Skocz do zawartości

Ranking użytkowników

Popularna zawartość

Treść z najwyższą reputacją w 23.09.2018 uwzględniając wszystkie miejsca

  1. 38P/Stephan-Oterma ? kometa krótkookresowa, należąca do grupy komet typu Halleya. Okres orbitalny: 38 lat Data odkrycia: 22 stycznia 1867 http://www.aerith.net/comet/catalog/0038P/2018.html http://fg-kometen.vdsastro.de/pix/38P.htm Obecnie znajduje się w gwiazdozbiorze Oriona i ma jasność 12 mag 2018-09-20T01:33UT - NEQ6, CT8, Atik383L, 1x180s
    8 punktów
  2. NGC 281 (również Mgławica Pacman[1], Sharpless 184 lub IC 11) ? obszar H II (również mgławica emisyjna) znajdujący się w konstelacji Kasjopei. Został odkryty 16 listopada 1881 roku przez Edwarda Barnarda. Znajduje się w odległości około 9500 lat świetlnych od Ziemi w ramieniu Perseusza. SW 150-750 / HEQ5 / Atik428ex / Ha 40x600 - O3 35x600 bin2 - S2 35x600 bin2 - RGB 12x300 / RPI3 Kstars+Ekos+Siril+PSCS3 /
    7 punktów
  3. Pogoniło mnie w takie dość mało odcinające się obiekty w południowej części Cefeusza. Ponieważ tam jest jeden wielki obłok wodorowy trudno znaleźć coś wyraźnie odróżniającego się od reszty. Jednym z takich obiektów jest Mgławica Kleks ( Inkspot Nebula) Sh2-135 położona tuż obok delty Cefeusza. Na razie jest 10 godzin Ha ( 30x1200 sekund), zobaczymy czy wyjdzie jakieś HST. Zawsze pozostaje HaLRGB tu akurat mało monotonne bo są fajne ciemne pasma. Veloce RH200, ATIK ONE 6 na ASA DDM 60. Z Warszawy.
    6 punktów
  4. 2018-09-20T01:52UT NEQ6, CT8, Atik383L, 1x180s
    6 punktów
  5. 6 punktów
  6. Mgławica Orzeł (Messier 16)w palecie HST S 15x120s H 20x120s O 15x120s Gain 120, offset 70, temp. -10, bez klatek kalibracyjnych. Nie wiem dlaczego, ale z darkami i biasami mam więcej szumu.......
    6 punktów
  7. SW 200/1000, ASI120MM, barlow 2x Stack 25% z 3000, seeing był bardzo słaby Montes Jura Krater Schiller
    6 punktów
  8. Prezydent Turcji Recep Tayyip Erdo?an w drodze na szczyt ONZ w Nowym Jorku. 403 operator na matrycy - Turkey Government 23wrz18 Lenov-Kolob TRK2 IST-JFK A332 TC-TUR FL360 G1217
    5 punktów
  9. NGC 7635. 140x300 sec w Ha. Próby z Deconvolve w Maxim DL.
    5 punktów
  10. Na okres wiosenno zimowy zamieniłem achromat na kapryśnego w kwestii kolimacji newtona GSO203/800. Coś jednak udało się popstrykać na dość przyzwoitym poziomie i tym chcę się podzielić. Montaż SkyWatcher EQ-5 Galaktyka Messier 106 L 444 x10 s RGB 50 x 10 s Messier 101. L 300x10s , RGB 50x10s Galaktyka Messier 64 250 x 10 s Galaktyka Sombrero (Messier 104) 150 x 60 s Galaktyka Igła NGC 4565 300 x 10 s Galaktyka Bodego (M81) i Cygaro (M82). Galaktyka Słonecznik (Messier 63) 300x10s, gain 375, offset 200, temp. -20 , bez klatek kalibracyjnych Messier 13 200 x 5 s Galaktyka Wir (M51) 300x10s
    4 punkty
  11. Wczorajszy Księżyc, to chyba ostatnia noc czystego nieba przez jakiś czas. Setup: C6-Newton 150/750, ASI1600MM, AutoStakkert2. Filtr IR Pass. Księżyc 10 stopni nad horyzontem, ledwo go złapałem z mojego balkonu z widokiem na północny zachód
    4 punkty
  12. A ja dziś byłem na wystawie klocków na literkę L Kilka numerów związanych z astro, jak macie ochotę na inne tematy też mogę wrzucić.
