Ranking użytkowników

Ciężki los antropocentryka we Wszechświecie. Najpierw okazuje się, że twój świat nie jest centrum Kosmosu. Degradują twoją planetę, gwiazdę, galaktykę. Potem okazuje się, że cała obserwowana materia to ledwie 5% bilansu Wszechświata. A potem otwierasz oczy w pewien poniedziałek i doczytujesz to: https://www.kwantowo.pl/2019/05/12/ile-czego-jest-we-wszechswiecie/ Jak żyć?

To tak jak w społeczeństwie. - niby jaśniejsze, ale w mniejszości

Po roku zbierania doświadczeń postanowiłem raz jeszcze naświetlić tą galaktykę. Sprzęt jest ten sam a tylko umiejętności się zmieniły Tutaj temat sprzed roku: Zdjęcie powstawało na raty. Luminancję zebrałem podczas zlotu w Zatomiu w bardzo dobrych warunkach seeingowych. Kanał niebieski spod domu - seeing znośny. A czerwień i zielony podczas ostatniego zlotu w Bieszczadach (Bukowiec) gdzie seeing był mega tragiczny Zatem luminancja jest dobra a z kolorem musiałem mocno walczyć, żeby wyszło coś sensownego. Nie wiem też czy nie pogubiłem się w balansie kolorów ale na razie musi być tak jak jest. Jak pojawią się uwagi to będę rzeźbił dalej W porównaniu z zeszłym rokiem subklatki są 2-3 razy dłuższe - i to bardzo pozytywnie wpłynęło na szczegół i zasięg zdjęcia. No i samego materiału jest znacznie więcej co mocno ułatwiło obróbkę. W przyszłym roku zrobię jeszcze jedno podejście do obiektu - mam nadzieję, że już nowym sprzętem bo czuję, że tym już jestem bardzo blisko granicy jakościowej detalu który mogę wyłuskać z fotki. Newton 250/1250 na NEQ-6 + ASI 178MM-C + Baader LRGB L - 1000 x 10s RGB - 250 x 12s na kanał Kompozycja LRGB Dwie wersje - kolor i b/w (zdjęcie to delikatny resize do 90%) skala natywna zestawu przed resize - 0,41''/pix

to prawdopodobnie pożegnalna fotka z wysłużonego 350d(mod). Razem 5,7h materiału zbieranego od II do IV tego roku. MN66 na EQ6. Prezentuję RGB, zbierałem też Ha ale nie miałem jeszcze czasu poskładać.

W obliczu ostatnich prezentowanych super wersji tej galaktyki, moja jest słaba, ale jest moja. TLAPO804, Canon 1200D, 27x5min. ISO 800 nieba czystego, wiatru słabego i seeingu dobrego, pozdrawiam

Potwierdzam, że duecik jest do złapania w 8". Zaliczyłem go podczas majówkowego wyjazdu, pod niezłym niebem między Augustowem a Suwałkami. Galaktyka NGC 5560 należy do łatwych obiektów, jej gwiazdopodobne jądro natychmiast rzuciło się w oczy. Sąsiadka (NCG 5566) przeciwnie, wyskoczyła z tła po chwili wpatrywania się w okolice, jest znacznie mniejsza i dużo słabsza. Podczas tej sesji odwiedziłem też wspomniany w wątku triplecik NGC 5574, 5576, 5577. Tutaj również główna bohaterka (5576) była bezproblemowa, ale towarzyszki były już na granicy możliwości lustra 8" w tych warunkach.

