Lukasz83

Dzięki, mam nadzieję, że wkrótce będę miał nieco więcej czasu. Seeing był średni - jak na listopad przyzwoity. Ten plus, że w h-alpha zawsze jest nieco lepiej niż w WL Dzięki, to było coś koło minuty na panel - cała sesja około godziny. Dużo dłużej zeszło na poskładanie tego do kupy. Komp sapał z wysiłku obrabiając 16-bitowe TIFFy po 50 MPix :P

Ostatnio mam nieco mniej czasu na astro co mnie bardzo irytuje. No ale takie życie... Dla rozładowania stresu wrzucam więc małe słoneczne co nieco. 30 panelowa mozaika kręcona jakoś pod koniec listopada 2020 a składana w następnych miesiącach. Poniżej 50% oryginalnej rozdzielczości Bresser 152/1200 na natywnej ogniskowej zmodowany pod h-alpha + ASI178 MM-C

1. jutomi 1 sztuka2. DarX86 - 1szt.3. Prestoneq - 1szt.4. Jacek E. - 1 szt.5. Alien - 1szt.6. jolo - 2 szt.7. sferoida - 1szt8. Stiopa - 1 szt9. miron - 1szt10. cyberboss - 1 szt.11. Wessel - 2 szt.12. Tayson - 2szt13. Energetyk - 1szt14. Artir - 1szt.15. kenny - 1 szt16. MaPa - 1szt17. yui1 - 1szt18. przemo77 - 2 szt.19. pszemek123 - 1szt20. Astrotuvoc - 1 szt. 21. Fobek - 1 szt. 22. Lukasz83 - 1szt

16 Autor: Łukasz Sujka Miejsce: Budy Dłutowskie Data: 25 listopada 2020 Obiekt: Krater Kopernik Montaż: SW NEQ-6 Teleskop: Newton AstroFaktoria 350/1400 z barlowem x3 + Baader R Detektor: ASI 178MM-C Ekspozycja: R: 500 x 5ms Obróbka: Autostakkert2, ImPPG, PS Akceptuję regulamin konkursu.

To podnieśmy trochę poprzeczkę :) 4500x4500 pix - polecam full res. To co tu prezentuję to 40% oryginału który ma rozdzielczość 10000x10000 pix:)

Tycho - noc 1/2 grudnia około północy Jeden z niewielu kraterów które najlepiej wyglądają podczas pełni Luminancja z ASI 178 MM-C Kolor z Canona 6D Astrofaktoria Newton 350/1400 bez barlowa

Bardzo Wam dziękuję - to dla mnie ogromne wyróżnienie i jednocześnie wielka radość, że udało się stanąć na najwyższym stopniu podium jeszcze w trakcie trwania starej edycji konkursu :) Dziękuję Ci Jacku za Twój trud i wysiłek w organizowaniu tego naszego małego astrofotograficznego "eventu" - wiem, że kosztowało to sporo pracy i czasu. Podziękowania dla wszystkich głosujących i wystawiających prace, bez Was też nie byłoby tej imprezy :) Gratulacje dla Maćka i Pawła za wywalczenie miejsc na podium. Znaleźć się tak wysoko wśród tak wielu dobrych prac i zacnych astrofotografów to ogromne wyróżnienie. Dziękuję :)

Gratulacje Tomek!

4 Autor: Łukasz Sujka Miejsce: Budy Dłutowskie Data: sierpień-wrzesień 2020 Obiekt: M57 - Mgławica Pierścień Montaż: SW NEQ-6 Teleskop: Newton AstroFaktoria 350/1400 + Baader LRGB + Baader Ha 35nm Detektor: ASI 178MM-C Ekspozycja: L - 2500 x 2,5s (gain 80%) // RGB - 1000 x 4s (gain 84%) na kanał // Ha - 500 x 30s (gain 86%) Obróbka: SiriL, Autostakkert2, ImPPG, PS2, Maxim DL Akceptuję regulamin konkursu.

12 Autor: Łukasz Sujka Miejsce: Budy Dłutowskie, Wólka Biska Data: 25 listopada 2020 Obiekt: Kratery Clavius i Moretus Montaż: SW NEQ-6 Teleskop: Newton AstroFaktoria 350/1400 z barlowem x3 + Baader R Detektor: ASI 178MM-C Ekspozycja: R: 500 x 5ms Obróbka: Autostakkert2, ImPPG, PS Akceptuję regulamin konkursu.

