Cała aktywność

😉 Czekam na pogode i obiecuje cos skrobnąć , chociaz jakaś mini relacje jak np ostatnio ze spontanicznej obserwcji lornetką 15x70 w mieście , toczy sie temat a nawet tworzy sie kolo filtrowe , nie przechodzmy do status Quo a juz napewno nie tęsknijmy za bzdetografikami 😉

A spodziewałeś się czegoś innego? Nie ma armat...

Brakuje tylko jakiejś "ładnej" grafiki Ekologa na okrasę 😉

Oki, no to podsumujmy: kilku panów w średnim wieku wymieniło uwagi na temat pogody, dzisiejszej młodzieży, interpunkcji, tudzież żeglugi powietrznej i śródlądowej, jako plus wskazano brak tematyki eko (co akurat również doceniam 😉), admin wrzucił se cosik do wątku z dowcipami, pojawiło się parę nowych ogłoszeń na giełdzie... Czyli wszystko po staremu. 🙂

Forum Sektora Kosmicznego 2024 2024-04-25. Redakcja Kluczowi przedstawiciele polskiego i europejskiego sektora kosmicznego spotkają się w Warszawie. Forum Sektora Kosmicznego 2024 już w czerwcu Polska Strategia Kosmiczna, technologie kosmiczne w służbie bezpieczeństwa oraz współpraca z podmiotami zagranicznymi – to główne tematy czwartej edycji Forum Sektora Kosmicznego. W jego trakcie spotkają się polscy przedsiębiorcy związani z kosmosem, przedstawiciele rządu i administracji oraz goście z Europejskiej Agencji Kosmicznej i czołowych europejskich firm. Najważniejsze gospodarcze wydarzenie na kosmicznej mapie Polski odbędzie się 4 czerwca w Warszawie. Ostatnie lata były dla polskiego sektora kosmicznego czasem intensywnego rozwoju. Podniesienie składki członkowskiej do Europejskiej Agencji Kosmicznej, ogłoszenie udziału Polaka w locie na Międzynarodową Stację Kosmiczną czy podjęcie decyzji o stworzeniu polskiej konstelacji satelitów to tylko niektóre wydarzenia ostatnich miesięcy. O kluczowych osiągnięciach, ale przede wszystkim szansach i wyzwaniach stojących przed polskim sektorem kosmicznym będą rozmawiać uczestnicy najważniejszej konferencji kosmicznej w Polsce – Forum Sektora Kosmicznego. W trakcie Forum odbędą się trzy panele dyskusyjne poświęcone tematom: Polskiej Strategii Kosmicznej oraz Krajowego Planu Kosmicznego, możliwości współpracy między Polską a podmiotami europejskimi, oraz Space Security. Polski sektor kosmiczny stabilnie rozwija się już od dekad, jednak ostatnio widzimy, że zmiany w jego obrazie zachodzą znacznie szybciej. Dlatego podczas tegorocznej edycji Forum Sektora Kosmicznego chcemy zaprosić uczestników do rozmowy o tym, jaka jest kondycja naszego sektora, jak mądrze wykorzystać szanse, które się przed nami otwierają w związku z udziałem w programach ESA, ale też z jakimi wyzwaniami, chociażby w zakresie bezpieczeństwa, przyjdzie nam się zmierzyć w nadchodzących latach – wskazuje Paweł Wojtkiewicz, Prezes Zarządu Związku Pracodawców Sektora Kosmicznego. Forum Sektora Kosmicznego odbędzie się 4 czerwca na terenie Expo XXI przy ul. Prądzyńskego w Warszawie, powracając do formuły stacjonarnej po spotkaniu online z 2021 roku. To już czwarta edycja wydarzenia organizowanego przez Związek Pracodawców Sektora Kosmicznego od 2016 roku. Za każdym razem w Forum bierze udział około 400 uczestników: przedstawicieli firm, ośrodków naukowych, rządu i administracji. Wydarzenie składa się z części merytorycznej, stanowiącej platformę wymiany wiedzy i doświadczeń sektora kosmicznego, oraz części wystawienniczej, w której polskie przedsiębiorstwa prezentują swoje najnowsze technologie i projekty. Uczestnicy będą mogli skorzystać również z warsztatów skierowanych do firm i instytucji działających w sektorze kosmicznym. Trwają prace nad szczegółowym programem wydarzenia, który zostanie ogłoszony niebawem. Udział w Forum Sektora Kosmicznego jest bezpłatny, jednak należy zarejestrować swój udział korzystając z formularza na stronie organizatora: https://space.biz.pl/event/forum-sektora-kosmicznego-2024/ Rejestracja ma charakter dwustopniowy – przyjęci uczestnicy dostaną potwierdzenie zaproszenia do udziału w wydarzeniu pocztą elektroniczną. Współorganizatorami Forum Sektora Kosmicznego 2024 są Ministerstwo Rozwoju i Technologii, Polska Agencja Kosmiczna oraz Agencja Rozwoju Przemysłu. Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Krajowy Punkt Kontaktowy Programów Badawczych UE przy NCBR objęły wydarzenie patronatem honorowym, a patronami zostały Europejska Fundacja Kosmiczna oraz New Space Foundation. ***O organizatorze:Związek Pracodawców Sektora Kosmicznego jest najdłużej działającą organizacją reprezentującą interesy pracodawców sektora kosmicznego w Polsce. Związek powstał w 2012 r. i dziś zrzesza ponad 60 podmiotów. Wśród nich są duże, średnie i małe przedsiębiorstwa oraz instytuty badawcze, które działają w sektorze kosmicznym, dostarczając produkty oraz usługi dla odbiorców instytucjonalnych i komercyjnych w kraju i za granicą.ZPSK bierze udział w konsultacjach kluczowych dla sektora kosmicznego aktów normatywnych, założeń programowych oraz rozwiązań instytucjonalnych. ZPSK zabiega także o jak najlepsze rozwiązania regulacyjne, strukturalne i biznesowe, które mogą wzmocnić sektor kosmiczny w Polsce. Ponadto, Związek Pracodawców Sektora Kosmicznego działa na rzecz zwiększenia polskiego udziału w programach kosmicznych Unii Europejskiej, programach Europejskiej Agencji Kosmicznej a także Europejskiej Organizacji Eksploatacji Satelitów Meteorologicznych i Europejskiego Obserwatorium Południowego.Więcej informacji o działaniach ZPSK można znaleźć na stronie: https://space.biz.pl/ (ZPSK) https://kosmonauta.net/2024/04/forum-sektora-kosmicznego-2024/

