Skocz do zawartości

Ranking użytkowników

Popularna zawartość

Treść z najwyższą reputacją w 14.02.2018 uwzględniając wszystkie miejsca

  1. NGC 457 W gwiazdozbiorze Kasjopei niedaleko gwiazdy drugiej wielkości Ruchba (delta Cassiopeiae, ? Cas) swoje miejsce ma piękna, otwarta gromada gwiazd NGC 457. eNGieeCka ta na stałe przyswoiła sobie trzy bardzo wymowne nazwy. Częstą zwą ją gromada Ważka, Sowa lub E.T. Wszystkie jej miana odnoszą się do jej wyglądu, tak właśnie większość z nas opisuję tą gromadę podczas obserwacji. Mnie osobiście najbardziej pasuje do niej nazwa Sowa. NGC 457 (skatalogowana też jako Caldwell 13) jest otwartą gromadą gwiazd. Odkrył ją William Herschel 18 października 1787 roku. Oddalona jest od Słońca o 7900 lat świetlnych i zawiera około 150 gwiazd, które charakteryzuje dosyć duża różnica jasności. Jej wiek ocenia się na 21 milionów lat. Poniższy szkic powstał 6 lutego pod bezchmurnym niebem. Do obserwacji służyłem się wtedy zwierciadlanym teleskopem GSO z 20 centymetrowym lustrem. Tak wygląda gromada Sowa (NGC 457) obserwowana przez ośmiocalowy teleskop w 40-krotnym powiększeniu. M97 i M108 Jeśli nakierujesz swój teleskop na okolicę ? Andromedae to już po chwili powinieneś wpaść na dwa piękne obiekty. Mgławica planetarna M97 ma swoje miejsce w naszej Galaktyce (2030 ly od Słońca), tuż obok znajduje się ponad 20 tysięcy razy bardziej oddalona galaktyka M108. Razem stanowią prawdziwe perełki Wielkiej Niedźwiedzicy. Obserwacja tych dwóch pięknych obiektów w powiększeniu pozwalającym na umieszczenie ich w jednym polu widzenia zawsze wywołuje u mnie kołatanie serca. Są takie wyraźne i dosłowne. Oglądana przez teleskop 8-calowy M97 to taka sporych rozmiarów puchata kuleczka posiadająca podobną jasność powierzchniową jak jej sąsiadka. M108 byłaby zapewne jeszcze bardziej okazała gdyby nie jej boczne ustawienie względem naszej Galaktyki. Poniższy szkic również powstał 6 lutego. Do szkicowania użyłem ołówków HB i B3, same mgławice rozmyte zostały fiszorem. Po powrocie do domu zastosowałem standardową obróbkę w Gimpie: desaturacja i inwersja plus mała korekta rozjechanych gwiazd i usunięcie tego co zbędne i przypadkowe. M97 (na górze) i M108 z gwiazdozbioru Wielkiej Niedźwiedzicy obserwowane w jednym polu widzenia. Mgławica planetarna M97 odkryta została 16 lutego 1781 roku przez francuskiego astronoma Pierra Méchaina. William Parsons obserwujący ją w 1848 roku wykonał szkic tejże mgławicy uwidaczniający jej skomplikowane kształty. Na szkicu tym M97 wygląda jak głowa sowy, od tamtej pory znana jest szerzej jako Mgławica Sowa. Jej wiek szacowany jest na około 8000 lat. Mgławica mająca masę około 0,13 mas Słońca składa się z materii odrzuconej przez centralną gwiazdę, biały karzeł znajdujący się obecnie w centrum mgławicy posiada masę wynoszącą 0,7 masy naszej dziennej gwiazdy. Méchainowi przypisuje się także odkrycie galaktyki spiralnej M108 znajdującej się w odległości 50 minut kątowych od M97. Galaktyka M108 należy do grupy galaktyk Wielkiej Niedźwiedzicy (należy do niej także m.in. M109), ta z kolei jest częścią większego zgrupowania galaktyk, które wielu miłośników astronomii zna jako Supergromada Galaktyk w Pannie. Według niektórych źródeł M108 to galaktyka spiralna z poprzeczką (SBc), inne podają, że jej typ to Sc (galaktyka spiralna). Jej całkowita masa to około 125 miliardów mas Słońca. Do galaktyki tej należy także około 290 gromad kulistych. M108 posiada bardzo gęsty dysk galaktyczny, obserwuje się w nim sporą liczbę obszarów powstawania nowych gwiazd (obszary H II) oraz młodych gromad gwiazdowych. Dziękuję i pozdrawiam wszystkich astrozakręconych
    11 punktów
  2. Moja pierwsza fotografia Andromedy w życiu
    7 punktów
  3. 6 punktów
  4. a ja dzisiaj ''penetruje'' okolice IC 447 1x600s ap155xsbig16803 zimno ,bez księżyca , ale seeing średni ...
