jolo

NGC3718 miazga - zerknąłem szybko na SDSS i zeszliście sporo poniżej 22mag z zasięgiem. Przypomniało mi się od razu, jak ze Zdzichem na zlocie pięć lat temu siedzieliśmy na tej galaktyce

Ale już macie tych galaktyk nałowione. Kiedy zamkniecie katalog NGC?

Tak, to już kolejny rok za nami i znowu pora wziąć się za bary i zamówić album z najlepszymi zdjęciami z konkursu im. Heńka Kowalewskiego w roku 2018. Album najprawdopodobniej będzie zamówiony w firmie najlepszefoto (produkt - Fotoksiążka BASIC). Jak zwykle będzie w formacie poziomym A4 30x20cm. Jak wyglądały poprzednie albumy można zobaczyć w wątkach np: https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/13890-album-konkursowy-2017/&page=1 https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/5571-pamiątkowy-album-konkursowy-aktualizacja/&page=5&tab=comments#comment-92930 Przykładowe strony z tegorocznego projektu: OPŁATY I WYSYŁKA Album AD2018 (50 stron): cena albumu 49zł przesyłka: kurier 17zł, paczkomat 12zł, odbiór na wiosennym zlocie w Zatomiu: 0zł Numer konta do przelewów (proszę podać w tytule przelewu nick): Łukasz Socha 16 1910 1048 2516 0372 2338 0002 Za przesyłkę płacimy oczywiście tylko raz, niezależnie od ilości zamówionych albumów. Na wpłaty czekam do końca dnia 28 lutego 2019. Potem zamawiam albumy według ilości wpłat. Po dokonaniu wpłaty proszę o PW z adresem do wysyłki lub symbolem paczkomatu. SPIS ZDJĘĆ Do albumu AD2018 zakwalifikowały się wszystkie zdjęcia, które otrzymały w miesięcznych głosowaniach 10 lub więcej głosów. Jest ich 108 (w zeszłym roku w albumie było 106 prac). Poniżej lista zdjęć kandydatów do albumu AD2018: Jeśli kogoś brakuje - proszę o kontakt. Mam nadzieję, że będzie wielu chętnych, bo to dla mnie sporo pracy 🌑🌒🌓🌔🌕🌖🌗🌘🌑 LISTA WPŁAT jolo (3) Jacek E. (1) pavelm (1) BlackAdder (1) sferoida (1) miron (1) przemo77 (2) wessel (3) Fobek (1) Zielu (1) RadekK (3) Ciekawska (1) Artir (1) LukSol (1) Przemek_K (1) DarX86 (1) cyberboss (1) SamuG (2) kenny (1) Lukasz83 (1) jutomi (1) pszemek123 (2) tasti (1) Allien (1) bujarek (1) Grzegorz Czernecki (1) Kica (1) tayson82 (1) MaPa (1) ignisdei (1)

Zrobiłem dziś porządkowanie w bibliotece i mam do sprzedania: 1 album konkursu Heńkowego z roku 2015 (46zł + 15 przesyłka) https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/9466-album-konkursowy-2015-zapisy/&do=findComment&comment=129224 1 album konkursu Heńkowego z roku 2017 (53zł + 15 przesyłka) https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/13890-album-konkursowy-2017/&do=findComment&comment=183292 1 album konkursu Heńkowego z roku 2018 (49zł + 15 przesyłka) https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/16245-album-konkursowy-2018/&do=findComment&comment=209220 Zainteresowanych proszę o PW.

Ale widzę że ASCOM Diagnostic się połączyło chyba, nie?

Z tego co wiem to jedzie jednak, ale niech sam potwierdzi - halo halo @Anva ?

W pilocie ustawiłeś tryb PC Direct? Jeśli łączysz się przez EQMODa i pilota, to trzeba taki ustawić.