Zawsze można się dowartościować informacją, że nasze Słonko jest jaśniejsze niż ponad 80% innych gwiazd

Dzisiaj koło południa. Ładnie widać jak niższe (i średnie?) partie chmur zmierzają w kierunku południowo-wschodnim na początku, podczas, gdy te wyższe kierują się na północ co widać pod koniec 300x5s P5122643.MOV I wczorajsze dość dynamicznie zmieniające kierunek wiatru zawirowania 300x?s (chyba 8s) P5111630.MOV

68 Herculis (68u Her) lub (u. Her) to gwiazda zmienna zaćmieniowa,ten układ zaćmieniowy jest położony w centralnej części gwiazdozbioru Herkulesa,gwiazda jest położona na zachód od czworoboku gwiazd Herkulesa. . Gwiazda została odkryta przez J. Schmidt w 1869 roku. 68 Her,to podwójny układ zaćmieniowy typu Algola (EA). Jest oddalona 665 lat świetlnych od Słońca. Współrzędne położenia gwiazd RA: 17:17:19.60, Dec: +33:06:00.0, Gwiazda składnik A,jest niebiesko-białą gwiazdą ciągu głównego typu widmowego B1.5V,to znaczy że jest bardzo gorącą gwiazdą o temperaturze jej powierzchni 19 000 stopni kelvinów wow! Jest jaśniejsza 1300 razy od naszego Słońca,a jej masa wynosi 6.8 mas Słońca. Gwiazda obraca się prędkością obrotową 145 km/s. Nasze Słońce jest typu widmowego G2 o temperaturze 5800 stopni kelvinów,jak widać poniżej na diagramie,jest duża różnica gwiazd Drugi składnik B,jest również niebiesko-białą gwiazdą ciągu głównego typu widmowego B5.to znaczy że jest również gorącą gwiazdą o temperaturze jej powierzchni 11 000 stopni kelvinów wow! Jest jaśniejsza 160 razy od naszego Słońca,a jej masa wynosi 2.8 mas Słońca. Gwiazda obraca się prędkością obrotową wynoszącą 105 km/s. Te dwie gwiazdy są bardzo blisko siebie,że przypominają układ zaćmieniowy typu Beta Lyrae. Można zaobserwować zaćmienie główne jak i wtórne. Do zaćmienia dochodzi co 2 dni,a czas trwania zaćmienia głównego wynosi 13 godzin. Jej zmienność podczas zaćmienia wynosi od 4.69 - 5.37 V mag,wtórny 4.93 V mag. Ten układ gwiazd posiada trzeci składnik gwiazd o jasności 10 mag,ale nie ma nic wspólnego zaćmieniami. Podczas obserwacji przez lornetkę,gwiazda widoczna o niebiesko-białą barwą Podczas zaćmień,gwiazdę obserwuj co 15-20 minut,poza zaćmieniami raz na noc. Przewidywane najbliższe zaćmienia główne jak i wtórne http://www.as.up.krakow.pl/minicalc/HERU.HTM Zachęcam do obserwacji i udanej pogody.

Przecież ciemna materia i energia niby nie istnieją, tak przynajmniej stara się udowodnić to dwóch astrofizyków z USA i jakby tego było mało, to coraz więcej faktów i odkryć ku temu się ponoć skłania. Tydzień temu było na National Geografic. Więc czym kuźwa jest to co widzę przez lornetę i teleskop? "Im więcej wiem tym głupszy jestem", tylko zapomniałem kto to powiedział.

Słoneczko z dzisiaj. Plama nr 2740, powoli zanika.

Kraków, wrzesień 2018 - dopiero teraz dowiedziałem się, że jest na forum stosowny wątek

Godzinkę temu,było niesamowite.

Cudo sprzed chwili. Oświetlone chmury podczas siąpiącego deszczu. A tu tańcząca "Aurora Borealis" nad Elblągiem.?

Hej! Ponieważ zimowe miesiące nie sprzyjały wyjazdom poza miasto, postanowiłem porwać się na M42, mając na horyzoncie światła centrum Warszawy. Niestety przez to cały materiał cierpi na mały kontrast - gorszą miejscówką posadzenia setupu byłyby tylko okolice PKiN Ale jak się nie ma co się lubi to się składa obraz z tego co jest dostępne - i oto produkt tego składnia. Pokazuję dwie wersje kolorystyczne - pierwsza nieco bardziej tradycyjna i druga "niech nie ogranicza nas wyobraźnia" Ha: 31 x 900 sek bin1 + 22 x 30 sek bin1 na trapez OIII: 2?9 x 900 sek bin1 + 34 x 30 sek bin1 na trapez SII: 31 x 900 sek dark, bias, flat ? NEQ6 mod, TS APO 115/800 x0.79 f/5.5, QHY9, oryginalna skala zdjęcia: 1,76"/px