Galaktyka I Zwicky 18 w podczerwonym kadrze JWST 2024-04-25. Teleskop Webba uchwycił spektakularny widok galaktyki I Zwicky 18 (I Zw 18). Ta galaktyka została odkryta w latach 30-stych XX wieku przez szwajcarskiego astronoma Fritza Zwicky’ego i znajduje się w odległości około 59 milionów l.św. od Ziemi. Galaktyka I Zw 18 przeszła kilka okresów gwałtownych procesów gwiazdotwórczych. Jest to typowa galaktyka podobna do tych, które istniały we wczesnym Wszechświecie. Sklasyfikowano ją jako nieregularną galaktykę karłowatą - znacznie mniejszą niż Droga Mleczna (średnica: ~3 tysiące l.św. vs ~120 tysięcy l.św.). W obszarach centralnych I Zw 18 znajdują się dwa duże obszary gwiazdotwórcze, które są otoczone przez delikatne brązowe włókna – swego rodzaju bąble gazu. Te bąble zostały ogrzane przez wiatry gwiazdowe i silne promieniowanie ultrafioletowe pochodzące od młodych i gorących gwiazd. Na poniższym zdjęciu o większym polu widzenia niż ilustracja tytułowa można zauważyć pobliską galaktykę–towarzyszkę (widać ją poniżej galaktyki I Zwicky 18 jak zbiór głównie niebieskich gwiazd). Ten towarzysz najprawdopodobniej oddziałuje z galaktyką I Zw 18 i mógł zapoczątkować niedawne procesy gwiazdotwórcze w tej ostatniej. Pomarańczowe plamki wokół I Zw 18 to delikatna poświata pochodząca od pradawnych - w pełni uformowanych galaktyk, które znajdują się w znacznie większych odległościach. Omawiane zdjęcie zostało wykonane w ramach programu obserwacyjnego Teleskopu Webba, którego celem są badania cyklu życia pyłu w galaktyce I Zw 18. Aktualnie astronomowie badają konkretne gwiazdy otoczone pyłem z pomocą instrumentów Teleskopu Webba w zakresie podczerwonym - bazując na wcześniejszych obserwacjach z Teleskopu Hubble’a. Ta galaktyka jest szczególnie interesująca, ponieważ jej zawartość pierwiastków cięższych od helu zwana przez astronomów „metalicznością” jest jedną z najniższych ze wszystkich znanych galaktyk w lokalnym Wszechświecie i dla I Zw 18 wynosi zaledwie 2% metaliczności słonecznej. Uważa się, że takie warunki są podobne do tych, które panowały w czasach, gdy powstawały pierwsze galaktyki gwiazdotwórcze. Więc badania I Zw 18 powinny rzucić światło na cykl życia gwiazd i pyłu we wczesnym Wszechświecie. Wcześniej uważano, że w galaktyce I Zw 18 dopiero niedawno zaczęła powstawać pierwsza generacja gwiazd. Jednak Teleskop Hubble’a odkrył słabsze, czerwone gwiazdy – co sugeruje, że procesy gwiazdotwórcze w tej galaktyce karłowatej mogły się zacząć przynajmniej miliard lat temu, a być może jeszcze wcześniej – np. 10 miliardów lat temu. Dlatego mogła ona powstać mniej więcej w tym samym czasie, co większość innych galaktyk. W najnowszych obserwacjach galaktyki I Zw 18 z Teleskopu Webba znaleziono grupę kandydatów na zaawansowane ewolucyjnie gwiazdy otoczone pyłem. Uzyskano również więcej informacji na temat dwóch głównych obszarów gwiazdotwórczych w tej galaktyce. Z tych obserwacji wynika, że maksymalne tempo procesów gwiazdotwórczych w tych obszarach wystąpiło w różnym czasie. Mianowicie, największa aktywność gwiazdotwórcza w płacie północno-zachodnim (N-W – patrz „róża wiatrów” dwie ilustracje wyżej) miała miejsce wcześniej niż w płacie południowo-wschodnim (S-E), ponieważ w każdym z tych płatów znaleziono odpowiednio względnie starsze i młodsze populacje gwiazd. Opracowanie: Ryszard Biernikowicz Więcej informacji: • (publikacja naukowa) → Imaging of I Zw 18 by JWST: I. Strategy and First Results of Dusty Stellar Populations • James Webb Telescope Captures I Zwicky 18 in Dazzling Detail • A duo of starbursts in I Zwicky 18 • I Zwicky 18 (wide-field view) • Hubble shows 'baby' galaxy is not so young after all Źródło: ESA Na ilustracji: W polu widzenia widać wiele małych galaktyk. Najczęściej są to owalne galaktyki spiralne w kolorze białym i czerwonym. Centrum zdjęcia wypełnia nieregularna galaktyka karłowata I Zwicky 18 (I Zw 18) z jasnym obszarem wypełnionym gwiazdami w kolorze białym i niebieskim. Jądro galaktyki rozdziela się na dwa płaty. Obszar centralny I Zw 18 jest otoczony przez włókna pyłowe w kolorze brązowym. ESA/Webb, NASA, CSA, A. Hirschauer, M. Meixner et al. Na ilustracji: W polu widzenia widać wiele małych galaktyk. Najczęściej są to owalne galaktyki spiralne w kolorze białym i czerwonym. Centrum zdjęcia wypełnia nieregularna galaktyka karłowata I Zwicky 18 (I Zw 18) z jasnym obszarem wypełnionym gwiazdami w kolorze białym i niebieskim. Jądro galaktyki rozdziela się na dwa płaty. Obszar centralny I Zw 18 jest otoczony przez włókna pyłowe w kolorze brązowym. W dolnej części zdjęcia jest widoczna galaktyka towarzysząca (wygląda jak zbiór niebieskich gwiazd), która najprawdopodobniej oddziałuje z I Zw 18 i mogła w niej zapoczątkować niedawne procesy gwiazdotwórcze. Poniżej zdjęcia galaktyki I Zw 18 pokazano różę wiatrów z orientacją tego zdjęcia na niebie. ESA/Webb, NASA, CSA, A. Hirschauer, M. Meixner et al. Na ilustracji: W centrum pola widzenia widać nieregularną galaktykę karłowatą I Zwicky 18 sfotografowaną około 2007 roku przez Teleskop Hubble w „sztucznych” kolorach (barwa niebieska → λ~0,66μm, barwa pomarańczowa → λ~0,814μm). Poniżej I Zw 18 – nieco po prawej stronie, znajduje się mniejsza galaktyka towarzysząca podobnego typu, która skrzy się białymi i niebieskimi gwiazdami. We wstawce u góry po prawej stronie widać galaktykę I Zw 18 z zaznaczonymi w czerwonych okręgach cefeidami, które pozwoliły wyznaczyć dokładnie odległość do tej galaktyki (zwiększyła się ona do 59 mln. l.św. - o prawie 10 mln l.św. więcej względem wcześniejszych wyznaczeń). Źródło: NASA, ESA and A. Aloisi (ESA/STScI) URANIA https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/galaktyka-i-zwicky-18-w-podczerwonym-kadrze-jwst

