Ranking użytkowników

Trochę się narobiłem żeby te kolory zalignować Ale się udało. Pierwsza sensowna wersja w kolorze. Z godziny 16:30 Newton 254/1200 + ASI 178 MM + Baader RGB Dorzucam też zrzut z Periapsis żeby można było zidentyfikować księżyce

I jeszcze jedna praca w kolorze. Z godziny 16:48. Separacja około 17 sekund łuku. Wysokość nad horyzontem (Jowisz) około 9 stopni. Zwróćcie uwagę na Io wchodzącego na tarczę i Kallisto tuż ponad nią. W oddali Ganimedes. Europa jest na tarczy ale na taki detal to niestety był seeing za słaby

Kochani! Bliskie spotkanie Księżyca z Jowiszem nad mostem im. J. Piłsudskiego w Toruniu dostarczyło sporo emocji i wrażeń. Czy muszę dodawać, że tuż po zakończeniu spektaklu przyszły chmury? ? Czystego nieba!

Księżyc i Jupiter. Pojedyncza klatka, iso 100, 1/20 sek. Canon EOS 60D, teleskop Orion ED 80. Obróbka w FireStone i Registax5.

U mnie też widoczna była dzisiejsza "randka" pana Moon, i Mr. Jowisza

Ja też mam pamiątkowe robione na szybko przez warstewkę chmur i niewychłodzonym teleskopem (zapomniałem wystawić wcześniej ) Canon 7d + GSO 12"

Godzinka na dworze i 200GB do obróbki Na razie tylko tyle, ale będzie więcej

Chwilę przed godz. 17 - aparat SL1000, na statywie, manualny tryb, iso400, zoom x50:

Mimo niepewnej pogody i ryzyka pojawienia się mgieł, głód obserwacyjny kazał mi wczoraj spakować sprzęt i ruszyć tyłek, aby zrealizować choć niewielką część obiektów czekających na liście, zanim jesienne niebo zastąpi Orion i spółka. Obserwowałem na standardowej miejscówce kilkanaście kilometrów na zachód od Sochaczewa, gdzie niebo perfekcyjne nie jest, ale pozwala na zadowalające obserwacje DS. Na rozgrzewkę i w celu sprawdzenia warunków postanowiłem odwiedzić nasze galaktyczne sąsiedztwo, tj. M31 i M33. Ta pierwsza zmieściła się z towarzyszkami w polu widzenia okularu ES24, a ten niemal fotograficzny kadr urozmaiciły bardzo wyraźnie widoczne pasma pyłu M31 - pierwsze z nich jako ciemna szrama przecinająca wzdłuż główną bohaterkę oraz drugie, w postaci gwałtownego odcięcia mgiełki od (niestety szarego) tła nieba. Następnie skierowałem teleskop do intrygującej M33. Obiekt niby sztampowy, a jednak ciągle przeze mnie niepoznany. Zmieniając powiększenia między 62x a 120x ciągle coś tam wyskakiwało z tła i mam wrażenie, że obiekt ten zasługuje na dłuższą chwilę skupienia i oddzielną sesję obserwacyjną z dokładniejszą mapą. W oczy rzucił się obszar HII NGC 604, a sama galaktyka, za sprawą kilku jaśniejszych obszarów z grubsza zarysowała swoją spiralną strukturę, nieco bardziej rozbudowaną na południe od centrum. Głównym celem tej sesji miała być grupa galaktyk NGC 507. Tego dnia byłem w stanie wycisnąć jedynie trzy składniki, o oznaczeniach 507, 494 i 499 (jasność odpowiednio 11.2; 12.8; 12.1 mag), ale mam wrażenie że potencjał lustra 12" przy dobrych warunkach pozwoli na więcej (kolejnych 6 składników grupy (504, 508, 495, 496, 515, 517) ma jasność w okolicach 13 mag lub nieco niższą). Niestety zgodnie z oczekiwaniami coś wisiało w powietrzu i trudno było więcej wycisnąć. Zaobserwowane trio wygląda bardzo atrakcyjnie, skupione wokół układu podwójnego gwiazd o różnej jasności i barwie. Najjaśniejsza i największa NGC 507 widoczna była na pierwszy rzut oka, natomiast NGC 494 wymagała najwięcej uwagi i żonglowania źrenicami w celu lepszego skontrastowania. W pewnym momencie wydawało mi się, że z tła przebija się także NGC 504, ale nie mam stuprocentowej pewności. Już nie mogę się doczekać normalnej przejrzystości, aby pobuszować jeszcze raz w tej części nieba. Czy macie jakieś doświadczenia z tą grupką? Na forach nie znalazłem żadnej relacji z ich obserwacji. Następnie skierowałem teleskop w kierunku znajdującej się na granicy Andromedy i Pegaza małej grupy NGC 80, w której oprócz głównej bohaterki NGC 80 (12.1 mag) łatwa do wyłuskania okazała się NGC 83 (12.5 mag). Pierwsza z nich to typowa, średniej wielkości, z grubsza o okrągłym kształcie, galaktyka. Jej sąsiadka jest wyraźnie mniejsza, za to ciekawie położona - tuż obok trójkąta prostokątnego utworzonego z gwiazd o podobnej jasności, Należąca do grupy galaktyka NGC 91 (13.7 mag) pozostała poza zasięgiem tej nocy. Sesję zakończyłem odwiedzinami u innych sąsiadek z grupy lokalnej, do których bardzo lubię wracać - NGC 185 i NGC 147. Pierwsza z nich w 12" lustrze jest ulotna, ale jasna, znacznych rozmiarów, z umiarkowaną koncentracją, atrakcyjnie położona na bogatym w gwiazdy tle. NGC 147 pojawiła się w miejscu, w którym powinna być, jako bardzo subtelne pojaśnienie nieba. Miałem wrażenie, że jest trochę większa od NGC 185.

