Ranking użytkowników

Burza z 29 lipca, około godziny 22, burza może nie była jakaś super potężna, ale za to bardzo aktywna elektrycznie, co chwilę leciały pioruny . Swoją drogą, uwielbiam kolory, które czasem na takich zdjęciach wychodzą. Canon 1100d ISO-200 f/5.6 30s naświetlania

Hej, dawno nic nie publikowałem, ostatnio lepiej mi się zbiera materiał niż obrabia Jeszcze w kwietniu tego roku wziąłem na cel galaktykę M109 w Wielkiej Niedźwiedzicy, o alternatywnej nazwie "vacuum cleaner" (odkurzacz), chociaż mam wrażenie, że nie jest to nazwa powszechnie stosowana. Poza tym sprawdziłem gdzie ten odkurzacz odkurza i zrezygnowałem z dalszego wymyślania fikuśnego tytuły posta Z kolei w innych zakamarkach Internetu przeczytałem, że jest ona podobna do naszej Drogi Mlecznej, pewnie chodziło głównie o podobieństwo "obie to galaktyki spiralne z poprzeczką". Oddalona o około 55 mln lat świetlnych od ziemi, w kadrze prezentuje się w towarzystwie około 50 innych paproszków. W sieci nie znalazłem mnogości zdjęć tej galaktyki, ale dwie wersje kolorystyczne zapadły mi w pamięć, stąd przygotowałem wersję spokojną i bardziej kolorowo-niebieską. A więc - tyle się zmieściło, bo więcej nie weszło L: 25 x 600 sek RGB: 11:11:11 x 120 sek bin2 dark, bias, flat NEQ6 mod, TS APO 115/800 f/6.95, QHY9, oryginalna skala zdjęcia: 1,39"/px wersja stonowana: kolorowo-niebieska: luminancja opisana:

