Ranking użytkowników

Po ostatniej walce z ustawieniem osiowości pająka, wyciągu, LW i kolimacji powoli wychodzę na prostą. Bardzo wymagający sprzęt pod tym względem W miedzy czasie będę sprawdzał który korektor lepiej się sprawdzi. MPCC czy RCC1. Standardowo jednoklatkowiec (lubię takie). 2018-06-09T23:08:38UT, NEQ6, OOUKCT8, Atik 383L+, L300s Czystego Nieba!

Aktualnie na niebie możemy podziwiać za pomocą małego teleskopu trzy jasne komety: C/2016 M1 (PANSTARRS) (8,8 mag), 37P/Forbes (11,1 mag), 21P/Giacobini-Zinner (11,7 mag). Zdjęcia wykonane za pomocą astrografu o średnicy 106mm, f=390mm, f3.65 i modyfikowanego Canona 6D. Ekspozycje 6x2min., iso 3200. kometa 21P/Giacobini-Zinner w chwili wykonywania zdjecia znajdowała się niemal w zenicie (gwiazdozbiór Łabędzia), C/2016 M1 25 stopni nad południowym horyzontem (gwiazdozbiór Strzelca), a kometa 37P/Forbes tylko 18 stopni nad jaśniejącym niebem (gwiazdozbiór Wodnika).

Cygnus Wall w narrowband. Materiał zbierałem pod koniec kwietnia i w maju, za pomocą teleskopu TS APO 80Q i kamerki ATIK 490ex mono. Ha 20 x 1200s, BIN 1 OIII 38 x 600s, BIN 2 SII 26 x 1200s, BIN 2 Jest to zdjęcie, które planowałem wykonać dwa lata temu (po kolimacji teleskopu), ale dopiero teraz znalazłem czas aby zebrać materiał od nowa.

Kiedyś już robiłem podejście do tego obiektu ale niewiele udało się wyciągnąć z materiału. Teraz z użyciem filtra H-alpha mgławica ukazała więcej szczegółów. Ze względu na krótkie majowe noce materiał zbierałem przez kilka dni no a teraz udało się to wszystko poskładać w całość. Orion Optics VX8 - NEQ-6 - CANON 450D MONO h-alpha 7nm- 16x1200s + kolor CANON 450D MOD 19x240s

SADR i jego bliskie sąsiedztwo w HaRGB złapane w "białe noce". Szczegóły techniczne: https://www.astrobin.com/351570/

Planeta Wenus MAK 180 + Kamera ASI 224MC - 30% z 2000 klatek Programy: SharpCap, AutoStakkert 2, RegiStax, PaintShop Pro MAK 180 + Kamera ASI 224MC + Barlow 2x - 30% z 2000 klatek Programy: SharpCap, AutoStakkert 2, RegiStax, PaintShop Pro Planeta pomniejszona o 20% w stosunku do oryginału. ?

Elafonissi to niewielka wyspa znajdująca się na końcu południowo-zachodniego skraju Krety. Cechą charakterystyczną Elafonisi jest płytka laguna łącząca ją z Kretą. Kompozycja 10x1min. (Droga Mleczna), 4x1min (plaża). Nikon 810A, Sigma 14-24 f2.8 ustawiony na 20mm?.?

I znowu klasyka - Pierścień z falbanką. Samą falbankę w postaci 3.5h Ha zebrałem niecały miesiąc temu, a około 2 tygodni temu w dwie krótkie nocki zebrałem nieco LRGB. Potem przyszedł czas, żeby to wszystko poskładać do kupy. Falbanka okazała się bardzo ulotna i ciężko było ją pokazać w sąsiedztwie tysiące razy jaśniejszej mgławicy, więc proporcje są na pewno zaburzone, choć starałem się, żeby nie były zupełnie nierealne Przy okazji w tle trochę flaczków się pokazało. Maj-czerwiec 2018, Meade ACF 10" f/10, AP CCDT67, EQ6, QHY163M, HaLRGB 42x5 + 50:24:18:20x1 minuta, gain=100, niebo podmiejskie. Przejrzystość dobra, seeing średni-dobry. Zdjęcie poniżej to około 2/3 całego kadru nieco zmniejszone (do około 80% pełnej rozdzielczości).