Pył saharyjski w fazie apogeum. Marsjańskie widoki w Atenach 2024-04-24 Źródło: Reuters Pył znad Sahary dotarł do południowej Grecji. Spowodował, że niebo nad Atenami zyskało odcienie brązu i pomarańczy. - Taka intensywność tego zjawiska nie była obserwowana od 2018 roku - powiedział Vassilis Amiridis z Obserwatorium Narodowego w stolicy Grecji. Od kilku dni do południowej części Grecji dociera saharyjski pył. Apogeum jego napływu nastąpiło w środę. Pył sprawił, że niebo nad Atenami i Koryntem zabarwiło się na pomarańczowo. Greckie miasta zaczęły zyskiwać marsjański krajobraz. Pył znad Sahary w Grecji Pył znad Sahary niesie ze sobą potencjalnie negatywne skutki dla zdrowia. Jest szczególnie groźny dla osób z chorobami układu oddechowego. Dlatego też greckie władze wydały w środę ostrzeżenia. Greckie Ministerstwo Zdrowia zaleciło mieszkańcom, aby pozostali w domach i powstrzymali się od aktywności fizycznej na świeżym powietrzu. "Warto zamknąć okna i drzwi" - napisało ministerstwo. Chmura pyłu, która dotarła do Grecji, jest mieszaniną piasku i pyłu pochodzącego z Sahary, nawiewanego przez silny wiatr, który przemieścił się na bardzo dużą odległość. Vassilis Amiridis z Obserwatorium Narodowego w Atenach powiedział, że pył znad Sahary dociera do Grecji średnio pięć razy w roku. - Taka intensywność tego zjawiska nie była obserwowana od 2018 roku - ocenił Amiridis. Dodał, że chmury pyłu przebyły około 1000 kilometrów z Afryki do Grecji. Pomarańczowe niebo nad Grecją Autorka/Autor:anw Źródło: Reuters Źródło zdjęcia głównego: PAP/EPA/GEORGE VITSARAS Pył znad Sahary napłynął nad Grecję (wideo bez dźwięku) Reuters https://tvn24.pl/tvnmeteo/swiat/pyl-saharyjski-w-fazie-apogeum-marsjanskie-widoki-w-atenach-st7885996

