tomchm

Czy na niektórych gwiazdach na tym zdjęciu widać aberrację chromatyczną?

RT90C

Kilka przykładowych fotek z Astrobin: https://www.astrobin.com/d64no8/B/?nc=AnonymousUser https://www.astrobin.com/lhs5x6/?nc=AnonymousUser https://www.astrobin.com/h4d8yh/?nc=AnonymousUser https://www.astrobin.com/fcrbs4/?nc=AnonymousUser

I do tego wszystkiego jeszcze trzeba dodać stabilny statyw.

Teraz jest zdecydowanie lepiej ?

Moje uwagi: 1. Silne halo na gwiazdach - czyżby brak ostrości czy efekt obróbki? 2. Nierówne tło- wiem, że M45 znajduje się wśród pyłów, ale to chyba nie wygląda tak jak na twoim zdjęciu; 3. Strasznie mocno wyciągnięta mgławica, aż bije po oczach. Szczególnie mocno widać to w stosunku do tła, tzn. brak łagodnego przejścia z tła do mglawicy. Sugeruję zmniejszyć nasycenie kolorem mgławicy. A poza tym jest OK ?

Cześć, W końcu pogoda zlitowała się i na kilka godzin odsłoniła niebo ? Oczywiście natychmiast postanowiłem wykorzystać daną szansę. Tym razem fotografowanym obiektem była NGC 2237, potocznie znana jako Mgławica Rozeta. Sama Mgławica znajduje się w Gwiazdozbiorze Jednorożca i została odkryta przez Lewisa Swifta w 1865r. Znajduje się w odległości ok. 5200 lat świetlnych od Ziemi, zaś jej wielkość to ok. 100 lat świetlnych. W samej Mgławicy znajduje się otwarta gromada gwiazd skatalogowana jako NGC 2244. Gwiazdy gromady są bardzo młode (wiek ich to ok. 4 mln lat), a przez to bardzo gorące. Wysoka temperatura oraz wiatr gwiazdowy spowodowały odepchnięcie od gromady materii międzygwiazdowej, co widać na zdjęciu. Rozeta jest mgławicą emisyjną, zaś źródłem światła dla świecących gazów jest promieniowanie ultrafioletowe pochodzące z pobliskich gwiazd. Sam obiekt nie był łatwy do sfotografowania, ponieważ sesję zdjęciową zacząłem wcześnie, ok. godz. 21.15. Rozeta była wówczas nisko na horyzoncie, a do tego doszło stosunkowo silne zanieczyszczenie sztucznym światłem, które na tak niewielkiej wysokości szczególnie mocno dało się we znaki. Ostateczny efekt oceńcie sami. SWSA, Canon 2000D astromod, Canon 200mm f/2.8L ISO 800 3 min, 80 x light, bez darków, flatów i biasów Obróbka: Adobe Camera Raw, DSS, PS, RNC Color Stretch

6 Autor: Tomasz ChmielakMiejsce: Helenów k/Stoczka ŁukowskiegoData: Październik 2020Obiekt: Plejady ze spajkamiInstrument: Canon 200mm f/2.8LDetektor: Canon EOS 2000D astromodMontaż: SWSAEkspozycja: ISO 800 3 min., 71 x light, bez darków, flatów i biasówObróbka: Adobe Camera Raw, DSS, PS, RNC Color Stretch Akceptuję regulamin konkursu.

