Ranking użytkowników

Trafił mi się dzisiaj miedzy chmurami i w pięknym kontraście A340-642 Lufthansa Munich - Tokyo 10,058m 976km/h

Dawno tu nic nie było no to wrzucę klateczkę z ostatniej nocki, która o dziwo była dość owocna ale tylko na wybrzeżu. Tak zakończyłem około 3 z minutkami z Apusiem 90/600 i QHY 183C przy 120s gainem 11 i offsetem 12 posadzonym na iOptronku ZEQ25GT

Bardzo zimna ale za to jaka gwieździsta noc! Guiding działa, w dekilnacji trochę leci, szkoda, że nie da się guidować. Jedynie może pomóc kwestia ustawienia na polarną, wspomagałem się PHD ale i tak ciężko to ustawić idealnie. Rogi za to dalekie od ideału ?no ale cóż... Na szybko obróbka bo już prawie 4:00 w nocy. 1100D mod, Sonnar [email protected], 10x300s. Bez klatek kalibracyjnych.

Wreszcie udało mi się zebrać trochę materiału a dokładnie 2 godziny 4 minuty i 30 sekund! Zdjęcie jest prawie finalne, bo obecne jest na darkach robionych w temperaturze 18 stopni. A wczorajszą sesje robiłem w temperaturze 8-10 stopni. Rożnica spora i więc darki raczej nie zrobiły swojej roboty - bo troszkę szumu jest..... Ale samo zdjęcie mi się podoba - fajny obiekt z paroma galaktyczkami w tle;) 83 lighty po 90s (temp 8-10 st) masterdark (temp 18 st) EQ6R-Pro, TS APO 100Q, Canon EOS 200D niemod, ISO 1600

Wczorajsza łuna i oświetlona, blisko mnie zwieszająca się chmurka.

Wczorajsze, na żywo wyglądały zniewalająco

jeszcze trochę jaśniej

Straszny szum, dla tej puszki to iso 800 będzie odpowiednie, tym bardziej z miasta.

W Gdyni ładne chmurki:

Swiatlosiła f5. Potrzebujesz dość dobrych okularów klasy ES, LVW, Morpheus. Barlowa bym odpuścił i kupił dwa używane lub nowe ES 82 stopniowe np. 14mm i 8,8mm ewentualnie 11mm i 6,7mm. A w przyszłości wymienił tego 25mm z zestawu na ES 24mm.

Chyba z podziemi jeszcze fotki tu nie było - nie potrafię odnaleźć autora ale nawet jeśli to fotomontaż to jest super Jaskinia Prohodna w Bułgarii, której nazwa to ,,Oczy boga"

7. Jacoby 1 Przeglądając IDSA na granicy Wolarza ze Smokiem napotkałem bohaterkę wyzwania. Nie znalazłem za dużo informacji o tej planetarce, ledwie kilka zdjęć z krótkim opisem. Uwe Glahn opisał ją jako bardzo dużą, rozproszoną o pierścieniowatym kształcie po jej obserwacji w 27" lustrze (113x, filtr OIII). Mgławica otacza gorącego białego karła o temperaturze 140000K, ma ok. 60000ly a odkrywcy - Panowie Jacoby oraz van de Steene - dokonali tego w 1993 roku. Rozmiar: 1.43 x 1.08 deg (miał być duży obiekt to jest ) RA: 15h 20m 06.027s Dec: +52° 12' 42.970" Źródło obrazka: http://astro.neutral.org/imagehtml/20160331-jacoby-1-pne.html

Nic dodać, nic ująć !!! Sam mam podobny teleskop (vide stopka) z okularami 8, 13 i 25mm. Najczęściej patrzę przez 13mm. Zrobiłem Ci dodatkowo tabelkę z ww. okularami, żebyś porównał, jakie pola widzenia, powiększenia i źrenice wyjściowe są z tymi okularami:

Taki składak.

