Ranking użytkowników

Uszatka z Kruszwicy. Nieopodal jeziora Gopło trafiłem z żonką na zimowisko tych ptaków - niestety jeszcze w trakcie poprzedniej zimy drzewa zostały solidnie przetrzebione a wystarszone ptaki na dobre zniknęły z zimowiska. W niedzielę wybraliśmy się z żonką, żeby sprawdzić czy uszatki wróciły - jak widać są 🙂 Dobrze je widzieć! Przy okazji mogłem przetestować jak sprawuje się mój EOS RP z pożyczonym Tamronem 150-600 G2

29.10.2022. To pierwszy szkic w czasie tegorocznej widoczności Marsa po kilku wcześniejszych podejściach. Temat zakładam mając nadzieję, że uda mi się jeszcze zamieścić chociaż kilka rysunków. Zachęcam każdego, komu będzie się chciało do załączania portretów Marsa. Planeta rośnie „w oczach” zbliżając się do opozycji, która przypadnie dokładnie 8 grudnia 2022 roku, pokazując już przy 150-u krotnym powiększeniu sporych rozmiarów traczkę. Tym razem w czasie obserwacji refraktorem postaram się nie korzystać z filtrów, żeby podziwiać widoki w naturalnych kolorach. Poniżej efekt dzisiejszej porannej sesji. Pasmo na południu to Mare Tyrrhenum, Cimmerium oraz Sirenum. Na północy łukowate pociemnienie to prawdopodobnie Utopia. CM 207°. Pozdrawiam Jarek