    4 punkty
  13. 4 punkty
  14. Obecnie kometa ma jasność 12mag i przebywa w Wielkiej Niedźwiedzicy. Od 27 września przejdzie do gwiazdozbioru Psy Gończe. http://fg-kometen.vdsastro.de/pix/2016R2.htm 2018-09-20T02:34UT - NEQ6, CT8, Atik383L, 1x300s
    3 punkty
  15. 1x120s, CT8, Atik383L, NEQ6, Messier 37
    3 punkty
  16. Taki świderek zrobił się w tym tygodniu
    3 punkty
  17. Materiał zbierałem na raty w sierpniu i wrześniu w Nojszewie ( około 60 km od Warszawy ). Canon 500d, Newton 200/1000, 60 klatek po 7 minut.
    2 punkty
  18. Mówisz? 70x5min Ha ASI1600mmc / Wawa/Praga/balkon
    2 punkty
  19. 2 punkty
  20. 18.9.2018 Boeing 777-2Q8(ER) [EI-FNI] Alitalia _ FCO-NRT
    2 punkty
  21. Synta 12" i ASI120MM, Stack 25% z 800 klatek po lewej para kraterów pogrążonych w cieniu, Hercules i Atlas, na górze po lewej krater Posidonius. Po prawej para kraterów Aristoteles i Edoxus.
    2 punkty
  22. Mgławica Omega (Messier 17) w palecie HST. S 12x180s H 25x120s O 25x180s gain120, offset70, temp. -10 Obraz oryginalny po złożeniu kanałów i drugi po obróbce w mojej interpretacji Newton GSO 203/800, EQ-5, kamera QHY163M
    2 punkty
  23. Tak. Ten sam setup co w Zatomiu. Postanowiłem nie skupiać się na rogach
    1 punkt
  24. Dobra - pozwolę sobie temat zamknąć. Grochem o ścianę. Niech sobie leci tu - nie na FA.
    1 punkt
  25. Rozmowa jest na temat, bo mowa o tajemniczych niezidentyfikowanych zjawiskach latających po niebie. Nikt z Was nie wie co to jest. A ufo to po prostu "niezidentyfikowany obiekt latający". Więc samemu prosze nie dezinformować, bo skoro mowa w tym temacie o UFO, to mowa o UFO a nie pulsarach czy planetach. Pozdrawiam A ban sprawy nie zmieni, bo chwila czasu i znowu coś poleci
    1 punkt
  26. Moderatorzy, wywalcie to, bo mnie zemdliło!
    1 punkt
  27. Aaaaa, no to już bez komentarza Dodam tylko, że nic mnie nie boli Roger - over and out.
    1 punkt
  28. Lewackie studia nie biorą pod uwagę możliwości jakie stoją przed najnowszymi okryciami fizyki, która potwierdza często sens nawet nauk religijnych. Boli ich to że nauka o której myśleli że zniszczy religie, zdradza ich. Sensowni naukowcy już zaczynają dostrzegać pewne fakty, o których np. kościół mówił przez całe wieki prób materialistycznej dezinformacji:
    1 punkt
  29. A co to są lewackie studia??? I lewacki światopogląd, szczególnie w nawiązaniu do niezidentyfikowanych obiektów latających??? Chyba młodemu łowcy UFO brakuje troszkę wiedzy ..... Proponuję jednak przejście na wskazane wyżej forum.
    1 punkt
  30. Nie mam tego kanału, ale nie potrafie pojąć jak można się dziś naśmiewać z tematyki UFO, gdy rządy wielu krajów, odtajniły wojskowe archiwa na ten temat, z mnóstwem niewyjaśnionych przypadków. To jakaś komunistyczno-materialistyczna paranoja u niektórych, którym ciężko pogodzić się z rzeczywistością jaką ona jest http://zmiennoksztaltne.blogspot.com/2014/12/polski-pukownik-i-genera-o-ufo.html http://zmiennoksztaltne.blogspot.com/2015/01/odtajnienie-dokumentow-o-ufo-w-usa.html http://zmiennoksztaltne.blogspot.com/2017/04/zonierz-pkw-kfor-kosovo-o-ufo.html Boli co niektórych wychowanków lewackich studiów, że są rzeczy wykraczające poza lewacki światopogląd
    1 punkt
  31. No to nie ma prawa zadziałać Do przeskalowania darków potrzebny jest czas ekspozycji i masterbias - bo skaluje się jedynie prąd ciemny. Przy skalowaniu darka (z czasem ekspozycji) od masterdarka odejmowany jest masterbias, następnie wynik jest skalowany i ponownie dodawany jest offset. Ale też flaty muszą być skalibrowane, żeby prawidłowo działały - to było dla mnie jakiś czas temu odkrycie. Działanie flata polega na podzieleniu sygnału z klatki light przez sygnał z klatki flat (plus normalizacja potem): S = SL / SF Ale w klatce zarówno flat jak i light nie mamy zawartego tylko sygnału, ale sumę sygnału, prądu ciemnego i offset. Dopóki ich nie skalibrujemy (nie odejmiemy darków) to dzielenie nie da prawidłowego wyniku, bo dzielić musimy tylko sygnał bez pozostałych składników. Gdy nie kalibrowałem flatów często miałem po kalibracji materiału różne nadkorekcje - pączki wychodziły zbyt jasne, podobnie winieta z pociemnienia stawała się pojaśnieniem. To był też ten moment, kiedy przerzuciłem się z kalibracją z Pixa na Maxima. Obecnie nie używam w ogóle biasów. Kalibruję materiał jedynie odpowiednimi darkami i flatami z odpowiednimi dark flatami.