Jowisz z przed godziny MAK 180 + Kamera ASI 224MC - 30% z 2000 klatek Programy: SharpCap, AutoStakkert 2, RegiStax, PaintShop Pro Planeta pomniejszona o 20% w stosunku do oryginału. ?

Przed chwileczką - zachmurwiona koniunkcja nad Ustką. 4*2'

Przed chwileczką na północnym zachodzie.

Ciężko było coś uchwycić. Słońca między chmurami miałem może kilkanaście minut. Większość czasu poświeciłem na ustawianie filtra polaryzacyjnego ograniczającego wewnętrzne odbicia między etalonami. Były protuberancje na południowej krawędzi, ale nie zdążyłem ich złapać.

Dzisiejszy tranzyt. G12h35'12,48" Czas tranzytu: 0,57s Odległość: 460,47km Rozmiar kątowy ISS: 60,59" 254/1200mm, Pentax K-5, ND3.8, ISO80, 1/8000

NGC6765 (PK 62+9.1)- mgławica planetarna w Lutni, choć na moje oko to nie wiadomo co to jest Średnica 38 sekund, jasność 13mag, odległość 7600 lat świetlnych i nie została odkryta przez Herschela, a przez Alberta Martha w roku 1864. Astronom ten urodził się w roku 1828 w Kolbergu (obecnie Kołobrzeg) i przypisuje mu się odkrycie 583 obiektów z katalogu NGC. O samej mgławicy nie udało mi się znaleźć zbyt wiele informacji - np dlaczego wygląda jak wygląda... Czerwiec 2018, Meade ACF 10" f/10, AP CCDT67, EQ6, QHY163M, LRGB 40:15:12:15 x 2 minuty, gain=100, niebo podmiejskie. Przejrzystość dobra, seeing średni. W Lutni i Łabędziu przy każdej skali obrazu w kadrze jest masa gwiazd I wygląd samej mgławicy:

No to ruszamy z tegorocznym Marsem. Oj to będzie ciężki sezon. Planeta jest tak nisko, że ciężko o sensowny seeing. Pierwszy strzał w tym roku - z dzisiejszego poranka - około 5:55 Dodatkowo symulacja z WinJuposa. Informacje umieściłem na fotce.

Mając teleskop 130/900 na eq3 szukał bym kamerki ASI 120MM (mono) plus filtr UV/IRCut używkę i na początek zabrał bym się za Księżyc. Po zdobyciu doświadczenia ruszyłbym dalej. (edytuj tytuł)

Dzięki za przypomnienie no i fajniusie fotografie Pozwoliłem sobie przenieść temat do działu komety aby nie zginął.