11 Autor: Łukasz Sujka Miejsce: Budy Dłutowskie, Wólka Biska Data: 25 listopada 2020 Obiekt: Krater Plato i Vallis Alpes Montaż: SW NEQ-6 Teleskop: Newton AstroFaktoria 350/1400 z barlowem x3 + Baader R Detektor: ASI 178MM-C Ekspozycja: R: 500 x 5ms Obróbka: Autostakkert2, ImPPG, PS Akceptuję regulamin konkursu.

Ostatnio akurat wrzuciłem kilka zdjęć pod wydruk. Jakość można sobie wybrać samemu - od "low budget" po "wypas" :) https://wydrukujfotografie.pl/Lukasz.Sujka

Trochę zakamarków z 25 listopada - seeing znakomity

Co do obiektu nie będę się specjalnie rozpisywał - przynajmniej w tym miejscu wszyscy go znają :) W tym roku musiałem zrobić próbę złapania go z nowym teleskopem. Na pewno udało się uzyskać lepszy detal niż w poprzedniej próbie - na ile to skutek lepszego teleskopu a na ile większej ilości materiału i lepszego seeingu to trudno powiedzieć Na pewno różnica jest spora "in plus". Chociaż powiem szczerze, że liczyłem na jeszcze nieco lepszy detal w okolicach "obręczy" pierścionka i wokół gwiazdy centralnej w tym niebieskim rejonie. Myślę sobie, że to kwestia zastosowania jeszcze krótszych czasów rzędu 500ms na klatkę i zebrania do stacka 20-30 tys subów Wtedy będzie szansa wyłuskać bardziej "hablowski" detal w centralnych rejonach. To jest plan na przyszły rok. Tymczasem w tym roku użyłem czasów 2,5s dla luminancji i 4s dla RGB. Plus 30-sekundowe klatki dla Ha (35nm) dla wyłuskania otoczki która wyszła bardzo fajnie i sprawnie dała się wtopić w otoczenie centralnej części mgławicy. Dodam, że zarys tej rozetki jest też widoczny w kanale L po ekstremalnym streczu ale naprawdę fajnie wychodzi dopiero w Ha palona z nieco dłuższymi czasami. Astrofaktoria Newton 350/1250 na NEQ-6 + ASI 178MM-C + Baader LRGB + Baader Ha 35nm Kompozycja HaLRGB L - 2500 x 2,5s (gain 80%), nieguidowane RGB - 1000 x 4s (gain 84%) na kanał Ha - 500 x 30s (gain 86%) darki - po 300 dla każdego czasu skala setupu - 0,35''/pix dwie wersje - skala natywna (szersze pole) i crop na mgławice z upsize około 1,5x

Dziękuję wszystkim głosującym, że im się chciało i gratuluję wszystkim fotografom :)

3 Autor: Łukasz Sujka Miejsce: Budy Dłutowskie, Wólka Biska Data: 22 maja - 13 listopada 2020 Obiekt: Mars - ewolucja fazy i rozmiaru w 2020 roku Montaż: SW NEQ-6 Teleskop: D-K Astrofaktoria 190/3560 oraz Newton AstroFaktoria 350/1400 z barlowem x3 + Baader RGB Detektor: ASI 178MM-C Ekspozycja: RGB: 1500 x 5ms Obróbka: Autostakkert2, ImPPG, PS Akceptuję regulamin konkursu.

