Skocz do zawartości

Ranking użytkowników

Popularna zawartość

Treść z najwyższą reputacją w 08.02.2019 uwzględniając wszystkie miejsca

  1. Spica jest gwiazdą niebieską, zaś Arktur ma barwę złotawą (wpadającą nieco w miedź), więc żadne z nich nie pasuje do podanego opisu. Ja - podobnie jak miron - stawiam na Antaresa. I również kładę nacisk na słowo "prawdopodobnie" A do naszego młodego kolegi (Astrobaran) mam wielką prośbę: staraj się prościej formułować swoje myśli i pytania. Używaj znaków przestankowych, dużych liter, nie kalecz słów i w ogóle - dbaj o poprawność pisowni. Kurcze, polski to jest nasz język ojczysty! Z przerażeniem odkrywam coraz liczniejsze dowody na to, że w niedalekiej przyszłości młodzi Polacy zejdą do poziomu sformułowań w stylu: "Kali chcieć, Kali rozumieć". To jest naprawdę ważne w jaki sposób mówimy i piszemy. Prawdę mówiąc, ta kwestia nie daje mi spać równie mocno jak blask Antaresa o poranku. Pozdrawiam
    9 punktów
  2. Ta mgławica dosłownie tonie w blasku Merope ( 23 Tauri) czyli jednej z gwiazd gromady Messier 45 - Plejad. Dużo kosztowało mnie dobranie parametrów ekspozycji, ale w końcu się udało. L: 24x20 sekund, RGB: 10x120 sekund na kanał. Zabawne jest to, że to nietypowe LRGB wykonałem w całości z Warszawy-Wesołej, spod domu Takahashi FS 128, kamera ATIK ONE 6.0 na ASA DDM 60. Skala 0,7 arcsec/piksel. Z dedykacją i wyrazami szacunku dla Lukosta
    7 punktów
  3. Mars ponownie blisko Urana.
    4 punkty
  4. Dzisiejszy sierp ze światłem popielatym. Samsung NX1000 @200 mm.
    4 punkty
  5. 60P/Tsuchinshan ? kometa krótkookresowa, należąca do rodziny Jowisza. Kompozycja 5 klatek po 3min. z dzisiejszej nocy, FSQ106, STL11000M, z zaznaczoną siatką współrzędnych.
    3 punkty
  6. Pierwszy w tym roku. ED80, ASI 178mm, filtr zielony. Stack z 5500 klatek 1/40 s. Obróbka Registax5 oraz FastStone.
    3 punkty
  7. Po długiej przerwie, wczoraj udało mi się coś upolować. Mimo że na niebie było mleko, zdjęcia wyszły całkiem całkiem Airbus A380-841, HS-TUD, Thai Airways Airbus A380-841. D-AIMF, Lufthansa
    3 punkty
  8. NGC6826 9.9.2019 11L x300s 5R 4G 5B x200s
    2 punkty
  9. Pogoda du*a. Więc wieczory czasem trzeba znów poświęcić na coś innego. Powrót do małej kolejowej dioramy (ok 90x40), której przy obecnym 'samozaparciu' skończenie przewidywane jest na przyszłą dekadę. Pierwsi ludzie się pojawiają. Drugi plan i ten mały kamol w tle to fragment meteorytu Campo del Cielo. Też będzie częścią dioramy.
