Ranking użytkowników

Cały czas jestem nakręcony afrykańskim niebem, dlatego w tym tygodniu na warsztat trafił obiekt (a nawet dwa) z dalekiego południa. Nie, nie zamierzam przeginać, serwując Omegę Centauri czy 47 Tuc - choć nie powiem, korciło mnie... Mimo wszystko zejdziemy naprawdę nisko, prawie -27 stopni w deklinacji. Z tego też powodu obserwatorzy z północy Polski nie będą mieli łatwego zadania; z drugiej strony, sporo z Was w okresie wakacyjnym wybiera się w Bieszczady czy Tatry, że o wypadach do tak zwanych ciepłych krajów nie wspomnę. Chyba warto wykorzystać takie okazje, by spróbować wyłuskać obiekty niedostępne zwykle z miejscówek położonych w pobliżu domu. Starhopping proponuję rozpocząć od Laguny (Messier 8), zjeżdżając trzy i pół stopnia w dół, znaczy na południe. Resztę wyjaśni nam mapka (wygenerowana z użyciem Stellarium): "Engieca" numer 6520 odkrył William Herschel 24 maja 1784 roku. Gromada znajduje się w odległości szacowanej na 6 tys. lat świetlnych od Ziemi i jest stosunkowo młoda - ma około 150 milionów lat, zatem nie zdążyła się jeszcze rozleźć w przestrzeni. Wiki podpowiada mi, że jej jasność to 7.6 mag, a rozmiar 5'; z prawidłowym określeniem rozmiarów jest jednak mały problem, bo na zasobnym w gwiazdy tle ciężko odróżnić, które z nich (szczególnie słabsze) wchodzą w jej skład. Druga część duetu, czyli mgławica B86 (alternatywnie skatalogowana jako LDN 93) została odkryta w 1905 r. przez Edwarda Emersona Barnarda; ciemnotka ma rozmiar 9 lat świetlnych, co na ziemskim niebie przekłada się na 5' (czyli tyle, ile towarzysząca jej otevřená hvězdokupa). W sześciostopniowej skali nieprzezroczystości (gdzie szóstka to mgławice całkowicie nieprzezroczyste) Barnarda 86 oznaczono cyfrą 5. Nieliczne widoczne z Ziemi gwiazdy, dla których ta zimna i gęsta molekularna chmura stanowi tło, są umiejscowione pomiędzy nią a obserwatorem; światło gwiazd położonych za nią jest blokowane. Nie ma pewności, czy wewnątrz B86 zachodzą jeszcze jakieś procesy gwiazdotwórcze. Swą nazwę "Kleks" zawdzięcza samemu odkrywcy, który określił ją jako "a drop of ink on the luminous sky". Co ciekawe, oba obiekty znajdują się w tej samej odległości i najprawdopodobniej mają wspólne pochodzenie. Przypuszcza się, że mgławica jest pozostałością po procesach gwiazdotwórczych, zakończonych uformowaniem słońc skupionych w gromadzie NGC 6520; wątpliwości może jednak wzbudzać fakt, że oszacowany wiek gwiazd tworzących gromadę niekoniecznie pozostaje w sensownej korelacji ze średnim czasem istnienia typowego ciemnego obłoku. Tak to wygląda na zdjęciu: źródło: www.sky-map.org Jakoś nie miałem dotychczas okazji zerknąć na oba obiekty przez lornetkę 10x50; na szczęście jeden z forumowych kolegów (Blondas) i owszem. Oddaje mu zatem głos: "w lornetce 10x50 dobrze widać NGC 6520 jako drobną mgiełkę i na prawo od niej jest jasna gwiazda wyraźnie oddzielona ciemnym obszarem. Nie jest to jednak taki ewidentny kleks oddzielający się od mocno zagwieżdżonego obszaru wokół. Tu brakuje przede wszystkim powiększenia. Gromada z gwiazdą zajmują niewielką część pola widzenia". Lornety 15x70 i 28x110, czyli wzrost powiększenie i apertury, zdecydowanie służą naszej parce, niemniej gromada cały czas pozostaje nierozdzieloną plamką, a Barnard ? owalną, wypraną z gwiazd pustką. Duże apertury ? to jest to! Doszliśmy ostatnio z Panasem do konsensu, że o ile większość ciemnotek lubi lorneciarzy, to jednak istnieją wyjątki ? w kilku przypadkach górą będą obserwatorzy jednooczni; B 86 zdecydowanie zalicza się do tego grona. Pod ciemnym niebem RPA obiekty mieliśmy w zenicie, co przy dobrej przejrzystości powietrza (obserwowaliśmy na płaskowyżu, na wysokości, ok. 1700 m npm) sprawiło, że ośmiocalowy SCT pokazał je znacznie lepiej niż dwunastocalowy newton z Polski. Z użyciem okularu 26 mm (pow. 77x, źrenica nieco ponad 2.5 mm) Kleks wyglądał faktycznie jak atramentowa plama ? ostro odcięta od skrzącego się gwiazdami tła, z mocno nieregularnymi krawędziami. Położona tuż obok gwiazda HD 164562 o jasności 6,7 mag (typ widmowy K4III) zdecydowanie wpada w kolor pomarańczowy, co świetnie kontrastowało z czernią mgławicy i biało ? niebieskimi gwiazdami gromady otwartej. Sama NGC 6520 była okolona mgławicą z dwóch stron ? prócz ewidentnego kleksa, widać było jeszcze jedno, znacznie mniej wyraźne, subtelne wręcz pociemnienie. Dwadzieścia centymetrów lustra i powiększenie w okolicy 100x pozwala na rozbicie gromadki; w okularze wyskakiwało kilkanaście gęsto upakowanych gwiazd, a w tle błyszczała gwiezdna kaszka. Czy jednak były to inne przynależne jej słońca, czy może przypadkowe gwiazdy tła ? któż to wie... W zasobach sieci można odnaleźć świetny szkic tego rejonu nieba: źródło: www.perezmedia.net Z grubsza to samo widziałem w okularze mojego teleskopu. Pewnie to truizm, ale poświęcenie obiektowi kilku dodatkowych minut skutkuje dostrzeżeniem subtelnych struktur ciemnotki, które na pierwszy rzut oka nam umykają. Trochę żałuję, że w Afryce bardziej skupiłem się na zaliczaniu jak największej liczby obiektów, a nie ich kontemplowaniu, ale cóż ? czasu nie było zbyt wiele. Chyba trzeba będzie tam jeszcze wrócić... Masz Strzelca na sensownej wysokości? No to olej chwilowo Messiery, spróbuj i daj znać, jak poszło!