Po kilku tygodniach oczekiwania, weekendową noc 3/4 sierpnia udało mi się spędzić na całkiem udanych obserwacjach w rodzinnych stronach. Po bardzo dobrym 2017 i 2018 roku, obecny jest ubogi nie tylko pod względem częstotliwości obserwacji, ale też warunków na jakie trafiam. Wiosenny kilkudniowy wypad obserwacyjny był nieustanną walką z chmurami i wilgocią, a i jedyna lipcowa noc okazała się klapą za sprawą zasłony chmur wysokiego piętra. Głód obserwacyjny spotęgowany był niedawną rewolucją sprzętową, za sprawą której zamieniłem klasyczną ósemkę na dobsie na sprzęt wyraźnie większy, a zarazem zdecydowanie bardziej mobilny, jakim jest Taurus 12". Pierwsze wrażenie było takie, że człowiek chciałby odhaczyć jakieś brakujące Herszele, wyłuskać paskudztwa z serii obiekt tygodnia, a tu musi się zmagać z chęcią sprawdzenia jak wyglądają w takim lustrze oklepane Messiery. A że wyglądają kapitalnie i odkrywają masę szczegółów, to pierwsze półtorej godziny zbierałem szczękę z ziemi, robiąc ich szybki przegląd przez nową maszynę. Z drugiej strony czas ten pozwolił na oswojenie się z nowym sprzętem oraz ze skalą obrazu - postanowiłem pozostać przy podobnych wartościach źrenicy wyjściowej jak w 8", co poskutkowało wyraźnie większym powiększeniem. I tak sesję numer 241 rozpocząłem od M13 pokazującej rozbicie aż do samego centrum i M92 - też pięknej, nieco bardziej skoncentrowanej w kierunku centrum. M27 odkryła przede mną "nowe" części mgławicy po obu stronach ogryzka, a jego kształt został zarysowany wyraźniej. Pierścionek M57 był po prostu jaśniejszy, bardziej kontrastowy z subtelnym mglistym wnętrzem. Z sympatią spojrzałem też na dziką kaczkę, wyśmienicie zaserwowaną przez Morfeusza 12,5 mm i powędrowałem dalej w kierunku M16 i M17. Z orłem mam pewien problem - mam wrażenie, że gdzieś między gwiazdami gromady widać subtelną mgiełkę, ale nie jestem pewien czy nie jest to efekt świecenia kilkunastu jasnych gwiazd. Mam wrażenie, że przydałby się tu okular o dłuższej ogniskowej, może złapanie większego pola i szerszego kontekstu tła pozwoliłoby łatwiej rozpoznać pojaśnienie. Z kolei omega pokazała oprócz znanego kształtu łabędzia "farfocle" w najjaśniejszej części mgławicy, ale też dodatkowy rozległy obszar mgławicy. Będąc w temacie letnich mgławic nie mogłem odpuścić Veila. Tu również poczułem brak dłuższego okularu i w przypadku wschodniej części, można było dosłownie podróżować po różnych partiach tej subtelnej łukowatej mgławicy i podziwiać jej detal. Zachodnia część zaskoczyła mnie jasnością i kontrastem wijącego się pod gwiazdą 52 Cygni pojaśnienia (tutaj okularek 26 mm był w sam raz). Na koniec owego przeglądu postanowiłem trochę pogalaktyczyć. Pierwszą bohaterką była M51, która po chwili zerkania pokazała zarys pięknej spiralnej struktury. Później padła majestatyczna M31 ze swoim bardzo wyraźnym pasem materii - chyba pierwszy raz pomyślałem, że nie musi to być obiekt tylko lornetkowy. Wcześniej przez 8? podczas lepszych nocy udawało się wyłapać pas, ale nigdy nie był tak oczywisty. Na szczęście prognozy mówiące o nadchodzących po północy chmurach nie sprawdziły się i wystarczyło mi czasu na kilka nowych obiektów, które upatrzyłem sobie w okolicach Orła i Strzały, przeglądając TNSOG. Pierwszym z nich była znajdująca się w Tarczy średniej wielkości kulka NGC6712, pozostająca bez rozbicia, lecz z widoczną "granulowatością" i średnią koncentracją w kierunku centrum. Uroku dodała jej znajdująca się jakieś pół stopnia na wschód mgławica planetarna IC1295, widoczna razem z kulistą w jednym polu widzenia Morfeusza. Obiekt ten jednak wymagał chwili skupienia, gdy wyskoczył z tła jako słaby, owalny kleks. Obserwacja par różnego rodzaju DSów, położonych w różnej odległości od układu słonecznego, w jednym polu widzenia zawsze robi na mnie duże wrażenie. Działa pobudzająco na wyobraźnię jak zbudowana jest nasza galaktyka, dając coś w stylu efektu 3D. Będąc w okolicy, spojrzałem też na otwartą NGC6664 ujętą w katalogu H400. Pokazała 15-20 podobnej jasności, nieregularnie rozmieszczonych gwiazd. Następnie skierowałem Taurusa w kierunku konstelacji Orła, by namierzyć kilka nieznanych mi mgławic planetarnych. Pierwszą była NGC6751, ujawniająca się jako obiekt gwiazdopodobny w morfeuszu 12,5, a dopiero w ESie 6,7 mm nabrałem przekonania jakiego rodzaju obiekt oglądam. Mgławiczka jest nieduża, ale jasna, widoczna jako dysk, bez zalążka jakichkolwiek struktur. Bardzo podobnym obiektem była NGC6778, choć wydawała się nieco słabsza, a kształt (zbliżony do dysku) był trochę mniej wyraźnie zarysowany. Kolejnym obiektem była NGC6772 - planetarka zupełnie inna niż poprzednie. Zaprezentowała się jako owalne, jednorodne i subtelne pojaśnienie tła, bardziej przypominając słabą galaktykę niż mgławicę planetarną. Jest dosyć słaba, ale widoczna bez problemu - wyskoczyła akurat w obszarze ubogim w gwiazdy. Na końcu padła NGC6781, która szybko stała się jedną z moich ulubionych planetarek. Na pierwszy rzut oka ten średniej wielkości szary dysk ujawnia detal w postaci lekko rozmytej północnej krawędzi, kontrastującej z ostro zarysowaną południową krawedzią, a także zarys struktury (nieregularne pociemnienia) w środkowej części. Trudno jednak opisać ich kształt i wielkość, bo miałem wrażenie, że patrząc pod różnym kątem jej wygląd dynamicznie się zmieniał, pokazując z różną intensywnością opisane wyżej szczegóły. Tak minęły 3 godziny obserwacji, dających sporą satysfakcję, choć jakość nieba pozostawiała wiele do życzenia. Mimo braku jakichkolwiek lokalnych źródeł światła, odległe o kilkanaście kilometrów miasta (Sochaczew, Łowicz) dają LP na kilkanaście stopni nad wschodnim i południowym horyzontem. Niemniej jednak nawet takie mazowieckie niebo i lustro 12" gwarantują przednią zabawę i pozostaje czekać na kolejny nów, a w dłuższej perspektywie także wyjazd pod lepsze niebo.

