Ranking użytkowników

dla osób nie bojących się prądu i lutownicy postanowiłem podzielić się z Wami sposobem podłączenia modułu PluszMisia do montaży HEQ-5 i EQ6 Na początek zalecam zaprogramować moduł bo później będzie problem z dostępem do pinów szczególnie w przypadku wtyczki do HEQ-5 (RJ-45) Programowanie jest OPCJONALNE. Zalety personalizacji to: - Własna nazwa rozgłoszeniowa (max. 16 znaków alfanumerycznych) - PIN (4 cyfry) zabezpieczający przed niepowołanym dostępem. Standardowo moduł po podpięciu zasilania rozgłasza się jako "linvor" i posiada standardowy PIN: 1234 1. Programowanie modułu Programowanie odbywa się za pomocą konwertera USB UART RS-232 - ja używam konwertera na bazie układu CP2102 takiego jak na zdjęciu. Potrzebne nam będzie dodatkowo zasilanie stabilizowane w zakresie 7-13V do zasilenia modułu BT. Konwertera nie trzeba zasilać - pobierze sobie napięcie z portu USB komputera. Moduł łączymy z konwerterem jak na zdjęciu poniżej. Ważne aby sygnał RX konwertera był podpięty do sygnału TX modułu a TX konwertera do RX modułu BT. Dodatkowo złączamy ze sobą masę obu układów (GND). Podłączenie zasilania do modułu BT będzie sygnalizowane jest przez miganie diody a wpięcie konwertera w port USB będzie sygnalizowane świeceniem ciągłym diody na konwerterze. Po podpięciu konwertera z komputerem system powinien znaleźć i zainstalować port COM, który należy zapamiętać. Do komunikacji używamy dowolnej aplikacji typu Terminal (ja używam aplikacji Terminal v.1.91b) i za pomocą dwóch komend zmieniamy interesujące nas dane. Na początek ustawiamy port przez jaki będziemy się komunikować i dajemy polecenie Connect. w dolnym polu jak pokazano wpisujemy AT+PINxxxx gdzie xxxx to nasz 4-o cyfrowy PIN (w oknie dialogowym powinna się pojawić informacja "PINOK" - oznacza że zmieniono z powodzeniem się PIN. Drugie polecenie to AT+NAMExxxxxxx gdzie xxxxxxx to nasza nazwa. Zwrotnie jak w pierwszym przypadku otrzymamy komendę zwrotną "OKName". Są to tylko dwie komendy, które są dla nas istotne. Innych komend nie opisuję bo nie są tematem postu i nie dają nic pożytecznego na nasz użytek. Tak zaprogramowany moduł odłączamy od konwertera i przystępujemy do lutowania wtyczki zależnie jaki montaż posiadamy. 2. Moduł dla HEQ-5 Użytkownicy HEQ-5 mogą wykorzystać zwykły kabel UDP z końcówkami RJ-45, które idealnie pasują pod wejście Hand Controller w montażu. Zwrócić należy jedynie uwagę aby przewody we wtyczce RJ-45 były ułożone w kolejności: 1. biało- pomarańczowy, 2. pomarańczowy, 3. biało-zielony, 4. niebieski, 5. biało-niebieski, 6. zielony, 7. biało-brązowy, 8. brązowy UWAGA: Należy zwrócić szczególną uwagę na rozłożenie przewodów we wtyczce RJ-45. Inaczej ułożone kable niż tak jak podałem na pewno doprowadzą do uszkodzenia montażu lub modułu. Taki kabel ucinamy na odpowiednią dla siebie długość i lutujemy wykorzystując 4 żyły: brązowa, biało-pomarańczowa, zielona, biało-niebieska. Resztę należy obciąć żeby nie spowodowała zwarcia. Lutujemy przewody do modułu jak na zdjęciu: brązowy do Vcc modułu BT biało-pomarańczowy do GND modułu BT zielony do TX modułu BT biało-niebieski do RX modułu BT tak polutowany moduł jest gotowy do działania. Przed założeniem obudowy sprawdzamy czy wszystko zostało dobrze podpięte i wpinamy do wejścia Hand Controller w naszym HEQ-5 3. Moduł dla EQ6/NEQ6 W montażu EQ6/NEQ6 musimy zaopatrzyć się w męską wtyczkę DB-9 (z wystającymi stykami). Lutujemy w sposób pokazany na poniższym zdjęciu. Pin 1 DB-9 do Vcc w module BT Pin 5 DB-9 do GND w module BT Pin 6 DB-9 do TX w module BT Pin 9 DB-9 do RX w module BT Sprawdzamy wszystkie połączenia czy nie pomyliliśmy czegoś i możemy wpinać w gniazdo Hand Controller w montażu EQ6/NEQ6 4. Instalacja w systemie Po włączeniu montażu w obu przypadkach powinna zacząć migać dioda w modułu BT. Oznacza to że moduł jest prawidłowo zasilany i jest gotowy do parowania rozgłaszając swoją obecność mniej więcej na 10 metrów. Włączamy komputer, który ma obsługę Bluetooth i dajemy wyszukiwanie nowych urządzeń BT. Po chwili powinna pokazać się ikona z naszą nazwą, którą zaprogramowaliśmy lub nazwa linvor jeżeli moduł nie był programowany. Dajemy POŁĄCZ i system powinien zapytać o PIN. Po wpisaniu PINu zainstalują się sterowniki od dodatkowych portów COM. Należy zapamiętać numer tych portów ponieważ będą one potrzebne przy łączeniu się. Łączenie z montażem realizuje się identycznie jak przez kabel. Wchodzimy w EQDirect ustawiamy port pod jakim ustawił się nam moduł BT i dajemy CONNECT. Łączenie z modułem trwa około 3 sekundy (jest wolniejsze niż przez kabel). Po tym okresie powinniśmy usłyszeć specyficzne piszczenie z silników montażu a dioda w module BT powinna świecić się światłem stałym przez cały czas do momentu aż naciśniemy Disconnect. Dla osób bardziej zaawansowanych z lutowaniem podpowiem że można wyłączyć świecenie diody podczas sesji wstawiając szeregowo w przed diodą kondensator. Dla osób mniej zaawansowanych zalecam obklejenie obudowy czarną folią samoprzylepną aby zminimalizować świecenie tej diody gdyż naprawdę jest mocna. Mam nadzieję że przybliżyłem Wam trochę jak wykonać BT do montaży. Na koniec dodam że te same moduły można z powodzeniem wykorzystać w montażach Celestrona tylko tam trzeba doprowadzić dodatkowe zasilanie do modułu BT bo w gnieździe montażu (jak w przypadku SW) takowego nie znajdziecie. Przepraszam za ten długi elaborat i życzę powodzenia. Wszelkie modyfikacje oczywiście robicie na własne ryzyko. Ja dołożyłem wszelkich starań aby informacje były pozbawione błędów.