Ja osobom, które nigdy w życiu nie obserwowały Nieba, a pytają się o teleskop, to odpowiadam tak: nie kupujcie żadnego teleskopu! Moje rady są następujące: 1. Na początek kup sobie mapę nieba (lub zainstaluj odpowiednią aplikację na smartfona), wyjdź wieczorem/nocą na dwór i znajdź z mapką widoczne gwiazdozbiory. 2. Jak już je zidentyfikujesz, to kup sobie lornetkę 7x50 lub 10x50 z głowicą i statywem. Taką lornetką można pod ciemnym niebem wiele zdziałać, zaś sama lornetka jest uniwersalna i niewiele kosztuje. 3. W międzyczasie umów się na obserwacje wizualne z innymi obserwatorami z twojej okolicy, ewentualnie jedź na zlot - będzie tam mnóstwo sprzętu, przez który będziesz mógł sobie popatrzeć. 4. Bazując na w/w doświadczeniach sam wówczas dojdziesz do wniosku, jakiego sprzętu potrzebujesz. Nie ma idealnego rozwiązania do wszystkiego i dla wszystkich. Każdy będzie oczekiwał czego innego.

Materiał z ubiegłego roku, ale jeszcze nie prezentowany na Forum. Obrabiałem zdjęcie wiele razy i to jest ostatnia najlepsza wersja. Obiekt robiony z Mazowsza, więc szału nie ma. Canon 500d, Newton 200/1000, 75 x 3 minuty.

Ostatnio udało mi się w końcu zrobić w miarę kolorowe zdjęcia Księżyca i postanowiłem napisać kilka zdań o tym z jakich narzędzi i w jaki sposób korzystałem. Etap 1 - PIPP - przygotowanie klatekW moim przypadku zdjęcia wykonywałem lustrzanką przez refraktor na montażu bez prowadzenia, a więc były one poprzesuwane i wymagały wykadrowania, wycentrowania, przerobienia na format TIFF i zmniejszenia poniżej 2000px, bo AutoStakkert nie potrafił u mnie zestackować większych zdjęć. Na pomoc przychodzi program PIPP - Planetary Imaging PreProcessor. W pierwszym kroku wybieramy nasze surowe zdjęcia w formacie RAW (u Canona to CR2) i zaznaczamy wstępnie opcję Solar/Lunar Full Disc: Następnie w zakładce Input Options zaznaczamy Debayer Raw Image Files, a jako algorytm możemy wybrać VNG. Dodatkowo zmieniłem przestrzeń na Adobe RGB: Kolejna zakładka to Processing Options. Tutaj odznaczamy Convert Color to Monochrome i ustawiamy Stretch HIstogram Whitepoint na 85%. W sekcji Frame Stabilization Mode zaznaczamy Object/Planetary. Zaznaczamy też Enable Object Detection, a jako Minimum Object Size ustawiamy np połowę rozmiaru Księżyca na naszych klatkach. Następnie zaznaczamy Centre Object In Each Frame i w zależności od kształtu Księżyca wybieramy jedną z opcji z rozwijanego pola wyboru (w pobliżu pełni wybieramy None). Ostatnia rzecz do zrobienia to ustawienie Cropping na rozmiar Księżyca plus 100-200 pikseli. Po czym klikamy w prawym górnym rogu przycisk Test Options i po chwili na podglądzie pojawi się obraz wygenerowany na podstawie zadanych parametrów: Jeśli wszystko wygląda ok, przechodzimy do zakładki Quality Options i tam zaznaczamy Enable Quality Estimations jak na zrzucie poniżej: W Output Options wybieramy format i miejsce zapisu plików i następnie w zakładce Do Processing puszczamy konwersję plików wg naszych parametrów. Etap 2 - resizeMusiałem lekko zmniejszyć wygenerowane zdjęcia, bo AutoStakkert2 obcina mi obrazki o rozmiarze ponad 2000px (można to zmienić w konfiguracji programu). Tutaj popracował mój ulubiony Fastone: Etap 3 - AutoStakkertSkładanie zdjęć już w specjalizowanym programie. Zdjęcia zaznaczamy w eksploratorze, łapiemy myszą i przenosimy na okienko programu AS2. W ten sposób wczytujemy je do programu. Zaznaczamy opcję Image Stabilization - Surface oraz Quality Estimator - Gradient i klikamy przycisk Analyze. Po wstępnej analizie w okienku z punktami alignacyjnymi wybieramy odpowiednie dla nas wartości rozmiaru AP size (u mnie 120px) oraz minimalnej jasności (u mnie 35) i klikamy Place APs in Grid. Po chwili Księżyc powinien pokryć się punktami alignacyjnymi. Nie warto ich robić zbyt wiele - 300, 400 sztuk w zupełności wystarczy (u mnie 417). Jeśli jest ich za dużo albo za mało zmieniamy wartość AP size: Następnie w polu Number of frames to stack wybieramy ile klatek chcemy użyć do stworzenia stacka. Można tam wpisać kilka wartości - ja na 18 klatek wybrałem zrobienie stacka z 8 najlepszych. Możemy następnie zaznaczyć pole Sharpened i w okienku Blend RAW ustawić 70-80%. Wtedy oprócz surowego stacka dostaniemy też wersję wyostrzoną. I klikamy Stack i po paru chwilach w folderze znajdziemy dwa nowe pliki - jeden surowy, i jeden lekko wyostrzony: Etap 4 - końcowa obróbkaTakie surowe, lekko podostrzone zdjęcie możemy już potem wedle własnego uznania obrobić w swoim ulubionym programie.