    2 punkty
  10. "Tabela Wimmera" znacząco wpłynęła na losy mojego teleskopu. Kiedy półtora roku temu (lato 2017) układałem sobie w głowie kolejne jego losy, zapragnąłem utworzyć jakąś bazę danych obiektów. Już wtedy myślałem o funkcjonalności GoTo, więc na początek w bazie danych miały pojawić się jakieś gwiazdy do kalibracji systemu. W międzyczasie studiowałem fora astronomiczne w poszukiwaniu wiedzy i pomysłów, a w szczególności działy ATM/DIY i naprawdę, jak z nieba, spadł mi wtedy wątek o Tabeli. Połknąłem tą ideę w całości i zabrałem się za wprowadzanie treścii do bazy danych MySQL. Nie miałem wtedy jeszcze Raspberry Pi, ale czułem, że to może się przydać. Przyznałem się Wimmerowi, że buduję tą bazę danych, a kiedy sie dogadalismy co do szczegółów, zaproponowałem, że opublikuję bazę w ramach Jego wątku. Jest to jak najbardziej po drodze z tym, że baza danych jest odzwierciedleniem Tabeli w formie ?papierowej?. Szybko jednak okazało się, że warto dodać do Tabeli to i owo, zatem poniżej znajdzie się opis wszystkich kolumn, jakie zawiera baza. Chcę, żeby było oczywiste, że idea Tabeli nie została zmieniona, a każdy miłosnik ATM/DIY może łatwo sobie tą bazę pobrać i używać do swoich projektów. Nie roszczę sobie żadnych praw do jej treści, tak, jak nie robi tego Wimmer. Miło jednakże będzie, jesli ktoś wspomni o pracy włożonej w bazę. Domyślam się, że nie uniknąłem błędów w liczbach, literówek, czy błędnych nazw obiektów, dlatego proszę o ich wskazywanie. Bardzo ważne jest też, by już na samym początku poinformować, iż dane o rektascensji, deklinacji, magnitudo i rozmiarach kątowych obiektów zostały pobrane z Wikipedii, na co Wimmer się zgodził, gdy skonfrontowałem z Nim różnice w wielkościach liczbowych. Dogadalismy się, że wyjdzie w praniu, które dane są poprawne. Użytkownicy mogą sami zgłaszać takie poprawki, za co będziemy obaj wdzięczni. Zdarzało się też, że nie znalazłem jakiejś nazwy lub numeru katalogowego obiektu, będe więc wdzięczny również i za to. Baza danych to również tabela, więc najprościej mi będzie opisać każdą kolumnę z osobna. nr | Rzecz oczywista - numer kolejny obiektu. Numery Obiektów Głębokiego Nieba (DSO), asteryzmów i układów wielokrotnych odzwierciedlają "Tabelę Wimmera" w oryginale, liczby 4-cyfrowe wskazują gwiazdy, jakie posłużą mi do celów GoTo. Liczby 5-cyfrowe to obiekty Układu Słonecznego. name i name_pl | Nazwa obiektu, której Wimmer nie wprowadza. Jako, że posługuję się wyświetlaczem LCD, a docelowo zamierzam użyć pełnego ekranu i wyświetlać wszystkie informacje o wybranym obiekcie (możliwe, że na telefonie lub tablecie przez VNC), ta informacja oraz kolejne dodane mogą być bardzo atrakcyjne. Z racji miejsca zamieszkania istotną jest dla mnie dwujęzyczność mojego oprogramowania i bazy danych. W tym przypadku pierwszą w bazie jest nazwa anglojęzyczna, drugą - polska. messier | Numer obiektu w Katalogu Messiera. ngc | Numer obiektu w Katalogu NGC. others | Inne numery katalogowe, jakie można znaleźć w Tabeli lub w sieci. type i type_full | Podobnie jak Wimmer, zastosowałem kategorie obiektów, dzięki czemu można sobie pogrupować obiekty w SQL i np. zawęzić wycieczkę po niebie do jednej kategorii. Ta konkretnie kolumna zawiera skrót kategori w języku angielskim, zaś kolumna druga - pełną nazwę kategorii, odpowiednio: Ast - asterism, Ga - galaxy, GC - globular cluster, MS - multiple system, N(D)+OC- nebula (diffuse n.) + open cluster, N(E) - nebula (emission n.), N(E)+OC - nebula (emission n.) + open cluster, N(E+R) - nebula (emission n. + reflection n.), N(P) - nebula (planetary n.), OC - open cluster, OC+N(E) - open cluster + nebula (emission n.), OC+N(E+R) - open cluster + nebula (emission n. + reflection n.), S - star, SS - Solar System, SC - stars cloud. (n. = nebula, skrót wynikający z limitu miejsca na wyświetlaczu LCD 4x20) type_pl i type_full_pl | Jak wyżej, polskie kategorie obieków, odpowiednio: Ast - asteryzm, ChG - chmura gwiazd. Ga - galaktyka, G - gwiazda, GrK - gromada kulista, GrO - gromada otwarta, GrO+M(E) - gromada otwarta + mglawica (m. emisyjna), GrO+M(E+R) - gromada otwarta + mglawica (m. emisyjna + m. refleksyjna), M(D)+GrO - mglawica (m. dyfuzyjna) + gromada otwarta, M(E) - mglawica (m. emisyjna), M(E+R) - mglawica (m. emisyjna + m. refleksyjna), M(E)+GrO - mglawica (m. emisyjna) + gromada otwarta, M(P) - mglawica (m. planetarna), US - Układ Słoneczny, UW - uklad wielokrotny, (m. = mgławica, skrót wynikający z limitu miejsca na wyświetlaczu LCD 4x20) season_1 i season_2 | Ten parametr pozwala na ograniczenie listy obiektów do jednie tych widocznych na niebie w przedziale miesięcy podanych w obu polach. constellation i constellation_pl | Nazwa gwiazdozbioru, w którym należy szukać obiektu. w_magnitude | Pozorna jasność obiektu. Przedrostek "w_" oznacza w tym przypadku (i w kilku kolejnych), że wartość ta została pobrana z Wikipedii. Jest to liczba rzeczywista z miejscami po przecinku, przecinek dziesiętny w postaci kropki, nie przecinka - jest to standard w programowaniu. w_ra_h, w_ra_m, w_ra_s | Rektascensja wyrażona w składowych wartościach godzin, minut i sekund. Przybiera wymiar kąta godzinnego. w_dc_st, w_dc_m, w_dc_s | Deklinacja wyrażona w składowych wartościach stopni, minut i sekund. ra_apm, dc_apm | Ruch własny obiektów przydatny do prawidłowego wyznaczania ich położenia w odniesienia do J2000.0. Parametr ra_apm przybiera wymiar sekund kąta godzinnego. difficulty | Poziom łatwości/trudności w zlokalizowaniu/obserwacji obiektu, odzwierciedla podejście Wimmera. Przybiera watrości 1, 2 i 3, czyli łatwy, średni i trudny. size | Rozmiar obiektu w ujęciu niezbędnego powiększenia, żeby łatwo było go obserwować. Jako, że Wimmer posługuje się dwoma wartościami, ja również pozostałem przy dwóch: L - large, czyli duży - można stosować małe powiększenia, S - small, czyli mały - należy użyć do obserwacji dużych powiększeń. W niektórych przypadkach Wimmer nie umieścił ikony symbolizującej rozmiar, wtedy też pozostawiłem to pole puste. Mogę sam zdefiniować te wartości na podstawie moich przyszłych obserwacji, to jednak potrwa. app_size_1, app_size_2 | Rzeczywiste rozmiary kątowe obiektów pobrane z Wikipedii. Zastosowałem tu ciągi zamiast liczb, a to ze względu na jednostkę następującą zaraz po liczbie, odpowiednio: d - degree, czyli stopień, m - minuta kąta, s - sekunda kąta. binoculars | Tym parametrem Wimmer oznacza obiekt, który szczególnie dobrze widać w lornetkach lub stosując naprawdę małe powiększenia w teleskopach - ze względu na duże rozmiary kątowe. Parametr przybiera wartość binarną 1 lub 0, co oznacza "tak" lub "nie". have2see, have2show | Ten zestaw parametrów mówi dosłownie: "musisz to zobaczyć" i "musisz to pokazać innym" - oczywiście