Skoro startuje elektroniczne wydanie konkurencyjnego czasopisma, to reguły rynku wymagają aby wydawca miesięcznika Astronomia przygotował jakąś promocję wersji elektronicznej dla użytkowników Forum Astronomicznego, co też niniejszym czynię: Na hasło "Forum Astronomiczne" można do końca marca 2016 r. zakupić lub przedłużyć dowolną (od 3 do 24 miesięcy) prenumeratę elektroniczną miesięcznika Astronomia w cenie o 20% niższej niż cena regularna, czyli: - kwartalna prenumerata elektroniczna: cena regularna 3x12=36 zł, w promocji: 28,80 zł, co daje 9,60 zł za egzemplarz - półroczna prenumerata elektroniczna: cena regularna 6x11=66 zł, w promocji: 52,80 zł, co daje 8,80 zł za egzemplarz - roczna prenumerata elektroniczna: cena regularna 12x10=120 zł, w promocji: 96,00 zł, co daje 8,00 zł za egzemplarz - dwuletnia prenumerata elektroniczna: cena regularna 24x9=216 zł, w promocji: 172,80 zł, co daje 7,20 zł za egzemplarz Warto zwrócić uwagę na różnice w sposobie zakupu wersji elektronicznej Astronomii w stosunku do czasopisma konkurencyjnego: - Kupując nie trzeba podawać danych swojej karty płatniczej, konta bankowego a nawet nazwiska, wystarczy adres mailowy. - Wersja elektroniczna jest istotnie tańsza od wersji papierowej, a w niniejszej promocji to już w ogóle :) - Astronomię można kupować z dowolnego miejsca na świecie (nie tylko z UE). - Nie trzeba kupować każdego numeru oddzielnie - można od razu kupić prenumeratę, a to duże ułatwienie. - Astronomia w wersji elektronicznej nie ma zabezpieczeń DRM. - Abstrahując od wersji elektronicznej, Astronomia dostarcza rocznie 1008 stron informacji, czyli blisko 2,5 raza więcej niż jedno, i ponad 12 razy więcej niż drugie z konkurencyjnych pism. Oczywiście ocenę zawartości merytorycznej wszystkich czasopism pozostawiam czytelnikowi. Zapraszam do skorzystania z promocji.

Pierwsza partia urządzeń spakowana i czeka na kuriera (razem z KITami). W pierwszym poście oznaczyłem na żółto nadane przesyłki. Dodatkowo po weekendzie wyślę jeszcze paczki do jcbo (dodatkowe uzgodnienia), jacpar (gotowe, ale nie nadałem przez zagapienie ) i AstroLutka (czekam na przelew). Na stronie http://astrojolo.blogspot.com/p/astrohub-30.html znajdziecie różne pliki - instrukcje, sterowniki, szybki start, wskazówki montażu.

