Ranking użytkowników

Tranzyt WCP, Ganimedesa i Europy 26 października 2022 20:30 -> 23:20 Astrofaktoria Newton 350/1400 + Tele Vue x3 + Baader RGB bez resize - skala natywna - do oglądania wrzucamy w osobne okienko 😉

Zapóźnienia w obróbce... 10 listopada:

Tym razem klasyka że aż oczy bolą, no ale praktycznie co roku nie mogę się oprzeć temu rejonowi. Koń w płomieniach - trzy godzinki w paśmie wodoru. Najbardziej spektakularnie według mnie wygląda w podczerwieni https://esahubble.org/images/heic1307a/ , no ale to nie pod moim niebem 😄 Tecnosky 90/540 Owl, 0.8x FF/FR, EQ6, QHY268M, Ha 60x3 minuty. Niebo podmiejskie, przejrzystość średnia, Bortle 6, listopad 2022.

05.11.2022, Folwark Sulejewo Spotkanie obserwacyjne dzień przed pełnią to raczej próba spojrzenia na cokolwiek, a nie wyłapywanie delikatnych mgiełek. Jednak co zrobić, gdy bezchmurna pogoda przypada w sobotni wieczór? Na miejscu spotkaliśmy się w kilka osób, a gościnnie towarzyszyła nam para z okolicy, która chętnie odkrywała skarby nocnego nieba z planetami włącznie. Blask Księżyca był na tyle duży, że w zasadzie nie było potrzeby, aby używać dodatkowego roboczego oświetlenia. Obserwacje przeminęły na astronomicznych pogawędkach podczas których od czasu do czasu spoglądaliśmy na gwiazdy podwójne i klasyki z katalogu Messiera. Dodatkowo Thomas dał się poznać jako rasowy audiofil i gratisowo dał nam wykład na temat topowego nagłośnienia, które jak się okazuje jest jeszcze bardziej kosmicznym hobby (szczególnie jeśli chodzi o finanse). Obserwacje zacząłem od spoglądania na Księżyc w lornecie APM 25x100 ED - tym razem użyłem „przyciemniaczy” wydrukowanych w 3D na bazie projektu udostępnionego na forum. Obcinając średnicę obiektywów ze 100 do 50 mm uzyskałem źrenicę wyjściową 2 mm, co dało bardzo przyjemny widok. Rzutem na taśmę spojrzałem również na Saturna, który zniżał się coraz niżej. Tutaj również obraz był bez porównania lepszy niż bez wydrukowanych adapterów. Pierścienie prezentowały się jak w niewielkim teleskopie, a tarcza planety była odpowiednio wygaszona. Najlepiej wypadł Jowisz. Bez „przyciemniaczy” oślepiający olbrzym pozwalał dostrzec tylko jeden majaczący pas, zaś po zmniejszeniu źrenicy wyjściowej oczom ukazała się piękna kula z dwoma wyraźnymi pasami. Jeśli ktoś chce spróbować planet w większej lornecie to szczerze polecam zabawę ze zmniejszeniem ŹW do okolic 1-2 mm. Po obiektach Układu Słonecznego przyszedł czas na namiastkę klasycznych DSów. Kolejno odwiedziłem Chichoty, Stock 2, Hiady, M34, NGC 752, Plejady, czy też gromady kuliste w Woźnicy. Widok był bardzo przeciętny, jednak osoby, które po raz pierwszy mogły spojrzeć na te obiekty w nieco innym wydaniu i tak były zadowolone. Następnie odwiedziłem kilka ciekawszych gwiazd podwójnych po drugiej stronie nieba. Mowa tutaj o Albireo, 61 Cyg, czy też 79 Cyg w Łabędziu. W lornecie 25x100 były znakomicie rozdzielone. Chwilę potem zerknąłem jeszcze na Omikron i Omega w tej samej konstelacji, a po przeskoku do Lutni zaliczyłem Epsilony i gromadę otwartą Stephenson 1. Na zakończenie sesji tchnęło nas, aby odwiedzić nietuzinkowy obiekt M40 w Wielkiej Niedźwiedzicy. Czym jest i jak się prezentuje? Pozostawię to bez komentarza, po prostu sami sprawdźcie przy następnej okazji. Do następnego razu! Pozdrawiam, Paweł : - )