Kolejna moje astrofotograficzne dzieło. Uwzględniając zmianę czasu i fakt, że Księżyc zajdzie o godz. 23.54, zaś koniec nocy astronomicznej będzie ok. godz. 04.00, postanowiłem wykorzystać ten bezksiężycowy czas na sfotografowanie Mgławicy Płonąca Gwiazda znajdującej się w Gwiazdozbiorze Woźnicy. Dodatkowym czynnikiem na moją korzyść był fakt, że ostatniej nocy była zmiana czasu, więc zyskałem dodatkową godzinę na naświetlanie. Wybór akurat tej Mgławicy był nieprzypadkowy - znajduje się już ona wysoko na horyzoncie, co pomaga mi zmniejszyć wpływ LP na ostateczny efekt zdjęć. Tą Mgławicę fotografowałem po raz pierwszy. Jednak warunki do astrofoto ostatniej nocy były o tyle ciężkie, że wszędzie była gęsta mgła; wydawało mi się, że nawet Droga Mleczna jest lekko nią przesłonięta. Jako że nigdy wcześniej nie robiłem Płonącej Gwiazdy, to nie mam porównania do wyników z nocy bez mgły, ale i tak jestem zadowolony ze swoich rezultatów. W ramach eksperymentowania z SWSA zwiększyłem czas naświetlania z 3 min. do 4 min. Wyniki nie wyszły obiecująco - 20% materiału poszło do kosza. Ważne jest tutaj to, że odrzucone 20% to zdjęcia z niemal samego początku naświetlania, a wtedy Płonąca Gwiazda była najniżej nad horyzontem, więc podejrzewam, że sama mgła mogła mieć wpływ na guiding. Następnym razem spróbuję tych samych ustawień w noc bez mgły. SWSA. Canon 2000D astromod, Canon 200mm f/2.8L ISO 800 4 min., 58 x light, bez darków, flatów i biasów ACR, DSS, PS, RNC Color Stretch

Dzięki za rady. Co do spajków, to zamówiłem już sobie redukcję filtrową 72mm-52mm, tak więc spajki przestaną być problemem. Cały czas natomiast pracuję nad obróbką ?

Cześć, Tej samej nocy, której robiłem M33, robiłem również Plejady - obiekt tak znany w naszym astroświecie, iż nie ma sensu więcej słownie go opisywać. Nie da się ukryć, że spajki dyfrakcyjne od listków przysłony obiektywu są elementem najbardziej rzucającym się w oczy ? Niemniej moje obecne umiejętności w obróbce nie pozwalają mi chociażby na ich zmniejszenie, ale co tam - cieszyć należy się z tego, co mi się udało wykonać ? SWSA, Canon 2000D astromod, Canon 200mm f/2.8L. ISO 800 3 min., 71 x light, bez darków, flatów i biasów. Obróbka: ACR, DSS, PS, RNC Color Stretch Miejscówka: Helenów k/Stoczka Łukowskiego.

Witam wszystkich, Dalszy ciąg moich przygód astrofotograficznych. Tym razem za cel obrałem Galaktykę Trójkąta, znaną również jako M33. M33 jest drugą co do jasności (po Galaktyce Andromedy) galaktyką widoczną z Ziemi. Pod bardzo ciemnym niebem (np. w Bieszczadach) dla większości ludzi jest ona dostrzegalna gołym okiem. W praktyce M33 jest najdalej położonym od Drogi Mlecznej obiektem, który można obserwować gołym okiem - jej jasność względna wynosi 5,7 mag. Niestety z mojej miejscówki nie byłem w stanie dostrzec tej galaktyki , niemniej M31 było widać dobrze. Kątowy rozmiar fotografowanego obiektu to 70,8'x41,7', jednakże dla ludzkiego oka widoczny jest obszar o rozmiarach 60'x40'. Sama galaktyka ma średnicę ok. 60-ciu tys. lat świetlnych. Szacowana odległość od Drogi Mlecznej do M33 zawiera się między 2,38 a 3,07 mln lat świetlnych. Galaktyka Trójkąta należy do galaktyk wyjątkowo bogatych w obszary H II. Niektóre z tych obszarów są największymi znanymi nam miejscami formowania się gwiazd. Tereny specjalnie oznaczono nazwami katalogowymi, np. NGC 588, NGC 592, NGC 595, NGC 604. Dodatkowo amerykański astronom E. Hubble odkrył w powyższej galaktyce bardzo słabe cefeidy o jasności względnej wynoszącej 18 mag. Badając je oraz w/w obszary H II doszedł do wniosku, iż muszą one znajdować się poza Drogą Mleczną. Odkrycie to miało miejsce w 1924r., czyli czasie naukowej debaty o tym, czy Wszechświat wykracza poza granice Drogi Mlecznej, czy też nie. M33 w badaniach zasłynęła również z tego, iż w niej - jako pierwszej poza Drogą Mleczną - odkryto występowanie wody. Odkrycie to miało miejsce w 1977r., a zawdzięczamy je astronomom wykorzystujących radioteleskop w niemieckiej miejscowości Effelsberg. Radioteleskop w Effelsbergu jest największym tego typu teleskopem na terenie Europy (średnica czasy wynosi 64m). Parametry co do samej fotki: Sprzęt: SWSA, aparat Canon 2000D astromod, obiektyw Canon 200mm f/2.8L. Ekspozycja: ISO 800 2 min., 89 x light, bez darków, flatów i biasów. Miejsce wykonania zdjęcia: Helenów k/Stoczka Łukowskiego Obróbka: ACR, DSS, PS, RNC Color Stretch

