Janko

Złotousta kobieta, wielka w swojej wypowiedzi, nic dodać nic ująć!!!

Czułość jest spontaniczna i bezinteresowna, wykracza daleko poza empatyczne współodczuwanie. Jest raczej świadomym, choć może trochę melancholijnym, współdzieleniem losu. Czułość jest głębokim przejęciem się drugim bytem, jego kruchością, niepowtarzalnością, jego nieodpornością na cierpienie i działanie czasu.

Czułość dostrzega między nami więzi, podobieństwa i tożsamości. Jest tym trybem patrzenia, które ukazuje świat jako żywy, żyjący, powiązany ze sobą, współpracujący, i od siebie współzależny.

Wybaczcie, że ja tak z uporem maniaka, ale mało kto mówi dzisiaj tak przejmująco  

Czułość to niestety także atawizm.

Powstała daleko przed istnieniem ssaków.

Więź emocjonalna między pokrewnymi  istotami, gwarantowała zachowanie gatunku w gigantycznym drzewie Darwina.

Począwszy od iskania człekokształtnych a skończywszy na gadach ssakokształtnych, np. osaczonych przez drapieżnika z miłości pożerających swoje młode, by po panicznej ucieczce, mieć siłę zreprodukować się w innym czasie i w innym miejscu.

To też forma czułości.