Wrzucam rezultat listopadowego cudu pogodowego na Podhalu. Kadr tak dobrany, by zmieścić też Messiera 50. Wygląda to jakby ptaszysko goniło za jakimś łakomym kąskiem. 😉 Dla mnie dość trudny temat, bo obiekt wisi nisko nad horyzontem. Pewnie będę jeszcze dopalał wąskie pasma, ale kiedy - diabli wiedzą. Canon 6d mod, Askar FRA 400, ok. 3.5 h materiału w klatkach po 150 i 180s.

Moja 405 z ostatniego okienka pogodowego. Niecałe cztery godzinki w studwudziestosekundowych klatkach

Reszta materiału z tranzytu.

Szalupa kapitańska kpt. Jamesa Cooka z H.M.S. Endeavour opuściła stocznię 🙂 w tle widoczny model kutra Maryeld.

Cześć, Rok powoli dobiega końca, więc tym razem wcześniej niż zwykle publikujemy kalendarz astronomiczny w formie PDF na nadchodzący 2023 rok. Za jego opracowanie odpowiada Kuba z Astromatu. Pomysł na realizację tego typu kalendarza przyszedł końcem 2020 roku, gdy przygotowywał wpis na temat przeglądu nieba w 2021 roku. W miarę rozbudowy wpisu, nazbierało się sporo informacji, które ze względu na swoją obszerność postanowił umieścić w jednym miejscu. Tak powstał ponad 30-stronnicowy kalendarz na 2021 rok. Kalendarz na 2022 rok został rozbudowany o nowe treści w porównaniu z wydaniem poprzednim. Obecnie, tak jak poprzednie edycje, kalendarz zawiera najważniejsze informacje na temat wschodów i zachodów Słońca oraz Księżyca, zjawisk związanych z naturalnym satelitą Ziemi, ciekawych zjawisk z udziałem planet, w tym koniunkcji, opozycji, również zjawisk z udziałem mniejszych ciał niebieskich jakim są planetoidy i komet, a także rojów meteorów, które uatrakcyjniają nocne obserwacje. Treść kalendarza prezentuje się następująco: Najciekawsze zjawiska astronomiczne widoczne w Polsce w 2023 roku Wschody, zachody i momenty górowania Słońca oraz długość dnia Momenty równonocy i przesileń Wschody i zachody Księżyca Fazy Księżyca Perygea i apogea Księżyca Maksymalne i minimalne deklinacje Księżyca oraz węzły wstępujące i zstępujące Zestawienie dni z najlepszą widocznością sierpa Księżyca Zaćmienia Słońca i Księżyca Półcieniowe zaćmienie Księżyca 5 maja 2023 roku Częściowe zaćmienie Księżyca 28 października 2023 roku Planety Mapki z trasą ruchu Marsa, Jowisza, Saturna, Urana oraz Neptuna na tle gwiazdozbiorów w 2023 roku Wykresy parametrów obserwacyjnych planet i planety karłowatej Ceres w 2023 roku Koniunkcje i okultacje (zakrycia) pomiędzy Księżycem a planetami Koniunkcje między planetami Zakrycia gwiazd przez Księżyc Opozycje wybranych planetoid w 2023 roku Mapki z trasą ruchu planety karłowatej Ceres oraz planetoid Pallas i Vesta na tle gwiazdozbiorów w 2023 roku Komety, które w 2023 roku znajdą się w peryhelium Roje meteorów Mapki radiantów wybranych rojów meteorów Bibliografia Kalendarz dostępny jest do pobrania pod adresem: https://www.astromat.pl/kalendarz-astronomiczny-na-2023-rok/ Dajcie znać co sądzicie o kalendarzu, proszę również o podbicie postu żeby temat nie zaginął zbyt szybko na forum. Czystego nieba!

Anaxagoras i Plato - obaj z pretensjami do kontrolowania terenów Morza Zimna. Który jest tutaj szefem?