    1 punkt
  32. No jak? No i jak tak można? 37 godzin naświetlać. Potem widać tego skutki.
    1 punkt
  33. Zupełnie nowa obróbka z zastosowaniem nowego workflow w PixInsight
    1 punkt
  34. Mam tą pierwszą i może być ale jak masz duże okulary np LVM 8 to na stojąco jest za wysoki
    1 punkt
  35. Po powrocie z urlopu i ze zlotu poskładałem z powrotem zestaw w astroszopce i na test poszła Bańka. Niestety coś krzywo mi się złożyło, i będę musiał jeszcze raz przejrzeć połączenia. Ale testowa Bańka została 20.09.2018, Meade ACF 10" f/10, AP CCDT67, EQ6, QHY163M, Ha 30 x 5 minut, gain=100, niebo podmiejskie. Przejrzystość średnia, seeing dobry, Księżyc. Zdjęcie powyżej to 2.5h materiału. Tutaj dla porównania ponad 8 godzin materiału z trypletu 130mm https://astrojolo.com/astrophotography/emission-nebulae/into-the-bubble/ - ta sama kamerka, miejscówka i pora roku.
    1 punkt
  36. Ja chcę ten teleskop. Może uda mi się znaleźć koronę północy
    1 punkt
  37. 1x120s, CT8, Atik383L, NEQ6, Messier 35 i NGC2158
    1 punkt
  38. Moje z wczoraj Asi 1600 mm i Gso newton 8
    1 punkt
  39. Dzisiejsza sztuka z balkonu A350-941 Lufthansa Munich-Tokyo 11,278m 909km/h
    1 punkt
  40. Zapowiedzi pogody jak zwykle były niejednoznaczne. Jednak sobotnie popołudnie z ciężkimi chmurami i mżawką nie pozostawiało złudzeń. Dobrze, że nie ciągnąłem się z moim kompletem lornetek ? dwiema torbami zawierającymi lornetę kątową oraz trzy mniejsze. Ot tak na wszelki wypadek, zabrałem Vortexa 15x56. Statyw i fotelik z oporządzeniem i tak trzymam na wsi. Wkrótce mżawka zelżała na tyle, że mogłem poćwiczyć na świeżym powietrzu moim ulubionym odważnikiem. Strzelnicy łuczniczej nie rozkładam jednak. Szkoda moczyć siatkę chwytającą strzały i słomianą podkładkę pod tarczę. Niebo wciąż ponure. Tak więc program na wieczór to życie rodzinne. Trudno się czegoś więcej spodziewać. Tymczasem wyjście z domu o dziesiątej wywoduje szok. Całe niebo w gwiazdach! No, nie do wiary! Vortex leży jak zawsze w sionce obok drzwi, co ułatwia szybki podgląd. To nie złudzenie, niebo jest czyste, trochę oparów przy gruncie nie przeszkadza. Nawet najbliższa latarnia szczęśliwie zepsuta a i sąsiedzi nie świecą. Na wschodzie Perseusz z Andomedą, na północnym zachodzie Wielki Wóz jeszcze się nie schował za drzewa, wysoko Droga Mleczna w całej okazałości. Gołym okiem prześwitują Chichoty, ponad czerwoną beta And (Mirach) można dopatrzyć się mgiełki Wielkiej Galaktyki. Patrolowy ogląd przez lornetkę w garści i na stojąco wali przez łeb jak obuchem. Więc warto wyciągnąć Goliata z mojej zbrojowni, gdzie oprócz sprzętu łuczniczego trzymam także pomoce do astronomii. A może tym razem inaczej, lepiej? Na foteliku jest wygodniej a przystawka do mocowania lornetki zamontowana. Od wieków jej nie używałem a przecież to zestaw dopasowany do Vortexa. Kładę więc na trawie wielokątną ?podłogę?, wyciągam i rozkładam fotelik. Z podwozia na kółkach rezygnuję. Za dużo komplikacji a fotel daje się suwać i obracać po gładkiej płycie siłą nóg. No i jeszcze delikatna operacja ? odblokowanie gwintu do mocowania na lornetce i przykręcenie jej do głowicy przystawki. Wszystko po ciemku, bo szkoda adaptacji wzroku. Dobrze, że przemyślnie wydłużyłem główkę śruby na adapterze lornetkowym, by łatwiej było przykręcać po ciemku. Wreszcie siadam czy też