Ranking użytkowników

Kochani! Po covidowej przeprawie wracam do świata żywych i rzutem na taśmę zapraszam pod kwietniowe niebo. Ostatnia dekada miesiąca na niebie gwiaździstym zapowiada się całkiem interesująco... 26 kwietnia wieczorem patrzmy na Superksiężyc! Nasz wschodzący towarzysz wydaje się wielki jak dynia i potrafi wywołać duże wrażenie. Warto się przekonać na własne oczy. Powodzenia! ?

Podczas sesji astrofotograficznej, która miała miejsce 19.04.2021 r. pomiędzy Pudłowcem a Myślicami (okolice Dzierzgonia), udało mi się zarejestrować bardzo jasny bolid. W tym czasie zbierałem materiał pod statyczne ujęcie lądu, licząc że chmury w końcu odpuszczą. Meteor zarejestrował się na klatce, która rozpoczęła się o 00:19 i trwała do 00:23. Obiekt zarejestrowała stacja w Pułtusku i z uzyskanych od Maranda informacji, zarejestrowała się 1/3 trajektorii (resztę skryły chmury), a swój żywot zakończył nad Działdowem.

Wczorajsze próby w południe. Liczyłem na godzinkę spokojnego testowania, jak tylko się rozstawiłem zaczęły tworzyć się chmury. Więcej spędziłem na czekaniu na dziury niż nagrywaniu. Wiatr też przeszkadzał, oczywiście jak była chmura to cicho, jak tylko wychodziło Słońce podmuchy. To co udało mi się złapać. SW 120/600, Daystar Quark chromo, ASI 178mm + reduktor 0,5x Zachodząca grupa plam 2817: Największa protka: Oraz grupa 2816 w centrum tarczy: Czarno-białe w pozytywie i drugie z kolorkiem negatyw.

Następne podejście NGC4656 hokey 25xL300s 10xRGB300s 3.4.21

Proszę podać średnicę obiektywu którym wykonano to zdjęcie. Na odpowiedzi czekamy do poniedziałku 26 kwietnia. Decyduje data stempla pocztowego.

Na szybko z balkonu z 300mm:

Atmosfera była dziś bardzo pływająca, i obraz z barlowem to kicha totalna. ?

Czyżby to była nowa o płaskim maksimum? Z ponad miesięcznych obserwacji wyłania się obraz dość nietypowej nowej N Cas 2021 (V1405 Cas). Zwykle jasność szybko maleje. Natomiast w przypadku tej nowej po osiągnięciu maksimum około 7.6 V około 20 marca br. jasność oscyluje w niewielkim zakresie 7.9-8.1V, a ostatnio nawet rośnie do około 7.7V. Poniżej pokazano krzywą blasku uzyskaną za pomocą LCG na podstawie niektórych obserwacji z bazy AAVSO (średnia 1-dniowa z obserwacji wizualnych + obserwacje w filtrze V i lustrzankowych TG). W publikacji-katalogu krzywych blasku nowych z 2010 roku krzywa blasku N Cas 2021 chyba najbardziej pasuje to typu F o płaskim maksimum (ang. flat -top). Dla tego typu nowych (przykłady: DO Aql, V849 Oph, BT MOn, V2295 Oph) praktycznie stała jasność w maksimum może trwać 2-8 miesięcy.