Miłe złego początki... torcik rośnie 🙂

Dziś 20:40. Classic Cassegrain 6 " ( 1850mm) 10 % z 7000 x 3 ms kamera QHY163M z filtrem jasnoczerwonym #23A

10. Autor: Przemysław Ząbczyk Miejsce: Masłomiąca Data: 03.2022 Obiekt: Sh2-115, Sh2-112, Sh2-116 i piekne filamentowe mgławice LBN372, LBN375, LBN376 Montaż: EQ6-R Pro Teleskop: FSQ106 F5 Guiding: Lodestar Detektor: G3-16200EC Ekspozycja: S2 30×1200″(10h) bin 2×2, Ha 75×1200″(25h) bin 1×1, O3 33×1200″(11h) bin 2×2, R 34×120″(1h 8′) bin 2×2, G 34×120″(1h 8′) bin 2×2, B 33×180″(1h 39′) bin 2×2 Obróbka: Pixinsight, APP Akceptuję regulamin konkursu.

Jupiter z 31.10.2022. SCT11, ASI 148MM, RGB filtry Baader. Stack po 3000 klatek na każdy kanał.

Skoro brak dziur to czas załatać dziurę w relacjach 😉

17 Autor: Łukasz Sujka Miejsce: Wólka Biska Data i czas: 26.10.2022 20:30-23:20 Obiekt: Jowisz - tranzyt WCP, Ganimedesa i Europy Montaż: Sky Watcher NEQ6 Teleskop: Astrofaktoria Newton 350/1400 + barlow TV x3 Detektor: ZWO ASI 178 MM-C, Baader RGB Ekspozycja: 900 klatek na kanał, klatki po 15ms Obróbka: AutoStakkert, ImPPG, PS Akceptuję regulamin konkursu.

16. Autor: Mateusz Wiśniewski Miejsce: Przypki Data: 06.10- 19.10.2022 Obiekt: Sh2-171 Głowa Byka Montaż: SW EQ6R-PRO Teleskop: WO GT81 IV Detektor: QHY163M Ekspozycja: Ha 70x300, OIII 88x300, SII 98x300 - 21godz 20min Obróbka: DSS, Pixinsight, PS Akceptuję regulamin konkursu.

Dwa następne ujęcia z 10 listopada. Na drugim zdjęciu u góry dość dobrze widoczne Morze Humboldta.

Sesja z 10 listopada. Klasyczna trójca Langrenus-Vendelinus-Petavius:

14 Autor: Piotr Imioła Miejsce: Czartowska Skała Data: 19.11.2022 Obiekt: IC405 Montaż: HEQ5 Teleskop: SW Esprit 100 ED Detektor: Nikon D600 Ekspozycja: 116 x 120sek, niecałe cztery godz. Obróbka: Pixinsight Akceptuję regulamin konkursu.

Kwietniowej.

Kolejna ciemna mgławica to LDN673 i okoliczne przyległości w Orle. Dość detaliczna i wyrazista jak na swobodnie latającą ciemnotę, położona jest około 300-600 lat świetlnych od Ziemi. W obrębie tego obłoku można odnaleźć miejsca narodzin nowych gwiazd, takie jak RNO 109 czy obiekt Herbiga-Haro HH 32 (nieco na lewo od środka kadru). W załączonym PDFie można znaleźć więcej informacji o tym ciekawym zakątku Wszechświata AQUILA.pdf Tecnosky 90/540 Owl, 0.8x FF/FR, EQ6, QHY268M, LRGB 150:70:30:45 minut. Niebo podmiejskie, przejrzystość dobra, Bortle 6, październik 2022.

Cześć Virus. Szkoda, że w takich okolicznościach musisz pozbywać się tak zacnego sprzętu. Odkąd Cie poznałem ten Meade był zawsze Twoja wizytówka na zlocie w Zatomiu. Sam kiedyś chciałem nabyć podobny teleskop. Obecnie jednak zbieram kasę na inny sprzet. Mam nadzieję, że uda Ci się go dobrze sprzedać bo telep jest naprawdę godny polecenia. Życzę zdrowia i znalezienia alternatywy z niego lżejszym zestawem. Przepraszam za offtop 😉

Pniemy się na północ - ku szczytom Apeninów i Kaukazu, po drodze mijając Mons Hadley i lądowisko dzielnej załogi Apollo 15...

