[email protected]

Obawiam się że moje grafiki nie są aż tak precyzyjne. Według źródeł M 52 ma rozmiary kątowe 13 minut. Staram się oddać widok z okularu i zachować skalę ale nie jest to aptekarska precyzja. Te 30 minut zaznaczyłeś "tak na oko" czy jakoś to policzyłeś ?

Przejrzałem twoje prace, napracowałeś się. Na pewno skorzystam. Mam pomysł żeby podzielić wszystko na sesje obserwacyjne (2-3 godziny) tak jak ja obserwowałem. Nie ściągałem jeszcze Nocnego Obserwatora ale byłem na stronie i program wydaje się dość skomplikowany. Może to tylko takie wrażenie. Mam jeszcze pytanie co do zdjęć, których użyłeś w swoich przewodnikach. Z kąd je brać żeby nie było potem problemów ? Poprosiłem jeszcze na astropolis żeby ktoś, coś podesłał.

Wszystkie grafiki poprawione ( kółka i takie tam ). Postanowiłem że z racji tego, że nie obserwuje innymi teleskopami - tylko jednym ( AR 102/600 ); nie mogę umieszczać informacji jaki widok w okularze zobaczy posiadacz MAK-a czy Newtona. Więc będzie to zbiór moich doświadczeń i spostrzeżeń odnośnie obserwacji używanym prze ze mnie sprzętem. To na razie tyle w temacie :-). Przydały by się jakieś zdjęcia ?

05.03.2021 Dwa dni po galaktycznym maratonie, mój obserwacyjny apetyt się nie zmniejszył. Ale potrzebowałem trochę wytchnienia. Na miejscu byłem o 21.00. Zapewne wielu z was też patrzyło w gwiazdy i zapamięta tę noc - bo warunki były bardzo dobre. Na cel wziąłem dwie ostatnie galaktyki w Pannie i jeszcze cztery bardzo ciekawe obiekty. W śród nich planetoida Vesta. Pisałem o tym w innym temacie. Jestem mocno przekonany że widać od razu że jej światło jest inne niż sąsiadujących gwiazd. Sprawdźcie to sami bo cały marzec jest dostępna na tle Lwa. I bez trudu złapiecie ją w każdy sprzęt. M 49 Najjaśniejsza z całej grupy galaktyk w Pannie. Zawiera prawie 8 000 gromad kulistych, dla porównania Droga Mleczna ma ich w swoim sąsiedztwie tylko 200 ( 29 zawiera katalog Messiera ) M 61 W tej oddalonej o 50 mln ly galaktyce zaobserwowano osiem super nowych, jest to największa ilość z pośród wszystkich galaktyk katalogu. Ciekawe czy ktoś z nas, patrząc w przyszłości na jakąś z galaktyk będzie miał szczęście zaobserwować to cudowne zjawisko ( wybuch supernowej ). M 102 M 102 - pojaśnienie po prawej. To galaktyka soczewkowata z bardzo jasnym jądrem, bardziej jednak intrygowało mnie to co pojawiało się po prawej. NGC 5906 zaciekawiło mnie swoim kształtem. Nie jest tak oczywista jak M 102 i widzi się ją kątem oka. Ale dwie godziny w ciemności i porzucenie czerwonej latarki pozwoliły cieszyć się jej widokiem. M 104 Galaktyka Sombrero - odległość 30 mln ly, średnica 60 tys ly. Łatwa w odnalezieniu ze względu na bliskość ciekawych asteryzmów. Nie rzuciłem na nią tylko okiem, ale obserwowałem przez ponad dwie godziny. M 102, Vesta, Mgławica w Orionie i Sombrero. Użyłem wszystkich okularów jakie mam. Bardzo mi zależało na detalu. W okularze 12 mm ( źrenica 2 mm ) wyglądało to najlepiej. Dwa spłaszczone pojaśnienia rozdzielone ciemnym pasem pyłu i zimnego gazu. M 42 Mgławica już była ale nieco w innej odsłonie. Wkładając X-Cela 7 mm do wyciągu nie liczyłem na jakieś fajerwerki. Po przyłożeniu oka do okularu byłem zaskoczony. Gwiazdy w trapezie kuły w oczy, na jednym z ramion trzy gwiazdy w rzędzie pięknie się prezentowały. Wypełnione całe 60 stopniowe pole. Coś pięknego. Teraz będzie malutka przerwa. Kolejne obiekty to głównie gromady kuliste, parę gromad otwartych i mgławic. Galaktyka została jedna ( M 83 ). Jest położna bardzo nisko więc czekam na odpowiednią okazję. W tym miejscu można zrobić małe podsumowanie obserwacji galaktyk małym achro. Zaczynając tą zabawę myślałem że będą to tylko szare plamki różnej wielkości. Okazało się że można zobaczyć o wiele więcej. Różnice między galaktykami eliptycznymi a spiralnymi są do wyłapania. Różnorodność kształtów, ułożeń, jasności jądra, ułożenia sąsiednich galaktyk sprawia że warto spojrzeć na każdą choć raz. Większości nie analizowałem tak jak Sombrero, myślę że można dostrzec o wiele więcej. Pamiętajcie tylko że do takich obserwacji potrzebne ciemne niebo !!!

