Damian P.

Są też łatwiejsze cele w M33, jak na przykład gwiazda B342 (alias B324) o jasności 15.2mag, która leży na tle IC 142. PS. Jeśli widziałbyś gwiazdę o jasności 16mag w NGC 604, to może spróbuj również gromady kulistej C39. Ma ona jasność około 16mag i wydaje się, że nic już nie powinno zakłócać jej widoczności z pyłów i mgławic M33. Mi w 12" nie udało się jak dotąd jej zobaczyć, ale 16" powinno sobie z nią poradzić z dobrego miejsca.

Zawsze ciekawią mnie opisy z bardzo dużych powiększeń. Wiele obiektów jest na tyle jasna, że nie tylko wciąż nieźle je widać w wielkiej skali, ale także odsłaniają nowe detale. Zdecydowanie warto próbować. Co do NGC 604, sprawdziłem swój opis z teleskopu 12" i mam tam wzmiankę o tym, że w powiększeniu 319-krotnym, oprócz tego, że była rozciągła, widać było pewną nieregularność w strukturze. Teraz już nie pamiętam, co dokładnie miałem na myśli, ale wiem, że coś zaczynało się tam już dziać i nie była to raczej tylko jednolita, owalna plama światła.

Właśnie pobrałem najnowszą wersję 20.3 - chodzi bez problemu na win 10 i katalogi gwiazd też pobrało (na razie do 15mag). Pewnie miałbym nadal starszą wersje, ale ostatnio przeinstalowywano mi windowsa i była okazja pobrać nową.

O, kurde, to już było 6 lat temu? A tutaj jeszcze mnie wtedy nie było. Na FA jest tylko "Królowa bieguna północnego" - w odróżnieniu od tamtej stricte lornetkowa, jednak obiektów, co ciekawe, praktycznie tyle samo. A tak przy okazji, to muszę przyznać, że widać co raz wielki postęp w Twoich zdjęciach, gdy tak się spogląda na to okiem zwykłego wizualowca:)

Super szkice! Czyli, że w obecnych czasach, według Ciebie, szkice astronomiczne są nieprawdziwe, i ludzie już nie rysują tego co widzą, tylko to, co chcą i im się wydaje? Jeśli chodzi o zasadę niepamiętania widoku (albo nieznajomości), to również myślę, że jest ona w wielu przypadkach na plus, często także do samych obserwacji bez szkicowania. Kiedy dostrzegamy coś, czego się nie spodziewamy w jakimś miejscu i weryfikujemy to dopiero po obserwacjach w domu, wtedy jest sto procent pewności, jeśli obiekt (albo jego część) jest naprawdę słaby i mamy jakieś wątpliwości. Podobnie jest

Obserwowałem ponad godzinę temu Marsa przez teleskop 12" - pierwszy raz w tym roku i właściwie od dawna. Teleskop chłodził się jakieś 3 godziny. Było mglisto. Już w 60 razy zauważyłem, że na tarczy są jakieś struktury. W 107 i 150 było to już wyraźne, jednak najwięcej czasu patrzyłem w powiększeniu 319 razy. Mars był duży i piękny, wyraźnie widziałem podłużną, ciemną formację, która miała zgrubienie z jednej strony, potem lekkie nieco dalej, a potem skręcało to wyżej. Obok był większy twór, jednak znacznie słabszy i dostrzegalny czasami z utrudnieniem. W momentach dobrego seeingu, struktury by

Nie wiem czy w czymkolwiek Ci to pomoże, ale moja osobowość, dla przykładu, to INFP. Pociąg do astronomii mam w zasadzie od małego, ale z drugiej strony ten typ osobowości wcale nie oznacza, że ktoś musi interesować się akurat (między innymi) astronomią, podobnie jak osoba, która lubi astronomię, wcale nie musi mieć takiej osobowości.

Przyjemny dla oka szkic Aż zatęskniłem za widokiem z mojej dwunastki. Ostatnio widziałem M27 w lipcu, lornetką z ręki, przy okazji spoglądania na kometę.

Dziś w pracy znalazłem w parku takie stworzenie. Leżało na boku, poruszało się i oddychało, ale nie potrafiło ustać. Może dogorywało, a może to było po prostu młode? Nie wiem co to, ale prawdę mówiąc przypomina nieco młode z rodziny pasikonikowatych - może pasikonika zielonego, którego swoją drogą wrzucałem fotki ostatnio albo czegoś podobnego. A po pracy, już u siebie na podwórku, podejrzałem konika polnego.

Poranny gość zatrzymał mnie na chwilę przed wyjazdem do pracy.

Dopiero z pół godziny temu ją zobaczyłem pierwszy raz. O matko! Myślałem, że będę musiał szukać lornetką, a ja wychodzę na schody i nim dobrze zdążyłem przekręcić głowę w lewo na północ, dostrzegłem od razu jasną smugę na niebie! Ale widok! Warkocz widoczny niesamowicie wyraźnie! Cudny widok gołym okiem i w lornetce 10/50.

Jakieś dwa tygodnie temu (chyba 29 czerwca) z południowego zachodu nadciągnęły trochę straszne chmury. Fala przesuwała się szybko, wokół wzmagał się wiatr, a ja latałem z telefonem, bez koszulki i nie mogłem się napatrzeć, i już krople deszczu zaczynały padać. Na początku widać było nad tą falą taki świetlisty łuk przez całe niebo, ale prawie już się nie załapał na zdjęciach, tylko na filmiku, z którego pochodzi pierwszy i ciemniejszy kard. W ogóle telefon przekłamuje trochę kolory - na żywo wyglądało to niesamowicie.

Mam taki oto opis z 12" - moje teleskopowe początki. 21-22/08/14 "NGC 6826 (Mgławica Mrugająca). W powiększeniu 60 razy początkowo nie odróżniała się od gwiazd, więc nie byłem pewien czy dobrze trafiłem. Powiększenie 107 razy to potwierdziło i widać było okrągłą, jasną tarczkę, dobrze reagującą na zerkanie. W powiększeniu 319 razy tarcza była całkiem spora, ale dało się wypatrzeć jej obecność również na wprost. W środku świeciła gwiazda centralna. Wróciłem jeszcze do okularu 25mm i okazało się, że mgławica jednak wyraźnie pokazuję maleńką tarczkę zerkaniem w powiększeniu 60 razy."

Pani dzik:)

Kiedyś, w teleskopie 12", próbowałem wypatrzeć blisko M5 dwie galaktyki, to jest IC 4537 i PGC 54452. Napisałem, że skupiając się na tej pierwszej (IC 4537), musiałem ciągle korygować teleskop - nie tylko z oczywistego powodu ucieczki potencjalnego celu z pola widzenia, ale także dlatego, że jakiś potworny blask od Wschodu nie dawał spokojnie skupić się na celu. Blask ów generowała oczywiście gromada kulista M5. Co do galaktyk, udało się wyłapać tylko jedną - PGC 54452. Odnośnie Palomara 5, zapisałem tak: "Okazyjnie miałem tu jeszcze jedno wyzwanie, jakim była nieco odmienna gromada