Ranking użytkowników

Projekcja okularowa - J5 + GSO 8"+ 30mm + Barlow x2 GSO

Kolejna galaktyka z jednej z niewielu pogodnych, bezksiężycowych nocy. Starałem sie złapac w miare możliwosci nie tylko główny obiekt, ale i drobinki w tle. Pełna kalibracja, stack to ok 5,5h @5min, , bez resize, minimalny crop na brzegi po stackowaniu. Musze powalczyć z ułożeniem kamery, aby kadr był prawidłowy, a nie po skosie. Cropowac szkoda Kiedy kolor? Sam nie wiem W kole siedzi gotowy do uzycia zestaw filtrow.

Świąteczny zachód w wydmach. A jutro deszcz Canonkiem 550D z Tamronkiem 70-300. ISO 200, 1/400s.

Dzisiaj debiut na matrycy nowego specjalnego malowania Emirates. Grafika nawiązuje do logo EXPO2020 inspirowanego starożytnym złotym pierścieniem, który znaleziono w Dubaju. Przewoźnik przygotuje trzy różne grafiki nawiązujące do różnych motywów przewodnich EXPO2020 ? możliwości, mobilności i zrównoważonego rozwoju. Pierścienie będą w kolorach zielonym, niebieskim i pomarańczowym a linie Emirates ozdobią okolicznościowym malowaniem 40 samolotów (A380 i B77W). Do wystawy 2 lata, jest szansa na wiele maszyn do złapania 02kwi18 N133 UAE158 ARN-DXB B77W A6-ENB FL330 G1632

Dzisiejszy zachód Słońca u mnie Canon 50d + Tamron 17-50 @50mm

Pierwsze zdjęcia po kolimacji teleskopu i czyszczeniu lustra. Przyznam, że walczyłem przez ten cały czas (ostatnio) z ostrością jak głupi podczas, gdy teleskop był niepoprawnie skolimowany... Wczorajsza prawie-pełnia (99,2%) złapana z balkonu. Stack ze 100 zdjęć. ISO 100 1 /80 F/10 1500mm; Canon700D+BarlowX2+Sky-Watcher150/750