układam się na fotelu, wślizgując pod wiszącą lornetkę, dopasowując jej odległość od twarzy i ustalając kąt oparcia fotela. Wymaga to trochę kombinacji, jednak wynik rekompensuje wszelkie wysiłki. Mam przed twarzą Galaktykę Andromedy, siedząc wygodnie i skupiając się tylko na patrzeniu. M31 jest tak rozległa, że wydaje się jakby wypełniała podczas zerkania niemal całe czterostopniowe pole widzenia. Oczywiście w poziomie, bo w pionie widać ponad nią także satelitarną galaktykę M110 zaś poniżej także M32, gwiazdopodobną przy powiększeniu 15 razy. Manewrując oparciem fotela i głowicą lornetki schodzę poniżej czerwonego Miracha i szybko namierzam Galaktykę Trójkąta ? M33. Nie jest to może widok taki jak M31, jednak i tak imponuje. Szczególnie, że mogę napawać się nim siedząc sobie i patrząc, bez drgań sprzętu czy ciągłego poprawiania pozycji ścierpniętych nóg czy zadartej głowy. Galaktyka jest duża, bardzo duża, przy tym całkiem jasna i dość równomiernie rozświetlona. Warunki są naprawdę dobre, bo to przecież nie tak wysoko nad horyzontem. Jak galaktyki, to może też Galaktyka Bodego z Cygarem? Obracam moją maszynerię w samą porę by jeszcze uchwycić tył Wielkiego Wozu przed schowaniem się za drzewa. Odnalezienie M81 z M82 przychodzi tym razem dość łatwo. Galaktyki są wyraźne, jednak w powiększeniu 15 razy nie imponują. Więc szaleństw ciąg dalszy. Delikatna tym razem Galaktyka Wir (M51) odnaleziona już wśród gałązek wiśni. Potem gromady kuliste w Herkulesie. Wspaniała, jasna i duża M13, potem mniejsza choć całkiem intensywna M92. Z kulek wyszukuje jeszcze M15 w okolicach pegazowych nozdrzy ? czerwonej gwiazdy Enif (epsilon Peg). To też nie jest najlepszy widok dla piętnastokrotnego powiększenia, choć kuleczka jest jasna i jakby puchata. Wracam do Perseusza. Wpatruję się w otaczające Mirfaka (alfa Per) kłęby jasnych gwiazd ? asocjację Melotte 20. To jest obiekt imponujący nawet w najmniejszej lornetce. Wyżej, ponad głową mitycznego obrońcy królewny Andromedy namierzam jego koronę ? Gromadę Podwójną. I to właśnie jest obiekt idealny dla mojego Vortexa. Gdy patrzę na wprost, gwiazd jest sporo. Jednak gdy zerkam, obie gromady wręcz wybuchają jak fajerwerki, sypiąc wokół iskrami gwiazdek. Krążę wokół Chichot, wyłapując kolejne obiekty, wznoszę się do Kasjopei, namierzając gromady otwarte poniżej lewego ramienia wielkiej litery W. Potem trafiam do Łabędzia, patroluję obszary wokół Sadra (gamma Cyg), podziwiam łabędzie serce, następnie dziób ptaka ? najsławniejszą podwójną gwiazdę Albireo (beta Cyg). Zniżam się do Hantli (M27) ? mgławicy planetarnej w Lisku. Jest imponująca w moim sprzęcie, tak jasna, że doszukuję się w niej znanego kształtu ?ogryzka?. Czy go widzę ? nie wiem, jednak z pewnością próbuję zobaczyć. Przeskakuję do Lutni poszukując drugiej planetarki ? Pierścienia (M57). Tu jestem zaskoczony, bo pomimo niewielkiej jasności wyzerkuję obiekt stosunkowo duży, większy niż go pamiętam. Oj, dobre jest niebo. Było jeszcze wiele, wiele więcej. Szalałem po nieboskłonie w swoim stylu, bez ładu i składu, bez atlasu ani notatnika. Obiektywnie może nie trwało to aż tak długo, jednak głowę mam do dziś przepełnioną widokami. Do zobaczenia, wiejskie niebo! Będę tęsknił. http://tvnmeteo.tvn24.pl/informacje-pogoda/ciekawostki,49/nocne-niebo-w-swietle-galaktyki-andromedy,158072,1,0.html
