Esku1RES

Dzisiaj, po kilku nieudanych wieczorach (kiedy zabawę kończyły chmury) udało mi się opanować nieco moduł guidera i wreszcie skierować spektroskop (czy też ustawić jego szczelinę) a obiekt na niebie (a nie na ziemi). Cel - gwiazda około 11m w okolicach galaktyki UGC 2604 w gwiazdozbiorze Perseusza. Nie chodziło mi jednak o konkretną obserwację, ale przede wszystkim o ocenę czułości na gwieździe słabszej niż 10m. Dlatego bez chłodzenia, guidowania i klatek kalibracyjnych. Nawet kamera jeszcze źle ustawiona. Dyspersja około 18A/piksel. Przy ekspozycji zaledwie 30 sekund udało się uzyskać poniższy obraz. Nie jest źle, wynik obiecujący i jestem zadowolony z tego pierwszego światła z mojego Lowspec'a. Chciałbym teraz spróbować jakiejś jaśniejszej supernowej. Dwie obecnie mocne (2020oi oraz 2020ue) znajdują się na RA=12h. Niestety muszę trochę poczekać, bo południowy-wschód mam bardzo słaby (zanieczyszczenie światłem - "dziękuję" za to firmie Amazon).

Nie. "Strzelam, bez ostrzeżenia !!!"

Czytałem niedawno na którymś z forów dyskusję na temat wpływu niekorzystnych czynników (głównie wilgoci) na sprzęt przechowywany w obserwatorium. Korzystając z faktu, że pogoda ostatnio nas nie rozpieszcza, postanowiłem przyjrzeć się bardziej tym sprawom. Na dodatek zła pogoda i duża wilgotność stwarzała "korzystne" warunki dla oceny. Niedawno skończyłem budowę nowego obserwatorium (tzw. "Zielonego"), tuż obok starego "Czerwonego". Oba identyczne pod względem budowy, co pokazuję na poniższym zdjęciu. W obu obserwatoriach mam higrometry. Nie są to może jakieś wybitne przyrządy laboratoryjne, ale zwykłe ze sklepu zoologicznego. Umieszczone razem, w jednym pomieszczeniu wskazywały (+/-) tę samą wilgotność względną, co trzeci przyrząd, więc są OK. Teraz działają oddzielnie, każdy w swojej budce. Pomiar wilgotności z obserwatoriów sprzed kilku dni, późne godziny wieczorne: Wilgotność na zewnątrz: 88% Wilgotność w obserwatorium "Zielonym" - 65% Wilgotność w obserwatorium "Czerwonym" - 50% Przeniosłem na chwilę higrometr z obserwatorium "Zielonego" do "Czerwonego", aby sfotografować oba przyrządy razem. Wnioski: To, że drewniane budki nieźle stabilizują wilgotność, to wiedziałem - właściwości higroskopijne drewna. Do budowy obu użyłem zwykłego drewna z tartaku, takiego do budowy więźby dachowej. Dopiero z biegiem czasu staje się ono coraz bardziej wysuszone, co ma zasadnicze znaczenie dla pochłaniania wilgoci wewnątrz obserwatorium. "Zielone" jest świeże, dopiero co wybudowane a "Czerwone" ma ponad 5 lat. Może przedstawione przeze mnie wyniki pomogą komuś w decyzji na temat ew. budowy własnego obserwatorium (a może zniechęcą )

Dzisiaj miałem już czwarte podejście do obserwacji spektroskopowej i znów przerwane przez chmurwy !! "Nic to Baśka, nic to", cierpliwie czekamy

Ze zdumieniem czytam w jak ciekawą stronę zmierza wątek, który założyłem ... ale odpowiadając na pytanie. Myślę, że bolidów nie jest ani więcej, ani mniej. Więcej jest po prostu kamer śledzących niebo, monitoringu czy nawet tych w samochodach. Każda z tych kamer może zarejestrować bolid. No i widzimy to później w necie czy TV.

Ostatecznym potwierdzeniem tego wniosku będzie zdjęcie widma nocnego nieba przy braku księżyca i porównanie. Na dodatek @wessel ma absolutnie rację, można to zrobić bez względu na pogodę. Olewamy chmury !!

Dokładnie. SN 2020oi jest na tyle jasna, że można na niej poćwiczyć spektroskopię niskiej rozdzielczości. Jednocześnie nie jest aż tak łatwa dla spektroskopii bezszczelinowej (Star Analyser 100/200) bo znajduje się blisko jądra galaktyki (dużo bliżej niż moja SN 2019ehk). Ze spektroskopem szczelinowym można sobie jednak z tą bliskością poradzić. Dobra pogodo, wróć !!

