[email protected]

21 godzin temu, Koszy89 napisał:

Wspaniała seria pasjonujących opisów az zarywam spanie i koncze dopiero teraz, wielka szkoda ze autor nie kontynuje tego wątku. Wspaniale sie czytało szczegolnie ze autor podobnie jak ja podchodzi do obserwacji z tym swoistym astro romantyzmem gdzie wiele satysfakcji budowane jest wiedzą o obiekcie do tego bardzo fajnie to opisuje czego ja niestety nie potrafię. 

Dzieki @sosna za link , to byla świetna lektura. 

Widziałem sporo ale w skali wszechświata nie zobaczyłem nic. Cieszę się że po czasie ktoś wraca do moich wypocin. W moim życiu najważniejsze stało się smakowanie różnych jego aspektów. Niestety czas oraz finanse nie pozwalają się cieszyć wszystkim naraz. Czasem tęsknię za ciemnym rozgwieżdżonym niebem. Jadę wtedy z dala od miast, gdzieś między pola i zadzieram głowę do góry. Kosmos nie przestał mnie zachwycać. 

Pozdrawiam 

Chciałbym się z wami podzielić kilkoma kadrami z moim nowym kolegą w roli głównej. Poznajcie " Zimka" 😄

 

8 godzin temu, mloda napisał:

Tarnowo Podgórne polecam. W stronę Kaźmierza, najlepiej w Góre jest pole na którym wszystko pięknie widać. Można się przejść lub przejechać autem. przechodzi się w pewnym odcinku obok pola golfowego 

 

Złota łopata dla Ciebie !

6 godzin temu, ramka napisał:

Dzięki za odpowiedź. 

A co do tego to 1300 zł to za mało jak na pierwszy sprzęt? 

I w takim razie, mógłbyś to rozwinąć ile trzeba by zainwestować w jakiś fajny teleskop 

 

Prawda jest taka że mogę kupić coś za 500 zł na OLX i pokazać komuś "kawał kosmosu" i zachwycić tym co można przez taki sprzęt zobaczyć. Ale mogę mieć też zestaw za 10 000 zł i widz kiwnie tylko głową "że w sumie to fajne ale o co tyle krzyku". Przepraszam że tak mało konkretnie ale z perspektywy czasu patrzę nieco inaczej na to wszystko. Według mnie powinno się zaczynać od taniego teleskopu 70/700 i zmobilizować się do wyjazdu pod ciemne niebo. Reszta albo przyjdzie sama , albo teleskop wyląduje w bezkresie piwnicznej/garażowej graciarni.

15 minut temu, ramka napisał:

Zależy na czymś w miarę wygodnym do przenoszenia

 

15 minut temu, ramka napisał:

Myślałem o Sky Watcher BK 1309 EQ2 130/900

Według mnie te dwa zdania się wzajemnie wykluczają. Ale ja mam skrzywienie "achromatyczne". Jeżeli Twój kolega jest z Poznania to jest tam dobra ekipa z dużą ilością odpowiedniej wiedzy i sprzętem żeby zapoznać się z tematem. Tutaj można do nich napisać :

 

A 1300 zł włóż do koperty i się wstrzymaj z zakupami. 

Pozdrawiam :

" Nieco przygałsy Kanopus "

Aktualizacja. 

Została tylko tuba.

Tuba optyczna TS-Optics ED 102mm f/7 2,5" R&P - 2220 zł  1999 zł  1899 zł+ wysyłka

Aktualizacja. 

Tuba optyczna TS-Optics ED 102mm f/7 2,5" R&P - 2220 zł  1999 zł + wysyłka

Montaż AZ4 + statyw LT1 - 400 zł

Parka Pentax XF-12 mm - 1400 zł

Parka Sky- Watcher SWA- 58 - 25 mm  - 350 zł

Nasadka binokularowa TS 1,25" + barlow x 1,5 - 600 zł

Nasadka kątowa William Optics 1,25" Carbon Dialectric - 300 zł + wysyłka ( 15 zł )

Szukacz Baader Planetarium Sky Surfer III - 100 zł 

Filtr słoneczny Baader Astro Solar ASSF 80 mm -150 zł

Soczewka Barlowa GSO 2,5x -50 zł  + wysyłka (15 zł)

Aktualizacja. 

Tuba optyczna TS-Optics ED 102mm f/7 2,5" R&P - 2220 zł

Montaż AZ4 + statyw LT1 - 400 zł

Parka Pentax XF-12 mm - 1400 zł

Parka Sky- Watcher SWA- 58 - 25 mm  - 350 zł

Nasadka binokularowa TS 1,25" + barlow x 1,5 - 600 zł

Nasadka kątowa William Optics 1,25" Carbon Dialectric - 350 zł

Szukacz Baader Planetarium Sky Surfer III - 100 zł 

Filtr słoneczny Baader Astro Solar ASSF 80 mm -150 zł

Soczewka Barlowa GSO 2,5x -60 zł 

Aktualizacja:

Tuba optyczna TS-Optics ED 102mm f/7 2,5" R&P - 2220 zł

Montaż AZ4 + statyw LT1 - 400 zł

Parka Pentax XF-12 mm - 1400 zł

Parka Sky- Watcher SWA- 58 - 25 mm  - 350 zł

Nasadka binokularowa TS 1,25" + barlow x 1,5 - 600 zł

Nasadka kątowa William Optics 1,25" Carbon Dialectric - 350 zł

Szukacz Baader Planetarium Sky Surfer III - 100 zł 

Filtr słoneczny Baader Astro Solar ASSF 80 mm -150 zł

Soczewka Barlowa GSO 2,5x -60 zł 

Witam. 