Jak się nauczyłem wyrównywać tło to raz jeszcze wieszak;)

??Nikon D750 (11x235s, f/2,8, iso 800) ??Sigma 20/1.4 ART ??Manfrotto 055

Aż mi głupio, że to było tak proste. Fantastycznie, dziękuję Wam obu :DDDDDD

Wyjmij barlowa i sprawdź czy ostrzy.

O ja pierdziu! Petarda! Różnica iście kosmiczna, jeśli chodzi o zdjęcie zeszłoroczne. Kolorystycznie jest wciąż dobrze wyważone (dla mojego oka), ale nowa wersja zdaje się gubić ładne subtelności w NGC 5195.

Słońce z dnia 12.05.2019 r. godz 08.09. Zdjecie wykonane TSAPO65Q i kamera ASI 290.

Dzisiejszy przelot nad moją głową. Airbus A380-841, lot z Frankfurtu do Delhi 2019.05.12 12:12 UT

Teleskopem tam nie byłem, ale lornetką 15/70 widziałem kiedyś główny składnik czyli NGC 5566. "Trochę na lewo jest inna para* galaktyk, lecz dostrzegłem tylko jedną z nich. NGC 5566 poddaję się w miarę szybko, choć do jasnych z pewnością nie należy w mojej lornetce. NGC 5576 nie upolowałem niestety." * Pisząc o parze galaktyk, oczywiście nie miałem na myśli dwóch głównych składników Arpa 286, ale wizualną sąsiadkę NGC 5576, pozornie dostępną dla bino 70mm.

BTW, dosypałem trochę cukru Dobry kierunek, czy wolicie bardziej stonowaną wersję z pierwszego postu?

Sprawa się wyjaśniła...

Słońce poboczne w Sydney. Poniżej zbliżenie. Lipiec zeszłego roku.

Manfrotto 161MK2B i montaż widłowy APM pod APM 120. W pozycji gotowej do obserwacji blisko horyzont i pozycji do obserwacji blisko zenitu. Widok poprzeczny montażu widłowego z lornetą od góry bez podkładek do zredukowania drgań i z podkładkami.

Jakiś czas temu też chyba wyłapałem "poboczniaka". Nie zgadza mi się tylko odległość od Słońca, było ponad 90°. Możliwe to a jeżeli to nie Słońce poboczne to co?

Wyjątkowo intensywne. Ps sorry za jakość - tylko budżetowy smarkfon.