    5 punktów
  5. Zrobiłem sobie trochę przyjemności obrabiając ponownie wspomnienie po wizycie w innej galaktyce
    5 punktów
  6. Pierwsze H-alpha z moją kamerką, Serducho na Walentynki - Dzięki filterkowi Darka ,,DarX86" Aż dziw, ze na drugi dzień po przyjściu dziura się zrobiła choć mątwiasta. TS T APO 90/600 z QHY183C + AS 60/240 z QHY5 - 600s. z Baader H-alpha 7nm. Jedna klatka. Pogoda na -4.
    3 punkty
  7. NGC 206 to prawdopodobnie największy obszar tworzenia nowych gwiazd w obrębie naszej Grupy Lokalnej. To jeden z kilku takich obszarów zaobserwowanych w M 31. Setup: FS 128, ATIK ONE 9M na ASA DDM 60. L: 18x600, RGB 6x600 na kanał. Przydałoby się więcej luminancji, ale skończył się urlop i pogoda.
    3 punkty
  8. Kupiłem już z wgranym bootloaderem za 15 zł, ale z tego co wydziałem to wypalenie bootloadera za pomocą np. Arduino UNO jest dość proste (kosztowo różnica jest nie wielka, chyba 2 zł więcej za gotowy, oprogramowany scalak). Przy okazji co do HUB'a to po kilku podejściach projektowych wybrałem najprostszą wersję bo mam zbyt dużo pytań i wątpliwości. Odchudziłem go maksymalnie i nie łącze jak pierwotnie zamierzałem dwóch HUBów w celu uzyskania większej ilości gniazd USB. To będzie bardzo podstawowa wersja i to w standardzie 2.0. Wyłączyłem funkcje "power management" włącznie z opcją ładowania urządzeń (nie jest mi to potrzebne). Jeśli zadziała szarpnę się na coś poważniejszego . Uprościłem też układ zasilania i dobrałem takie elementy które da się po ludzku lutować. Poszczególne zasilania też sprawdziłem i działają EDIT: jest tu mały błąd który już poprawiłem: PIN GND każdego z gniazd USB musi być bezpośrednio podłączony do uziemienia. Podłączenie obudowy "Shield" jest OK
