jolo

Tak, chcę tylko zakończyć finał, bo sponsor coś milczy na razie... Jak tylko się 25 chętnych zbierze, to będzie album.

Zrób najpierw analizę za pomocą Guiding Assistant, żebyś dostał taki ekranik: Potem włącz logowanie w PHD (o ile nie jest) i zrób na nowo kalibrację i potem puść guiding na pół godzinki i załącz logi. Fajny programik do oglądania logów z PHD to https://openphdguiding.org/phd2-log-viewer/ Generalnie wygląda to dobrze, a jak na pierwsze zdjęcie to rewelacyjnie nawet.

Ło, no fajny misiek 🙂 Potestowałbym, ale nie mam nawet jak go obciążyć za bardzo 🙂 🙂

Poniżej 0.5" RMS na EQ6 ciężko będzie zejść, ale też w naszym klimacie nie ma takiej potrzeby, bo FWHM gwiazdek przy dłuższych czasach naświetlania raz na kwartał schodzi poniżej 2" i te 0.6-0.8" błędu prowadzenia nie będzie wąskim gardłem. Na EQ6 można w przyzwoitych warunkach uzyskać np takie obrazy: Tylko jeśli chcesz osiągnąć ten błąd na poziomie np 0.6", to przede wszystkim gwiazdki w guiderze nie mogą być za duże. Przy mono kamerce 12 bit (tak ma chyba ASI120?) powinny mieć nie więcej niż 4-5". Bo z takiego placka na kilka arcsec potem program musi obliczyć środek z odpowiednią dokładnością i przede wszystkim powtarzalnością. Warto na pewno włączyć multi star guiding, wtedy błąd obliczeń uśredni się po większej ilości gwiazd.

Chciałbym poinformować, że w tym roku nie będę już kontynuował konkursu OKA. Powodów jest kilka - zajmuje mi to jednak trochę czasu, a tego czasu mam niestety trochę mniej, jest trochę za mało głosujących i prac również trochę za mało, a dla forum dodatkowej aktywności spowodowanej konkursem było również trochę mało. No i tych wszystkich "trochę" zebrało się na tyle dużo, że zdecydowałem się zostawić ten temat. Ale ponieważ przyroda nie lubi próżni, więc może jest to szansa na jakiś nowy konkurs w innej formie?

Nie mam doświadczeń z guidowaniem CG5 GT (miałem taki montaż, ale używałem z SCT8 do wizuala i filmowania US), ale jego następca - AVX z tego co piszą z guidingiem uzyskuje dokładność prowadzenia w okolicach 1" lub nieco więcej. I tutaj taka lunetka się nie sprawdzi, ponieważ jeśli gwiazda będzie miała 15-20" średnicy, to program nie obliczy jej położenia z wystarczającą dokładnością. Żeby guidować montaż z prowadzeniem 1" gwiazdka w kamerce guidera nie powinna mieć więcej niż 5-6". Dobry guider 50/250 powinien dać sobie z tym radę - najlepiej jeszcze z jakimś filtrem Fringe Killer albo Semi APO (niestety dość drogie są). Zwykły filtr zielony też się sprawdza, bo wycina aberrację chromatyczną, ale też gwiazdki są słabsze z użyciem takiego filtra. Tutaj trochę moich starych przygód z achro guiderami https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/11307-siódme-poty-szukaczoguidera/ Miałem też większe guidery achro - 60mm przykładowo. Niestety optyka w nim była słabsza niż w mniejszej 50tce i gwiazdki były bardziej plackowate. Z tymi achromatycznymi guiderami niestety trochę jest loteria 😞

To będzie podobna klasa optyki. Nie wiem ile kosztują te dublety, ale taka aluminiowa lunetka na pewno będzie lepiej wyglądała na zestawie niż drukowany plastik 🙂 Jeśli chciałbyś odczuć różnicę, to musiałbyś zainwestować w samą soczewkę 2-3x więcej, niż w ten guiderek podlinkowany, np https://www.edmundoptics.eu/p/30mm-dia-x-125mm-fl-mgfsub2sub-coated-achromatic-doublet-lens/5699/ Ale to nie ma sensu według mnie do tego montażu i obiektywów do 200mm. Jeśli byś natomiast bardzo jednak chciał, to celuj w jak najmniej światłosilne achromaty - przy podobnej dokładności wykonania wady powinny być mniejsze. Achromat f/3 to jakiś hardkor na pewno nie do astro 🙂 Jeśli chciałbyś guidować na Adventurerze obiektyw 300-400mm, to warto by się zastanowić nad 50/200 na przykład.

