Ranking użytkowników

Naszło mnie wczoraj na wizual. Nagle i niespodziewanie. Nie pamiętam kiedy ostatnio przewietrzyłem Taurusa, ale dość dawno. Wystarczająco dawno, by pokryła go warstwa piwnicznego kurzu. Torba z okularami leżała schowana głęboko w szafie, kolimator, hmm, gdzie on do cholery jest? Dobrze, że w ogóle pamiętałem o jego istnieniu. 😉 Warunki dopisały, a ciepły kwietniowy wieczór to całkiem dobry czas na astro. Na miejscówkę dotarłem przed 23. Jowisz chylił się już ku zachodowi, Mars też nurkował, a od wschodu na scenę nieśmiało wkraczały letnie konstelacje. Łyk rześkiego powietrza i zaczynamy. Złożenie teleskopu zajęło kilka minut - mimo długiej przerwy dłonie pamiętały wielokroć kiedyś wykonywane czynności, kolimacja również poszła nieomal z automatu. Justowanie szukacza na Regulusie, a skoro już tam byłem to wypadało sprawdzić przejrzystość, zerkając na czteroskładnikowego Hicksona 44. W ESie 14 mm najsłabszy element grupki wyskoczył niemal od strzału. Gęba sama się uśmiecha, jest dobrze. To może Leo I? Oki, próbujemy, ale sto stopni pola widzenia to zbyt wiele, bo blask Regulusa skutecznie zabija subtelną poświatę galaktyki. Szybka podmiana szkła na sporo "węższego" plossla Meade 14 mm, alfa Leo - out, no i mam dziada - po chwili skupienia wyskakuje słaba, owalna plama światła. A może by tak jeszcze M 83 w Hydrze? Czemu nie, starhopping pamiętam, więc odbijam ostro na południe. Górna klatka teleskopu wisi nisko nad gruntem, kucam, paczam - jest, jasne jądro wtopione w sporych rozmiarów mglistą otoczkę. Teraz uśmiecham się naprawdę szeroko. Dobra, czas na danie główne. Hicksona 56 kiedyś tam widziałem, lecz bardziej na zasadzie odhaczenia celu. Wielka Niedźwiedzica wisi sobie akurat w zenicie, więc celowanie jest kapkę niekomfortowe, ale zainwestowałem kiedyś w szukacz kątowy. Z biegiem lat mój kręgosłup coraz bardziej docenia to rozwiązanie. 😉 Nawigując od gwiazdy Merak mijam Messiera 108, Sowę (ależ ona fajna, widać oczy nawet bez OIII), by zakończyć wędrówkę na NGC 3718, nazywanej czasem Kluczem Wiolinowym. Od razu powiem, że choć owal galaktyki wydał mi się lekko niejednorodny, to tak dobrze znanego ze zdjęć pasma pyłu nie dostrzegłem - to jednak nie jest obiekt pokroju Centaurusa A. 😉 Obok widoczna nieco mniejsza, lecz wciąż oczywista NGC 3729 i... zaraz, zaraz, ale że jak - tak od razu, bez walki? W okularze 14 mm (pow. nieco ponad 100x, źrenica 3,5 mm) HCG 56 objawił się jako dość słabe, ale oczywiste pasmo - światło odległych galaktyk zlewało się w jednorodną szramę. Dopiero zwiększenie powiększenia do 200x (w wyciągu Pentax XL 7 mm) pozwoliło wyłuskać odrębne pojaśnienia, przy czym zdecydowanie wyróżniał się składnik b. Momentami zdawało mi się, że zerkaniem majaczy składnik a (ale z naciskiem na "zdawało" - stuprocentowej pewności brak). Jasność poszczególnych galaktyczek oscyluje w okolicy 15 magnitudo, a ich rozmiary kątowe to sporo poniżej minuty łuku, ale że są w tzw. kupie łatwiej je dostrzec - myślę, że i 12 cali spokojnie wystarczy. Zapomniałbym - nasz cel jest odległy o ponad 400 mln lat świetlnych, podczas gdy NGC 3718 to w zasadzie sąsiadka - dzieli nas od niej raptem 50 mln lś. Niezły rozstrzał. PS Przy planowaniu obserwacji (tego i innych Hicksonów) warto sięgnąć do opracowania autorstwa R. Vogela http://www.reinervogel.net/pdf/Hickson.pdf Drugie PS A co napisał sam Paul Hickson? Otóż: „Grupa 56 składa się z pięciu galaktyk, z których trzy wydają się być w kontrakcji i oddziaływać. Dwie z tych trzech galaktyk (B i D) są źródłami radiowymi. Wykryto również emisję podczerwieni z tego oddziałującego układu”. Sesja obserwacyjna, choć krótka, sprawiła mi całkiem sporo frajdy. Kto wie, może trzeba by tak częściej??? A, jeszcze jedno - ktoś spróbuje i da znać jak poszło?

