Ranking użytkowników

Tak sobie pomyślałem, że niegłupie byłoby pociągnięcie tematu letnich mgławic planetarnych. Tym razem nie będzie to jednak dająca po gałach ?lampka? w stylu NGC 7662, lecz coś znacznie bardziej subtelnego. Zbliżający się nów to w zasadzie ostatni dzwonek, by spróbować namierzyć przepiękną, bipolarną planetarkę, odkrytą i skatalogowaną przez Rudolpha Minkowskiego. Suche oznaczenie M2-9 niewiele mówi o obiekcie, ale zwyczajowa nazwa ? Minkowski?s Butterfly ? znacznie bardziej przybliży nas do wyobrażenia o jego strukturze. Strukturze ? zaznaczę to od razu ? widocznej dobrze tylko na fotografiach. W wizualu to nieco inna bajka, ale o tym za moment. Naszego celu nie należy mylić ani z NGC 6302 w pobliskim Skorpionie, ani z wodorowymi obłokami w okolicach Sadra (IC 1318) ? choć one też mają Motylka w nazwie. Szkoda trochę, że M2-9 wisi stosunkowo nisko nad horyzontem, w konstelacji Wężownika. Chciałbym ją zobaczyć na wielkoskalowej fotce wykonanej przez Łukasza Sujkę, ale ograniczenia seeingowe mogą się tu okazać barierą nie do przeskoczenia? Starhopping nie należy do najtrudniejszych, z uwagi na bliskość gwiazdy Sabik (? Oph, o jasności ok. 2.5 mag), ale z drugiej strony specjalnie wielu jaśniejszych gwiazd odniesienia w tym rejonie nie uświadczymy. Warto więc zaopatrzyć się w dokładną mapę, z możliwie dużym zasięgiem gwiazdowym. Nawigując do Minkowskiego, można przy okazji zahaczyć o inną planetarkę - jasną i dość efektowną NGC 6309. Jak już była mowa M2-9 to mgławiczka bipolarna, a za jej charakterystyczny kształt odpowiedzialna jest ?podwójność? gwiazdy, z której wyewoluowała i związane z tym faktem oddziaływania grawitacyjne. Drugi składnik układu cały czas jest ?pełnoprawną? gwiazdą, a sam Motyl wykluł się całkiem niedawno, bo jakieś 1200 lat temu. Mgławica ? jak na młody obiekt przystało ? w dalszym ciągu szybko się rozszerza. Jej rozmiar szacuje się na ok. 0,7 roku świetlnego, a odległość od Ziemi na nieco ponad 2000 lat świetlnych. źródło: http://www.capella-observatory.com/ImageHTMLs/PNs/M2-9.htm Tyle teorii (w necie można znaleźć znacznie więcej informacji, bo to jeden z kosmicznych ?celebrytów?, o których sporo napisano), czas na konkrety obserwacyjne. Zacznijmy od jasności, czyli jakichś 14,7 magnitudo (choć wydaje mi się, ze podawana przez Wiki wartość jest nieco zaniżona). Rozmiary kątowe też nie imponują ? 115?x18? to niewiele. Gdyby ten obiekt miał chociaż znaczną jasność powierzchniową - ale niestety, nic z tych rzeczy? Absolutne minimum aperturowe, pozwalające zacząć sensowne zmagania z tym celem, to 8 cali lustra. Jest tylko jedno ale ? w SCT 200/2000, przy pow. 200x owszem, wyłapałem Minkowskiego, ale działo się to w południowej Afryce, na bardzo dobrej jakości niebie i w czasie, gdy obiekt znajdował się praktycznie w zenicie. Dostrzegłem wtedy bardzo ulotny, widoczny tylko zerkaniem ?przecinek?, bez śladów jakiejkolwiek struktury. Druga zakończona sukcesem obserwacja miała miejsce kilka lat temu w Polsce, przy użyciu Taurusa 300/1500 i Pentaxa XW 7 mm. Także wówczas widziałem jedynie blade pasemko (coś a la oglądana od strony krawędzi galaktyka spiralna), z delikatnym pojaśnieniem w części centralnej (słabą gwiazdką). Co ciekawe, filtry UHC i OIII w sposób znikomy poprawiają widoczność mgławicy. Coś mi się przypomina, że paczałem na nią jeszcze przy okazji wspólnej sesji z Piotrkiem Guzikiem i Jurkiem (Kraterem) w Roztokach, ale pewności nie mam. PS Niniejszy wpis popełniłem w trakcie planowania sesyjki z czternastocalowcem, zachęcając Was, ale i sam siebie, by przy najbliższej okazji znów spróbować i dać znać jak poszło.