Robert @ignisdei, Włodka Anvę gdzieś wciąłeś. Na liście zlotowej w poście Ewy jeszcze jest na 3 miejscu, a na ostatniej aktualizacji już go nie ma. Nie ma też na rozpisce miejsc.

Szukaj raczej w CdC Tam pod tym linkiem jest na liście 512 gwiazd, a niebo ma powierzchnię ok 41 000 stopni kwadratowych. Więc o ile nie masz pola widzenia rzędu 80 stopni kwadratowych, to mała szansa że akurat trafisz na którąś z listy

To nie jest kolejny wpis o kalibracji koloru przy składaniu materiału RGB. To o czymś, co siedzi nieco głębiej Jeśli spojrzymy na przebieg krzywej czułości QE kamer monochromatycznych, to chyba żadna z nich nie jest jednakowo czuła w widzialnym zakresie widma. Fotografując niebo przez filtry RGB zbieramy zazwyczaj jednakową ilość materiału w każdym z pasm, po czym wyrównujemy kanały (balans kolorów) na złożonym materiale RGB. W ten sposób bez problemu uzyskujemy pożądany efekt kolorystyczny - kanał, w którym detektor jest mniej czuły (najczęściej czerwony) "wyciągany" jest w górę, żeby dopasować go do pozostałych i uzyskać prawidłowy balans bieli. Ma to swoją cenę - zarejestrowany szum w kanale czerwonym również jest wzmacniany i po złożeniu dominuje w obrazie. W przypadku lustrzanek oraz kamerek kolorowych niewiele da się z tym zrobić. Ale posiadacze kamerek monochromatycznych mogą sytuację naprawić u źródeł, zamiast gimnastykować się później podczas obróbki. W tym celu musimy znormalizować nasze kanały, czyli zebrać w mniej czułych pasmach odpowiednio więcej materiału. Są dwa sposoby żeby określić o ile więcej. Pierwszy to przeanalizowanie wykresu naszej kamery. Drugi to obliczenie tych współczynników mierząc jasność gwiazdy G2V na klatkach RGB. Obliczenia te nie muszą być bardzo dokładne, wystarczy jeśli na przykład analizując wykres QE kamerki określimy, że musimy zebrać 40% więcej materiału w R i 20% więcej w B. Poniżej przykład przeprowadzenia tego procesu z użyciem Maxima. W programie otwarte są stacki 10x1 minuta klatek RGB wykonanych na niebie podmiejskim kamerką QHY163M. Złożono je metodą Average, żeby uniknąć wpływu zaawansowanych algorytmów odrzucania złych pikseli, które mogą zniekształcić końcowy wynik. Szum w każdej z tych klatek jest na podobnym poziomie około 3ADU. Jednak po zmierzeniu 3 gwiazd z indeksem koloru około 0.67 (gwiazdy G2V) okazuje się, że kanał R należy wzmocnić o 25%, a kanał B o 15%, żeby uzyskać jednakową jasność gwiazdy G2V w każdym kanale. Po takim wzmocnieniu oczywiście okazuje się, że szum kanale R zaczyna dominować w obrazie. Zwiększyć ilość materiału możemy na dwa sposoby. Pierwszy z nich to naświetlanie jednakowej ilości klatek RGB, ale z różnymi czasami naświetlania, np 125, 100 i 110s odpowiednio dla filtrów R, G i B. W ten sposób uzyskamy przy okazji zgrubny balans bieli w materiale, ale będziemy potrzebowali dodatkowych klatek kalibracyjnych o odpowiedniej długości ekspozycji. Drugi to naświetlanie różnej ilości klatek RGB, ale z tymi samymi czasami ekspozycji - jest to podejście, które ja stosuję. Na zdjęciu poniżej widzimy porównanie złożonego i mocno wyciągniętego materiału RGB z jednakową ilością klatek RGB (po lewej) oraz różną ilością klatek RGB (po prawej). Na klatce po lewej widać czerwoną dominantę szumu. Ilość szumu w klatkach będzie też zależała od rodzaju zanieczyszczenia światłem. W przypadku terenów podmiejskich, gdzie przeważa sztuczne LP, będzie ono bardziej czerwone i należałoby w kanale R zbierać jeszcze nieco więcej materiału niż to wynika z pomiarów na gwieździe G2V. Tam gdzie zanieczyszczenie LP jest niewielkie, można używać obliczonych wartości wprost. Ja pod moim podmiejskim niebem od niedawna naświetlam po prostu 50% więcej klatek w kanale R, niż w pozostałych dwóch. Ostatnio w ofercie ZWO pojawiły się filtry RGB zbalansowane dla kamerek ASI1600 (a więc też dla QHY163) https://astronomy-imaging-camera.com/products/filterfilter-wheel/zwo-new-rgbl-filters-optimised-asi1600/ . Szerokości pasm przenoszenia RGB są tutaj tak zmodyfikowane, żeby zrekompensować różnice w czułości kamerki dla poszczególnych barw. W przypadku używania takich filtrów oczywiście nie musimy już nic kombinować Mgławica Krab. Materiał RGB 18:12:12 klatek, 60s każda. Meade ACF 10", QHY163M.

