Ranking użytkowników

W ramach testów mojego zestawu, galaktyka m51, nie wiem czy nie za mocna obróbka, ostro walczyłem z winietą i gradientem. ST2K-KAI2000, montaż własnej konstrukcji, Synta 10", 40x180

Męczarnie przeżyłem z tym klasykiem podczas obrabiania i jak podciągnę warsztat to jeszcze do tego zasiądę na pewno :) Materiał zebrany w Zatomiu 19 marca 2015. Newton 200/800, Atik383, LRGB 30x10 + 3x10x5 minut. PS - z tego co sprawdzałem to winną "nierównego" tła jest IFN, dlatego nie wyrównywałem go na siłę - http://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/7133-runo-wielkiej-niedzwiedzicy/

Witajcie, Dzięki uprzejmości życzliwych dla mnie ludzi (Amper, wessel - dzięki) mogłem zakosztować jeszcze w mojej pasji i zebrać trochę materiału. Rzeczony materiał dotyczy NGC 4725 - galaktyki Seyferta w Warkoczu Bereniki. Na uwagę zasługuje jedna z towarzyszek NGC 4747 i jej pasmo pyłowe, które poniekąd ładnie się zarejestrowało. Cóż, zapraszam do oglądania: Sprzęt: NEQ6/TMB105(+flatt/reducer TV 0.8x)/Atik One 9.0 Czasy: LRGB(mins) 330:25:25:25 Paweł

Z dumą prezentuję moją najnowszą mozaikę Księżyca z 23.04.2015r. To chyba największa taka mozaika w PL? Sprzęt: Losmandy G11, Sky-Watcher SCT 11", PGR Blackfly z IMX249, Filtr czerwony 610nm GSO. Poznań Drizzle 150% Wersja 100% ponieważ na forum się nie mieści: http://www.adam.poa....norama1full.jpg Wersja 50%: http://www.adam.poa....ullresize50.jpg Na forum wrzucam tylko wersje 50% ponieważ przy próbie ładowania pełnej rozdzielczości zawiesza się przeglądarka.

Dziękuje za komentarze:) Wiem że trochę przesadziłem, ale trudno się powstrzymać siedząc i dłubiąc w Szopie, z taką obróbką najlepiej się przespać.. Montaż co ważne nazywa się Tymek, tak jak mój pierworodny syn, całkiem niedawno narodzony;) Na pewno opiszę jego budowę na forum, ale dopiero jak skończę jego przeróbki i modyfikacje, ciągle nie jest doskonały...