    1 punkt
  41. Janko, ja tak już 6-ty dzień jadę "na spontanie" po 2-4h co noc. Tydzień temu w środę niebo o 19 było w pełni zachmurzone, prognozy nie przedstawiały się zachęcająco. Prognozy prognozami, ale sprawiedliwość musi być po naszej astrostronie. Jak co wieczór wyszedłem spojrzeć w górę, aby podjąć decyzję co robić do rana. Po 21 niebo było już bez śladu chmur, czarne jak smoła. Dziś zapowiada się noc tygodnia, a może i miesiąca Oprócz odchylanego fotela obrotowego często korzystam również z hamaka ogrodowego albo takiego grubszego granatowego dmuchanego materaca (pewnie kojarzycie, bo markety były tym zasypane). Na początek szybki przegląd całości nieba, sprawdzenie czy jeszcze wszystko wisi i nic nie spadło. Podobnie jak u Ciebie Janko, tyle że w każdej konstelacji staram się odwiedzić wzrokiem wszystkie dostępne w zasięgu M-ki, NGC/IC, gwiazdy podwójne. Np. z emek jak M27 to automatycznie na M71, jak M15 to zaraz do M2, itd. To jest jakaś godzina z hakiem, czasem dwie. Uspokojony, że wszystko wisi podejmuję przegląd jakiegoś sektora nieba, gwiazdka po gwiazdce. Wczoraj właśnie z hamaka dobre dwie godziny zajęło mi pokonanie trasy, której start miał miejsce w okolicach Beta Cassiopeiae, tor wyznaczały Cepheus i Lacerta, a meta była w Alpha Cygni. Wspaniały obszar, barwny, przepiękny, zróżnicowany, ileż tam się dzieje! Gorąco go polecam. Po godzinie 2-giej Gemini i Orion są już wysoko. I wiesz, najbardziej lubię obserwować z hamaka. W fotelu czy na materacu nie potrafię odtworzyć wrażenia, uczucia lewitowania pomiędzy gwiazdami.
    1 punkt
  42. Tegoroczny powrót 21P obfituje w ciekawe koniunkcje komety. Niedzielne spotkanie wydało mi się szczególnie atrakcyjne. Pogoda dopisała (co nie było wcale pewne). Kompozycja 7x3min, FSQ106, NIKON810A.
    1 punkt
  43. Mgławica M27 ma dla mnie specjalne znaczenie. To był mój pierwszy obiekt fotografowany przez teleskop na matrycy elektronicznej. A potem za każdym razem, kiedy w moim zestawie coś się zmieniało jak najszybciej starałem się fotografować Hantle, żeby mieć porównanie Kolejna, nowa baryła dotarła do mnie niestety tak późno, że sezon na Hantle już był zakończony. Ale i ona doczekała się swojej M27, a efekt poniżej. Nie wiem czy można o tej mgławicy coś jeszcze napisać więcej Lipiec/sierpień 2018, Meade ACF 10" f/10, AP CCDT67, EQ6, QHY163M, HaORGB 100:30 x 5 minut, 50:30:40 x 30 sekund, gain=100, niebo podmiejskie. Przejrzystość dobra, seeing średni-dobry. Poniżej fragment około 2/3 kadru, zmniejszony do 50% (po kliknięciu). A poniżej ewolucja moich Hantli 2011 - GSO newton 150/750, HEQ5, Canon 20D 2012 - GSO newton 150/750, HEQ5, Canon 20Dmod 2013 - GSO newton 150/750, HEQ5, Atik383L+ 2014 - ATM newton 200/800, EQ6, Atik383L+ 2016 - TS APO 130/910, EQ6, Atik383L+ 2018 - Meade ACF 10", EQ6, QHY163M
    1 punkt
  44. Mój jedyny statyw tzw. Goliat kupiony od starego fotografa. Jest to wersja z wysuwaną i co ważne pochylana kolumną głowicową. Pewnie są lepsze, ale staruszek radzi sobie nieźle. Tutaj z wysuniętą i pochylą kolumną - konfiguracja do obsługi obserwacji okołobiegunowych z 15x70 ważącą ok, 2,7 kg z 25x100 ważącą ok. 4 kg z APM 100mm 45o ED-APO ważącą ok. 7 kg
    1 punkt