Zapraszam do zakupu następujących przedmiotów :

Tuba optyczna TS-Optics ED 102mm f/7 2,5" R&P - 2220 zł

Sprzedam tubę optyczną TS-Optics ED 102mm f/7 2,5" R&P zakupioną w kwietniu 2022 r. Optyka bez rys , lekko przybrudzona. Mechanicznie bez zarzutu. Jedyne ślady użytkowania na szynie montażowej. Gdyby nie nagła potrzeba gotówki, leżał by sobie i czekał na pogodę i chęci żeby go użyć.

Montaż AZ4 + statyw LT1 - 400 zł

Na sprzedaż montaż AZ4 + statyw LT1. Sprawny, żaden element nie połamany. W paru miejscach przytarty. Sprzęt używany, nie odznaczyłem tego punktu 😉

Parka Pentax XF-12 mm - 1400 zł

Do zaoferowania mam parkę okularów Pentax XF 12 mm. Okulary zakupione w lutym 2023 ( dowód zakupu ) w Delcie. Doskonałe do bino. Sprawdziły się zarówno w nasadce bino jak i lornecie TS 100 mm. Komfort obserwacji znakomity, a obraz jak to w Pentaxach ( bez zarzutu ). Okulary w stanie doskonałym , wszystko w zestawie. 

Parka Sky- Watcher SWA- 58 - 25 mm  - 350 zł

Do zaoferowania mam parkę okularów Sky- Watcher SWA- 58 - 25 mm. Okulary zakupione w marcu 2023 ( dowód zakupu ) w Delcie. Po testach kilku budżetowych parek do bino , te okulary sprawdziły się najlepiej. Używane w nasadce oraz w lornecie TS 100 mm, Okulary w stanie doskonałym , wszystko w zestawie. 

Nasadka binokularowa TS 1,25" + barlow x 1,5 - 600 zł

Na sprzedaż nasadka bino firmy TS. Użyta kilka razy. Wszystko w doskonałym stanie. Do nasadki dodaje barlowa ,z którego wykręcałem soczewkę i wkręcałem w nasadkę żeby ostrzyła a moim achromatem. Bino kupione w teleskopy.pl na początku 2023 roku. 

Nasadka kątowa William Optics 1,25" Carbon Dialectric - 350 zł

Na sprzedaż nasadka kątowa od amerykańskiego producenta. Wszystko w doskonałym stanie. Zatyczki w komplecie, brak pudełka. Jestem drugim właścicielem. 

Szukacz Baader Planetarium Sky Surfer III - 100 zł

Na sprzedaż szukacz ,który nie zwiódł mnie w nawet największe mrozy. W zestawie pudełko i jakieś różne uchwyty. Wszystko sprawne. 

Filtr słoneczny Baader Astro Solar ASSF 80 mm -150 zł

Na sprzedaż filtr słoneczny ASSF 80 mm. Nieuszkodzony, wszystko ok.

Soczewka Barlowa GSO 2,5x -60 zł 

Na sprzedaż filtr słoneczny Soczewka Barlowa GSO 2,5x. Optyka wzorowa, mało używany.

 

Wysyłka do dogadania ( kurier , paczkomat ) koszt od 10 do 20 zł. Na wszystkie pytania odpowiem na priv. Poniżej trochę zdjęć.

 

 

Witam po dłuższej przerwie. Mały rozbrat z astronomią dobrze mi zrobił. Przede wszystkim nabrałem dystansu do sprzętowych zawirowań. Wracając do tematu Jowisza i jego księżyców, można powiedzieć że "sezon ruszył". Moja pierwsza próba w 2023 roku przy pomocy lornetki 10x50 zakończyła się identyfikacją tylko jednego satelity gazowego olbrzyma - Ganimedes niezmiennie najjaśniejszy z całej czwórki. Pozostałych nawet nie próbowałem zgadywać. Zresztą zapominałem już o charakterystycznych cechach Kalisto , Europu oraz Io. Dlatego wróciłem do tego tematu. Zatem przypominam i zapraszam do zabawy ! 

7 godzin temu, DarX86 napisał:

Super foty! a czym robione? 🙂

Dzięki.

Mój zestaw to Canon 90D i Sigma 150-600c.

Czas astro-posuchy trwa. Ale jakoś niespecjalnie mnie to martwi bo przecież nie samym chlebem człowiek żyje. Nawet dobrze że ostatnio chmury przysłoniły kosmos bo dzięki temu mogłem spróbować czegoś czego jeszcze nie robiłem. Spodobało mi się 🙂 . Aparat ,który miał być do astro foto pozwala mi teraz fotografować nieco bardziej przyziemne cele.