Mgławice emisyjne Sh2-237 (po lewej) i IC417 (w środku), czyli Mucha i Pająk w konstelacji Woźnicy. Głęboko czerwonej barwy pochodzącej od wodoru nigdy nie zobaczymy w okularze teleskopu na żywo, ponieważ pręciki odpowiedzialne za widzenie w ciemności są niewrażliwe na ten zakres barw. Inna sprawa, że pręciki w ogóle kolorów nie rozróżniają 😎 A mgławice na fotce unoszą się w wodorowym otoczeniu, którego w Woźnicy jest całe mnóstwo. Siarki i tlenu niestety akurat tam już jak na lekarstwo i zaczynam coraz poważniej myśleć o jakiś filtrach 3nm, które by może nadały więcej sensu wąskim pasmom w mojej podmiejskiej miejscówce. TS Photoline 130/910, 0.8x FF/FR, EQ6, QHY268M, HaORGB 450:300:60:60:60 minut. Niebo podmiejskie, warunki średnie-dobre, częściowo cirrus, częściowo Księżyc, styczeń-luty 2025.

Wczorajszy moment kulminacyjny, niedaleko Poznania 🙂

Dwie wersje Słońca z 21.04, jedna przez filtr pomarańczowy a druga testowo przez filtr mgławicowy optolong l-enhance i muszę powiedzieć, że przez filtr mgławicowy jest chyba więcej szczegółów. Oba zdjęcia są wykonane z pliku "ser" 100 klatek, 12 ms., iso-0, teleskop 72ED, kamera - ASI 533 Pro.

Jeszcze dzisiejsze fotka słońca i czarne plamy 😎 foto 20.4.2025

Witam. Dzisiaj chcę zaprezentować galaktykę Wir czyli M51. Jest to galaktyka spiralna o małym jądrze, położona w odległości około 23 milionów lat świetlnych, w gwiazdozbiorze Psów Gończych. Obiekt był realizowany razem z AstroAllano w pierwszym kwartale tego roku obok kilku innych DS, które fociliśmy w tym czasie. Luminancja była zbierana teleskopem RC6 + Ares M-Pro, natomiast kolor WO 81GT + Posejdon C-Pro. Łączny czas naświetlania to ponad 8h. Czystego nieba !

W tym roku ponownie odbiegłam od tradycji DSowych pisanek - zamiast tego mamy skalę Bortle'a i zorzę polarną. Wesołych świąt i ciemnego nieba! 😄

Wypad za Inowrocław w kierunku Torunia pozwolił na zarejestrowanie zorzy, chociaż ok godziny 23 nie widziałem jej gołym okiem - zaświetlenie zrobiło swoje. EOS RP, obiektyw 50mm F1.8/2 ISO 1600 exp. 8s

okolice Torunia jezioro Okonin - szału nie było - jedynie co jaśniejsze filary widoczne - bez koloru zajawkowa fota

Z uwagi na zbliżające się Święta Wielkanocne, chciałbym życzyć wszystkim Forumowiczką i Forumowiczom dużo zdrowia, pogodnych nocek, spełnienia marzeń i bogatego zająca z mokrym poniedziałkiem.

