jandrzej3

Barlow GSO ED 2x i Hyperion 24mm / Vixen 22 /pentax 20 /RKE 21,5 /ES 20 Mam 10 cali i najlepsze obrazy planet z Barlowem .

Miesiąc temu usunąłem reduktor ogniskowej z AR 152 s i przedłużyłem tubę . Teleskop wymagał kolimacji ,ale okazało się to dosyć proste . Korzyści: -łatwiejsze ostrzenie -duże powiększenia łatwiej osiągalne (ogniskowa 1200 mm) -aberracja chromatyczna mniejsza Wady: -wzrost długości o 16 cm -podejrzewam , że mogła zwiększyć się aberracja sferyczna - sprawdzenie wymaga jednak postawienia Ar152 i AR modyfikowanego obok siebie Ostrzy z kątówkami 2 i 1,25 cala , wysunięty wyciąg na 7-8 cm . Obserwacje marne ,niebo jasne i dużo cirrusów .Porównywałem go z ED 110 mm na AZ 3 , głównie na Saturnie . -większa apertura daje więcej widocznych księżyców -widoczność Cassiniego identyczna , -pas na planecie identyczny -osiągalne powiększenia identyczne Obraz z AR152 jest bardziej jasny ale z poświatą , co sprawia ,że ED 110 jest przyjemniejszy dla oka . Obiektywnie AR152 pokazuje więcej szczegółów i myślę ,że tranzyty na Jowiszu byłyby lepiej widoczne. DS-y pod tym niebem są słabe , gromady kuliste , Hantle i Pierścień wyglądały podobnie . AR152s /760 pokazywał zimą: -Jowisz - tranzyty księżyców , WCP , 4 pasy planety -do 5 księżyców Saturna -czapę lodową i szczegóły tarczy Marsa -M81 i M82 , triplet Lwa -rozbijał Epsilony Lutni Kontrast poprawił się widocznie po wyłożeniu odrośnika czarną , pomalowaną dodatkowo karimatą .Wyczernienie wnętrza wyciągu nic nie poprawiło . Montaż AZ5 przerobiłem na widłowy ,stabilność lepsza a drgania tylko po przeostrzaniu . i tyle moich doświadczeń z AR152s

Refraktory achromatyczne pokazują aberrację chromatyczną zależną w przybliżeniu od kwadratu wartości światłosiły . Podobno aberracja jest niedostrzegalna od f 13 ,co przy aperturze 100 mm daje nam nierealną ogniskową 1300 mm. Mam teleskop Bresser Messier 150/750 mm , czyli f 5. Aberacja chromatyczna widoczna na Jowiszu i Marsie ,Księży c tylko trochę zbyt jasny . Jak sobie z tym poradzić ? Zmniejszyć światłosiłę przez zmniejszenie aprertury .Blenda o średnicy 110 mm da nam światłosiłę 0k. f 7 ,a 95 mm ok. f 8. . Aberacja jest istotnie mniejsza ,umożliwia świetne obserwacje (planety są jasne i ilość światła jest wystarczająca ). Jest to dobre rozwiązanie do wizuala dla światłosilnych teleskopów o dużej aperturze . Ta sama zasada co w obiektywach foto ,gdzie przymknięcie przesłony o 1 lub 2 działki znacząco poprawia kontrast i jakość obrazu. Kosztem 5zł i 20 min. pracy mamy obraz zbliżony do ED 100 mm . jednocześnie zostaje duża apertura do DS i gwiazd podwójnych.,co daje nam uniwersalny teleskop. Obserwowałem w ten sposób tranzyty księżyców Jowisza ,czapę lodową Marsa ze szczegółami powierzchni planety oraz oraz przerwę Cassiniego i 4 księżyce Saturna. Niebo miejskie i mocno zaświetlone. ED 110 mm nie pokazał mi więcej szczegółów a jedynie bardziej blady obraz. Apo triplet ok.100 mm do wizuala to pomyłka -mniej szczegółów na planecie , mniej księżyców niż w achromacie po blendowaniu . Do aberracji chromatycznej można się zresztą zaadoptować , jak to mądrze i logicznie wykazał kolega fotograf na swoim blogu. Życzę wszystkim udanych obserwacji na swoich 100/500 ,150/750 ,lidletkach i Skyluxach . Pozdrawiam