Canon 600D + 70-200 F4

Oczywiście po miesiącu zabawy musiałem się doposażyć w nieco bardzie współczesny sprzęt.

 

Canon 90D + Sigma 150-600 

 

Nie znajdziesz tu gotowej odpowiedzi typu "bierz". Każdy kto ma nieco większe doświadczenie wie że to kwestia bardzo indywidualna, tak jak napisał @polaris. U mnie 12 calowe GSO gościło trzy miesiące. Z kolei 8 calowy SW miałem ponad rok ( teraz mam 4 calowy achromat i lornetkę 100 mm ). Musisz sam podjąć decyzję i spróbować, jak nie spróbujesz to nigdy nie poznasz odpowiedzi.  

28.03.2023

Przeglądanie najpiękniejszych atlasów kosmosu nie zastąpi obcowania z gwiazdami "oko w oko". Takie doświadczenie ma zupełnie inny wymiar. Mimo sporego Księżyca postanowiłem wyrwać się na dwie godziny w teren. Nie brałem lornety bo wiem że w takich warunkach pokaże zdecydowanie mniej. Nie przygotowałem się też na jakieś inne ciekawe obiekty jak chociażby gwiazdy podwójne. Na szczęście był nasz naturalny satelita, którego ostatnio polubiłem jeszcze bardziej dzięki nasadce bino. Godzina obserwacji minęła szybko. Rima Ariadaeus pięknie się odznaczał, systemy grzbietów na Morzu Jasności wyglądały jak wydmy przemierzające pustynię, okolice kraterów Aristoteles i Eudoxus wyglądały jak obsypane gruzem. TS 102/714 + bino + barlow + okulary 25 mm dały mi powiększenie około x 100 i tarczę Księżyc w niemal cały polu widzenia z przyjemnym zapasem dokoła. 

Kiedy ja latałem nad Księżycem - Canon zbierał fotony. Wycelowany był w M 51. Jak się potem okazało, dzięki mojej małej korekcie na polarną ( już po wycelowaniu obiektywem 200 mm w galaktykę ) "Wir" znalazł się po za kadrem. Gwiazdy pojechane, Księżyc świeci, główny bohater zniknął ze sceny więc materiał do śmietnika. Czy na pewno ? Bo widzicie , mnie w Kosmosie  nie pociągają idealnie skomponowane obrazy (  chociaż lubię popatrzeć na ładne zdjęcia ) tylko tajemnica. Zagadka , której może nigdy nie uda nam się rozwikłać. Nie będę was zanudzał moimi egzystencjalnymi przemyśleniami ( a ostatnio jest ich sporo ) ale ja czuje się częścią tego pięknego Wszechświata. Wrócę jednak na Ziemie bo na razie tutaj "urzęduję". 

To nieudane zdjęcie prezentuje się tak: 

( Canon 600D+Canon 70-200 mm F4 ( 200 mm )+ SW SA mini. 63 x 60 s , ISO 800 )

Najjaśniejsza gwiazda to Alkaid . Gwiazda położna na końcu "dyszla" asteryzmu Wielkiego Wozu. Jej światło przemierzyło 100 lat świetlnych żeby dotrzeć do naszego oka i matrycy Canona. Problem z dokładnym oznaczeniem jej temperatury może świadczyć o fakcie ,że to obiekt szybko rotujący. Jej wiek to ledwie 15 mln lat. Ale nie pożyje zbyt długo, szacuje się że za 80 mln lat odrzuci wierzchnie warstwy, stając się białym karłem otoczonym przepiękną mgławicą planetarną ( tak przypuszczam bo nigdy nie widziałem brzydkiej ). Po bardziej wnikliwej analizie okazało się że jest tu sporo galaktyk. Ta zabawa pochłonęła mnie na dwie godziny i pozwoliła przedłużyć tą pogodną noc. Żeby coś zauważyć zdjęcie powiększyłem o 200% .Jaśniejsze obiekty to:

NGC 5448 - Ta galaktyka spiralna z jasnością 11,2 mag powinna być dostępna pod ciemnym niebem już dla czterech cali.

NGC 5480 i 5481 - To ciekawa parka. Pierwsza to galaktyka spiralna o jasności 12,3 mag, druga to galaktyka eliptyczna (12,5 mag). Ciekawostką może być fakt że te "sąsiadki" leżą w granicach dwóch różnych gwiazdozbiorów. NGC 5480 należy do Wielkiej Niedźwiedzicy, natomiast NGC 5481 to Wolarz. Myślę że pod ciemnym niebem bez problemu zobaczymy je w 8 calowym teleskopie. 

IC 951 - Nie wiele o niej znalazłem, w sumie to wiem że to galaktyka spiralna

Holmberg IV ( UGC 8837 ) - Galaktyka karłowata, znajdująca się 24 mln ly od Ziemi. Należy do grupy galaktyk M101.