Samolot 🙂

Jestem stałym fanem zdjęć z Twojego smartfona.

Myślę, że i tak z krótką tubką SCT lepiej będzie działał, niż z takim metrowym refraktorem.

Miałem kiedyś inny jednoramienny z SCT Celestron 5". Opiszę to tak, dygu dygu dygu dig dig dig ....... itd.

Jowisz z 28/29.11.2022 Niestety widzialność - seeing była kiepska. Refraktor SW 90/910 + Barlow 2x + kamerka Svbony Sv 305. Ok 30% z 500 klatek + PIPP + AStak3 + RegiStax6.

Ktoś chętny?

Marsiuszek-marszczuszek. Pierwszy w tym roku. Z serii Dalekich.

@Anonim1122, Twoja lornetka ma powiększenie około 20x i przy obserwacjach z ręki na pewno masz spore drgania, które rozmywają Ci obrazy. Zgaduję, że ten Jowisz lata Ci po polu widzenia i przez to nie masz szans zobaczyć tych księżyców, które są od niego odległe najwyżej kilka jego średnic. Przy następnych obserwacjach spróbuj podeprzeć sobie łokcie na dachu samochodu, murku, czymkolwiek, i zobaczysz jaka będzie różnica. Piszą, że ta Twoja lornetka ma gniazdo 1/4" do stopki adaptera. Jeśli to prawda, przydałaby Ci się taka stopka i jakiś wysoki statyw fotograficzny.

Właśnie wydrukowałem, ale z wymianą w koszulkach wstrzymam się do końca roku, bo ten z 2022 może się jeszcze przydać 🙂

Sezon na "katar" rozpoczęty 😉 i mocno spóźnione ale zajefajne 😜

Jeśli miałbym wybrać jedną lornetkę do astronomii, to kupiłbym 10x50 albo 15x70 z serii BA8 i w każdym przypadku statyw. Przy 8x możesz czuć niedosyt. Używałem przez 2 lata dachówkę 10x50 i z ręki obraz jednak latał. Z podparciem było znośnie, ale daleko od ideału. Dlatego 10x50 zamieniłem na 8x42. Fakt, mniejsza apertura i to widać, ale komfort obserwacji znacznie większy. U mnie sytuacja jest trochę inna, bo mam dwie lornetki - wspomnianego malucha 8x42 oraz 15x70, która wciąż jest sprzętem dość mobilnym. Takie połączenie fajnie się uzupełnia 🙂

Skoro jesteśmy na forum astro to polecę lornetkę do nocnego nieba 😉 Jeśli będziesz miał tylko jeden egzemplarz wówczas polecam jakiś model 15x70. Delta Optical SkyGuide lub Delta Optical Extreme ED. Z tym parametrem zajrzysz już nieco głębiej niż w przypadku 10x, a o 8x nie wspominając 🙂 Pamiętaj, że obserwacje astro = statyw do lornetki.

15 Autor: Piotr Janucewicz Miejsce: Gdynia Data: 29.09- 31.10.2022 Obiekt: Mławica Trąba Słonia Montaż: HEQ5 Teleskop: SW 150/750 Detektor: Asi174mm-cool Ekspozycja: Ha-68x420s , Oiii-75x420 , Sii- 33x420 Obróbka: AstroPixelProcessor, Photoshop Akceptuję regulamin konkursu.

Zdaje się, że kol. filipek01 kopiował link będąc w trakcie edycji swojego ogłoszenia na allegrolokalnie.pl

Trochę wyostrzyłem 😉

13 Autor: Artur Kusideł Miejsce: Gdynia Data: 06-11-2022 Obiekt: M42 Montaż: EQ 3-2 Teleskop: SW 150/750 Detektor: Canon 1100d mod. Ekspozycja: 169x45s iso 800 Obróbka: Siril, Gimp Akceptuję regulamin konkursu.

12 Autor: Rafał Trzebiński Miejsce: Włocławek Data: 15.10.2022 Obiekt: NGC7023 Montaż: Optron CEM70EC Teleskop: TSAPO 130/910 Guiding: WO Guidestar 61 APO + ASI174MM Detektor: QHY268M Ekspozycja: L 65 x 120s; R 49 x 300s; G 38 x 300s; B 49 x 300s Razem - 13.5h Obróbka: Pixinsight Akceptuję regulamin konkursu.