Moje drugie zdjęcie andromedy, canon 1300d 100mm 36x5sek iso6400 15darków

Po co nam guiding? Ponieważ mechanika montażu jest wykonana ze skończoną dokładnością, i kiedy dokładność ta jest mniejsza od rozdzielczości naszego zestawu, musimy używać guidingu. Istnieją montaże wyposażone w wysokiej rozdzielczości enkodery oraz oprogramowanie, które potrafi stworzyć model nieba oraz ugięć występujących w naszym zestawie, ale ma to swoją cenę. Wiele amatorskich montaży to klasyczne montaże paralaktyczne napędzane silnikami krokowymi lub prądu stałego, i nawet wysokiej klasy montaże tego typu będą wymagały guidingu przy naświetlaniu długich klatek przy dużej skali. Krzywa PEC dla montażu EQ6-R Jakie są źródła błędów prowadzenia? Ustawienie na biegun. Niedokładne ustawienie na biegun będzie powodowało rotację pola oraz dryft, które trzeba będzie korygować guidingiem. Z drugiej jednak strony idealne ustawienie montażu na biegun nie jest najlepszym rozwiązaniem, kiedy używamy guidingu. Zazwyczaj w osi deklinacji występuje pewien luz i kiedy montaż ustawiony jest idealnie na biegun, guiding w osi deklinacji może często zmieniać kierunek wprowadzania poprawek, co będzie powodowało każdorazowo konieczność eliminacji tego luzu. Kiedy występuje pewien błąd w ustawieniu na biegun, występuje pewien niewielki dryft z tym związany i poprawki w osi deklinacji wykonywane są zawsze w jedną stronę. Błąd okresowy. To cecha związana z przekładnią ślimakową montażu (choć nie tylko). Niedokładność wykonania tej przekładni sprawia, że szybkość śledzenia montażu w osi RA ulega wahaniom w powtarzający się sposób z okresem równym okresowi obrotu ślimaka. Aby zniwelować ten błąd prowadzenia używamy guidingu i/lub używamy kompensacji PEC (ang. periodic error curve). Błąd ten możemy kompensować używając odpowiedniej krzywej, ponieważ zmiany te są okresowe i możemy je nagrać, a następnie korygować z wyprzedzeniem. Dobrej jakości montaże mają niewielki błąd okresowy (5" lub mniej), podczas gdy w montażach niższej jakości błąd ten może być dość spory (na przykład 20" lub więcej). Ale błąd okresowy sam w sobie nie jest problemem. To na co warto zwrócić uwagę, to maksymalne nachylenie wyznaczonej krzywej PEC. Miejsca te będą wymagały najszybszych korekt i musimy się upewnić, że wybrana szybkość guidingu jest wystarczająco duża. Inne błędy prowadzenia montażu. Błąd okresowy to tylko jeden z czynników składających się na błąd prowadzenia montażu. Każda przekładnia mechaniczna wprowadza własny błąd. Błędy te mogą również być okresowe, albo też objawiać się jako błędy o stosunkowo dużej częstotliwości (0.5-5s) spowodowane przez niedokładności wykonania stykających się powierzchni przekładni ("ziarnistość prowadzenia montażu"). Takie błędy zazwyczaj nie mogą być skorygowane przez guiding ani przez kompensację PEC, a ich wielkość determinuje dokładność prowadzenia montażu podczas guidingu. Wiatr. Z tym czynnikiem niewiele możemy zrobić. To w jaki sposób zestaw reaguje na podmuchy wiatru zależy od jego wielkości oraz sztywności. Nie powinniśmy guidować wiatru. FWHM dla gwiazd o różnej jasności jest takie samo Jak duży błąd guidingu jest dopuszczalny? Na rozmiar obrazu gwiazdy na zdjęciu wpływa kilka czynników. Rozmiar gwiazdy zazwyczaj określany jest przez FWHM (ang. Full Width at Half Maximum). FWHM to wygodny sposób określania średnicy gwiazdy, ponieważ jego wartość nie jest zależna od jasności gwiazdy na obrazie. Ponieważ gwiazdy położone są w bardzo dużej odległości, ich rzeczywiste średnice kątowe są bardzo małe (poniżej 0.1"). Ale zarejestrowany obraz gwiazdy jest znacznie większy z kilku powodów. Rozdzielczość optyki. Może być wyznaczona z zależności: FWHM optyki [arc sec] = 130 / apertura [mm] Czyli dla teleskopu o aperturze 130mm rozdzielczość będzie wynosiła 1". Seeing atmosferyczny. Może być wyznaczony z zależności: FWHM seeing [arc sec] = 140 / r0 [mm] gdzie r0 to tak zwany parametr Fried'a, który określa jakość transmisji optycznej przez atmosferę. Zazwyczaj zawiera się w zakresie od 50 do 200mm, a w najlepiej umiejscowionych obserwatoriach może osiągnąć wartość 400mm. Średnia wartość dla miejscówek amatorskich to 60-70mm, co się przekłada na rozdzielczość