumienie ustanowione przez NASA, w koordynacji z Departamentem Stanu USA, w 2020 r. zapisy porozumienia odwołują się do Traktatu ONZ o przestrzeni kosmicznej z 1967 r. i głównych konwencji ONZ, a mianowicie podstaw międzynarodowego prawa kosmicznego. Pierwszymi państwami, które podpisały porozumienia były Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Kanada, Australia, Japonia, Włochy, Luksemburg i Zjednoczone Emiraty Arabskie. Warto pamiętać, że 26 października 2021 r. prezes Polskiej Agencji Kosmicznej Grzegorz Wrochna - w obecności ówczesnego zastępcy administratora NASA, Pameli A. Melroy również podpisał Artemis Accords, dzięki czemu nasz kraj stał się jednym z sygnatariuszy opisywanego porozumienia. Umożliwia to Polsce szeroki i skoordynowany udział w wielostronnych programach NASA, ze szczególnym uwzględnieniem eksploracji Księżyca, Marsa i innych ciał niebieskich. Artemis Accords to niejedyny program, który ma na celu stworzenie księżycowej bazy. W tym samym czasie również Chiny starają się pozyskać partnerów do swojego projektu, który prowadzą wspólnie z Rosją. Chińsko-rosyjskie porozumienie w zakresie projektu Międzynarodowej Stacji Badań Księżycowych (ILRS) zostało podpisane w 2021 r i przewiduje stworzenie placówki badawczej na Srebrnym Globie do 2035 r. Sygnatariusze tego porozumienia mają jednak o wiele mniejsze doświadczenie w projektach kosmicznych, niż w przypadku członków porozumień Artemis Accords. Są nimi m.in. Kolumbia, Azerbejdżan, Tajlandia, Białoruś oraz RPA. W ostatnim czasie swój wniosek o dołączenie złożyła również Turcja. Jednym z problemów w pozyskiwaniu nowych kooperantów jest m.in. udział Rosji w tym projekcie. Rywalizacja o Księżyc nabiera tempa. Obecnie NASA planuje załogowy lot na Srebrny Glob w 2026 r., co tym samym zapoczątkuje budowanie stałej bazy. Chiny informowały, że planują zrealizować ten sam cel przed końcem 2030 r.To fakt: bierzemy udział w wyścigu kosmicznym i prawdą jest, że lepiej uważajmy, aby nie dotarli do miejsca na Księżycu pod pozorem badań naukowych. Nie jest też wykluczone, że powiedzą: Nie zbliżaj się, jesteśmy tutaj, to nasze terytorium” -podkreślał już w 2023 r. Bill Nelson, będący administratorem NASA. Autor. NASA Autor. South African National Space Agency (SANSA)/CNSA SPACE24 https://space24.pl/polityka-kosmiczna/swiat/kosmiczne-partnerstwo-usa-bogatsze-o-kolejne-kraje-z-europy