Jest ich więcej, i jeszcze kilka na pewno się ukryło, ale w jakiś deszczowy wieczór dzięki Canonowi cofnę się do 28.03.2023 i poszukam 🙂 

    

P.S Ta jasna smuga na dole zdjęcia to jakiś odblask 👆 ... 😉

Cześć @kamillos

Jestem wizualowcem i to w sumie dość świeżym. Obserwuję niebo ( nie tylko nocne ) do pięciu- sześciu lat. Pasja mnie wciągnęła, bo tak jak Ty interesowałem się kosmosem od dawna. Tematów z którymi musisz się zaznajomić jest sporo ale postaram się maksymalnie streścić wszystko i odnieść do Twojej sytuacji. Jak coś będzie niejasne to dopytasz.

1. Przygotowanie do obserwacji.

a) Sprzęt.  

Ważną kwestią jest to aby sprzęt miał temperaturę otoczenia ( to o czym wspomina @Mareg ). Teleskop najlepiej wystawić godzinę-dwie przed obserwacjami na dwór. Ważna też jest odpowiednia kolimacja ale ten temat na tym etapie sobie odpuść.

b) Wzrok.

Teleskop to ważna sprawa ale należy pamiętać że to oczy są naszym głównym przyrządem optycznym. Poczytaj o adaptacji wzroku do ciemności. Ja obserwuje małym teleskopem , który dal wielu nie jest nawet akceptowalnym minimum do takiej zabawy. Ale kiedy jadę w najciemniejsze miejsce w okolicy i siedzę tam dwie - trzy godziny bez żadnych źródeł światła widzę więcej niż niejedna osoba z dużo większą armatą, która bez adaptacji idzie poobserwować w towarzystwie latarni. Jeżeli używasz telefonu ze stelarium to przyciemnij go na maksa i włącz tryb nocny ( czerwony ).

c)  Miejscówka.

Ja jeżdżę w odludne miejsca ( pola, leśne polany ) bez sztucznych źródeł światła w zasięgu wzroku i uznaję tylko taki rodzaj obserwacji. Oczywiście czasem popatrzę nawet przez okno w kuchni przy pomocy teleskopu, ale gdy tylko mam okazję jadę pod ciemne niebo. Dlatego postaraj się maksymalnie odciąć od sztucznych świateł latarni, domów i innych. 

2. Obserwacje

a) Wybór i wyszukiwanie obiektów.

Niektórzy lubią skanować sobie niebo, inni złapać 20 -30 obiektów podczas sesji, jeszcze inni wycisnąć maks detalu z widoku w okularze. Ja lubię wiedzieć na co patrzę, albo zrobić sobie jakiś szybki rysunek i sprawdzić w domu co oglądałem. Na początku wybierz sobie kilka obiektów do obserwacji, te najjaśniejsze należą do Katalogu Messiera, jest też sporo jasnych obiektów NGC ale na to przyjdzie pora. Dwa - trzy obiekty na początek wystarczą, najlepiej jak by były jak najbliżej siebie. Podstawą poruszania się po niebie są gwiazdozbiory, a tak naprawdę najjaśniejsze gwiazdy w tych gwiazdozbiorach. Bez znajomości tych "drogowskazów" ( umiejętności ich odnajdywania i rozpoznawania ) tak naprawdę nie da się odnaleźć konkretnego obiektu. Chyba że masz Go-To. Ponadto odwrócony obraz w szukaczu jak i teleskopie nie ułatwią Ci wyszukiwania obiektów. Ja używam tylko Red-Dot. Tak się nauczyłem , każdy inny szukacz lądował na giełdzie. Nawet jak miałem GSO 12" z szukaczem kątowym to po jednej sesji zainstalowałem mój sprawdzony Sky-Surfer od Baadera. 

b) Odpowiednia pozycja przy teleskopie.

Może to trochę śmieszne, ale nie ma nic gorszego niż niewygodne obserwacje. Miałem kiedyś taki teleskop jak Ty i sprzedałem go dość szybko. Nie dla tego że byłem rozczarowany widokami, ale dla tego że był dla mnie niewygodny. Z czasem okazało się że wygoda jest u mnie ważniejsza nawet od wielkości lustra. Ja mam 190 cm wzrostu i schylanie się do okularu sprawiało że bolała mnie szyja. Dlatego ważne jest jakieś krzesełko albo taboret, coś co pozwoli Ci wygodnie i komfortowo podziwiać kosmos. Chyba że masz 120 cm wzrostu , wtedy obserwacje w zenicie to będzie bajka 😉 .

Na początek spróbował bym na Twoim miejscu M 44 i M 67 w gwiazdozbiorze Raka ( jeżeli masz dostęp do południa )

 

Wyszukiwanie obiektów wykonuj z okularem 25 mm. Jeżeli na coś trafisz i chcesz zwiększyć power wtedy zmień na 10 mm.