  45. Po dość długiej przerwie od a-foto jedną z dwóch nocek poświeciłem jasnym obiektom a gwiazdozbiorze Psy Gończe. Pierwsza poświeciłem na ustawianie i przypomnienie sobie co i ka się robi w programach. A druga to już taki a-foto przegląd obiektów w Canes Venatici - taka namiastka obserwacji wizualnych, gdzie zamiast oka była użyta kamerka. Sam gwiazdozbiór obecnie położony jest podczas górowania prawie w zenicie pod Wielkim Wozem. Dzięki temu mamy dobre warunki do obserwacji wizualnych i a-foto. Zarejestrowałem w sumie 12 obiektów z czasem 300s, Atikiem 383L+ na montażu NEQ6. Messier 3 Messier 3 (znana także jako M3 lub NGC 5272) ? gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Psów Gończych. Obiekt został odkryty przez Charles?a Messiera 3 maja 1764 roku. Jest to jedna z największych i najjaśniejszych gromad, składa się z ponad pół miliona gwiazd. Na niebie M3 odnajdziemy na południowym krańcu konstelacji Psów Gończych, przy granicy z Warkoczem Bereniki i Wolarzem, 12° na północny zachód od Arktura. Messier 51 Galaktyka Wir (również Messier 51, M51 lub NGC 5194) ? galaktyka spiralna o anormalnym małym jądrze, położona w gwiazdozbiorze Psów Gończych, blisko ostatniej gwiazdy dyszla Wielkiego Wozu, zaledwie 3,5° poniżej Benetnasha, w odległości około 25,74 miliona lat świetlnych od Ziemi. Została odkryta 13 października 1773 roku przez Charlesa Messiera. Galaktyka ta ma 60 000 lat świetlnych średnicy. Jest zaliczana do galaktyk Seyferta typu 2. Towarzysz Galaktyki Wir, galaktyka NGC 5195, znajduje się na końcu jednego z ramion galaktyki Wir i należy do galaktyk soczewkowatych. W rzeczywistości galaktyka satelicka znajduje się w przestrzeni nieco za M51. Galaktyki te oddziałują ze sobą grawitacyjnie, obie stanowią obiekt Arp 85 w Atlasie Osobliwych Galaktyk. Pod wpływem przyciągania NGC 5195 jedno z ramion M51 zostało rozciągnięte w przestrzeni. W przyszłości NGC 5195 zostanie całkowicie pochłonięta. Messier 63 Galaktyka Słonecznik (Messier 63, M63, NGC 5055) ? galaktyka spiralna w gwiazdozbiorze Psów Gończych. Odkrył ją Pierre Méchain 14 czerwca 1779 roku, był to pierwszy odkryty przez niego tego typu obiekt. Tego samego dnia M63 znalazła się w katalogu Messiera. William Parsons wymienia M63 jako jedną z 14 ?spiralnych mgławic? odkrytych do 1850. Galaktyka Słonecznik należy do tej samej grupy co położona 6° na północ galaktyka M51.W ramionach spiralnych Galaktyki Słonecznik odkryto chmury molekularne o masach rzędu miliona mas Słońca i rozmiarach ok. 100 pc. Do tej pory w M63 zaobserwowano jedną supernową ? SN 1971I. Rozbłysła 25 maja 1971 r., należała do typu I, osiągnęła jasność 11,8m. Messier 94 Messier 94 (również M94 lub NGC 4736) ? galaktyka spiralna znajdująca się w gwiazdozbiorze Psów Gończych. Odkrył ją Pierre Méchain 22 marca 1781 roku. Dwa dni później Charles Messier dodał ją do swego katalogu pod numerem 94. M94 ma masę około 160 miliardów mas Słońca. Ma rozmiary kątowe 11,2' × 9,1' i znajduje się w odległości około 16 milionów lat świetlnych. Dostrzeżemy ją w lunecie jako mglistą plamkę o jasności 8,24m. Należy do galaktyk Seyferta. Galaktyka M94 należy do grupy galaktyk M94 zwanej też Grupą w Psach Gończych I i jest najjaśniejszą galaktyką tej grupy. Messier 106 Messier 106 (również M106, NGC 4258) ? galaktyka spiralna znajdująca się w gwiazdozbiorze Psów Gończych. Została odkryta w lipcu 1781 roku przez francuskiego astronoma Pierre?a Méchaina. Messier 106 jest najjaśniejszą