Skocz do zawartości

Ranking użytkowników

Popularna zawartość

Treść z najwyższą reputacją w 20.01.2020 uwzględniając wszystkie miejsca

  1. Nad cichą łąką, wśród mglistej toni, Syriusz Oriona po niebie goni. Plejady skryte w runie drżą z trwogi, wtem byk ogromny nadstawia rogi! Wojowi dalszą drogę blokuje - to Zeus, zaraz śmiałka pokłuje! Canon EOS R, Sigma 14-24 F/2.8, a poniżej zbliżenie - Tamron 70-200 G2 F/2.8.
    13 punktów
  2. Pochwalę co ułożyła mi na gwiazdkę rok temu moja córa - puzzle z mapą nieba ok 70 cm x 50 cm 1000 elementów Potem mówiła że to były najtrudniejsze puzzle jakie ułożyła w życiu - a ma ich kilkadziesiąt na koncie ( od 500 elementów w górę) Układała je około 3 tygodni. Pięknie fosforyzują po zmierzchu.
    8 punktów
  3. Zima nad morzem w pełni Godzinkę temu w nadmorskim lasku
    5 punktów
  4. Myślałem o tym, żeby na wiosennym zlocie może coś opowiedzieć zainteresowanym. Wczoraj zamiast kamerki do spektroskopu wkręciłem okular i wizualnie poobserwowałem kilka widm - żarówki, neonówki, lampy uliczne no i widmo Słoneczne. Fajna sprawa, mocno kolorowa Ostatnim obiektem, na który skierowałem teleskop wieczorem 16 stycznia była mgławica planetarna Eskimos. Planowałem zebrać około godzinki materiału, ale niestety nie udało się. Warunki i tak były kiepskie, mgliste, a po 8 klatkach niebo przestało być w ogóle widoczne. Udało się zebrać 24 minuty przez mgłę i wysokie chmury. Tak wygląda surowy stack widma mgławicy Eskimos: Jest to widmo emisyjne. W przeciwieństwie do gwiazd, gdzie na jasnym kontinuum obserwujemy ciemne linie absorpcyjne, w mgławicach planetarnych (ale nie tylko) widzimy jedynie kilka linii emisyjnych o długości fali odpowiadających konkretnym pierwiastkom. Zdjęcie Eskimosa w tle wykonałem dwa lata temu. W przypadku Eskimosa najsilniejsze linie pochodzą od tlenu oraz wodoru. Oprócz tego są dużo słabsze linie pochodzące od helu, azotu oraz siarki. Ze względu na warunki oraz małą ilość materiału stosunek sygnału do szumu nie jest zbyt duży. Dlatego do mgławicy Eskimos na pewno jeszcze wrócę, a przy okazji przesunę trochę obserwowany zakres w lewo, żeby zebrać informacje potrzebne do określenia kilku cech mgławicy planetarnej.
    4 punkty
  5. Gdzieś na początku Lutego 2020r. powinniśmy się spodziewać kolejnego wybuchu gwiazdy zmiennej kataklizmicznej jaką jest nowa karłowata U Geminorum (U Gem). Ponieważ co około 100 dni dochodzi do wybuchu tego układu podwójnego z którego się składa gorącego białego karła,oraz towarzysza chłodnego czerwonego karła typu widmowego M. Ten układ podwójny jest typu UGSS+E o typie widmowym (UG)+M4.5V. Gdy dochodzi do kataklizmu w tym układzie podczas wybuchu jej jasność wzrasta z +14.90 mag do +8.20 V Mag U Gem to nowa karłowata położona w południowej wschodniej części konstelacji Bliźniąt,jej zmienność po raz pierwszy zaobserwowano dopiero 15 Grudnia w 1855 roku,odkryta przez Angielskiego astronoma John Russel Hind. Obie gwiazdy okrążają się wzajemnie bardzo szybko z prędkością co 4 godzin i 11 minut. Gwiazda jest oddalona 305 lat świetlnych od Słońca. Ja właśnie wypatruję gwiazdę przez lornetkę 10x50 i jak na razie nie widać pojaśnienia