Zmiany klimatyczne widziane z kosmosu. Podwójny satelita przeprowadzi pomiary 2024-04-19.MK. Zmiany klimatu dają się niemal wszystkim we znaki, a z biegiem lat będą stanowić coraz poważniejszy problem. Inżynierowie, zajmujący się na co dzień kosmosem, postanowili przyjrzeć się zmianom klimatu z perspektywy pozaziemskiej. Jak podaje TVP Nauka, rozpoczęto prace nad podwójnym satelitą badającym zmiany klimatu. Wystrzelenie satelity na orbitę planowane jest na koniec 2028 roku. Zadanie opracowania bliźniaczego statku kosmicznego otrzymali inżynierowie z Airbusa. Będzie on wykorzystany do misji GRACE-C, realizowanej przez NASA i Niemiecką Agencję Kosmiczną. „To kolejny etap działań w trwającym od dwudziestu lat programie, który rozpoczął się w 2002 roku za pomocą satelity GRACE i trwa z wprowadzonym 2018 roku GRACE Follow-On” – czytamy. Jak podaje TVP Nauka, „to kryptonim eksperymentu dotyczącego grawitacji i ciągłości klimatu”. W ciągu pięciu lat misji GRACE-C będzie kontynuował serię pomiarów, obserwując, jak z miesiąca na miesiąc zmieniają się wody gruntowe, oceany, pokrywy lodowe i przesunięcia lądu na Ziemi oraz mierząc zmiany pola grawitacyjnego planety” – wyjaśniono. Dzięki temu dowiemy się m.in. jak szybko topnieją nasze lodowce. Jak czytamy, „porównanie map grawitacyjnych oraz ewolucja stężeń masowych na przestrzeni miesięcy i lat umożliwi naukowcom ocenę globalnego bilansu wodnego, w tym zwierciadła wód gruntowych i pokryw lodowych, a także wpływu zmian klimatycznych”. „Zapewni także wgląd w prądy głębinowe i powierzchniowe w oceanach oraz czynniki wpływające na wysokość akwenów wodnych” – wyjaśnia TVP Nauka. źródło: TVP Nauka Kosmiczne obserwacje zmian klimatycznych (fot. Shutterstock/Bilanol) TVP INFO https://www.tvp.info/77079721/zmiany-klimatyczne-widziane-z-kosmosu-podwojny-satelita-przeprowadzi-pomiary

Już teraz nie odkręcisz. Moja wersja jest tą oficjalną 😇

Naukowcy proponują nowy model formowania się masywnych gorących podkarłów 2024-04-18. Naukowcy opublikowali wyniki badań, w których zaproponowali nowy model formowania się masywnych gorących podkarłów wyjaśniający bogate w hel podkarły. W badaniu opublikowanym w The Astrophysical Journal, dr Li Zhenwei i jego współpracownicy z Obserwatoriów Yunnan Chińskiej Akademii Nauk (CAS) oraz dr ZHANG Yangyang z Zhoukou Normal University, zaproponowali nowy model formowania się masywnych gorących podkarłów, oferując wyjaśnienie dla podzbioru bogatych w hel gorących podkarłów obserwowanych w kosmosie. Gorące podkarły należą do gwiazd ekstremalnej gałęzi horyzontalnej. Niektóre z tych gwiazd, odkryte w kontaktowych układach podwójnych, są uważane za potencjalne źródła fal grawitacyjnych dla przyszłych kosmicznych detektorów tychże. Charakterystyczne właściwości chemiczne, zwłaszcza obfitość helu (He) na ich powierzchniach, są cennymi narzędziami do zrozumienia procesów formowania się i ewolucji tych ciał niebieskich. Gorące podkarły powstają na ogół w wyniku ewolucji układów podwójnych, kiedy gwiazda w pobliżu wierzchołka gałęzi czerwonych olbrzymów (RGB) zrzuca swą wodorową otoczkę na towarzysza, zanim rozpocznie spalanie helu w jądrze. Ten scenariusz jest znany jako ścieżka RGB. Jednak niedawne odkrycie gwiazdy SMSS J1920, trzeciej znanej gwiazdy podwójnej składającej się z gorącego podkarła i akreującego białego karła, przeczy ścieżce RGB. Wyraźne linie wapnia, wodoru i potasu przesunięte ku fioletowi sugerują, że układ podwójny prawdopodobnie powstał w wyniku niedawnego wyrzutu wspólnej otoczki (wiek wyrzutu ~10 000 lat). Z kolei w przypadku gorących podkarłów powstałych na ścieżce RGB, czas od wyrzucenia wspólnej otoczki do obecnego stanu wynosi kilkadziesiąt milionów lat. Aby objaśnić powstawanie SMSS J1920, naukowcy zaproponowali nową ścieżkę dotyczącą gorących podkarłów. Ta teoria obejmuje gorące podkarły powstałe w wyniku wspólnego procesu wyrzucania otoczki z asymptotycznej gałęzi olbrzymów (AGB), co jest określane jako ścieżka AGB. W odróżnieniu od gorącego podkarła pochodzącego z gwiazdy RGB, gorące podkarły z gwiazd AGB zawierają duże jądro z węgla i tlenu (CO), otoczone powłokami spalającymi hel i otoczką wodorową. Wykorzystując najnowocześniejszy kod ewolucji gwiazd, naukowcy porównali modele ewolucyjne gorących podkarłów powstałych w kanale AGB. Wyniki symulacji są zgodne z większością ważnych obserwowanych parametrów SMSS J1920, takich jak wiek ewolucyjny, masa gorących podkarłów, temperatura efektywna i grawitacja powierzchniowa. Ścieżka AGB może wyjaśnić nie tylko SMSS J1920, ale także niektóre obserwowane specjalnie gorące podkarły. Ścieżka AGB może produkować gorące podkarły o masach przekraczających 0,48 masy Słońca. Jednak na ścieżce RGB większość gorących podkarłów miała masę mniejszą niż 0,48 masy Słońca. Sugeruje to, że część masywnych gorących podkarłów może pochodzić ze ścieżki RGB. Co więcej, naukowcy odkryli, że gorące podkarły ze ścieżki AGB generalnie wykazują wysokie obfitości helu, co można przypisać częściowemu spalaniu wodoru w otoczce. Dlatego też gorące podkarły ze ścieżki AGB mogą w naturalny sposób wyjaśniać część gorących podkarłów bogatych w hel obserwowanych w kosmosie. Opracowanie: Agnieszka Nowak Więcej informacji: • Researchers Propose New Formation Model for Massive Hot Subdwarfs • A New Route to Massive Hot Subdwarfs: Common Envelope Ejection from Asymptotic Giant Branch Stars Źródło: CAS Na ilustracji: Wizja artystyczna układu HD265435. Źródło: University of Warwick/Mark Garlick URANIA https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/naukowcy-proponuja-nowy-model-formowania-sie-masywnych-goracych-podkarlow

