Skocz do zawartości

jolo

Moderator globalny
  • Liczba zawartości

    9 066
  • Rejestracja

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    455

Zawartość dodana przez jolo

  1. To mój pierwszy video tutorial (dzięki Allano za pomoc w wyborze oprogramowania) tak że jestem otwarty na krytykę i uwagi i postaram się, żeby kolejne były lepsze :) 1. MaxIm cz. I - podstawy i konfiguracja Do pobrania https://www.dropbox.com/s/wp2ppwna52dz4rt/maxim%20cz%201.mp4 - 94MB 2.MaxIm cz. 2 - kalibracja i składanie materiału Plik do pobrania: https://www.dropbox..../maxim cz 2.mp4 - (88MB) 3. MaxIm DL cz. 3 - makra oraz astrometria i fotometria Plik do pobrania: https://www.dropbox.com/s/t8kj0c1zdhujjv9/maxim%20cz%203.mp4 (111MB) 4. MaxIm DL cz. 4 - składanie materiału kolorowego LRGB i z kamerek OSC Plik do pobrania: https://www.dropbox.com/s/lhshtyignpmbsnf/maxim%20cz%204.mp4 (108MB) Errata: Przy składaniu LRGB lub RGB jeśli pomiędzy klatkami RGB robiliśmy pier filp mogą wyjść jakieś dzikie czerwono-zielone gradienty. Warto wtedy każdą z klatek R, G i B osobno potraktować funkcją Flatten Background albo Auto Flatten Background i takie poprawione klatki dopiero składać w kolor. 5. MaxIm DL cz. 5 - w polu - kadrowanie, alignment, ustawianie ostrości Plik do pobrania: https://www.dropbox.com/s/3e1azvs7hgeotdj/maxim%20cz%205.mp4 (134MB) 6. MaxIm DL cz. 6 - guiding i okolice Plik do pobrania: https://www.dropbox.com/s/fl5vq7ipaiy8tlr/maxim%20cz%206.mp4 (66MB) Playlista tutoriali na YT: https://www.youtube.com/playlist?list=PLXDYcEag_zsHaLFtxQyIffdDmoitPf0EA Link do dropboxa do folderu z wszystkimi tutorialami: https://www.dropbox.com/sh/7k4fcjquwe3e0da/LBzQBfBW6H
  2. Stracony wieczór, nic nie działa, nawet mikrofon do nagrywania tutoriali :(