 

 

15.03.2023

W czasie kiedy odwiedzałem za pomocą "Lornety" inne galaktyki, Canon żegnał się z Orionem. Myśliwy zbliżał się do linii horyzontu więc to był ostatni moment na próbę naświetlenia tego rejonu nieba. Przypomnę tylko że Canon 600D jest uzbrojony w obiektyw 50 mm. Całość została kupiona do zabawy i urozmaicenia mojego kosmicznego hobby. Słowo zabawa jest tu kluczowe, ponieważ mam świadomość niedoskonałości moich wypocin. Naoglądałem się sporo zdjęć kolegów z FA i Astropolis i wiem jak trudna to sztuka. Bardzo dużo zależy od doświadczenia, warunków, sprzętu. Mimo wszystko kiedy po dwóch dniach udało mi się wszystko poskładać w całość na mojej twarzy pojawił się "banan". Nie z powodu super efektu końcowego ( jest ogrom jakiś dziwnych artefaktów, plus jakieś okręgi na całym zdjęciu ), ale dla tego że nie liczyłem na tyle obiektów złapanych w kadrze. Jestem ciekawy ile Wy odnajdziecie 🙂 . Ja naliczyłem 15 obiektów mgławicowych w tym obłok molekularny IC 423. Analiza tego niedoskonałego zdjęcia pozwoliła mi lepiej poznać okolice M 42. Dla mnie nadal są to obserwacje tylko w nieco innym wydaniu. 

Canon 600D + Canon 50 mm + Sky Adventure mini
60 x  1 min , ISO 1600
RT 5.9, Sequator, GIMP

15.03.2023

      Wszechświat mnie uspokaja. Daje mi poczucie bezpieczeństwa nawet gdy jestem sam, w ciemności z dala od cywilizacji. A może po prostu jestem nim tak zaaferowany że nie myślę o niczym co dzieje się dookoła. Czasem podumam sobie chwilę o Kosmosie, o jego ogromie i o tym co tam się kryje. Czasem sobie tylko patrzę - na gwiazdy, na drobiny ,które spalają się w naszej atmosferze...

NGC 3640

Trafić do niej jest dość łatwo. Ja zacząłem od "Trypletu Lwa" i wędrowałem w dół. Z jasnością 10,5 mag nie jest trudnym celem ( oczywiście pod ciemnym niebem ).  Nie wiele znalazłem o niej informacji. Trafiłem nawet na jakiś artykuł z Harwardu gdzie opisana jest tak : The "normal" elliptical galaxy NGC 3640. Na miniaturze obok NGC 3640 widać inną galaktykę ,której nie widziałem w lornecie. NGC 3641 to również galaktyka eliptyczna, jej jasność to 13,1 mag. Nie wiem jaki zasięg gwiazdowy ma TS Semi Apo ale myślę że w odpowiednich warunkach jakiś pięciocalowy albo sześciocalowy teleskop może złapać to "maleństwo". Ja też spróbuję !

 

Melotte 111 ( Gromada Warkocza Bereniki )

Obiekt ten najlepiej prezentuje się gdy podziwiamy go nieuzbrojonym okiem. Skanowałem ten rejon lornetą ale lubię  popatrzeć sobie w tym kierunku bez żadnych przyrządów. Ciekawy jest fakt iż gromada była znana już Ptolemeuszowi ale dopiero 1938 roku rozpoznano jej naturę. Jest to trzecia najbliższa nam gromada otwarta ( 288 ly ). Gromada Warkocza liczy około 40 gwiazd, wszystkie o jasności do 10,5 mag więc każdy może spróbować je policzyć. 

 

NGC 4559

Kiedy wędrowałem po obrzeżach Melotte 111 natrafiłem na spore pojaśnienie. Zidentyfikowałem je jako NGC 4559. To galaktyka spiralna z poprzeczką z niezbyt jasnym jądrem, dlatego w lornetce wyglądała jak jednolita puchata kulka. 

 

NGC 4565

W pobliżu Gromady Warkocza odnajdziemy też bardzo ciekawą NGC 4565. Galaktykę "Igłę" obserwujemy wzdłuż płaszczyzny jej dysku, z odległości 30 mln ly. Pamiętam ją z teleskopu AR 102/600. W lornecie prezentowała się świetnie. Jej jądro przysłania materia z otaczającego ją dysku, dlatego jest niemal jednolita w odbiorze. Lekkie zgrubienie w centrum widoczne jest bezpośredni, zerkanie potęguje wydłużony kształt galaktyki.

 

NGC 3115

W  innej części nieba ( gwiazdozbiór Sekstant ) trafimy na galaktykę, która też ustawiła się do nas "bokiem" . Warto w jednej sesji wyszukać te dwie "piękności" i zobaczyć jak różne są od siebie. NGC 3115 ma jasne centrum doskonale widoczne w teleskopie. Ukrywa tam się czarna dziura o masie około 2 miliardów mas słońca. 

 

11.03.2023 "Gwiezdny Głód"

Kastro i Polluks ( Canon 600D + Canon 50 mm STM + SW Star Adventure, ISO 1600 , 40 x 30 s )

Pogoda nas nie rozpieszcza. Pewnie niektórzy stwierdzili " po co mi zestaw astro skoro i tak nie ma kiedy go używać ". Ja takich myśli nie miałem, co więcej w czasie niepogody kompletowałem "atrozabawki" , które w końcu można było wypróbować. Oprócz aparatu Canon nabyłem Star Adventure Mini żeby zobaczyć jak to jest z tym foceniem kosmosu. Powyżej pierwsze zdjęcie jakie poczyniłem. Myślę że jakimś przyzwoitym telefonem można zrobić lepsze ale moim Alcatelem za 300 zł na 100 % nie 😉 . Po za tym zdjęcia mają być dodatkiem do relacji z obserwacji i łączyć się w jakiś sposób z tym co widziałem. 