To miłe, jeśli takie instytucja jak Royal Greenwich Museums zwraca się do Ciebie z prośbą o wykorzystanie zdjęcia do promocji własnych działań.

Po raz pierwszy na matrycy B77W RoyalFlight: 31lip19 Tospo-Ekrul-Redsi ABG7507 SVO-NBE B77W VQ-BGL FL340 G1624 03sie19 Meban-Biglu NCA089 MXP-NRT B748 JA13KZ FL310 G1915 06sie19 Lenov-Baben ELY031 TLV-YYZ B789 4X-EDH FL340 G1625 06sie19 Malox-Lenov UAE152 CPH-DXB A388 A6-EUX FL390 G1638

Najczęściej nad "moim niebem"przelatują Airbusy startujące lub lądujące na pobliskim lotnisku,ale mnie najbardziej podobają się te majestatycznie poruszające się obiekty,oto jeden z nich: W dni wolne od pracy czasami tworzą spore stada. Pozdrawiam

Coś tu cicho w tym dziale, trzeba go trochę rozruszać Słowem wstępu. W moje ręce wpadł niedawno niesławny Szukacz Komet, owiany legendami sprzęt z Żywca itp, itd. Przyjechał do mnie bez wyciągu, ale już z wyciętym otworem pod dwucalowy fokuser, oklejony gustowną folią Pierwsza myśl - co za idiotyczne mocowanie tubusa na dwóch śrubach. Druga - czas się z tym teleskopem zmierzyć, może coś z niego będzie... Przed ubrudzeniem sobie rąk postanowiłem przetestować sprzęt - założyłem dwucalowy wyciąg SW i zabrałem go na nocne polowanie dziur w chmurach. Wynik bybł całkiem obiecujący, epsilony lutni rozdzielone w 80x bez problemu, ładne widoki DSów - Veil bez filtra widoczny na wprost, M57 urocza, M27 również nie gorsza. Spakowałem sprzęt i wio do domu. Na drugi dzień zabrałem się za rozbieranie celi lustra głównego, kawał klamota. Niedbały odlew pomalowany równie niedbale świecącą, czarną emalią zaprezentował mi w środku idiotyczną kolimację polegająca na wkręcaniu śrub w łoże lustra głównego co skutkowało podnoszeniem lustra ostrą śrubą (!!!) oraz bardzo ładną, brudną szmatę na której leżało serce teleskopu. Załamka. Zmyłem starą farbę, wyrzuciłem szmatę spod lustra i przykleiłem 30 mm średnicy filcowe podkładki pod LG oraz co najważniejsze - zamieniłem śruby na wklejone szpilki i kolimację pokrętłami od tyłu. Koniec z możliwością uszkodzenia LG i koniecznością posiadania klucza nasadowego nr 13 do kolimacji. Pomalowałem wszystko matową farbą strukturalną, wywierciłem otwór na gniazdo i zamontowałem wentylator. Na dzisiaj koniec prac, kolejne kroki to szukacz, montaż Dobsona, LW i pająk.

UHC - Lumicon, Astronomik, Thousand Oaks, Orion Ultrablock OIII- Lumicon, Astronomik, Thousand Oaks Oczywiście 2". Filtry to super sprawa. Wyczerpałem temat ?