Słońce dziś Lornetka DO extreme ED 7x50, adapter, smartfon Xiaomi 12 Pro,solar filter Bresser, ekspozycja auto, zoom x5 😉 foto 19.04.2025

Kometka z niedzieli. 60 x 45 sekund. Sharpstar 130, Qhy183C, EQ6mod, Maksim DL, Pixinsight

Cześć. Moja ulubiona pora roku w pełni. Uwielbiam ją także pod względem obserwacji wizualnych. Mnogość galaktyk i przyjemne temperatury to jest to. Gdyby jeszcze chmury chciały współpracować. Jak co roku na Święta, odwiedziny bliskich i wyjechaliśmy pod ciemne, lubuskie niebo. Prognozy jak zwykle nie rozpieszczały ale tak jak zapowiadali pojawiło się dosłownie 2 godzinne okno pogodowe i pojawiła się okazja aby "odpalić" niutka. Dawno już nie spoglądałem przez niego pod tym ciemnym gądkowskim niebem. Pierwsze zerknięcie w okular i przypomniałem sobie dlaczego to połączenie (ten teleskop i to niebo) tak dobrze do siebie pasują. Tryplecik w lwie w sam raz łapie się w polu widzenia w es 24 . Hamburgerek widoczny wyraźnie, tak więc nie mogłem już doczekać się przeskoku w Pannę. Tam rajd po dziesiątkach galaktyk w łańcuchu Markariana i wokół niego. Cudowny widok aż chciałoby się większe pole. Na dłużej zabawiłem w Igle. Tutaj nawet zmieniłem okular na 14 i przez chwilę pogapiłem się na cieniutką kreseczkę z kuleczką w środku. Zerkaniem pojawiał się także pas pyłowy. Niestety nadejszły cirrusy i przeskoczyłem na czystą stronę aby podziwiać "dziewiątkę". Tak nazywam ulubioną M51 bo wraz z sąsiadką układają się własnie w tę cyfrę. Było naprawdę dobrze, jednak długo nie trwało. Cirrusy zasnuły całe niebo i po nieco ponad godzinie trzeba było zakończyć "wypad w kosmos". Apetyt wzrósł a za tydzień zapowiadają ładną pogodę. Chyba tu wrócę aby na dłużej zatopić się w wiosennych galaktykach.

No i pięknie, czasami człowiek musi , inaczej się udusi 😉 Takie zapiski poczyniłem podczas obserwacji 16" , bardziej jednak koncentrując się na Ngc 3718. Zmotywowałeś mnie ,żeby wrócić tam z 22". Piękny kadr w ES24mm: podłużna NGC 3718, okręgła NGC 3729 i cienkie pasemko Hicksona 56. Koncentruję się na 3718. Delite 11mm i barlow 1.8x (300x) obraz ostry, seeing dopisuje. Próbuję doszukać się ramion, ale poza podłużnym kształtem galaktyki nie udaje mi się ich dostrzec. Pasmo pyłu jest bardzo trudne i widoczne przy 300x tylko w okolicy jądra galaktyki. Nie pomyślałem o jakiejś większej źrenicy, a przecież w walizce leżały orciaki 18mm i 25mm. Samo jądro ma trójkątny kształt i tam właśnie widziałem dwa ciemniejsze, krótkie pasemka rozchodzące się w przeciwne strony.

HCG 56(wtedy znałem jako Arp322) ,pierwszy raz obserwowałem 12.02.2002 r( NELM 6.9-7.0mag) telep 235mm f/4.9. 164x(Pentax XL 7mm)+filtr No8-j.żółty .Składniki b,c,d ,wyglądały jak jeden obiekt, w którym co jakiś czas ,coś się wyróżniało(2/3 sładniki?)trudno to było stwierdzić,być może pokazał się składnik d? .Drugi raz w marcu 2020 przez 14" ,przy okazji szkicu NGC 3718, tylko zerknąłem na podłużną kreskę trzech składników,nie poświęcając mu więcej czasu.

To i ja wrzucę swoje dzisiejsze Słońce Seestar S50 + ND3,8

Słońce dziś Lornetka DO extreme ED 7x50, adapter, smartfon Xiaomi 12 Pro, Solar Filter bresser, ekspozycja auto,zoom x10 😉 foto 20.4.2025

Chyba sprzed miesiąca z haczykiem. Teleskop Orion ED 80, kamera ASI 585 mc, montaż SW EQ6, filtr Baader UV/IR cut. Seeing 5/10