W CdC po zaznaczeniu gwiazdki w belce na dole podany jest indeks koloru B-V. Gwiazdy o barwie Słońca mają wartość tego indeksu w okolicy 0.65. Plus minus 0.1 się nadadzą.

Prawdopodobnie każdy amator astrofotografii zbierający materiał przez filtry wąskopasmowe musiał kiedyś podjąć ważną decyzję - jak to wszystko połączyć w kolorowy obraz? Możliwości jest wiele, począwszy od klasycznego HST, poprzez kombinacje dające bardziej "naturalny" kolor, a skończywszy na sporej ilości opcji dla posiadaczy ograniczonej ilości filtrów. W tym wpisie chciałbym się skupić na mapowaniu wąskich pasm na ich "naturalne" barwy. Cel taki możemy chcieć osiągnąć, kiedy na przykład łączymy sygnał z klatek naświetlanych przez filtry wąskopasmowe z sygnałem otrzymanym przez filtry RGB. Wąskie pasma naświetlamy zazwyczaj dla mgławic emisyjnych. W zależności od składu mgławicy w pochodzącym od niej świetle możemy znaleźć linie emisyjne pochodzące od (najczęśćiej) wodoru, tlenu, siarki, azotu i helu, a także dużo słabsze sygnały od innych pierwiastków. Tej najpopularniejsze linie na widmie rozkładają się tak: Na podstawie http://www.atlasoftheuniverse.com/nebulae/ngc3372.html Weźmy na pierwszy ogień wodór. Kiedy rejestrujemy obraz przez filtr H alfa, przepuszczane przez niego światło ma oczywiście kolor czerwony. Ale emisja wodoru występuje również w innych liniach występujących w widzialnym zakresie promieniowania. Przy długości fali 486 nm znajdziemy linię H beta, której intensywność to około 1/3 intensywności linii H alfa. Wciąż w paśmie widzialnym znajdziemy również linie H gamma (431nm) oraz H delta (410nm), których intensywność jest już jednak bardzo mała. Jeśli teraz chcielibyśmy jedynie na podstawie sygnału H alfa określić kolor mgławicy promieniującej jedynie światło pochodzące od wodoru, należałoby jakoś proporcjonalnie zmiksować barwy pochodzące od poszczególnych linii wodorowych. Najpierw należy określić kolor odpowiadający wybranej długości fali - możemy to zrobić używając różnych kalkulatów online (np https://academo.org/demos/wavelength-to-colour-relationship/) albo w programie MaxIm DL używając funkcji Blend Narrowband Images. A następnie zmieszać w odpowiednich proporcjach wybrane kolory. W przypadku linii H alfa i H beta intensywność tej drugiej to około 1/3 linii H alfa. Uzyskany kolor mgławicy po uwzględnieniu jedynie linii emisyjnych wodoru prezentuje się tak: Dla porównania poniżej obraz tej samej mgławicy uzyskany przez filtry RGB pod ciemnym niebem i skalibrowany na gwiazdę G2V: Łatwo zauważyć, że uzyskany syntetyczny kolor wodoru jest bardzo podobny do barwy uzyskanej na skalibrowanym obrazie RGB. Odcień mgławicy w modelu HSL to w obu przypadkach wartość około 342. Na zdjęciu poniżej pokazano osobno kanały RGB obrazu mgławicy Kalifornia. Możemy zaobserwować, że najwięcej sygnału obecne jest w kanale R - odpowiada za to głównie emisja w linii H alfa. Również w kanale B mamy całkiem sporo sygnału, pochodzi on głównie z linii H beta. Znakomita większość sygnału z Kalifornii umieszczona jest w kanałach R i B, stąd też wynika jej naturalna barwa - nie czysto czerwona, ale wpadająca w fiolet. Sygnał w kanale B mógłby także pochodzić od sygnału Oiii, ale wtedy byłby on również obecny w kanale G (ponieważ sygnał Oiii przepuszczny jest przez zarówno przez niebieski jak i zielony filtr CCD) - a tak nie jest. Sygnał w kanale G jest bardzo słaby, a jego źródłem może być niewielka obecność Oiii w widmie, a może również pochodzić od słabej emisji światła odbitego od mgławicy (jeśli w Kalifornii występują jakieś pyły, to w pewnym stopniu jest ona również mgławicą refleksyjną). Czy stosunek intensywności linii H alfa do H beta zawsze będzie wynosił 3:1? U źródła tak. Natomiast na skutek selektywnego pochłaniania światła przez materię międzygwiazdową, promieniowanie o mniejszej długości fali (niebieskie) będzie osłabione bardziej od czerwonego. Wtedy odcień byłby przesunięty w stronę koloru czerwonego. Ale w przypadku stosunkowo blisko położonej Kalifornii zjawisko to nie wpływa zauważalnie na jej barwę. W następnej części dołożymy sygnał Oiii na przykładzie mgławicy IC1396, gdzie tlenu jest trochę więcej, niż w Kalifornii. Kolor takich mgławic w których obecny jest sygnał Oiii nie będzie już taki "buraczkowy"