Kwietniowe ptaszki. On robił zdjęcia mi a ja jemu 05kwi19 SPFTD C402 SP-FTD 5900ft G1413 18kwi19 Lenov-Baben SVA041 JED-LAX B77W HZ-AK43 FL320 G0843 18kwi19 Meban-Biglu AUA51 VIE-NRT B772 OE-LPF FL350 G1840 20kwi19 Lenov-Kolob SVA041 JED-LAX B77W HZ-AK41 FL320 G0827 21kwi19 Galki-Pobox xxx NHD-OSL C17 02 FL340 G1726 21kwi19 WAW-Evina-Roxup-Kelel LOT531 WAW-BUD DH8D SP-EQB FL230 G1818

Jedna z ostatnich duzych galaktyk na mojej liscie. IOptronCEM60EC, TSAPO100Q, QHY695A L 70x5min, RGB20x5min, Ha 12x15min łącznie ~14h materiału

Prawdopodobnie niektórzy z Was wiedzą, że w galaktyce Messier 100 pojawiła się supernowa oznaczona symbolem SN 2019ehk. Supernowe w M-kach nie są odkrywane zbyt często, średnio 1 na rok - pełna lista dotychczasowych supernowych w galaktykach z katalogu Messiera. Tak się też przypadkowo złożyło, że miałem przyjemność odkryć tę supernową. Słowo "przypadkowo" nie jest ani przesadą, ani kokieterią z mojej strony. Po prostu pewne zdarzenia z tej nocy skłaniają mnie do wniosku, że bardzo niewiele brakowało, aby odkrycie SN 2019ehk trafiło gdzie indziej. Początkowo chciałem pisać w tym wątku, jednak uznałem, że supernowa w M-ce zasługuje na odrębny temat. Pierwsza moja rejestracja 2019ehk (16.5m) nastąpiła 2019-04-29 o 22:27UT i po rozwianiu pewnych wątpliwości 1,5 godziny później zgłosiłem odkrycie do TNS. Obserwacje potwierdzające spłynęły dosyć szybko następnego dnia. Wykonane przez ATLAS, Grzegorza Duszanowicza, włoskich oraz hiszpańskich obserwatorów, oraz moje zdjęcie wykonane za pomocą teleskopu iTelescope.net T24 w Sierra Nevada. Bardzo szybko wykonane zostały już dwie obserwacje spektroskopowe (ATEL12707, ATEL12714). Mimo iż wskazują one obiekt jako supernową, to jej bardzo wczesny etap (jeszcze brak wyraźnych linii widmowych) powoduje, że bardziej precyzyjne określenie typu będzie możliwe dopiero w późniejszych obserwacjach. Aktualnie jest mowa o zgodności widma z profilem kolapsującej, masywnej gwiazdy na bardzo wczesnym etapie zjawiska. Przypuszczalnie będzie to więc supernowa typu II. Zachęcam Was do wybrania M100 jako astrofotograficznego celu najbliższym czasie. Jest też całkiem prawdopodobne, że za kilka lub kilkanaście dni SN2019ehk będzie też w zasięgu obserwacji wizualnej dla posiadaczy grubych newtonów. Warto, biorąc pod uwagę fakt, że supernowa w Messierze to niecodzienny widok, jak i ze względu na niewątpliwą urodę samej M100.

Urzekająca na fotografiach, zwrócona do nas "twarzą??", a zarazem potrafiąca napsuć krwi niewprawionemu obserwatorowi?????. Odkryta przez Pierre`a Mechaina w ?1781 roku, opisał ją słowami " ?mgławica bez gwiazd, ciemna i dość duża o średnicy 6" do 7", między lewą ręką Wolarza a ogonem ?Wielkiej Niedźwiedzicy?". To właśnie Pierre poinformował Charlesa Messiera, który następnie dodał ją jako ostatnią do swojego jakże sławnego katalogu pod numerem sto pierwszym. Musiały minąć 64 lata, bo właśnie wtedy w 1845 roku trzeci Lord Rosse obserwował M 101 przez 72 calowy reflektor. On jako pierwszy zauważył aż dziewięć skupisk obszarów zjonizowanego wodoru rozrzuconych po spiralnych ramionach galaktyki. Poniżej jego szkic, któż by nie chciał zobaczyć takiego widoku na swoje oczy: Galaktyka Wiatraczek jest o 70% większa od naszej rodzimej galaktyki, oddalona od nas o 21 mln lat świetlnych. Jej jasność to aż 8 mag, a rozmiary na niebie to 24,5` x 23,4`. Choć ma dość sporą jak na galaktykę jasność, to i tak by zobaczyć więcej niż jasne jądro potrzebujemy jak to przy takich obiektach ciemnego nieba i miejscówki. Podobno przy bardzo dobrych warunkach galaktykę można dostrzec już lornetce 10x50, na ile to prawda ciężko powiedzieć, może ktoś z Was ją widział w takim sprzęcie. Na pewno dostrzeżemy ją w 6 i 8 calowym newtonie, pojawi nam się jako jasna plamka z niewyraźnym halo. Zabawa zaczyna się w większych lustrach, w nich możemy śmiało podziwiać spiralną budowę galaktyki. W galaktyce możemy zaobserwować obszary zjonizowanego wodoru (HII), które mają swoje oznaczenia w New General Catalogue: źródło:NASA No to jeszcze jak odnaleźć naszą bohaterkę, zaczynamy od odnalezienia Mizara, następnie kierując się po jasnych gwiazdach począwszy od UMa83 (4.6mag), kończąc na HD 1222007 (6.9mag), od tej ostatniej dzieli nas tylko już odległość 55`. Widziałeś naszą bohaterkę? Może dopiero planujesz ją zobaczyć... w każdym bądź razie daj znać jak Ci poszło!