Stare ludowe porzekadło mówi, że każdy kij ma dwa końce. Nie inaczej rzecz ma się z ciemnymi mgławicami, będącymi wizualną emanacją Obłoku Molekularnego Byka. One też mają swoje jaśniejsze strony. ;) Jako, że nie czuję się na siłach konkurować z naczelnym polskim specem od "ciemnotek", zająłem się tym, co dostrzec łatwiej, czyli kilkoma mgławicami refleksyjnymi, skatalogowanymi przez panów Sydneya van den Bergha, Stefana Cederblada oraz ? i tu zaskoczenie ? E. E. Barnarda. Tak, tak, w spisie Edwarda Emersona też znalazło się pojaśnienie, oznaczone numerem 10. W sieci znajduje się zaskakująco mało informacji o tym obiekcie; czego zatem wypatrywać? Niczego innego jak delikatnego, bladego obłoczka, ulokowanego w ciemnych trzewiach Barnarda 7. Mgławica to owalna, nieco nieregularna plama, o trudnych do zdefiniowania granicach i rozmiarze ok. 8'. Van den Bergh 27, położony około stopień na wschód od B10, to równie ciężki orzech do zgryzienia; pierwsza obserwacja była mocno (baaardzo mocno) niepewna, ale szczęśliwie szybko udało się powtórzyć ją przy lepszych warunkach pogodowych. Vdb 27 jawi się obserwatorowi jako niewielkie pojaśnienie, przylegające do położonej po jego południowej stronie gwiazdki HD 283571 o jasności 10.2mag. Na zdjęciach widoczny jest skomplikowany kształt mgławicy, przypominającej dwa położone tuż obok siebie kometarne warkocze, przedzielone subtelnym, ciemnym pasmem. W dwunastocalowym teleskopie tych szczegółów nie wyłapałem ? widać było jedynie jednolitą, bladą, niewielką (ok. 3-4') plamkę; jak już wspomniałem, to obiekt dość trudny, zdecydowanie bardziej wymagający od vdB 29 i 31. Oba obiekty odnajdziemy na pograniczy konstelacji Byka i Woźnicy, a starhopping warto rozpocząć od jasnej gwiazdy ? Aur, odchodząc ? odpowiednio ? 2.5 stopnia na południe (do vdB 31) i 3 stopnie na południowy zachód (do vdB 29). Obie to łatwizna - niepowtarzalny efekt zaparowanej optyki jest oczywisty. ;) Van den Bergh 29 to mgławica refleksyjna okalająca biało - niebieską gwiazdę HD 30378 o jasności 7.4mag, przy czym najwyraźniej widoczną cześć obszaru mgławicowego odnajdziemy nieco na zachód od tej gwiazdy. HD 30378 najłatwiej namierzyć, odnajdując malutki asteryzm złożony z trzech gwiazdek, układających się w kształt litery "L", przy czym gwiazdka będąca przedmiotem naszego zainteresowania jest położona na północno ? zachodnim skraju tej gromadki. Granic Barnardów 26-28, skupionych wokół van den Bergha 31 nie byłem jednak w stanie wyłapać, choć po braku gwiazd dało się stwierdzić, że one tam są. Z kolei sama mgławica okazała się bardzo ładna, będąc widoczna jako wyraźnie pojaśnienie wokół gwiazdki HD 31293 o jasności ok. 7mag, typu widmowego (najprawdopodobniej) A0V. Gwiazda HD 31293 alias (zmienna) AB Aurigae to niewątpliwie ciekawa błyskotka: młoda (ok. 2-4 milionów lat), otoczona potężnym, pyłowo ? gazowym dyskiem, w którym rozpoczęło się właśnie formowanie planet. Jako ciekawostkę dodam, że w pobliżu obu tych mgławic refleksyjnych skryła się gromada kulista Palomar 2. W teleskopie dwunastocalowym najlepiej widać ją przy pow. ok. 100-150x, ale i tak możemy spodziewać się tylko bardzo słabego, widocznego zerkaniem "kleksa" o rozmiarze ok. 2' i jasności w okolicy 13mag (przy czym jasność powierzchniowa jest ? rzecz jasna ? zdecydowanie