    2 punkty
  6. No i wszystko wiadomo, trza być kotem żeby to zobaczyć! Pozdrawiam!!!
    2 punkty
  7. Wczorajsze zdjęcie i filmik z Zakopanego. Udało się trochę postrzelać lornetką filmik poniżej: zakopane1.mp4
    1 punkt
  8. To będzie dość krótki odcinek OT, ale planowo w ogóle nie miał się pojawić. Sytuacja uległa zmianie na początku stycznia, gdy wujek Google zasugerował mi, że powinienem przeczytać artykuł o galaktyce UGC 2885. Co ciekawe, przekierowany zostałem na stronę TVP Info; gdzie jak gdzie, ale tam akurat tego typu treści się nie spodziewałem. UGC 2885 odnajdziemy w konstelacji Perseusza, nieco na zachód od gwiazdy Menkib i mgławicy Kalifornia. No cóż, ciężko policzyć ileż to razy eksplorowałem ten rejon, a o istnieniu ugieca nie miałem pojęcia. Sporo w tym winy autorów atlasu Interstellarum, którzy niestety nie raczyli jej zaznaczyć; po raz kolejny musiałem zatem użyć flamastra. Z upływem czasu coraz bardziej problematyczna staje się kwestia kto teraz kupi ode mnie egzemplarz upstrzony co kawałek krzyżykami i odręcznymi dopiskami? Ale ad rem; po zapoznaniu się z garścią faktów o 2885 uznałem, że koniecznie muszę ją dorwać. Zadanie nie wydawało się specjalnie trudne ? Wiki podaje jasność w okolicy 13.5 mag i rozmiary kątowe 3.9x1.9?. Dla czternastocalowca to pestka, nawet pod moim nienajlepszym obecnie niebie. Szczęśliwie okazało się, że teoretyczne dywagacje na temat względnej ?łatwości? galaktyki w wizualu mają przełożenie na obserwacyjną rzeczywistość i obiekt pojawił się już w powiększeniu nieco ponad stukrotnym, generowanym przez świetnego APM-ka 12.5 mm. Jeszcze lepiej pokazał go Pentax XL 7 mm ? w tej konfiguracji sprzętowej nie było najmniejszego problemu z dostrzeżeniem ulotnej, rozciągniętej nieco po skosie na linii NNE - SSW mgiełki, ?doklejonej? do gwiazdki tła o jasności 10.7 mag. Rzeczona gwiazda dość mocno irytuje i przeszkadza, zabijając swym blaskiem część subtelnego halo o dość niskiej jasności powierzchniowej, w którym zanurzone jest słabo widoczne, niewielkie, ale możliwe do wyodrębnienia centralne pojaśnienie. To tyle ? nie trzeba było stosować techniki zerkania; podejrzewam też, że do przeprowadzenia zakończonej sukcesem obserwacji wystarczy dwanaście cali, a pod bardzo dobrym niebem może i dziesięć. https://www.spacetelescope.org/videos/heic2002b/ Co ciekawe, UGC 2885 pojawiła się ostatnio jako Object of the Week na deepskyforum.com. Daję słowo, że nie inspirowałem się tamtym wpisem ? u mnie pomysł zaistniał zupełnie niezależnie. Gdy wspomniałem o tym kolegom współredagującym niniejszy cykl, @MichalKaczan podsunął mi na PW link do opisu teorii synchroniczności, sugerując jednocześnie możliwość powstawania odcinka