Rzutem na taśmę . 102/600mm + Sony Nex F3. Godzina 17:19 . ISO 200, 1/4 s.

Kiedy dzisiejszej nocy około godziny 01.00 wysunąłem nos na zewnątrz niebo skrzyło się tysiącami gwiazd. Nie było jednak idealne, ale i tak zdecydowanie najlepsze od kilku może nawet kilkunastu dni. Ciągłe mgły spowodowały nieco szkody na niebie w naszej centralnej Polsce. Teleskop czeka na taką chwilę na wózku w garażu dzięki czemu wystawienie go na zewnątrz i przygotowanie do obserwacji trwa 30 sekund. temperaturę ma niemalże identyczną jak ta na zewnątrz, więc można zacząć obserwacje natychmiast. Chciałem skorzystać z informacji zawartych w temacie Lukosta na temat igiełek galaktycznych, ale postanowiłem, że opracuję swój własny program obserwacyjny. Doszedłem do wniosku, iż celem moim będą małe galaktyki przy i wokół tych dużych znanych. Niebo: seeng 5/5, jakość 8/10 lekko zamglone. Sprzęt: Teleskop SW 14Flex obaflowany i wyczerniony na montażu Dobsona Okulary Nagler 17, 11, 7, 5mm, ES24mm Obiekty do zaobserwowania w noc 01.11.2019 to galaktyki w pobliżu NGC891 Wygląd okolic przechwycony ze Stellarium Jako pierwsza oczywiście największa czyli sama NGC 891. 10,1mg 12x1,6 podając za Wikipedią. Duża łatwo dostrzegalna na wprost podzielona na dwie części przez pasmo pyłowe. Wspaniały widok w 14" NGC898. 13,84mg, 1,8'x0,4' Widoczna na wprost ale nie przypomina igiełki tylko raczej lekko rozmyty wałeczek. NGC906 i NGC909 Odpowiednio 12,88mg i 14,50mg Pierwsza widoczna jako mała plamka. Druga to bardzo ulotna kulka na granicy dostrzegalności. NGC910, NGC911, NGC914 Bardzo ulotne plamki. Właściwie to jestem pewien, że widziałem NGC911 14.0mg 0,55'x0,30' jako słaby kulkowaty twór. fotka tyczy NGC911 NGC912 i NGC913 Obie 15mg Maleńkie i słabe widoczne zerkaniem. Łatwiejsze niż poprzedniczki pomimo mniejszej jasności dzięki niewielkim rozmiarom. Czas na wyłuskiwaniu minął mi bardzo szybko niczym chwilka. Galaktyki są dość trudne ale widoczne w dużym teleskopie. Polecam. Jaka następna grupa? Zobaczymy. Może okolice M101? Edit. Przez większość czasu w wyciągu siedział N7mm. Jest chyba najlepszy podczas takich obserwacji.

I ode mnie, skromnie

No to i moje, piękna koniunkcja

I ja też... (SW 80/500 +QHY183C)

Też zafundowałem sobie pamiątkę.