Wyszukiwanie obiektów na niebie nie jest rzeczą prostą, tym bardziej jeżeli nie ma się rozeznania jak ten obiekt ma wyglądać. Pod tym kontem automatyka to plus. Z drugiej zaś strony nauka gwiazdozbiorów, oraz wyszukiwania w nich gromad, galaktyk, mgławic bez pomocy maszyny to piękny i pożyteczny element tej pasji.

Jak na razie wszystkie obiekty były widoczne przy źrenicy 3,2 mm chociaż musiałem się upewnić parę razy okularem 15 mm ( źrenica 2,5 mm )

Chciałbym żeby z ostatnią grafiką jaka pojawi się w temacie " Katalog Messiera w małym achro " przewodnik był gotowy. Stwierdziłem że bezpiecznie będzie napisać że mały teleskop, który pokaże podobne obrazy to apertura 90-120 dla różnych konstrukcji. Myślicie że MAK o 90- 100 mm pokaże podobne obrazy ( przy odpowiedniej źrenicy i ciemnym niebie ) co refraktor, czy newton o tej samej przekątnej ? Miałem Refraktor 90 mm i Newtona 114 mm, z MAK-iem niestety nie miałem styczności.

Obserwując planetoidę przez ponad dwie godziny (wracałem do niej co jakiś czas) doszedłem do wniosku że świeci ona inaczej niż gwiazdy dookoła. Jest jakby bardziej ostra, wyraźna. Nawet jak była przy krawędzi widoku w okularze, efekt był ten sam w różnych powiększeniach. Może to tylko takie złudzenie ?

Chciałby żebyś spróbował wskazać. Jedna troczę się różni od pozostałych. Poprosiłem o to moją żonę która nie ma za bardzo rozeznania w temacie i wskazała dobrze.

05.03.2021 Vesta Zapewne wielu z was tej pięknej nocy patrzyło w gwiazdy. Ja wybrałem sobie tylko parę obiektów ( po maratonie z galaktykami musiałem odsapnąć ). To było moje pierwsze spotkanie z planetoidą. Mam pewne spostrzeżenia co do obserwacji ale napiszę o nich później. Te spostrzeżenia chciałem oddać na grafice. Jestem ciekawy, waszego zdania na ten temat.

