Skocz do zawartości

Ranking użytkowników

Popularna zawartość

Treść z najwyższą reputacją w 02.01.2023 uwzględniając wszystkie miejsca

  1. Dzisiaj ustawiłem budzik na 3 nad ranem. Warunki mocno średnie, na niebie cirrus oraz wszechobecna wilgoć, ale w 15x70 kometa widoczna bardzo dobrze. Jądro nieco jaśniejsze, momentami miałem wrażenie, że był widoczny bardzo krótki warkocz 🙂 Dodatkowo około 3:56 niebo nad kometą przeciął meteor. Idealne otwarcie kolejnego roku pod kątem obserwacji 🙂
    4 punkty
  2. Obiekt znany więc nie będę się rozpisywał :) Jedno z niewielu zdjęć jakie zrobiłem w tym roku. L - 3000 x 6s RGB - 800 x 8s Astrofaktoria Newton 350/1400 na NEQ-6 ASI 178 MMC + MPCC III + Baader RGB
    4 punkty
  3. C/2022 E3 (ZTF) Aż dziwne, że jeszcze nikt o tym nie napisał, ale w kierunku Ziemi leci "kosmiczny prezent". Kometa, która w najbliższych tygodniach może osiągnąć jasność na granicy widzialności gołym okiem, to jeszcze jej wędrówka po niebie będzie się odbywać po obszarach okołobiegunowych nieba północnego. Jasność komety na tą chwilę podawana jest na około +8 magnitudo. Na tą chwilę obiekt "zatrzymał się" na jakiś czas w Koronie północnej, 12 stycznia osiągnie peryhelium (1,111 AU od słońca)i gdzieś około drugiej dekady stycznia zacznie wędrować w kierunku bieguna północnego i 1 lutego powinnien znależć sie najbliżej Ziemi (całkiem blsko 0,28 jednostki astronomicznej) w gwiazdozbiorze Żyrafy i wtedy osiągnąć największą jasność (może nawet gołym okiem). Teoretycznie kometa C/2022 e3 (ZTF) jeszcze przez większą część lutego będzie utrzymywać jasność powyżej +9 magnitudo wędrując w kierunku konstelacji Oriona. Wykres jasności Może pogoda będzie łaskawa 🙂
    2 punkty
  4. Panorama w wykonaniu Celusia C8-N i nowo nabytej kamerki ASI 183 MC. Tak gigantyczna matryca jest jednak wyzwaniem w wypadku teleskopu o kiepsko skorygowanym polu - jak mój njutek. Nawet z 2x soczewką Barlowa krzywizna pola daje się we znaki, manifestując się choćby przy próbie ułożenia mozaiki z kilku zdjęć. Okazuje się, że ich geometria - zwłaszcza w zewnętrznych obszarach kadru - jednak minimalnie się różni, a precyzyjne spasowanie dużych brytów staje się niemożliwe. No ale po co pasować bryty, skoro matryca daje imponujące pole widzenia? Cóż - ta kamera jest wymagająca... Musiałem poświęcić chwilę żeby skolimować njutka na gwieździe, bo stosowanie kolimatora to jednak kompletna fikcja. Po jego wyjęciu i włożeniu ciężkiego Barlowa z kamerką, całą kolimację szlag trafia. Aby walczyć z utratą ostrości na brzegach tej wielkiej matrycy, muszę jednak pilnować kolimacji dość precyzyjnie, a to znaczy: z takim wyposażeniem i w takiej pozycji, w jakiej będzie przeprowadzana obserwacja. Więc ASI 183 to nie jest to sprzęt "bezobsługowy" i kamerka dla początkującego. Poprzedniczkę - ASI 178 MC - mógłbym polecić śmiało każdemu, nawet początkującemu astrofotografowi. Tutaj mamy sprzęt dla tych, którzy chcą uzyskać troszkę więcej - i są gotowi włożyć nieco więcej uwagi i wysiłku.
    2 punkty
  5. Kochani! Noworoczna parada planet to najlepsza zapowiedź Roku Kopernika, jaką mogło zafundować nam niebo. Wieczorem po zapadnięciu zmroku oglądamy przecież cały Układ Słoneczny - z wyjątkiem Merkurego, ale ten zawsze umykał Kopernikowi 😉 Patrzmy więc na pozostałe planety i podziwiajmy Księżyc wędrujący wśród nich. W ostatniej dekadzie stycznia dołącza do nich jeszcze Międzynarodowa Stacja Kosmiczna. W całym zaś roku 550. urodzin Mikołaja Kopernika szykuje się prawdziwy "szał niebieskich ciał", godny astronoma wszechczasów. Po szczegóły zapraszam do filmowego kalendarza astronomicznego - z konkursową niespodzianką 😉 Czystego nieba w nowym roku! 🙂