Gravatar to taka usługa, gdzie możesz się zarejestrować i załadować swój awatar, który chcesz współdzielić pomiędzy różnymi witrynami. Potem, o ile witryna wspiera gravatara (a IPS pewnie wspiera), to rejestrując się tym samym adresem email, od razu dostajesz swój awatar. Chcąc nie chcąc, jeśli IPS wspiera Gravatara, to daje się tropić.

Od niedawna w ofercie Explore Scientific / Bresser dostępny jest w ofercie niewielki montaż GoTo, który może być ciekawym rozwiązaniem dla amatorów wyjazdowego astrofoto - to montaż iEXOS-100 z promowanej serii PMC-EIGHT https://explorescientificusa.com/collections/goto-mounts/products/es-iexos-100 Cena jest dość atrakcyjna, bo za około 350EUR dostajemy montaż z możliwościami GoTo i z portem ST4 zdolny do uniesienia kamerek z obiektywami i niewielkimi refraktorami. Głowica montażu waży około 4.5kg, a statyw około 2.5kg. Całkowita nośność (razem z przeciwwagami) to 7kg do astrofotografii i 9.5kg do wizuala. W komplecie dostajemy dwie przeciwwagi o wadze 1kg każda. Dla porównania w takiej cenie dostaniemy ważącego 50% więcej EQ3-2 jedynie z napędem w jednej osi. Inny konkurent to iOptron Smart EQ Pro, który co prawda jest nieco lżejszy, ale też ma sporo mniejszą nośność, a przy okazji jest sporo droższy (obecnie ponad 550EUR). Stosunkowo niewielka cena wynika z dość nowatorskiego podejścia do sterowania montażem. Nie posiada od żadnego kontrolera ani pilota, a jedynie możliwość podłączenia telefonu, tabletu czy komputera za pośrednictwem WiFi. Na urządzeniu sterującym instalujemy odpowiednie oprogramowanie do sterowania montażu. Na szczęście dostępne są również sterowniki ASCOM Jak donoszą koledzy z CN https://www.cloudynights.com/topic/643240-now-available-our-new-explore-scientific-iexos-100-pmc-eight-399/ przy uruchomionym guidingu udaje się zejść z błędem prowadzenia do poziomu RMS 2 sekund kątowych, co jak na taki sprzęt w takiej cenie jest bardzo dobrym wynikiem. Nowatorski sposób sterowania nie powinien nas odstraszać, bo całość jest bardzo dobrze udokumentowana na stronie producenta zarówno w postaci pisanej, jak i w dostępnych filmach instruktażowych. A może ktoś z Was już posiada taki montaż i podzieli się wrażeniami?