02.03.2021 cz. 2 Relacja z tej sesji obserwacyjnej jeszcze nieskończona a ja jestem już po kolejnej, bardzo udanej - ale o tym w następnym wpisie. Ważna kwestia, Przyznam się wam że nie jestem zadowolony z kilku pierwszych grafik. Już je poprawiłem i na pewno będą dostępne w przewodniku, nad którym już zaczynam pracować. Nie chodzi o to że pokazałem w nich coś czego nie widziałem, chodzi o proporcje w danym powiększeniu - są przesadzone. Wynikało to z tego że robiłem te wizualizacje inną metodą niż obecnie, i koncentrowałem się żeby jak najlepiej pokazać , zarys obiektu, jego kształt i charakterystyczne elementy. Pominąłem natomiast wielkość widzianą w okularze, która jest bardzo ważna. Od Mgławicy w Orionie jest już przyzwoicie. Najbardziej nieudane są pierwsze gromady otwarte. Chcę wam pokazywać jak najdokładniejsze wizualizacje, co jest niezwykle trudne. Tym bardziej że to co robię zaczyna być podawane jako przykład "co można w małym teleskopie zobaczyć". Poniżej jedna z grafik przed i po. To teraz wracam do relacji z 2.03.2021 i serfowania po galaktykach. M 84, 86 Przesuwałem teleskop powoli w kierunku Lwa. Kolejne galaktyki wpadły zaraz po M 87 i też mieściły się razem w jednym kadrze. M 84 to ta okrągła. To galaktyka soczewkowata czyli typ pomiędzy galaktyką eliptyczną a spiralną. Jak większość galaktyk w Pannie oddalona jest 60 mln ly od nas. M 86 leży w podobnej odległości i jest galaktyką eliptyczną, w jej granicach znajduje się 2260 gromad kulistych. M 88,91 Kolejny niewielki ruch teleskopem i następne galaktyki do kolekcji. Koncentrowałem się tylko na najjaśniejszych, dlatego na grafikach są tylko M-ki. Parę dni później spacerowałem między galaktykami jeszcze raz bez dokładnej analizy widzianych obiektów. Jest tam sporo więcej pojaśnień ,które mój teleskop wyłapuje. M 88 po lewej to jedna z pierwszych galaktyk która została sklasyfikowana jako spiralna. M 91 bez problemu wpadła w oko -chociaż światło ,które do nas dotarło powstało kiedy na Ziemi rozpoczęła się ewolucja koniowatych ? ( taka zagadka ). M 85 M 85 to +/- 400 miliardów gwiazd . Ile układów planetarnych ? Ile cywilizacji obserwowaliśmy ? zdecydowanie za dużo chciałem tej nocy zobaczyć :-) M 98,99 M 98 to najtrudniejszy do zaobserwowania obiekt tej nocy. Nie był oczywisty jak pozostałe, w takich przypadkach koncentruje wzrok na gwiazdach w pobliżu , wtedy kątem oka widać kształt i ułożenie ( w tym przypadku widać było że ta galaktyka spiralna jest ustawiona niemal bokiem ). M 99 - w jej pobliżu znajduje się ciemna galaktyka, która zniekształca jedno z jej ramion. M 100 M 100 to obiekt nr 61 ,który zaobserwowałem od Listopada 2020 roku, Jest to trzydziesta piąta galaktyka z czterdziestu jakie znajdują się w Katalogu Messiera. Sezon na galaktyki trwa więc obserwujcie każdym sprzętem, nie tylko małym achro.