mniejsza); śladów rozbicia próżno jednak wypatrywać. Czemu o niej piszę? Ano, za osłabienie blasku gromad kulistych z katalogu Palomar odpowiedzialne są dwa czynniki ? znaczna odległość lub przesłonięcie przez pyły przynależne naszej Drodze Mlecznej. Tak się jakoś złożyło, że tuż na północ od "dwójki" przyczaił się Barnard 221. Granice tej ciemnotki są równie trudne do wyodrębnienia jak w przypadku kompleksu B26-28, ale ona tam jest ? tło jest praktycznie pozbawione gwiazd. Ale ciii... ? ponoć Maras jej jeszcze nie widział, a on bardzo nie lubi, gdy pisze się o nieznanych mu rzeczach z katalogu B. ;) Podążając dalej na południowy ? zachód, wzdłuż rozległego, ciemnego pasma B19 i 22, docieramy do IC 2087 (w katalogu Barnarda to numer 14). Ta mgławica została odkryta przez Barnarda w dniu 18 stycznia 1892 roku; IC-ek to małe (ok. 4'), lecz niezbyt trudne do wyłapania pojaśnienie pośrodku niczego - znaczy ciemnej pustki, okolonej przez trójkąt złożony z niezbyt jasnych gwiazd. Zaraz, zaraz ? czy aby na pewno niczego? W podczerwieni coś tam jednak widać. ;) Co tam jeszcze wynajdziemy? O, jest Cederblad 33 ? zatopiony "wewnątrz" Barnarda 17. W jego przypadku zaliczyłem jedną mocno niepewną obserwację (podczas której chyba widziałem jakieś pojaśnienie - z naciskiem na "chyba" i "jakieś") i kolejną, w lepszych warunkach, podczas której potwierdziłem paskudę; to niemal "doklejone" do słabej gwiazdki pojaśnienie, bardzo subtelne i najsłabsze ze wszystkich celów z tej kategorii (nie licząc oczywiście NGC 1555, czyli Zmiennej Mgławicy Hinda, która jest prawdziwym ekstremum). Rzeczoną NGC 1555 można zadawać za karę niegrzecznym obserwatorom. ;) Wyłapałem ją, ale to jedna z najtrudniejszych mgławic, z jakimi miałem do czynienia. Gdybym nie wiedział, że ona tam jest - przeoczyłbym, ale widoczne zerkaniem pojaśnienie (wyglądające w okularze jak delikatny odblask od gwiazdy) pojawiało się tylko z jednej strony. Słabizna to straszna, ale i satysfakcja spora. W użyciu był Nagler 12 mm i Pentax XW 7. Na deser zostawiłem sobie mgławicę Merope ? trójkątną, położoną równolegle do warkocza Alkione; mgiełka wygląda jak warkocz pyłowy jakiejś komety ? jest piękna! Wyłapałem też całkiem wyraźną mgławicę wokół Mai, natomiast poległem na IC 349 ? ale to temat na osobną opowieść. PS To miał być większy projekt obserwacyjny, realizowany wespół z Panasem, opisujący teren starcia sił światła i ciemności ;) - czyli stosunkowo bliski, niespokojny, gwiazdotwórczy region, znany jako Taurus Molecular Cloud. Niestety, brak pogody i dostępu do wystarczająco dobrego nieba nie pozwolił nam na rzetelne podejście do przynależnych Bykowi ciemnych mgławic (pojaśnienia, których wyłuskanie było moim zadaniem, okazały się znacznie łatwiejsze). One tam są ? co da się odczuć po wyjątkowo ubogim w gwiazdy tle, ale by zdefiniować ich granice i kształty trzeba naprawdę niezłych warunków obserwacyjnych ? lepszych niż moje (z Knurowskiej), Marasowe (blizińskie) i zlotowe (Oderne). Drogą eliminacji pozostały nam Bieszczady, a do tematu pewnie jeszcze wrócimy. Czesaliśmy (z grubsza) ten obszar nieba: Użyty sprzęt to Taurus (a jakże!) 300/1500 i (domyślnie) okular Meade 26 mm. Niniejsza relacja jest pokłosiem kilku sesji z listopada i grudnia 2015 r., a obrazy wygenerowano z użyciem Aladin Lite.