Zamów do Zatomia 😎

Od jakiegoś czasu już praktycznie nie można zakupić popularnych wśród amatorów astrofotografii refraktorów TS 65Q oferujących duże i wysokiej jakości pole widzenia nawet dla kamer wyposażonych w sensor o rozmiarach pełnej klatki 36x24mm. Ale ponieważ przyroda nie lubi próżni, więc nie trzeba było długo czekać na następcę tego instrumentu, za który wielu uważa kolejny quadruplet TS-Optics 71SDQ o podobnych parametrach. Nieco zwiększono aperturę do 71mm, nieco zmniejszono światłosiłę do f/6.3, i nieco zwiększono ogniskową - 450mm. Razem z Pawłem (pavelm) postanowiliśmy zaopatrzyć się w taki instrument na wyjazdowe astrofoto. Garść danych technicznych: optyka czteroelementowa (quadruplet) z obiektywem opartym na szkle FPL-53 apertura 71mm, ogniskowa 450mm skorygowane pole widzenia o średnicy 44mm wyciąg R&P o średnicy 2.5 cala rotator 360 stopni Refraktor wysłany spod Monachium dotarł po dwóch roboczych dniach zapakowany w podwójny karton z podwójnym gąbczastym wypełnieniem - jak łatwo się domyślić, dotarł bez najmniejszego uszczerbku. Złożony instrument mierzy 37cm długości. Waga wraz z obejmami i dovetailem to 2.5kg, a więc bardzo niewiele, ale przez niewielkie rozmiary instrumentu, wydaje się on być dość ciężki. Odrośnik jest dość krótki i wysuwa się niewiele, bo na około 6cm, a więc bez grzałki się na pewno nie obejdzie. Obejmy są solidne, a załączona szyna Vixen króciutka. Obiektyw nie ma możliwości kolimacji (w przypadku quadrupletu ze zintegrowanym korektorem nie powinno to dziwić), a po zdjęciu odrośnika widać jedynie rządki śrubek służących do pozycjonowania soczewek (nie kręcimy nimi!!). Z drugiej strony tubusu mamy umocowany wyciąg. To standardowy wyciąg TS o średnicy 2.5 cala z przekładnią zębatkową R&P i mikrofocuserem 1:10. Za wyciągiem znajduje się rotator umożliwiający ustawienie kadru pod dowolnym kątem. Rotator zakończony jest gwintem M63x1, do którego w standardzie wkręcona jest przejściówka z clamping ringiem na 2", oraz kolejna na 1.25". Wyciąg powinien być w zupełności wystarczający do fotografowania lustrzankami czy niezbyt ciężkimi kamerami, szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że światłosiła instrumentu nie jest zbyt wymagająca. Rotator chodzi z należytym oporem i nie wykazuje żadnych tendencji do uginania się. Jedynym minusem użytego wyciągu jest jego kształt od spodu. Zastosowano tam jakiś artystycznie ukształtowany element z pięknymi krągłościami, dzięki czemu na pewno żadne standardowe mocowanie silnika do ustawiania ostrości nie będzie tam pasowało. Ale na szczęście mamy drukarki 3D Dystans na który możemy wysunąć wyciąg to 55mm i jest to za mało, żeby na przykład wyostrzyć obraz w lustrzance przy użyciu jedynie adaptera EOS do 2". Będziemy potrzebowali przynajmniej 15mm przedłużki. Natomiast wyciąg bez problemu ostrzy z dwucalową kątówką, dzięki czemu nadaje się doskonale również do obserwacji wizualnych. Cały instrument oprócz klasycznych białych, malowanych proszkowo elementów, oraz połyskującej czerni wyposażony jest w czerwone akcenty w postaci pierścieni, oraz w mosiężne śruby, dzięki czemu prezentuje się dość atrakcyjnie. I, można powiedzieć, że mieści się w dłoni Ciąg dalszy nastąpi...