Dawno nikt nic tu nie wrzucił, a wygląda na to, że w najbliższych dniach jest szansa na sensowną pogodę, przy coraz mniejszym i później wschodzącym Księżycu. Po głowie chodziło mi kilka fajnych, wartych opisania obiektów; do niektórych zabieram się od kilku lat (kapitalna NGC 4244 w Psach Gończych czy NGC 3242 - efektowny Duch Jowisza w Hydrze, który notabene został właśnie Obiektem Tygodnia na deepskyforum.com), ale wygląda na to, że ich czas jeszcze nie nadszedł. Z czym przegrały? Z kwintesencją wiosennego nieba, czyli zwartą grupą galaktyk, skatalogowanych przez kanadyjskiego astronoma Paula Hicksona pod numerem 44. Czym jest grupa? Ano, musi zawierać więcej niż dwie, ale nie więcej niż kilkadziesiąt składników (powyżej tej liczby mówimy już o gromadach). Katalog zwartych grup Hicksona (HCG, Hickson Compact Groups) został opublikowany w 1982 roku; uwzględniono w nim 100 pozycji, liczących zwykle od 4 do 5 galaktyk (łącznie 462), położonych blisko siebie i grawitacyjnie oddziałujących. Oddziaływania te mogą doprowadzić do połączenia w jeden obiekt lub ostatecznego zerwania grawitacyjnych więzi. "Hicksonami" są tak znane szlagiery jak Sekstet Seyferta czy Kwintet Stephana. Numer 44 to łatwa, efektowna i dość jasna jak na ten katalog grupka czterech, blisko położonych i powiązanych grawitacyjnie galaktyk ? z których trzy (NGC 3193, NGC 3190, NGC 3185) rozmieszczone są w jednej linii, zaś najsłabszy składnik (NGC 3187) znajduje się tuż nad i po prawej (albo pod i na lewo, gdy używamy niutka) ?flagowym? obiektem tej grupy, mianowicie galaktyką spiralną NGC 3190. Całe to stadko znajduje się w odległości ok. 60 mln lat świetlnych od Ziemi. Przy dobrym niebie, w dwunastu i trzynastu calach nie miałem trudności z dostrzeżeniem wszystkich czterech galaktyk; w mniejszych sprzętach może być problem z NGC 3187. Engiec ten - z uwagi na małą jasność całkowitą (13.4 mag) i powierzchniową (SB 14,9) - jest dobrym wyznacznikiem jakości nieba. Czasem mam spore problemy z jego wyłuskaniem w dwunastocalowcu, niemniej podczas nocy z dobrą przejrzystością był on dostępny już w newtonie 10?. W jego przypadku warto czasem skorzystać z techniki zerkania, ale nawet wówczas zobaczymy tylko zwiewnego, ulotnego "duszka" ? nieco wydłużone pasemko, bez śladu jakiegokolwiek detalu. Ciekaw jestem, czy ktoś z was widział go w czymś jeszcze mniejszym? Posiadacze popularnych "ósemek", próbowaliście? Gwoli ścisłości, detal nie wylazł mi też przy paczaniu na pozostałe galaktyczki: w spiralnych NGC 3190 oraz 3185 dopatrzyłem się tylko nieco jaśniejszego jądra, otoczonego mglistym halo (dość ulotnego w przypadku 3185), a eliptyczna NGC 3193 to gwiazdopodobna, rozmyta kropa, przytulona do pobliskiej gwiazdki. źródło: http://www.apod.pl/apod/ap070319.html Grupka jest łatwa do odszukania; wystarczy namierzyć głowę (czy raczej kark) Lwa, następnie ustawić szukacz mniej więcej w połowie drogi pomiędzy jasnymi gwiazdami Gamma i Zeta Leonis i już. Wszystko ładnie zmieści się nam w polu widzenia okularu, bo galaktyki są ciasno upakowane na obszarze kilkunastu minut kątowych. Uroku całości dodaje obecność w kadrze kilku słabych (7.5 ? 