@miron, też zastanawiałem się nad Jacoby 1, ale wizualnie to jeszcze większe dziadostwo niż EGB 6.

A spróbuj coś zrobić z tłem. Nie pytaj, jy...,sis, k...wa, ja p..... Spróbuj co 15 klatek przesunąc kadr o kilka pixeli. Chciałbym pomóc.

Ślimak https://www.astrobin.com/244648/B/?nc=user

Ja korzystam z takiego leżaczka ogrodowego i jestem zadowolony. Siedzisko i oparcie zrobione jest z materiału odpornego na wilgoć. Można oparcie pochylić prawie poziomo. Bardzo ważne jest aby miał oparcie pod łokcie. Stopy mam na ziemi. Jest bardzo lekki. Pamiętam, że kupiłem go na pchlim targu za parę złotych.

Natrafiłem w Auchan na coś takiego. Bardzo wygodne, dwupozycyjne, ale przy odrobinie zdolności DIY można z tego zrobić cuda z regulacjami własnymi i podłokietnikami. Fotel buja się na takich wsporniczkach przy udach, więc po drobnych przeróbkach można zrobić regulację odchylenia do pozycji horyzontalnej. Najważniejsze, że przy moich 182cm głowa leżała wygodnie na materiale, a nie uwierała w poprzeczkę, jak ma to większość tanich leżaków. Za to wielki plus! Cena około 70-80zł. IDEALNY prezent dla żony na majówkę!!!!

Jak kolega napisał, że posiada: To raczej musi obracać tubą podczas obserwacji... ?

Dobra więcej prób nie będzie - chyba;) Dorobiłem darki w podobnej temperaturze w ilości takiej samej jak lighty. Wynik chyba się poprawił - takie moje subiektywne odczucie, A co wy sądzicie - lepiej czy wręcz przeciwnie?

Trochę się pobawiłem materiałem, zrobiłem DBE, szału nie będzie, ale na razie wersja finalna. 1100D mod, Sonnar [email protected], 10x300s. Bez klatek kalibracyjnych.

Bez przesady. Za 5 stów da się kupić choćby używany SW 150/1200 na dobsonie, a to już pełnoprawny sprzęt obserwacyjny.

Dzisiaj zdążyłem - jest miedzy drzewami Canonkiem 550D z kiciakiem złapany.

Na NEQ6 zamiast 80ED pojawił się zupełnie standardowy newton 8". Dokładnie 200/1000 SkyWatcher. Teleskop używany, głównie parkujący w garażu kumpla. Toteż pomyślałem sobie - może by tak popróbować większej skali? Udało mi się zebrać 32 klatki po 300 sek z iso 800 rejestrując je Canonem 1100D mod. Uzbierało się tego 2h 40 min. Do obróbki zacząłem używać jakiś czas temu Astro Pixel Processora i powiem szczerze, jeszcze się w tym programie nie odnajduję. Szczególnie jeśli chodzi o kolory. Ale łącząc siły APP i PS powstało coś takiego jak w załączniku. Powstaje w mojej głowie pytanie, jak to wygląda na Waszych monitorach. Bo ja już małego kręćka dostaję i potrzebuję od tego materiału odpocząć Nie wrzucam pełnej rozdzielczości bo jakieś dziwne artefakty trzeba zamaskować Aa no i skopałem flata, także nie do końca udało mi się poukrywać paprochy ;/ Jeszcze trochę testy 8" i APP potrwają.