No tak na oko też by tak mogło być: Rozmiary galaktyk porównywalne, więc mogłaby to być jakaś parka, ale też mogą być tylko pozornie blisko siebie.

Najlepsze z dzisiejszego balkonowego avikowania Jupitera. SCT11, ASI 178MM, HEQ5 mod, filtr Baader Ir-pass. Stack z około 5000 klatek. Obróbka: AS!3, Castrator, Registax5, FSI, PS7. Drizzle 1.5. Seeing 5/10

Przepraszam szczerze i z głębin serca. Potraktowałem zdjęcie w sposób ordynarny i niedopuszczalny, powiększając je do rozmiaru 150% w stosunku do oryginału. Dlaczego zgrzeszyłem? Ano - stwierdziłem ciekawą rzecz: w wypadku Marsa takie teoretycznie niewnoszące żadnej dodatkowej informacji o detalu powiększenie, pozwala jednak wydobyć szczegóły niewidoczne w wersji natywnej. Tutaj na przykład wyraźnie widać stożek Olympus Mons na krawędzi terminatora. Próżno go szukać na zdjęciu w skali 1:1, nawet mocno wyostrzanym. Ohyda - ale jako dająca do myślenia ciekawostka się nada...

Mars z wtorku. Na pierwszym planie Syrtis Major i Hellas Planitia.

Trochę już nieaktualny, ale nadal Mars 😄 zdjęcie wykonane 26 sierpnia, 2% najlepszych klatek z 1200 klatek (nagranie 20 sekundowe) zwo asi 290 mm mini barlow x2.5 sw 200/1000 neq6 pro pipp, autostakkert, registax, photoshop

Platon i Kopernik 07/08.10.2022. Refraktor SW 90/910 + Kamerka Svbony 305. PIPP + AutoStakkert 3 + Registax 6

Jeszcze lipcowe mleko z okolic Przełęczy nad Łapszanką. D600 mod, Sigma 28/1.4, SWSA, 18x120s, f/2.8, iso800.

Szanowni Państwo, dziś w godzinach porannych doszło do niemal całkowitego zaniknięcia czapy polarnej na Marsie. W wyniku zdarzenia nikt nie odniósł obrażeń. Prosimy o zachowanie spokoju i pozostanie w domach. Jesteśmy w stałym kontakcie z Władzami, które podjęły już Działania w celu Przeciwdziałania (skutkom)...