19.11.2022 Prognozy były obiecujące. Wyżowa pogoda nad Polską południowo-zachodnią, delikatny mrozik ( -6° C ) zwiastowały miłą noc pod gwiazdami. Oczywiście jedynym słusznym kierunkiem był wyjazd z dala od „śmierdzącego” miasta. Nie będę próbował oddać klimatu takiej miejscówki słowami, bo każdy kto spędził chociaż jedną noc w takich okolicznościach wie jak to smakuje. Nawet obserwacje jasnych obiektów widocznych z balkonu czy ogrodu, oglądane z takiego miejsca ,z którego nie widać cywilizacji mają zupełnie inny wymiar ( przynajmniej dla mnie ). Dotarłem na miejsce po 20.00. Ta pora roku i szybko ściemniające się niebo odpowiadają mi bardzo. Kiedy wysiadłem z mojego „mobilnego obserwatorium” ( Renault Trafic II ) i spojrzałem w górę wiedziałem że będzie pięknie. Rozstawiłem AZ4, zawiesiłem TS-a i usiadłem sobie wygodnie na pace busa. W planach był Cefeusz i tam też wycelowałem moją czterocalową rurkę. Alfirk (Beta Cephei ) To nie był obiekt ,który był na liście obserwacyjnej. Miała być to pierwsza gwiazda w „star-hoppingu” do NGC 7023. Po spojrzeniu w okular i wyostrzeniu obok jasnej gwiazdy ( około 3 mag ) pokazał się znacznie ciemniejszy ( 8 mag ) mniejszy kompan. Alfirk to tan naprawdę dwie gwiazdy ,których mój teleskop nie rozdzieli. Trzeci składnik (rozdzielony przez małe achro) okrąża centralne gwiazdy w ciągu 40 000 lat. Niestety nie dysponowałem tak dużą ilością wolego czasu żeby to zaobserwować, więc kierowałem się do następnego celu. NGC 7023 ( Mgławica Irys ) To jedne z obiektów typu „widzę że nic nie widzę”. Wizual to nie astrofotografia więc nie ukaże nam się piękno tej struktury, ale po spojrzeniu w okular zobaczymy coś równie interesującego. Lekko przytłumioną centralną gwiazdę otaczać będzie pustka niemal bez gwiazd. To niewyobrażalne ilości kosmicznego kurzu ,które ukrywają przed naszymi oczami blask nowo powstałych słońc, oraz przysłaniają to co znajduję się za nimi. Podobne odczuci miałem podczas obserwacji NGC 1491. Gwiazda w centrum Mgławicy Irys jest otoczona subtelną poświatą. Poniżej porównanie widoku z obserwacji wizualnych do zdjęcia Mgławicy Irys: NGC 7129 + IC 5134 , NGC 7142 NGC 7129 i 7142 to gromady otwarte. NGC 7142 znajduję się 7,6 tys ly od nas. Można ją wydobyć z tła zerkaniem. Nieco rozciągnięta z gwiazdami, które świecą z podobną intensywnością. NGC 7129 to odległość 3000 ly od Słońca. Gromada wraz z pobliskimi gwiazdami przypomina cyfrę „1”. Zerkanie rozjaśnia otaczającą ją mgławicę IC 5134. NGC 7762 Gromada otwarta widoczna na tle mgławicy Cederblad 214 (Głowa Diabła). Gromada w wieku około 1 miliarda lat. Bardzo delikatna i subtelna. Tylko zerkanie upewniało mnie o jej istnieniu. Pole widzenia okularu Pentax XW 20 mm i teleskopu TS 102/714 (około 2 stopni) na tle mgławicy. NGC 40 Mgławica planetarna nie była zbyt uciążliwa w odnalezieniu. Już w niewielkim powiększeniu (x 36 ) zdradza jej „niegwiazdową” naturę. W większy powerach tylko upewniamy się że mamy do czyninienia z gwiazdą ,która zdecydowała zakończyć swój żywot. Chociaż proces ten rozpoczął się już 30 000 lat temu potrwa jeszcze długo. Mógł bym tak stać i patrzeć jak stygnące jądro zamienia się w brązowego karła, ale miałem w planach jeszcze parę innych zakamarków naszej galaktyki. M52 Kiedy dwa lata temu postanowiłem zobaczyć wszystkie obiekty katalogu Messiera nie do końca wiedziałem czy czterocalowy achromat pozwoli mi cieszyć się pięknem kosmosu. Teraz wiem że – tak ! Co się nie zobaczy to się „dowyobrazi” a co się „niedowyobrazi” to zobaczy się na zdjęciach kolegów od foto. Jednak kiedy wracam do tych klasycznych „eMek” wydają mi się większe i jaśniejsze niż je zapamiętałem. Pomarańczowa gwiazda HIP 115542, która wyróżnia się barwą i jasnością (okoł 8 mag) nie należy do gromady. NGC 7510 Piękna ,zwarta gromada otwarta, której nie sposób przeoczyć. M 52 swoim kształtem przypominającym strzałkę z jasnym pomarańczowym olbrzymem na wierzchołku wskazuje drogę do NGC 7510. Gromada w małych powiększeniach przypomina podłużnego robaczka, który pełza po nieboskłonie. NGC 7538 Mgławica emisyjna ( obszar H II ). Przez czterocalowy obiektyw zobaczmy dwie gwiazdy spowite mglistą otoczką. Jest to obszar o dużej intensywności gwiazdotwórczej. Aż chciało by się nastawić sprzęt skierowany w tamtą stronę, zostawić na kilka milionów lat a potem zrobić time lapse. Mars ( Syrtis Major Planum ) Herbata w termosie się skończyła, minęły ponad dwie godziny od rozłożenia AZ4 więc postanowiłem spojrzeć jeszcze tylko w trzech kierunkach. Szybkie zerkniecie na Jowisza, przywitanie się z Mgławicą w Orionie, oraz przyjrzenie się naszemu „czerwonemu koledze”. Mars nie zawiódł, może dlatego że akurat pokazywał bardzo kontrastowy obszar czyli ciemny Syrtis Major Planum położony między jasnymi Arabia Terra i Isidis Planitia. Kształt tego obszaru przypominał bardziej trójramienny obiekt niż trójkąt. Trochę jakby logo Air Jordan na Marsie 🙂 Na mapie poniże zaznaczony ( w przybliżeniu ) obserwowany obszar Marsa.