Nowa wielka mgławica w Wielkiej Niedźwiedzicy. Podczas oględzin negatywów, które uzyskałem przy pomocy teleskopu Crockera 17 i 20 kwietnia 1898, odkryłem wielką, słabą mgławicę nie zawartą ani w N.G.C., ani w uzupełnieniu N.G.C., ani też nie mogłem znaleźć w żadnym innym spośród niedawno utworzonych katalogów. W nocy 22 kwietnia, profesor Hussey i ja obserwowaliśmy ją przez 12-calowy teleskop i ustaliliśmy pozycję jej najjaśniejszej kondensacji na: ?=10h18m7s ?=+69°10?.1 odnoszących się do średniej równonocy 1860.0 Teleskop pokazuje mgławicę jako dużą, nieregularną, bardzo słabą i złożoną z pewnej liczby kondensacji. 19 maja uzyskałem dodatkową fotografię tego regionu, naświetlając go przez cztery godziny. Pokazała ona różne kondensacje połączone słabą mgławicową materią, a całość rozciągała się na przestrzeni pełnych 4? szerokości i 12? długości. E. F. Coddington. 25 maj, 1898 Taką notkę wysłał 117 wiosen temu Edward Coddington do Astronomicznego Towarzystwa Pacyficznego. Galaktyka została ujęta w drugim uzupełnieniu do New General Catalogue w 1908 r., zyskując oznaczenie IC 2574. Co ciekawe odnośnie nazewnictwa, chociaż w przypadku wszystkich galaktyk zaprzestano z czasem używać określenia ?mgławica?, w tym przypadku historyczna zaszłość utrwaliła się na dobre - naszego IC-ka często znajdziemy pod nazwą Coddington?s Nebula, czyli Mgławica Coddingtona. fot. Łukasz Socha (Jolo), źródło: http://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/7277-ic2574/ Bohaterką tygodnia jest nieregularna galaktyka karłowata, oddalona od nas o 12 mln lś, należąca do Grupy M81. Od największej galaktyki swojej grupy jest oddalona zaledwie o nieco ponad 600 tys. lś. - tak więc tworzy dość ciasno upakowany rdzeń galaktycznej grupy wraz ze wspomnianą Galaktyką Bodego i trzema innymi - M82, NGC 3077 i NGC 2976. W przypadku galaktyk nieregularnych dość często można się spotkać z określeniem ?żywa skamielina?, co ma wskazywać, że tego rodzaju galaktyki przypominają najwcześniej uformowane wyspy Wszechświata, a ich badania pomagają w opisaniu mechanizmów, dzięki którym owe wyspy mogą ewoluować do form galaktyk spiralnych. Na żywotność owej skamieliny wskazują natomiast aktywne obszary gwiazdotwórcze, w które IC 2574 jest szczególnie obfita. Na zdjęciach dobrze widoczne są połacie chmur wodorowych pobudzanych do świecenia przez młode, masywne gwiazdy. Rozszerzające się z prędkością 25km/s bąble gazowe są szczególnym obiektem zainteresowań astronomów, którzy badają, jak wiatry gwiazdowe i wybuchy supernowych powodują zapłon kolejnych procesów gwiazdotwórczych w innych obszarach galaktyki. Nowe badania sugerują, że IC 2574 miała w niedawnej przeszłości kilka wyżów ?demograficznych? - jeden z nich miał miejsce w centrum galaktyki około 100 mln lat temu, a inny - 10 mln lat temu, w odległości 13-26 tys. lś od centrum. źródło zdjęcia i opisu: http://annesastronomynews.com/photo-gallery-ii/galaxies-clusters/ic-2574/ Odkrycie galaktyki pod sam koniec XIX wieku, w dodatku przy pomocy fotografii z pewnością nie wróży łatwego do wyłuskania obiektu - IC 2574 nie zaskoczy tutaj pozytywnie. Jasność obiektu to 10,2mag, a spore rozmiary kątowe skutkują niską jasnością powierzchniową. Jednakże mieszanka tych cech na szczęście nie powoduje, że jest to jakiś ekstremalnie trudny obiekt. Sue French w swojej książce ?Deep Sky Wonders? podaje, że widziała tę galaktykę w swoim czterocalowym refraktorze, więc w popularnych reflektorach 8-calowych obiekt nie powinien przysporzyć większych problemów. Na szczęście najazd na galaktykę jest dość łatwy, a samo miejsce, gdzie należy szukać - dość charakterystyczne. Przeważnie swój nalot zaczynam od Dubhe, od której skaczę do asteryzmu, który nazywam ?kuszą? (Harrington nazywa go ?diamentem?), następnie przedłużam linię łączącą stopkę diamentu/kuszy z gwiazdą 35 Uma, aż dochodzę do słabego łańcuszka gwiazd skierowanego ku północy. Sam jego koniec jest lekko odchylony ku zachodowi i tworzą go dwie gwiazdy podobnej jasności. Ich położenie wskazuje z grubsza dłuższą oś IC 2574, co jest naprawdę sporym ułatwieniem. (obie mapy wygenerowane przy pomocy CdC przez Rokitę) Galaktykę miałem okazję obserwować w teleskopach 10-12? - w przeciętnych warunkach udawało mi się dostrzec słabe, jednorodne, nieco wydłużone pojaśnienie tła o niewyraźnych krawędziach. W dobrych warunkach w teleskopie 12? udało mi się dostrzec pewne niejednorodności, z czego najbardziej zwracały uwagę nieznaczne pojaśnienia na północno-wschodnim i południowo-zachodnim krańcu widocznej części galaktyki. Wielu obserwatorów również raportuje te niejednorodności, z czego częściej wskazywany jest wyraźniejszy, północno-wschodni kraniec. Za większą jasność w tym właśnie miejscu odpowiada największy w galaktyce region gwiazdotwórczy, którego ewolucja jest prawdopodobnie napędzana przez młodą i masywną gromadę gwiazd. Z racji swoich rozmiarów rzędu kilku tysięcy lat świetlnych*, ów region jest określany jako ?super giant shell?. Zdjęcia zdają się wskazywać, że to, co przy okularze teleskopu określić można jako dość jasny, południowo-zachodni kraniec galaktyki, jest w rzeczywistości centrum IC 2574. Mając do dyspozycji teleskop 16" czy większy, warto w dobrych warunkach poświęcić dłuższą chwilę na ten obiekt. Realnym wydaje się być wyłapanie kilku innych regionów gwiazdotwórczych, szczególnie tych położonych wzdłuż południowo-wschodniej krawędzi galaktyki. Z racji sporych rozmiarów kątowych i niewielkiej jasności powierzchniowej, przynajmniej przy pierwszym podejściu warto zadbać o w miarę dużą źrenicę wyjściową i stosunkowo niewielkie powiększenie rzędu 40-50x. Jednakże ta galaktyka może zostać złowiona także w średnich i dużych lornetach. O przypadku Sue French już wspomniałem, sądzę więc, że Mgławica Coddingtona nie będzie ekstremalnym wyzwaniem dla dwururek 100 mm. Natomiast może napsuć sporo krwi w lornetach 70 mm, ale radość ze złowienia tego obiektu z pewnością wynagrodzi wszelkie trudy. Tutaj jednak potrzeba naprawdę dobrego nieba (ja potrzebowałem wybitnego). Białe noce coraz bliżej, ale póki jeszcze trwa sezon galaktyczny, a Wielka Niedźwiedzica wisi wysoko nad naszymi głowami, daj szansę Mgławicy Coddingtona i daj znać, jak poszło! _________________________________________________ *dla porównania: wielkość M42 szacuje się na ok. 30 lś

"Statywowa" Droga Mleczna, Nikon D5200 + "kitowy" obiektyw 18-55 mm, 18mm, f/3.5, ISO 3200, 25x5s Zdjęcie wykonane w miejscowości Wilczyce, pomiędzy Mszaną Dolną a Limanową.