nie trzeba tego tłumaczyć. Podobnie jak w przypadku lornetki, parametry przyjmują wartości binarne 1 i 0. details | Dodatkowe ciekawe informacje znalezione w Wikipedii, jak np. separacja układów wielokrotnych, jasności pozorne ich elementów składowych, itp. comments i comments_pl | Dodatkowy komentarz, jak np, rzeczywista liczba elementów układu wielokrotnego gwiazd, czy gromad, dokładne położenie na tle innego obiektu, itp. page | Nr strony, na której w oryginale Tabeli znajdują się mapki, szkice i opisy. Prawdopodobnie ten parametr nie będzie rozwijany i kolumna zostanie usunięta z bazy, ponieważ nie wnosi nic do jej elektronicznej postaci. checked | Parametr wprowadzony przeze mnie na potrzeby "odhaczenia" obiektu, który już widziałem przez mój teleskop. Ma to ułatwić filtrowanie kolejnych obiektów do obserwacji. map, sketch_1, sketch_2, picture_1, picture_2 | pola binarne dużego rozmiaru z przeznaczeniem odpowiednio na mapki autorstwa pana Janusza Willanda, dwa szkice z Tabeli i dwa zdjęcia, np. z Wikipedii. Obecnie pola te są puste. W przyszości do pobrania będą dwie wersje bazy: z grafiką (duży rozmiar) i bez niej (rozmiar mały). description i description_pl | Opisy tekstowe pochodzące z Tabeli i ich tłumaczenie na język angielski. Kilka opisów wprowadziłem testowo, docelowo umieszczone będa wszystkie dostępne w Tabeli opisy. A tutaj znajduje się plik *.sql, który można zaimportować do serwera MySQL: http://www.astro-art.pl/wp-content/uploads/2019/02/TabelaWimmera_v3.2.1.sql_.zip
    2 punkty
  11. Proszę nie używać zapisu w systemie binarnym
    2 punkty
  12. Seria Cosmic Challenge zaktualizowana do lutego 2019.
    2 punkty
  13. Najlepszego dla naszych astrochłopaków, którzy dzisiaj obchodzą urodzinki, pogody i zdrowia, pieniążków i spełnienia marzeń, 100 lat!
    1 punkt
  14. Przygotowując się do kolejnej odsłony OT, wymyśliłam zacny obiekt do opisania. Tak zacny, że gdy miałam zacząć pisać tekst, sprawdziłam raz jeszcze czy aby na pewno nie pojawił się już wcześniej... I możecie zgadnąć? W zanadrzu miałam kilka alternatyw, ostatecznie jednak zdecydowałam się na coś zupełnie innego. Ktoś może mi teraz powiedzieć, że rzucam banałem, ale na swoje usprawiedliwienie przytoczę pewną sytuację, której wspomnienie zresztą zdecydowało o wyborze tego obiektu. Rzecz działa się na ostatnim zlocie w Zatomiu, kiedy to podczas jednej z rozmów o astrofotografii Kenny wspomniał o swoim zdjęciu M 78. W dalszym toku dyskusji kilka osób zaczęło zastanawiać się czy jest ona dostępna dla wizuala, czy stanowi duże wyzwanie. Szybko wytłumaczyłam, iż to naprawdę jasny i łatwy do odnalezienia obiekt, ale zdziwiło mnie, że nie jest to tak oczywiste jak mogłoby się wydawać? Zatem przechodząc do meritum: M 78 (NGC 2068) jest łatwa do zlokalizowania ? świeci ok. 2,5° na północny wschód od ? Ori (zeta Orionis, Alnitak) ? najbardziej na wschód wysuniętej gwiazdy pasa Oriona. Została odkryta na początku 1780 r. przez Pierre?a Méchaina, a 17 grudnia tego samego roku Charles Messier dodał ją do swojego katalogu. Oddalona o ok. 1600 lat świetlnych należy do Obłoku Molekularnego w Orionie, podobnie jak pobliskie M 42, Płomień czy Koński Łeb. Nawiasem mówiąc, być może właśnie z powodu sąsiedztwa takich celebrytek wynika fakt, że częściej bywa pomijana i to mimo, że z jasnością aż 8,3 magnitudo jest najjaśniejszą mgławicą