02.03.2021 cz.1 Wstyd się przyznać ale nigdy wcześniej nie patrzyłem w kierunku Panny i Warkocza Bereniki. Gdyby nie ten mały achromat pewnie na tapecie znów była by mgławica w Orionie obserwowana nieco większym lustrem z głosem z tyłu głowy " a może 16 cali " . Na duży teleskop jeszcze przyjdzie pora, nie skończyłem Katalogu Messiera a w głowie już kolejne zadania dla cztero-calowego refraktora. Połączenie obserwacji, z ich dokumentowaniem za pomocą grafik i dzieleni się nimi z Wami w postaci tych krótkich wpisów to coś co mnie motywuję i napędza. Wracają do samej obserwacji jest parę ważnych kwestii dla początkujących ,na które należy zwrócić uwagę. - Zagęszczenie galaktyk oraz mała liczba jasnych gwiazd sprawiają że identyfikacja obiektów nie jest prosta. Dobrze jest mieć wydruk tego obszaru najlepiej z takim odwróceniem obrazu jaki pokazuje wasz teleskop. - Teleskop AR 102/600 to według mnie świetny sprzęt ale do takiej zabawy jest potrzebne ciemne miejsce (bardzo ciemne), z niezaświetlonym południowym, południowo-wschodnim niebem. Ja obserwuję 10 kilometrów na wschód od 12 000 miasteczka ( w dziczy ). W kierunku południowym aż do pasma Karkonoszy ( 50-60 km ) nie ma żadnych dużych aglomeracji. - Warunki muszą byś bardzo-dobre, brak wysokich chmur, księżyca. Obserwowałem 2-3.03.2021. Pierwszego dnia obiekty były bardzo oczywiste ( po za M 98 ) wpadały bez zerkania, po prost było je widać, Drugiego dnia niebo wydawało się bezchmurne tylko nad horyzontem dookoła było jakby zamglone. Nie widziałem prawie nic. Za nim ruszyłem na podbój galaktyk rozgrzałem oko na niedokończonych sprawach w Wielkiej Niedźwiedzicy i Lwie. M 40 Pominąłem ten obiekt wcześniej ponieważ obrotowa mapa nieba numeru 40 w katalogu nie uwzględniła ( to już drugi błąd tej mapy ). To jedyna dodana do listy gwiazda podwójna a tak naprawdę optycznie podwójna gdyż nie są one powiązane grawitacyjnie. Bliższa świeci 500 ly a dalsza 1000 ly od nas. M 109 Była już opisywana ale nie byłem pewny obserwacji. Tym razem odcinała się wyraźnie od tła. To pokazuje że nawet przy " idealnie czystym niebie" ( tak mi się wydawało ostatnio ) mały achromat pewnych rzeczy może nie pokazać. M 95,96,105 Również z powodu błędów i niedokładności obrotowej mapy nieba pominięte. M 105 w towarzystwie NGC 3384 też już było w nieco większym powiększeniu. Tym razem postanowiłem wykorzystać najmniejsze jakie mam żeby złapać całą czwórkę. Od lewej M 95 (odległość 38 mln ly), M96 ( 34 mln ly), M 105 (36 ml ly), NGC3384 ( 35 mln ly) M 59,60 Swój międzygalaktyczny spacer rozpocząłem od Panny. Uzbrojony w dokładne rozmieszczenie obiektów poruszałem się powoli w kierunku Lwa. Nie za bardzo analizowałem wygląd galaktyk, koncentrowałem się nad ich rozmieszczeniem i identyfikacją. Wszystkie tej nocy były wyraźnymi pojaśnieniami o różnej jasności i kształcie. M 60 ( większa ) i M 59 to odległość 60 mln ly, obie są galaktykami eliptycznymi czyli galaktykami o regularnych kształtach bez wyraźnych granic. M 58,87,89,90 Przesuwając teleskop tylko odrobinę w prawo kolejne galaktyki wpadły w Luminosa 19 mm ,który tej nocy okazał się idealny do takiej eksploracji. M 87 (lewy górny róg) to najbardziej masywna galaktyka w gromadzie Panny. W jej wnętrzu znajduje się potężna czarna dziura generująca dżet o rozpiętości 5000 ly. M 89 ( centrum ) jej wygląd na grafice najbardziej oddaje wygląd galaktyk eliptycznych w małym achro ( jasny, gwiazdopodobny obiekt zanurzony w jasnym halo ). M 58 ( na dole ) to galaktyka spiralna świecąca z odległości 68 mln ly. ( jak daleko sięgnie nasz mały teleskop ? ). M 90 ( po prawej ) zbliża się w naszym kierunku, ale ma do pokonania 60 000 000 ly.