OT na temat Drogi Mlecznej widzianej z UGC 2885. Kto wie, kto wie? Na koniec najistotniejsze, mianowicie czym tak naprawdę wyróżnia się odległa o ok. 230 milionów lat świetlnych UGC 2885? Ano, wielkością (bywa nazywana Godzillą) i odizolowaniem. Jest prawie 2.5 razy większa od naszej Galaktyki i zawiera nawet dziesięciokrotnie więcej gwiazd. Obserwacje zdają się potwierdzać, że przez ostatnie miliardy lat 2885 nie ?kanibalizowała? sąsiednich galaktyk, brak jest też dowodów na jakiekolwiek interakcje z innymi ?gwiezdnymi wyspami? ? przeczy temu niezaburzona struktura ramion spiralnych, brak ogonów pływowych czy niskie (dwukrotnie mniejsze niż w Drodze Mlecznej) tempo formowania się nowych gwiazd. Właśnie ? co do tego ostatniego uważa się, że główną ?pożywką? dla procesów gwiazdotwórczych jest akumulacja wodoru z przestrzeni międzygalaktycznej. Również centralna, supermasywna czarna dziura pozostaje niejako ?w uśpieniu?. Od lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia UGC 2885 jest przedmiotem zainteresowania profesjonalistów ? początkowo nieżyjącej już amerykańskiej astronom Very Rubin, która mierzyła tempo jej rotacji (badając ciemną materię), aktualnie zaś naukowcy z pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble?a sprawdzają ilość gromad kulistych w galaktycznym halo, których nadmiar byłby dowodem na ?pożeranie? w przeszłości przechwyconych, mniejszych galaktyk (jak to ma zwyczaju choćby nasza Droga Mleczna). Zaintrygowani? No to wyciągamy dobsony z piwnic, garaży czy strychów, próbujemy i dajemy znać jak poszło!
    1 punkt
  9. Kochani! Zestawiłem dwa ujęcia Oriona z Betelgezą na przestrzeni nieco ponad roku. Czystego nieba!
    1 punkt
  10. Noc z 05.12.2019 na 06.12.2019 była ostatnią jak dotąd, gdzie przeprowadziłem jakieś sensowne obserwacje. Od tam tej pory jak nie mgła to jakiś paskudny cirrus #jak żyć Póki co muszę się zadowalać tym co oferuje wirtualna rzeczywistość. Nocne niebo z gry Skyrim.
    1 punkt
  11. Jesteś pewien? Komentarz z https://deltaoptical.pl/montaż-EQ2-statyw-LT1
    1 punkt
  12. Śliczny ? U nas na działce grzybków brak, ale za to takie okazy
    1 punkt
  13. Jakby to powiedzieć - od pewnego stopnia zaawansowania w tym hobby bez podstawowej choćby znajomości angielskiego ciężko się rozwijać. Po polsku są tylko poradniki dla początkujących, niestety. Na szczęście literatura z cyklu "deep sky companions" nie jest napisana trudnym angielskim. Znacznie ciekawej robi się, gdy człek próbuje się przebić przez tekst naukowy, szykując obiekt tygodnia na przykład. A obserwacjami Piotrka Guzika się nie sugerujcie. To inna liga obserwacyjna, sam przekonałem się kilka razy ile mi brakuje do jakości jego wzroku.