Patrząc w kierunku Kastora i Polluksa musimy mieć świadomość że są to gwiazdy prawie z " naszego podwórka ". W promieniu 30 ly od słońca jest takich obiektów około 400. Kastor ( jasnoniebieska gwiazda na górze zdjęcia ) leży nieco dalej, około 51 ly od nas. Jest to gwiazda sześciokrotna, której dwa główne składniki dzieli 5,2 sekundy kątowej. Składnik Aa o jasności 1,92 mag oraz składnik Ba ( 2,97 mag ) to gwiazdy typu widmowego A, które okrążają wspólny środek w okresie 467 lat. Polluks to najbliższy nam olbrzym ( pomarańczowa jasna gwiazda niżej na fotografii ), jego światło potrzebuje 33 lata żeby do nas dotrzeć. Jest 9 razy większy od Słońca. Wokół Polluksa krąży planeta Thestias. 

Grafika przedstawia porównanie wielkości gwiazdy Polluks do Słońca. Arkatur leże w podobnej odległości od nas ( 36 ly ) co Polluks ( 33 ly ).

 

Warunki na niebie nie były idealne ale brałem wszystko co natura dawała tej nocy. Nawet nieprzyjemny wiatr ,o którym w swojej relacji wspomina @Thomas
Jednak ja byłem sam i mogłem się schować za moim busem wielkości kiosku. Czasem, jak wiatr daje się mocno we znaki otwieram boczne drzwi i prowadzę obserwacje z jego wnętrza 🙂 . Canon robił zdjęcia a ja mogłem wypróbować nowe okular w Lornecie. Przyznam że sporo poświęciłem czasu na research odpowiedniego sprzętu ale ostatecznie wybór padł na SW 25 mm o polu 58 stopni. Nie będę się rozpisywał dlaczego wybrałem niemal najtańszą z opcji ,ale jednym z czynników ,który pchnął mnie w tym kierunku to ER. W moim przypadku do bino najlepiej sprawdzają się okulary z ER 16-18 mm. Jeżeli ER jest większy niż 20 mm wtedy pojawia się problem z osiowym patrzeniem i denerwujące pociemnienia. Wróćmy jednak do obserwacji, bo tej nocy zachwycałem się widokami a nie sprzętem. Obiektów było sporo ale nie będę was zanudzał wszystkimi. Wybrałem kilka. 

M 35, NGC 2158, IC 2157

Dosyć długo "gapiłem" się na to trio. Małe powiększenie, spora źrenica, i ciemne niebo sprawiło że znany obiekt zrobił na mnie duże wrażenie. Znacie to na pewno ! Kiedy patrzymy na coś z nieco innej perspektywy. Ilość gwiazd przytłaczała. Świadomość ilości światów, które tam istnieją doprowadzała do zawrotów głowy. Dlaczego napisałem zdanie " które tam istnieją " a nie " które prawdopodobnie tam istnieją " ? Myślę że każdy kto choć raz spojrzał przez teleskop , albo chociaż raz zadarł głowę do góry i spojrzał na te niezliczone świecące punkty nie ma wątpliwości, że było by to co najmniej dziwne, że ta nieskończona przestrzeń jest tylko dl nas. 

 

IC 405, IC 410

Mimo niewielkiego doświadczenia ( kilkuletniego ) mam już sporo takich obserwacji na koncie. Tak jakby ktoś zasłonił część gwiazd jakimś kosmicznym kocem. Żeby obserwować obszary pełne gazów ,z których powstają gwiazdy najlepsze są jak najmniejsze powiększenia x 10 , x 20 max x 30. Wtedy taki obszar najlepiej kontrastuje z otaczającymi go polami gwiazd. 

 

Tryplet Lwa

Tym razem nie trzymałem się jakiegoś ciasnego obszaru nieba. Wędrowałem sobie nieśpiesznie po różnych gwiazdozbiorach. Były Bliźnięta, Woźnica, Wielki Pies, Jednorożec, Rak, Mały Pies, Panna ,Lew. A jeżeli Lew to wiadomo 🙂 . Galaktyki były nieco przygaszone przez jakiś delikatny cirrus, ale widoczne bez problemu. W ogóle to zapominałem zabrać red-dota. Więc wyszukiwałem bez szukacza. Ale lorneta tak naprawdę nie potrzebuje tego gadżetu. Obserwacje z małymi powiększeniami i obraz ziemski sprawiają że kolejne obiekty wpadały bez problemu w pole widzenia. 

 

Cor Caroli

Oprócz okularów 25 mm miałem w planie sprawdzić coś jeszcze. Po ostatniej sesji zauważyłem że przy powiększeniu x 65 rozjeżdżają mi się gwiazdy. Podjąłem się korekty kolimacji sam. Jak ktoś nie zna amerykańskiego forum Cloudy Nights to powiem tak : tam jest wszystko, no może prawie wszystko. Korekta była prosta , ponieważ polegała na delikatnej zmianie pozycji jednego z pryzmatów. Po wycelowaniu w tą piękna parkę okazało się że gwiazdy są dwie więc wszystko było ta jak należy. Lorneta nie jest idealnym sprzętem do rozdzielania gwiazd. Zdecydowanie lepsze do takiej zabawy są idealne skolimowane Newtony albo długie achromaty. W mojej ocenie możliwości lornety kończą się wraz z okularami 8-9 mm co potwierdziło mi kilku użytkowników. Piszę oczywiście o zwykłej wersji, ze szkłami ED albo SD wygląda to na pewno inaczej. 