Muszę się wam pochwalić, jaki piękny obraz dostałem od koleżanki

Dzisiejszy z godziny 3.00. N 200/1000,imx 249,gso red 10% z 2000 klatek.

Dzisiejsza fotka z godziny 1.50 (zegarkowa). Mimo upalnego i suchego dnia, noc charakteryzowała się intensywną wilgotnością (Newtonik 45 minut po wystawieniu, był ewidentnie "mokry"). Pojedyncza klateczka z odrobiną "iluzji". ISO 400, czas 1/250s. N-200/1000+E-420 w ognisku. Parczew 25.06.2016 r. Iluminacja - 74%. Dystans od detektora : 372 727 km. A-ha . Mi raczej nie będzie to dane - spotkanie klasowe, 30 lat po maturze- ale łaskawie przypomnę, że mamy z soboty na niedzielę ( a dokładniej już w niedzielę) zakrycie Neptuna przez Księżyc. Ja raczej będę miał - o tej porze - zakrycia alkoholowe, ale Was zachęcam do obserwacji i rejestracji tego zacnego zjawiska. To, tak na marginesie... Pozdrawiam, życząc bezchmurwnego nieba w trakcie zakrycia. Grzegorz.

Dzisiejszy Teofil,Cyryl i Katarzyna. N 200/1000,Made telextender x5,gso red,imx 249.

Taka rybka na radar się rzuciła A tu taki walec popitala - będzie wesoło....

Konsekwencje Brexit`u

Życzę Ci BlackPichPL abyś mnie przebił, zmobilizuje mnie to do lepszych zdjęć. Oto wersja druga (powiedzmy, bo może i 20), mam nadzieję, że nie przeciągnąłem wyciskania, że nie jest gorsza od pierwszej. Skupiłem się na trąbie, inne ciekawe obiekty obok jej są na razie poza moimi możliwościami. Gwiazdki są straszne, cały czas zastanawiam się nad kolorystyką. Może uda mi się w pierwszym żołnierzu głowę i ramiona wyciągnąć, nie wiem. Pozdrawiam

Tranzyt ISS na Słońcu: G12h00'04,55s Rozmiar kątowy ISS: 60,34" Odległość: 452,6km Czas tranzytu: 0,57s EOS50D, 1200mm/10", Baader ND3.8, Baader Solar Continuum 540nm, ISO160, 1/2500 Słońce bez plamy, chyba pierwszy raz miałem okazję obserwować czy robić zdjęcie na zupełnie czystej tarczy. 24 czerwca 2016, 12.00

Miejsce, kadr, sprzęt sposób obróbki jak powyższe, dodany jedynie barlow GSO x2 ED Ciąg dalszy wycieczki po Księżycu Teraz obrazy Księżyca po zestackowaniu 20% z 800 klatek filmu nagranego aparatem Canon eos760D, z barlowem GSO x2 (tylko tak ostrzył) w ognisku głównym teleskopu BAJ (N 400/2000), AutoStakkert, ImPPG, FastStone Image Viewer - PPSAE dzięki wielkie za udostępnienie sprzetu!