Coś gigantycznego stabilizuje obiekty za Neptunem. Przełom w badaniach? 2024-04-24. Wiktor Piech Astronomowie w swoich najnowszych badaniach ujawnili, że za orbitą Neptuna może kryć się wielki kosmiczny obiekt, który stabilizuje ruch skał. Twierdzą, że odnaleźli „najsilniejszy jak dotąd statystyczny dowód na to, że dziewiąta planeta naprawdę istnieje”. Będzie przełom w badaniach kosmosu? Swego czasu Układ Słoneczny miał dziewięć planet, wówczas do zacnego grona zaliczono Plutona. Został on "zdegradowany" do planety karłowatej w 2006 roku. Z kolei już od dekad astronomowie przewidywali, że za Neptunem może kryć się jeszcze jeden dużych rozmiarów obiekt. Jednakże potencjalnie jest on na tyle daleko i ma na tyle niezwykłą orbitę, że do tej pory nie został wykryty - przez co wielu uważa, że takiego obiektu po prostu nie ma. Tajemnicza dziewiąta planeta zyskała sławę w ostatnich latach, głównie ze względu na niezwykłe historie, które mają być z nią związane. Niektórzy sądzą, że hipotetyczna planeta ma sprowadzić kataklizm na naszą Ziemię, lub twierdzą, że właśnie na niej żyje obca cywilizacja. Inni uważają, że może być to także gigantyczny statek-matka obcych. Do tej pory powstało dziesiątki różnego rodzaju teorii zarówno czysto naukowych, jak i z zakresu science fiction. Nieuchwytna tajemnicza planeta Do tej pory odkryto ponad 5300 planet pozasłonecznych (egzoplanet - obiekty spoza naszego Układu Słonecznego). Niektórych zatem może dziwić fakt, że astronomowie nie mogli zauważyć planety, która jest "dosłownie pod ich nosem". Badacze zwracają uwagę, że mimo wszystko, dokumentowanie planet oddalonych o setki milionów/miliardów kilometrów jest nieco łatwiejsze, aniżeli ich lokalizowanie wokół naszego Słońca. Analizując egzoplanety, specjaliści mogą obserwować spadki jasności, kiedy dany obiekt mija tarczę swojej gwiazdy. Blokuje to światło docierające do naszych teleskopów - jest to metoda tranzytu. Jednakże zarejestrowanie planety, która krąży wokół Słońca, jest bardziej problematyczne - nie wykorzysta się już tutaj metody tranzytu. Obecnie jedynymi metodami na udokumentowanie jej istnienia jest bezpośrednia obserwacja lub rejestrowanie niewielkich zaburzeń na orbitach innych obiektów. Odkryto nową planetę w naszym Układzie Słonecznym? Naukowcy w nowych badaniach przyjrzeli się ruchom obiektów długookresowych, które przecinają orbitę Neptuna. Ich natura wydaje się wyjątkowo "dziwna". Dlatego też kolejnym krokiem, który miały wyjaśniać to niezwykłe zachowanie, było stworzenie specjalnych symulacji. W trakcie badań ujawniono, że "jedynym wiarygodnym wyjaśnieniem" tych wyjątkowych zachowań obiektów kosmicznych jest istnienie masywnej planety za orbitą Neptuna. W modelach uwzględniono m.in. pływy galaktyczne, czy też grawitacyjny wpływ przechodzących gwiazd. Niestety analizy nie wskazują konkretnego miejsca, w którym należałoby szukać tajemniczej planety. Jak piszą naukowcy pod kierownictwem Konstantina Batygina z California Institute of Technology: "Co ekscytujące, opisana tutaj dynamika, wraz ze wszystkimi innymi dowodami dotyczącymi Planety 9, wkrótce zostanie poddana rygorystycznemu testowi wraz z uruchomieniem Obserwatorium Very Rubin. Ta nadchodząca faza eksploracji obiecuje dostarczyć krytycznego wglądu w tajemnice zewnętrznych krańców naszego Układu Słonecznego". We wcześniejszej swojej pracy Batygin stwierdzał, że hipotetyczna dziewiąta planeta ma masę około 10 razy większą od masy Ziemi i krąży średnio około 20 razy dalej od Słońca niż Neptun. Według wyliczeń obiekt potrzebowałby od 10 000 do 20 000 lat, aby wykonać jedno pełne okrążenie naszej gwiazdy. Wyniki badań zostały umieszczone na platformie naukowej arXiv i zostały przyjęte do publikacji w prestiżowym międzynarodowym czasopiśmie naukowym The Astrophysical Journal Letters. Czy na krańcach Układu Słonecznego istnieje dziewiąta planeta? /ammatar /123RF/PICSEL https://geekweek.interia.pl/astronomia/news-cos-gigantycznego-stabilizuje-obiekty-za-neptunem-przelom-w-,nId,7470923