10.5 mag) gwiazdek. Podczas najbliższej, pogodnej nocy mam zamiar przymierzyć się do HCG 44 z lornetą 100 mm. Oczywiście nie liczę na całość, ale NGC 3190 (11.2 mag) i 3193 (10.9 mag) powinny być w zasięgu. Ciekawe może się też okazać polowanie na ciemne pasmo w NGC 3190; podobno jest widoczne w większych powiększeniach w nastocalowym lustrze. To jak, spróbujecie i dacie znać jak poszło?

Canon 500d, Newton 200/1000, Heq5. 50 klatek po 6 minut. Nie najlepsze warunki ( wysokie chmury i zaświetlenie)

Foto kamera Atik 2018-01-04 Godzina 2:00 w nocy. Paweł Baran.

W marcu zaliczyłem kolejne dwie, krótkie sesje dedykowane gwiazdom podwójnym. Poniżej ich krótki opis. 4.03.2018, Sesja 217, sprzęt: SCT 5", Meade SPL 5000 26 mm i 14 mm, BCO 10 mm, SWA-58 7 mm Beta Mon - atrakcyjny układ potrójny o separacji składników A-B: 6,9", A-C: 9,6". W powiększeniu 48x składnik A wyraźnie oddalony od parki BC, która wygląda jak kreska. Powiększenie 89x pozwoliło rozpoznać każdy ze składników. Episilon Mon - podwójna o separacji 12,3" i jasności składników 4,4+6,6 mag. Fajny obiekt do podziwiania w małym powiększeniu (u mnie 48x), w bogatym gwiezdnym otoczeniu zimowej drogi mlecznej. Zauważyłem tu różnicę barw składników - A jest żółty, B - ma nieco chłodniejszy, biało-błękitny odcień. Theta Aur - dosyć trudny obiekt, mimo niemałej separacji 4,0". To duża różnica składników (2,6+7,2 mag) wykluczyła możliwość dostrzeżenia słabszego towarzysza w mniejszych powiększeniach. W przypadku tego obiektu zacząłem odwrotnie, czyli od powiększenia 179x i później, wiedząc już gdzie znajduje się słabsza gwiazdka podziwiałem układ w powiększeniu 125x. 18.03.2018, Sesja 218, sprzęt: SCT 5", Meade SPL 5000 26 mm i 14 mm, BCO 10 mm, SWA-58 7 mm Alpha Gem (Kastor) - ładna podwójna, którą często odwiedzałem podczas zimowych obserwacji. Separacja 4,6" pozwoliła na "wstępne" rozdzielenie w powiększeniu 48x, ale duża jasność składników (1,9+3,0 mag) powodowała, że przerwa między składnikami nie była widoczna przez 100% czasu obserwacji. Optymalne było powiększenie 89x. Delta Gem - parka o bardzo dużej różnicy jasności składników, podobna do opisanej wcześniej Theta Aur. W tym przypadku nieco większa separacja (5,6") i mniejsza jasność składnika A (3,6 mag) umożliwiły dostrzeżenie momentami słabszego składnika (8,2 mag) już w powiększeniu 89x. Optymalnie układ był widoczny w pow. 125x. Iota Cnc - ładny, szeroki układ podwójny o separacji 31" i jasności 4,1+6,0 mag. Obiekt uatrakcyjnia różnica i intensywność barw składników - jaśniejszy jest soczyście żółty, a słabszy niebieski. Polecam zerknąć w mniejszym powiększeniu teleskopu lub lornetce. Zeta Cnc - ładny układ o podobnej jasności składników ( 5,3+5,9 mag) i separacji 6,3". Znakomicie prezentuje się w szerszym polu i powiększeniu 48x. Stan checklisty po ostatnich obserwacjach: 37/100