galaktyką grupy galaktyk M106. Jest galaktyką Seyferta typu 2. M106 nie znalazła się w opublikowanej wersji katalogu Messiera. Dodała ją Helen Sawyer Hogg w 1947 razem z M105 i M107. M106 znajduje się w odległości ok. 23 milionów lat świetlnych (ok. 7 mln parseków) od Ziemi. Odległość do galaktyki udało się obliczyć precyzyjniej niż za pomocą cefeid dzięki odkryciu kilkunastu maserów wodnych w dysku akrecyjnym znajdującym się w centrum galaktyki. Obecność maserów pozwoliła również na wykazanie, że w centrum galaktyki znajduje się supermasywna czarna dziura, której masę oszacowano na 40 milionów mas Słońca. NGC 4151 NGC 4151 (również PGC 38739, UGC 7166, potocznie zwana Okiem Saurona) ? galaktyka spiralna z poprzeczką (SBab), znajdująca się w gwiazdozbiorze Psów Gończych w odległości około 62 milionów lat świetlnych. Została odkryta 17 marca 1787 roku przez Williama Herschela[3]. NGC 4151 należy do klasy galaktyk aktywnych (jest galaktyką Seyferta). Zawarta w katalogu Dreyera, uwzględniona w próbce galaktyk badanych przez Edwina Hubble?a w pracy z 1926 roku, w której zaobserwował on jako pierwszy ekspansję Wszechświata i wyznaczył tempo tej ekspansji. W 1943 roku znalazła się w próbce kilku galaktyk o wyjątkowo jasnych jądrach i silnych liniach emisyjnych, zebranych i analizowanych przez Carla Seyferta. Jej emisja radiowa została zaobserwowana po raz pierwszy w roku 1964 przez Heeschena i Wadego, a jej emisja w zakresie podczerwieni została zaobserwowana po raz pierwszy przez Pacholczyka i Wiśniewskiego w roku 1967. Emisja rentgenowska tej galaktyki została po raz pierwszy zaobserwowana dzięki satelicie Uhuru w roku 1971. Powyżej mamy - NGC 4156 (również PGC 38773 lub UGC 7173) ? galaktyka spiralna z poprzeczką (SBb), znajdująca się w gwiazdozbiorze Psów Gończych. Odkrył ją William Herschel 17 marca 1787 roku. Jest to galaktyka z aktywnym jądrem. NGC 4214 NGC 4214 (również NGC 4228, PGC 39225 lub UGC 7278) ? galaktyka nieregularna (IBm), znajdująca się w gwiazdozbiorze Psów Gończych, oddalona o około 10 milionów lat świetlnychod Ziemi. Jest to galaktyka gwiazdotwórcza. Należy do grupy galaktyk M94. Galaktyka została odkryta 28 kwietnia 1785 roku przez Williama Herschela. 27 kwietnia 1827 roku obserwował ją John Herschel, popełnił jednak błąd w rektascensji wielkości 1 minuty i skatalogował ją jako nowo odkryty obiekt. John Dreyer skatalogował obserwację Williama Herschela jako NGC 4214, a Johna Herschela jako NGC 4228. Choć NGC 4214 jest galaktyką karłowatą, to jednak jest jasno rozświetlona światłem młodych gwiazd oraz obłoków molekularnych. We wnętrzu galaktyki znajduje się gromada masywnych, młodych gwiazd o temperaturach od 10 000 do 50 000 K. Można w niej znaleźć również znacznie starsze czerwone nadolbrzymy. W NGC 4214 trwają intensywne procesy formowania nowych gwiazd. NGC 4244 NGC 4244 (również PGC 39422 lub UGC 7322) ? galaktyka spiralna (Sc), znajdująca się w gwiazdozbiorze Psów Gończych. Została odkryta 17 marca 1787 roku przez Williama Herschela. Galaktyka ta należy do grupy galaktyk M94. NGC 4395 NGC 4395 (również PGC 40596 lub UGC 7524) ? magellaniczna galaktyka spiralna (SA(s)m), znajdująca się w gwiazdozbiorze Psów Gończych. Galaktyka ta należy do grupy galaktyk M94. Została odkryta 2 stycznia 1786 roku przez Williama Herschela. Trzy jasne obszary H II