Kosmiczne perspektywy edukacji XXI wieku, czyli kolejna edycja Kosmiting Summit 2024-04-24. Inspirujmy się nawzajem, odkurzajmy zapomniane obserwatoria i zaprzęgnijmy każdy wolny teleskop do popularyzacji astronomii! W imieniu Organizatorów zapraszamy na kolejną edycję konferencji Kosmiting Summit, której celem jest zapełnienie mapy Polski prężnie działającymi placówkami edukacji astronomii. Jeżeli: • opiekujesz się obserwatorium astronomicznym i szukasz pomysłów jak zainteresować lokalną społeczność, • planujesz stworzyć w swojej okolicy szkolne/edukacyjne obserwatorium astronomiczne, • jesteś nauczycielem, edukatorem, popularyzatorem szukającym inspiracji lub chcącym podzielić się swoim doświadczeniem, • jesteś naukowcem chętnym na współpracę nauka-oświata, koniecznie zarejestruj się już dziś! Uczestnicy konferencji będą mogli przedstawić swoje pomysły, doświadczenia, projekty itp. podczas jednej z wielu sesji referatowych (wstępnie przewidywane jest około 10-15 minut na prezentację) lub na plakatach, które będą wywieszone w sobotę. Dodatkowo w pierwszy dzień konferencji w Miejskim Domu Kultury w Andrychowie odbędzie się Mini Piknik Naukowy, na który tłumnie przybędą uczniowie andrychowskich szkół. Odbiorcami pikniku będą również uczestnicy konferencji, którzy chodząc między stoiskami będą mogli powymieniać się doświadczeniami i złapać pomysły, jak popularyzować astronomię w ciekawy sposób. Gorąco zachęcamy do zarejestrowania swojego mini stoiska. Można przygotować pokazy, doświadczenia, ale też zaprezentować swój produkt lub projekt, który ma szansę zainteresować innych edukatorów. Wstępnie proponowane tematy sesji referatowych: • projekty edukacyjne, • uczniowskie projekty naukowe, • współpraca nauka–oświata, • działalność edukacyjnych organizacji i obserwatoriów astronomicznych, • ciemne niebo, • sprzęt astronomiczny (nowinki, teleskopy automatyczne/robotyczne, projekty DIY). Rejestracja jest otwarta do 10 maja 2024 r. Spotkajmy się, aby dyskutować o szkolnych i edukacyjnych obserwatoriach astronomicznych oraz nauczaniu i popularyzacji astronomii. Kiedy i gdzie? 17.05 (piątek) 2024 r. – Miejski Dom Kultury w Andrychowie, ul. Szewska 7, 34-120 Andrychów 18.05 (sobota) 2024 r. – Zespół Szkół Samorządowych w Sułkowicach-Bolęcinie, ul. Racławicka 188, 34-125 Sułkowice Więcej: • Rejestracja i program konferencji • Zespół Szkół Samorządowych w Sułkowicach - Bolęcinie • Szkolne Obserwatorium Astronomiczne Bolęcina Opracowanie: Magda Maszewska Źródło: ZSS Sułkowice-Bolęcina Ilustracja: Plakat konferencji. Źródło: ZSS Sułkowice-Bolęcina URANIA https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/kosmiczne-perspektywy-edukacji-xxi-wieku-czyli-kolejna-edycja-kosmiting-summit