Szkice astronomiczne nie są niczym innym jak ukazaniem w prosty sposób tego, co widzi swoimi oczami obserwator nieba w okularze teleskopu. Według mnie, szkicować może każdy, niezależnie od tego czy posiada umiejętności do rysowania, czy też nie. Szkicowanie obiektów astronomicznych nie jest wcale takie trudne jak mogło by się wydawać. Dużo zależy od odpowiedniego przygotowania na samym początku. Proces powstawania szkicu pokażę na przykładzie szkicowania gromady kulistej. :) Potrzebne przybory do szkicowania: Papier - wybieramy papier najtańszy, najbardziej gładki. Ja wykorzystuję zwykły, biały blok techniczny w formacie A4. Jest dość sztywny, łatwo się nie mnie, jest też bardziej odporny na ścieranie co ma duże znaczenie przy rozmazywaniu oraz przy wielokrotnym zmazywaniu. Ołówek - podstawowe narzędzie potrzebne do wykonania szkicu. Do szkicowania najlepiej wybrać ołówki dość miękkie. Sam biorę trzy - jeden twardy (zazwyczaj H3), drugi o średniej twardości HB oraz jeden miękki B3. Ołówki muszą być dobrze zaostrzone, co przełoży się na porządne wykonanie szkicu. Gumka - używana do usuwania zbędnych śladów ołówka. Gumka chlebowa - używa się jej do rozjaśniania różnych części szkicu oraz do usuwania grafitu i miękkiego ołówka Wiszer - służy do rozmazywania śladów ołówka, pozwalając na uzyskanie efektu zamglenia lub rozmycia. Do kupienia w sklepach z akcesoriami dla plastyków. Można również, zrobić go samemu w domu, zwijając ciasno w rulon, biała kartkę papieru, lub owijając patyczek watą. Podkładka pod kartkę, najlepiej taka z klipsem. Przystępujemy do pracy. Na początku na kartce rysujemy okrąg, przedstawiający pole widzenia w okularze teleskopu. Wielkość okręgu zależy przede wszystkim od naszego gustu (czy wolimy mieć dużo miejsca na szkic, czy mniej) oraz od pola widzenia okularu. Ja najczęściej rysuję okręgi o średnicy 8-10 cm. W internecie znajdziemy również wiele gotowych szablonów kartek szkicownika z narysowanym już okręgiem, które wystarczy sobie wydrukować. Szkicowany obiekt ustawiamy tak, aby znalazł się na środku pola widzenia okularu teleskopu. Następnie na kartce zaznaczamy ogólny zarys obiektu, w tym wypadku gromady kulistej. Na środek naszego okręgu nanosimy grafit z ołówka i rozmazujemy go przy pomocy wiszera na kształt naszej gromady. Następnie na papier nanosimy poszczególne gwiazdy, znajdujące się wokół szkicowanego obiektu. Zaczynamy od najjaśniejszych gwiazd, które będą naszym punktem odniesienia, przy rysowaniu późniejszych słabszych gwiazd. Jasność gwiazd możemy przedstawić na różne sposoby, np. rysując różne ich wielkości lub zostawiając mocniejsze ślady grafitu. W pierwszym sposobie, im jaśniejsza jest gwiazdy tym większą ją rysujemy. W drugim im jaśniejsza jest gwiazda, tym miększy ołówek musimy użyć i na odwrót, im słabsza gwiazda tym twardszego ołówka użyjemy. Ci którzy obserwują przez teleskopy Newtona, czasem przy jasnych gwiazdach, rysują dodatkowo spajki. Można je uzyskać przy pomocy wykałaczki, którą rozmazujemy naniesiony na gwiazdę grafit. Gdy narysujemy już jasne gwiazdy, zaczynamy rysować te słabsze. Staramy się rysować je na kartce w miarę w takim położeniu, w jakim znajdują się w rzeczywistości. W myślach można podzielić sobie na części obraz, jaki widzimy w okularze teleskopu i tak w częściach przenosić go na kartkę. Dla ułatwienia można również wyobrażać sobie kształty jakie tworzą gwiazdy, co z pewnością pomoże we właściwym ich rozmieszczeniu na kartce. Gdy skończymy nanosić gwiazdy na kartkę, możemy zająć się detalami samej gromady. Szkicujemy szczegóły, których dopatrujemy się po wnikliwej obserwacji obiektu, np. gwiazdy na obrzeżach gromady, jaśniejsze centrum, słabsze, rozmyte brzegi. Taki szkic można uznać za prawie skończony. W domu możemy jeszcze poprawić niedoskonałości, niedociągnięcia, czy też dopracować szczegóły, które zapamiętaliśmy, lecz nie umieściliśmy ich w naszym szkicu podczas obserwacji. I taki gotowy szkic możemy zeskanować i zostawić go w stanie "surowym" lub poddać drobnej obróbce. Najważniejsze jest, aby podczas obróbki nie zmieniać wyglądu szkicowanego obiektu. Powinien on zostać taki, jaki naszkicowaliśmy go podczas obserwacji. Według mnie obróbka powinna ograniczać się jedynie do zeskanowania szkicu, odwrócenia kolorów ( kolor biały staje się czarny a czarny staje się biały) i ostatecznie dodaniu koloru nieba (aby szkic był trochę bardziej realistyczny). ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Z mojej strony to tyle. Chciałem aby tekst był napisany jak najprościej, aby każdy mógł zrozumieć powstawanie szkicu krok po kroku. Jeśli macie jakieś uwagi, propozycje, własne sposoby/techniki tworzenia szkiców, piszcie śmiało tutaj. Wszystko będzie w jednym miejscu. ;) Pozdrawiam Kuba :) Szkice astronomiczne - krótki poradnik.pdf