Dzisiaj miałem okazję obserwować jedną średniej wielkości komórkę burzową. Jest to takie preludium do dość gwałtownego frontu który zmierza z zachodu na wschód. Burza nie byłą jakaś imponująca, a poza tym przeszła bokiem - jednak dała bardzo ładny festiwal piorunów. Uderzało co 20-30 sekund. Praktycznie same doziemne. Poniżej mała kompilacja z tej "nawalanki" :)

Witajcie ponownie! Z racji takiej, że rozmawialiśmy też o postępie itp, chciałbym pokazać moje wczorajsze zdjęcia zrobione nieprzerabianą kamerką internetową 0,3 mpx zbliżone do okularu (robione w jakimś programie obsługującym wiele kamer). Wiem, że są dalekie od ideału, ale przynajmniej ja - postęp w jakości dostrzegam :) Może dalej osoby negatywnie nastawione mogą chcieć krytykować (zdrową krytykę jak najbardziej popieram), ale jest chyba lepiej, co? :D Proszę o wyrozumiałość, że wstawiłem w tym poście, ale tutaj wywiązała się dyskusja. Pozdrawiam! :)

Trochę moich chmur z tamtego roku i z ostatniego miesiąca :) Dodałem do niektórych zdjęć trochę kontrastu. Sprzed roku. Chmury podczas Zachodu Chmury podczas Wschodu. Te zdjęcie to małe wspomnienie. Zrobiłem je nad ranem, po pierwszej nocy spędzonej w Pannie i Warkoczu Bereniki, podczas poszukiwania eMek. Zasnąłem o 5 rano i o 7 mama mnie obudziła, że widać dziwną chmurę. Trochę się spózniłem ale na żywo chmura była bardzo ostro odcięta górną krawędzią jak smuga samolotu. Sprzed kilku dni Wąsaty Cirrus?.. I jeszcze świeże chmurki z dzisiaj :)

W pobliżu M81 też są dwa zidentyfikowane w SDSS odległe kwazary (które się załapały na mojej fotce): Ten jaśniejszy ma 17.6mag i oddalony jest o około 9 miliardów lat świetlnych http://skyserver.sdss.org/dr9/en/tools/explore/obj.asp?id=1237663917349273644 Ten słabszy ma jasność 19.8mag i oddalony jest o około 12 miliardów lat świetlnych http://skyserver.sdss.org/dr9/en/tools/explore/obj.asp?id=1237663787964825716 Materiał to 5h luminancji, newton 200/800, Atik383 z Zatomia, zasięg około 23mag, skala 1.4"/px.

i jeszcze kilka zaległych zdjęć. A co z innymi? Nikt inny nie robił fotek?

Jakby ktoś chciał się pobawić w identyfikację regionów HII: Zaznaczyłem te najjaśniejsze. Pozdrawiam

Efekty dzisiejszej konwekcji - piękne cumulonimbusy :)

Nie znalazłem tematu o wczorajszym spotkaniu na niebie to wrzucam tutaj. Tak to wyglądało pod Toruniem :)

Witajcie po mojej długiej nieobecności. Chcę zaprezentować wam wynik zmagań z nową konfiguracją sprzętu. Nowa kamera, nowe wyzwania. Obiekt znany i lubiany więc nie będę się rozpisywał. Wartość nieba RODOS można zobaczyć w tle :D Kilka uwag co do materiału L to ponad 7 godzin materiału. Dodatkowo materiał zbierany w różnych warunkach stąd crop 75%. pełną wersję umieściłem tutaj. http://www.astrobin.com/full/176846/C/?real=&mod=

lokalizacja: ZATOM To zdjęcie zrobione 25 kwietnia 2015 r. blisko godziny 19-tej. Zachodzące słońce i "mleko" na niebie= taki efekt. Tu spodobały mi się te łyżwy :)- przeglądając aparat nawet nie wiedziałam, że było halo co widać na załączonym obrazku ;) - 22 kwietnia 2015 r. 10:40.

Wczoraj sie troche pobawilem... :) Seeing daleki od idealu, ale cos tam wyszlo :) Jeszcze musze sie nauczyc poprawnie ustawiac parametry kamerki w Firecapture. Newton 150/740, QHY5 mono, bez barlowa, stack ok. 1500 ekspozycji w RegiStax.