refleksyjną na niebie. Gdy dodamy do tego rozmiar ok 8? x 6? okaże się, że nasz cel jest do namierzenia już w lornetce 10x50. Natrafiłam nawet na informację, że pod ciemnym niebem da się ją wyłapać w maleństwie pokroju 5x30, chociaż podchodzę do tego trochę sceptycznie (z drugiej strony Panasmaras pewnie by potrafił ). W dużych lornetach bądź mniejszych teleskopach mgławica przypomina trochę kometę z podwójnym jądrem (dwie gwiazdy zanurzone w jej wnętrzu) i o kształcie zbliżonym do wachlarza ? z jednej strony mocno odciętą od tła nieba, z drugiej zaś delikatnie rozmywającą się w otchłani Kosmosu. Kilkanaście minut kątowych na północ można dostrzec trochę mniejszą, choć podobnej jasności mgiełkę, która otula gwiazdę 10-tej wielkości ? to NGC 2071. Teleskop 12 calowy (a w bardzo dobrych warunkach może nawet 8-10 calowy) pokaże nam, że M 78 nie rozmywa się tak regularnie w przestrzeni, lecz jest postrzępiona, a w jej skład wchodzą dwie kolejne mgławiczki refleksyjne, skatalogowane jako NGC 2064 i 2067, przy czym tę drugą od głównej części obiektu oddziela ciemne pasmo znane jako LDN 1627. Uważny obserwator patrząc już przez lornetkę z pewnością zwróci uwagę, że otoczenie naszego celu jest niezwykle ubogie w gwiazdy, a to za sprawą ciemnych pyłów zlokalizowanych w tamtym rejonie nieba. Dodam tu jeszcze, że ponieważ mamy do czynienia z mgławicami refleksyjnymi (świecącymi, dzięki odbijaniu światła pochodzącego z pobliskich gwiazd), na nic nie zdadzą się tu filtry mgławicowe. Po lewej: Jak na 15" szkic ten nie ukazuje zbyt wielu szczegółów, jednak urzekł mnie swoją "czystością" i estetyką. Źródło: https://astronomysketchoftheday.wordpress.com/2014/06/04/m78-a-profile-of-tropical-fish/ Po prawej: Takie widoki oferuje 20" teleskop, na żywo muszą być niesamowite! Źródło: http://www.chippingdaleobservatory.com/gallery/index.php?level=picture&id=358 Kilka minut kątowych na południe od Messier 78, 23 stycznia 2004 roku Jay McNeil odkrył nieznaną wcześniej mgławicę, robiąc zdjęcia za pomocą 3-calowego teleskopu. Analiza fotografii tego rejonu z poprzednich lat pokazała, że obiekt nie był widoczny ani w listopadzie 2003 r., ani wcześniej w 1988 czy 1951, widnieje natomiast na zdjęciu z roku 1966. Dalsze obserwacje i badania powiązały mgławicę z młodą rodzącą się dopiero gwiazdą, jednak wciąż nie jest pewna przyczyna zmian jasności nowo odkrytego obiektu. Gwiazda ta nosi oznaczenie V1647 Orionis, dla zainteresowanych wrzucam link do danych fotometrycznych i spektroskopowych zebranych w latach 2004-2006. Oprócz tego, w obrębie M 78 zlokalizowanych jest kilkanaście obiektów Herbriga-Haro, a także mgławica o numerze 106 w jakże egzotycznym katalogu Bernes. Po lewej - źródło: http://olegbr.astroclub.kiev.ua/?tag=bernes-106 Po prawej: Zmiany jasności mgławicy odkrytej przez McNeila. Źródło: https://news.astronet.pl/index.php/2004/02/22/n3955/ W prawdzie pogoda tej zimy nie rozpieszcza, jednak tym razem OT to nie lukostowa paskuda pokroju Sh 2-308 , lecz przyjemny i niezbyt wymagający cel warty przypomnienia. Dlatego, gdy tylko ujrzysz za oknem przebijające się gdzieniegdzie gwiazdy, nie pomijaj tej mgławicy na rzecz innych klasyków, ale spojrzyj na nią i daj znać jak poszło!
    1 punkt
  15. Zimowa sesyjka z Taurusem po prawie 8 miesiącach przerwy... Głupie pomysły dotyczące sprzedaży dużego lustra momentalnie porzuciłem.