Ja sobie przypomniałem o tym o 16.30. Choć gdy wracałem z miasta przed 15 jeszcze o tym myślałem. Ot ! Pamięć ? Widok z lornetki 8x32 (zdjęcie robione słabym aparatem telefonu).

Piękny widok. Od godzinki zerkam co kilka minut, gołocznie i przez lornetkę 12x56. Pogoda na szczęście dopisała.

CCDciel to produkt pochodzący od twórców znanego programu Cartes du Ciel. Program ten to kombajn służący do akwizycji materiału, a więc jest bezpośrednią konkurencją dla Maxima, Nebulosity, Sequence Generator Pro, a co najważniejsze - jest darmowy. Obecnie wciąż jest w fazie beta, ale twórcy zapewniają że jest stabilny. Działa pod macOS, Windows oraz Linux i wspiera sterowniki ASCOM (zarówno lokalne, jak i zdalne ASCOM Alpaca) oraz INDI - tutaj widać moc tego programu, bo niewiele innych może się pochwalić takimi możliwościami. Strona programu https://www.ap-i.net/ccdciel/en/start Na razie program rozgryzam na sucho i z symulatorami sterowników, ale już widzę, że bogactwo opcji i możliwości zawstydza nawet takie kombajny jak SGPro czy PRISM. Do programu, tak jak wspomniałem, możemy podłączyć cały zestaw urządzeń: kamerę, koło filtrowe, fokuser, rotator, montaż, kopułę, stację pogodową, monitor bezpieczeństwa oraz watchdoga. Każde z urządzeń możemy podpiąć jako urządzenie ASCOM, INDI albo zdalne urządzenie ASCOM Alpaca. Do guidingu CCDCiel współpracuje z PHD2 albo z Lin_Guiderem. Najfajniejsze jak dla mnie jest jednak to, że spacerując po poszczególnych zakładkach, opcjach i funkcjonalnościach - czuję się jak w domu. Wszystko jest bardzo intuicyjne i przejrzyste. Jeśli chodzi o możliwości, to potrzeba by książki, żeby wszystkie opisać. Poniżej tylko z punktach te, które wg mnie są przydatne w amatorskim astrofoto: położenie montażu korygowane przez synchronizację albo przez korekcję przesunięcia (super przydatne w montażach sterowanych przez EQASCOM) możliwość auto meridian flipa możliwość dowolnego reagowania na warunki raportowane przez stację pogodową możliwość automatycznego robienia flatów - zarówno sky flatów z automatycznym czasem ekspozycji, jak i z użyciem flatownicy w określonym położeniu montażu autofocus w trzech różnych trybach: V-curve, Dynamic oraz Iterative. Bardzo przydatne, szczególnie dla użytkowników teleskopów z lustrem wtórnym plate solve z użyciem: astrometry.net, Elbrus, PlateSolve2 oraz ASTAP. Kompletny zestaw współpraca z programami planetarium: Cartes du Ciel (oczywista ), SAMP, HNSKY (bardzo fajny program, który opiszę wkrótce) To na czym się obecnie skupiam, to sprawdzanie możliwości sekwencji i porównywanie na gorąco z możliwościami Sequence Generatora Pro. I muszę powiedzieć, że po pierwsze, w CCDCiel jest to dla mnie bardziej intuicyjne i przejrzyste. Po prostu, za każdym razem, kiedy przyjdzie mi coś do głowy, typu: "a teraz może flata zrobimy, a z tym celem poczekamy, a tutaj zrobimy to" - to odpowiednia opcja jest w pobliżu dostępna. A zakochałem się od razu w sekwencerze w pierwszym momencie, kiedy dodałem nowy Cel o nazwie M85, a program sam wypełnił pola RA i Dec. Małe, a cieszy Ciąg dalszy nastąpi, po testach w terenie...

Z góry zastrzegam, że nie jest to oficjalny konkurs forum, tylko moja prywatna, nieformalna inicjatywa. Nadal na naszych łamach pojawia się sporo relacji obserwacyjnych, zdecydowanie więcej niż u sąsiadów, niejednokrotnie świetnie napisanych i mocno inspirujących. Więc jak, powtarzamy konkursik na najlepszą relację z obserwacji? Zasady najprostsze z możliwych, jak w ubiegłych latach. Każdy może zgłosić dowolną ilość własnych relacji, opublikowanych na FA w 2019 r. Prace zgłaszamy w tym wątku do 30 listopada 2019 r. włącznie. Ankietę zrobimy w dniach od 1 do 31 grudnia 2019 r., więc czasu na czytanie i finalną decyzję będzie sporo. Każdy user może oddać maksymalnie 3 glosy. Głosy oddane na większą liczbę relacji będą z automatu nieważne. No i nagrody. Ktoś, coś zasponsoruje? Ze swej strony na pewno coś wrzucę. Jacyś chętni?