Wybaczcie, że znowu ja i znowu z Marsem :P ale to już ostatni raz w tym roku, przynajmniej jeśli chodzi o "czerwoną planetę". Wiem, że jeszcze można trochę powalczyć z rejestracją kolejnych elementów do tej układanki, ale biorąc pod uwagę pogodę i mój straszliwy "niedoczas" w ostatnich dniach stwierdziłem, że zrobię to podsumowanie już teraz. A jeśli uda się jeszcze coś dorzucić to będzie to miły bonus. Tak więc poniżej podsumowanie zmagań z 2020 roku - począwszy od końcówki maja 2020 a kończąc na ostatnim piątku trzynastego listopada :) Czyli prawie pół roku. Pół roku podróży planety po niebie i naszych zmagań z pogodą, seeingiem, czasem i co tam jeszcze się po drodze nawinęło... Pierwsze miesiące (maj, czerwiec) to oczywiście malutka tarcza planety, niskie położenie nad horyzontem i nieludzka godzina rejestracji (4-5 rano). Lipiec, sierpień to okres lepszej dostępności planety, tarcza ma już ponad 10 sekund łuku i możemy nagrywać na wyższej wysokości w lepszych warunkach. Wrzesień to "marsjańskie Elodrado" - piękny seeing przez wiele dni oraz planeta wysoko nad horyzontem i blisko opozycji z rozmiarem ponad 20 sekund łuku. Październik i listopad to za to czas "marsjańskiej smuty" - kiepskie seeingi, totalne zachmurzenie, opozycja w chmurach i tylko kilka ujęć złapanych do kolekcji w krótkich chwilach lepszej pogody. Tak czy inaczej mój najlepszy sezon marsjański ever ? To łapcie podsumowanie - na początek koraliki, tak mi się skojarzyło jak złożyłem całość. W dwóch wersjach - gołej i z opisami Pod zdjęciami ciąg dalszy jakby co :P Pierwsze trzy zdjęcia kompozycji wykonałem teleskopem D-K 190/3560 a potem przesiadłem się na większą aperturę - Newtona 350/1400 z barlowem TV x3 Rejestratorem była oczywiście kamera ASI 178 MM-C z kompletem filtrów LRGB Baadera i filtrem podczerwieni IR 742nm Całość jeździła sobie na NEQ-6 Oprócz koralików zrobiłem jeszcze jedną składankę - miałem już taki niecny plan na początku roku, że złożę takie coś dla Wenus i Marsa. Wenus na razie leży w szufladzie a Marsa możecie obejrzeć poniżej - a w sumie to "Marsjańską Analemmę" :) Analemma to oczywiście pojęcie kojarzone ze Słońcem - to figura którą zakreśli punkt w którym znajduje się Słońce przez cały rok dokładnie o tej samej porze dnia. Podobne założenie przyjąłem przy tej składance Marsa - jako stałą godzinę założyłem sobie 2:30 CET, żeby mieć planetę cały czas na dodatniej wysokości. Wysokość nad horyzontem znajduje się na pionowej osi. Na poziomej osi jest liniowa skala daty, oraz nieliniowa skala azymutu. Ta zmiana azymutu to w ogóle ciekawa sprawa - jak się chwilę zastanowić to zagęszczenie i rozrzedzenie tej skali wskazuje nam na moment zmiany pozornego ruchu planety na niebie na ruch wsteczny. Jak będę miał chwilę to zrobię jeszcze symulację dwuletniej "analemmy" - od opozycji do opozycji, ciekawe jaką figurę nakreśli planeta ? No i to by było na tyle. Teraz pozostaje szlifować warsztat na zebranym materiale i czekać na Jowisza w 2022 roku ?

Dziękuję za pamięć i życzenia :)

Poniżej najlepsze co mi się udało ukręcić w "noc zmiany czasu" 25/26 października. Wiem, że słabe (w porównaniu do września) ale wrzucam żeby pokazać, że "cośtam" próbuję działać Innego materiału październikowego na razie nie publikuję bo jest sporo gorszy niestety. Od najbliższej niedzieli do 15.11 zapowiadają wyż, to będzie chyba ostania szansa na jakieś sensowne rejestracje detalu Marsa, oby seeing dopisał i oby nie było mgły...

13 Autor: Łukasz Sujka Miejsce: Budy Dłutowskie Data: wrzesień 2020 Obiekt: Abell 72 (PK 59 -18.1) w Delfinie Montaż: SW NEQ-6 Teleskop: Newton AstroFaktoria 350/1400 + Baader LRGB Detektor: ASI 178MM-C Ekspozycja: L: 1100 x 15s (gain 86%) // RGB: 400 x 20s (gain 86%) na kanał Obróbka: SiriL, Autostakkert2, ImPPG, PS2, Maxim DL Akceptuję regulamin konkursu.

Pełna zgoda - dla mnie też ten zapis jest mocno ograniczający a w zasadzie nie wnoszący jakiejś wielkiej wartości dodanej - ja bym zrobił rok może półtora minimum żeby zdążyć dokończyć i zaprezentować projekty rozpoczęte w roku poprzednim. Zwróć uwagę czym jeszcze robiłem zdjęcia w zeszłym roku - najtańszy Newton 250/1200 za tysiaka na NEQ6 + jedna z tańszych kamer, którą używam do dzisiaj. Sprzęt to 30-40% sukcesu - reszta to doświadczenie operatora, kreatywność (nieszablonowe obiekty, zjawiska) i umiejętności obróbki żeby z tego co masz wycisnąć jak najwięcej.

