Ranking użytkowników

Nawiązując do pierwszego wpisu w tym temacie, pokażę Wam nową wersję Io, powstałą parę tygodni temu. ? Pomyśleć, że minęło już 7 lat! Akryl na podobraziu płytowym, 30x30 cm, wzorowane na tym samym zdjęciu z sondy Galileo co starsza wersja.

Zaległe chmury z 2020 roku. ? Z Inwałdu: Z Kalisza: Z Krakowa: Z Chorwacji:

Zaległe pioruny z 28 czerwca zeszłego roku, ustrzelone telefonem z ręki przyłożonej do szyby (nadrabiam trochę zaległości burzowo-chmurwnych, za dawanie lajków dostałam już dziś na to bana na Forum ?).

To moje trzecie spotkanie z tym przepięknym obiektem - tym razem blisko, na tyle na ile pozwolił FOV mojego zestawu. LBN 1622 leży w całości na tle wodorowego obłoku Pasa Oriona w jego północnej części. Setup: FS 128, ATIK ONE 6.0 na ASA DDM 60. Ha: 70x1200 sekund, L: 65x300 sekund, R,G,B - po 45x300 sekund każdy kanał.

W końcu, zima w tym roku dopisała ? Mróz też, w tym roku był nie miały, wyrysował takie cuda:

Oklepany kadr, ale każdy musi sfocić - Pas Oriona i M42. Canon 50D mod + Zeiss Sonnar 135mm na EQ3-2. I mój rekord w zbieraniu materiału - 38 klatek 1 minutowych. Niebo średnie. Obróbka Pixinsinght + Gimp. Ciężko uzyskać było ciemne tło zachowujac detale mgławic.

Ra II...

Wschód słońca w Dolinie Baryczy

Ra...

W Szczecinie niezmiennie zaszło i dziś ?

Skoro już wspominam czasem o ptakach, to muszę powiedzieć i o tym spotkaniu, bo choć było to dosyć dalekie spotkanie, było także dla mnie wyjątkowe. Dziś w mojej wsi pojawiły się jakieś dwa ptaki, których nigdy wcześniej chyba nie widziałem. Najpierw dostrzegłem jednego, gdy jechałem drogą samochodem; stał na polu, może sto-dwieście metrów ode mnie i zwróciłem na niego uwagę, bo był po prostu ogromny. Natychmiast zrozumiałem, że mam do czynienia z czymś, co przerasta wielkością wszystkie myszołowy, które widziałem do tej pory (a niektóre z nich były całkiem spore). Zatrzymałem się żałując, że nie mam aparatu. Był szary, może brązowy, nisko osadzona głowa tkwiła ponad skrzydłami niby wielkimi barkami. Ptak po chwili wzbił się w powietrze i wtedy zobaczyłem jego wielkie skrzydła. Poleciał daleko nad polami, za rów, i tam zobaczyłem drugiego; siedział przycupnięty za rowem i choć był oddalony ode mnie o dobre kilkaset metrów, było widać, że i ten jest równie potężny. Gdy wróciłem po jakimś czasie z miasta, ptaki jeszcze siedziały daleko za rowem i wyglądało na to, że dorwały jakąś padlinę. Niestety odległość nie pozwoliła zrobić sensownych zdjęć i jedynie na żywo w lornetce mogłem zobaczyć te ptaki w miarę wyraźnie. Na poniższym zdjęciu można zauważyć, jak mały wydaje się przy tych olbrzymach kruk (sądzę, że to kruk, bo chyba tylko on miałby odwagę podchodzić tak blisko, a gawrony trzymają się w stadach, bliżej ludzi). Co do olbrzymów - czym byli, nie wiem. Jednak wszystko wskazuję, że to Bieliki.

Pod słońcem...

Trochę nowych astronomicznych rzeczy Mój największy jak dotąd obraz, abstrakcyjna wizja rodzącego się układu podwójnego malowana na zamówienie, akryl na płótnie, 120x60 cm. Obraz był tak duży, że żeby zrobić mu sensowne zdjęcie na w miarę jednolitym tle musiałam trzymać go przed domem (tłem jest elewacja). Jakiś czas temu zrobiłam też sobie małe porównanie z jednym z pierwszych obrazów w tematyce astronomicznej w moim wykonaniu, który być może kojarzycie - był nagrodą w konkursie na astrorelacje w 2015 roku i ostatecznie trafił do @lukosta, a chodzi oczywiście o Messier 27. Akryl na podobraziu płytowym, 30x30 cm. Ostatnio także kolejny raz namalowałam galaktykę Centaurus A, choć tym razem pierwszy raz użyłam farby w sprayu w celu uzyskania ładniejszego, gładszego przejścia halo w przestrzeń kosmiczną. Akryl na płótnie, 70x50 cm. Poniżej jeszcze porównanie z mniejszym Centaurusem, którego malowałam w lutym i wrzucałam też tu kiedyś. I na koniec - nowe breloczki: Messier 57 i Messier 1, Mgławice Tulipan i Rozeta, a także kometa C/2020 F3. A teraz będę się brać za obrazy na styczniową wystawę.

Dwie latarnie...