Masz rację co do pełnej dziury - ten obiektyw nie nadaje się do focenia na maksymalnie otwartej przysłonie. A co do kolorów, to mój Canon 2000D po astromodyfikacji ma duże problemy z utrzymaniem prawidłowego balansu bieli. Poza tym mocno świecił Księżyc. Ale to nic - planuję przejście na nowy aparat.

Jako że Księżyc blisko pełni, to na cel tym razem obrałem dwie gromady otwarte gwiazd znajdujące się w Gwiazdozbiorze Perseusza. Ich nazwy katalogowe to NGC 869 oraz NGC 884. W polskiej astrospołeczności znane są jako Chichotki, niemniej ich bardziej oficjalne nazwy to: Podwójna Gromada w Perseuszu, h+? Persei oraz Rękojeść Miecza. Obydwie gromady znajdują się w odległości ok. 7000 lat świetlnych od Ziemi, aczkolwiek sama odległość między Gromadami wynosi zaledwie kilkaset lat świetlnych. Obydwie Gromady zbliżają się do Ziemi z prędkością ok. 21-22 km/s. Gwiazdy znajdujące się w w/w Gromadach są bardzo młode - szacuje się, że te z NGC 869 mają 5,6 mln lat, zaś te z NGC 884 3,2 mln lat. Wszystkie te gwiazdy są znacznie większe i gorętsze od Słońca. Wszystkie w/w czynniki wskazują na to, że obydwie Gromady najprawdopodobniej powstały z jednego obszaru formowania gwiazd. Jako że gwiazdy są bardzo młode i gorące, to dominującą barwą w ich odbiorze jest mieszanka koloru niebieskiego i białego, co odzwierciedla załączone zdjęcie. Niemniej znajdują się również w tych Gromadach czerwone olbrzymy, istotnie odbiegające barwą od pozostałych młodych gwiazd. Dane dotyczące akwizycji: Canon EOS 2000D astromod, Canon 200mm f/2.8L na pełnej dziurze (eksperyment zrobiony z maską Bahtinova), SWSA, ISO 800 30s, 100 x light, bez darków, flatów i biasów. Obróbka: Adobe Camera Raw, DSS, PS, RNC Color Stretch.

2. Autor: Tomasz Chmielak Miejsce: Helenów k/Stoczka Łukowskiego Data: wrzesień 2020 Obiekt: Mgławica Kalifornia (NGC 1499) Instrument: Canon EF 200mm f/2.8L Detektor: Canon EOS 2000D astromod Montaż: SWSA Ekspozycja: ISO 800 3 min., light x 78, bez darków, flatów i biasów Obróbka: Adobe Camera Raw, DSS, PS, RNC Color Stretch Akceptuję regulamin konkursu.

