Energetyk

Badałem grunt pod astro, ale zdecydowanie lepiej wypada Namibia. W Algierii same problemy.

Sahara 🙂

Jedna klatka z kilkudziesięciu. Mój plan na weekend to porządnie ogarnąć to zdjęcie.

Podczas ostatniego wypadu fotograficznego w kadr wpadł mi całkiem fajny bolid. Gwiazda w środku to Polarna.

Widzę, że zaprzęgłeś TS-ka do roboty w końcu :). Galaktyka jak dla mnie fajnie wygląda, ale wydaje mi się, że za bardzo ściąłeś tło.

Kometa wyciągnęła mnie z teleskopem w teren bo z balkonu nie mam na nią widoku. Cztery godziny materiału zbierane 27 września w klatkach po 45 sekund. Zbierane najprostszym Newtonem 150/750 oraz kamerką Qhy183C. Nawet korektora nie zakładałem 🙂

Wczorajszy dzień jak zwykle potwierdził, że astrofotografia to sport ekstremalny. Prognozy pogody dla mazowsza były kiepskie, więc pocisnąłem 250km w okolice Łęcznej. Na szybkości musiałem ogarnąć coś na pierwszy plan bo do wchodu miałem 15 minut. Ostatecznie musiały wystarczyć słupy linii wysokich napięć. Dwie godzinki zdjęć robionych Nikonem D810 pod Newtonem 150/750 oraz Nikone Z6II oraz Sigmą 60-600mm i kolejne 250km do domu.

Dzięki Stefan. Chciałem jeszcze bardziej powyciągać te pyły, ale w końcu to "tylko" dwa razy po 3 godziny materiału. Obróbka tego regionu to czysta męka. Jak fajnie wyciągałem pyły to masakrowały się mgławice i Droga Mleczna, jak skupiałem się na innej części to w dupę dostawały pyły. Musiałem znaleźć jakiś złoty środek i wyszło coś takiego. Pomimo to nadal jak patrzę na to zdjęcie to widzę tego mema.

Odkąd pierwszy raz dowiedziałem się o kompleksie mgławic Rho Ophiuchi był on na pierwszym miejscu listy obiektów do sfotografowania. Jednocześnie wiedziałem, że jest to obiekt trudny do złapania w Polsce (wyłączając Bieszczady) oraz ciężki w pokazaniu wszystkich obiektów (o obiektach później). Dlatego lata mijały a ja omijałem ten obszar ze strachu przed "zepsuciem" zdjęcia. Rok temu miałem przyjemność pojechać na wyjazd astrofotograficzny do Namibii gdzie w końcu podniosłem rękawicę. Ze zdjęciami czekałem kilka nocy, chcąc oswoić się z afrykańskim południowym niebem. Przyszedł w końcu ten moment, gdy powiedziałem sobie "To dzisiaj". Postanowiłem przedstawić Rho Ophiuchi w kadrze kwadratowym, dlatego wymyśliłem sobie, że zrobię mozaikę dwu panelową (nie wiem co mi strzeliło wtedy do głowy, bo nigdy wcześniej nie robiłem mozaik). Ostatecznie tej nocy wykonałem 2 razy po 120 zdjęć z czasem 2 minuty (4 godziny na każdy panel). Sprzętem przeznaczonym do tej misji była Sigma ART 105/1.4 DG HSM oraz Nikon D810 modyfikowany pod astrofotografie. Za śledzenie gwiazd odpowiedzialny był standardowy Sky Watcher Adventurer. Pierwszy krok został wykonany. Przez miniony rok podchodziłem do obróbki tych zdjęć kilka razy i po kilku wstępnych wersjach materiał wracał do "zamrażarki". Jednym z największych problemów było prawidłowe połączenie paneli. Ostatecznie zdjęcia udało się połączyć w APP. Kolejnym problemem było prawidłowe DBE, no bo jak oznaczyć tło jak tam pyły są wszędzie (jako dowód dorzucam wersję roboczą tła). Dni mijały, a ja produkowałem kolejne wersje i przeważnie lądowały one w koszu. Tymi nielicznymi, które przeszły pierwszy odsiew zamęczałem kilka osób. Doszedłem w końcu do wniosku, że lepiej po prostu nie potrafię i musi zostać tak jak jest. Mam nadzieję, że znajdzie się kilka osób którym moja wersja się spodoba. Czym jest dokładnie Rho Ophiuchi? Ophiuchi oznacza gwiazdozbiór Wężownika a ro (rho) to oznaczenie gwiazdy w konstelacji Wężownika. Jest to gwiazda a raczej układ podwójny otoczony niebieską mgławicą (IC4604) w centrum zdjęcia. Nazwą Rho określa się również cały kompleks mgławic znajdujących się na skraju konstelacji Wężownika i Skorpiona. Poniżej rho na pomarańczowo mgławicę (IC4605) podświetla najjaśniejsza gwiazda w Skorpionie - Antares. Pod nim oraz po prawej jego stronie w czerwonych mgławicach znajdują się gwiazdy Alniyat i Paikauhale. Pomiędzy nimi można odnaleźć gromadę kulistą oznaczoną numerem 4 w katalogu Messiera. Drugim obiektem z tego katalogu jest również gromada kulista M80 (trochę na prawo i do góry od rho). Kolejną wyróżniającą się mgławicą jest niebieska IC4692. To ta podobna do końskiej głowy w której gwiazda Jabbah robi za oko. W pyłowej grzywie można znaleźć również kolejną małą nebulę IC4601. W prawej części kadru znajduje się duża czerwona mgławica Sh2-7 z gwiazdą Dschubba oraz mniejsza SH2-1. Całość jest okraszona ciemnymi pyłowymi mgławicami z katalogu LDN. Jest ich ponad setka więc nie będę wymieniał. Dorzucam opisane zdjęcie. Jak widać każdy miłośnik nieba znajdzie w tym obszarze coś dla siebie (no może poza galaktykami, których patrząc do wnętrza naszej Drogi Mlecznej nie widać).