    1 punkt
  14. 1 punkt
  15. Przedstawiam sklejkę chyba z 10 dniu (taką mamy pogodę ostatnio) 34 x 600 sec L po 9 x 600 sec RGB Asi 1600 Pro Tuba Ed apo 71 mm na HEQ5 Adobe DSS Pix 1.0
    1 punkt
  16. Następne dwa widma pochodzą z gwiazd położonych niedaleko Betelgezy, ale jeśli chodzi o typ, to są zupełnie inne. Alnitak i Mintaka leżą na obu końcach Pasa Oriona, a są to olbrzymie i bardzo gorące gwiazdy typu widmowego O. Ich temperatura na powierzchni wynosi 25000-30000K (Betelgezy dla porównania to 3600K), a widmo wygląda zupełnie inaczej. Już patrząc na sam kolorowy pasek widać, że linii jest znacznie mniej. Obecne są takie linie jak: absorpcyjne neutralnego i zjonizowanego helu: He I, He II absorpcyjne wielokrotnie zjonizowanych pierwiastków, jak C III, C IV, N III, O III pojawiają się linie emisyjne helu Zarówno Alnitak jak i Mintaka są gwiazdami typu O9.5. Różnią się tym, że Alnitak jest nadolbrzymem, natomiast Mintaka jasnym olbrzymem. W porównaniu do Słońca Alnitak emituje około 100 tysięcy razy więcej energii, przy czym jest "jedynie" 20 razy większy od Słońca. Widma obu gwiazd są bardzo podobne, różnią się jedynie w kilku szczegółach. W widmie Alnitaka pojawia się linia emisyjna C III 5696A, która jest dość charakterystyczna dla gwiazd Wolfa-Rayeta. A linia H alfa jest typowym profilem gwiazd typu P Cygni , gdzie część emisyjna piku jest przesunięta ku czerwieni, a część absorpcyjna w niebieską stronę widma. Praktycznie zawsze oznacza to, że z gwiazdy wyrzucana jest z dużą szybkością materia. Różnica w położeniu obu linii wynosi 6.3A, i można to łatwo przeliczyć na szybkość ekspansji tej materii: v = (dl / l) * c = 6.3 / 6563 * 300000 = 287 km/s Głębokie linie absorpcyjne oznaczone jako O2 i H2O pochodzą od zawartych w ziemskiej atmosferze tlenu oraz pary wodnej.
    1 punkt
  17. Jestem, żyje i z astro nie zrezygnowałem. Przez ostatni rok kompletowałem sprzęt i sporo czasu zajmuje nauka wszystkiego Jeszcze tylko paka do kompletu
    1 punkt
  18. 10" to i tak za dużo dla HEQ5. Da się z tego korzystać np. do obserwacji wizualnych. Co do fotografii, to będzie trudno. Choć nośność to 15 kg, ale razem z przeciwwagami. 10 lat dla tego sprzętu to pikuś. Wiek nie przesądza o jego stanie. Pewnie wymaga konserwacji i przeglądu, ale jak go nic nie zjadło, to będzie służył jeszcze długo. Co do modernizacji teleskopu ... przede wszystkim to co to za teleskop - przypuszczam że to Schmidt - Newton. W takim teleskopie poza wyciągiem i ewentualnie chłodzeniem czy sterowaniem ostrością wiele nie zmienisz. Bo i po co. Wyciąg to chyba prosty zębatkowy jest więc tu można coś poprawić, nawet sporo. Szkło jest spore, ale w naszych klimatach je wykorzystać będzie trudno. Warto jednak się pokusić o fotografię. Jeśli teleskop stoi w obserwatorium to osłona dużo daje. Najprościej jest zrobić test. To dość długa tuba i stąd całość zachowuje się niestabilnie. Przy takim budżecie nic powyżej HEQ5 się raczej nie kupi. A powinno się mierzyć w wersję 6. Z autopsji wiem, że więcej nie będziesz miał. Dołożyć nie ma skąd. Jeśli kupisz HEQ5 to w przyszłości możesz wykorzystać LXD75 dla mniejszego sprzętu. Ja z EQ3-2 zrobiłem montaż pod aparat a w drugim zamontuję AstroEQ też pod takie rozwiązanie. Nie staram się wyrzucać tylko modernizować i stosować w innych rozwiązaniach. Można by postarać się o projekt i z tego zakupić odpowiedni sprzęt. Pewnie najpierw trzeba się wykazać by dostać wsparcie w jego realizacji. A i to nie jest żadną gwarancją. Ale to byłaby jedyna droga, pod warunkiem, że projekt da środki na tzw. twarde zakupy.
    1 punkt
  19. I jeszcze mały startrails. Który lepszy? Z wygaszeniem czy bez ?
    1 punkt
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.

© Robert Twarogal * forumastronomiczne.pl * (2010-2023)