jolo

To fakt :) Też kiedyś myślałem jak to zrobić i już prawie się brałem za to, ale w końcu zakładałem odrośnik z karimaty i sesja leciała dalej :D Mój pomysł był taki: Pod śrubki oznaczone czerwoną strzałką dać tulejki izolacyjne http://www.aphelektra.com/p/pl/957vto3/tulejka+izolacyjna+pod+srube+to-3.html , a pomiędzy ramię pająka i ten środkowy element prostokątną przekładkę z izolatora. I potem pod śrubę oznaczoną zieloną strzałką też taką większą tuleję izolacyjną - tą pewnie trzeba by dorobić z teflonu albo bakelitu. I wtedy to ramię byłoby plusem, a dowolne inne minusem. Potem tylko kwestia połączenia grzałki z ramionami. Problemem dla elektroniki mogła by być ewentualna pętla masy, ponieważ cały tubus byłby na minusie zasilania. Dlatego lepiej byłoby i bezpieczniej do astrofoto odizolować dwa ramiona pająka i nimi doprowadzić zasilanie, a tubus mieć nigdzie nie podpięty.

Jak "pogrubisz" jedno z ramion pająka na zdjęciu dwa z czterech spajków będą grubsze i krótsze - tym bardziej im bardziej pogrubisz ramię - http://www.beugungsbild.de/diffraction/diffraction.html . Możesz pokombinować z taśmą antenową do okna i przykleić ją na płasko do jednego z ramion. Najwięksi spryciarze doprowadzają zasilanie przez ramiona pająka - musisz wtedy mieć je odpowiednio odizolowane od siebie http://ladyandtramp.com/ellie/

4 kanałowy kontroler PWM Wystarczy tej teorii już, pora na jakieś praktyczne rozwiązania. Wielokanałowy kontroler PWM można zrobić na chyba setki różnych sposobów - w tym wątku, co zrozumiałe, pokażę sposób z Arduino. Najpierw schemat: Żadnej filozofii - Arduino, cztery potencjometry (liniowe), cztery tranzystory mocy, cztery gniazdka. I kod: #include <Timer.h> Timer timer; byte pwmPins[] = {3, 4, 6, 10}; byte adcPins[] = {A0, A1, A2, A3}; void setup() { timer.every(1000, updatePWMs); } void loop() { timer.update(); } void updatePWMs() { for(byte i = 0; i < 4; i++) { int adc = analogRead(adcPins[i]); analogWrite(pwmPins[i], map(adc, 0, 1023, 0, 255)); } } Tutaj jeszcze prościej - co sekundę w pętli odczytujemy wartości napięcia na potencjometrach i ustawiamy na ich podstawie wartość współczynnika wypełnienia na wyjściach PWM. Przetworniki ADC w Arduino mają rozdzielczość 10bit stąd wartość 1023 w mapowaniu na 8 bitowy sygnał PWM. Wykorzystując wiedzę z poprzednich wpisów możemy taki układ rozbudować o sterowanie na podstawie temperatury/wilgotności, wyświetlanie na LCD czy odczyt danych przez port szeregowy - możliwości jest mnóstwo.

Pogody brak to najlepszy czas na przygotowania :) Przekładnie mogę polecić z Rowan Astronomy (http://rowanastronomy.com/productsa1.htm) - sam tą akcję organizowałem, ale wtedy były strasznie wysokie koszty przesyłki. Obecnie już przesyłka kosztuje normalne pieniądze i można nawet samemu zamawiać bez płaczu. Z tego co pamiętam to powyżej 5-6 sztuk można było się zacząć targować z ceną. Przekładnie z Rowan Astronomy zarówno do HEQ5 jak i EQ6 są drogie, ale pięknie wszystko jest dopasowane i zakładanie tego to sama przyjemność. http://astrojolo.blogspot.com/2013/10/heq5-on-steroids.html