Przy okazji zabaw z pożyczonym Makiem 127 została dość dokładnie wyznaczona zależność jego ogniskowej od zewnętrznej drogi optycznej, która na wykresie prezentuje się następująco: Niestety mój program do robienia wykresów jest bardzo stary i w obecnych Windowsach zupełnie przestał akceptować polskie znaki i dlatego jest tylko wersja angielska wykresu. Zależność jest zaskakująco liniowa i można z dobrym przybliżeniem opisać ją prostym równaniem: ogniskowa w mm = 3.67 x (zewnętrzna droga optyczna w mm) + 1222 Zewnętrzna droga optyczna liczona jest od tylnej powierzchni, gdzie wkręca się tuleję mocującą akcesoria. Zatem tuleję jaką tam każdy ma, należy już uwzględnić w drodze optycznej wstawianej do równania. Wzór dobrze działa dla zewnętrznej drogi optycznej nie większej niż jakieś 240 mm i ogniskowej 2100 mm. Dla większych wartości ogniskowa zaczyna rosnąć szybciej, dlatego ostatni pomiar przy drodze ≈ 260 mm został pominięty przy wyznaczaniu tej liniowej zależności. Do znacznego wydłużania ogniskowej należy raczej podchodzić ostrożnie, gdyż dwa światłosilne lustra i menisk Maka mogą gorzej współpracować z dala od ustawień projektowych. Według pomiarów „fabryczna” ogniskowa 1500 mm jest osiągana przy zewnętrznej drodze optycznej zaledwie 76 mm. Dla bardziej zainteresowanych poniżej podaję trochę szczegółów jak wyglądały pomiary. Droga optyczna była wydłużana za pomocą zestawianych czterech przedłużek 2” o nominalnych długościach 35, 50 i dwóch 80 mm. Nie we wszystkich pomiarach tuleje mocujące przedłużek wchodziły na całą głębokość, podobnie używany okular 2”, którego tuleja jest dłuższa niż najkrótsza przedłużka. Wtedy dokładne wymiary tego co było zamocowane do Maka było mierzone suwmiarką. Obrazem pomiarowym był Księżyc, fotografowany telefonem Galaxy S7 przymocowanym do okularu APM XWA 20 mm za pomocą adaptera własnej roboty, składającego się z pierścienia nakręcanego na gwint okularu, przyklejonego do etui z telefonem. Adapter i przedłużki: Pomiar odniesienia dokładnie takim samym zestawem został zrobiony na refraktorze TS 102/1122. Wyznaczona ogniskowa Maka została wyliczona jako wielkości Księżyca na zdjęciach z Maka, podzielona przez średnią wielkość Księżyca z trzech zdjęć z refraktora i taki iloraz pomnożony przez ogniskową refraktora. W ten sposób pomiary są niezależne od szczegółów układu pomiarowego, takich jak ogniskowa okularu czy położenie ogniska okularu względem jego obudowy. Niemała ogniskowa refraktora spowodowała, że wielkości odniesienia Księżyca były zbliżone do najmniejszych rozmiarów Księżyca w Maku, i dzięki temu udało się uzyskać bardzo przyzwoitą dokładność pomiarów. Podczas pomiarów Księżyc był bardzo nisko, z przechodzącymi chmurami, tak że systematyczne wyznaczenie wielkości Księżyca nie było całkiem łatwe. Aby na wszystkich zdjęciach mierzyć dokładnie w ten sam sposób, rozmiar Księżyca był zawsze mierzony na odcinku przechodzącym przez środki kraterów Tycho i Plato. Pomiary ośmiu wielkości Księżyca z Maka i trzech z refraktora wyglądają jak poniżej. Trzy pomiary odniesienia z refraktora pozwalają sprawdzić dokładność pomiarów najmniejszych, więc także najtrudniejszych do wyznaczenia, wielkości Księżyca. Także na każdym ze zdjęć odniesienia Księżyc jest w innym miejscu kadru, tak, aby sprawdzić, czy zniekształcenia geometryczne długoogniskowego i szerokokątnego okularu nie wprowadzają większych błędów. Wszystkie trzy zmierzone wielkości Księżyca dobrze mieszczą się w przedziale +/- 1 % względem średniej, więc zniekształcenia geometryczne okularu nie wpływają znacząco na dokładność pomiarów. Najprawdopodobniej sytuację ratuje bardzo mała matryca aparatu telefonu oraz to, że matryca cały czas była dokładnie w tym samym miejscu przed soczewką przednią okularu dzięki bardzo solidnemu mocowaniu telefonu. Spodziewam się, że przy zdjęciach „z ręki” błędy mogłyby spokojnie przekraczać 10 %. Noc wcześniej podobne pomiary były robione z okularem APM XWA 13 mm, ale przyszły gęste chmury i zanim zrobiłem wszystkie fotki trzeba było się zwinąć. Także przy najdłuższych ogniskowych Księżyc już nie mieścił się cały w kadrze, tak że do następnego pomiaru wziąłem okular z dłuższą ogniskową ale takim samym gwintem nadającym się do mocowania etui telefonu. Mak i refraktor były posadzone na jednym montażu SkyTee, a ich osie optyczne były zgrane z jednym wspólnym szukaczem optycznym:

Słońce dziś Lornetka DO extreme ED 7x50, smartfon Xiaomi redmi 12 Pro, adapter,solar Filter Bresser, ekspozycja auto, zoom x5,seeing idealny 😁 16.04.2025

Zorza polarna z 16 kwietnia (nie mogłem znaleźć wątku żadnego, więc zakładam) - pierwsza którą ustrzeliłem w tym roku, trochę niebo było mętne i zdjęcia wyszły ciemne, musiałem sporo wyciągać w programach. Wizualnie widać było zielonkawą łunę i filary (te akurat bez kolorów) - pierwszy atak zorzy trwał z 15 minut (zdj. 1-4) ok 23:00 drugi był ok północy, ale dużo słabszy. Canon 550 D + kit 18mm, klatki po 30 sek. ISO 400. Łazy k. Koszalina Na koniec jeszcze zachód Jowisza nad morzem:

Wchodzę na forum i oczy przecieram, czy dobrze widzę 😃 No, spróbuję na pewno, w zasadzie ponownie, bo próbowałem już kiedyś, dokładnie prawie 10 lat temu. Poniżej moja notka z 12". "Hickson 56 potwierdzony jako bardzo słaby obiekt. Wydawał się rozciągły i możliwe, że "podwójny", ale bardzo ciężko było stwierdzić, które to składniki. Na czele raczej na pewno musiała być UGC 6527 (PGC 35620)." W notatce wspominam też, że jeśli dostrzegłem coś jeszcze, to prawdopodobnie UGC 5627 B (PGC 35618), ale teraz wydaje się to nieaktualną zgadywanką, tym bardziej chętnie tam wrócę. Przyjrzę się również NGC 3718, gdyż pasma nie udało mi się wówczas złowić.

A tym zdjęciem otwieramy oczy niedowiarkom 😀

Wszystkiego najlepszego podczas Świąt Wielkanocnych życzy wszystkim Krzysiek " Foton ".

A jednak... 😉

Słońce dziś 😁

Jeszcze z zimowych miesięcy. Obiekt - Rozeta (NGC 2244) Data/Godzina - 6-9.03.2025 / 19:00-22:30 Teleskop - SW 72ED Evostar Aparat/Kamera - ASI 533 MC PRO Filtr - Optolong L-enhance Light Frame - 293 x 180 sek Dark Frame - 30 x 180 sek Flat - 30 Bias - 30 Montaż - SW EQ5 Prowadzenie - AstroEQ MOD Guider - ArteSky 60/240 Kamera Guidera - T7C Astro (ASI 120) Focuser - MyFocuser2 Pro (Arduino Nano) Rotator - MyRotator (Arduino Nano)

W konstelacji Lutnia można obserwując i oceniać ciekawą gwiazdę zmienną półregularna typu SRb 😁 Gwiazda spokojnie widoczna gołym okiem o barwie ciemno pomarańczowy i dlatego posiada widmo M5 😮 odkryta przez Joseph Baxendell w 1856 roku! Jego jasność wynosi +3.8 do +5.0 mag o okresie 46 dni 😉 gwiazda jest położona na wschód od Wega foto 16.04.2025

Że nie piszą, to mie znaczy, że nie czytają! Cudze szczęście też potrafi uszczęśliwiać człowieka (chyba, że człowiek jest zawistny 😈).