Od 3 dni spokoju nie dają i nawet parami i kluczem latają

Miło mi poinformować, że XXIII Ogólnopolski Zlot Miłośników Astronomii OZMA 2019 odbędzie się w dniach 22-25 sierpnia (czwartek-niedziela). Miejscem zlotu jest gospodarstwo agroturystyczne Żurawi Krzyk w Radowie Małym, powiat łobeski, woj. zachodniopomorskie. Panują tam dobre warunki obserwacyjne. Ze względu na trwającą przebudowę siedziby PPSAE, OZMA w tym roku nie odbędzie się w Niedźwiadach, a właśnie w Radowie Małym. Głównym organizatorem OZMA 2019 jest wielokrotny uczestnik zlotu i nasz forumowy kolega Cesar . Więcej szczegółów wkrótce na stronie www.ppsae.pl

Oto przewidywany program XXIII OZMA 2019 22 sierpnia (czwartek) 10.00-18.00 rejestracja w biurze zlotu 12.00-16.00 obserwacje Słońca przez teleskop słoneczny Coronado (codziennie) 15.00 obiad 17.00 oficjalne otwarcie zlotu 18.00 wykład: Józef Baran- 50 lat od lądowania człowieka na Księżycu, ciekawostki i tajemnice 19.00 prezentacje własne uczestników 20.30 integracja przy ognisku 23.00 Super Obserwator ? turniej z nagrodami. Poszukiwanie przez teleskop na czas zadanych obiektów (nagrody!). (Turniej odbędzie się w czwartek lub w piątek) ? od zmierzchu do rana : obserwacje 23 sierpnia (piątek) 11.00 wykład: Arkadiusz Dul- Astronomia w przyrodzie 12.30 wykład: Marek Nikodem- Obłoki srebrzyste 14.00 obiad 15.30 wystawa meteorytów i medali związanych z meteorytyką : KMA im. J.Heweliusza z Urzędowa 17.00 wykład dla dzieci : Robert Twarogal (ignisdei) ? ?Układ Słoneczny? 18.00 wykład: Marek Nikodem- relacja z wyprawy na całkowite zaćmienie Słońca w Chile 21.00 slajdowisko (pokaz astrofotografii na dużym ekranie) ? od zmierzchu do rana : obserwacje 24 sierpnia (sobota) 8.00 wycieczka historyczno-krajoznawcza po okolicy (dla chętnych), przewodnik-Cezary Kotwicki 10.30 wystawa meteorytów z kolekcji Józka Barana 14.00 obiad 15.00 zdjęcie grupowe 16.00 zabawa w poszukiwanie meteorytów Campo del Cielo- na wyznaczonym ?polu meteorytowym? zostanie zakopanych kilka meteorytów, które chętni będą mogli odszukać przy pomocy wykrywacza metalu, znalazcy zostaną ich właścicielami- organizuje ?Józiowa Zagroda? z Urzędowa 17.30 konkurs wiedzy astronomicznej (cenne nagrody !) 20.00 rozdanie nagród, oficjalne zakończenie zlotu 20.30 kolacja (ognisko) i integracja uczestników ? od zmierzchu do rana: obserwacje 25 sierpnia(niedziela) -rano: nieoficjalne zakończenie, wyjazd uczestników Program zlotu ma charakter orientacyjny i może ulec zmianie. więcej informacji na www.ppsae.pl