M 64

Na koniec przypomniałem sobie jak wygląda galaktyka " Czarne Oko". Niestety tu również cirrus ,który przesuwał się na wschód nieco przygasił obraz. Jednak od "ciemnej strony" galaktyka wydawała się jak by była spłaszczona. Na pewno do niej wrócę ponieważ sezon na galaktyki się zbliża, a w sumie to już trwa.

M 64 - zdjęcie NASA

28.02.2023-01.03.2023 „Księżycowy Spacer”

Co to był za spacer … nieziemski !!! Ale może na początek kilka słów wstępu..

O lornecie już pisałem, sprawdziła się w boju ,ATM-owy montaż widłowy też. Dwuoczność namieszała mi w głowie. Nie będę was czarował że lornetka kątowa z napisem Semi-Apo na boku to sprzęt do wszystkiego. Są to dwa achromaty połączone w całość ze wszystkimi wadami tego typu konstrukcji czyli aberracją sferyczną i chromatyczną. Dla kogoś kto przerobił kilka teleskopów i cieszył oczy punktowymi gwiazdami, które aż kuły w oczy- obrazem w lornecie może być rozczarowany. Miałem w głowie zamianę TS-a 102/714 na jakiegoś MAK-a pod bino ale ostatecznie został ze mną. Pod względem optyki przewyższa lornetę przynajmniej o jeden poziom. Nie sprzedał się bo cena była za wysoka 🙂 i całe szczęście bo dzięki temu niewielkiemu „szukaczowi” mogłem cieszyć oczy widokami, których nigdy wcześniej nie podziwiałem. To znaczy Księżyc obserwowałem dziesiątaki razy przez kilka różnych teleskopów ale nigdy wcześniej nie zrobił na mnie aż takiego wrażenia.

TS 102/714 został doposażony w nasadkę bino również od TS-a. Żeby wszystko ostrzyło do bino wkręciłem barlowa x1,5 ( tego najtańzego ). Zainstalowałem okulary Pentax XF 12 mm ( świetne do nasadki i lornety ) i zacząłem „spacer po Księżycu”.

Do rodzinki dołączył również używany i tani Canon 600D. Tym bardziej byłem zadowolony że teleskop został ze mną bo zabawa z tym zestawem to fajna sprawa. Robiłem czasem zdjęcia przy pomocy telefonu przystawionego do okularu, ale focenie w ognisku głównym to zupełnie inny sport, polecam spróbować !!!

( TS 102/714 + Canon 600D - ISO 100 1/30 )

 

( TS 102/714 + Canon 600D - ISO 100 1/30 )

 

Powiększenie jaki dawał mi zestaw to coś około x200. Trochę bawiłem się z ustawieniem  ostrości ale kiedy wszystko już było optymalnie dostrojone to nie mogłem oderwać oczu od okularów. Tego dnia główne skrzypce grały Montes Apenninus. Kto choć raz leciał samolotem i podziwiał jakieś pasmo górskie z lotu ptaka ten może sobie uzmysłowić jakie widoki podziwiałem w czterech calach. Szczegółu było aż nadto. Wszystko poszarpane, szczyty odbijały światło pod różnym kątem. Oprócz gór tego wieczoru były kratery, trudno było je zliczyć. Jeden zapadł mi najbardziej w pamięci – Conon. Karater na zboczu góry prezentował się wspaniale.

 

( Montes Apenninus , największy krater na zboczu pasma to Conon )

 

Kolejną „gwiazdą” wieczoru był Mons Piton – samotna góra. Ten księżycowy szczyt wznosi się na wysokość 2300 metrów, w wschodniej części Morza Deszczów. W oczy rzucała się też dolina Vallis Alpes. Wyglądała jak miejsce po awaryjnym lądowaniu jakiegoś ogromnego statku kosmicznego.

 

 

Może nie są to jakieś „księżycowe smaczki” ale musicie uwierzyć mi na słowo, czułem się jak bym na Srebrny glob patrzył pierwszy raz w życiu.

 

Drugiego dnia pięknej pogody miałem chęć na jeszcze więcej Księżyca w bino.

Bateria w aparacie padła więc został telefon 🙂

 

( TS 102/714 + Pentax XF 8,5 mm + Alcatel 1B )

 

Tym razem prym wiódł Kopernik. Struktury dookoła wyglądały jakby dopiero wczoraj opadł pył po uderzeniu jakiegoś ciała niebieskiego. W wnętrzu krateru błyszczały trzy największe stożki( chociaż w sumie jest ich siedem ). Kawałek dalej, za granicą terminatora wyłaniał się jeden z wierzchołków pasma Montes Carpatu ( jak się przyjrzycie na zdjęciu wyżej to widać ).