Niebo na przełomie kwietnia i maja 2015 roku Animacja pokazuje położenie Wenus, Marsa i Merkurego oraz Komety Lovejoya (C/2014 Q2) na przełomie kwietnia i maja 2015 r. Animację wykonano w GIMP-ie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com). Dodał: Ariel Majcher Uaktualnił: Ariel Majcher Źródło: StarryNight Na wieczornym niebie już na dobre rozgościła się planeta Merkury, dołączając do dobrze widocznych od dłuższego czasu w tym samym obszarze nieboskłonu planet Jowisz i Wenus. Wysoko nad nimi znajduje się Kometa Lovejoya (C/2014 Q2), która jednak będzie ginęła w silnym blasku Księżyca, zwłaszcza pod koniec tygodnia, gdy będzie on bliski pełni. Srebrny Glob przebywa nad horyzontem prawie całą noc, a w tym tygodniu pokona większość drogi, dzielącej Jowisza od Saturna. Ta ostatnia planeta jest możliwa do obserwacji już przed godziną 22, a niewiele później wschodzi nowa w Strzelcu, która nadal jest widoczna przez nieduże lornetki. Trzy pierwsze planety Układu Słonecznego według rosnącej odległości od Słońca przebywają obecnie na niebie w bliskim wzajemnym sąsiedztwie. Merkurego i Wenus można dostrzec bez kłopotu (sprawdziłem to dzisiaj osobiście), natomiast trzecia z planet jest praktycznie niewidoczna, ponieważ przebywa już zbyt blisko Słońca. Wenus nie sposób pomylić z innym ciałem niebiańskim, ponieważ jest ona trzecim co do jasności obiektem na niebie, po Słońcu i Księżycu. Merkury świeci słabiej, ale też nie jest trudny do identyfikacji, a to z tego względu, że o godzinie podanej na mapce w jego najbliższej okolicy nie ma ciał świecących jaśniej od niego. Ostatniego dnia kwietnia Merkury przejdzie niecałe 2° na południe od Plejad, czyli prawie 1° bliżej, niż zrobiła to Wenus 3 tygodnie temu. Pierwsza planeta od Słońca zbliża się powoli do swojej maksymalnej elongacji wschodniej, czyli największego oddalenia się na wschód od Słońca, które osiągnie w połowie przyszłego tygodnia. Ale już teraz jest dobrze widoczna na tle zorzy wieczornej. Ten tydzień jest zresztą najlepszym okresem na upolowanie Merkurego w tym roku, gdyż każdego kolejnego wieczoru świeci on coraz słabiej, zatem z każdym dniem trzeba będzie czekać dłużej, aż uda się Merkuremu przebić przez zorzę wieczorną. Do niedzieli 3 maja jasność Merkurego zmniejszy się z -0,7 do -0,0 magnitudo, w tym samym czasie jego tarcza urośnie do ponad 7", zaś faza spadnie z 66 do 47%. Powoli będzie też rosła wysokość tej planety nad horyzontem o tej samej porze doby. W niedzielę 3 maja godzinę po zmierzchu Merkury będzie zajmował pozycję na wysokości prawie 8,5 stopnia nad północno-zachodnim widnokręgiem. Dystans między Merkurym a Wenus przez cały czas będzie powoli malał, ale nie spadnie poniżej 21°. Druga planeta od Słońca przebywa znacznie wyżej od pierwszej, godzinę po zmierzchu zajmuje ona pozycję na wysokości ponad 25° nad zachodnim widnokręgiem. W tym tygodniu Wenus będzie świeciła blaskiem -4,1 magnitudo, a przez teleskopy można próbować dostrzec jej tarczę o średnicy 17" (pod tym względem Wenus dogoniła już Saturna)i fazie 66%. Wenus powoli opuszcza gwiazdozbiór Byka, przenosząc się do sąsiedniego gwiazdozbioru Bliźniąt, mijając w piątek 1 maja gwiazdę El Nath, czyli drugą co do jasności gwiazdą Byka, w odległości 3°. Systematycznie coraz bliżej Gwiazdy Polarnej znajduje się Kometa Lovejoya (C/2014 Q2), która w tym tygodniu opuści gwiazdozbiór Kasjopei i przejdzie do gwiazdozbioru Cefeusza. Kometa stopniowo słabnie, ale nadal utrzymuje jasność około +7 magnitudo, zatem można ją dostrzec już przez nieduże teleskopy. Szukanie komety na niebie najlepiej rozpocząć od znalezienia gwiazdy Er Rai (? Cephei), świecącej z jasnością obserwowaną +3,2 magnitudo, a która znajduje się na czubku głównej figury tego gwiazdozbioru. Gdy już to zrobimy, kometa będzie się znajdowała w jednym polu widzenia lornetki z tą gwiazdą, ponieważ jest oddalona od niej o jakieś 6°. Ułatwieniem w odszukaniu Komety Lovejoya może być mapka z jej trajektorią w kwietniu br., wykonana w programie Nocny Obserwator (http://astrojawil.pl/blog/moje-programy/nocny-obserwator/), która jest do pobrania tutaj. Mapka pokazuje położenie Księżyca i Jowisza na przełomie kwietnia i maja 2015 roku Mapkę wykonano w GIMP-ie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com). Dodał: Ariel Majcher Źródło: StarryNight Co prawda tym razem Jowisz i Wenus nie zmieściły się na jednej mapce, ale coraz wyraźniej zmniejsza się dystans między tymi planetami. W niedzielę 3 maja będzie wynosił on 48°. Największa planeta Układu Słonecznego coraz bardziej oddala się od Ziemi i słabnie. W tym tygodniu świeci ona blaskiem -2,1 wielkości gwiazdowej, a jej tarcza ma średnicę 38". Odległość Jowisza od gromady otwartej gwiazd M44 urośnie już do ponad 6°. Coraz krótszy czas, w którym można obserwować Jowisza odbija się na liczbie zjawisk, które można dostrzec w układzie jego księżyców galileuszowych. W tym tygodniu szczególnie polecam noc z 28 na 29 kwietnia, gdy Ganimedes zakryje 2 inne księżyce. Najpierw będzie to Europa, a później Io. Więcej szczegółów na temat konfiguracji księżyców galileuszowych Jowisza (na podstawie stron IMCCE oraz Sky and Telescope) w poniższej tabeli: ? 27 kwietnia, godz. 0:36 - wejście Io na tarczę Jowisza, ? 