    1 punkt
  16. W gwiazdozbiorze Panny w otoczeniu licznych galaktyk możemy obserwować kolejną jasną kometę Iwamoto, nazwaną tak na cześć odkrywcy - miłośnika astronomii. Jasność komety systematycznie rośnie i wynosi obecnie około 8,5 mag, co sprawia, że jest dobrze widoczna na zdjęciach wykonywanych za pomocą małych teleskopów. Kometa zbliża się do Ziemii w związku z tym jej pozorny ruch na tle gwiazd z dnia na dzień rośnie (0,08"/sek, 0,05"/sek) co sprawia, że jej fotografowanie jest dużym wyzwaniem. Iwamoto rozwinęła już subtelny warkocz, ale może wkrótce będzie bardziej okazały. Kompozycja wykonana za pomocą astrografu o średnicy 127mm f5.3 oraz profesjonalnej kamery FLI ProLine PL16803 o łącznym czasie ekspozycji 17min.
    1 punkt
  17. Sto lat i trochę dłużej oraz duuuuuuużo zdrowia i ciemnego czystego nieba!!!
    1 punkt
  18. Też mam wrażenie że to chichi-śmichi sam nick daje tu do myślenia, myślę jednak że nie ma głupich pytań i że warto odpowiedzieć. Jak nie jemu to komuś innemu może się przydać.
    1 punkt
  19. Dzięki uprzejmości Piotrka K. mogłem rozebrać jego 150/750 i przymierzyć lustra do mojego projektu Wszystko pomierzyłem, zogniskowalem obraz w okularze na dalekich latarniach i tak mogłem już skręcić obydwa tubusy do boxa kolimacyjnego. Teraz lorneta jest już w całości i czeka na wycięcie bafli które nastąpi (oby) w przyszłym tygodniu Niestety pojawia się problem którego się spodziewałem czyli wielkość dwucalowej kątówki. Patrząc od boku ma ona 76 mm długości, przez co bez przeróbek rozstaw oczu byłby właśnie taki, a jest to niedopuszczalne. Na szczęście jest już patent na obcięcie tyłów kątowki i zeszlifowania lusterka pod kątem 45* więc rozstaw oczu będzie regulowalny już od zakresu 60 mm.
    1 punkt
  20. Na sąsiednim forum Paweł Radomski zainicjował ciekawy temat mgławicy IC 349 . Ma kilka nazw - Barnard's Merope Nebula, Mgławica Kapucyn. 24x20 sekund luminancji. FS 128, ATIK ONE6.0 na ASA DDM 60. Crop i resize. Opis ? Edytowane teraz przez wessel
    1 punkt
  21. Czystego ciemnego nieba, bezksiężycowych nocy, wielkich teleskopów i końskiego zdrowia żeby się tym wszystkim cieszyć przez cały rok!
    1 punkt
  22. Spełnienia planów, dobrej astro-pogody, no i przynajmniej te 100 latek w zdrowiu, szczęściu i dostatku. ?
    1 punkt
  23. Wszystkiego Najlepszego! 100 Lat życzę i spełnienia marzeń w naszym astro-hobby!
    1 punkt
  24. Chłopaki, spełnienia marzeń, zdrowia i najlepszego przez 100 lat
    1 punkt
  25. Michale SZKLARZU - 100 latek, czystego nieba, nieograniczonej kaski na astrograty i spełnienia marzeń Pozostałym Jubilatom również wszystkiego NAJ
    1 punkt
  26. Polaris pewine sam się nie pochwali, to ja pochwalę jego - na Astronocach pojawił się własnie dwusetny artykuł! Miło jest widzieć, że portal, który dla wielu z nas słusznie zapracował przez lata na miano kultowego i legendarnego, wciąż jest żywy. Polarisku, życzymy Tobie sił, weny i czasu na dalsze ubogacanie merytoryczną treścią astronomicznej sfery polskiego internetu. Niech moc będzie z Tobą!