Kometka z niedzieli. 60 x 45 sekund. Sharpstar 130, Qhy183C, EQ6mod, Maksim DL, Pixinsight

Wyszło bardzo przyjemnie. Jak chłopaki też bym zdjął ciut czerwonego.

Dzięki wszystkim za kolejny super zlot. Pozdrowienia dla chłopaków z Łodzi za wkrętkę w fotki ptaków (mam więcej zdjęć ptaków niż nieba). Na koniec Serce i Dusza po próbnej obróbce na szybko. DSC_8977.MOV

W Zakopanem strzelałem z Sigmy 60-600mm w dziury w chmurach.

Wesołych Świąt i bezchmurnych nocy w Nowym Roku!!!

Ostatni obiekt łapany przez teleskop. Mgławica Krewetka IC 4628. Sprzęt: 📷 Lacerta 72ED 🔭 QHY183C ⚙️ Takahashi EM200 39x180 sekund + pakiet klatek kalibracyjnych Akwizycja: Maksim DL Obróbka: Pixinsight, Photoshop

Miałem trzy puszki. Nikona Z6II, Nikona D810 mod oraz na backupie Nikona D750. Za dnia przeważnie chodził Z6II z Sigmą 24-105 f4. Używałem też Sigm Art 14mm, 28mm, 50mm, 105mm

A jak!!! Tego zlotu nie zamierzam odpuścić.

I cyk kolejny obiekt z teleskopu. Mgławica Kocia Łapa (NGC 6334). Tech: 60 x 180s (+klatki kalibracyjne) Lacerta 72/432 ED + QHY183C Takahashi EM200 Guiding MGEN III Maksim DL, Pixinsight

I na salonik wjeżdża Trójlistna Koniczyna czyli Messier 20. Powstało ponad 10 wersji tego zdjęcia z różnie wyciągniętymi pyłami. Najbardziej podobała mi się ta wersja i ta poszła w świat. Tech: 57 x 180s (+klatki kalibracyjne) Lacerta 72/432 ED + QHY183C Takahashi EM200 Guiding MGEN III Maksim DL, Pixinsight

AKurat to zdjęcie Nikon Z6II + Sigma 14mm ART

Kolejny kadr z 10 października. W sumie to już był 11 bo to północy było. W czasie przejazdu ze Stokksnes w stronę Viku zauważyłem, że niebo robi się kolorowe co oznaczało, że zorza musi być silna. No i jak widać na zdjęciu było ją widać jako kolorowe chmury.

Vestra2.mp4 Filmik poklatkowy z 10.10.2024 ze Stokksnes. Normalnie w to miejsce na Islandii jeździ się, żeby mieć zorzę nad masywem górskim Vestrahorn. Tego dnia zorza była na tyle silna, że Vestrahorn miałem za plecami, a drugą stronę zorzy tej zorzy oglądaliście z Polski.

1. Gayos - pyra 5, 2. stefanchm - pyra 5, 3. Mirek - pyra 5 4. Kenny - pyra 2 5. Ignisdei - pyra7 6. Energetyk - pyra 5

Taką fotkę popełniłem podczas ostatniego pobytu na Islandii. To było 11.10 czyli dzień po tej silnej burzy magnetycznej. Fotki jeszcze czekają w kolejce do obróbki, ale na pewno się tutaj pojawią. Stefan uprzedzając twoje pytanie : Nie, nie zrobiłem tego. 🙂

Złapana do kolekcji. Dwa dni temu z Islandii. I dzisiaj już z mojej okolicy.