Nada się. Nie patrz na te zależności ogniskowej guidera do teleskopu, to mity. Liczy się skala guidera i rodzaj montażu. Co prawda gwiazdki w tym guiderze będą pewnie miały ze 20" średnicy, ale to wystarczy do guidowania Adventurera.

Miło mi ogłosić, że na podstawie ankiet przeprowadzonych w dniach 14-29.1.2023 pierwsze miejsce w finale rocznym konkursu OKA w klasyfikacji dla początkujących zajęła fotografia " C/2021 A1 (Leonard)", której autorem jest Adam Krypel Kolega Adam otrzymuje nagrodę pieniężną oraz statuetkę pamiątkową konkursu OKA drugie miejsce w finale rocznym konkursu OKA w klasyfikacji dla początkujących zajęła fotografia "WR134", której autorem jest Michał Młynarczyk Kolega Michał otrzymuje nagrodę pieniężną oraz statuetkę pamiątkową konkursu OKA trzecie miejsce w finale rocznym konkursu OKA w klasyfikacji dla początkujących zajęła fotografia "Przystanek do Centrum Galaktyki", której autorem jest Marcin Rosadziński Kolega Marcin otrzymuje nagrodę pieniężną oraz statuetkę pamiątkową konkursu OKA KLASYFIKACJA GENERALNA pierwsze miejsce w finale rocznym konkursu OKA w klasyfikacji generalnej zajęła fotografia "WR134", której autorem jest Michał Młynarczyk Kolega Michał otrzymuje nagrodę pieniężną oraz statuetkę pamiątkową konkursu OKA drugie miejsce w finale rocznym konkursu OKA w klasyfikacji generalnej zajęła fotografia "Mgławica planetarna PN G75.5+1.7 Bańka Mydlana", której autorem jest Michał Młynarczyk Kolega Michał otrzymuje nagrodę pieniężną oraz statuetkę pamiątkową konkursu OKA trzecie miejsce w finale rocznym konkursu OKA w klasyfikacji generalnej zajęła fotografia "Tranzyt K35R na tarczy Słońca", której autorem jest Miron Zagórski * Kolega Miron otrzymuje nagrodę pieniężną oraz statuetkę pamiątkową konkursu OKA Serdeczne gratulacje dla laureatów Otwartego Konkursu Astronomicznego 2022, a także dla wszystkich autorów oraz jurorów! Sponsorzy i partnerzy konkursu OKA 2022: Jacek - Zielu Łukasz - Lukasz83 Tomasz - tayson.82 Adam - AstroNorm Ireneusz - iro NAGRODY Wysokość nagród pieniężnych zostanie ogłoszona po potwierdzeniu przez sponsorów. Plakat "Serca umierających gwiazd" https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/38321-otwarty-konkurs-astrofotograficzny-2021-wyniki-i-nagrody/&do=findComment&comment=303724 ufundowany przez Łukasza Sujkę zdobywa Michał Młynarczyk, jednak może on przekazać tę nagrodę zdobywcy drugiego miejsca i wtedy decyzja należy do niego, itd. Laureatów ( @Herbert_West , @AstroNorm , @miron , @Marcin7 ) proszę o kontakt ze mną na PW i podanie numerów kont do przelewu, oraz danych paczkomatu (symbol paczkomatu, adres email, nr telefonu) do wysłania statuetek pamiątkowych. Kolegów Laureatów z miejsc I do III prosimy o wysłanie swoich fotografii w jak najlepszej rozdzielczości do miesięcznika Astronomia - o ile to możliwe w wersji CMYK do druku. Temat: Astrofotografia roku 2022 FA, na adres: [email protected] *) prace nr 11 i 22 zdobyły jednakową ilość głosów w finale rocznym, jednak fotografia "Tranzyt K35R na tarczy Słońca" została umieszczona w konkursie wcześniej i zgodnie z regulaminem to ona wygrywa

Ostatnie godziny głosowania...