Jajks! https://github.com/LucCoiffier/DSS/releases/ 64 i 32 bit + źródła!! testować zgłaszać babole

No to już pewnie wiedzieliście, że to prima aprilis 1 kwietnia akurat miałem pochmurne noce, obiekt na fotografii to nic innego jak planeta Jowisz, bo jak się dobrze przyglądnąć widać księżyce tym czasie naprowadzałem teleskop Celestron 114/1000 kopnąłem niechcący nogę do montażu i taki efekt. A chociaż jedna osoba dała się nabrać? Zawsze było by mi miło że udało się a tak nie wiem.

Wykorzystałem dzisiejsze okienko pogodowe, zaliczając drugą w tym miesiącu udaną sesję obserwacyjną. 23.02.2018, Sesja 216, sprzęt: SCT 5", Meade Pl 5000 26 mm i 14 mm, BCO 10 mm Rozpocząłem o 18:00 od obserwacji Księżyca i zjawiska zakrycia Aldebarana. Godzinka bardzo szybko minęła mi na podziwianiu struktur na Księżycu i z wielkim zadowoleniem z nowego nabytku (BCO 10), który daje w moim SCT bardzo kontrastowy, ostry obraz i zdaje się być idealną ogniskową do tego typu obserwacji. Następnie, po przerwie na rozgrzanie rozpocząłem polowanie na podwójne. Korzystając z ostatnich chwil widoczności gwiazdozbiorów zimowych, postanowiłem odwiedzić Erydana, w którym znajdują się dwie pozycje z listy "100 podwójnych". 55 Eri ? łatwa parka o separacji wynoszącej 9,3?. Tworzą ją gwiazdy o niemal identycznej jasności, lecz o subtelnej różnicy barw ? składnik południowy jasnożółty, północny o chłodniejszej, biało-błękitnej barwie. Separacja doskonale widoczna oczywiście już w powiększeniu 48x, bardzo ładny widok dało także 83x. 32 Eri ? jeszcze ciekawszy układ, za sprawą wyraźnie mniejszej separacji - 6,9?. Bliskość składników podkreśliła spora różnica jasności o około 1 mag. Rozdzielona już w 48x, optymalnie widoczna 83x i 125x. Gamma Lep ? bardzo szeroki układ o separacji 95?. Co sprawiło, że taki układ, który może przemknąć przez pole widzenia niezauważony, znalazł się na liście atrakcyjnych gwiazd podwójnych? Myślę, że różnice barw. Jaśniejszy składnik to biało-żółtawy przeciętniak, a drugi ma wyraźnie pomarańczowy kolor, który doskonale widać w BCO 10mm. Następnie teleskop skierowałem w kierunku chylącego się ku zachodowi Oriona. Kiedyś na forum pojawiło się stwierdzenie, że Orion to gwiazdozbiór doskonały. Trudno się z tym nie zgodzić. Przykuwa wzrok nieuzbrojonego oka, jego skarby imponują już w lornetce, a i posiadacze dużego lustra znajdują tu kilka wyzwań. Jak się okazuje, Orion skrywa też wiele interesujących układów wielokrotnych, innych niż słynny trapez. Oto one: Beta Ori (Rigel) ? parka o ogromnej różnicy jasności (0,3 i 6,8 mag), dlatego mimo separacji 9,3? rozdzielenie było wyraźnie widoczne dopiero w 83x i potwierdzone w 125x. Następnie w polu widzenia ukazał mi się piękny szeroki kadr, zawierający w sobie aż cztery kolejne cele moich obserwacji: Struve 474, Iota Ori, Theta 1 i Theta 2. Każda z nich została w tym powiększeniu rozdzielona, a uroku dodała M42. Poszczególne układy prezentowały się następująco: Struve 474 ? bardzo szeroki układ (35,9?), składnik zachodni wydawał się nieco jaśniejszy. Iota Ori ? parka o dużej różnicy jasności składników (2,8 i 7,7 mag) i separacji 11,6?. Najbardziej podobała mi się w powiększeniu 125x. Theta 1 Ori ? cztery składniki trapezu doskonale widoczne od 48x, niestety składników E i F nie udało mi się wypatrzyć, nawet w 179x. Nie miałem z tym trudności dawniej w podobnym powiększeniu w GSO 8?. Theta 2 Ori ? sąsiadka trapezu, bardzo szeroki, lornetkowy układ podwójny. Sigma Ori ? układ pięciokrotny, którego cztery składniki można rozdzielić wizualnie. Dostrzegłem je bez problemu, optymalnie w powiększeniu 83x. Najsłabszy składnik C momentami widoczny był już w powiększeniu 48x, a dodatkowym atutem obserwacji w tym powiększeniu okazało się piękne sąsiedztwo w jednym polu widzenia: kolejny układ wielokrotny, składający się z trzech składników (STF 761). Aby zobrazować ten piękny widok, zamieszczam fotografie zaczerpniętą z sieci. Źródło: https://www.cloudynights.com/topic/198838-orion-all-along-the-beltway/?p=2564085 Zeta Ori ? układ potrójny, w którym udało mi się dostrzec jedynie składniki A i C, odległe o 58? i znacznie różniące się jasnością (1,9 i 9,6 mag). Niestety składnika B, odległego od A o 2,2? nie zdołałem zobaczyć w żadnym powiększeniu. Delta Ori ? bardzo szeroki układ (52,4?), po prostu ?zaliczony? Lambda Ori ? po raz kolejny obserwacje kończę pięknym akcentem. Separacja 4,2? dała o sobie znać już w powiększeniu 48x, a stała się wyraźna w 83x. Układ tworzą składniki o znacznej różnicy jasności, tj. 3,5 i 5,5 mag. Stan checklisty: 30/100

Owoc listopadowej wyprawy na podbój zorzy polarnej na Islandii. Mróz, śnieg, huraganowe wiatry i brak noclegu nie zdołały nas powstrzymać. 12000 klatek, 54 ujęcia, 3 noce - to ilość materiału, jaką udało się zgromadzić i przemienić w ten film. Zapraszam do oglądania Koniecznie w fullHD, fullscreen, z dźwiękiem i żadne telefony