Bo mi się tak złożyło i już mi się nie chciało poprawiać :)

Dziękuję Wszystkim za ciepłe słowa :) To naprawdę budujące i motywujące. Ta "precesja" to tylko efekt tego że obserwujemy planetę pod kątem a czapa polarna nie leży idealnie w osi obrotu. Stąd raz chowa się jakby za osią i jest mniej widoczna a za kilka godzin wysuwa się śmiało na pierwszy plan :)

Dzisiejszej nocy mamy opozycję Marsa więc to chyba dobry moment żeby zaprezentować wyniki mojego wrześniowego projektu :) Pogody ostatnio jak na lekarstwo ? od początku października praktycznie nie udało mi się fotografować. Na szczęście wrzesień dopisał jeśli chodzi o warunki seeingowe i udało mi się skończyć długo planowany projekt pełnej mapy powierzchni (struktur albedo) Marsa. Sesje które złożyły się na finalną mapę zaliczyłem 3, 8, 12, 15, 22 i 28 września. Taki rozstrzał pozwolił zarejestrować całą powierzchnię planety a jednocześnie zapewnił wystarczające ?zakładki? pomiędzy kolejnymi składowymi mapy. Seeing podczas sesji był dobry, bardzo dobry a czasami wręcz idealny. Stąd delikatny rozstrzał jakościowy pomiędzy poszczególnymi partiami planety. Jeśli uda mi się zebrać coś lepszego w październiku lub listopadzie to oczywiście mapę zaktualizuję :) Jak to wygląda od strony technicznej napiszę za chwilę. Mając pełną mapę w projekcji równokątnej możemy odwzorować pełny obrót planety w 3D. Taką możliwość daję nam Winjupos. Efekt zapakowania wspomnianej mapy do Winjuposa poniżej ? pełny obrót planety ? animacja w formie GIFa (niestety sporo waży więc źródło na serwerze zewnętrznym) A poniżej sama mapa: - wersja bez opisów - wersja z częściowym opisem (najbardziej charakterystyczne struktury, resztę będę uzupełniał na spokojnie) - wersja "sauté" - do załadowania do WinJuposa - wtedy będziecie mieli symulację widoku Marsa o danej godzinie w oparciu o najświeższe dane :) No dobra - a jak wygląda proces tworzenia takiej mapy. Nie jest on dość trudny jednak dość czasochłonny. Potrzebujemy oprogramowania WinJupos i serii zdjęć na których sumarycznie znajdzie się cała powierzchnia Marsa. Dobrze mieć te zdjęcia ze sporymi zakładkami - wtedy zdecydowanie ułatwi nam to stworzenie finalnej mapy. Pakujemy wybrane zdjęcie do WinJuposa i dokonujemy jego pomiaru (opcja "Image Measurement"). Tam trzeba podać datę, godzinę a później dobrać obrys planety do zdjęcia. Dzięki temu program będzie wiedział dokładnie co znajduje się na zdjęciu. Zapisujemy powstały plik *.ims i powtarzamy proces dla każdego zdjęcia. Później przechodzimy do zakładki "Analysis/Map Computation". Ładujemy nasz plik z pomiarami w górnej tabeli a w oknie "Map File" podajemy adres pliku z naszym zdjęciem Marsa w oparciu o które dokonywaliśmy pomiaru. Pozostałe parametry macie na screenie poniżej - dbajcie o to, aby dla każdego zdjęcia rozmiar mapy był identyczny (w tym wypadku jest to 1500 pikseli po długości) Klikamy "Compute Map" i program wypluje nam gotową mapę - przykład poniżej. Oczywiście mapa zawiera tylko fragment który był na zdjęciu - rozciągnięty przy użyciu projekcji równokątnej. Kolejnym krokiem jest przygotowanie wszystkich map i sprytne "zszycie" ich w Photoshopie tak żeby nie było widać łączeń. Dlatego istotne jest żeby zakładki były spore i żeby materiał był podobnej jakości :) Jak już finalnie połączymy wszystkie mapy w całość i będziemy zadowoleni z efektu to wycinamy mapę tak żeby była "goła" powierzchnia bez skal po bokach, przechodzimy do zakładki "Tools/Ephemerides" i w podzakładce "options" w polu "texture image" ładujemy naszą mapę. Od tej pory w zakładce "Graphics" będziemy mogli dowolnie oglądać wygenerowaną "kulkę Marsa" w dowolnej wybranej godzinie i dniu :) I to w skrócie tyle, jakby co to pytajcie :) Miłej zabawy!

No wiesz, 2' to ciągle nie jest wiele ? , chociaż jak na planetarkę to jednak sporo. Tak, "eLka" była zbierana z filtrem Baader Neodymium. Poniżej pojedyncza klatka.