Ostatni dzień na wyklikanie swoich faworytów w finale konkursu! Jutro kończymy ankietę.

Pomiędzy sesjami obserwacyjnymi, kiedy pogoda jest pewna to można potrzymać na zewnątrz. Ale jak zapowiadają kilka dni deszczu albo śniegu to bym raczej chował. Ta płyta wiórowa może spuchnąć niestety. Plandekę motocyklową bym zostawił i kupił coś dedykowanego, np folię Geoptik (taką złotą). Wytrzymała, chroni przed opadem i przede wszystkim w lecie chroni przed nagrzaniem od Słońca. Pod nieodbijającą powłoką w lecie może się spokojnie nagrzać do 60-80 stopni, a takie szoki nie są wskazane dla teleskopów. I oczywiście od spodu pod przykryciem zostawić przestrzeń na przewiew.

Z tego co pisał autor, to BX przed NX, ponieważ w czasie NX pewne informacje potrzebne do BX są tracone. Co do SX to nie mam pojęcia 😞

Chodzi o przebieg błędu okresowego, przykładowo (znalezione w necie) wyglądać to może tak: I jak fotografując bez guidingu trafisz klatką z czasem naświetlania 60s na okres od 60 do 120 na wykresie, to na pewno będzie poruszone. Ale ta sama klatka naświetlana np od 240 do 300 może być już całkiem dobra. I tak w zależności jak trafisz na przebieg PE, to klatka może być dobra albo nie.

O, to super - sprawdzę to narzędzie, bo pod moim podmiejskim niebem gradienty są dość upierdliwe i co prawda DBE sobie z nimi radzi, ale nie "sam" tylko wymaga sporo suwakologii i w dodatku czasami kilku podejść.

Oprócz ustawienia na biegun problemem też będzie błąd okresowy, a to już każdy egzemplarz montażu ma inny. Ja z Canonem APSC i obiektywem 200mm robiłem bez guide klatki 60s, gdzie około 20% trzeba było odrzucić, bo były poruszone. Przy ogniskowej 135mm i czasach 90s tylko 10% trzeba było odrzucić. Jaki masz model tego obiektywu? Jaka światłosiła? Jak jasny, to można bez problemu podnieść czułość w aparacie i robić pojedyncze zdjęcia po 30-60s.