ZA MAGICZNĄ ZASŁONĄ NOCY... Zorza polarna, czyli aurora borealis, to niezwykłe widowisko, za którym tęskni każdy, kto choć raz był jego świadkiem. To najbardziej fascynujące, tajemnicze oraz wciąż nie do końca poznane zjawisko atmosferyczne, które najczęściej jest widoczne na biegunach i okolicach podbiegunowych naszej planety. W bieżącym numerze, Adam Tużnik przybliży Wam piękno tego zjawiska, a Michał Kałużny opowie, jak najlepiej wykonać fotografię zorzy polarnej. STEPHEN HAWKING ZMARŁ W WIEKU 76 LAT Czternastego marca 2018, w wieku 76 lat, zmarł Stephen Hawking. Wybitny brytyjski fizyk teoretyk, astrofizyk, kosmolog. Profesor matematyki i fizyki teoretycznej na Uniwersytecie w Cambridge. Członek Royal Society, dożywotni członek Papieskiej Akademii Nauk, a także Perimeter Institute of Theoretical Physics. Podczas 40-letniej pracy naukowej zajmował się w dużej mierze czarnymi dziurami i grawitacją kwantową. Data śmierci Stephena Hawkinga zbiegła się z Dniem Liczby Pi (3.14 w notacji amerykańskiej) oraz urodzinami Alberta Einsteina. 21-LATEK Z POLSKI WSPÓŁODKRYWCĄ NOWEJ PLANETY POZASŁONECZNEJ Ósmego marca 2018 roku opublikowano pracę naukową prowadzoną przez Liang Yu (Massachusetts Institute of Technology) na temat dwóch nowych planet pozasłonecznych odkrytych metodą tranzytową. Są to HD 286123 b (EPIC 247098361 b) oraz HD 89345 b (EPIC 248777106 b). 21-letni miłośnik z Suwałk, Gabriel Murawski przeprowadził dodatkowe obserwacje tej pierwszej, które zostały opisane w artykule. Sygnał potencjalnej egzoplanety wokół EPIC 247098361 wykryto dzięki sondzie Kepler, poprzez analizę danych z misji K2 z Campaign 13. LXI OLIMPIADA ASTRONOMICZNA ZAKOŃCZONA W dniach 9 i 10 marca br. w Planetarium Śląskim w Chorzowie odbyły się finałowe zawody tegorocznej edycji Olimpiady Astronomicznej. Jak co roku, kolejne etapy olimpiady rozgrywane były już od października, aż do wyłonienia grupy najwyżej ocenionych uczestników, w której znalazło się dwudziestu jeden licealistów i jeden gimnazjalista. I to oni musieli stawić czoła finałowej serii sześciu niełatwych problemów astronomicznych. Zwyciężczynią LXI Olimpiady Astronomicznej została Anna OLECHOWSKA, uczennica trzeciej klasy II Społecznego Liceum Ogólnokształcącego im. Pawła Jasienicy w Warszawie. SPIS TREŚCI ? Wieści ze świata astronomii i astronautyki // Kosmonauta.net ? 21-latek z Polski współodkrywcą nowej planety pozasłonecznej ? Stephen Hawking odszedł do gwiazd // Maria Pacholak-Cybulska ? Za magiczną zasłoną nocy... // Adam Tużnik ? Fotografia zorzy polarnej // Michał Kałużny ? Tu rządzi Księżyc? // Jan Desselberger ? Mały Pies i Jednorożec ? gwiezdny kalejdoskop // Jan Desselberger ? Robonaut2: Humanoidalny robot na pokładzie ISS // Dominika Jasińska ? Egzoplanety ? nieunikniona przyszłość? // Marta Chajczyk ? Warsztaty młodego astronoma // Wiktor Niedzicki ? Co można zaobserwować na nocnym niebie? // Dominika Jasińska ? Wszechświat w promieniach podczerwonych ? część pierwsza // Dominika Jasińska ? LXI Olimpiada Astronomiczna zakończona // Jan Desselberger ? Kalendarium marzec // Maria Pacholak-Cybulska ? Luna naszą przewodniczką // Damian Demendecki ? Obserwujemy planety // Damian Demendecki ? Niebo poranne/niebo wieczorne ? Niebo w marcu 2018 ? Kalendarz astronomiczny // Mariusz Kulma ? Efemerydy gwiazd zmiennych // Gabriel Murawski ? Aktualności ze świata komet // Piotr Guzik ? Ciekawe obiekty mgławicowe // Piotr Guzik ? [BIBLIOTECZKA] The Manga Guide Wszechświat // Maria Pacholak-Cybulska ? [FILM/KINO] Expanse ? space opera bez obcych // Tomasz Wiśniewski ? [GRALNIA] Kerbal Space Program // Tomasz Wiśniewski ? Astrofotografia Roku 2018 ? wyniki etapu lutowego #wiedza #astronomia #publikacjeastronomiczne #magazynastronomia #niespiebopatrzewniebo www.astronomia.media.pl www.astronomia.sklep.pl www.lowgravity.eu

Na TVN24 od 20.30 leci dokument na temat zanieczyszczenia światłem. Jak już odeszliście od świątecznych stołów, to oglądajcie...

Zgadza się, to fajne obiekty i praktycznie podczas każdej sesji jakaś parka powoduje u mnie ciche woow Właściwie każda z opisywanych tutaj podwójnych (może poza alpha Psc, która i tak teraz niewidoczna) powinna być do rozdzielenia w takim refraktorku. Niektóre są wręcz lornetkowe, ale dużą separację nadrabiają pięknymi barwami, które w soczewce powinny wyglądać jeszcze ładniej - na przykład widoczna teraz znakomicie Iota Cnc.