 

( Krater Kopernik widziany z pokładu Apollo 12 )

 

To były piękne dwie ,niezbyt długie sesje z naszym najbliższym sąsiadem. Nie ukrywam że mam apetyt na dalszą wyprawę, tak około 30-60 mln ly będzie w sam raz ( wiecie co mam na myśli 😉 ? ).

8 minut temu, Erik68 napisał:

Filtr 38A ma max.transmisje tylko 17%, nadaje się wyłącznie do planet.Osobiście ,stosowałem do Wenus.Z kolorowych planetarnych największą transmisję ma j.niebieski 82A -73%, ale to i tak słabo.Pozatym przepuszcza większość LP.Tak jak pisałem ,nawet z najlepszym filtrem efekt jest subtelny.Nie zobaczysz Plejad tak jak na szkicu,nawet dużym teleskopem.Jest to efekt 1,5h studium ,i gdyby nie to że szczegóły były nanoszone stopniowo, nie wiedziałbym o ich istnieniu ,pojawiały się i znikały.Do efektu wow,bardziej przyczyni się smoliste niebo ,niż filtr.

Wizual ma to do siebie, że ciężko przedstawić to co się widzi w okularze na szkicu ( czy na grafice w moim przypadku ). Próbujemy to robić ale mamy świadomość że w rzeczywistości wygląda to trochę inaczej. Szczegół często nie jest oczywisty, tylko ulotny ( widoczny zerkaniem przez sekundę ). My chcemy się tym szczegółem podzielić  w formie graficznej. Ktoś patrząc na Twój szkic może Ci zarzucić że tego nie da się zobaczyć . Ja mimo małego zawansowania wiem w jaki sposób powstają takie obrazy, dlatego mały teleskop daje mi spore możliwości. 1,5 godziny na obiekt to bardzo dużo, wątpię że jest na forum  taka osoba, która poświęciła na analizowanie jednego obiektu chociaż połowę tego czasu. Jeżeli są takie osoby, to garstka. Takie podejście do wizualu to kwintesencja tego sportu. Większość ( nie ukrywam że ja czasem też ) spojrzy raz tu raz tam i odhacza kolejne plamki. Ale kiedy na te plamki poświęcimy nieco więcej czasu zaczynają przeobrażać się w rozmaite kształty. Uczę się takich obserwacji cały czas. 

Piękne obserwacje udokumentowane pięknym szkicem. 

4 minuty temu, megrez23 napisał:

Ten napój 40% co to jest? Coś na lepsze samopoczucie?😀 Pozdrawiam Jarek 

Chodziło o to że napełniasz szklankę tyko w czterdziestu procentach ,żeby nie wylać,  jak będziesz żonglował powiększeniami  😉 

07.02.2023 ( Petavius i Langrenus )

Kiedy człowiek przejrzy wszystkie fora i sklepy astronomiczne, oraz 100 razy przeanalizuje swój "aktualny" zestaw astro to ma ogromną ochotę odejść od komputera i zwyczajnie popatrzeć w okular. Jednak Księżyc blisko pełni albo zaraz po niej ,to nie są najlepsze warunki na łapanie DS-ów w 4-calowy "szukaczu". Balkon od północy z nową ledową lampą , która oświetla śmietnik żeby szopy widziały co dobrego można zeżreć. Na dwór też się nie chce iść ... Na szczęście jest kuchnia od wschodu. Krzesełko, szklaneczka napoju 40% i lukamy 😉 

 

 

Oprócz obserwacji można pobawić się telefonem za 300 zł i zrobić jakąś fotkę na NIEAPOD. Telefon przykładamy do okularu trzykrotnie droższego niż telefon i voilà.

 

 

Tytułowe kratery to te z centralnymi wzniesieniami na granicy terminatora. Po lewej Langrenus, po prawej Petavius. Zdjęcie ,które przedstawia te piękne kratery ( w tym samym ułożeniu ) , i które nadaje się na APOD ( a nawet zostało zdjęciem dnia 11 listopada 2019 ) prezentuje się następująco :

 

 

Autorem tego dzieła jest Eduardo Schaberger Poupeau. A tak prezentował się widok tego obszaru w maksymalnym powiększeniu jakie obecnie mogę zastosować w TS 102/714 ED

 

 

Słów kilka o kraterach:

Kratery są duże, Langrenus ma średnicę 130 km ( pomieścił by niemal całe województwo świętokrzyskie ) ; natomiast Petavius to 180 km rozpiętości czyli odległość ,która dzieli Poznań i Łódź.

 

 

W centrum mniejszego krateru znajduje się wzniesienie wysokie na 3 km.

 

 

Po raz kolejny przekonałem się że ciekawe obserwacje to nie tylko duże teleskopy i Bieszczady ale cztery cale i kuchnia. U mnie wygląda to w ten sposób że lubię wiedzieć na co patrzę. To czego nie zobaczę przez teleskop doczytam sobie albo zobaczę na pięknych zdjęciach. Samo czytanie i oglądanie zdjęć to jednak za mało , dlatego lubię wyskoczyć z teleskopem za miasto. Wszystko łączy się w piękną astronomiczną pasję. 

 

Czystego nieba