około 2". Błąd prowadzenia. Wielkość ta jest zazwyczaj anizotropowa, czyli różna w różnych kierunkach - gwiazdy często są wydłużone w osi RA. Błąd prowadzenia często może być bezpośrednio odczytany z oprogramowania sterującego guidingiem (MaxIm DL, PHD2) dla każdej z osi osobno jako wartość RMS. Całkowity błąd prowadzenia będzie wynosił: FWHM prowadzenia [arc sec] = ( RMSx2 + RMSy2 ) 1/2 Czyli przykładowo jeśli w osi Dec mamy błąd prowadzenia 0.5", a w osi RA 0.8", to całkowity błąd będzie wynosił 0.94". A spłaszczenie gwiazdy będzie dane zależnością: RND = Abs((RMSx - RMSy) / (RMSx + RMSy)) i w naszym przykładzie będzie to 23%. Spłaszczenie na poziomie 10-15% i mniejszym praktycznie nie jest zauważalne. Końcowe FWHM obrazu gwiazdy będzie zawierało wszystkie te składniki. Może być wyznaczone z zależności: FWHM = ( FWHMoptyki2 + FWHMseeing2 + FWHMprowadzenia2 ) 1/2 Jak można zauważyć, FWHM zawiera wszystkie te składniki, ale nie jest to prosta suma. Zazwyczaj jest jeden dominujący składnik, który w największym stopniu będzie wpływał na końcowe FWHM gwiazdy. Przykład 1 Teleskop newtona o średnicy 200mm umieszczony na montażu EQ6 w średniej klasy miejscówce. Będziemy wtedy mieli następujące wartości: FWHM optyki = 0.65" FWHM seeing = 2.5" FWHM prowadzenia = 1" Łatwo zauważyć, że na końcowy rozmiar gwiazdy największy wpływ będzie miał seeing. Na zdjęciu możemy oczekiwać gwiazd o rozmiarze 2.8". Gdybyśmy mogli umieścić taki zestaw w miejscówce o seeingu 1.5", wtedy montaż byłby słabym ogniwem i należałoby rozważyć jego wymianę. Przykład 2 Tryplet apochromatyczny o średnicy 80mm na montażu Takahashi EM10 w miejscówce o bardzo dobrym seeingu: FWHM optyki = 1.63" FWHM seeing = 1" FWHM prowadzenia = 0.5" Tym razem najsłabszym ogniwem jest teleskop. Zarówno montaż jak i miejscówka są gotowe na dostarczenie obrazów o dużej rozdzielczości, ale ponieważ nawet doskonałej jakości optyka o aperturze 80mm będzie ograniczona dyfrakcyjnie do 1.63" i możemy się spodziewać na końcowym obrazie gwiazd o średnicy 2.0". Gdybyśmy mogli użyć tutaj teleskopu o średnicy 120mm, wtedy rozdzielczość wzrosłaby do wartości około 1.55". Wnioski W przykładzie 1 najsłabszym ogniwem był seeing, natomiast w drugim przykładzie była nim optyka. W większości miejscówek dostępnych dla amatorów seeing utrzymuje się na średniej wartości 2-2.5" (dla fotografii długoczasowej), i zazwyczaj to właśnie seeing jest elementem ograniczającym rozdzielczość otrzymanego obrazu. Jeśli używamy instrumentu o średnicy 80mm lub mniej, to również on będzie w pewnym stopniu ograniczał rozdzielczość. Ciekawe jest to, że w żadnym z przykładów najsłabszym ogniwem nie był montaż. Nawet budżetowe montaże jak HEQ5 czy EQ6 zapewniają prowadzenie z błędem RMS mniejszym niż 1" (zakładając że są dobrze wyregulowane i nie są uszkodzone), a dokładność taka wystarcza w średnich warunkach panujących w większości amatorskich miejscówek. Jeśli wiemy, że seeing w naszym miejscu obserwacyjnym często jest lepszy niż 1.5", wtedy warto się rozejrzeć za lepszej klasy montażem, który zapewni błąd prowadzenia mniejszy niż 0.5" Jak wyciągnąć z montażu to co najlepsze? nie ładujmy na niego za dużo. Jeśli nie mamy zaufania do specyfikacji producenta, nie przekraczajmy 60-70% maksymalnej nośności. osłaniajmy zestaw przed podmuchami wiatru. Niewiele więcej można z tym fantem zrobić. montaż powinien być dobrze wyregulowany, choć rzadko udaje się skasować luzy w osiach do zera eliminujmy ugięcia pomiędzy torem optycznym guidera i głównego teleskopu. Guiding takich ugięć nie wyeliminuje (chyba że OAG) dobierajmy prawidłowo lunetkę do guidingu i kamerkę. Krótkie guidery achromatyczne dają często rozmyte obrazy gwiazd, co nie pomaga w guidingu. Użycie filtra Fringe Killer albo Semi APO może pomóc dobierzmy optymalne parametry oprogramowania do posiadanego zestawu i warunków. Korekcje guidera nie powinny być wyzwalane częściej niż raz na 2-3 cykle guidera. nie używajmy czasów guidera krótszych niż 1 sekunda, ponieważ zaczniemy guidować seeing maksymalny czas ekspozycji guidera będzie określony przez krzywą PEC posiadanego montażu. Im błąd okresowy jest mniejszy, a PEC bardziej gładka, tym dłuższe czasy możemy stosować.