Trwa aktywność Perseidów! Maksimum meteorów w nocy z 12 na 13 sierpnia. 2019-08-06. ? Piotr Od kilkunastu dni trwa aktywność jednego z najbardziej wyczekiwanych w tym roku rojów meteorów. Mowa oczywiście o popularnych i lubianych przez miłośników astronomii Perseidach. Aktywność tego roju na nocnym niebie rozpoczyna się 17 lipca i trwa aż do 24 sierpnia. Warto jednak zaznaczyć, że prawdziwy spektakl rozpoczyna się dopiero w dniach od 10 do 14 sierpnia gdy przypada szczyt aktywności tego roju. Podczas maksimum będziemy mogli zaobserwować nawet 100 obiektów w ciągu godziny. Maksimum, a więc największa aktywność Perseidów przypada w tym roku na noc z 12 na 13 sierpnia. Warto jednak swoje obserwacje prowadzić również w nocy z 11 na 12 i z 13 na 14 sierpnia. W tych dniach czekają nas wyjątkowe i największe spektakle spadających obiektów rozświetlających niebo, które jak co roku wyczekiwane są przez liczne grono miłośników astronomii na całym świecie. Perseidy należą do najbardziej znanych rojów. Ich obserwacja trwa od niemal 2000 lat. Taką sławę zawdzięczają sobie między innymi za sprawą wysokiej aktywności oraz dobrych warunków do ich obserwacji. Deszcz meteorów z roju Perseidów pochodzi od komety Swift-Tuttle należącej do grupy komet typu Halleya, której okres obiegu wynosi 133 lata. Kometa ta została po raz pierwszy zaobserwowana w 1862 roku. Co roku Ziemia w swej okołosłonecznej wędrówce przecina się z orbitą roju, powodując że małe cząsteczki pochodzące od wspomnianej komety wchodzą w Ziemską atmosferę. W rezultacie, spalając się tworzą wspaniałe widowisko na nocnym niebie. Gdzie szukać Perseidów? Meteorów z tego roju możemy wypatrywać wieczorową porą na północno-wschodnim horyzoncie. Radiant (miejsce, z którego rozbiegają się meteory) znajduje się w gwiazdozbiorze Perseusza. Na chwilę obecną ilość możliwych do zaobserwowania meteorów jest stosunkowo mała. Jednak każdego dnia warunki do obserwacji będą się poprawiały - aż do nocy z 12 na 13 sierpnia. Wtedy też przewidziane jest największe maksimum związane z tym rojem. UWAGA. Podczas obserwacji maksimum będzie przeszkadzał nam Księżyc znajdujący się zaledwie 3 dni przed pełnią, uniemożliwiając tym samym dostrzeżenie najsłabszych obiektów. Pozostaje nam liczyć na to, że pogoda dopisze i będzie piękne bezchmurne niebo. Przypominamy również aby nie patrzeć bezpośrednio w środek radiantu lecz kilkanaście stopni od niego, ponieważ najlepiej widoczne i jasne meteory znajdują się właśnie w tym rejonie. Zachęcamy również wszystkich obserwatorów nieba do wysyłania własnych fotografii wykonanych podczas samodzielnych obserwacji. Za pomocą formularza (Wymaga rejestracji) zamieszczonego na naszej platformie możecie w łatwy sposób załadować dowolny plik z własnego komputera. Przed wysłaniem zalecamy podpisanie zdjęcia (data, miejsce, konfiguracja sprzętu, nazwa uwiecznionego obiektu). Każde oczywiście docenimy i zamieścimy na łamach naszego serwisu. Wiemy, że możemy na Was liczyć! Do naszej galerii wysłaliście już ponad 2300 astronomicznych zdjęć. Dziękujemy! Gwiazdozbiór: Perseusz Prędkość w atmosferze: 59 km/s Okres występowania: 17 lipca - 24 sierpnia Maksimum: Noc z 12 na 13 sierpnia Aktywność: wysoka ZHR: ~100 Widoczność w Polsce: tak Obiekt macierzysty: kometa Swift-Tuttle Zobacz też: - Galeria zdjęć: Astrofotografia - Sprawdź aktualne zachmurzenie - Kalendarz zjawisk astronomicznych w 2019 roku - Maksimum meteorów z roju Perseidów 2011 - Maksimum meteorów z roju Perseidów 2012 - Maksimum meteorów z roju Perseidów 2013 - Maksimum meteorów z roju Perseidów 2014 - Maksimum meteorów z roju Perseidów 2015 - Maksimum meteorów z roju Perseidów 2016 - Maksimum meteorów z roju Perseidów 2017 - Maksimum meteorów z roju Perseidów 2018 Źródło: astronomia24.com. imo.net https://www.astronomia24.com/news.php?readmore=935

Prawie. Dopiszmy jeszcze do listy DGM NPB Nebula Filter i tyle.