Dziś może trochę mało życiowy przykład kończący opisy odczytów z czujników. Do Arduino mamy podpięte dwa czujniki: DHT22 mierzy temperaturę i wilgotność otoczenia, natomiast DS1820 przymocowany jest do zwierciadła teleskopu i mierzy jego temperaturę. Na podstawie odczytanych danych ustalana jest moc PWM dla sterowania dwóch urządzeń: - grzałek eliminujących roszenie na optyce (na podstawie bieżącej wartości wilgotności względnej) - wentylatora chłodzącego lustro (na podstawie różnicy temperatury pomiędzy otoczeniem i lustrem) Kod jest dość prosty, bez obsługi LCD i portu szeregowego tym razem, żeby nie zaciemniać interesującej nas funkcjonalności. Moc grzejąca optykę obliczana jest w linijce dewHeatPower = map(currentHum, 50, 100, 0, 100); natomiast moc sterująca wentylatorem obliczana jest w ten prosty sposób: fanPower = constrain(map(10*(currentTemp - currentDSTemp), 10, 50, 0, 100), 0, 100); Timer odpowiada za cykliczne wywoływanie pomiaru przez oba czujniki i następnie na podstawie zmierzonych wartości obliczane są odpowiednie współczynniki wypełnienia PWM, które sterują odpowiednio mocą grzałki i obrotami wentylatora. Grzałkę i silnik oczywiście należy podpiąć przez tranzystor mocy jak pokazano przykładowo w poście nr. 5. Oczywiście można znaleźć dużo bardzie zaawansowane biblioteki służące do sterowania ogrzewaniem i chłodzeniem na podstawie odczytanych danych i każdy może tutaj odpowiednią moc obliczać w dowolny sposób. Cały kod wygląda tak: #include <OneWire.h> #include <DallasTemperature.h> #include <dht.h> #include <Timer.h> #define DHT22_PIN 2 #define DS8120_PIN 3 #define PWM_HEATER_PIN 5 #define PWM_FAN_PIN 6 OneWire oneWire(DS8120_PIN); DallasTemperature sensors(&oneWire); DeviceAddress insideThermometer; dht DHT; Timer timer; boolean DS1820connected = false; boolean DHT22connected = false; float currentTemp; // bieżąca temperatura z czujnika DHT float currentHum; // bieżąca wilgotność z czujnika DHT float currentDewpoint; // obliczony punkt rosy na podstawie danych z czujnika DHT float currentDSTemp; // bieżąca temperatura z czujnika DS przymocowanego do lustra byte dewHeatPower = 0; // moc grzałki byte fanPower = 0; // moc wentylatora void setup() { int chk = DHT.read22(DHT22_PIN); if(chk == DHTLIB_OK) DHT22connected = true; sensors.begin(); DS1820connected = sensors.getAddress(insideThermometer, 0); if(DS1820connected) sensors.setResolution(insideThermometer, 10); timer.every(1000, updateSensors); } void loop() { timer.update(); } void updateSensors() { if (DS1820connected) { sensors.requestTemperaturesByAddress(insideThermometer); // przy 10 bitowej dokładności trwa 188ms currentDSTemp = sensors.getTempC(insideThermometer); } if (DHT22connected) { DHT.read22(DHT22_PIN); currentTemp = DHT.temperature; currentHum = DHT.humidity; currentDewpoint = dewPoint(currentTemp, currentHum); dewHeatPower = map(currentHum, 50, 100, 0, 100); } if(DS1820connected && DHT22connected) fanPower = constrain(map(10*(currentTemp - currentDSTemp), 10, 50, 0, 100), 0, 100); updatePWM(); } void updatePWM() { analogWrite(PWM_HEATER_PIN, map(dewHeatPower, 0, 100, 0, 255)); analogWrite(PWM_FAN_PIN, map(fanPower, 0, 100, 0, 255)); } // dewPoint function NOAA // reference (1) : http://wahiduddin.net/calc/density_algorithms.htm // reference (2) : http://www.colorado.edu/geography/weather_station/Geog_site/about.htm // double dewPoint(double celsius, double humidity) { // (1) Saturation Vapor Pressure = ESGG(T) double RATIO = 373.15 / (273.15 + celsius); double RHS = -7.90298 * (RATIO - 1); RHS += 5.02808 * log10(RATIO); RHS += -1.3816e-7 * (pow(10, (11.344 * (1 - 1/RATIO ))) - 1) ; RHS += 8.1328e-3 * (pow(10, (-3.49149 * (RATIO - 1))) - 1) ; RHS += log10(1013.246); // factor -3 is to adjust units - Vapor Pressure SVP * humidity double VP = pow(10, RHS - 3) * humidity; // (2) DEWPOINT = F(Vapor Pressure) double T = log(VP/0.61078); // temp var return (241.88 * T) / (17.558 - T); }