Pora obiadowa- drozd śpiewak właśnie konsumuje robala :) Tata wyskoczył polatać: A tu wielkie napięcie - dosłownie i w przenośni - i oczekiwanie co upolują rodzice. Trzy dzioby - będzie 2x 500+ !!!

Taki mały odskok od tematów niebiańskich: - alufelgi - opony niskoprofilowe - rury ze stali nierdzewnej - czarne elementy z blachy dziurkowanej - czarne skórzane kanapy - napęd o mocy dwóch koni niemechanicznych - typ perszeron- jeździ na owies Jednym słowem - czad!

Hickson 68 to grupka pięciu galaktyk, z których cztery zostały odkryte przez Williama Herschela przez jego 18.7" teleskop, a NGC5358 odkrył Édouard Jean-Marie Stephan w roku 1880 używając teleskopu o średnicy 31". Grupa położona jest około 100 milionów lat świetlnych od nas i prawdopodobnie leży w nitce galaktyk łączących gromadę Virgo z gromadą Coma (Abell 1656). Maj 2018, Meade ACF 10" f/10, AP CCDT67, EQ6, QHY163M, L 140x1 minuta, gain=100, niebo podmiejskie. Przejrzystość dobra, seeing średni.

Kto był na nowym Jurssic World!? Film fajny jednak Veliceraptory powiększone 200%. Zobaczcie ząb prawdziwej Blue z mojej kolekcji. CHOĆ ZŁAMANY WIDAĆ JAKI MALUTKI- NIEPRAWDAŻ? W rzeczywistości raptorzyca była wielkości psa. W filmie zaś przedstawiono deinonychy,

07.06.2018, Synta 12", barlow 2x, ASI120MM Stack 1000 z 5000 klatek. I wersja dwukrotnie powiększona:

To jeszcze raz Jowisz z nocy 06/07 czerwca, tym razem z tranzytem Europy. Animacja złożona z 20 zdjęć wykonanych w okresie 2 godz, 16 mn, z interwałem 6 mn. Celestron SCT 8" i ASI 224 MC. A na koniec jako ciekawostka tranzyt UFO przed tarczą planety, zarejestrowany o pierwszej w nocy Animacja przelotu II.mp4

Jeszcze czwartkowy Jowisz po de-rotacji w WINJupos. W WCP widać jaśniejszą otoczkę