21 stycznia rano pierwsze w tym roku zaćmienie Księżyca. Mieszkańcy Polski załapią się na początek zaćmienia aż do zaćmienia całkowitego. Trzymajmy kciuki za pogodę! Więcej informacji na przykład tutaj https://www.timeanddate.com/eclipse/lunar/2019-january-21 albo https://en.wikipedia.org/wiki/January_2019_lunar_eclipse

Hmhm, zarówno 70/700 ( https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/158-fotki-księżyca/&do=findComment&comment=5298 ) jak i 6 czy 8 cali newtonem można faktycznie pofocić Księżyc, ale bez jakiegokolwiek prowadzenia (tracking) fotografowanie planet czy obiektów DS będzie mało atrakcyjne. Ja bym się zastanowił nad tym co chcesz osiągnąć i jaki masz cel. Używanego sprzętu foto jest teraz od groma, kupić łatwo, sprzedać trudniej.

A z jakim sprzętem (obiektyw, teleskop) będziesz używał go do astro?

Dokładnie o tym samym myślałem - "zwyczajny" full frame mono byłby dużo bardziej atrakcyjny dla amatorów. O cenie nic nie znalazłem, ale nawet jakby to było 20-30 tysięcy dolarów, to i tak jest to pewnie ułamek ceny optyki, która zapewni 70mm skorygowany krążek dla piksela 3.76um.

QHY pochwaliło się na swoim kanale FB, że udało się uruchomić i uzyskać pierwsze światło kamerki QHY411. To oczywiście kamerka z sensorem CMOS wyprodukowanym przez Sony. Sensor jest typu BSI (Back Side Illuminated) o rozdzielczości, bagatela, 14192 x 10640 pikseli, czyli 150 Mpx. Pomimo tego, że fizyczne rozmiary piksela są niewielkie (3.76um), to pojemność studni robi wrażenie i wynosi 44,000 e. Fizyczne rozmiary matrycy to 54x40mm !! A więc teraz piłeczka jest po stronie producentów optyki Po lewej matryca full frame 36x24mm, po prawej QHY411 Kamerka będzie zaprezentowana za miesiąc na targach NEAF/NEAIC.

Tak, to będzie bardziej miarodajny test, choć matryca nieco mniejsza niż w Canonie. Ale jakby np mieć takiego potwora https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/16744-qhy411-150mpx-mono/

Albumy popakowane i czekają na kuriera (DPD), a te paczkomatowe będą umieszczone w paczkomacie po południu. Jeśli ktoś chce numerek do śledzenia to poproszę o PW. Nie są nadane jeszcze albumy: przy których były osobne ustalenia co do wysyłki które mają być wysłane za granicę W tych przypadkach będę osobno dawał znać na PW.

I ta łatwość obsługi, przyjemna odmiana po wielkich konstrukcjach