Lisie skarby W Lisku oprócz Hantli można znaleźć kilka innych ciekawych obiektów, choć trzeba się wpatrywać nieco dokładniej. A w przypadku astrofotografii - nieco dłużej. To niepozorne zdjęcie przedstawia otwartą gromadę gwiazd NGC6823 wraz z otaczającą ją mgławicą Sh2-86 i było naświetlane ponad 10 godzin. Kompleks ten to dość typowa mieszanka obłoków wodorowych i pobliskich gorących i młodych gwiazd, które pobudzają chmury wodoru do świecenia w głęboko czerwonej barwie. Wiek gwiazd położonych w centrum gromady otwartej NGC6823 ocenia się na około dwa miliony lat. Natomiast gwiazdy położone na obrzeżach gromady w miejscu gdzie widzimy ciemne pasma materii są jeszcze młodsze. Pasma te powstały na skutek wypychania materii przez młode i gorące gwiazdy gromady. Są to takie same struktury jak te w mgławicy Orzeł, choć tutaj nie są tak okazałe. Mgławica Sh2-86 nosi również oznaczenie LBN135, a gromada otwarta NGC6823 skatalogowana jest również jako OCL124. Gromada ta została odkryta przez Williama Herschela 17 lipca 1785 roku. Cały kompleks oddalony jest od nas o około 6000 lat świetlnych. W wielu źródłach mgławica Sh2-86 utożsamiana jest z mgławicą NGC6820, jednak ta ostatnia to niewielka mgławica refleksyjna w kształcie niewielkiej kometki skierowanej ?w dół?, którą można dostrzec na zdjęciu tuż na prawo i poniżej środka zdjęcia. Nosi ona również oznaczenie GN 19.40.3 (skrót GN pochodzi od angielskiej nazwy Galactic Nebula). Na mapce poniżej położenie mgławicy NGC6820 jest oznaczone prawidłowo, natomiast rozmiar jest mocno przewymiarowany :) Gromada otwarta NGC6823 stanowi centralną część asocjacji Vulpecula OB1, grupy młodych gwiazd położonych w ramieniu Oriona naszej Galaktyki. Obszar wokół gwiazdy BD+223782 położony w środku gromady zawiera 13 składników typów widmowych O i B oznaczonych w 1954 roku przez Sharplessa literami A do M i zajmujących w przestrzeni obszar o rozmiarach 1.3x0.7 roku świetlnego. Największe z nich to olbrzymy typu widmowego O o masie równej około 30 mas Słońca. W pobliżu gromady NGC6823 zidentyfikowano również pozostałość po supernowej SNR G59.5+0.1, której wybuch nastąpił około 860 tysięcy lat temu. Prowadzone są obecnie badania mające na celu identyfikację młodych gwiazd w tej okolicy (ang. YSO - Young Stellar Objects) oraz wykazanie wpływu tego wybuchu na ich powstawanie. http://simbad.u-strasbg.fr/simbad/sim-id?Ident=ngc+6820 http://astrojolo.blogspot.com/2013/08/eleven-hours-with-little-fox.html http://www.stormeffects.com/NGC6820_Emission_Nebula.htm http://www.robgendlerastropics.com/NGC6823text.html

Myślę, że przy Twojej skali 1.5"/px możesz spróbować z bin2, szczególnie jeśli masz możliwość potem złożenia klatek RGB z użyciem algorytmu drizzle (zależy w jakim programie składasz klatki). Jeśli nie będziesz mógł użyć drizzle to raczej zostawiłbym bin1 chyba. Sam zbieram tlen czy siarkę w bin2 często, ale RGB jednak zazwyczaj przy bin1 (mam podobną skalę jak u Ciebie).