w tej galaktyce zostały skatalogowane jako NGC 4399, NGC 4400 i NGC 4401. NGC 4395 należy do klasy galaktyk aktywnych i jest niezwykle ciekawym obiektem ze względu na to, że masa jej centralnej czarnej dziury jest wyjątkowo mała (3,6 ×105 mas Słońca), a mimo to widmo promieniowania jądra galaktyki jest jak najbardziej typowe dla galaktyk Seyferta typu 1. NGC 4490 NGC 4490 (również PGC 41333 lub UGC 7651) ? galaktyka spiralna z poprzeczką (SBcd), znajdująca się w gwiazdozbiorze Psów Gończych. Odkrył ją William Herschel 14 stycznia 1788 roku. NGC 4490 zniekształciło bliskie spotkanie z towarzyszącą jej galaktyką NGC 4485. Ta para galaktyk nosi oznaczenie Arp 269 w Atlasie Osobliwych Galaktyk i znajduje się w odległości około 25 milionów lat świetlnych od Ziemi. Moment najbliższego zbliżenia galaktyki te mają już za sobą i obecnie oddalają się od siebie. NGC 4631 NGC 4631 (również PGC 42637, UGC 7865, czasem nazywana ?galaktyką Wieloryb?) ? duża galaktyka spiralna z poprzeczką (SBcd), znajdująca się w gwiazdozbiorze Psów Gończych. Została odkryta 20 marca 1787 roku przez Williama Herschela. NGC 4631 znajduje się w odległości około 25 milionów lat świetlnych od Ziemi i rozciąga na 140 tys. lat świetlnych. Ma wydłużony, klinowy kształt, wyraźnie zniekształcony. Satelitą tej galaktyki jest mała galaktyka eliptyczna NGC 4627. Obie razem zostały skatalogowane jako obiekt Arp 281 w Atlasie Osobliwych Galaktyk Haltona Arpa. W pobliżu znajduje się inna zniekształcona galaktyka NGC 4656. Zakłócenia tych trzech galaktyk oraz widoczne na innych długościach fal strugi gazu sugerują, że wszystkie trzy galaktyki w przeszłości znacznie zbliżyły się do siebie. NGC 4631 wytworzyła wokół siebie halo gorącego gazu świecącego w paśmie rentgenowskim. Do tej pory w NGC 4631 nie zaobserwowano żadnej supernowej. Na prawo do góry znajduje się NGC 4656 (również PGC 42863 lub UGC 7907) ? magellaniczna galaktyka spiralna z poprzeczką (SBm), znajdująca się w gwiazdozbiorze Psów Gończych. Odkrył ją William Herschel20 marca 1787 roku. Galaktyka ta przypomina swym kształtem kij hokejowy. Jej jasna, zakrzywiona północno-wschodnia część została skatalogowana w New General Catalogue jako NGC 4657, gdyż dawniej sądzono, że to osobny obiekt. To zniekształcenie galaktyki NGC 4656 jest spowodowane najprawdopodobniej oddziaływaniem grawitacyjnym z sąsiednią galaktyką NGC 4631. Innym produktem ubocznym tego zderzenia jest prawdopodobnie pływowa galaktyka karłowata (tidal dwarf galaxy) NGC 4656UV znajdująca się w pobliżu zakrzywionego końca galaktyki NGC 4656 i dobrze widoczna w ultrafiolecie. NGC 5033 NGC 5033 (również PGC 45948 lub UGC 8307) ? galaktyka spiralna (Sc), znajdująca się w gwiazdozbiorze Psów Gończych w odległości 40 milionów lat świetlnych. Została odkryta 1 maja 1785 roku przez Williama Herschela. Galaktyka ta ma ponad 100 000 lat świetlnych średnicy. Należy do galaktyk Seyferta. A tu z Canona z https://astronomiaamatorska.blogspot.com/2011/11/ngc5033-z-sesji-36-niepublikowanej.html PS. Nie jestem demonem formy pisanej więc pozwoliłem sobie zaczerpnąć informacje z wikipedii. Jak będzie pogoda takich przeglądów planuje wykonać więcej Źrodło: Wikipedia. Zdjęcia: Zdzisław Kołtek
    1 punkt
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.

© Robert Twarogal * forumastronomiczne.pl * (2010-2023)