    1. piotrkusiu

      piotrkusiu

      u mnie to samo a do tego od 3.20 nie mogłem spać :(

  3. Jak się okazuje z Zatomia widać jeszcze dalsze światy :) Rekordu magnitudo od Zdzicha nie pobiję raczej na pewno z obecnym materiałem, ale w okolicach Łańcucha Markariana, niedaleko NGC4438 udało mi się zarejestrować galaktykę o jasności 20.88 (g) o przesunięciu ku czerwieni z=0.391, czyli odległą o prawie 4.4mld lat świetlnych. To mój nowy rekord póki co - pochmurne noce sprzyjają takim poszukiwaniom :) Obiekt to SDSS J122915.74+130019.4 Korzystam z kalkulatora na http://www.kempner.net/cosmic.php
  4. O, taki większy jest już bardzo miły :)
  5. Ja jakiś rok temu zacząłem tam sprawdzać swoje zdjęcia i byłem mocno zaskoczony jak okazało się, że na fotce z M106 załapałem galaktykę odległą o 4 miliardy lat świetlnych - http://astrojolo.blogspot.com/2013/05/in-galaxy-far-far-away.html . Oczywiście kwazary to inna bajka :)
  6. Sloan Digital Sky Survey to wielkie przedsięwzięcie w którym badacze podjęli się stworzenia mapy nieba i skatalogowania ogromnej ilości obiektów (http://skyserver.sdss3.org/public/en/sdss/sdsshome.aspx). Projekt trwa już osiem lat i w tym czasie objął swoim zasięgiem około 1/4 powierzchni nieba. Udało się skatalogować 930 tysięcy galaktyk oraz 120 tysięcy kwazarów, choć dostępne fotografie zawierają ich znacznie więcej. A co w tym wszystkim jest najpiękniejsze - wszyscy możemy z tych danych korzystać. Kiedy tylko będziemy chcieli sprawdzić jak słabe gwiazdy udało nam się zarejestrować, albo jak dalekie obiekty uwieczniliśmy na naszym zdjęciu możemy w pasek przeglądarki wkleić adres http://skyserver.sdss3.org/public/en/tools/chart/navi.aspx - obecnie skieruje on nas do kolejnego, 10 wydania (DR10) map. Wyświetli nam się taka strona: Żeby odnaleźć nasz kadr w polu Parameters->Name możemy wpisać symbol jakiegoś obiektu (np M49 lub NGC253) i wcisnąć Enter lub przycisk Resolve. Jeśli symbol zostanie rozpoznany, w polach RA i Dec pojawią się jego współrzędne. Jeśli system go nie znajdzie, możemy w tych polach ręcznie wpisać współrzędne obiektu. Nie musimy oczywiście podawać ich w formacie dd.dddddd, możemy po prostu wpisać jako RA np '12 33 46' a jako Dec '-08 23 12'. Po czym naciskamy przycisk Search. Przy odrobinie szczęścia trafimy na sfotografowany już obszar i w polu widzenia pojawi nam się wybrany fragment nieba. Używając klawiszy NSWE na obrzeżach, albo po prostu przeciągając myszką możemy przesuwać kadr aby znaleźć interesujący nas obszar. Przyciskami lupy zwiększamy i zmniejszamy kadr. Poniżej w sekcji Drawing options mamy po kolei: - Grid - włącza widok siatki i skali obrazu - Label - wyświetla podstawowe informacje o widocznym fragmencie nieba - Photometric objects - zaznacza obiekty dla których dostępne są dane fotometryczne - Objects with spectra - zaznacza obiekty z dostępnymi widmami (dostępne jest wtedy wyznaczone przesunięcie ku czerwieni) - Invert image - wyświetla negatyw zdjęcia Po kliknięciu na wybranym obiekcie po prawej stronie pojawia nam się okienko z informacjami na jego temat - położenie, typ oraz jasność wyznaczona dla poszczególnych filtrów (http://skyserver.sdss.org/dr1/en/proj/advanced/color/sdssfilters.asp) . Poniżej jest małe okienko ze zbliżeniem na obiekt, a pod nim linki prowadzące do podstron z większą ilością danych, oraz miniatura widma (jeśli dostępne). Quick look oraz Explore prowadzą odpowiednio do mniej lub bardziej wyczerpujących informacji o obiekcie łącznie z możliwością wyszukania go w bazach SIMBAD lub NED. Recenter powoduje wycentrowanie zaznaczonego obiektu. Add to notes dodaje wybrany obiekt do podręcznej listy, którą później możemy obejrzeć używając linku Show notes. Ilość danych jest bardzo duża, w SDSS znajdziemy obiekty o jasnościach 22-24mag(v), odległe galaktyki i kwazary z wyznaczonym przesunięciem ku czerwieni i na pewno podczas analizy wykonanych przez nas zdjęć będziemy mogli sprawdzić jak daleko sięgnęliśmy w poszukiwaniu nieznanego :)
  7. Ooo, ładniutki Saturn. Naturalny i detaliczny.
  8. W środku zdjęcia znajdziemy krater Gassendi o średnicy 111km. Krater ten został zalany lawą podczas tworzenia się Morza Wilgoci (Mare Humorum) poniżej niego na zdjęciu. W wyniku tego powyżej poziomu lawy wystaje jedynie wzgórze centralne składające się z kilku szczytów, oraz jego krawędź na wysokość od 200 do 2500 metrów powyżej poziomu dna krateru. Na dnie krateru Gassendi znajdziemy również system rowów zwany Rimae Gassendi. Nieco na lewo i poniżej krateru Gassendi znajduje się krater Mersenius (85km). Pomiędzy tymi dwoma kraterami znajdziemy system rowów Rimae Mersenius o długości około 230km. A jeszcze niżej na brzegu Morza Wilgoci jest długi na 180km uskok Rupes Liebig noszący swoją nazwę od pobliskiego krateru Liebig widocznego na dole zdjęcia (właśnie wschodzi nad nim Słońce). To zdjęcie (mozaika dwóch zdjęć) to 'pierwsze światło' montażu EQ6 który dotarł do mnie kilka dni temu - pozdrowienia dla Radka :) http://astrojolo.blogspot.com/2014/04/moonwalk-lunation-121.html
  9. Poczytałem jeszcze troszeczkę o tych kamerkach i wynika mi z tego, że oba chipy są kontrolowane przez jeden port USB i wspólny sterownik, dlatego o ile będziesz chciał guidować wewnętrznym chipem to potrzebny jest program który obsługuje obie kamery jednocześnie, jak MaxIm czy CCDSoft. Ale to tylko wyczytałem, może jednak ktoś znalazł sposób. Zawsze możesz zostawić sobie guider na barana jak masz teraz.
  10. Skala guidera u Zdzicha to 1.9"/px, a więc wykres nie wygląda tak źle. Z tego co pamiętam, to na 10 min klatkach FWHM wynosiło około 2.5", a na krótkich niewiele mniej, co wg mnie wskazuje na bardzo dobry guiding i przyzwoite warunki :)
  11. jolo

    Lunar 100

    Fajnie, może u Ciebie Kies Pi lepiej wyszła, bo nazwa jest mocno intrygująca :) 150mm newtonem na Księżycu wiele się nie zwojuje, ale to jak szerokie kadry - ktoś z lepszym narzędziem będzie mógł sobie co nieco powybierać :)
  12. jolo