Niezwykłej urody mgławicę Heckathorn-Fesen-Gull 1 można znaleźć w gwiazdozbiorze Żyrafy. Została odkryta w roku 1982 przez trio Heckathorn-Fesen-Gull podczas badania linii emisyjnych Drogi Mlecznej. Świetny opis tej mgławicy zamieścił na swojej stronie ( www.sternwarte-baerenstein.de) Marcel Drechsler:"HFG1 została stworzona przez gwiazdę centralną V664 Cas. Nie jest to pojedyncza gwiazda, ale gęsty układ podwójny składający się z białego karła i gwiazdy podobnej do Słońca, które są oddalone od siebie tylko o kilka milionów kilometrów i krążą wokół siebie co 14 godzin. Ponieważ układ podwójny V664 Cas porusza się bardzo szybko z prędkością 29 do 59 kilometrów na sekundę i wraz z mgławicą przepływa przez ośrodek międzygwiazdowy, następuje niebieskawy łuk szokowy. HFG1 pozostawia po sobie długi, czerwony ślad gazowy długości ok.10 000 lat świetlnych. Obraz HFG1 wyraźnie pokazuje interesującą strukturę mgławicy planarnej. HFG1 jest definiowana jako mgławica planetarna typu F, co oznacza, że wydaje się być równomiernie wypełniona. Wąski, niebieskawy łuk otacza centralny obszar z przerwą pomiędzy nimi. Łuk szokowy jest najjaśniejszy na południu, co wskazuje, że najsilniej oddziałuje tam z ośrodkiem międzygwiazdowym. Łuk szokowy nie jest całkowity, na północnym zachodzie jest prawie niewidoczny. Rdzeń ma trzy jasne płaty na południu i centralny otwór." O ile mgławica łatwo daje się "wyłuskać" w pasmie OIII, o tyle w Ha sama mgławica i tło wymagają wielu godzin naświetlania jasnym astrografem. Ja naświetlałem 20 godzin w bin 2. Abell 6 jest bardziej klasyczną mgławicą w stylu ?bańki?. Jego emisja jest silniejsza w OIII niż w Ha i ogólnie pozostaje raczej słaba. Niemniej jednak jego struktura nie jest jednolita. Można zauważyć dwa cienkie płatki po stronie zachodniej i wschodniej oraz pewną nieregularność jasności na jej powierzchni. Setup: Officina Stellare Veloce RH200 ( f3), ATIK ONE 6.0 na ASA DDM 60. Filtry Baader Planetarium Ha (7nm), OIII(8.5nm) i LRGB. Ha: 60x1200 sekund bin 2, OIII:24x1200 sekund bin2, L:40x300, RGB: 15x300 na kolor. W sumie ponad 35 godzin.Brok/Warszawa-sierpień/wrzesień 2020. Opis:

Na skraju terminatora? sw130/900 +irpass

Dzisiaj Słońce za warstwą przesuwających się chmur. Udało się zarejestrować dwie małe plamy, na brzegu tarczy.

Zaległa foto zachodu słońca 20.01.2021r.

To i ja dorzucę ode mnie trochę białego puchu, a na nim... ...wyspa kotów:)

U nas też atak błękitu, więc rybim okiem potruchtaliśmy na spacerek ?

No jest sezon na biały puch, a pogoda zrobiła psikusa i jest błękit, więc lornetka w użyciu. Jest piękne.

Zima nad morzem ?

Pozwolę sobie dodać taki trochę inny post ? Jeśli ktoś chciałby zostać właścicielem poniższego obrazu, ma Facebooka, i jednocześnie chciałby pomóc, to serdecznie zapraszam do licytacji na rzecz Nikodema, który cierpi na rdzeniowy zanik mięśni. Licytować można w komentarzach pod tym postem: https://www.facebook.com/groups/604149230171173/permalink/836193470300080 Licytacja trwa do 27.11.2020, godz. 21:00. A, obraz to oczywiście Helix, akryl na podobraziu płytowym, 30x30 cm.

Zachód między kutrami II...

Na karminowo...

wschód słońca, Wenus też się złapała. Światła po prawej to latarnie uliczne.

Zachód Słońca z 10.10 :)

Garść wrześniowych obłoków. Powyższe po stu minutach przekształciło się w poniższe. Ta chmura przez większość dnia pozostawała niemal w tym samym miejscu.

Mgławice Serce i Dusza. Pierwsze testy filtra Optolong L-Enhance. Canon 1100d mod, Canon 100mm F/2.8@4, EQ3-2, 42x 10min, darki, biasy, flaty. Zatom 2020

Z archiwum.

Szczecin...

Chmury po wschodniej i zachodniej stronie mojego horyzontu.

Przy porannej kawie na balkonie

Pod Działdowem...

Tuż po zachodzie taki koncert

Takie śmieszniaki

Gdynia 14:30 tuż przed burzą.

U mnie, zamiast nawałnic, burz wszelakich i gradobicia, spokojnie po nieboskłonie suną...

Chmury na wieczornym niebie. Nikon D70s.

Front burzowy nachodzący na Warszawę

Sprzed chwili: kowadło o wysokości wierzchołka na ok. 12 km wydaje się być bardzo blisko. Tak naprawdę jest odległe ode mnie o ok. 40 km na północ - burza nad Zatoką Gdańską w pobliżu Sambii, na szerokości Kaliningradu.

No to masz Mewy wykasowałem stempelkiem.

Krótki timelaps z 17.07.2018r.

Takie teraz kłębowicho nad Ustką ale od 00 ma być ładnie i sprzecicho zaraz wystawiam Canonkiem 550D z kiciakiem na automatykę ustawionym.

Iryzacja chmurki

Nadchodzi fala fenomenalna? w Danshui, Tajwan. Stratus (chyba) castellanus na Morzu Wschodniochińskim.

A u mnie takie drobne baranki

Chmury jakby "nasze", ale otoczenie przecudne ... ... oraz - ewidentnie - "nasza".