Dzisiejszy za dnia, 65% tarczy z balkonu cyknięty? P900 1x1/160s f6.5

Mare Orientale /Morze Wschodnie/. Na pewno dla wielu z Was nazwa znajoma, ale czy ktoś miał okazję obserwować i zgłębiać topografię tej formacji? Morze Wschodnie znajduje się blisko zachodniej krawędzi Srebrnego Globu i ze względu na położenie jego obserwacja z Ziemi jest dosyć utrudniona. Najdogodniejsze warunki do obserwacji są kilka godzin przed pełnią przy korzystnej libracji zachodniej, czyli rzadko. Morze jest uważane za jeden z najmłodszych basenów uderzeniowych Księżyca. Jego wiek szacuje się na dużo mniej niż 3,85 mld lat. Powstało na skutek upadku dużej planetoidy, ma średnicę 327 km i zajmuje centralną część krateru uderzeniowego, którego średnica wynosi 930 km, a głębokość około 6 km. Nazwa "Mare Orientale" po raz pierwszy pojawiła się w książce "Der Mond" niemieckiego astronoma Juliusa Franza w 1906 roku. Jednak badania Gererda Kuipera w latach 60-ych pozwoliły na ustalenie, że morze to jest pochodzenia kraterowego. Sam przymiotnik Orientale, czyli Wschodni, odnosi się do położenia morza na wschodnim skraju widocznej strony Księżyca, ale nazwa nie uległa zmianie mimo przemianowania strony wschodniej na zachodnią przez "konwencję astronautyczną" w roku 1961. Moje pierwsze obserwacje tego fenomenu wykonałem 20 października 2019 o godzinie 04:30 CWE. Korzystałem z MAK-a 127 oraz bino SW z parą okularów Plossla GSO 25 mm. Poniżej szkic z nazwami tworów będących częścią pierścieniowej struktury. Kolejny szkic wykonany 22 października 2019 o godzinie 04:15 CWE tym samym zestawem obejmuje bardziej południową część formacji. Szkice wykonane zostały długo po pełni, ale przy dosyć korzystnej libracji zachodniej kiedy były dobrze widoczne Lacus Veris /Jezioro Wiosny/ i Lacus Autumni /Jezioro Jesieni/. Udało mi się zdobyć informację, że kolejna okazja na obserwację Morza Wschodniego nadarzy się 17 marca 2022, około 8-10 godzin przed pełnią przy pięciostopniowej libracji zachodniej Księżyca. Na powyższym przykładzie widać, że nasz Satelita skrywa skrzętnie przed nami swoje tajemnice, pomimo tego, że jest częstym gościem na niebie. Chcąc zgłębiać jego tajemnice musimy mieć wszystko zaplanowane i być czujni. Zapraszam do dzielenia się swoimi uwagami i spostrzeżeniami. Sam raczkuję w poznawaniu tych tajemnic. W tej krótkiej relacji zamieszczam tylko swoje szkice. Wspaniałe zdjęcia, szkice i relacje można znaleźć na sąsiednim Forum. Pozdrawiam Jarek c.d.n.

Witam serdecznie. Wydaje mi się, że nikt nie umieścił na forum takiego tematu (jeśli nie zauważyłem, to przepraszam), ale 18 marca japoński obserwator Yuji Nakamura dokonał odkrycia w gwiazdozbiorze Kasjopei gwiazdy nowej o jasności 9,6 magnitudo. Przez kilka kolejnych kilka dni nowa dość szybko pojaśniała do poziomu 7,5-7,6 mag (!), więc powinna być widoczna nawet przez lornetkę 10 x 50. Wydaje się, że gwiazda w tej chwili jest w okolicy maksimum jasności. Warto skierować na nią lornetki i teleskopy, wszak nowa o takiej jasności nie jest częstym gościem na niebie. A może ktoś z forum podejmie się sfotografowania? ? Dajcie znać, wrzućcie zdjęcia. ? Co ciekawe, pozycja nowej N Cas 2021 dokładnie pokrywa się z pozycją gwiazdy zaćmieniowej typu W UMa (CzeV3217), która znajduje się w odległości około 5500 lat świetlnych od nas. Współrzędne gwiazdy: RA 23h 24m 47,73s, Decl.: + 61° 11' 14,8? Link do artykułu w Astronomy Now: https://astronomynow.com/2021/03/19/new-nova-in-cassiopeia-brightens-rapidly/ W załączeniu mapki, które wygenerowałem dla Was w celu ułatwienia identyfikacji.