Nie no super fotka, mam do tych galaktyk całkiem niezły dostęp i przez to może zawsze spychałem je na dalszy plan. Ta fotka namówiła mnie na powrót w ten rejon nieba i nazbieranie fotonów. Oby pogoda dopisała chociaż przy takim łysym będzie ciężko coś ugrać

A mnie osobiście ciekawi z czym przyjedzie Maksio...;) No bo ...

A tak na serio śledziłem lot na programie Orbitron każdego dnia, więc tak się złożyło, że wypadło 1 kwietnia no i jakoś się tak udało, fajnie że udało mi się nawet się nie spodziewałem takiego efektu że mi się uda.

Już nie lata. O 02.16 czasu PL spadła do Pacyfiku, 4000km na południe od Hawajów.

Ja nabrałem się na samym początku, po jakimś czasie zoriętowałem się że coś jest nie tak, przecież stacja nadal lata i jest Prima Aprilis

Kurczak o pryma aprilis zapomniałem ale bomba Ci to wyszło Pawle .

Nic nie zniknęło - zakryłem go Bezpośrednio w wątku konkursowym pod pracami daję zawsze ogłoszenie wyników aby było klarownie a później lecimy z komentarzami i gratulacjami. Zapomniałem go zamknąć chwilowo - na czas trwania ankiety. Twój cenny głos/głosy w ankiecie jest jak najbardziej ważny/ważne Zapraszam do głosowania niezdecydowanych

Ja będę miał Cassegraina Dall Kirkhama 190/3435 (f/18) w karbonie zrobionego przez Pablita Więc mozemy potestować z jakims dobrym ortho na wszelkiej maści kulkach i ewentualnie planetach choć tu może byc problem bo te są bardzo nisko Ale Maki raczej nie umywają się dokładnością do tego kwarcowego cuda o dokładności 1/36L P-V Kątówkę i okulary 82* o ogniskowych 5, 8, 14,22 mm też mam

Moi Drodzy z okazji Świąt Wielkanocnych w imieniu Forum i swoim wszystkiego co najlepsze i oby Wam się wiodło!

A co jest na fotce Pawła? Raca sygnalizacyjna?

Przecież ona jeszcze nie spadła. Przynajmniej tak podaje CNN. Upadek stacji ma nastąpić najprawdopodobniej w poniedziałek. Edit: a no tak, 01 kwietnia :):):)

Aś ułapił ostatnie chwile Niebiańskiego Pałacu - Gratulacje

Dzisiejszy z 20:53 99,3% tarczy P900 6x 1/320s f/8 PIPP, RegiStax6, PSE9

Danielu, fajne relacje a przede wszystkim bardzo fajny kierunek astro hobby. Wiedz też, że w obserwacjach podwójnych nie jesteś tutaj samotny, chociaż udzielających się nie ma wielu. Przepraszam za to co teraz napiszę ale jesteś też żywym przykładem na to, że podobne okoliczności nakierowują rozwój, w tym wypadku zainteresowań, w stronę takich samych albo bardzo zbliżonych rozwiązań. Podobnie jak Ty, nieco poważniej zainteresowałem się podwójnymi właśnie z powodu posiadania letniaka na weekendowe wyjazdy niedaleko od miasta. Podwójne ?odkryłem? dzięki Liście Wimmera. Od razu zauroczyły mnie układy, które umieścił tam Olek (Wimmer) no i odkryłem dużą ich odporność na LP i obecność Księżyca (w pewnych granicach oczywiści). Aktualnie do tych kluczowych zalet doszła cała lista nowych powodów, dla których przyssałem się do podwójnych, chociaż innymi obiektami też nie gardzę. ?Listy 100?, którą zalinkowałeś nie znałem (biorę na celownik), w zamian podaję (albo raczej odświeżam) fantastyczne dla mnie narzędzie: http://www.virtualcolony.com/sac/star_search.html Otóż jest to link do prostej wyszukiwarki podwójnych. Najczęściej nie mam czasu na wcześniejsze planowanie obserwacji (ileż planów poległo przez brak pogody..) więc ta wyszukiwarka to dla mnie prawie podstawa . Dopiero kiedy jestem już ze sprzętem pod niebem, widzę co mam ?nad głową?. Wtedy wyszukiwarką generuję listę układów wg zadanych kryteriów czyli dostępnych na niebie na tą chwilę i stosownie do warunków i instrumentów. (Wygenerowane obiekty odnajduję najczęściej przy pomocy programu SkySafari w tablecie). Poza obserwacjami wizualnymi zainteresowałem się i także zamierzam realizować pomiary podwójnych. Wizualnie już to robię (przy pomocy okularów astrometrycznych) oraz przygotowuje się do pomiarów metodą astro-fotografii. (coś tam już też poavikowałem) Gdybyś był cokolwiek takimi pomiarami zainteresowany to tutaj znajdziesz więcej informacji: https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/14047-pomiary-uk%C5%82ad%C3%B3w-gwiazd-podw%C3%B3jnych-i-wielokrotnych/ Na koniec mam prośbę abyś relacjonował kolejne swoje obserwacje i przypadkiem nie zniechęcał się skromnym odzewem. (To trochę jak w sporcie, wysila się jeden zawodnik a kibicują tysiące).