Chwilę po zachodzie Słońca. Orion ED 80, ZWO ASI 178mm, Filtr IR-pass. Stack z 3000 klatek. Obróbka AS3!, Registax5 oraz FastStone Image.

Kochani! Bliskie spotkanie Księżyca z Jowiszem (31.10.) nad mostem im. J. Piłsudskiego w Toruniu dostarczyło sporo emocji i wrażeń. Czy muszę dodawać, że tuż po zakończeniu spektaklu przyszły chmury? ? Czystego nieba!

Podpisuję się pod tym wszystkimi kończynami...

Czuję się tak jakby dziecku pokazać całą miskę cukierków i powiedzieć że może sobie wziąć tylko 3

Dzisiejsze.

Rozpocząłem nowy projekt obserwacyjny, bo od zawsze lubiłem galaktyczne "igiełki". Dzisiejsza, wieczorna sesja - przy sporym przymrozku i ponadprzeciętnie przejrzystym niebie - okazała się dość owocna, choć krótka. Nie przedłużając - cele bezczelnie zapożyczyłem od Uwe Glahna: http://www.deepsky-visuell.de, filtrując je pod kątem zasięgu czternastocalowca i mojego podmiejskiego, choć niezgorszego nieba. W wyciągu przez 90% czasu obserwacji tkwił niezastąpiony Pentax XL 7 mm, generujący pow. nieco ponad 200x i źrenicę ok. 1.7mm. Im wyżej nad horyzontem, tym było lepiej. To co niżej wymagało większego skupienia, ale udało się prawie wszystko. Nie ma co rozwodzić się nad wyglądem poszczególnych obiektów, bo wszytko to mniej lub bardziej ulotne smużki światła. Dziś udało się odhaczyć: - NGC 100 w Rybach (13.3mag, 4.2'x30") - łatwa, widoczna od razu i na wprost - UGC 1281 w Trójkącie (12.6mag, 4.5'x30") - trudniejsza, ułożona równolegle do dwóch słabych gwiazdek, widoczna tylko zerkaniem, ale przez 100% czasu obserwacji, pod lepszym niebem wyskoczyłaby pewnie paczaniem na wprost - NGC 973 w Trójkącie (12.8mag, 3.7'x30"), w parze z IC 1815) - piękna, bezproblemowa i dość jasna, w jednym polu widzenia z okrągłą IC 1815 i gwiazdką 7.6 mag - UGC 2082 w Baranie (12.9mag, 6.2'x1.3') - z nią zeszło mi sporo czasu, bo choć spora, ma chyba dość niską jasność powierzchniową i długo nie chciała wyskoczyć - NGC 522 w Rybach (12.9mag, 2.8'x30") - łatwa i dość efektowna, w pobliżu zaliczyłem też ładną grupkę złożoną z jaśniejszej NGC 524 i zlokalizowanych wokół niej znacznie słabszych towarzyszek. Na deser zrobiłem Abella 2 w Kasjopei (z filtrem OIII to widoczny zerkaniem, perfekcyjne okrągły duszek), galaktyki Maffei 1 (łatwa, położona na tle grupki słabych gwiazdek) i Maffei 2 (nieco rozciągła, baaardzo ulotna) oraz - w ramach odtrutki od słabizn - przepiękną, majestatyczną NGC 891, przedzieloną subtelnym pyłowym pasmem. To tyle. Poległem na niżej zawieszonej UGC 711 w Wielorybie (14mag, 3.9'x42"), ale kolejne podejście już jutro. Nie byłem też w stanie wyłuskać pobliskiej IC 1613 (choć w RPA bezproblemowo łapaliśmy ją w lustrze 300 mm). Trzeba będzie chwilę poczekać aż obie wyjdą z łuny generowanej przez Zakopane. Generalnie, wąskie pasemka są zdecydowanie trudniejsze do detekcji względem bardziej, hmm, owalnych galaktyk o zbliżonej jasności, ale doznania estetyczne, tudzież satysfakcja - większe. Jeśli macie pomysły na kolejne "iglaste" wyzwania na jesiennym niebie, wpisujcie je proszę tym wątku. Chętnie skorzystam z podpowiedzi.