Ja łapałem jeszcze szerzej. Tutaj nie tyle planuję remake co ponowne podejście bo uważam obszar za bardzo atrakcyjny w szerokich kadrach.

Część tego obszaru w , że się tak wyrażę, ujęciu astrofotograficznym PS. Nie regulować odbiorników, to stare zdjęcie i czeka na remake

Parę słów o tym Argusie. Generalnie słuszna waga, dobrze leży w rękach, choć pewnym problemem negatywnie wpływającym na komfort użytkownika może być ich drżenie. Jasna. Ciężko zdejmowane dekle, ale potem wszystko idzie już płynnie. Szkło na całej powierzchni pod światło ma zielonkawy odcień. Jeśli chodzi o odbicia, moim zdaniem odbija się umiarkowanie. Duży plus to wypełnienie gazem i źrenica, która w tym przypadku nie jest stała, lecz z czasem się rozszerza. Ogólnie full wypas. Natomiast głównym mankamentem są ? oprócz dość słabej ochrony przed uderzeniami i upadkami z nawet niewielkiej wysokości ? gubienie ostrości i degradacja obrazu. Tak jak w przypadku niektórych teleskopów wymaga schłodzenia. Niestety, nie miałem jeszcze okazji używania w plenerze. Zaglądałem do środka w lokalu i wyglądało mi to jak okulary Kelnera. Mimo wszystko Argus zbiera bardzo pozytywne opinie na forach i wszystko wskazuje na to, że biorąc pod uwagę relację jakości do ceny mamy do czynienia z hitem co najmniej na miarę poprzedniej legendarnej ?lidletki?. http://www.brandprivat.ro/img/File/LIDARGMAEBER.jpg

Jakiś czas temu popełniłem M42 przez filtr Ha - w zasadzie Ha głównie dlatego, że nie miałem możliwości oderwać się od świateł Wwy, a sfocić coś chciałem. Oczywiście miałem mocne postanowienie, że dorobię do tego solidny materiał kolorowy... HAHAHAAAA - roześmiał się gromko, słysząc to postanowienie, zbieg okoliczności: możliwośćwyjazduzWwy-bezchmurneniebo-brakŁysego. W wyniku: niemal permanentnego zachmurzenia, obecności Łysego na niebie w bezchmurne noce oraz braku możliwości wyjazdu na focenie, udało mi się zebrać homeopatyczną ilość materiału z balkonu (5km na południe od centrum Warszawy): 1 x 30 sek, 1 x 180 sek, 5 x 120 sek, przy obecności niewielkich cirrusów. I z tym materiałem postanowiłem powalczyć. RGB: - 13,5 minuty (1 x 30sek, 1 x 180 sek, 1 x 120 sek), biasy, flaty Ha: - 336 minut (8 x 120 sek, 32 x 600 sek), darki, biasy, flaty HEQ5 belt mod, Synta 150/750, QHY8L, TS 60/228, QHY5v mod Kolejność zdjęć od góry: - wstępnie obrobiony stack - po stanięciu na rzęsach, jako-takie wyrównanie tego co się dało wyrównać - miks powyższego materiału z wodorem

Bez paniki, to że w wątkach cisza, to nie znaczy, że nic się nie dzieje. Mamy sporo zgłoszeń e-mailowych i wszystko wskazuje na to, że na dniach zaczniemy prace tłumaczeniowe pozdrawiam KK

Część albumów spakowana (razem z AstroHubami) i czekają na kuriera. W pierwszym poście oznaczyłem żółtym kolorem nadane przesyłki. Pozostałe albumy wyślę po weekendzie.

Taką nową mieć na północnym niebie, to by była atrakcja ;) Na wykresie widać, że gwiazda od września praktycznie utrzymuje stałą jasność. Może przy marcowym nowiu uda mi się odwiedzić jej rejony ;)

Novaa ma obecnie około 8.8 magnitudo. Pojasnienie nastąpiło po spadku do około 13 mag. Jak na obrazku:

Przez mgłę da się obserwować jak przez folię nd5. Wysłane z mojego G620S-L01 przy użyciu Tapatalka

no... chociaż z balkonu się coś udało. Pierwsze światło z nowej kamerki ASI120MC. a właściwie pierwsze nie służące do guidowania. Zdzichu w czym ty składasz animacje Jowisza jak masz kilka(naście) klatek wynikowych?

Wersja z opisanymi gwiazdozbiorami

W końcu i na mnie przyszedł czas aby zrobić jakąś animacje jowiszowi... Zdjęcia robione zestawem: SW 150/750, Barlow 2.5x GSO, ASI 120MC.

dla montaży SW robiliśmy takie "myki", same rezystory jako dzielniki nie wystarczają. W domu mam jeszcze kilka takich modułów które testowaliśmy. Niestety logika w szczególności w starych montażach jest bezlitosna i nie przyjmuje kompromisów. Nowsze montaże są już trochę bardziej "tolerancyjne" i przyjmują logikę na poziomie około 4V. Moduł PluszMisia (Michała) to konkretne rozwiązanie, dostosowane do naszych potrzeb. Konwerter zbudowany jest na tranzystorach, dodatkowo moduł posiada kilka zabezpieczeń aby być bezpiecznym dla elektroniki montażu. Dodatkowo szalę przeważa obudowa, która po złożeniu jest praktycznie pancerna i wodoodporna. Cena też nie jest rażąca więc kombinowanie samemu ma jedynie walor edukacyjny.

