Damian P.

Patrzyłem na NGC 2301 jakoś ostatnio, może kilka tygodni temu, ale nie skupiałem się na szczegółach, tylko na ogólnym buszowaniu po Jednorożcu, więc przytoczę notatkę sprzed dwóch lat (lornetka 10/50). "Ruszyłem kadrem gdzieś ku północy i natrafiłem na pewne skupisko gwiazd o podłużnym trzonie. Patrząc nań wprost, widziałem wężykowaty w pionie klejnot i zacząłem go śledzić od dołu do góry. Najpierw popatrzyłem na dolną gwiazdę, a potem już kolejne powyżej. Następna była lekko w lewo, kolejna nad nią do góry, jeszcze jedna lekko w prawo i powiedzmy, że ostatnia, na jaką przykułem uwagę, leżała znowu trochę w lewo. Zerknąwszy z boku obiektu, zygzak gwiazd w pewnym miejscu rozmywał się, zdradzając naturę gromady. Przemknęło mi w głowię wtedy, że przypadkiem ją kiedyś pewno widziałem. Jak potem sprawdziłem – była nią NGC 2301."

Poprzednio Księżyc był w fazie nieco ponad 10% przed nowiem, a dziś - około godziny 18.20, więc sprzed chwili - udało się złapać w fazie 3,8% po nowiu Mrok już i telefon sobie nie radził, ale widać lekko światło popielate i ciemniejsze rejony.

Wróciłem dziś do NGC 2539 w lornetce 10/50. Niebo było przyzwoite i tym razem zobaczyłem ją wyraźnie. Z łatwością dało się dostrzec, że gromada się rozbija na spowite mgłą słońca.

Kometa wciąż widoczna bez trudu w 10/50. Sama rzuciła się w oczy, jako niewielka, kulista plamka o jaśniejszym centrum i wielkości może nieco podobnej do znacznie jaśniejszej gromady NGC 1778. Znalazłem ją mniej więcej ponad dwa stopnie na zachód od miejsca, w którym znajdowała się w sobotę.

Właśnie przed chwilą wróciłem z krótkich, podwórkowych obserwacji, których celem głównym była NGC 2683 w moim Nikonie 10/50. Jest dokładnie, jak przypuszczałem. Galaktyka widoczna natychmiast i przez sto procent czasu zerkania. Porównywałem ją z galaktykami M109 i NGC 3953, oraz M108 plus mgławica M97. Wszystkie galaktyki (oprócz mgławicy Sowy) były trudniejsze niż bohaterka OT. Najsłabiej widoczna była NGC 3953. Tuż obok galaktyki Ufo wypatrzyłem dwie słabe gwiazdki w Nikonie, w których miejscu, w Sky-Map.org, są gwiazdy około 11.2 i 11.1 mag.

Widziałem tę galaktykę 4 lata temu w lornetce 15/70. Określiłem ją wtedy jako "dosyć łatwa", więc dodając do tego fakt, że lornetka nie była wysokich lotów (SkyMaster), oraz samą jasność galaktyki, jestem przekonany, że w przyzwoitej 10/50, pod ciemnym niebem, jest do wyłapania, przy czym nie powinna stanowić poważniejszego wyzwania Teleskopem chyba jej nie widziałem ani razu.

Dziś o 5 nad ranem zaczaiłem się na Księżyc, przy okazji spoglądając na Jowisza, Saturna i Wenus. Ten pazur na drugim zdjęciu jest z Synty 12".

Dołączam do tych, którzy widzieli;) Właśnie niedawno obserwowałem, więc piszę na gorąco. W lornetce 10/50 widoczna bez problemu, choć była obiektem trochę słabym. Porównywałem ją co chwilę z mgławicą Krab i trudność w dostrzeżeniu była podobna - może kometa odrobinę trudniejsza, ale też bardziej rozproszona od zwartej plamki M1. Znajduje się obecnie tuż obok mgławicy IC 405 (Płonąca gwiazda) i była widoczna w jednym polu razem z M36, M38 i resztą słabszego towarzystwa wokół. Wyniosłem również teleskop (Synta 12") i to w nim najpierw odnalazłem kometę. Zarówno w powiększeniu 60 jak i 107 razy, była wyraźną, okrągłą mgiełką o jaśniejszym centrum i słabszych brzegach.

Taki sobie zachód z wczoraj;)

Słonko i Nikon 10/50.

Używałem programu PhotoScape - jest darmowy i prosty w obsłudze. Najpierw przyciemniłem górną część, by mniej więcej wyrównać całość, potem użyłem odpowiedniego "efektu kliszy", który zmniejszył widoczność faktury, wykadrowałem, znów jakiś efekt, ustawienie jasności, to tamto i w sumie tyle mniej więcej, jeśli chodzi o ostatnią wersję. W pierwszych dwóch natomiast dobrałem jeszcze jakiś "efekt", który bardziej złagodził całość i postanowiłem dodatkowo trochę się pobawić ręcznym usuwaniem pozostałości tła - resztki faktury itp. Jeśli zechcesz pobrać program i byś potrzebowała dokładnej instrukcji ze screenami, co i jak mniej więcej, to daj znać; w wolnej chwili opiszę, ale będzie to tylko przykład, bo ja to wszystko robię trochę intuicyjnie;)

Nie wiem jak u Ciebie było z wiatrem, ale u mnie było na tyle zimno, że ostatnią rzeczą, na jaką miałbym wczoraj ochotę, byłoby chyba szkicowanie na dworze. Wyszedłem tylko na krótki spacer i spojrzałem lornetką na kilka obiektów (może chwilowo nie mam zapału, a może to jakiś foch na pogodę). Szkicowałem kiedyś raz przy temperaturze -25 stopni, ale wtedy nie było wiatru. Co do szkiców, to zawsze można osobno trochę potrenować w domu, rysując obiekty przykładowo z ekranu kompa. Jak na początki (o ile to początki ze szkicami astro), to jest całkiem spoko. Rozmieszczenie gwiazd, odległości, różnica jasności, skala, to wbrew pozorom nie takie łatwe zadanie w warunkach polowych. Trochę tych gwiazdek naniosłaś. Odnośnie tła, to spróbowałem się trochę pobawić po swojemu - mam nadzieję, że nie masz mi za złe - i wyszło coś takiego jak poniżej. Ostatnia wersja najmniej zmieniona - widać jeszcze trochę fakturę.

Wczoraj wieczorem upolowałem taki wschodzący Księżyc. Według Stellarium, to już była końcówka fazy 100%. Nikon 10/50 i telefon.

Zachód sprzed kilku dni w lornetce 10/50;)

Wolałbym dodać coś na świeżo, ale bardzo rzadko obserwuję ostatnio. Mogę potwierdzić natomiast powyższe słowa. W moim 12" określiłem tę gromadę podobnie. " Duży problem miałem natomiast z Palomarem 2 w Woźnicy. (...) Po paru próbach ujrzałem nareszcie jakieś światło. Już myślałem, że zdrętwieje. Było widać ledwo plamkę (...)." Jakiś czas później, innej nocy: "Wróciłem do Palomara 2 w Woźnicy i tym razem był to znacznie łatwiejszy obiekt, choć nadal bardzo słaby."