27 kwietnia, godz. 1:52 - wejście cienia Io na tarczę Jowisza, ? 27 kwietnia, godz. 2:54 - zejście Io z tarczy Jowisza, ? 28 kwietnia, godz. 20:36 - zakrycie Europy przez Ganimedesa, 93" na wschód od brzegu tarczy Jowisza (początek), ? 28 kwietnia, godz. 20:40 - zakrycie Europy przez Ganimedesa (koniec), ? 28 kwietnia, godz. 21:56 - Io chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia), ? 29 kwietnia, godz. 1:34 - wyjście Io z cienia Jowisza, 20" na wschód od brzegu tarczy planety, ? 29 kwietnia, godz. 2:26 - zakrycie Io przez Ganimedesa, 35" na wschód od brzegu tarczy Jowisza (początek), ? 29 kwietnia, godz. 2:31 - zakrycie Io przez Ganimedesa (koniec), ? 29 kwietnia, godz. 20:02 - o zmierzchu Io prawie na środku tarczy Jowisza, ? 29 kwietnia, godz. 20:20 - wejście cienia Io na tarczę Jowisza, ? 29 kwietnia, godz. 21:22 - zejście Io z tarczy Jowisza, ? 29 kwietnia, godz. 22:42 - zejście cienia Io z tarczy Jowisza, ? 1 maja, godz. 21:05 - zaćmienie Europy przez Io (początek), ? 1 maja, godz. 21:11 - zaćmienie Europy przez Io (koniec), ? 1 maja, godz. 23:16 - Europa chowa się za tarczę Jowisza (początek zakrycia), ? 2 maja, godz. 23:32 - wyjście Ganimedesa zza tarczy Jowisza (koniec zakrycia), ? 3 maja, godz. 1:02 - wejście Ganimedesa w cień Jowisza (początek zaćmienia), ? 3 maja, godz. 20:09 - od zmierzchu Europa na tarczy Jowisza, na zachód od jej środka, ? 3 maja, godz. 21:00 - wejście cienia Europy na tarczę Jowisza, ? 3 maja, godz. 21:20 - zejście Europy z tarczy Jowisza, ? 3 maja, godz. 23:56 - zejście cienia Europy z tarczy Jowisza, ? 4 maja, godz. 1:37 - zakrycie Io przez Europę, 53" na zachód od brzegu tarczy Jowisza (początek), ? 4 maja, godz. 1:41 - zakrycie Io przez Europę (koniec). Przez coraz większą część nocy, a pod koniec tygodnia przez całą noc na nieboskłonie przebywa Księżyc. Naturalny satelita Ziemi odwiedzi w tym tygodniu gwiazdozbiory Lwa, Sekstantu, następnie ponownie Lwa, Panny i skończy w Wadze. Pierwszej nocy tego tygodnia Księżyc będzie miał fazę 67%, świecąc nieco ponad 5° od Regulusa, czyli najjaśniejszej gwiazdy Lwa. Jednocześnie Księżyc będzie przebywał ponad 15° od Jowisza. Dwie noce później tarcza Srebrnego Globu będzie oświetlona juz w 83% i dotrze on na pogranicze gwiazdozbiorów Lwa i Panny, świecąc mniej więcej 15° na południe od Deneboli, czyli drugiej co do jasności gwiazdy Lwa. Następne 3 noce Księżyc spędzi w Pannie, stopniowo zwiększając swoją fazę i jasność. W czwartek 30 kwietnia tarcza Księżyca będzie oświetlona w 90%, dobę później będzie to już 95%, a w sobotę 2 maja - 98%. W czwartek Księżyc będzie zajmował pozycję jakieś 7° do Porrimy, gwiazdy Panny oznaczanej na mapach nieba grecką literą ?. W piątek 2 maja dostrzec go będzie można prawie w połowie drogi między Porrimą a Spiką, a więc najjaśniejszą gwiazdą w całej konstelacji, od obydwu gwiazd Księżyc będzie oddalony o mniej więcej 7°. W sobotni wieczór Księżyc pokaże się niewiele ponad 4° na północny wschód od Spiki. Ostatniej nocy tego tygodnia Księżyc dotrze do gwiazdozbioru Wagi, a jego tarcza będzie oświetlona w 100% (pełnia przypada dokładnie w poniedziałek 4 maja o godz. 5:42 naszego czasu). O godzinie podanej na mapce Księżyc będzie się znajdował około 5,5 stopnia od gwiazdy Zuben Elgenubi, czyli gwiazdy Wagi, oznaczanej na mapach nieba grecką literą ?. Do rana odległość między tymi ciałami niebiańskimi zmniejszy się o ponad 2°, ale Zuben Elgenubi nie będzie łatwa do dostrzeżenia, ponieważ bliskość bardzo jasnego Księżyca nie będzie wcale ułatwieniem. Mapka pokazuje położenie Saturna i Nowej w Strzelcu 2015 nr 2 na przełomie kwietnia i maja 2015 roku Mapkę wykonano w GIMP-ie (http://www.gimp.org) na podstawie mapek z programu Starry Night (http://www.starrynighteducation.com). Dodał: Ariel Majcher Źródło: StarryNight W drugiej części nocy dobrze widoczna jest planeta Saturn. Do opozycji Saturna został niecały miesiąc, stąd planeta jest dostępna obserwacjom coraz dłużej, przez cały czas zbliżając się do Ziemi, a co za tym idzie zwiększa się powoli jej średnica kątowa i jasność. Obecnie Saturn świeci blaskiem +0,1 magnitudo, a jego tarcza ma średnicę 18". Saturn przebywa mniej więcej 5/4 stopnia na północ od znanej gwiazdy podwójnej Graffias. Jej składniki są odległe od siebie o 14", zatem nie trzeba dużego sprzętu, żeby się przekonać, że faktycznie tam są 2 położone blisko siebie gwiazdy. Maksymalna elongacja Tytana, tym razem zachodnia, przypada w czwartek 30 kwietnia. Księżyce Saturna też powoli zwiększają swoją jasność. Tytan obecnie świeci blaskiem +8,5 magnitudo. W sąsiednim gwiazdozbiorze Strzelca można obserwować gwiazdę nową, która pojawia się na nieboskłonie już około godz. 1:30, a jej pozycja jest zaznaczona literką "x" (dokładne położenie tej gwiazdy pokazują mapki zamieszczone na specjalnej stronie amerykańskiego czasopisma Sky and Telescope). Natomiast na stronie Amerykańskiego Towarzystwa Obserwatorów Gwiazd Zmiennych, można wygenerować krzywą blasku gwiazdy, z której wynika, że raz po raz jaśnieje ona, to znowu jej blask słabnie. Obecnie wynosi on ok. +5 magnitudo, zatem na ciemnym niebie z dala od świateł miejskich można tę gwiazdę dostrzec bez pomocy przyrządów optycznych. Dodał: Ariel Majcher http://news.astronet.pl/7598