Zwróciłbym uwagę na kolor gwiazd - tutaj wyszło tylko kilka lekko żółtawych. Przy wyciąganiu krzywymi łatwo prześwietlić kolor i potem już nie da się go odzyskać. I z tego co piszesz to naświetlałeś każdy z kanałów LRGB tyle samo - zazwyczaj jednak L naświetla się więcej. Te 40min na kanały RGB to jest dobra wartość na początek, ale L warto dopalić więcej. Ale ogólnie jest fajnie, jest kolor, szum pod kontrolą, tło ładne, gwiazdki ładne. Nawet na początku nie zauważyłem że bez korektora, bo skupiłem się na środku :)

Przy takim druku w jakim będzie robiony album konkursowy nakład nie ma aż tak wielkiego wpływu na cenę - z tego co pamiętam są dwa progi pomiędzy którymi cena spada, ale nie jest to tak dramatyczny spadek jaki np podawał Jacek w wątku o kalendarzu. Problemem tu byłby nakład pracy, bo jeśli tak jak piszesz album taki miałby mieć kilkaset stron to zebranie materiału i przygotowanie całości to będzie gigantyczny wysiłek dla jednej osoby. No i mimo wszystko cena kilkuset albumowych stron na pewno nie będzie niska.

Gratulacje i podziękowania dla autorów i jurorów. Walka była aż do końcowych głosów - jak widać każdy głos się liczy :)

Pogodnych nocy i własnego poletka na Atacamie :)

LBN487 Taki symbol nosi mgławica refleksyjna, którą znajdziemy w konstelacji Cefeusza, a znana jest dużo lepiej pod nazwą Irys. Oznaczenie NGC7023 dotyczy nie samej mgławicy, ale gromady gwiazd położonej w obszarze mgławicy. Mgławica Irys oświetlona jest przez gwiazdę siódmej wielkości gwiazdowej SAO19158, która jest około dziesięciu razy bardziej masywna, niż nasze Słońce. Gwiazda centralna mgławicy jest składnikiem niewielkiej gromady gwiazd podobnych do niej. Jest to gwiazda zmienna i wchodzi w skład układu podwójnego o okresie obiegu równym 3.7 roku. Mgławica wraz z gromadą NGC7023 oddalone są od nas o około 1300 lat świetlnych, a rozmiar całego kompleksu to około 6 lat świetlnych. Mgławice refleksyjne świecą odbijając światło pobliskich gwiazd - w przypadku jednak mgławicy Irys możemy dopatrzeć się delikatnej, czerwonej poświaty w pobliżu centrum. Jest to dowód występowania również w pewnym stopniu emisji w linii wodoru 656nm - gwiazda oświetlająca jest na tyle gorąca, że pochodzące z niej promieniowanie UV w niewielkim stopniu pobudza okoliczne atomy wodoru do świecenia w tej charakterystycznej barwie. Dodatkowo czerwony odcień w niektórych miejscach mgławicy występuje na skutek rozpraszania błękitnego światła z gwiazdy centralnej. Z kolei w centralnej części mgławicy znajdziemy kilka pasm pyłu świecących w barwie czerwonej na skutek fotoluminescencji wywołanej przez bombardowanie cząsteczek pyłu przez wysokoenergetyczne promieniowanie ultrafioletowe z gwiazdy SAO19158. Obserwacje mgławicy Irys wykonane w podczerwieni wykazały, że w jej obrębie mogą występować skomplikowane związki organiczne - policykliczne węglowodory aromatyczne (ang. PAHs). Mgławica Irys została odkryta przez Williama Herschela 18 października 1794 roku i opisana poniższą notatką: "A star of 7th magnitude. Affected with nebulousity which more than fills the field. It seems to extend to at least a degree all around: (fainter) stars such as 9th or 10th magnitude, of which there are many, are perfectly free from this appearance." W 1931 roku Per Collinder zdecydował się na oznaczenie gromady gwiazd wewnątrz mgławicy jako Collinder 429. Następnie van den Berg oznaczył mgławicę swoim numerkiem 139, a na końcu znalazła swoje miejsce w spisie Caldwella pod numerem 4. Mgławica Irys w sprzyjających warunkach może być dostrzeżona przez teleskop o średnicy 5-6 cali. Jeśli się jeszcze nie domyśliliście - nazwa mgławicy pochodzi od kwiatu, którego płatki przypominają w kształcie i barwie struktury mgławicy Irys. http://www.robgendlerastropics.com/NGC7023text.html http://www.starrywonders.com/irisst8300.html http://www.spacetelescope.org/news/heic0915/ http://www.universetoday.com/17597/ngc-7023-iris-from-the-dust-by-kent-wood/