Warto spojrzeć na wieczornym niebie, na Mirę Ceti. W ostatnich dniach sporo pojaśniała i jest już jaśniejsza od 5 mag, i tym samym jest obecnie najjaśniejszą mirą widoczną na niebie. Maksimum spodziewamy się na początku kwietnia :)

Samyang 8 mm, Pentax K5, 17 lutego godz. 6:00 Samyang 10 mm, Pentax K200

Wreszcie i ja mam swoją Catalinę na rubieżach kosmosu. L 8*3min, RGB po 4*3min. WO Megrez APO 90/600/f.6.2 + WOflatIII 0.8x, Atik383+ mono, Atik Titan mono +StarGuider 50 , HEQ5Pro SynScan. Guiding tradycyjny PHD według gwiazd, muszę odszukać jakiegoś tutka odnośnie guidowania na kometę. Trochę testuję zestaw z nowym/starym flattenerem. Przedstawiony poniżej backfocus będzie na pewno zmieniany. Zapomniałem zdjęcie odbić w pionie

Kurier przywiózł albumy Są inne niż rok temu - papier jest taki satynowy, nie jest błyszczący, przez to czerń nie jest taka głęboka jak w zeszłorocznej edycji. Za to nie błyszczy się tak strasznie. Dodatkowo rozdzielczość wydaje się być ciut lepsza, niż rok temu. W czwartek lub piątek wysyłam pierwszą połowę, resztę po weekendzie.

Na stronie Astroshop.pl pojawiła się nowa seria lornetek - Omegon Argus, choć można ją znaleźć w sklepie pod hasłem "MS" (co może być skrótem od "magnesium series"). Brzmi znajomo, brzmi lunciarsko, ale ta seria zdaje się bazować bardzo mocno na serii BA8 (i najprawdopodobniej jest jej rozszerzeniem), którą Omegon również oferuje pod nazwą Brightsky. Zalety wymieniane przez producenta w pierwszej kolejności to: - lekka konstrukcja lornetki (magnez zamiast aluminium) - wstrząsoodporna - pryzmaty BAK-4 - ośmiosoczewkowe okulary dla osiągnięcia wysokiej korekcji obrazu - FMC. Jak widać z powyższego zestawienia, wymienione są tu cechy pancernej serii BA8 plus obudowa z magnezu i lepsze okulary. Nie wiem, jakie były stosowane w BA8, ale wiele wskazuje na to, że mogły to być zwykłe pięcioelementowe erfle. Omegon chwali swoje najnowsze dzieci za świetny kontrast (osiągnięty dzięki powłokom), ostrość, lekkość i ER wygodny również dla noszących okulary. Cena również pokazuje, że możemy spodziewać się pewnego kroku naprzód w porównaniu do BA8. Nazwa sugeruje wypełnienie argonem, ale być może dopowiadam sobie tutaj zbyt wiele. Co ciekawe, seria Argus nie wypiera serii Brighsky, a raczej ją uzupełnia. Do wyboru są modele: 12x50 11x70 i 16x70 20x80 25x100 Pierwszym, co się rzuca w oczy to podobieństwo (szczególnie obudowy pryzmatów) do serii BA8. Kolorystyka nawiązuje za to do serii Lunt Magnesium. Ciekawym zabiegiem jest też pozbycie się pręta centralnego w modelu 20x80, co z jednej strony może odchudzić lornetkę, ale z drugiej - może negatywnie wpłynąć na sztywność konstrukcji. Jednak z lekkimi tubusami i znanym z BA8, mocnym mostkiem - mimo wszystko nie spodziewam się problemów z sztywnością konstrukcji. Bardzo pozytywnie zaskakuje natomiast 25x100, gdzie podpora lornety zyskała stabilniejsze mocowanie bazujące na dwóch śrubach dociskowych: Kto zna modele 22x85 i 28x110 wie, że ten element był piętą achillesową modelu. Jedna słaba śruba dociskała tanią plastikową podkładkę - niestety powodowało to gibanie się lornety na pręcie centralnym. Mam nadzieję, że w 25x100 ten problem nie będzie się pojawiał. Cenowo Omegon Argus nie wygląda to zbyt różowo - modele są droższe o kilkaset złotych od ich najbliższych odpowiedników z serii Brightsky. 12x50 - 1534 zł (1270 zł za 10x50) 11x70 - 1974 zł (1930 zł za 10.5x70) 16x70 - 2414 zł (1930 zł za 15x70) 20x80 - 2854 zł (2634 zł za 22x85) 25x100 - 3293 zł (3073 zł za 28x110) Jednak tym, co mnie cieszy jest uzupełnienie o modele 20x80 i 25x100 - bo brakowało lornet o tych parametrach w tej klasie. 22x85 i 28x110 są kolosami i nie każdy, kto miał ochotę na coś większego niż 15x70, miał od razu chęć wchodzenia w lornety 5- i 7-kilogramowe. Modele 20x80 i 25x100 ważą odpowienio 2,55 i 3,85 kg, więc tutaj chyba najbardziej odczujemy zalety magnezowych korpusów (mniejsze modele mają zysk wagi rzędu 100-150 g). Pewien niepokój dają dość krótkie tubusy osiemdziesiątki i setki mogące świadczyć o dużej światłosile obiektywów, ale mam nadzieję, że chwalone przez producenta 8-elementowe okulary staną na wysokości zadania. Czas pokaże, czy nowa seria warta jest swojej ceny