    2 punkty
  6. Standardowo na pierwszy ogień idzie materiał tylko z 3h dual-banda. Tak jak w przypadku NGC6888 będzie zbierane dalej i wtedy będzie już efekt wow 🙂 RC6@f/6 / GEM45 / L-Ultimate / 533MC@-15°, gain 100, offset 50 / 36x300s APP/Pix/PS
    2 punkty
  7. Obiektu nie trzeba specjalnie przedstawiać. Jest to moje drugie zdjęcie przedstawione w filtrach Ha, O i S. Dziękuję Tomkowi Zwolińskiemu za wspaniały artykuł w Astronomii oraz materiałom kolegi Herbert West z sąsiedniego forum. To dzięki tym materiałom udało mi się obrobić to zdjęcie. wiem, że jeszcze dużo jest przede mną. Ha 80 x 300 s, OIII 34 x 300 s, SII 21 x 300 s, Takahashi 106 na neq6, kamera GHY 163
    1 punkt
  8. Kometa obecnie jest w Koronie Północnej nad ranem 😃
    1 punkt
  9. Dziś rano od 4 zrobiło się pogodnie, o 5:05 ją obserwowałem, dałem jej jasność 8.8 mag, średnicę 3', DC 5/, a długość warkocza oceniłem na 7'
    1 punkt
  10. Tak po drugiej w nocy już całkiem nieżle widać. Przez lornetkę 15x70 udało się wczoraj bez problemu wypatrzeć wyraźną mgiełkę bez warkocza. Udało się tez zrobić foto obiektywem 200mm f/4 iso1600 ekspozycja 13 sekund
    1 punkt
  11. Cóż pozostaje w taką pogodę, jak nie sięgnąć do starych, nieobrobionych materiałów i sprawdzić wreszcie co tam za skarby się poukrywały. Sięgłem i ja - gdyż, nie miałem co robić! I jakiegoż tam Misia znalazłem? Oczywiście takiego na miarę swoich możliwości. Ale bardzo kochanego, bo to przez Meadzia wykonane jeszcze w maju, zanim się z nim zdradziecko rozstałem. I mam nadzieję, że to nie jest Meadzia ostatnio słowo, bo sięgam odważnie dalej! Zobaczymy czy coś jeszcze wyłuskam z naszych starych z Meadziem zaszłości. Ech - to był jednak wyjątkowy instrument. Co tu gadać - wystarczy spojrzeć...
    1 punkt
  12. Północne rejony Morza Deszczów, Morze Zimna i dzielący je pas wyżyn z kraterem Plato i doliną Vallis Alpes na wschodzie oraz Zatoką Tęcz na zachodzie. Tereny niezwykle widowiskowe - i co za tym idzie obfotografowane na tysiące sposobów. Także przeze mnie 🙂 Ale nie mogę się powstrzymać, aby przy każdej okazji nie podejść od nowa do tego tematu. Wyeksponowanie błękitnych tonów materiału wyrzutowego wokół położonego obok Plato krateru Bliss i towarzyszących mu kraterów Plato B, Y i M, albo wydobycie świetlistej srebrzystości terenów okalających Sinus Iridum, jest dla mnie źródłem nieustającej radości...
    1 punkt
  13. Trzeba powiedzieć z uznaniem, że pozując do tego zdjęcia wszyscy naprawdę się postarali. Każdy wydobył z siebie tyle koloru ile się dało. A najbardziej postarał się błękitny, jak się okazuje, krater Aristillus. Tylko INA - tajemniczy obszar wyróżniający się błękitnym zabarwieniem, z powodu którego nazywany bywa "Błękitnym Jeziorem", jak zwykle nie chce być niebieska...
    1 punkt
  14. Morze Chmur - Mare Nubium z uskokiem Rupes Recta na wschodzie i kraterem Bullialdus za zachodzie. Ciąg kraterów Ptolemaeus-Alphonsus-Arzachel powoli wchodzi w strefę cienia, podobnie jak gigantyczny Deslandres i znajdujący się na jego terenie jasny obszar Cassini Bright Spot:
    1 punkt
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.

© Robert Twarogal * forumastronomiczne.pl * (2010-2023)