W czasie wakacji chciałbym zachęcić wszystkich miłośników astronomii do obserwacji ciekawej gwiazdy zmiennej cefeidy,gdyż mamy ciepłe noce można wykorzystać ten czas wolny w każdą pogodną noc i zająć się oceną gwiazdy zmiennej jaką jest mowa o S Sagittae (S Sge) to gwiazda zmienna pulsująca,klasyczna cefeida w gwiazdozbiorze Strzała która należy do typu grup gwiazd pulsujących Delta Cephei. W 1885 roku wahania jej zmienności jako pierwszy odkrył Irlandzki astronom amator John Ellard Gore,a w latach 1903-1904 roku Ralph Hamilton Curtiss odkrył jej prędkość radialną. W ciągu dwóch lat w polskiej bazie dokonano tylko 52 oceny tej zmiennej i dlatego zachęcam do jej zwiększenia w obserwacjach! Gwiazda S Sge zmienia swoją jasność w zakresie od (5.24 do 6.04 V mag) w okresie 8.382d,czyli w ciągu (8 dni,9 godzin i 10 minut), jej typ widmowy waha się od F6Ib do G5Ib. S Sge jest gwiazdą żółto-biały nadolbrzymem,jej masa jest 7 razy masywniejsza i 5000 tysięcy jaśniejsza niż nasze słońce,a temperatura gwiazdy wynosi 5400k,promień gwiazdy jest 58 razy większy od słońca,więc sięgnie orbity Merkurego,wiek S Sge jest szacowany na około 43 milionów lat. W przyszłości gwiazda może zakończyć swój żywot w zamieniając się w białego karła. Gwiazda jest oddalona około 2000 tysiące lat świetlnych od słońca. Co ciekawe S Sge posiada prawo podobnie towarzysza gwiazdę ciągu głównego o 676-dniowej orbity! Gwiazdę można odnaleźć w gwiazdozbiorze Strzała,jest położona 7* stopni na północny-zachód od gwiazdy Altair w Orle. Gwiazda zmienna jest dogodna do obserwacji po 22 godzinie już góruje nad południowym-wschodnim horyzontem między gwiazdozbiorami Orzeł i Liska. Gwiazdę można obserwować od letnich dni do końca listopada. Przeprowadziłem już kilka oceń tej gwiazdy jak widać na wykresie poniżej i bardzo mi się ta gwiazda zmienna spodobała,wystarczy lornetka,do obserwacji tej zmiennej,wykorzystuje swój sprzęt czyli Lornetka Celestron-SkyMaster 20x80 3.7* stopni pola widzenia, zawieszony na dużym żurawiu lornetkowym,w zasięgu jest kilka gwiazd aby ocenić z gwiazdami porównania które są w okolicy tej zmiennej gwiazd porównania dla S Sge. Gwiazdę należy oceniać raz na noc,ponieważ cefeidy są gwiazdami wolno-pulsującymi,bo wzrost jasności jest zawsze szybszy niż jej spadek do minimum. Obserwacje S Sge obserwuj systematycznie raz na noc o ile pogoda dopisze i swój wynik zanotuj w tym formacie na przykład: gwiazda zmienna,Data/UT,jasnośc gwiazdy zmiennej oraz dodatkowe informacje w czasie sesji. Swoje wyniki proszę przesyłać na adres: [email protected] oraz do AAVSO "Amerykańskie Towarzystwo Obserwatorów Gwiazd Zmiennych" Dane z GCVS: [2000] RA: 19 56 01.3 DEC: +16 38 05 Amplituda: 5.24 - 6.04 mag (V) To =2442678.792; P = 8.382086 d M-m = 31 Typ widmowy: F6Ib-G5Ib Poniższy wykres z moimi obserwacjami S Sge. Wykres pobrany z bazy danych http://sogz-ptma.urania.edu.pl Polskie obserwacje S Sge: http://sswdob.republika.pl/obs_polskie/SSGE.htm Metodyka obserwacji: http://sswdob.republika.pl/metodyka.htm#stopnie Mapka: Stellarium,AAVSO