Cześć! Astrofotografia to dla mnie na razie zupełnie nowe, ale bardzo fascynujące hobby. Uwielbiam obserwować nocne niebo gołym okiem, a teraz chciałabym zrobić krok dalej i spróbować swoich sił w fotografii nieba. Na ten moment mam ograniczony budżet – ok. 1000 zł, ewentualnie coś trochę więcej – więc wiem, że profesjonalny teleskop może być poza zasięgiem. Zastanawiam się, czy na początek nie lepszym wyborem byłaby dobra lornetka, a zdjęcia robiłabym iPhonem 14. Lubię też oglądać samoloty, ale nie wiem czy takie lornetki byłyby dobre. Obserwować na nocnym niebie chce… wszystko. Księżyc, gwiazdy i planety ;) Dodam też, że poruszam się na wózku, a w pozycji siedzącej jestem dość niska, więc kwestia mobilności i dostępności sprzętu jest dla mnie bardzo ważna. Dlatego też chętnie usłyszę, czy teleskop w mojej sytuacji to dobry pomysł – a jeśli tak, to jaki model byłby najbardziej praktyczny. Będę wdzięczna za wszelkie rady – od czego zacząć, co czytać, gdzie szukać wiedzy. Może polecacie jakieś strony, kanały lub książki dla osoby początkującej? Z góry dziękuję za każde słowo i podpowiedź.

Z okazji nadchodzących Świat Wielkiej Nocy składam naszym Paniom i Panom najserdeczniejsze życzenia, dużo zdrowia, szczęścia, pogodnych nocy, bogatego zająca i mokrego dyngusa

@aaaa565, na razie odpuść Słońce i skup się na teleskopie i ewentualnie okularach. Filtr do Słońca trzeba dobrać do teleskopu i trzeba to zrobić dobrze, tak aby pewnie siedział i nie było możliwości, żeby spadł przy manipulowaniu teleskopem lub podmuchach wiatru, bo w razie wypadku ryzykujesz wzrokiem swoim albo dziecka. Szczerze mówiąc, to dziwię się, że koledzy proponują folie słoneczne komuś, kto jeszcze nie ma teleskopu, bo niestety, to już nie jest niewinna zabawa i błędy mogą dużo kosztować. Obserwacje zacznij od Księżyca, tak aby ogarnąć obsługę teleskopu, zgrać szukacz, nauczyć się oceniać warunki obserwacyjne. Potem pasuje sprawdzić, czy kitowe okulary pozwalają na pełne wykorzystanie teleskopu. Jeśli nie, powinieneś rozważyć zakup bardziej adekwatnych okularów. I dopiero wtedy pomierzysz sobie na spokojnie jakie oprawy folii ND5 będą Ci pasowały do teleskopu i coś się na pewno znajdzie. Kosmos jest wieczny, nie ma się co spieszyć i lepiej zaczynać od rzeczy najważniejszych.

To już chyba tradycja, że na Wielkanoc wydrapuję pisanki w tematyce astronomicznej, tym razem zdecydowałam się na obiekty DS - oby te jajca przyniosły dobre warunki do ich obserwacji w najbliższym roku. A Wam wszystkim, drodzy Forumowicze, chciałabym życzyć wesołych świąt, bardzo dużo zdrowia, pogody nie tylko na niebie, ale i w sercu, spokojnego odpoczynku, i żebyśmy wszyscy w końcu mogli wrócić do normalności. ?

Wesołego dyngusa dla wszystkich!

W ostatnią środę miał miejsce ciekawy układ księżyców Jowisza. Wszystkie cztery znajdowały się w niewielkiej odległości kątowej od jego tarczy. CC8" + ASI 462MC + Barlow x1.3 + ZWO ADC AS3! -> WINJUPOS→ WaveSharp2 -> PS 6 x 20% z 10.000 klatek Od lewej Io, Kallisto, Ganimedes i Europa. Kadr pokazujący początek tranzytu Ganimedesa. Setup ten sam za wyjątkiem kamery - tym razem testowałem nowy nabytek ASI178MM. 2 x 20% z 10.000 klatek

@Black Star @Paweł Sz. dzięki za spotkanie! Zorza nie odpaliła jak w maju czy w sierpniu, ale przez kilka minut widać było duże i jasne filary. Sama miejscówka fajna, z płaskim horyzontem i majestatycznym drzewem obok drogi 🙂 Zaskoczyło nas jednak sporo źródeł światła, które utrudniały obserwacje i zdjęcia. Ale wypad naprawdę udany - sezon zorzowy rozpoczęty miesiąc wcześniej niż w 2024 😉 Na szybko jedno zdjęcie - RAW wywołany w Lr (EOS550D, 17mm, F2.8, 6s, ISO3200).