Zapewne wielu z was już używa albo testowała te dodatki do poprawy jakości astrofotek, jest też miesięczna wersja próbna którą właśnie używam, ale jak ktoś nie wie, to poniżej wklejam porównanie działania tych narzędzi na kilku zdjęciach. Strona autora https://www.rc-astro.com/index.php Zalety: prosta obsługa bez bazyliona suwaczków, w miarę szybkie działanie Wady: cena - za oba pluginy trzeba wysupłać ponad 650zł, a jest jeszcze kilka innych 🙂 Moje ustawienia - dość domyślne: Dodatki oczywiście cudów nie uczynią, i materiał musi być w miarę dobry i powinno go być w miarę dużo, żeby jakikolwiek detal już był obecny, a szum nie dominował. Wszystkie prezentowane zdjęcia to surowe stacki, czasami jedynie z usuniętym gradientem będącym owocem pracy pod moim zaświetlonym niebem. Po lewej zdjęcie pierwotne, po prawej z użyciem terminatorów, wyciągnięte automatycznie funkcją STF w Pixie. Oczywiście warto kliknąć i potem otworzyć w nowym oknie zdjęcie, żeby zobaczyć dokładniej wyniki. Wg mnie najlepsze wyniki uzyskuje się na materiale z filtra wąskopasmowego Ha, gdzie zazwyczaj jest już sporo detalu. Kilka przykładów poniżej: M16 w Ha, refraktor 90mm, kamera QHY268M: NGC7380 w Ha, refraktor 90mm, kamera QHY268M Ponownie NGC7380 w Ha, teleskop Meade ACF 10", kamera QHY163M Koń i Płomień Ha z refraktora 90mm i kamerki QHY268M Obrazy kolorowe z kamerki OSC czy składane z kanałów już nie dają tak dobrych efektów. Sh2-171 w palecie HSO, refraktor 90mm, kamera QHY268M NGC1333, Samyang 135, kamera QHY247C Kijanki, refraktor 90mm, kamera QHY247C M31, refraktor 80mm ED, kamera QHY247C Kolejne przykłady to kanał luminancji z większego teleskopu. Tutaj ponownie oba terminatory pokazują pazurki. M98, Meade ACF10", QHY163M, filtr L NGC5033, Meade ACF10", QHY163M, filtr L IC342, Meade ACF 10", QHY163M, filtr L M63, Meade ACF 10", QHY163M, filtr L NGC3718, Meade ACF 10", QHY163M, filtr L Hamburger, Meade ACF 10", QHY163M, filtr L - mało materiału - około 2h No i jak widać wyniki są całkiem dobre, szczególnie jeśli materiał jest dobrej jakości. Na pewno oba dodatki oszczędzają sporo czasu manipulowania suwaczkami i testowania ustawień. Czy to dobra ścieżka dla amatorów astrofoto? Dla mnie zdecydowanie tak, ponieważ mi największą radość daje zbieranie materiału i złożenie go w całość. Cała następująca po tym reszta procesów jest dla mnie niezbyt interesująca. Ale znam wielu amatorów astrofotografii, którzy myślą dokładnie odwrotnie i preferują wyciskanie z post processingu ostatnich potów i wielokrotnie podchodzą do tego samego materiału. Dla nich te dodatki mogą nie być zbyt ciekawe, szczególnie patrząc na ich cenę. Jeśli macie jakieś fajne przykłady ich działania, to zapraszam do pokazania 🙂

Dokładnie tak - u góry jest napisane który kolor oznacza którą klatkę

Ciężko mi coś doradzić z tym montażem, miałem do czynienia jedynie z EQ3-2 i tutaj zresztą mamy cały wątek o tym https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/3254-astrofotografia-z-eq3-2/ i można z powodzeniem się w astrofoto bawić .Jednak EQ3-2 to inna już konstrukcja, pomimo podobnej nazwy. Wg mnie musiałbyś się spróbować określić jeśli chodzi o obiekty do fotografii. Taki 4SE się nada do fotografii planetarnej czy Księżyca, ale tutaj guiding nie jest potrzebny, bo się kręci krótkie filmiki a potem się składa je w wynikowy obraz. 70/700 nada się do testów, ale na dłuższą metę achromatami się nie fotografuje (chyba że przez wąskopasmowe filtry, żeby się pozbyć aberracji chromatycznej). Na tym EQ3 z guidingiem widziałbym na przykład lustrzankę z jakimś teleobiektywem 100-200mm, ale to pod ciemniejszym niebem, ewentualnie z mocnym filtrem jeśli z miasta. Tylko też nie każdy obiektyw do astrofotografii się nada. Ale wiadomo - to jest hobby i ma sprawiać przyjemność. Można próbować i testować mało popularne rozwiązania. Jedynie trzeba pamiętać o ograniczeniach jakie niesie ze sobą fotografowanie prawie (Bresser) albo ponad (4SE) metrową ogniskową na montażu EQ3. EQ3-2 można kupić czasami na giełdzie w rozsądnej kwocie i po przełożeniu do niego napędów wg mnie będzie to o wiele pewniejsze rozwiązanie. I sprawdzone przez większą ilość amatorów.