Jak wiedzą użytkownicy tego montażu jak i innych zresztą w astrofotografii bez guide najważniejsze jest dokładne ustawienie na Polarną. Dodatkowo w tak małych montażach zamocowanych często na statywie ważne jest aby robić to z zamontowanym całym zestawem. Oczywiście Star adventurer daje taką możliwość ponieważ L-ka na której montujemy aparat ma odpowiednie wycięcie pozwalające na sprawdzenie ustawienia montażu . Niestety aby nie było tak kolorowo nie da się tam jednak zamontować oryginalnego podświetlenia lunetki gdyż nie pozwala na to średnica tego wycięcia. Czego nie zrobił producent łatwo przy pomocy frezarki naprawić bez szkody dla całego dovetaila. Podzielę się jeszcze jednym ze sposobów ustawienia na biugun. W tym montażu chyba najprościej jest korzystać z aplikacji Polarfinder, w której to po zaznaczeniu w ustawieniach opcji >star adventurer< mamy dokładny widok w lunetce biegunowej z zaznaczonym położeniem Polarnej. Oczywiście wcześniej trzeba tak zorientować obrót lunetki aby 0 było idealnie w pionie. Ja zrobiłem to w ten sposób że po wypoziomowaniu montażu ustawiałem ten pion na krawędzi jakiegoś budynku. Po poluzowaniu śrubki imbusowej na pierścieniu lunetki ustawiłem go w linii z 0 na podziałce godzinowej i następnie zablokowałem w tej pozycji. I teraz po wypoziomowaniu montażu i zgraniu nacięcia z 0 wystaczy ustawić polarną w miejscu wskazanym przez Polarfindera.

Utrudniając sobie życie .....

Przypadkiem odkryłem, że nasze komentarze przyniosły efekt - w nowej wersji reklamy teleskop celuje już w niebo BTW: fajne niebo w tym Toruniu

?Super Wielki Kanion? na powierzchni Charona Napisany przez Radosław Kosarzycki Na powierzchni największego księżyca Plutona ? Charona znajduje się nietypowa sieć kanionów. Widoczny na zdjęciu kanion jest dłuższy i głębszy od Wielkiego Kanionu. Powiększenie nałożone na zdjęcie powyżej przedstawia fragment wschodniej krawędzi Charona uchwyconej na zdjęciu przez sondę New Horizons na kilka godzin przed momentem przejścia w najmniejszej odległości 14 lipca 2015 roku. Głęboki kanion nieformalnie nazwany Argo Chasma znajduje się na samej krawędzi tarczy Charona. Widoczny tutaj jego fragment ma około 300 kilometrów długości. Z tego co udało się odkryć naukowcom z zespołu misji New Horizons, całkowita długość Argo wynosi około 700 kilometrów ? dla porównania Wielki Kanion w Arizonie ma długość 450 km. Pod tym kątem kanion widoczny jest od strony krawędzi, a w północnym jego fragmencie można z łatwością oszacować jego głębokość. Opierając się na tym i innych zdjęciach wykonanych mniej więcej w tym samym czasie, naukowcy z zespołu misji New Horizons oszacowali głębokość Argo Chasma na około 9 kilometrów ? oznacza to, że ten potężny kanion jest 5 razy głębszy od Wielkiego Kanionu. W niektórych miejscach można dostrzec klify o wysokości kilku kilometrów, które dorównują klifom Verona Rupes na powierzchni Mirandy, jednego z księżyców Urana (które mają co najmniej 5 km wysokości). Zdjęcie zostało wykonane za pomocą instrumentu LORRI na pokładzie sondy New Horizons z rozdzielczością ok 2,33 km/piksel z odległości 466 000 km od Charona, na 9 godzin i 22 minuty przed maksymalnym zbliżeniem do Carona 14 lipca 2015 roku. Źródło: NASA/JHUAPL/SwRI http://www.pulskosmosu.pl/2016/06/24/super-wielki-kanion-powierzchni-charona/

Skoro jesteśmy przy wodzie spróbuj poniższego chwytu, który wypracowałem obserwując z ręki lornetką 10,5x70 ważącą skromne 2,7kg. Ręce zdecydowanie mniej się męczą niż przy standardowym, proste nadgarstki poprawiają stabilność a łokcie będące w tym układzie bliżej siebie można oprzeć o brzuch.

Cirrocumulus ( w grubszych miejscach może altocumulus) - Canon350D i rybie oko Samyang 8mm

Takie mamy czasy....

Księżyc w ognisku głównym teleskopu BAJ (N 400/2000) podczas wizyty w obserwatorium Niedźwiady 18-06-2016 ok 1:30. Kamerka Microsoft LiveCam Studio 20% z 500 najlepszych klatek, AutoStakkert, ImPPG, FastStone Image Viewer

Dzisiejsze różności znad Odry

schody do nieba Adrian, widziałeś coś takiego?

" M13 jak każdy mały obiekt jest niełatwy do znalezienia tak od ręki. Trzeba robić star-hopping czyli zacząć od silnej gwiazdy w Herkulesie i z mapą powoli skakać (przez szukacz lub okular 25mm) wzrokiem na kolejne gwiazdy w pobliżu poprzedniej aż dotrzesz do M13. "