Cześć, Dalsza kontynuacja mojej zabawy z programem RNC Color Stretch. Tym razem Kalifornia... w oryginalnym wydaniu. Canon 2000D astromod, SWSA, Canon 200mm f/2.8L, lighty 78 x 3 min. bez darków, flatów i biasów. Obróbka: Adobe Camera Raw, DSS, PS, RNC Color Stretch.

Cześć, Niniejszym przedstawiam moje wypociny z greckiej wyspy Zakynthos. Warunki do focenia były dużo gorsze niż się spodziewałem; nie dość, że wiał silny wiatr, to jeszcze silne zanieczyszczenie sztucznym światłem dało się we znaki. Niemniej jestem zadowolony z tego, co przy takim astrosyfie udało mi się osiągnąć. Canon 2000D astromod, SWSA, ISO 800 1 min., 100 x light, darków, flatów i biasów brak. Obróbka: DSS, PS, RNC Color Stretch, Adobe Camera Raw.

15 Autor: Tomasz Chmielak Data: 15/16.08.2020r. Obiekt: Mgławica Serce (NGC 896) Miejsce: Radostów Pierwszy Instrument: Canon 200mm f/2.8L + filtr Hoya UV-IR Cut Detektor: Canon 2000D astromod Montaż: Skywatcher Star Adventurer Ekspozycja: ISO 800 2 min., 100 x light, 56 x flat, po 50 x dark i bias Obróbka: Deep Sky Stacker, Photoshop Akceptuję regulamin konkursu

To, na ile ten montaż jest dobry to zależy od tego, co kto od niego oczekuje. W połączeniu z elektroniką wspomagającą ustawienie montażu na biegun oraz autoguidingiem na ogniskowej 300mm można uzyskać kilka minut naświetlania bez pojechanych gwiazdek. Jeśli ktoś nie chce używać elektroniki wspomagającej oraz autoguidingu, to niech lepiej nie wychodzi z ogniskowymi ponad 135mm i czasami naświetlania dłuższymi jak kilka minut.

Zakup teleskopu to dopiero początek astrowydatków Zachowaj sobie trochę kasy na dobry okular. Synta 8 to naprawdę dobry wybór.

To w takim razie chodzi Ci o robienie zdjęć nieba? To w takim razie Ciebie tak naprawdę interesuje astrofotografia obiektów głębokiego nieba. Poczytaj sobie trochę na forum nt. jak zacząć fotografowanie obiektów ciemnego nieba. A z twoim budżetem... będzie Ci bardzo ciężko w astrofoto.

Dziwne... Chcesz obserwować niebo przez aparat???

Czy ja wiem czy solidny... Tutaj jest dyskusja nt. jakości tanich refraktorów APO do astrofoto... Link do przykładowych zdjęć z Canona 400 mm f/5.6 Link do przykładowych zdjęć z Canona 300 mm f/4

Ewentualnie możesz jeszcze próbować podeprzeć się stałoogniskowymi obiektywami. Canon ma obiektywy stałoogniskowe 300 f/4 oraz 400 f/5.6. Każdy z nich kosztuje ok. 6 tys. zł, więc jeszcze cenowo nie najgorzej...

Albo serwisowanie tego typu sprzętu przy żądanych przez klientów cenach jest w Polsce nieopłacalne. Był na Astromaniaku poruszony temat choćby kosztów wykonania pojedynczych części... I nie wyglądało to dobrze. Koszty wykonania takich części w profesjonalnych firmach dla większości klientów były nie do zaakceptowania, zaś te firmy już mają robotę od kogoś innego, więc o astroklienta walczyć nie muszą. Ci, którzy chcą i których na to stać, wysyłają sprzęt do modyfikacji/serwisu zagranicę. Aby koszty serwisu spadły, musiałby nastąpić wzrost efektu skali, tzn. większa ilość osób musiałaby się zainteresować astronomią. A na to nie zanosi się. I koło zamyka się.