Przepraszam, źle Cię zrozumiałem. Mimo wszystko nie traktowałbym tego efektu jako cechy achromatu - robiłem sporo zdjęć małymi achromatami i nie mogę powiedzieć by tego typu efekt był ich cechą naturalną, wynikającą np. z aberracji. Jako przykład fotka ze zwykłecho achro 76/1200 mm - tyle że starego japońca z lat 60-tych:

W wolnych chwilach kontynuuję moje eksperymenty z obróbką pierwszych zdjęć zrobionych ASI 183, wypracowuję nową strategię postępowania z kolorem, powiększeniem i wyostrzaniem. Jak zwykle dochodzi tu do konfliktu interesów między ambicją uzyskania jak największej powierzchni obrazu, a chęcią uzyskania perfekcyjnej ostrości szczegółów - takiej, która nie sprawiałaby wrażenia, że obraz jest sztucznie powiększony. Dotychczas - mimo stosunkowo dużego pola widzenia jakie zapewniała kamera ASI 178 - musiałem iść na kompromis, godząc się na większą skalę obrazu, przy której precyzja detali była co najwyżej "akceptowalna". W skali 1:1 widać było jednak, że detale nie są idealnie ostre, a obraz jest nieco większy niż potrzeba dyktowana jego praktyczną rozdzielczością. Gigantyczna matryca ASI 183 pozwala uniknąć tej kolizji interesów. Obraz można zmniejszyć do rozmiarów, przy których precyzja rysunku drobnych detali jest perfekcyjna. Mimo to obraz zachowuje dużą powierzchnię, niemieszczącą się w skali 1:1 na większości monitorów - co traktuję jako warunek i miarę sukcesu 🙂 Obrazek poniżej został zestackowany z opcją drizzle 1,5x, następnie zmniejszony do 53% - i na koniec jeszcze do 77%, czyli w sumie ma 61% natywnej wielkości i w tej skali nie czuje się już, że detale są niepotrzebnie powiększone. W rzeczywistości po takim zmniejszeniu część najdrobniejszych detali ginie, albo jest słabo widoczna. Ale nie bierzemy przecież udziału w żadnych zawodach sportowych! Dla mnie celem jest uzyskanie obrazu, który będzie robił wrażenie naturalnego - takiego jak dobrej jakości obraz w okularze, podczas obserwacji wizualnych. Duża matryca to kroczek w tym kierunku.