Jakieś słabizny zaczynają wychodzić

Parametry dzisiejsze są optymistyczne

Nie wygląda na meteoryt. Jak chcesz to mogę na miejscu na niego zerknąć ale po zdjęciach widać, że nie ma na co.

Plamy słoneczne Lornetka DO extreme ED 7x50, adapter, smartfon Xiaomi redmi 12,filtr słoneczny Bresser, ekspozycja auto,zoom x5 😁 foto 13.04.2025

Dzisiejsze Słońce Godz 8:08 czasu lokalnego Seestar S50 + ND3,8

Jeśli masz dobrze ugruntowaną pasje tzn to serio cię pociąga to lornetka 10x50 będzie dobrym wyborem , do tego obrotowa mapa nieba atlas gwiazd czerwona latarka i można i uczyć się nieba i odkrywać jego zakatki , pod ciemnym niebem taka lornetka pozwala zaobserwować Wiele obiektów DS a księżyc też wygląda nieźle , dobplanet to za małe powiększenie ale zobaczysz tarczkę Jowisza i jego księżyce Galileuszowe jak i w odpowiedniej porze roku fazę Wenus pozostałe planety jako punkty gwiadopodobne. Do samolotów też sprawdzi się dobrze , zależy gdzie masz korytarz u siebie ale te lecące blisko w powiększeniu x10 wyglądają już super , wiem co mówię , obserwuje samoloty bardzo chętnie również w powiększeniu x10. O astrofotografii trzeba narazie niestety zapomnieć 🙃 to dużo bardziej wymagająca dziedzina i wymaga dużego budżetu . Można też pomyśleć i o jakimś teleskopie , żebyś sięgnęła wygodnie z wózka to myślę jakiś refraktor albo mak , ale wybór między lornetka a teleskopem to zależy na czym bardziej ci zależy , lornetka daje wolność jest mała lekka nie wymaga przygotowan ale nie będzie z niej planet , teleskop będzie mniej wygodny ale możliwości dużo większe a jaki konkretnie no to zależy czy bardziej pod obiekty ds tj galaktyki mgławice gromady czy bardziej pod księżyc planety, najbardziej uniwersalne pod tym względem są Newtony na Dobsonie ale to myślę niestety odpada bo w zależności od obserwowanego obiektu okular będzie raz wysoko raz nisko a przeciwieństwe do innych montażu nie będzie można tej wysokośći zmienić innym rozstawieniem nóg statywu. Lekko naciągając budżet myślę można by upolować używane 90/900 na montażu AZ 4 , ale tak teraz sobie myślę czy nie byłby dobrym rozwiązaniem montaż mini dobson kładziony na jakimś stabilnym stoliku . Powiedz nam też proszę jakim niebem dysponujesz ? Balkon ogród miasto wieś ? Chodzi o zanieczyszczenie sztucznym światłem. Aha , sezon na planety minął , ale.bedzie następny.

Kiedyś też chłodziłem matrycę do -10*C ale obecnie patrząc na wykres schodzę maksymalnie do -5*C ... wydaje mi się że niżej nie ma sensu. Po za tym -5*C jest łatwiej osiągalne w czasie letnich sesji więc jest większa elastyczność jeśli chodzi o biblioteki DARK, BIAS i FLAT. Na poniższym wykresie nie widzę już wielkich różnic -10 vs. -5

