bar

Celestron C11, ZWO ASI183MM, po 1000 klatek w RGB.Lokalizacja: obserwatorium Nordic Optical Telescope, La Palma. Po kliknięciu pełna wersja w skali 0,18" na piksel.

Bardzo podoba mi się możliwość rozbicia modułów RA i Dec na osobne montaże, dzięki czemu możemy fotografować podwójną ilość obiektów każdej nocy. (Oczywiście musimy mieć do dyspozycji dodatkowy statyw, aparat, klin paralaktyczny i przeciwwagę w przypadku cięższej optyki). Do prostego focenia, bez GoTo i guidingu w obu osiach, nie musimy rozstawiać wszystkiego - wystarczy minimalna konfiguracja, czyli klin plus moduł rektascencji. Producent nie podaje wagi takiego setupu, ale na oko nie wydaje mi się, żeby przekraczała półtora kilo. (Tylko gdzie tu się montuje aparat? )

Dziękuję wszystkim za oddane głosy i gratuluję pozostałym zwycięzcom :-)

Mozaika Księżyca w wysokiej rozdzielczości, wykonana podczas fazy częściowej o godzinie 3:23. Celestron C9.25, ZWO ASI174MM, filtr zielony. 48% rozmiaru oryginału. Ktoś może zwrócić uwagę - jak można robić mozaikę podczas zaćmienia? Przecież normalnie przy takiej ogniskowej trwa to co najmniej kilkanaście minut, co z szybko zmieniającą się pozycją cienia? Aby rozwiązać ten problem, pozwoliłem sobie na trochę kreatywności :) Materiał rejestrowałem przy jednoczesnym przesuwaniu pozycji montażu w kierunku północnym lub południowym z prędkością 4' na sekundę (16-krotność prędkości śledzenia). Wystarczyły trzy takie "przeloty" w górę i w dół, dla zachodniej, środkowej i wschodniej części tarczy. Grupy klatek zostały następnie podzielone na wstępnie ustabilizowane fragmenty o rozdzielczościach 1936x600 i obrobione tradycyjną metodą w Autostakkercie i Astra Image 3.0SI. Dzięki bardzo dużej szybkości kamerki (120 klatek na sekundę) każdy fragment składał się z około 200 klatek, co w połączeniu z niezłym seeingiem pozwoliło na osiągnięcie dobrej ostrości finalnej fotki. Cała akcja trwała jedynie około 50 sekund, z czego niecałe 40 spędziłem na rejestrowaniu materiału, a resztę na zmianie pozycji montażu w rektascencji pomiędzy poszczególnymi partiami. Księżyc przesuwa się po orbicie z prędkością około 1 kilometra na sekundę, więc teoretycznie cień powinien przez ten czas przesunąć się o około 50 kilometrów - algorytmy Photoshopa bez problemu poradziły sobie z korektą jasności całej powierzchni tarczy. Poniżej ilustracja wideo, jak wygląda materiał - prędkość odtwarzania filmu odpowiada prędkości, z jaką był nagrywany: I kilka przykładowych, wspomnianych powyżej fragmentów 1936x600, na których odbywała się właściwa obróbka i które posłużyły do złożenia mozaiki w Photoshopie: http://imgur.com/a/OJlmv

Ostatnie chwile przed końcem fazy całkowitej potrafią przynieść zaskakujące zmiany w kolorystyce Księżyca. Błękitny kolor jest efektem przechodzenia promieni słonecznych przez warstwę ozonu w stratosferze, która silniej absorbuje czerwone światło. Godzina 5:20, Sky-Watcher BKED80, ZWO ASI174MM, 500 klatek w IR (kanał czerwony) i 500 klatek w L (kanał niebieski).

Nikon D5100 + Sky-Watcher BKED80, 50 x 12 sek.

Witam na forum, Chciałbym pochwalić się tworzonymi przeze mnie fotkami naszego naturalnego satelity. Od jakiegoś czasu bawię się w fotografowanie Księżyca z uwydatnioną kolorystyką powierzchni. Zdjęcia robię teleskopem Celestron C9.25 na natywnej ogniskowej (2350 mm) z użyciem kamerki USB3 - model ZWO ASI174MM. Kolory wydobywam poprzez stosowanie czerwonego i niebieskiego filtra ZWO. Zebranie materiału na jedną fotografię zajmuje 10-30 minut (w zależności od fazy i zwięzanej z nią jasności powierzchniowej Księżyca), a sama obróbka to kwestia 5-6 godzin. Zawsze rejestruję bardzo dużą liczbę klatek, nawet do 2500 na kanał, aby móc wyciągnąć maksymalnie dużo subtelnych różnic w odcieniach powierzchni Księżyca. Ze względu na ogniskową teleskopu i rozdzielczość kamerki (około 2000x1200 pikseli) konieczne jest tworzenie mozaik składających się z kilku kadrów. Liczba kadrów zależy oczywiście od fazy Księżyca. Przy wąskim rogaliku wystarczą 4, przy pełni trzeba zarejestrować nawet do 12 osobnych fragmentów tarczy. Mając to wszystko na uwadze, całkowita ilość materiału służącego do stworzenia pojedynczej fotografii to nawet kilkadziesiąt tysięcy klatek, które mogą zajmować na dysku nawet ponad 100 gigabajtów miejsca. Pierwszym etapem obróbki jest "przemielenie" klatek przez AutoStakkerta. Zazwyczaj stackuję 20-25% najlepszych klatek. Na szczęście program ma możliwość wsadowej obróbki wielu plików naraz, więc odpada konieczność nieprzerwanego siedzenia przed monitorem i klikania w kółko w te same przyciski - zazwyczaj po wykonanej sesji fotograficznej zostawiam komputer włączony na noc, a następnego dnia kontynuuję obróbkę, mając już gotowe surowe stacki ;) Kolejny krok to złożenie kanałów czerwonego i niebieskiego, osobno dla każdego kadru mozaiki - do tego celu używam Photoshopa. Nie rejestruję obrazu w filtrze zielonym - zamiast tego po prostu uśredniam dane z dwóch pozostałych. Następnie wszystkie kadry po kolei wyostrzane są w programie Astra Image 3.0SI, korzystając z opcji Wavelet Sharpen i Lucy-Richardson Deconvolution. Na końcu mozika jest ponownie ładowana do Photoshopa i składana w całość za pomocą narzędzia Photomerge. Ostatnia część obróbki to oczywiście podciągnięcie saturacji i ewentualna korekta balansu kolorów :) Poniżej przedstawiam kilka przykładowych fotografii stworzonych tą techniką (większa wersja po kliknięciu): Oraz przykładowy crop z fotki w pełnym rozmiarze: Pozdrawiam

5 Autor: Bartosz Wojczyński Miejsce: Piekary Śląskie Data: 6 sierpnia 2015, 01:03 - 01:30 UT Obiekt: Księżyc z wzmocnioną kolorystyką Montaż: Sky-Watcher HEQ5 Teleskop: Celestron C9.25, f = 2350 mm Kamera: ZWO ASI 174MM Filtry: ZWO R, ZWO B Ekspozycja: 8 kadrów, 500 spośród 2000 klatek na kanał w każdym kadrze Obróbka: AutoStakkert2, Astra Image 3.0SI, Adobe Photoshop Akceptuję regulamin konkursu.