15. Wyszukiwanie obiektów i zapytania sql. DSO Planner powstało, jako narzędzie do wyszukiwania obiektów na obserwacje. Oprócz tradycyjnych jak Meesier, Caldwel itp. program oferuje wyszukiwanie wg zapytań baz danych sql. W głównym menu wybieramy Object Selection, na dole Select, i ustawiamy np., tak jak tutaj wybierając jedną lub wiele baz danych. Select search type wybieramy SQL like expression Wchodzimy w SQL-like expression, Mamy tutaj trzy przykładowe zapytania. Aby dodać nowe klikamy na Add new search request. Wyświetla się takie okno Po kliknięciu symbolu ? Mamy podpowiedź, z jakich symboli możemy korzystać. Set SQL request Wielkość liter nie ma znaczenia. GC – gromady kuliste GX – galaktyki GCYCLD - HIIRGN – region H-Alfa NEB – mgławice OC – gromady otwarte OCNEB – gromady otwarta i mgławice PN – mgławice planetarne SNR - MPLANET - planety STAR – gwiazdy COMET – komety CUSTOM – obiekty użytkownika AST – asteryzmy separation – separacja gwiazd W pierwszym wyrażeniu można użyć następujących pól (niezależnie od wielkości liter). • ID — indeks obiektu w bazie danych (numer kolejny). • TYP — Typ obiektu. Może przyjąć standardową wartość skrótu typu obiektu. • A — Większy wymiar obiektu w minutach. • B — Mniejszy wymiar obiektu w minutach. • RA — Rektascensja (E2000.0) w godzinach dziesiętnych (11.245621623). • DEC — Deklinacja (E2000.0) w stopniach dziesiętnych (-10,2767289). • MAG — jasność gwiazdy z katalogu. • PA — Kąt położenia (kształtu DSO lub składowych binarnych). • CON — nazwa konstelacji (standardowy 3-literowy skrót łaciński) Są to wspólne pola bazy danych DSO. Jednak wszelkie dodatkowe pola numeryczne w bazach wewnętrznych lub użytkownikach można również użyć (np. to jest poprawne wyrażenie dla bazy danych LDN: OPACITY>3, a to jest dla WDS lub Bright DS database: SEPARATION<5&MAG2<7) - wystarczy zapoznać się z używanymi definicjami pól bazy danych. Inne Typy : GC – gromada kulista GX – galaktyka HIIRGN – region H-Alfa NEB – mgławica OC – gromada otwarta OCNEB – gromada otwarta i mgłąwica PN – mgławica planetarna MPLANET - planety STAR – gwiazdach COMET – kometa CUSTOM – obiekt użytkownika AST – asteryzmy separation – separacja gwiazd Set local request ALT - Minimalna wysokość (w zdefiniowanym okresie obserwacji) VIS - Ocena widoczności np. od 0 do 5 Widoczność obiektu mierzona jest w skali 0-5, gdzie 0 oznacza niewidoczny, a 5 jasny. Widoczność zależy od jasności obiektu i wymiaru, stanu nieba i apertury teleskopu. Set SQL request - dotyczy pól statycznych w docelowych bazach danych. Set local request - umożliwia filtrowanie według wysokości i widoczności obiektu. Operacje logiczne i matematyczne W wyrażeniach można zastosować następujące operacje logiczne i porównania wartości: • x=y — x jest równe y. • x>y — x jest większe niż y. • x<y — x jest mniejsze od y. • x#y — x nie jest równe y. • x&y — logiczne AND (np. (mag>12)&(type=GC) — wielkość obiektu jest większa niż 12 i jego typem jest GC).& - inaczej polskie „i” czyli oba warunki muszą być spełnione. • x|y — logiczne OR (np. (type=GC)|(type=OC) — obiekt jest albo GC, albo OC). • + - * i ( ) — mogą być używane do obliczania i grupowania zmiennych i wartości w złożonych wyrażeniach. | - inaczej polskie ”lub” wystarczy, że tylko jeden z warunków będzie spełniony. Przykłady dla Set SQL request • (a>15) & (con=and) — Wszystkie obiekty z konstelacji Andromedy z większą osią powyżej 15 minut. • a>10 & type=gc — Wszystkie gromady kuliste większe niż 10 minut. • a>7*b & a>10 & type=gx — wybierz tylko galaktyki z dłuższą krawędzią większą od 10 i krótszą krawędzią siedmiokrotnie mniejszą od dłuższej • id>0 — Lista wszystkich obiektów z bazy danych. Przykłady dla Set local request • alt>20 — Obiekty, które przynajmniej raz w okresie obserwacji mają wysokość powyżej 20 stopni. • vis>1 — Obiekty o widoczności lepszej niż 1. • alt>20 & vis>1 — Obydwa powyższe warunki powinny być spełnione. Jest też drugi prostszy sposób W Select Conditions wchodzimy w Select search type i wybieramy Primary. Potem pojawiają się nowe opcje wyszukiwania. Select object types tutaj zaznaczamy typy obiektów W Empty field treatment - Obróbka pustego pola, Najlepiej wybrać pierwsze pole – uwzględnia też obiekty, które nie mają podanych jasności w bazach danych jak np. ciemne mgławice. Primary search parameters sekcja parametrów wyszukiwania primary • Filter type — Dostępne są 2 specjalne filtry umożliwiające dostosowanie do aktualnych warunków atmosferycznych lub użytkownika pierwszeństwo: • Visibility Filter — Parametry wizualne każdego obiektu (wielkość i wymiary) są analizowane w programie w połączeniu z warunkami obserwacyjnymi, używanym teleskopem i położeniem geograficznym, aby przypisać mu ocenę widoczności. Obiekty powyżej lub równe predefiniowanemu limitowi wykrywania zostaną uwzględnione na liście. • Maximum magnitude filter — Prosty ogranicznik jasności. Obiekty poniżej lub równe określonej wartości będą tutaj zawarte. • No filter — żaden filtr nie zostanie zastosowany. • Select constellation — Ogranicz wyszukiwanie tylko do wybranych konstelacji. • Object name starts with . — Wyszukiwanie oparte na prefiksie nazwy. Ta opcja jest wygodna w przypadku połączonych katalogów z różnych źródeł, takich jak SAC. Na przykład, ustawiając tutaj „cr”, ograniczysz wyszukiwanie do katalogu Collinder gromad otwartych w tej bazie danych. Ta sztuczka może być również wykorzystana w niestandardowych bazach danych użytkowników, upraszczając ich przygotowanie do pracy z silnikiem DSO Planner. Object minimal size — dolna granica wymiarów obiektu (nie mniej niż x). • Lowest altitude — odcinaj obiekty, które nigdy nie wzniosą się tak wysoko nad horyzontem przez określony czas obserwowany okres czasu. • Detection limit — Ustaw Próg detekcji dla filtra widoczności. • Set maximum magnitude — — Ustaw próg dla filtra maksymalnej jasności. • Minimum separation — Tylko w przypadku gwiazd podwójnych ogranicz minimalną odległość między komponentami. • Maximum separation — Tylko w przypadku gwiazd podwójnych ogranicz maksymalną odległość między komponentami. • Maximum mag2 — Tylko w przypadku gwiazd podwójnych ogranicz maksymalną jasność drugiego składnika (najsłabszy do włączenia). Tylko nazwy konstelacji można wybrać z listy, a cała reszta jest do wpisania z ręki. Na koniec przechodzimy wstecz do sekcji Object Selection i aktualizujemy przyciskiem Update.