Westa, czyli nieudana planeta Naukowcy uważają, że Westa rozwijała się jako planeta. Gdyby tylko udało jej się zgromadzić wystarczająco dużo materiału i dalej rosnąć, mielibyśmy dzisiaj planetę między Marsem i Jowiszem. Pas planetoid jest obszarem Układu Słonecznego położonym pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza. Największym obiektem krążącym tam wokół naszej gwiazdy jest Ceres, o średnicy około 950 km, zaliczana do planet karłowatych. Ponad połowę masy całego obszaru zawierają cztery największe krążące w nim ciała - Ceres, Pallas, Westa i Hygieia. Cały tekst: http://wyborcza.pl/1,75400,17823800,Westa__czyli_nieudana_planeta.html#ixzz3Ya9uvs6s http://wyborcza.pl/1,75400,17823800,Westa__czyli_nieudana_planeta.html Lista 12 planetoid, które w 2006 roku zostały zgłoszone jako kandydatki na "planety karłowate". Haumea (2003 EL61) i Makemake (2005 FY9) zostały oficjalnie za nie uznane. Po prawej stronie zdjęcia dla porównania wielkości widoczna jest Ziemia. (Wikimedia Commons)

Ja też nie waliłem w mur od ubiegłego roku,- gdy zaczęły się problemy z wirusem, ale każde podejście później zawsze było blokowane. Nawet interwencja Prezesa nic nie pomogła, co prawda był komunikat od Marcina żeby zgłosić się do wyznaczonej osoby, ale wtedy już zaczęły się moje problemy zdrowotne i dałem spokój aż do wczoraj. Jednak z tego co udało mi się zauważyć wczoraj,- chyba wiele osób ma problemy z logowaniem bo tutaj zastałem pustynne rejony, a na forum głównym kipi równikowa dżungla. Nawet sztandarowy konkurs Henia Kowalewskiego na stałe zagościł na forum głównym, a u nas skąd Heniu pochodził, i skąd wyszła inicjatywa konkursu,- nawet się o nim nie mówi, nie wspomina się też za wiele o pięknie astrofotografii i kosmosu,- zauroczyły nas gwiazdy zmienne i media