Po niemal miesiącu od ostatnich obserwacji, miałem okazję kontynuować zabawę w odhaczanie listy ciekawych gwiazd podwójnych. 6.02.2018, Sesja 215, sprzęt: SCT 5", Meade Pl 5000 26 mm i 14 mm, BCO 10 mm Alpha UMi - nie wszyscy zdają sobie sprawę, że jedna z najbardziej znanych, z racji swojego aktualnego położenia, gwiazd nieba północnego to łatwa i atrakcyjna gwiazda podwójna. Przy separacji 18,1" optymalne było powiększenie 48x, a widok bardzo bardzo przyjemny dla oka. Delta Cep - kolejna bardzo znana gwiazda, o której podwójnej naturze dowiedziałem się stosunkowo niedawno. To również szeroka parka (40,9"), do podziwiania w niewielkich powiększeniach. Moją uwagę przykuła różnica barw składników i pewna analogia do Albireo, choć z mniejszą intensywnością. Generalnie po kilku latach obserwacji newtonami, mam wrażenie, że mój mały SCT ładniej pokazuje barwy gwiazd - ale może to tylko wrażenie, które wynika z tego, że to na na gwiazdach (i wszelkich gromadach) bardziej się skupiam niż na ulotnych mgiełkach. Beta Cep - jeszcze jedna szeroka parka w Cefeuszu. Odległe o 14,1" białe składniki charakteryzuje bardzo duża różnica jasności (3,2 vs 8,6 mag). Xi Cep - bardzo interesujący układ o separacji 8,1", widocznej w powiększeniu 48x, choć najlepszy widok uzyskałem w 89x. Obie gwiazdy mają barwę jasnożółtą i znacznie różnią się jasnością. Sigma Cas - to dosyć ciasny układ (3"), rozdzielony w powiększeniach od 89x. Znacznie słabszy drugi składnik momentami ginął w blasku jaśniejszego towarzysza. Eta Per - co za kolory! - soczyście pomarańczowa gwiazda o jasności 3,8 mag i jej biała, znacznie słabsza towarzyszka (8,5 mag) dzieli kątowa odległość 31,4". Miło było podziwiać widok tej parki zawieszonej w polu widzenia. Struve 331 - zlokalizowana nieopodal Ety. Znacznie ciaśniejsza, o separacj 11,9". Składniki o barwie białej, nieznacznie różniące się jasnością. Chi Tau - niezbyt ciekawa, łatwa w małych powiększeniach - obiekt typowo do odhaczenia 118 Tau - to było świetne zakończenie obserwacji. Dosyć ciasny układ (4,7"), białe składniki o niewielkiej różnicy jasności. Powiększenie 48x pokazało je jako "przecinek", w 89x widoczna była już wyraźna przerwa. Stan checklisty: 18/100 Trzeba przyznać, że lista wygląda bardzo ciekawie, a jej realizacja jest możliwa nawet przy użyciu niewielkiego teleskopu. W wielu przypadkach gwiazdy dzieli duża odległość i na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że nie będą stanowiły ciekawego celu. Ale spotkało mnie już kilka miłych niespodzianek, gdy bardzo duże różnice jasności pomiędzy gwiazdami lub bardzo wyraźne różnice barw czynią te obiekty bardzo urokliwymi.