Bez komentarza Brawo Jarek! Setup: FS 128 i ATIK 6.0 na ASA DDM 60. L: 15x600, RGB: 7x300 na kanał.

Najmniejszym sprzętem, jakim widziałem M101, była lornetka 7/35 niskiej klasy (Tasco), ale jestem niemal przekonany, że można ją dostrzec w mniejszych dwururkach. W 10/50 jest banalna, o ile nie obserwujemy z zaświetlonej miejscówki, a w 15/70, jeżeli niebo jest wystarczająco ciemne, można się pokusić o jej bliską sąsiadkę NGC 5474 należącą do grupy M101, lecz jest to już wyzwanie dla tej apertury; 16-17 marzec 2015 - lornetka SM 15/70. Widoczna gołym okiem gwiazda 7.10mag. "Śmiało rozstawiłem sprzęt i osłaniając się kapturem od bijącego czerwienią światła anten, usiadłem na krzesełku. Żuraw i zenit okazał się zbawienny dla moich celów. Jednym z nich była galaktyka NGC 5474 obok M101, która pojawiła się dość żwawo i bez większych kłopotów. Była słabym, małym, mglistym obiektem widocznym niemal cały czas. Pobliski Messier 101 wyglądał przy niej, jak potężne miasto przy małej wsi." Jakiś rok wcześniej zapisałem, że w 15/70 widać było, jakby jaśniejsze jądro (centrum) w M101 względem całości. Dla tych, którzy widują przez teleskop tylko mglistą plamę światła, dobrym sposobem może być to, aby skupić się nie na głównej galaktyce, ale na jej otoczeniu. M101 ma bardzo bogate towarzystwo, więc jest do tego idealna. Oczywiście główną przyczyną, która sprawia, że widać więcej, jest czas, jaki poświęcimy obiektowi. Niemniej jednak otoczenie sprawia, że skupiamy główną uwagę na maleńkich i słabych celach, tymczasem potężna M101 przechodzi po cichu metamorfozę i rozrasta się jak kwiat. Ciekawostką dla mnie była widoczność tuż przy M101 maleńkiej galaktyki PGC 49919. Choć jej jasność, z tego co gdzieś widziałem, to tylko 14.9 mag, wcale nie była wyzwaniem dla 12". Pewno dlatego, że to zwarta, mała pchełka. Poniżej zapis z mojej najlepszej obserwacji M101. Choć głównie dotyczy on otoczenia, sama M101 odsłoniła wówczas wiele struktury i kilka obszarów H2. Wiosna 2016 - 12" "Messier 101 to bez wątpienia jeden z najefektowniejszych zestawień, jakie miałem przyjemność obserwować podczas całej sesji. Od dawna chciałem się tu rozejrzeć i powiem szczerze, że trochę się tu obłowiłem. Pierwszy przystanek to NGC 5474, należąca do grupy M101. Ta galaktyka, prawdopodobnie przechodząc około 250 milionów lat temu w pobliżu M-ki, namieszała co nieco w Wiatraku, powodując tam wzrost aktywności gwiazdotwórczej, co szczególnie widać po północno-wschodnim ramieniu, bogatszym w młode, błękitne słońca. W 12 cali, NGC 5474 jest jasną okrągłą plamą światła z jądrem widocznym na boku. Czyżby miała z tym coś wspólnego gigantyczna sąsiadka? Następny punkt to magellaniczna galaktyka spiralna NGC 5477, również wchodząca w skład grupy. Jest ona dosyć wymagającym celem. Była widoczna całkiem słabo i nie przez cały czas, a żeby było trudniej, ma przy sobie dwie słabiutkie gwiazdki przeszkadzajki. Trzeba uważać, by nie pomylić ich ze słabym, rozmytym obłoczkiem. Malutkim zaskoczeniem okazała się być leżąca tuż przy Messierze galaktyka PGC 49919. Ile razy spoglądaliście na M101, nie wiedząc, że tak blisko leży mała galaktyczka z katalogu PGC? Ależ oczywiście nie było by w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że jest banalnie łatwa. No dobra, przynajmniej w moim teleskopie była widoczna właściwie natychmiast. Nieco na północ od M101, świeciła podłużna NGC 5422, a potem zahaczyłem o jasno świecące i wyraźne dwie wyspy - galaktykę eliptyczną NGC 5473 i soczewkowatą NGC 5485. Tuż przy tej drugiej dało się zobaczyć słabiutką, ale oczywistą NGC 5486. Zaplanowałem tutaj także maleńką NGC 5484, na wypadek, gdyby okazała się być widoczna. Okazała się być widoczna, ale wymaga ona cierpliwości od obserwatora. Słabizna z niej okropna, w końcu jej jasność to tylko 14.7mag, niemniej była dostrzegalna momentami całkowicie pewnie. Nieopodal świeciła oczywista PGC 50395, a w pobliżu M-ki padła PGC 49822, która była z kolei widoczna bardzo słabo, tuż przy gwiazdce. Te kłaki powodują, że M101 to naprawdę wielka i dorodna galaktyka. Widać w niej pełno nieregularności i obszarów H2. Dla przykładu, bardzo wyraźnymi regionami były NGC 5471, NGC 5462 czy też NGC 5461. Po raz pierwszy chyba tak doceniłem widok tej galaktyki. Wielka zasługa w okolicznych skarbach, zdobiących potężny Wiatrak." Źródło - http://www.starkeeper.it/M101WF_Deep_Mid.htm Kwiecień 2017 - 12" "W okularze zaświeciła na moment pięknie skrząca się gromada kulista M53, jasna i znacznie rozbita, a po niej przeskoczyłem do M101; przypominała trochę różę, sprawiała wrażenie mocno porozrywanej. Przy swej szarej i znacznie nieregularnej strukturze, miała bardzo dobrze widoczny zarys spiralny. Widziałem również kilka obszarów H2 tej galaktyki."