Witam. Temat zakładam z myślą o sprzęcie jaki macie zamiar ze sobą zabrać na zlot? Dobrze jakby każdy z "wizualnych" napisał co planuje ze sobą przywieźć, żeby ogólnie było wiadomo co będzie na zlocie :) Ja ze sobą na pewno zabiorę MAK'a 127 na AZ4 wraz z okularami oraz lornetkę TS 15x70 MX Marine o ile do tego czasu dotrze ona do mnie :P Nie powiem, ale liczę na to, że wśród sprzętu pojawi się duże lustro od 16" w górę :D Zachęcam do pisania w tym temacie. Pozdrawiam. Mateusz.

scrackujemy go

Krzywa jasności

Sa jeszcze UART Level Converter http://www.aliexpress.com/item/5V-3V-IIC-UART-SPI-Four-Channel-Level-Converter-Module-for-Arduino-Free-Shipping-via-China/32556408556.html Sam bym sie w to nie bawil, ryzykujac uszkodzenie montazu. Latwo jest natomiast zrobic zdalny RS-232 na Bluetooth, podlaczany bezposrednio do pilota. Przynajmniej z Meade'm dziala poprawnie. Do SynScana nie mam jeszcze kabla DB9 - RJ12.

Niestety tak się nie da, bo BT ma zdecydowanie za małą przepustowość, a do tego on nie przekazuje sam z siebie sygnału USB, a jedynie wirtualny port szeregowy (czyli da się go zastosować tam, gdzie mamy konwertery USB/RS232). Pełne wsparcie dla USB wymagałoby odpowiedniej konwersji protokołu a i tak rozbilibyśmy się w końcu o prędkość transmisji. Istnieją takie urządzenia, które zamieniają USB na sygnał radiowy o odpowiedniej przepustowości, ale nie są tanie, a jak z ich stabilnością i przydatnością do astrofoto, to nie mam pojęcia.

Dokładnie. Zmiany są całkiem spore w przypadku ISS. Ona jest dość nisko z racji konieczności docierania do nie promów kosmicznych. Skutek ... tarcie o rozrzedzoną atmosferę i opadanie. Stąd co jakiś czas, nawet dość często podnoszenie orbity - http://www.heavens-above.com/IssHeight.aspx?lat=0&lng=0&loc=Unspecified&alt=0&tz=UCT Nieraz zmiana następuje na chwilę przez zjawiskiem i nici z obserwacji. Tak to już jest.

Naukowcy po raz pierwszy poznali skład atmosfery odległej superziemi 55 Cancri e John Moll Dzięki nowej technice przetwarzania danych, europejski zespół pod przewodnictwem uczonych z Departamentu Fizyki i Astronomii z Uniwersytetu Londyńskiego po raz pierwszy zidentyfikował gazy w atmosferze "drugiej Ziemi". Obiektem badań była egzoplaneta 55 Cancri e, określana również jako Janssen. Mianem superziemi określa się planety skaliste, których masa jest większa od Ziemi. Ciało niebieskie 55 Cancri e posiada ponad 8 razy większą masę od naszej planety a jego średnica jest większa co najmniej dwukrotnie. Orbituje gwiazdę o nazwie 55 Cancri. Układ ten znajduje się prawie 41 lat świetlnych od nas w gwiazdozbiorze Raka. Superziemia obiega swoją gwiazdę w ciągu 18 godzin. Naukowcy korzystali z Teleskopu Kosmicznego Hubble'a i jego kamery Wide Field Camera 3 (WFC3), która rejestruje obraz w ultrafiolecie, świetle widzialnym i podczerwieni. Analizy wykazały, że atmosfera superziemi zawiera wodór i hel. Nie znaleziono w niej śladów wody, co jednak nie powinno dziwić - temperatura powierzchni tej planety sięga 2 tysięcy stopni Celsjusza. Co więcej, w atmosferze zidentyfikowano również obecność cyjanowodoru, co potwierdza teorię według której wnętrze planety jest bogate w węgiel. Z tego właśnie powodu 55 Cancri e opisywana jest jako diamentowa planeta. Wyniki badań zostały opublikowane na łamach czasopisma Astrophysical Journal. Źródła: http://arxiv.org/pdf/1511.08901v2.pdf http://www.europlanet-eu.org/first-detection-of-gases-at-super-earth-show-a-light-weight-dry-atmosphere-with-a-hint-of-carbon-too/ http://tylkoastronomia.pl/wiadomosc/naukowcy-po-raz-pierwszy-poznali-sklad-atmosfery-odleglej-superziemi-55-cancri-e?utm_source=twitterfeed&utm_medium=facebook

OK Perseusa wywaliłem niech się jeszcze dopisze a Tastiego jeszcze raz dopisałem (Błaszki/Kalinowa) bo go wrzuciło do innej grupy.