Moje video wrażenia z testowania chińskiego filtru polaryzacyjnego firmy Neewer (wersja 1.25") za cenę 50-100 zł-Czy wart jest cokolwiek wart ? : Proszę o wyrozumiałość i przepraszam za wszelkie błędy ,przejęzyczenia i tym podobne sprawy: Uwaga to wersja 2.0 z powodu wpadki która musiała zostać poprawiona, a na którą zwrócono mi uwagę -Przepraszam za tą wpadkę

Wkrótce moje wrażenia z testowania Filtr UHC Optolong Filtry kolorowe (4) Neewer Okular Vixen NPL 6mm Okular EXPLORE SCIENTIFIC 70° 15 mm

Mój świeżutki Jowisz z 07.05.2018r. od 22:30 do 23:45 Tym razem wróciłem do swojego standardowego setupu: SW150/750 + Barlow 2.5x GSO + ASI120MC. Pogoda była naprawdę fajna. większość szczegółów było widać gołym okiem. Czerwona plama w okularze naprawdę była czerwona! i niech mi ktoś powie, że przez teleskop nie widać kolorów.... Na koniec sesji żałowałem, że jednak nie przytargałem z piwnicy dobsona 356/1600.....

Wczorajszej nocy ( 4 na 5 czerwca) był fajny seeing i bardzo stabilna atmosfera. Taki szeroki kadr próbny przed właściwym fotografowaniem. Newton Minimo 300/3500, ASI 129 MM, filtr ProPlanet 742.

Pierwszy "owoc" Newton Minimo 300/3500, ASI 120 MM, filtr ProPlanet Astronomik. 20% z 1500 klatek avi. Obróbka podstwowa tylko. Widać przerwę Enckego. . I kolorek.

To mój z wczoraj,plus 2 księżyce w sumie to jest pierwsze normalne podejście jeszcze nie wiem co i jak Newton GSO 8 kamerka ToupTek GCMOS01200KPB Film 8 min . obróbka w AS i Registax 6

Bez szału, bo tylko po 400 klatek na jedno foto ale nie chciałem robić więcej bo to testowy gif Poza tym ciężko się obrabia taki materiał zbierany na Dobsonie, rotacja pola jest strasznym bólem :| No ale jest i się kręci Materiał zbierany co 5 minut od 22:30 do 23:15, ATM 160/1190 + Barlow x1,5 i VRmc-3+ z IR/cut

Moja fotka nie jest tak wspaniała jak szanownych kolegów, myślę jednak, że mogę ją tutaj zaprezentować. Sprzęt skromny, to i zdjęcie też takie. ( stack 2 klatek, obróbka w ACDSee i LR)??

Mój pierwszy Jowisz ? pełna powaga proszę się nie śmiać Canon 600D + Barlow 2x + Synta 10", stack z 15 zdjęć, obróbka w GIMP. Warunki niesety były słabe może dzisiaj się uda coś lepiej

05.05.2018, Synta 12", ASI120MM, filtr zielony. Stack 400 klatek.

Powiedzmy że udana sesja

Wczorajszy Jowisz. Warunki słabe, a do tego pogarszające się wraz z upływem czasu i obniżaniem się planety. Miałem zamiar sfilmować też wejście Ganimedesa na tarczę, ale nie było już sensu avikować w tych warunkach. Zrobiłem też animację obrotu planety od godz. 00:25 do godz. 02:38. SCT 8" i ASI 224 MC.

No, niestety. 10 dni temu podczas obserwacji niebo w zasadzie nie zrobiło się smoliste, mimo dobrej przejrzystości w Borach Tucholskich. Pewnie Słonko musnęło minus osiemnasty stopień, ale na kolejne ciemności na Pomorzu trzeba czekać do sierpnia. Północnikom przypominam jednak, że wyjazd choćby na południe Polski na dwie upojne noce działa niezwykle kojąco - jeden taki wypad w czerwcu ubiegłego roku nasycił na naprawdę długo (do sierpnia starczyło na spokojnie).