Z I2C planuję gniazdo z czterema stykami, łącznie z zasilaniem 5V tak max do 1A. Co do obliczeń to też tak myślę, raczej większość rzeczy planuję przesyłać do komputera i tam dokonywać obliczeń. Obecnie punkt rosy jest obliczany w Arduino i będę chyba to zmieniał i przeniosę do sterownika. Z czujnikiem światła przemyślę sprawę i potestuję jak dojdzie paczuszka do mnie - dzięki za zwrócenie uwagi.

Dzięki Andrzej za uwagi - możesz coś więcej napisać o tym pomiarze położenia? To będzie trochę zależało od tego, gdzie użytkownik umieści pudełko - czy na tubusie, czy na montażu na przykład. Jeśli na montażu to nie zmierzymy dokładnie położenia. Może lepiej taki czujnik dołączać na kabelku i niech każdy chętny go sobie umieści jak chce? Złącze I2C będzie wyprowadzone z urządzenia na zewnątrz. Co do TSL237 to myślałem raczej o pomiarze "na żądanie" albo ewentualnie co kilka minut w czasie trwania sesji, a nie ciągłym.

Ja nie zdążyłem niestety - dzieciaki poszły spać, a Księżyc wraz z nimi za chmury... :( A Toszek w sumie nie tak daleko ode mnie i chyba ciemno dosyć?

Chyba w górę - za każde kolejne 10 sztuk cena wzrasta o 10% :)

AstroHub jak sama nazwa wskazuje ma łączyć różne urządzenia, a nie zastępować :) Nie będzie odstępstw - będzie można podpiąć czujnik światła, ale nie będzie go w urządzeniu. Podobnie jak silników krokowych, opasek grzewczych czy czujników wilgotności. Rozmiary obudowy wynikają z potrzeb użytkowników - większość miejsca będzie zajmował hub USB oraz gniazda i obwody włączające 12V i sterujące PWM. Same móżdżki jaki widać - zmieszczą się w pudełku po zapałkach :)

Nigdy w życiu :) Każdy z kolejnych pomysłów to tylko dodatkowy kawałek programu - nie zwiększa to objętości pudełka :D

Coś w okolicach 20x10x5cm, to taki wstępny przymiar.

Przyszły elektroniczne móżdżki do prototypowego AstroHuba: w każdym będą dwa takie :) W urządzeniu przewiduję możliwość podpięcia czujnika światła TSL237 do pomiaru jasności tła nieba. To na 99% taki sam czujnik jak w miernikach SQM. Odpowiednie złącze z 3 pinami będzie na płytce, zainteresowani będą musieli kupić taki czujnik (około 2$) i go jakoś sobie obudować, ewentualnie z prostym kolimatorem do zawężenia pola widzenia i koniecznie z małym filterkiem IRcut. Sam nie będę montował takich czujników - nie dam rady. Dzięki Jacek za pomysł! http://forum.arduino.cc/index.php?topic=150924.0 http://stargazerslounge.com/topic/183600-arduino-sky-quality-meter-working/

Obiecuję się poprawić i nie oceniać gwiazdozbioru po jego rozmiarach na nieboskłonie :)

Kurczak, ale się wkopałem... :D Może nie zauważy tego wpisu... ???