W ubiegły wtorek w galaktyce M100 odkryta została supernowa typu Ic. SN 2020oi została zgłoszona przez ZTF (Zwicky Transient Facility). Według informacji z dnia dzisiejszego jej jasność wzrosła już do około 14m. Zobaczymy co będzie dalej. Supernowe w M-kach nie są obserwowane zbyt często (średnio 1/rok). Co ciekawe, ostatnia obserwowana była również w M100, prawie rok temu i miałem przyjemność ją odkryć. Opisywałem to w tym wątku. Linki dotyczące SN 2020oi: https://wis-tns.weizmann.ac.il/object/2020oi https://lasair.roe.ac.uk/object/ZTF20aaelulu/

Też tak uważam, przecież przy dobrym ustawieniu na biegun dryf jest minimalny, a korygujemy głównie PE.

Chmury, chmury, chmury. Postanowiłem więc pobawić się w ustawienia i pomiary dotyczace guidera na obiektach naziemnych. Zresztą tak też radzą w wielu podręcznikach - wyostrzyć szczelinę a następnie cały obraz z guidera na jakimś odległym obiekcie na horyzoncie, np. szczytach górskich (najlepiej Alpach ). Tylko skąd pod Szczecinem wziąć góry. Nie mam nawet dobrego horyzontu. Na cel wziąłem więc komin własnego domu (33.7 metra od obserwatorium). Z uzyskanego obrazu i znanej wielkości cegły łatwo obliczyć wysokość pola widzenia 9,2 arcmin. Zgadza się więc z wynikami, które uzyskałem wcześniej. Optyka guidera trochę zmienia skalę (i dobrze), jest większe FOV. Obraz z guidera (szczelina w pionie):

Czyli jeżeli mamy ustawione standardowo (góra - północ, dół - południe) to szczelina poziomo ? Tak ? Też tak chciałem, ale do myślenia dała mi dzisiejsza wypowiedź Kena, który sugeruje pionowe ustawienie szczeliny, aby z kolei dryf do góry i w dół (północ-południe) miał miejsce o obrębie w szczeliny. Łukasz, Twój Lowspec to już jakaś wersja 4 , ale pomysł super. Jak się wierciło w PLA Impact ?

Jeszcze krótko odnośnie kolimacji, a konkretnie toru optycznego guidera. Przeczytałem o metodzie "na lusterko" polegającej na umieszczeniu w miejsce kamery guidującej zwykłego płaskiego lusterka. Nie mam takiego, ale sądzę, że metoda z przyłożeniem ścianki spektroskopu do lustra też może być skuteczna Dodane: przy okazji wrzucę jeszcze temat pozycjonowania szczeliny. Są dwie szkoły: równolegle do RA lub DEC. Chętnie bym poznał Wasze zdanie i argumenty za jednym lub drugim rozwiązaniem.

Brawa i gratulacje dla zwycięzców! Jak najbardziej zasłużone.

Brawa i gratulacje dla zwycięzców! Jak najbardziej zasłużone.

... i czy znajdujesz się obecnie na półkuli południowej ?

Jest tak. W tej wersji, którą mam teraz zwiększyłem sobie otwór przesłony kolimatora, aby dostosować do większej światłosiły SCT (do f/6.3 - reduktor/korektor, chociaż i tak na razie obraz spektroskopowy mnie nie interesuje, to później) i przy takim setup'ie sprawdzałem guider. Więc, skala guidera jednak się zmieniła, bo po wyostrzeniu szczeliny odległość [soczewka autoguidera] - [kamera] wyszła mniejsza od odległości [soczewka] - [szczelina], więc po stronie kamery mamy obraz pomniejszony. Później test "gwiazdowy". Szczegółowe wyniki mam w obserwatorium, a teraz jestem w domu, ale o ile pamiętam przy BIN 2 wyszło mi (analiza wg astrometry.net) - 1 arcsec/pix; FOV: 9 x 16 arcmin. Czyli z f/6.3 zrobiło się f/4.8. Łukasz, jak będziesz miał wyniki ze swojego guidera, to daj znać co i jak Ci to wyszło.

Gratulacje. Idziesz ostro do przodu ! Jeżeli chodzi o oprogramowanie, to też jakiś czas temu zapisałem się na grupę i pobrałem BASS. Rzeczywiście jest wygodniejszy od VSpec'a i duuuużo wygodniejszy od ISIS, pobranie którego w moim przypadku było nieporozumieniem Obecnie więc korzystam z RSpec, ale spróbuję też pobawić się BASS'em. Łukasz, czy próbowałeś już podłączać kamerę guidera, to wszystko do teleskopu i testować? Ja zrobiłem pierwsze testy i prawdę mówiąc efekt nie był dla mnie zadowalający. Nie chodzi mi nawet o "duszki" z odbicia powierzchni szklanej (tego się spodziewałem), ale o nieostre obrazy gwiazd. Nie wiem czy to kwestia kolimacji guidera, czy jakość achromatu f=30mm. Miałem też trochę mało czasu, bo szybko przyszła mgła i chmury. Spróbuję chyba metody podawanej w podręcznikach - ostrzenie najpierw w dzień na odległym obrazie na horyzoncie. Zobaczymy co wyjdzie.