Na sprzedaż lądują dwie dobrze znane budżetowe lornetki Delta Optical . 1. Delta Optical Entry 7x50 Bak4 7* Lornetka mało używana w bdb stanie , komplet zaślepek , pasek, pokrowiec. Pryzmaty Bak4, 7 stopni pola widzenia. "Jasna lornetka" , 7 mm żrenicy wyjściowej . Reszta parametrów jak i opinie łatwe do znalezienia w sieci . Niczego sobie lornetka w niskiej cenie . Siedmiokrotne powiększenie duzo lepiej sprawdza się w obserwcjach z ręki w porównaiu z modelami o wiekszych powiękdzeniach , duzą żrenica wyjsciowa pozwala pod b.dobrym niebem zmierzyc się z rozległymi mgławicami . Cena 199 zł . 2. Delta Optical Starlight 15x70 Bak4 4,7* Dobrze znany i popularny budzetowy model lornetki w segmencie 15x70 , większe powiększenie i średnica pozwala już głebiej zajrzeć w kosmos , zauwazalny wzrost powiększenia w porównianiu z lornetkami o powiekszeniu X10 , zwłaszcza na gromadach otwartych. Dobry wstęp do lornetkowej eksploracji kosmosu , dzięki niskiej wadze zadowoli się lekkim statywem foto . Bardzo dobrze sprawdzi się również w obserwacji samolotów . Co tu z resztą duzo pisac , to znany sprzęt , wiadomo żaden z niej FUJINON Nikon czy inny APM , ale może dostrczyć wiele satysfakcji , zwłaszcza jako pierwsza większa lornetka do astro. Stan lornetki wizualanie dobry , optyka BDB , lornetka ma drobne naderwanie jednej muszli ocznej oraz znaną przypadłość utleniania się plastikowej powierzcchni korpusu , można to zmyć alkoholem lub innym rozpuszczalnikiem , mnie nie przeszkadzało specjalnie , wady widoczne na Foto . Cena 275 zł . 3.Lornetka Focus wymagająca wyczyszczenia , brak danych na korpusie , powiekszenie na oko 8-10 , obiektywy 25 mm , stan wizualny jak na foto , lornetka jest sprawna , kolimacja Ok , obraz nazwijmy to poprawny , nie jest to jakaś zabawka badziew , pokjazuje zupelnie normalny obraz tylko zamglony , lornetka dla kogoś kto podejmie się rozbrania i wyczyszczenia lub żeby dać dziecku do targania po podwórku bez żalu . w zestawie pokrowiec . Cena 30 zł lub jako gratis do jednej z lornetek z moich ogłoszeń . W razie pytań zapraszam , wysyłka wg cennika Inpost .

Premierowe światło nowej mikro kamerki QHY miniCAM8 - czekałem na dostawę prawie dwa miesiące, ale w końcu doszła i moje oczy się śmieją za każdym razem, kiedy na nią patrzę 🙂 Jak trochę ogarnę co i jak to coś więcej napiszę. Póki co - jeśli ktoś nie wie - to chłodzona matryca IMX585 zintegrowana z 8 pozycyjnym kołem filtrowym na specjalne mikro filterki 11x19mm. Całość jest wielkości serka camembert z dołożonym wentylatorem 🙂 A sama matryca jest superczuła, nawet nieco bardziej niż rodzina IMX571 i nie całkiem mikroskopijna. Pierwsze światło poniżej spod miasta i częściowo przy Księżycu, więc Hamburger bez ogona, ale potencjał na pewno jest. TS CF-APO 80/480, FF/FR 0.8x, QHY miniCAM8, AM3, LRGB 240:50:50:50 minut, niebo podmiejskie, częściowo Księżyc.

Nie samym h-alpha człowiek żyje 🙂 Słońce 03.04.2025 Zdjęcia wykonane przez klin Herschela + Solar Continuum + uv/ir cut z kamerką QHY462C. Pełna tarcza robiona przez SW 72ed i składa się z dwóch paneli. Zbliżenie na obszary aktywne 4046 i 4048, przez teleskop TS152/900 + barlow 3x.

Wczorajszy. CC8" + ASI462MC + UVIR cut + barlow 1.5x AS3! -> PS -> AstroSurface Mozaika złożona z 14 paneli, resize 66% 33 x 3.000 klatek na panel Wybrane kadry w skali 1:1

Dzięki Maćku! W czasie kiedy wizualowcy przechodzą na "ciemną stronę",znikają niektóre stałe działy obserwacji wizualnych,a astrofoto zalewa FA, fajnie jest poczytać ,relację z obserwacji .

Dzięki i wzajemnie dla wszystkich 🙂