    1 punkt
  27. Dzisiaj przypadkiem neta przeglądając na komórze takie coś trafiłem. https://www.wykop.pl/wpis/38792013/astrofotografia-roku-2018-w-konkursie-im-henka-kow/ Jak widać Konkurs jest dostrzegany tu i ówdzie Pozdrawiam i jeszcze raz winszuje Laureatom
    1 punkt
  28. Dzisiejszy sierp zanim zaczął wchodzić w syf bliżej horyzontu. GSO 12", Canon 50d
    1 punkt
  29. Jakiż piękny i dokładny opis, idealne uzupełnienie głównego tekstu, dziękuję A te "szkice szkiców" nazwałabym pełnoprawnymi szkicami, wyglądają bardzo estetycznie, a co najważniejsze świetnie oddają rzeczywisty widok - mam akurat świeże porównanie, bo ostatniej nocy patrzyłam na M 78 przez podobny sprzęt, czyli lornetki 10x50 i 25x100. W mniejszej dwururce również nie udało mi się wyzerkać NGC 2071 (być może znaczny wpływ miał tu brak statywu), za to większa lorneta pokazała, że faktycznie coś tam jest - w pierwszej chwili nie miałam stuprocentowej pewności czy na pewno ją widzę, ale poświęcenie jej trochę więcej czasu rozwiało wątpliwości. Swoją drogą zawsze zadziwia mnie, że gdy spojrzy się chociażby w rejony gwiazdozbioru Jednorożca, z pola widzenia kipi ogrom gwiazd, one wręcz chcą się na nas wysypać, a zaraz obok tego bogactwa trafia się na miejsce ciemnej pustki, w której środku tkwi M 78 z towarzyszką. Ta nagła zmiana otoczenia powoduje otrzeźwienie, wyrywa z transu rozgwieżdżonego nieba, sprawia, że zaczynam się zastawiać czemu w skrzącym ramieniu naszej Galaktyki nagle pojawia się mroczna dziura, czy to optyka zaparowała czy ona po prostu tam jest? Ciekawe odczucia. Dziękuję! Mogłam się spodziewać, że pewnie znasz taki katalog, podziwiam za ogrom wiedzy! Może kiedyś też wejdę na tak wysoki poziom wtajemniczenia znajomości nieba i doświadczenia obserwacyjnego
    1 punkt
  30. Szanowna Ciekawska Damo, podnoszę rękawicę rzuconą na ziemię (a właściwie w niebo) i spróbowałem się dzisiaj z Twoim OT tj. M 78 (NGC2068) w środku tygodnia. Miałem niezły oręż. Otóż władałem mieczami obusiecznymi (a właściwie obuocznymi), czyli lornetkami 10x50 i 30x100. Największymi przeciwnościami były niezbyt dobre warunki, które około 20,00 pozwoliły mi na dostrzeżenie nieuzbrojonymi oczami gwiazd o wartości nie więcej jak 5 mag, a zerkaniem max. 5,2 mag. Niemniej jednak mimo moich obaw M 78 w lornetce 10x50 widziana natychmiastowo na wprost jako pojaśnienie, dość zwarte, bardzo podobne do słabej komety o koncentrycznym kształcie bez widocznego warkocza. W 10x50 tuż nad M78 i lekko na lewo majaczyło również pojaśnienie, ale mniejszych rozmiarów i bardziej subtelne. I myślałem sobie w duchu to może widzę sąsiednią NGC 2071, jednak wydawało mi się to nierealne. I słusznie, gdyż po powrocie do domu w programie ustaliłem, że prawdopodobnie widziałem dwie niedaleko oddalone od siebie gwiazdy w rejonie tej mgławicy o jasności ok. 10 i 11 mag czyli w lornetce 10x50 na skraju dostrzegania zerkaniem, co pewnie powodowało sugestie, że te gwiazdy to słaba mgławica. Natomiast dla porównania mgławica NGC 2024 (Płomień) w lornetce 10x50 niewidoczna, chociaż miałem wrażenie że koło Alnitaka jest jakieś zamglenie. Natomiast w lornetce w konfiguracji 30x100 przedmiotowa M 78 oczywiście wyraźniejsza i tez "kometowata", przy czym tym