Mam taką książkę - biały kruk - wydawnictwo z 1990 roku praca zbiorowa pod tytułem " Astronomia popularna" . Ponieważ jest w nienagannym stanie technicznym postanowiłem przeznaczyć ją na nagrodę za ! miejsce w konkursie rocznym na astrofotografię dla początkujących. Jednym z autorów jest Stanisław Grzędzielski ciekawe czy to przypadkowa zbieżność nazwisk z naszym kolegą?

Szykuje się ciekawe zjawisko. Największe zbliżenie około 15:45-16:15. Pora trochę wczesna, trzeba się będzie urwać z roboty. W wizualu sprawdzi się tu nie tylko lornetka czy teleskopy z małą ogniskową ale i będzie można pokusić się o większe powery. Przy powiększeniu 150x nawet w okularze z wąskim polem własnym (np 40 stopniowy Vixen SLV) wciąż będziemy mieli w jednym polu planetę i krawędź tarczy Księżyca. Rzut ogólny: I zbliżenie:

Sponsor?zy: , Łukasz - (jolo), Paweł - (Energetyk), Mirek - (Miron) i Łukasz - (Łukasz83). . Patron Medialny - SE?RDECZNIE ZAPRASZAM KOLEŻANKI I KOLEGÓW DO ZGŁASZANIA SWOICH FOTOGRAFII US i DSO ???ZGODNIE Z REGULAMINEM. N?a konkurs - Astrofotografia Miesiąca FA VI edycji Konkursu i?m. Heńka Kowalewskiego wrzesień 2019?r. PROSZĘ Szanowne Forumowiczki i Forumowiczów - nie ,?,lajk?ujcie?" prac zgłoszonych do Konkursu. Zrobicie to w ankiecie

Dziękuję. Też coś znalazłem: http://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/15949-sct-celestron-c925-14-a-xlt-cg-5/&do=findComment&comment=201453 EDIT mi nie ostrzy w układzie tuba, reduktor f6.3, wyciąg, kątówka (zwykł a lub pryzmat) 2". Muszę sprawdzić inny układ. Teraz mam SCT9.25.

Przez moje niedopatrzenie. Już można.

TU tylko coś wątek ucięty

Mam zdaje się jeszcze: Trzy obrotowe mapki nieba DO, więc chętnie oddam, symboliczne ale zawsze ucieszy oko. https://allegro.pl/oferta/obrotowa-mapa-nieba-delta-optical-wodoodporna-7193421694?utm_medium=app_share&utm_source=facebook

Zagłosowałem, Obowiązek Forumowiczowy spełniony.

To może jescze Hickson 37 i IC 2449 w Raku. Zima już tuż tuż Wogóle fajny projekt obserwacyjny wybrałeś. Też lubie takie igełki. To wdzięczne obiekty do obserwacji i szkicowania. Jak tylko ta cholerna mgła opadnie spróbuję Ugca 711 w 16".

Ale męka z wyborem? Tyle cudnych prac, a możliwość wyboru tak ograniczona. Fertig.

No masakra w tym miesiącu. Nie licząc własnych wypocin, skrzywdziłem 12 prac.

Jeden z autorów - Stanisław Grzędzielski - to ojciec naszego kolegi Grzędziela Astronom teoretyk, nigdy nie zajmował się wprawdzie obserwacjami ale skutecznie zaraził astronomią swojego syna

UGC 711 to kres możliwości - nie tyle mojego teleskopu, lecz nieba. Tym razem IC 1613 wyskoczyła bez większego oporu, ale z ugiecem mordowałem się dobry kwadrans. Raptem kilka razy coś tam zerkaniem mignęło, tuż obok gwiazdki 14.2mag. Ależ to ulotne jest...