Będąc na RODOS na niebie pojawiło się coś takiego jak na załączonym obrazku

Tak to wyglądało wczoraj wieczorem :) - jeszcze nie mam "bolca" do blokowania osi DEC (tzn, mam ale niezamontowany). Sztywność w porównaniu do alu-statywu jest nieziemska. Po ustawieniu na polarną udało mi się uzyskać pierwszy czas 67s przy iso 400 (nie szukałem obiektu - skierowałem tubę na ok 90* R.A. dla testu "pojechanych gwiazdek"). Po korekcie prędkości napędu (niestety inny punkt na niebie) 78sec iso 400: Będę szczęśliwy jeśli "dryfem" uda mi się ustawić montaż pod czasy rzędu 90-180sec :) Jesze jedno słowo dla zastanawiających się nad postawieniem słupka -> nie zastanawiajcie się :) , kilka godzin pracy i jakieś 300zł a wygoda i komfort niesamowity :)

Witajcie, jedno z pierwszych światełek z nieco zmodyfikowanego setupu. Po 2 latach walki z kolimacją TS 150/600 f/4 (udało się osiągnąć ładne gwiazdki w prawie całym kadrze, ale ja nie chciałem prawie) przesiadłem się na znaną konstrukcję SW 150/750. Jeszcze tylko dojdę czemu guding tak szarpie i będzie miodzio ;) Tu może nie pierwsze, ale jedno z pierwszych świateł. HEQ5, newton SW 150/750, QHY8L, 8x50, QHY5v 24 x 600s

Kawałek naszego satelity... Niestety nie jestem w stanie zidentyfikować pasma górskiego ani kraterów (może ktoś pomoże?). Sprzęt: Ru-MAK 150 f/12, PGR Firefly MV, GM8 Soft: AS!2, Fitswork, GIMP Materiał: 40 najlepszych klatek z klipu (3000kl.)

A ten dekiel wchodzi w takie wystające bolce na bokach przedniego pierścienia tuby ??? - chociaż takowych nie widzę... Ja widzę 2 wyjścia. 1. Zrobienie dziury w deklu o średnicy bobków po zawietrznej stronie znalezienie plastiku - paska o szerokości 5 mm wklejeniu wokół powstałej dziury i przyklejenie wyciętego tez z plastiku kółka aby to pokryło, przeszlifować - trysnąć lakierem i po sprawie. 2. Danie podkładki do dekla o grubości wystających bobków a na bokach dekla wykleić ze 4 2-3 cm paski flota aby ciasno wchodziła.

M63 w kolorze - boli brak kolimacji ! M57 nie wiem czy nie przesadziłem z cukierkowością - dalej nie skolminowany telsekop i krótkie czasy ... bald...

Można? Można! Teraz to zupełnie inna liga, może jeszcze nie ekstraklasa ale rożnicę w jakości chyba sam widzisz. Filmuj w odcieniach szarości i już możesz zacząć studiować tutoriale o stackowaniu a wtedy... przestaniesz istnieć dla rodziny i znajomych :D

No widzę, że koleżanka się rozkręca, brawo ;) Koniecznie muszę zaplanować jakąś eskapadę w wasze strony

Zostawmy już te sprawy. Tematy są podejmę się tylko aktualizacji wydarzeń w naszym województwie. Relacji nie pisałem bo na nich nie byłem. Skoro jedna strona nie wywiązuje się z układu partnerskiego to po co tej drugiej stronie ten układ. Waldek nikt nic do Ciebie nie ma i i takich ludzi mówiących prawdę prosto w oczy nam trzeba jak najwięcej. I w tym się zgadzam z tobą " zauroczyły ich gwiazdy zmienne i media " zmieniłem na ich bo to nie mój sposób spełniania się w tym hobby. Ludzie nie tylko tego potrzebują. Hmm po tym wpisie mogą się głowy posypać ;)

Messier 53 Czytaj więcej ? Wyświetl pełny artykuł

A dlaczego miało by mi przeszkadzać? ??? Wiesz serwer mamy pojemny.. Ale zauważ: Dział stworzono po to by dać platformę komunikacyjną do integracji Oddziału. Żeby było jasne nic mi do Waszych działań, nie zamierzam też niczego oceniać?mam ważniejsze rzeczy na głowie niż wtykać nos w nieswoje sprawy. Jednak to co tyczy FA jest dla mnie niezwykle ważne. Powiem wprost z tego co widzę FA jest w aspekcie PTMA Szczecin permanentnie zlewane. Najważniejsze publikacje obywają się poza forum, integracja i komunikacja również. To miał być dział partnerski. Skoro założyliście, że możecie się integrować inaczej! To TYLKO WASZ problem ? (..jednak?) nie dotrzymaliście tym samym warunków partnerstwa. Na forum Wielkopolskim d..y nie urywa ale komunikujemy się za jego pośrednictwem, wrzucamy ankiety co do terminu, informujemy o zebraniach. Robimy to równolegle ze stroną Oddziału. Jak mawiał Dyzma gdzie mnie drzwiami wyrzucają to oknem włazić nie zamierzam. Po co Wam ten dział zombie? To pierniczenie o współpracy? Nie lepiej skrobnąć coś w temacie ?komunikaty PTMA Szczecin? Nic zobowiązującego, żadnych partnerstw i innych bzdetów? PS. Wiem Zdzichu, że Ty jesteś Bogu ducha winien ?zresztą wiesz, że Cię szanuję ale..dostało Ci się bo jako jedyny podniosłeś rękawicę!