Katalog Caldwella: C2 2022-11-18. Maksymilian Celiński O obiekcie: Mgławica planetarna Caldwell 2 (tzw. Muszka lub NGC 40) została odkryta w roku 1788 przez Williama Herschela, który opisał ją jako gwiazdę o jasności 9 magnitudo, otoczoną przez mleczną mgiełkę. Wspomniana mgiełka to powłoka gazu rozchodząca się od centralnej gwiazdy, której skończyło się już paliwo i której pozostała energia powoduje świecenie tej powłoki. Znajduje się 3500 lat świetlnych od nas w gwiazdozbiorze Cefeusza i za kilkanaście tysięcy lat rozproszy się, odsłaniając białego karła. Podstawowe informacje: • Typ obiektu: mgławica planetarna • Numer w katalogu NGC: 40 • Jasność: +10.7m • Gwiazdozbiór: Cefeusz • Deklinacja: 72o 13’ 01’’ • Rektascencja: 0h 13m 20s • Rozmiar kątowy: 0.6’ x 0.4’ Jak obserwować: Obiekt dosyć trudny do znalezienia, nie ma bowiem dookoła niego żadnych jasnych gwiazd. Znajduje się w przybliżeniu w 1/3 linii łączącej gwiazdy Errai w Cefeuszu i γ Cas w Kasjopei. Astronomowie mniej wprawieni mogą skorzystać w poniższej mapki, żeby przejść pod gwiazdą Errei po zbiorze gwiazd przypominających mały wóz; w jego tyle powinna znaleźć się poszukiwana Muszka. Teoretycznie jest możliwe dostrzeżenie mgławicy C2, jako rozmazanej i niewyostrzonej gwiazdy, używając zaledwie 4-calowego teleskopu. Biorąc jednak pod uwagę zanieczyszczenie nieba światłem i chęć dostrzeżenia szczegółów, wymagany może być większy instrument. Obiekt zlokalizowany jest zaledwie 17 stopni od bieguna północnego, zatem obserwacje możliwe są przez cały rok, ale najlepszym okresem są jesienno-zimowe wieczory, kiedy to mgławica góruje wysoko nad horyzontem. Źródła: • NASA: Caldwell 2 18 listopada 2022 • Freestarcharts 18 listopada 2022 Źródło: Deep Sky Corner, autor: Radek Chromik Źródło freestarcharts.com, edit: Maks Celiński https://astronet.pl/wszechswiat/katalog-caldwella-c2/