Badania pogłębiają wiedzę na temat sposobu tworzenia światła przez rozbłyski gamma 2024-04-24. Strumienie z GRB mogą tłumaczyć sposób powstawania światła z rozbłysków gamma. Rozbłyski gamma (GRB) to potężne eksplozje promieniowania gamma, które w ciągu kilku sekund uwalniają więcej energii niż Słońce przez całe swoje dziesięciomiliardowe życie. Te zjawiska przejściowe pozostają jedną z największych zagadek astrofizyki od czasu ich przypadkowego odkrycia w 1967 roku przez satelitę monitorującego broń jądrową. Dr Jon Hakkila, naukowiec z University of Alabama w Huntsville (UAH), części University of Alabama System, jest głównym autorem artykułu opublikowanego w The Astrophysical Journal, który obiecuje rzucić światło na zachowanie tych tajemniczych kosmicznych potęg. Artykuł skupia się na ruchu strumieni, z których pochodzą te potężne eksplozje. Pomimo ponad pięćdziesięciu lat badań, mechanizm, dzięki któremu GRB wytwarzają światło, jest nadal nieznany, co stanowi wielką tajemnicę współczesnej astrofizyki – wyjaśnił Hakkila. Zrozumienie GRB pomaga nam zrozumieć niektóre z najszybszych i najpotężniejszych mechanizmów wytwarzania światła, jakie stosuje natura. Błyski gamma są tak jasne, że można je zaobserwować w całym Wszechświecie, a ponieważ światło porusza się ze skończoną prędkością, pozwalają nam cofnąć się do najwcześniejszych czasów istnienia gwiazd. Jedną z przyczyn tej tajemnicy jest niezdolność modeli teoretycznych do spójnego wyjaśnienia charakterystyk krzywych blasku GRB. W astronomii krzywa blasku to wykres natężenia światła obiektu niebieskiego w funkcji czasu. Badanie krzywych blasku może dostarczyć istotnych informacji na temat procesów fizycznych, które je wytwarzają, a także pomóc w zdefiniowaniu teorii na ich temat. Żadne dwie krzywe blasku GRB nie są identyczne, a czas trwania emisji może wahać się od milisekund do dziesiątek minut jako seria energetycznych impulsów. Impulsy są podstawowymi jednostkami emisji GRB – powiedział Hakkila. Wskazują one czas, w którym GRB rozjaśnia się, a następnie zanika. W czasie emisji impuls GRB podlega zmianom jasności, które czasami mogą występować w bardzo krótkich odstępach czasu. Dziwną rzeczą w tych zmianach jest to, że są one odwracalne w taki sam sposób, w jaki odwracalne są słowa takie jak „rotator” lub „kajak” (palindromy). Bardzo trudno jest zrozumieć, jak to się dzieje, skoro czas płynie w jednym kierunku. Mechanizm, który wytwarza światło w impulsie GRB, w jakiś sposób wytwarza wzór w odwrotnej kolejności. To dość dziwne i sprawia, że GRB są wyjątkowe. Ogólnie przyjmuje się, że emisja GRB zachodzi w relatywistycznych dżetach – potężnych strumieniach promieniowania i cząstek – wystrzeliwanych z nowo powstałych czarnych dziur. W tych modelach jądro umierającej gwiazdy zapada się, tworząc czarną dziurę, a materiał wpadający do czarnej dziury jest rozrywany i przekierowany na zewnątrz wzdłuż dwóch przeciwstawnych strumieni – powiedział Hakkila. Strumień zwrócony w naszym kierunku jest wyrzucany na zewnątrz z prędkością bliską prędkości światła. Ponieważ GRB jest stosunkowo krótkotrwały, zawsze zakładano, że strumień pozostaje skierowany w naszą stronę przez cały czas trwania zdarzenia. Jednak charakterystyka impulsów odwróconych w czasie jest bardzo trudna do wyjaśnienia, jeżeli pochodzą one z nieporuszającego się strumienia. Aby pomóc wyjaśnić tę właściwość, w artykule zaproponowano dodanie ruchu do strumienia. Idea poruszającego się poprzecznie strumienia zapewnia proste rozwiązanie, dzięki któremu można wyjaśnić odwróconą w czasie strukturę impulsu GRB – powiedział naukowiec. Gdy strumień przecina linię widzenia, obserwator zobaczy światło wytwarzane najpierw przez jedną stronę strumienia, następnie przez jego środek, a na końcu przez drugą stronę dżetu. Strumień rozjaśni się, a następnie zblednie, gdy środek dżetu przekroczy linię widzenia, a promieniowo symetryczna struktura wokół rdzenia strumienia będzie widoczna w odwrotnej kolejności, gdy strumień zblednie. Gwałtowna ekspansja strumieni rozbłysków gamma, w połączeniu z ruchem „dyszy” dżetów względem obserwatora, pomaga w oświetleniu struktury strumieni GRB. Strumienie muszą rozpylać materię w sposób podobny do tego, w jaki wąż strażacki rozpyla wodę – powiedział Hakkila. Strumień zachowuje się bardziej jak płyn, niż ciało stałe, a obserwator, który mógłby zobaczyć cały strumień, widziałby go jako zakrzywiony, a nie prosty. Ruch dyszy powoduje, że światło z różnych części strumienia dociera do nas w różnym czasie, co może być wykorzystane do lepszego zrozumienia mechanizmu, za pomocą którego strumień wytwarza światło, a także jako laboratorium do badania efektów szczególnej teorii względności. Opracowanie: Agnieszka Nowak Więcej informacji: • UAH astrophysics research advances understanding of how the light of gamma-ray bursts is produced • Gamma-Ray Burst Pulses and Lateral Jet Motion Źródło: UAH Na ilustracji: Wizja artystyczna strumienia cząstek przebijającego gwiazdę zapadającą się w czarną dziurę podczas typowego rozbłysku gamma (GRB). Źródło: NASA URANIA https://www.urania.edu.pl/wiadomosci/badania-poglebiaja-wiedze-na-temat-sposobu-tworzenia-swiatla-przez-rozblyski-gamma