Redukcja do 1.25" w typowym i bardzo popularnym wyciągu od firmy Sky-Watcher. Byłbym zobowiązany, gdyby ktoś z kolegów znających bardziej aspekty mechaniczne mógłby mnie oświecić, co to jest za gwint wskazany strzałką (średnica ok. 36mm). Nie znalazłem tego nigdzie w sieci, a informacja ta jest mi bardzo potrzebna.

Na pewno Łukasz znasz ten test ASI183 od Christiana Buila, ale może ktoś czytający ten wątek i rozważający zakup tej kamery do spektroskopii weźmie go pod uwagę: http://www.astrosurf.com/buil/asi183mm/

Pomysł z lustrzanką jest bardzo dobry. Chyba zrobię podobnie. Czy uzyskiwałeś inne wyniki ustawienia kolimatora przy lusterku oraz siatce dyfrakcyjnej ? Obraz zerowy dla siatki powinien dać właściwe ustawienia. Jeżeli chodzi o kamerę to ja posiłkowałem się tym co widziałem w użyciu przez innych, bardziej doświadczonych w spektroskopii. Pewnie sam widzisz, że chyba najbardziej ulubionymi matrycami są tutaj ICX694/674 oraz ICX825 (jak wiesz kupiłem okazyjnie tę drugą - SX Trius 825). Jeżeli chodzi o CMOS'y to chwalona jest IMX183. Przy Twojej wiedzy i doświadczeniu astrofotograficznym na pewno znajdziesz coś odpowiedniego.

Jeżeli chodzi o odległość kolimatora do szczeliny to prawdę mówiąc na razie mam tak, że ustawiłem kolimator w pozycji maksymalnie zbliżonej do lusterka. Mam achromat 120mm, a nie 125 więc wstępnie uznałem, że ta bliższa pozycja będzie OK. Na obrazach szczelina (obraz 0) wyszła całkiem ostro, więc na razie nie grzebię. Jest też jednak opis regulacji opublikowany przez Paul'a: remove the camera lens. point the spectrograph at a bright light (light bulb). take a small telescope (finder) that is focused at infinity and place it at the camera side of the spectrograph. turn the grating so you can see the zero order of the slit (the 'real' image). Loosen the philips screw of the collimator and slide the collimator until you see a sharp image of the slit true the finder. fasten the screw again. Place back the camera lens. Więc nawet nie trzeba wstawiać lusterka, tylko ostrzyć na obrazie zerowym szczeliny

Racja, ten wątek ma też służyć temu, aby ktoś wchodzący w tematy spektroskopii mógł się czegoś dowiedzieć. Uściślijmy więc, że ta niemianowana wartość względnej rozdzielczości R definiowana jest jako R = ? / ?? gdzie ?? to rozdzielczość przy długości fali ? Jakie orientacyjne wartości R można osiągnąć przy różnych dostępnych na rynku spektroskopach? eShel - R~10000 LHires III - R~600 do 17000 Lisa - R~1000 Alpy600 - R~500 Star Analyser - R~100

Zgadza się, ale przy siatce 1800l/mm takie R jest do osiągnięcia. Zresztą Bajastro pokazał na AP widma 0.4A/pixel kilku jasnych gwiazd.

Doskonała akcja. Jakiego rzędu przesunięcia linii widmowych możemy się spodziewać? Czyli jaka rozdzielczość widma jest wymagana? Ja celuję raczej w niską rozdzielczość i wysoką czułość (przy siatce 150 linii/mm i obiektywie 100mm mogę teoretycznie zejść do 4A/pixel, rozdzielczość 12A, czyli próbkowanie 3), ale dwaj pozostali koledzy mają gęstsze siatki.

Elegancko ! Przy 600 l/mm już widać potencjał bardzo przyzwoitej rozdzielczości. Czy podczas rejestracji poszczególnych zakresów musiałeś też ostrzyć oddzielnie, czy jedno ustawienie focusera działało w całym zakresie? Sygnalizował tę sprawę Bajastro, u mnie też było podobnie, choć zauważyłem, że przy różnych obiektywach (sprawdziłem 4 różne) było lepiej lub gorzej.