    2 punkty
  9. SWAN-y do f/5? Nie, nie i jeszcze raz nie. Kup ESa lub Maxvisiona 24 mm i ciesz się jakością obrazu w szerokim polu.
    2 punkty
  10. Plamy słoneczne z 8.02.2018. SCT 5"+EQ3-2+Point Grey Firerfly. Seeing beznadziejny.
    2 punkty
  11. Mnie się także udało dziś "cyknąć" Słonko
    2 punkty
  12. I to samo co poprzedni mój post tylko 360s.
    1 punkt
  13. fot. NASA/JPL-Caltech NASA poinformowała, że płytka meteorytu Sayh al Uhaymir 008 (SaU 008) trafi na pokład łazika misji ?Mars 2020?. Pojazd jest budowany przez Jet Propulsion Laboratory w Pasadenie w Kalifornii. Fragment skały z Czerwonej Planety posłuży jako próbka kalibracyjna dla niezwykle precyzyjnego lasera. Urządzenie zostanie umieszczone w ramieniu łazika. Misja ?Mars 2020? ma ambitne cele. Chodzi o zebranie próbek z powierzchni Czerwonej Planety, po to by kolejne (w domyśle: załogowe) misje mogły bezpiecznie wylądować i wrócić na Ziemię. Jednym z wielu instrumentów na pokładzie łazika będzie SHERLOC ? laserowy skaner. Zaprojektowano go tak, by wykrywał struktury marsjańskich skał o grubości ludzkiego włosa! Aby uzyskać taką dokładność, potrzebna jest staranna kalibracja. Właśnie dlatego badacze postanowili umieścić marsjański meteoryt na pokładzie łazika. Dlaczego SaU 008 okazał się najlepszym kandydatem? Jak działa nowy laser SHERLOC? Co jeszcze poleci na Czerwoną Planetę w misji "Mars 2020"? Szczegóły w nowym tekście na moim blogu: http://skarbykosmosu.pl/meteoryt-marsa-wroci-czerwona-planete/
    1 punkt
  14. Trochę małe pole, ale na poczatek i tak bedzie szok po kitowcach: https://www.astromaniak.pl/viewtopic.php?f=31&t=48072
    1 punkt
  15. 26 listopada bawiłem się co nieco z fotometrią, m.in wycelowałem Canona 450d w rejony Miry Ceti, przy czym nie miałem pojęcia jaką powinna mieć wtedy jasność. Zrobiłem około 20 zdjęć po 3.2 s każde, przy ISO 400. Zestackowałem je ostatnio i okazało się, że oprócz Miry załapała się tam jeszcze jedna zmienna tego samego typu zmienności, R Cet. Ledwo co widoczna na poniższym zdjęciu: Mira wydaje się być jaśniejsza niż sąsiadka, ale tylko pozornie. Fotometria zrobiona w Muniwinie pokazała, że obie gwiazdy miały jasność na poziomie 7.55 mag. Wydawać by się mogło że to jakiś błąd, ale jak się okazuje obserwacje obu gwiazd bardzo dobrze wpasowują się w krzywe zmian blasku z AAVSO. Poniżej krzywa zmian blasku R Cet z tego okresu. Widać na niej że była akurat tuż po maksimum. Zauważcie przy okazji, że zaledwie miesiąc później jej jasność spadła do około 10 mag. Czerwoną strzałką zaznaczyłem moją obserwacje z tego wieczoru: Poniżej krzywa zmian blasku Miry Cet uzyskana z obserwacji AAVSO. Widać na niej, że Mira była tuż przed szybkim wzrostem jasności, zaledwie miesiąc później jej jasność przekroczyła 4 mag. Czerwoną strzałką zaznaczyłem moją obserwację:
    1 punkt
  16. Gratuluję pierwszej M31, ale ja liczę na więcej jak na pierwszą w życiu, czekam też na inne obiekty nocnego nieba.
    1 punkt
  17. Rafal , to może tak wygląda ale na wszystkich zbliżeniach tego obszaru jest sporo niebieskich gwiazd a poza tym jest taka niebieska poświata od gwiazdotwórczych obszarów galaktyki. Może dlatego odbiór całości jest " za niebieski". Ale dzięki za zwrócenie uwagi.