Sprzedam guider Omegon Microspeed 50 mm, ogniskowa 200 mm. Stan - w zasadzie jak nowy, był przypięty do Newtona 150/750, którego używałem sporadycznie. Wymieniłem śruby regulacyjne na imbusowe, bo oryginalne z pokrętłami masakrycznie sterczą na boki i o wszystko zaczepiają. Oczywiście oryginalne śruby są w komplecie, co widać na zdjęciu. Śruby imbusowe mają dodane gumowe nasadki, żeby nie rysowały tubusa. Jest też dorobiony odrośnik z kawałka butelki PET, oklejony czarnym welurem wewnątrz, a taśmą klejącą na zewnątrz. Odrośnik mieści się na oryginalnym odrośniku, w pozycję roboczą trzeba go wysunąć do przodu. Cena 500 PLN z wliczoną przesyłką InPost.

OK, rezerwuję. BTW masz fuksa, bo na innych forach zdążyłem zejść z ceną do 850 PLN - więc tyle Cię ten teleskop będzie kosztował jakby co 🙂

Sorki, to pokłosie poprzednich postów. A co do Mazur, to byłem przekonany, że obecnie żaglówek jest o wiele więcej na jeziorach. Ludzie kasę mają, patent już niepotrzebny. Z nostalgią wspominam jak przemierzałem Wielki Szlak Mazurski od Rucianego po Ryn i Węgorzewo. To były czasy.

W podstawówce na dyktandach mierny był za 3 lub 4 błędy....Ja nigdy nie schodzilem ponizej 16.. .co ja mogę....😂

bieżących bieg / g->ż

A wiecie jak paralotniarze rozwiazali problem skad wiedzieć jakie warunki panuja na startowisku? Pozakladali na startowiskach wlasne stacje meteo....z kamera...wchodzisz na strone i widzisz jaka jest predkosc i kierunek wiatru a czesto i na kamerce wiadac latajacych...Wiec wtedy jak masz blisko wsiadasz w auto i jedziesz na pewne warunki (o ile sie nie zmienia) . To dziala z powodzeniem i coraz wiecej startowisk ma własne stacje metro.😀 https://www.spbw.pl/pogoda Ciekawe czy nie dalo by sie czegos takiego wymyslec do znanych miejscowek obserwacyjnych- kamerka w niebo + przyząd mierzacy seening...