Tytuł tematu skojarzył mi się z:

Kochani! Rozpoczynamy polowanie na polską planetę Przypominam zarazem o wielkim konkursie Międzynarodowej Unii Astronomicznej na imię dla niej i jej macierzystej gwiazdy. Przy okazji można też zgarnąć niespodzianki od nas ? zapraszam do zabawy!

Poranny Munio nad Ustką z kiciaka Canonkiem 550D strzelony przed chwileczką

No i udało się, przed dość niespodziewanym nadejściem chmur niskiego piętra. Dwa cale apertury więcej wniosły niewiele - to nadal podłużna smużka światła, z tym, że łatwiej ją wyłapać. Kluczem do sukcesu (w sensie wyodrębnienia obu symetrycznych płatów) jest powiększenie. 200x to za mało, powinno być drugie tyle. Ale w tym momencie pojawia się kwestia jasności powierzchniowej i źrenicy wyjściowej, tudzież seeingu na tej wysokości nad horyzontem... Przydałby się raport obserwatora dysponującego lustrem 18-20". PS Za to pobliska NGC 6309 daje radę nawet w pow. 400x. Wraz z sąsiednią gwiazdką przypomina wykrzyknik (!).

Moja próba ustrzelenia częściowego zaćmienia z TS APO Q65 z barlowem 2x ??

Ostatnia kwadra .SKY-WATCHER 90/900 zdjecie w ognisku glownym i barlow x 2

Wprawdzie nie tranzyt, ale 30 sekund ISS. SONY NEX 5N, f/3.5, 18 mm, ISO 400 , oczywiście tylko statyw

Czy taki widok to coś z rodziny glorii? Później czerwień nieba była taka, że matryca canona jej nie strawiła.

Zdarzyło się dzisiaj ... Z cyklu " Zadumy polskie" - Jakich słów mam użyć, by opisać Lunę, która mnie przedrzeźnia, gdy do pracy sunę. Pozdrawiam

Dzisiaj tak Już prawie 17* na zachód od najdłuższej białej nocki

Wczoraj zrobiłem szybki wypad, ale niestety mapkę miałem zbyt ogólną i M2-9 nie mogłem odszukać . Warunki też szału nie robiły, więc zasięg na tej wysokości nad horyzontem nie powalał. NGC6309 za to nie sprawiała problemów, fajnie też wyglądała w bino nasadce przy x180, Taki prostokątny kłaczek z przyklejoną doń gwiazdką. Też obserwowałem ją w ok ~400x, ale niewiele to wniosło. Zapomniałem o filtrach UHC/OIII, może coś by dały. Także do następnego razu.

Łaskawa pogoda pozwoliła dorobić kolor RGB 3x15x60s , bin2

Dexter...a ja byłem wczoraj przekonany,że rozmawiam z Tobą o tym,że nie zjawiłeś się ostatnio na zaćmieniu,bo z Mosiny miałeś za daleko... i myślałem,że to Ty nie dowierzasz,że nie było chmur jednak był to ktoś inny

Pewnie masz na myśli serię T1? Nie pogardziłbym . W tym zakresie ogniskowych mam naparstka Parksa 7.5mm, który świetnie ostrzy, tylko pole maławe i w połączeniu z barlowem ciężko nawigować, bo co całe 6' pola widzenia. Na wiki znalazłem świetną animację rotacji w M2-9, która uzmysławia na co w rzeczywistości patrzymy. https://en.wikipedia.org/wiki/M2-9

Dzisiejszy przelot na RIAT 2019: 18 lipca 2019 Dibed-Padka 76683 IFO-EGVA IL76 76683 FL320 G0901 + 2xSu27 39 i 71

Jak zwykle z dachu,ale czyste niebo i przyjemnosc z ogladanie .

Kilka ostatnich strzałów: 28cze19 Kolob-Lenov AIC174 SFO-DEL B77W VT-ALL FL350 G0809 03lip19 Bamox-Lenov UAE9746 OSL-DWC B77F A6-EFH FL310 G1848 06lip19 Tospo-Ekrul-Supak AZA785 NRT-FCO B772 EI-DBK FL400 G1712 06lip19 Robov-Tadak-Lenov UAE152 CPH-DXB A388 A6-EUN FL390 G1717 12lip19 Meban-Biglu ICV5735 MXP-KIX B744 LX-SCV FL330 G1649 12lip19 Meban-Biglu AUA63 VIE-PEK B763 OE-LAX FL330 G1830 12lip19 Motad-Rator-Lupid UAE160 OSL-DXB B77W A6-EPB FL350 G1700

Pod wieczór przejaśniło się trochę i akurat się trafił A380-841 Lufthansa Munich - Beijing 10,058m 895km/h