No muszę przyznać, że podążyłeś mocno nieprzetartym szlakiem 🙂 AstroEQ to owszem sprawdzone ustrojstwo, sam go montowałem do montażu CG4, ale już głowica EQ-Sky z refraktorem 70/700 nie zapewnia zbyt dobrej stabilności. Bo jeszcze jest ważna jedna rzecz - jakiego rodzaju obiekty chcesz fotografować? Z opisu wynika, że ten balkon jest raczej jakoś w mieście. A astrofotografia z miasta do łatwych nie należy - zostają Słonko, Księżyc i planety i ewentualnie jakieś obiekty mgławicowe przez filtry wąskopasmowe.

Bo światłosiła teleskopu to jego wtórny parametr. Ważniejsza jest średnica. Dlatego największe teleskopy są duże, a nie światłosilne. Albo niekoniecznie światłosilne. Mit światłosiły jako głównego parametru teleskopu pokutuje podsycany przez wiedzę ze zwykłej fotografii. W astronomii liczy się średnica, która decyduje ile światła łapie teleskop, oraz ogniskowa, która sprawia że dawany obraz może być duży albo mały i ile się mieści w kadrze. Im większa powierzchnia zbierająca światło, tym więcej tego światła zbierze w tym samym czasie. Tutaj https://www.forumastronomiczne.pl/index.php?/topic/10816-zestaw-astrofoto-od-podszewki/ kiedyś próbowałem to obrazowo opisać. Jeśli chcesz zacząć zabawę w astrofoto, to napisz co masz, bo tak jak Marek napisał wyżej trzeba też patrzeć na inne parametry, rodzaj konstrukcji, sztywność i jakość optyki, a nie tylko światłosiłę i średnicę.

I ostatnie póki co światło z 90mm refraktora - zestaw z SCT8" już gotowy i czekamy na pogodę (haha). 300x4s przy gain 150, w dziurach między chmurami wybrane (przez SharpCapa) jakieś 80% klatek z dobrą jasnością i FWHM.

Zasięg gwiazdowy wizualny zależy głównie od średnicy teleskopu. Bresser ma średnicę 70mm, a 4SE ma 102 mm - choć według mnie te 13.5mag jest trochę przesadzone, a te 11mag dla Bressera trochę zaniżone. https://www.cruxis.com/scope/limitingmagnitude.htm

SharpCap powoli też rośnie w fajne funkcje. Obecnie to nie tylko sofcik do awikowania, a raczej już mocny kombajn astronomiczny. Tak w skrócie co można w nim robić: nagrywać filmy i pojedyncze pliki z kamerek (oczywiście) live stacking - czyli na żywo składamy klatki w miarę jak spływają z kamerki. Jest alignment, stretch, balans kolorów, kilka algorytmów, fajnie do działa do EAA. A też można klatki zapisywać surowe i potem na gotowo w Pixie np obrobić autofocus działa w kilku wariantach - na planetach w trybie detekcji kontrastu, detekcji detali, na gwiazdach z maską Bahtinowa i "normalnie" przez pomiar FWHM współpraca z PHD z ditheringiem - działa plate solve, poprawianie pozycji i synchronizacja montażu - działa od groma ustawień kamerek - szybkości, transfery, itp wspomaganie robienia darków i flatów ustawianie na biegun z użyciem plate solve - działa wyśmienicie analiza sensora dzięki której potem program na podstawie zmierzonej jasności nieba podpowiada optymalne parametry ekspozycji - działa wyrównywanie kanałów RGB sekwencer - dzięki któremu możemy sobie zaplanować sesję podobnie jak w NINA czy SGPro, wybór obiektu, celowanie, autofocus, guiding, dithering, wybór filtra - działa i kupa innych rzeczy i ustawień - monitor seeingu, wspomaganie kolimacji, guidowanie na wybranym szczególe na tarczy planety, Słońca czy Księżyca Wg mnie warto zainwestować te 10 euro rocznie choćby dla ustawiania na biegun. Już nigdy nie będziecie zaglądać na klęczkach w lunetkę 🙂