A co Ci on przeszkadza to i z Wielkopolski zlikwiduj.

Wczorajszy księżyc Sony DSC-HX400V f 6.3 1/250 sek iso- 320

Nareszcie obiekt tygodnia, który widziałem zanim jeszcze ktoś wpadł na jego pomysł :) Ja widzę to tak: "By ją znaleźć odszukałem najpierw M81 i 82. (...) Idąc do nich od gwiazd Delta Dra i 2 Dra minąłem trójkąt z HIP 52425, 52338 i 50685 gdzie przy łańcuszku z gwiazd znajdowała się IC. (...)na południowy-zachód od filaru o nazwie HIP 51519. Przez dłuższy czas, jeszcze bez dobrej adaptacji w SW SWA 17 mm nie było jej. Ruszałem tubą w tą i wewte by utwierdzić się, że widzę na pewno galaktykę w moich jeszcze niewrażliwych oczach. Dla jeszcze większej pewności założyłem SW UWA 8 mm (stara wersja SWA) i powiem, że była ona tak delikatnie widoczna jak plama rysowana białą kredką na białym papierze." http://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/7336-%E2%80%9Ezapomnialem-juz-jak-sie-chodzi-we-dwoje-ale-z-toba-idzie-mi-sie-swietnie%E2%80%9D/ Dodam, że niebo było słabe choć dawno takiego kontrastu na DS nie miałem. Po za tym, strona skierowana do tego łańcuszka była ewidentnie jaśniejsza - co to w zasadzie jest ? Żałuję, że nie spojrzałem na nią jak potem zgasły latarnie :(

Zatem poważnie zastanówcie się nad likwidacją działu i przeniesieniem postów do Zachodniopomorskiego. Czekam na odp...kogoś z Zarządu do 22.00 wieczór..potem w przypadku braku decyzji dział partnerski likwidujemy .

Wczorajsze chmurki oraz Księżyc nad Parczewem. Olympus E-420, różne czasy oraz ogniskowe :) (ależ jestem drobiazgowy) ;)

Moje gratulacje Adamie, pięknie wyszedł Ci wykres ;) zapewnie podczas minimum, za pierwszym razem musiały być niezłe emocję ;) może w przyszłym sezonie też uda mi się na nią zapolować ;)

Zrobiony przed chwilą.10 klatek w Regi 5,Eos 500 w ognisku.

Źródło Stellarium.

Będzie głośno :-)

Takich obiektów na granicy widoczności najlepiej szukać na zdjęciach opracowanych jak poniżej. Zawodowi astronomowie nie szukają obiektów na normalnych kolorowych zdjęciach. A majaczy, majaczy.

Chłopaki zrobili fotorelację widać że udało się tak samo jak w Zatomiu. http://www.ptma.szczecin.pl/relacje-menu/264-zacmienie-slonca-fotorelacja

Szpilki skrócone. Jedna troszkę krzywo patrzy ale nie było problemu z ustawieniem poziomu.

Ja tylko tak na marginesie, do nikogo personalnie nie uderzam (żeby nie było) : Moja serdeczna prośba: - obecny prestiż zawdzięczamy m.in. swojemu tolerancyjnemu podejściu do nowicjuszy. Starajmy się nie zepsuć pozytywnego odbioru...niech naszą maksymą będzie przekreślony klakson jaki widujemy z tyłu "nauki jazdy" - z dopiskiem "Nie trąb ty też zaczynałeś" :) Z małym dopiskiem Admin.

pewnie nikt się nie pogniewa jak wstawię małą fotorelację

Dołącze i swoją fotkę. Księżyc, Wenus, Hiady i oczywiście Aldebaran. Nikon D 3200+ Nikkor 18-105

Ja podobnie, zrobiłem kilka zdjęć Księżyca i na kilku pokazał się Aldebaran, słabo z racji ustawień na Księżyc ale widać duet :)

Witam Też wam chciałem pokazać jakie paproszki udało mi się znaleźć na moich (trochę niewyraźnych) zdjęciach. Żadnego kwazara nie znalazłem. Najdalszy obiekt jaki udało mi się zarejestrować jest na zdjęciu (1). To Galaktyka Seiferta (1) SDSS J111350.04+550338.5 z przesunięciem ku czerwieni o wartości z = 0.0707 czyli znajdująca się w odległości od nas o około 868 mln lat świetlnych, ma Mag około 17. Może wyszukiwanie paproszków, określanie ich numerów katalogowych i odległości nie jest spektakularne, ale też ma swój urok. Można zobaczyć światło wyemitowane, gdy jeszcze człowieka nie było na Ziemi lub w ogóle jeszcze Ziemia nie istniała. Gdyby ktoś z Was chciał sobie przed zaśnięciem na poduszce podumać o przesunięciu ku czerwieni, to proponuję ten artykuł: http://lordlucasen.w.interia.pl/arp.htm Pozdrawiam (zdjęcia ustawiłem w pionie aby lepiej zgadzały się z orientacja na stronie SIMBAD)

Krater Anaxinander 01.02.2015 ASI120MM stack z 60sek SW300/1500 Barlow x5 fltr R