Ponieważ kolega Sebastian na sąsiednim forum złamał regulamin i rozwiązał zagadkę przed upływem terminu, nie ma sensu dłużej utrzymywać emocji na granicy wrzenia. Refraktor to stary Royal Astro 76/1200 mm - zwykły achromat z 1962 roku, posadzony na współczesnym montażu ?

To nie takie proste ? Quark ma wbudowanego barlowa 4,3x. Reduktor daję przed samą kamerką, ostatecznie wychodzi prawie f/11 i 1300mm ogniskowej. Teoretycznie Quark najlepiej działa przy f/30, czyli teleskop f/7-f/8. Nie chciałem na razie jeszcze dłuższej rury. Wydrukowałem sobie przysłonę i będę testował co wychodzi przy optymalnej światłosile kosztem apertury. Do 80mm apertury nie potrzeba dodatkowych filtrów. Do 120mm wystarczy przed kątówką UV/ir cut, ja mam 2" Baadera L. Powyżej 120mm zalecany jest już ERF przed tubą.

Atlas Kosmosu nr 6 " Początek Wszechświata " zwiera sporo informacji na zadane przez Ciebie pytania.

Po krótkiej absencji na forum, chciałbym się przywitać materiałem zebrany w nocy 20 marca na Lubelszczyźnie. Było to pierwsze światło Canona 6D, po migracji z APS-C na FF i drugie obiektywu, którego chyba za mało skręciłem. Detektor i optyka: Canon 6D mod, Sigma 50mm 1.4 Art Kręcioła: MSM Rotator (https://www.moveshootmove.com?aff=165) Ekspozycja: 55x90s (niebo); 5x90s (ląd)

Gdynia dziś wieczorem.

Nie ma to jak jechać w Bieszczady pierwszy raz w życiu na spontana i dostać piękną pogodę z 2 nockami jak na wrześniowym zlocie w Zatomiu, w jedną stronę miałem 14h jazdy ale warto było ?.

NGC4449 25xL 300s 10xRGB 300s 21-30.3.2021 nie najlepsze warunki

Pierwsze konkretniejsze próby z nową kamerą , IC 410 to mgławica emisyjna znajdująca się w konstelacji Woźnicy w odległości około 12 000 lat świetlnych od Ziemi. Odkrył ją Max Wolf 25 września 1892 roku. Mgławica IC 410 jest powiązana z odkrytą wcześniej przez Johna Herschela młodą gromadą otwartą NGC 1893. Rozciąga się na przestrzeni ponad 100 lat świetlnych. W obszarze IC 410 znajdują się dwa niezwykłe obłoki gazu i pyłu nazwane ?kijankami?. Są one zbudowane z gęstszego i chłodniejszego gazu niż ten w mgławicy, mogą też być obszarami formowania się nowych gwiazd. Ciągną się one na przestrzeni około 10 lat świetlnych rzeźbione przez wiatr gwiazdowy i promieniowanie gromady NGC 1893. Materiał zebrany podczas dwóch nocy niestety przy dużym wietrze i przewijającymi się chmurami w Beskidzie Żywieckim. Kamera QHY294 M Pro, TS APO 65Q, HEQ5 Pro SynScan mod, zdjęcie w technice Bicolor ( H-Alpha Antlia 3.5nm około 2h + OIII Antlia 3.5nm około 2h )