    Lunar 100

    Pośrodku kadru znajdziemy dwa położone obok siebie średniej wielkości kratery - Campanus i Mercator. Poniżej nich Bagno Epidemii (Palus Epidemiarum) - niewielkie morze, w którego zachodnio południowej części znajdziemy niewielki krater Ramsden otoczony (słabo widocznymi na zdjęciu) systemem rowów Rimae Ramsden. Na lewo od centrum kadru rozpościera się Morze WIlgoci (Mare Humorum) na brzegu którego wyraźnie odcina się przylądek Promontorium Kelvin. Pomiędzy nim a kraterami Campanus i Mercator w środku zdjęcia wyraźnie widać grupę rowów Rimae Hippalus. Lunar 54 - Hippalus Rilles Nazwa tej grupy rowów pochodzi od zniszczonego krateru Hippalus o średnicy 58km położonego nieco na lewo i do góry od centrum kadru, którego dno jest przecięte przez jeden z rowów. Lunar 60 - Kies Pi Nieco powyżej krateru Mercator na dnie Morza Chmur (Mare Nubium) można dostrzec resztki zalanego lawą krateru uderzeniowego Kies o średnicy 45km. Pomiędzy kraterami Kies i Mercator znajdziemy (słabo widoczną na zdjęciu) kopułę wulkaniczną Kies Pi o średnicy 13km i wysokości 145 metrów.
  13. Lista zamknięta, pora na pracę :)
  14. No właśnie, ale nie przez 'v'. Potem powstają łamańce językowe takie, jak mamy obecnie w tytule wątku ;)
  15. Nie wiem skąd wziąłeś te rewelacje, po polsku mówi i pisze się "gwiazda nowa", "nowa", "nowa klasyczna", "supernowa". "nova" używa się do określenia konkretnego obiektu, np "Nova Delphini 2013" czy "Nova Cygni 1975". Ale już po polsku będzie "Nowa w Łabędziu", czy "Nowa w Herkulesie".
  16. Obcięty owal u dołu zdjęcia wszyscy doskonale znają - to Zatoka Tęcz (Sinus Iridium). Na prawo od niej rozciąga się Morze Deszczów (Mare Imbrium), a cypel rozdzielający oba te baseny to Promontorium Laplace wznoszący się na wysokość 2600m. Na lewo od niego wzdłuż brzegu Zatoki Tęcz ciągną się Góry Jura (Montes Jura), które osiągają wysokość 6100 metrów. Prawie w samym środku zdjęcia znajdziemy zniszczony krater Mauperitus o średnicy 46km. W górę i na prawo od niego można dostrzec fragment rowu Rima Mauperitus w kształcie litery V zwrócony wierzchołkiem w stronę krateru. Na dnie Morza Deszczów w górnej, prawej części fotografii wznoszą się góry Montes Recti sięgające wysokości 1800m.
  17. Myślałem o tym, ale tak się trochę obawiam że ta regulacja w pionie może się przydać jednak. A z kolei zrobienie samej łapki o regulowanej wysokości komplikuje trochę całość...
  18. Tam wchodzi cały moduł Arduino Nano, a w nim jest Atmega328 + FT232 i kilka drobiazgów. Można samą płytkę jak najbardziej: 15zł + koperta i przesyłka.
  19. Wyszło mi z PLOPa że faktycznie 3 punkty lekko mi zrujnują optykę. 6 albo 9 są już bardzo ok.
  20. 13mm przerwy jest między lustrem i tubusem. Jak będę chciał więcej to muszę dorobić niestandardowe obejmy, ale do pola widzenia 70-80' do kamerki te 13mm mi starcza. Zaraz obadam PLOPa.
  21. Nie, ta śruba tylko dociska lustro do łapki. Elementów z kolimacji nie ma na rysunku - one będą 'klasyczne'. Coś a la tak:
  22. Mam odnowione i sfiguryzowane lustra do newtona 8" f/4 + LW 70mm i zacząłem kombinować z celą do takiego teleskopu. Ma on być do astrofoto tak że chciałbym żeby cela była w miarę solidna, ale też prosta w wykonaniu (czytaj - niedroga). I tak przeglądam projekty różne już od jakiegoś czasu i moje kolejne podejście wygląda tak: To tylko element trzymający lustro, poniżej będzie drugi element przymocowany do tubusu i z możliwością kolimacji. Łapka będzie przesuwana jedynie w poziomie żeby zablokować lustro w tej płaszczyźnie, natomiast docisk lustra do górnej łapki będzie przez śrubę u dołu z nakrętką kontrującą. Brązowe elementy to korek. Co myślicie o takim rozwiązaniu? Może jednak są jakieś prostsze? I pytanie dodatkowe - czy na lustro 200mm i 25mm grube wystarczą 3 punkty podparcia czy lepiej dać więcej?
  23. Listę zamykamy 11 kwietnia w piątek o 12:00 CEST :) O 12:01 wysyłam zamówienie na płytki. Zdzichu - może jednak się skusisz? :) :)
  24. Wg mnie jest bardzo fajnie - szczególnie Jowisz, Saturn no i Uran - jak kropla glutoplazmy :) A jak robisz te zdjęcia? Też kręcisz filmy cyfrówką, czy robisz pojedyncze ujęcia? I jak wygląda obraz na żywo w porównaniu ze zdjęciami?
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.

© Robert Twarogal * forumastronomiczne.pl * (2010-2023)