Aktulane

Aktualne

Mam do sprzedania dwa filtry Astronomik OIII 1,25". Obydwa właściwe nowe Cena za sztukę 390

Co prawda cały czas wspominałem o dwucalowych okularach i mierzyłem wszystko z przedłużką 2", ale gdybym tak pomyślał na chwilę o samych okularach 1,25, to sprawa wygląda u mnie już chyba nieco inaczej, bo wtedy, wywalając tą przedłużkę 2", zyskałbym sporo miejsca. Sprawdziłem teraz, jak to wygląda z samą redukcją gso i przykładowo, gdy wysunę całkowicie wyciąg na maksa, okular ES 14mm ostrzy dopiero, gdy tuleja zaledwie łapie 1-2mm redukcję (fotka poniżej). Wysuwając okular razem z redukcją do miejsca, w którym ostrzy, i jednocześnie chowając maksymalnie wyciąg, mam dziurę w torze około 4cm. Jeżeli inne koła filtrowe mają również źle podany dodatkowy tor i wychodzi podobnie jak ZWO, to i dla okularów 1,25 jest nie za ciekawie, ale jeśli te, które widziałem w necie, miałyby mniej, to byłaby chyba u mnie szansa przynajmniej na koło dla okularów 1,25mm. Jeśli chodzi zaś o ESa 30mm, to musiałbym dobrać jakąś odpowiednią przedłużkę 2" i wtedy być może uzyskałbym około 3cm przerwy w torze (pomiędzy przedłużką a schowanym wyciągiem). Zakładając wciąż oczywiście, że jakieś koło ma istotnie tor optyczny pomiędzy 2-3cm. Na aliexpress jest np. takie i takie, a na teleskopy.pl takie. Ciekawe, czy w astroshop.pl jest prawidłowa specyfikacja dla tego Omegona.