    1 punkt
  18. Dokładnie. I poczytaj o źrenicy wyjściowej. Dobieraj tak okulary aby ŹW była 2-2,5mm. ŹW = ognikowa okularu/światłosiła teleskopu. Światłosiła 120/600 to 600/120=5, zapisujemy F5. Reszta to pole okularu, kupuj 82 stopniowe szkła bo to refraktorek do szerokich pól. ESy czy Maxvision to odpowiednie szkła do tego sprzętu. To bardzo dobry wybór. Inne parametry daruj sobie, to achromat, nie oczekuj cudów. To fajna tuba do DSów. Na jasnych obiektach będzie aberacja chromatyczna. EDIT: Zainwestuj i kup jeden dobry ES. Te z giełdy zwykle są całkiem dobre i tańsze niż nowe.
    1 punkt
  19. Tak, jak pisałem wcześniej wracam do projektu integracji HUB'a USB z płytką sterującą w oparciu o arduino. Dziś przetestowałem łącze komunikacyjne z wcześniejszego schematu (https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/12243-astro-elektronika/&do=findComment&comment=164780). Docelowo nie będę używał gotowych podzespołów i chcę przenieść arduino na płytkę. Na zdjęciu komunikacja w testowym układzie Komputer ->USB UART (FT232RL) -> Atmega 328PU (Arduino Uno). Wszystko działa, nie trzeba naciskać żadnych resetów przy wgrywaniu kodu. Jeszcze raz dzięki @jolo za poprawienie błędu przy podłączeniu pinu DTR z resetem. Super! Diała! HUB jest już rozrysowany więc pozostaje mi tylko zaprojektować nowe PCB. Teraz przy drugim podejściu wierzę, że się uda
    1 punkt
  20. Plamy z dnia 6 i 7 lutego 2018, Synta 12 i ASI120MM 06.02.2018 07.02.2018
    1 punkt
  21. A ja myślę że trzeba by pomyśleć o jakiejś nowej miejscówce,coraz więcej problemów w Zatomiu. Zatom się nam kończy.
    1 punkt
  22. Dzisiejsze Słońce złapane podczas kilkunastominutowej przerwy pomiędzy chmurami. Ostrość i tak rozmywały jakieś cirrusy. Refraktor Bresser 102/1000 mm, Canon 450D, 20 x 1/3200s, ISO 100, szklany filtr słoneczny.
    1 punkt
  23. Na godzinkę chmury się rozeszły ale seeing fatalny... 11.02.2018 godz. 14:10 CET SW ED 80/600 + barlow Hyperion zoom 2.25x , Nikon D 3200, ND 3,8 + Baader O III ISO 200, czas 1/1250 s. 10 klatek, PIPP,Auto Stakkert 2.6.6, FastStone Image Viewer 5.5
    1 punkt
  24. Szybkie strzały pomiędzy chmurami... 10.02.2018 godz. 12:53 CET SW ED 80/600 + barlow Hyperion zoom 2.25x , Nikon D 3200, ND 3,8 + Baader O III ISO 200, czas 1/400 s. pojedyncza klatka, PIPP, FastStone Image Viewer 5.5 A potem przyszły chmury i chyba tyle na dziś ze słoneczka....
    1 punkt
  25. Trochę lata f/1.6, 13s, iso2000
    1 punkt
  26. 1 punkt
  27. 1300d 18mm f/4 ISO800 20s balans 3200
    1 punkt
  28. 1 punkt
  29. W końcu coś widać na tym niebie, myślę że już trochę lepiej z ostrością. Ustawiane na LV na powiększeniu x10. Canon 1300D 18mm ISO 800 f/3.5 ekspozycja 20s balans 5200. Jak ustawiałem ostrość to pociąg przejechał,a szkoda bo fajne foto by było. Canon 1300D 18mm ISO 800 f/3.5 ekspozycja 15s balans 5200.
    1 punkt
  30. Loki, bardzo ładne Twoje zdjęcia. Fajnie, jakbyś napisał coś, ile klatek, jakie ustawienia. Zawsze to wskazówki dla żółtodziobów.
    1 punkt
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.

© Robert Twarogal * forumastronomiczne.pl * (2010-2023)