Z tym czystym niebem to mamy podobnie jak paralotniarze z wiatrem. Wiec nie narzekajcie bo latalem ponad 10 lat na glajtach i wam opisze jak tam sprawa wyglada. Paralotnia lata na termice, lub na tzw żaglu(gdy wiatr owiewa góre, przy pewnym k nachylenia zbocza i pewnej predkoci wiatru tworzy sie zagiel-czyli taka poduszka gdzie mozna latac bez przerwy. Dlatego widzi sie glajciarzy latajacych prawo lewo,nad jedną gorą . Teraz teoria: By powstal zagiel wiatr musi wiac min 4m/s a max 8m/s Paralotnie nie sa w stanie wykorzystac silneijszego i slabszego...ale to skrajne granice wiec optymalnie by komfortowo latac na zaglu wiatr musi wiac od 4,5m do 7m ...To mały zakres i dopiero po dojechaniu na meijsce wiadomo jak wyglada sytuacja...Ale predkosc to jedno a kierunek drugie..musi wiac dokladnie z konkretnego kierunku na wprost na startowisko...odchylki to ok 30st dopuszczalne...wiadomo ze rzadko sie to zdarza by trafic warunki predkosc + kierunek.🤣 .Wiec sie siedzi i czeka.... jak bedzie za slabo to ten co wystartuje pojdzie do ladowania, wyladuje i czesto juz nie wejdzie na szczyt bo to zlozyc sie i np 1 godz marszu....pod góre.... A bywa ze zleci,zlozy sie....a tu nagle wiatr sie poprawil i wszyscy startuja....No to biegnie do gory ale zanim wlezie,sie rozlozy minie 1,5godz i wiatr moze znowu klapnac...i wraca sie do domu rozczarowanym bardziej niz przy astronomii.. Wielu ryzykuje jak wiatr ma odchyłki... a wtedy to tylko latwo o wypadek.. Wiecie jak male jest prawdopodobienstwo zeby były wlasciwe warunki??? I realia pralotniarzy...jedne wekkend pada...drugi pada...potem wiatr za slaby, potem z innego kierunku, w koncu nie wytryzmujesz jedziesz.... Włazisz na startowisko a tu za duza odchylka...no ale chcesz bardzo polatac wiec po jakims czasie probujesz na sile i dostajesz strzala, klape i potem wyciagasz szkrzydlo z krzakow i wyplatowujesz kazda linke...( paralotnia ma ok 400m bierzacych linek ) W astronomii po prostu sie zlozysz a w glajciarstwie mozesz sie polamać.... Albo wlazles i za silny wiatr....nie chcesz schodzic...wiec czekasz do 17 bo wtedy zazwyczaj ucicha....bo sieda termika i czekasz zeby dalo sie zleciec do auta....start tez na sile z duża szansa wypadku.... Ale jest na to proste wyjscie. Kto dużo lata? No ten co nie czeka na pogode tylko dostosowuje swoja prace do wiatru. Sa warunki to jedzie latac, nie ma to idzie do pracy. 😀Znalem takich. Dlatego jak chce sie ciemnego nieba trzeba stosowac podobną metodę .

Przy...ć nie, łagodnie pouczyć! 👨‍🎓🥸

Pewnie masz rację- tak jest lepiej. Najpierw pogłaskać a dopiero potem przy....ć. 🙂

Mnie szczczególnie bolą błędy w nazwach obiektów. W końcu, Andromeda to gwiazdozbiór, nie galaktyka, satelita jest rodzaju męskiego (nie "ta satelita"), a nazwy własne warto pisać wielką literą - Księżyc, Słońce, Perseidy itd. Rozumiem jednak tych biedaków, którzy na swoją forumową inaugurację dostają pouczenie lub żarcik zamiast aplauzu. Dlatego coraz częściej odpuszczam sobie belferskie zapędy.

Dziękuję za informację. No filtra jeszcze nie mam..

No wiesz, ale rzecz jest jednak w temacie. Tym poprawiaczom często zarzuca się odstraszanie ludzi - no ale jak nie poprawiać kogoś kto nie stosując interpunkcji pisze w dziale Szkoła Astrofotografii błagalna prośbę na całą stronę... tyle że czytam trzy razy i nie wiem o co człowiekowi chodzi? To jest jedna z odpowiedzi na tytułowe pytanie : Czy tak ma wyglądać forum?

To już czterech poprawiaczy wykonało coming out. Żeby jeszcze było co poprawiać 🙃

Mądrość wschodu... 😀

Odnośnie pogody to ma duże znaczenie ,a w ty m roku np w mojej lokalizacji jest tak fatalna jak chyba nigdy wcześniej. Wystarczy kilka nieudanych kursów pod ciemne niebo albo pochmurnych nocek po ładnym pogodnym dniu albo "pustych przebiegów" z zestawem do obserwacji ,z którym trzeba się nagimnastykować troche ,żeby zacząć kalkulować ,że paliwo ,czas sie traci lepiej byłoby odespać bo oczy się zamykają ,bo w koncu też sie pracuje. I po kilku takich nieudanych próbach człowiek stwierdza ,że chyba lepiej otworzyć piwo i posiedzieć przed TV, przynajmniej do czasu ,aż znowu się będzie chciało. Nie wiem czy tylko ja mam takie wrażenie ,ale chyba coś się podziało z klimatem, bo tak ze 3 lata wczesniej tych pogodnych nocek było naprawdę więcej i zdarzało sie kilka pod rząd ,a ostatnio jak już się trafi to pasowało by siedzieć do wieczora do świtu bo niemal pewne ,że nazajutrz to już będzie można pomarzyć