Można tym zrobić gifa https://sites.google.com/site/astropipp/downloads https://sites.google.com/site/astropipp/example-uasge/example6 Daj temat to większe grono Ci podpowie.

Wschód Słońca nad kraterem Erastotenes i Apeninami D-K 210/3570 + PG Chameleon 3

W prawym górnym rogu kliknij na przycisk "Kliknij by zobaczyć użytkowników" i "Tu znajdziesz wszystkie lokalizacje". Czy mapka może się otwierać od razu bez tych zbędnych klików???

Zdjęcie ze zlotu w Odernem który obdarzył nas jedną pogodną nocka ,a raczej długim wieczorem. Oczywiście trudno było nie skorzystać , niestety kilka problemów technicznych z grzałką która wlazła w kadr pozwoliło na zebranie tylko 20 klatek . Obszar zdjęcia zajmuje głównie obszar od Oriona przez Byka , Woźnicę do Perseusza . Co mnie tam ciągnie , oczywiście mrowie gwiazd ,dużo pyłu i ciemnych obszarów . Canon 500D Iso 1600 20 X 3 min i to wszystko na EQ3-2

A se bądź Pokajałem się (bo do błędów się chętnie przyznaję) - 12 post na tej stronie http://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/2942-pojedyncze-uj%C4%99cia/&page=21

Moduły Michała (PluszMisia) mogę 100% polecić. Nie chwaląc się jest to wynik naszej współpracy sprzed lat nad tym projektem. Kiedyś Michał sprzedawał te moduły ale nie działały ze starą logiką TTL montaży SW. Gdzieś jeszcze mam polutowane płytki prototypowe jakie klecił żeby sprawdzić to na montażu. Dla mnie Michał robi te moduły z czerwonym LEDem (kiedyś były zielone) nie wiem jakie teraz sprzedaje na Allegro. Ja je jeszcze programuję konkretnie pod każdego Użytkownika (zmiana nazwy oraz czterocyfrowy PIN). Jakby ktoś chciał sobie przeprogramować musi mieć moduł RS-232 UART i prostymi komendami wszystko można ustawić. W razie czego służę pomocą. Zmontowałem tych modułów już ponad 50 sztuk i jeszcze nie miałem reklamacji. Wszystkie działają jak należy.

Dzisiejszej nocy zarejestrowałem supernową PSN J13522411+3941286 typu IIn, w galaktyce NGC 5337. Została odkryta przez chińskich astronomów Zhangwei Jin i Xing Gao. Najciekawsze jednak jest to kiedy została odkryta: 9 stycznia 2015 roku. Nie, to nie pomyłka - 2015 rok - czyli widzimy ją już ponad rok. Mam ją również uwiecznioną na zdjęciu z przed roku, ale nie sądziłem, że jeszcze po 13 miesiącach znów ją zobaczę. Data: 2016 02 17.181 UT; Typ: IIn; Czas ekspozycji: 45s; Sprzęt: 0.25m f/4 newt., Lodestar X2, G-40; Fotometrii nie robiłem, ale według ostatnich raportów z 12 lutego ma 17.6 mag

Montes Apenninus. 2016-02-16, 20:22UT, Alt=47°, C-SCT-EHD-11", PGR-IMX249, png w 16bitach szarości.

Mamy wybuch SS Cyg

Bywało gorzej, ale wczoraj już trochę zmarzłem.

Nieoficjalnie dowiedziałem się, że wkrótce na rynku pojawić się ma nowy montaż HEQ-X. Producent nie chce jeszcze zdradzić danych technicznych ale na pierwszy rzut oka widać, że nośność montażu będzie powalająca. Zobaczymy jak będzie z prowadzeniem. Produkt ma wbudowaną bazę większości obiektów astronomicznych. Reaguje na polecenia głosowe. Co najważniejsze nie potrzebuje zasilania!!! Wystarczy trzy razy dziennie nakarmić. PS. Mam nadzieję, że nikogo nie uraziłem.

Wczorajsze zakamarki:) GSO 10" na Neq6+ASI224+gso 2,5x ed.