Sprzedam właściwie nieużywany, w pełni sprawny świetny okular zoom. Cena 1900zł

Sprzedany, zamykamy 🙂

Sprzedam parkę zoomów 7-21mm od Svbony użytą dosłownie raz w nasadce bino. Okularki bez wad optycznych, jedynie mechanizm jednego okularu chodzi z mniejszym oporem. Cena za parkę to 440 zł plus wysyłka. Oczywiście jest możliwość rozbicia parki, wtedy cena za okular to 220 zł plus wysyłka.

są nieśmiałe prognozy na dzisiaj wieczór. Teraz Kp5 Bz -13

Sprzedam okular Vixen NLV 6mm. Używany, sprawny, bardzo przyjemny okularek. Ogłoszenie dotyczy 1 sztuki Cena 300 + kw do paczkomatu

Ułatw sobie wyrównanie biegunowe! Nakładka kątowa Orion Right-Angle 1X-2X Viewer for Polar Scopes eliminuje ból kolan i karku podczas wyrównywania biegunowego montażu teleskopu. Wystarczy nasunąć ją na lunetkę biegunową o średnicy 30 mm, a zyskasz wygodny 90-stopniowy kąt obserwacji. Zalety: Wygodna obserwacja: Koniec z niewygodną pozycją i bólem karku! Dokładniejsze wyrównanie: Powiększenie 1x lub 2x ułatwia precyzyjne ustawienie montażu. Wszechstronność: Pasuje do większości lunet biegunowych o średnicy 30 mm, w tym Orion AstroView, Sirius, Atlas, Atlas II, Sirius Pro, Atlas Pro i StarShoot CAT. Łatwa instalacja: Montaż zajmuje tylko chwilę. Specyfikacja: Powiększenie: 1x lub 2x Średnica kompatybilnej lunetki biegunowej: 30 mm Waga: 170 g Wysyłka przez Inpost paczkomat, płatność przelewem, Blikiem lub za pobraniem Inpost

Zmieniam model montazu i w związku z tym wystawiam na sprzedaż mało używany montaż paralaktyczny EQ5 Pro z systemem GoTo i statywem NEQ5. Zakupiony w październiku 2023, więc jeszcze półtora roku gwarancji. Sprzęt jest w bardzo dobrym stanie, mało używany, wiadomo jaka była pogoda do obserwacji od października, obserwacji przeprowadzałem wyłącznie z tarasu. Montaż nigdy nie był wożony, a jego udźwig (10 kg) nigdy nie był w pełni wykorzystany (obciążałem go zestawem astro o wadze 5 kg, patrz zdjęcia). Pilot posiada polskie menu, co ułatwia obsługę. W skład zestawu wchodzi: Montaż EQ5 Pro System GoTo Statyw NEQ5 Pilot z polskim menu Lunetka biegunowa - na innej aukcji wystawiam nakładkę na lunetkę, jeśli zakupisz montaż nakładka w preferencyjnej cenie Przeciwwagi Okablowanie Dodatkowo w gratisie zasilacz Dodatkowe informacje: Montaż EQ5 Pro to idealny wybór dla początkujących i średnio zaawansowanych obserwatorów nieba. Jest łatwy w obsłudze i zapewnia precyzyjne śledzenie obiektów astronomicznych. System GoTo pozwala na automatyczne odnajdywanie obiektów z bazy danych. Statyw NEQ5 jest stabilny i wytrzymały, co zapewnia komfortowe obserwacje. Jeśli szukasz solidnego i łatwego w obsłudze montażu paralaktycznego, to EQ5 Pro jest idealną opcją dla Ciebie. Koszt wysyłki kurierem wliczony w cenę. Możliwy odbiór osobisty. Cena - 3100 pln Cena podlega negocjacji, nawet wskazane. Jeśli jesteś zainteresowany/a zakupem, skontaktuj się ze mną.