Do tej pory nową obserwowałem przez 8 wieczorów przez kilkadziesiąt minut za każdym razem. Poniżej widać krzywą blasku AAVSO z moimi obserwacjami (pomarańczowe krzyżyki) TB/TG na tle uśrednionych obserwacji V (zielona ciągła linia), B (niebieskie gwiazdki) i TB (niebieskie koła z białymi gwiazdkami). Jeszcze dwóch obserwatorów z Polski obserwuje tą nowa lustrzankowo - szczegóły poniżej: Natomiast sporo (aktualnie 7!!!) obserwatorów z Polski obserwuje wizualnie N Cas 2021. Poniżej widać uśrednioną krzywą blasku AAVSO po jasnościach wizualnych na tle obserwacji w dżonsonowskim filtrze astronomicznym "V". Wygląda na to, że Nova Cas 2021 jest znacznie wolniejsza niż ostatnia jasna nowa widoczna u nas w 2013 roku (N Del 2013). W ciągu trzech pierwszych tygodni jasność tej pierwszej spadła o około 1 mag, a tej drugiej aż o około 3 mag. Ilustrują to poniższe krzywe blasku z bazy danych AAVSO. I na koniec przykładowe zbiorcze zdjęcie N Cas 2021 uzyskane z moich obserwacji fotometrycznych w dn. 21 marca 2021r. Pozycję nowej zaznaczono kreskami. Jest to zdjęcie uśrednione na godz. 21:50 (stack - jak niektórzy mówią "stertowane") i złożone z serii 60 zdjęć naświetlanych przez 30 sekund każde do celów fotometrii DSLR (TB, TG,TR). Zdjęcia zostały wykonane zestawem APO F/7 o aperturze 102 mm z lustrzanką Canon 400 na montażu EQ3-2 z napędem. Pole widzenia około 1st50' x 1st12'.

QHY695A, Ioptron CEM60-EC, RedCat 51 ok 12h wodoru w gwiazdozbiorze Łabędzia, po drugiej stronie Deneba niz Ameryka. obróbka w sumie żadna poza usunięciem gradientów nieba i rozciągnięciem materiału. poniżej wersja opisana i bez gwiazdek.

Sesja na luzie, bez spinania się i oczekiwań, wyszło spoko FSQ/STL11000 LRB - 3h

Obszar nieco nadgryziony szerokim kątem przez Taysona mniej więcej rok temu jest bardzo ciekawy i ma sporo całkiem dużych, choć piekielnie ciemnych obiektów mgławicowych. Niestety sąsiedztwo Rosetty, Choinki i Lisiego Futra kusi i raczej wszyscy kierują setupy na te jasne, piękne obiekty. To pierwszy projekt z balkonowego "obserwatorium" , które opisałem w tym temacie. Tak jak się spodziewałem w narrowband to się sprawdza, ale LRGB takim szerokim kątem już nie bardzo. No ale cóż, jak się nie ma co się lubi to się lubi co się ma. Ha: 48x1200, OIII:48x1200 bin 2, LRGB po 40x120 sekund na kanał. FSQ 106N, SBIG STL11000, Takahashi EM-11Z. Orion Miniguidescope i Lodestar SX. Pierwszy "klaps" tego projektu to początek listopada 2020. Taki mamy klimat.

I druga "połówka".

Nowa kamera, nowe możliwości i nowe dla mnie wyzwanie... TS RC 150/1370 + ASI 178 MM+filtr ZWO IR Pass 850nm.

Cześć! Nie dawał mi spokoju ten intensywny niebieski, więc zdecydowałem się na ponowną obróbkę zdjęcia. Tym razem nie wiem czy nie przesadziłem w drugą stronę? Czy nie za dużo "krainy łagodności"? ?

Super, gratulacje! ? Właśnie wróciłem z obserwacji, gwiazda ma jasność wizualną w granicach 7,9-8,0 mag, czyli notujemy już powolny spadek. W załączeniu wykres z bazy AAVSO (American Association of Variable Star Observers) w zakresie fotometrii V (zielone znaczniki) oraz wizualnej.

Wczoraj zapolowałem na nową w Kasjopei i zrobiłem jej kilka serii zdjęć z różnymi parametrami. Jasność nowej oceniłem na 7,8mag. Canon EOS 450D mod na statywie foto, obiektyw Cosinon 2,8/135mm, ISO 1600, 10x5s, crop 50% z całości. Godzina wykonania 20:10, okolice Radomska.

Ja jestem ciekawa czy Wy jako ludzie zajmujący się obserwacją nieba bierzecie też pod uwagę jak układ planet wpływa na wasze życie, na to jaki wpływ ma na datę urodzienia człowieka.