Pogoda tak sprzyja, że od 02.11 nie było szans nawet wystawić sprzętu. Zostało więc zaległe zdjęcie Księżyca z tego dnia, warunki kiepskie, kominy robiły swoje. ED80+barlow 2x2" z C60D, stack z 20 klatek, PIPP, Registax6, RawTherapee, GIMP:

Lokomotywa manewrowa Anna no. 4002 firmy Fleishmann w trakcie przeróbki z analogu na DCC. Nie miała oświetlenia więc wydłubałem jej oczka i zaintsalowałem tam diody SMD niestety o zimnej barwie. Na diodę poszło kólko z folii CTA ( konwersja 5600 na 3200 K) i koralik z dziecięcej zabawki. Efekt poniżej. średnica reflektora 2.5 mm.

01.11.2022. Zapowiadało się mało obiecująco, obraz drgał i falował uniemożliwiając dostrzeżenie czegokolwiek, ale po pierwszej wszystko zaczęło się uspokajać tak, że mogłem nawet korzystać z okularu Fujiyama HD-OR 4 mm (x225). Ostatecznie jednak obserwowałem i rysowałem korzystając z Baader Genuine Ortho 5 mm (x180), ponieważ większe powiększenie nie wnosiło nic nowego w czasie obserwacji oprócz większej wrażliwości na niestabilność atmosfery. Na poniższym szkicu na południu widoczne ukośne pasmo to Mare Sirenum, w rejonie bieguna północnego wyraźne jaśniejszy obszar spowity szronem. Wspomnę jeszcze, że na północy mamy marsjańską wiosnę, a na południowej półkuli jesień. Niestety widoki Marsa nie są takie jak te na szkicach, które możemy spotkać przeglądając serwis Pochmurne Noce, ale dla mnie jest już magia w okularze. CM 146° Pozdrawiam Jarek Grafika ze S&T w postach z 29 oraz 30 października powinna być zorientowana odwrotnie w poziomie.

30.10.2022. Kolejny szkic Marsa z widocznymi daleko wysuniętymi na południe "morzami" Cimmerium oraz Sirenum. Na północy wyraźnie widoczny jaśniejszy obszar wyraźnie odcięty od reszty planety. Są to pozornie najmniej ciekawe rejony Marsa pozbawione szczegółów. Pamiętajmy jednak, że w tym rejonie na tarczy Czerwonej Planety możemy dostrzec największy wulkan w Układzie słonecznym - Olympus Mons. Niestety nie maiłem jaszcze możliwości zobaczenia go przez teleskop. Góra Olimp wznosi się na 21 287,4 m nad średni poziom planety i 26-27 km ponad otaczającą wulkan równinę. Mierzy 624 km średnicy u podstawy, wyraźnie zaznaczonej skarpami o wysokości dochodzącej do 6 km. Znajdujący się na wierzchołku krater ma długość 85 km, szerokość 60 km oraz głębokość 3 km. PS O godzinie 02:59 zerkałem na telefon i mogłem po raz pierwszy zobaczyć zjawisko, które jest "manipulacją czasem", a mianowicie wyświetlacz pokazał po 02:59 godzinę 02:00. Pozdrawiam Jarek