razem był widoczny rozchodzący się od centrum w dól i nieco na lewo jak gdyby warkocz, który był jednak bardzo krótki, ale jednocześnie dość szeroki. Nad i nieco na prawo bezpośrednio nad głową tej jak gdyby komety widoczne też bardzo słabe przyciemnienie. Tym razem do sąsiedniej NGC 2071 jestem bardziej przekonany, że widziałem jej bardzo subtelne pojaśnienie. Dla porównania mgławica NGC 2024 (Płomień) w lornetce 30x100 w dzisiejszych warunkach widoczna jako dość szerokie pojaśnienie (szersze, ale słabsze niż M78) z wyraźnym, może nie płomieniem, ale przyciemnionym pasem o kierunku mniej więcej góra-dół. Na koniec moja próba przekazania widoków bieżącego OT na rysunkach. Bardzo uproszczona forma (nigdy nie robiłem szkiców obserwacyjnych) taki szkic szkicu. M78 w lornetce 10x50 i w lornecie 30x100
    1 punkt
  31. Dzisiejszy 3% zachodzący cienias. w lornetce 10x50 w lornetce 46x100
    1 punkt
  32. Ostatnia styczniowa maszyna: 31sty19 Lenov-Sopuk-Ronex-Kolob ETD131 AUH-IAD B789 A6-BLB FL360 G1322
    1 punkt
  33. Pogoda to jakiś dramat. Ostatnie obserwacje grubo ponad 2 miesiące temu a w ciągu tego czasu miałem może trzy dni bez chmur podczas których mogłem zapolować na samoloty. 16gru18 Udrel-Kolob SAS778 ATH-CPH A20N EI-SIE FL380 G1458 17sty19 N133 JF11 DHF-ARN B77W 80-1111 FL320 G1353 (406 operator na matrycy - Japan Air Self Defence Force) 19sty19 Kenin-Kolob UAL85 TLV-EWR B772 N57016 FL320 G1347 19sty19 Lenov-Kolob THY33 IST-IAH B77W TC-JJP FL300 G1438
    1 punkt
  34. Dziś miałem miłe odwiedziny, nie należące do zbyt częstych. Zjawił się u mnie myszołów (zwyczajny?), a kilka minut później dołączył do niego drugi. Nie wiem czy to był samiec i samica. Nie zdążyłem też uchwycić ich jednocześnie, więc na pierwszej fotce pierwszy gość, a na dwóch kolejnych drugi. Na ziemi, poniżej drzewa na którym siedziały ptaki, leżał sobie inny ptak, ale nie wiem, czy padł ofiarą myszołowów czy jakiegoś kota i nie jestem pewny co to (gołąb?). Zdjęcia przez Nikona 10/50 EX z okna.
    1 punkt
  35. A być może no w końcu wcisnąłeś kółko w kwadrat
    1 punkt
  36. Dość rozrabiania - wysłałem wnuka w kosmos
    1 punkt
  37. Pewnie że warto,tylko że ta niewielka wysokość nad horyzontem gdy będzie już dostatecznie ciemno aby można słabe obiekty wychwycić gołym okiem stwarza nie lada przeciwności. Ciemne i przejrzyste niebo o którym wspomina Piotr jest z pewnością sprzymierzeńcem,podobnie jak i dobór miejsca obserwacji.Szansę z pewnością zwiększy ulokowanie się z sprzętem obserwacyjnym na jakimś wzgórzu wyraźnie górującym nad okolicą. Dobrej pogody i super wrażeń Pozdrawiam
    1 punkt
  38. Długo się wahałem czy publikować tą fotę, bo nie jestem z niej do końca zadowolony. Pogoda była ok, lecz mgła towarzyszyła przez połowę nocy. Klatki zbierałem 30.12.2016 w Ostoi Ciemnego Nieba w Izdebnie przy głównej drodze z Wronek do Międzychodu, więc auta zrobiły swoje... Ciężko się obrabiało ten materiał. A może klatki 600s dla L to za krótko dla tego obiektu moim zestawem? No nic, oceńcie sami 29x600s L 10x300s RGB bin2 NEQ-6, TS TRIPLET APO 90/600, TS 80/330, ALccd 5T, ATIK383L+
    1 punkt
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.

© Robert Twarogal * forumastronomiczne.pl * (2010-2023)