Hej, publikuję fotkę z którą biję się od prawie pół roku i w końcu poddaję tą nierówną walką. Raz, że mój pierwszy bicolor. Dwa, że uparłem się palić tlen z Wwy, a to zdecydowanie NIE jest dobry pomysł, zważywszy na moją miejscówkę: Pomijając niski kontrast, OIII łapie jakieś koszmarne nieusuwalne gradienty z LasVegas pod moim oknem. O halo z "non-halo" Baadera OIII nie wspomnę. I to w zasadzie wszystko, szkoda było wyrzucać materiału do kosza. Proszę nie regulować odbiorników, to naprawdę tak wygląda: Ha: 43 x 900 sek bin1 OIII: 43 x 900 sek bin1 dark, bias, flat NEQ6 mod, TS APO 115/800 f/6.95, QHY9, oryginalna skala zdjęcia: 1,39"/px Sam wodór: Tlenu nie ma co pokazywać, masakra jest.

Witam TLAPO804, ASI071, 5,5h mat. NGC 7380 ? młoda gromada otwarta znajdująca się w gwiazdozbiorze Cefeusza. Jest położona w odległości ok. 7,2 tys. lat świetlnych od Słońca. Mgławica otaczająca gromadę nazywana jest Mgławicą Czarodzieja. NGC 7380 jest jasną gromadą masywnych gwiazd typu O i B powstałych około 4 miliony lat temu. Gromada ta jest katalogowana również jako Sharpless 2-142, ponieważ jej gwiazdy są zanurzone w mgławicy emisyjnej i obszarze H II, rozciągającym się na przestrzeni około 110 lat świetlnych. Struktura obszaru H II wskazuje, że jest to bąbel zjonizowanego gazu rozłożonego wzdłuż powierzchni swojego macierzystego obłoku molekularnego, a obserwowany od strony krawędzi. Coś jakby poszło nie tak. Brak mi ostrości. Może ten obiekt już tak ma. Coś jakby składano zdjęcia z różnym płaskim polem? A na koniec, oczywiście moje szaleństwo z Canonem Startrails5_x264.mp4

inaczej niż za pierwszym razem

14 Autor: Robert Ambroziewicz Miejsce: Zalew Zegrzyński Data: 20.10.2019, 29.10.2019 Obiekt: NGC7380 Montaż: ieq45 v.1 Teleskop: MN190 Detektor: ASI294MCPRO Ekspozycja: 5h10m Obróbka: StarTools Akceptuję regulamin konkursu.

Dzisiaj patrzę na puszkę kawy i czytam "Mild & Achromatic"... Czy to już czas na odwyk? (było oczywiście Aromatic)

Jeszcze Bieszczady.

Polowanie na dzisiejszy cienki Księżyc, iluminacja 1,4 %, 23,5 godziny do nowiu. Póki co, mój rekord to 16,5 godziny.

9 Autor: Tomek Zwoliński Miejsce: okolice Wołomina Data: 2019-09 Obiekt: Mgławica Moty, gwiazda Sadr i ich otoczenie Instrument: Samyang 135/2 @f3.5 Detektor: QHY695A Montaż: Ioptrom CEM60EC Ekspozycja: SII, Ha, OIII łacznie ok 21h @15min Akceptuję regulamin konkursu.

7 Autor: Roman Bukalski Miejsce: Radom - Taras Astrobazy Data: Październik 2019 Obiekt: IC 1795 Instrument: TS APO 100Q Detektor: ASI 1600MMC + EFW Montaż: EQ6R-Pro Ekspozycja: Ha 99 x 180s, OIII 70 x 180 s, SII 70 x 180 s - Razem 12 godzin Obróbka: Adobe PS CS 6, Fitswork Akceptuję regulamin konkursu.

6 Autor: Łukasz Socha Miejsce: Nieborowice Data: 28-31.08.2019 Obiekt: Cygnus Wall - fragment Instrument: Meade ACF 10", AP CCDT67 Detektor: QHY163M Montaż: EQ6 Guiding: ASI290 + SW80/400 Ekspozycja: Ha:Oiii 200:75 x2 minuty, RGB 50:40:40 x30 sekund Akwizycja: MaxIm DL Obróbka: PixInsight, PS CS5?? Akceptuję regulamin konkursu.??

4 Autor: Paweł Maroń Miejsce: Stuposiany Data: 08.2019 Obiekt: M33 Instrument: TS71SDQ Detektor: QHY163M Montaż: IEXOS100 Ekspozycja: LRGB 90x60s, 40x3x60s, Obróbka: Maxim DL, Pixlnsight, Photoshop Akceptuję regulamin konkursu

No tu się pojawia zasadniczy problem prawka nie mogę mieć Wiem że w dzisiejszych czasach trudno w to uwierzyć ale tak wygląda moja rzeczywistość :)