Miu Cep to gwiazda zmienna półregularna typu SRc,odkryta przez William Herschel w 1782 roku,którą można obserwować pod wiejskim ciemnym niebem gołym okiem i jest położona w gwiazdozbiorze Cefeusza,pomiędzy dwoma jasnymi gwiazdami. Pięknie się prezentuje przez lornetkę,jej barwa bardzo przypomina czerwono granatowy Gwiazda Granat jest czerwonym nadolbrzymem, jest również jedną z największych znanych gwiazd obserwowanych gołym okiem. Jej jasność 350 000 razy przewyższa jasność Słońca. Miu Cephei jest na tyle dużą gwiazdą, że gdyby znajdowała się w centrum Układu Słonecznego jej zewnętrzne warstwy sięgałyby poza orbitę Jowisza. Podobnie jak inne nadolbrzymy Gwiazda Granat jest niestabilna. Jej średnica rozszerza się i kurczy, czemu towarzyszy zmiana jasności wizualnej gwiazdy. Jasność waha się między 3,45 a 5,1 V mag. Typ widmowy gwiazdy to M2 Ia,czyli mamy doczynienia z chłodną gwiazdą o temperaturze około 3700 Kelvinów. Jest to gwiazda zmienna o dwóch, nakładających się na siebie, okresach zmienności o długości 730 oraz 4400 dni. Pulsacje Miu Cep jest wywoływane poprzez wewnętrzne pochłanianie i uwalnianie energii. Proces ten spowodował z kolei odrzucenie zewnętrznych warstw atmosfery gwiazdy oraz utworzenie wokół niej koncentrycznych otoczek gazową pyłowych. Gwiazda jest również sferycznie otoczona przez parę wodną. Poniżej obraz gwiazdy zmiennej Miu Cep,którą wykonałem w programie graficznym Gimp 2.10. Czyli wizja artystyczna gwiazdy.

Pewien przedsiębiorca spodziewał się kontroli skarbowej. Chcąc wypaść jak najlepiej, zapytał doradcę podatkowego, jak ma się ubrać na tę okazję. Ten mówi; jak kloszard, żeby nie posądzili cię o robienie kokosów na swoim interesie i krętactwa podatkowe. Przedsiębiorcy niezbyt się to spodobało, więc jeszcze zapytał swojego adwokata. Ten poradził ubrać się elegancko, by wygladać jak poważny człowiek, co nie dopuszcza się jakichkolwiek przekrętów. Stropiony przedsiębiorca poszedł więc do rabina i opowiedział wszystko. Ten mówi - To mi przypomina historię tej dziewczyny, co nie wiedzała, jak się ubrać na noc poślubną. Mama doradzała jej prostą koszule płócienną, koleżanki seksowny koronkowy komplecik. - Ale jaki to ma związek ze mna i kontrolą skarbową? - No bo widzisz, wszystko jedno, jak się ubierzesz, i tak się do ciebie dobiorą.

1100D mod, Sonnar [email protected], 30x180s, 30xbias, 30xflat. Siril, PS.

Przedwczoraj 02.08 podczas rozładowywania zakupów dobiegł mnie piękny dźwięk, którego nie słyszałem od lat. W ostatniej chwili złapałem za telefon i okazało się, że na moje niebo wleciały dwa Mi-24 (niegdyś dosyć częsty widok), kierując się na wschód. Wiedząc, że w Kętrzynie 03.08 rozpoczyna się Mazury Air Show 2019, przeczuwałem, że być może udają się właśnie tam, żeby dać pokaz. I rzeczywiście: "Na Mazury AirShow przybędą z 49. Bazy Lotniczej w Pruszczu Gdańskim 2 ciężkie, transportowo-bojowe MI-24" http://mazuryairshow.pl/mi-24-latajacy-czolg/ Mały Air Show nad moim podwórkiem? Dzisiaj pewnie będą wracać.

Cessna 172 "Szwajcarka" ze szkoły Targor Aviation w locie nad Brokiem, 3.08.2019 13:30

No i się udało. To na pierwszy strzał Zatoka Patraska, Grecja. Burza bardzo krótka i niezbyt intensywna ale coś tam uchwycić się dało. A taki był widoczek nim się zaczęła.

Dzisiaj w Ustce się zaczyna Popisy w porcie.

Wczorajszemu księżycowi towarzyszyła burza oddalona ode mnie o około 65Km. 20190614_221803.mp4

Oj bardzo była niespokojna - kadry z Gdańska

noc z 12/13 nad trójmiastem była bardzo nie spokojna , a ja tam lubię takie nocki

Dziś dwa strzały : Śmigłowiec LPR Eurocopter EC 135 w locie z Sadownego do Wyszkowa. Samolocik SP-ARS PZL 110 Koliber 150 leciał wzdłuż Bugu.