Osłony od wiatru bardzo pomagają - zwłaszcza przy wielkich tubach. Oczywiście przy wichurach to nie pomaga ale lekki wiatr już nie jest taki problematyczny. Ja stosuję coś takiego https://astropolis.pl/topic/35959-lukasz83-obserwacje-pod-prawie-wiejskim-niebem/?do=findComment&comment=718598

Nie było rewelacyjnego nieba na RODOS tej wiosny, ale coś tam się namagnesowało. Chyba nikt nie zrobił całości zaplanowanego materiału. Poniżej luminancja do Messiera 104 - fotografowanie nisko nad horyzontem przy wiszących cirrusach było możliwe tylko dzięki specyficznym cechom montażu ASA który nie reagował na braki w guidingu. I tak wyszło nienajgorzej. FS 128 i ATIK 6.0 na ASA DDM 60. 30 x 600 sekund. Kolor pewnie w Broku dorobię.

Wersja stereo i w kolorze. Kolor z Broku. 18x300 na kanał.

Takie teraz kłębowicho nad Ustką ale od 00 ma być ładnie i sprzecicho zaraz wystawiam Canonkiem 550D z kiciakiem na automatykę ustawionym.

Iryzacja chmurki

Zebra nad Ustką przed chwilą.

Zachód przed pełnią.

Dzisiejszy A380, z Dubaju do Hamburga. Dawno nie miałem okazji sfotografować tę piękną maszynę.

Dzisiejszy poranek w Krakowie ok. godziny 6.50. Czy to Stratocumulus virga? Dopiero uczę się rozpoznawać chmury.

To kometa Hale-Bopp z 1997 roku zrobiona Zenitem 12XP z obiektywem 135mm, negatyw Kodak Tmax 3200. Całość powiesiłem na statywie geodezyjnym, którego głowicę przechyliłem i skierowałem na biegun. Do głowicy przymocowana była metrowa listewka którą ręcznie przesuwałem po nakreślonej na kartonie skali - ręczny guiding :) Mam jeszcze zdjęcie tej komety zrobione w kolorze na Fuji 800 - muszę go znaleźć.