Witam. Poszukuje mapy w miarę dokładnej mapy rozmieszczenia galaktyk w granicach gwiazdozbiorów Lwa ,Panny i Warkocza Bereniki. Atlas Nieba Gwieździstego jest zbyt mało precyzyjny do 100% identyfikacji obiektów katalogu Messiera. Z góry dzięki

Chciałem się trochę z Tobą podroczyć ?. Używam tego sprzętu i poznałem jego możliwości. Są spore. Ale warunkiem jest ciemne niebo i wymagania oglądającego. Jeżeli chcesz oglądać szczegóły galaktyk to się rozczarujesz, jeżeli chcesz wyłapywać różne obiekty i cieszyć się ich różnymi kształtami i zróżnicowana jasnością to będziesz zadowolony ( wczorajsza dwugodzinna sesja i kilkanaście galaktyk w Lwie ,Pannie i Warkoczu Bereniki padło moim łupem ) . Na spacer z dzieckiem do lasu się nie nadaje. Ale na szybki wypad pod ciemne niebo ?. Do ptaków lornetka. Chyba że kolega będzie siedział w krzakach 5 godzi ( to może wtedy być coś ogromnego ). Na spacer - lornetka. Do patrzenia w gwiazdy ( tu możliwości jest zbyt dużo żeby napisać o tym w jednym poście ? ). Edit: Od jakiegoś czasu coraz bardziej jestem przekonany że realizowanie tej pasji polega na szukaniu swojej drogi i nie da się znaleźć gotowego rozwiązania przy pierwszym podejściu.

A co to są większe DS-y ?

Witam. Niektórzy zapewne znają temat, który pcham do przodu od listopada. Dla tych , którzy nie wiedzą krótkie wyjaśnienie - łapię obiekty Katalogu Messiera achromatem Bresser 102/600 (wizualnie) i okraszam to opisem i prostą grafiką. Obiektów jest już ponad 40 dlatego powoli przymierzam się do pracy nad przewodnikiem. Wiem że takie rzeczy są już dostępne, ale chcę to zrobić jako podsumowanie moich obserwacji. Chciałbym żeby Szanowne Grono Forumowiczów mi w tym pomogło. Dyskusja w tym temacie pozwoli mi na spojrzenie na wszystko z innej perspektywy, nie chciał bym żeby wpisy miały charakter kłótni, czy też pokazania " to ja jestem najmądrzejszy " . Rzeczą oczywistą jest że "przewodnik" dostępny będzie na Forum Astronomicznym do pobrania . Obecnie pracuje nad ujednoliceniem grafik ( żeby wszystkie kółka były tak samo rozmieszczone ) w planach są oczywiście kolejne obserwacje, Mam już pewien zarys całości, nawet coś już próbowałem robić ale bez efektu, który by mnie zadowalał. Dlatego jest parę ( sporo ) rzeczy do przedyskutowania. 1. Tytuł roboczy " Katalog Messiera w małym teleskopie " i tu pojawia się pierwsze pytanie . Co możemy uznać za mały teleskop ? Apertura 80-120 ? 90-110 ? 2. Prośba do foto-forumowiczów o udostępnienie swoich zdjęć obiektów Pana Messier. Chciałbym niektóre grafiki zestawić ze zdjęciami. Nie muszą to być zdjęcia z okładek gazet. Zdjęcia będą podpisane i wykorzystane tylko w przewodniku. Można je wysyłać na [email protected] wraz z dopisaną zgodą na wykorzystanie w wiadomym celu. 3. W jakim programie proponujecie to złożyć w całość ? Nie używam programów bez licencji, korzystam z darmowych programów . Grafiki robię w GIMP. 4. Dokładne mapy raczej nie mają sensu bo bez mapy obrotowej będzie ciężko, ale jakieś proste na których będzie kilka obiektów na jedną sesję obserwacyjną . 5. Maturę z języka polskiego ledwo zdałem dlatego ktoś na pewno będzie wszystko redagował. 6. Zarys przewodnika. - Strona tytułowa - Wstęp ( co to za przewodnik , kto to był Messier, opis warunków dogodnych do obserwacji, wybór miejsca do obserwacji, opis sprzętu, kilka ważnych pojęć ) - Część główna ( Zestawienie obiektów w grupach na 2-3 godzinną sesje) a). Przed każdą grupą mapka poglądowa b). Opis kierunku nieba, miesiąca oraz godzin najlepszej widoczności ( w miesiącach ciemnych godz 20-24 ) c). Grafika do każdego obiektu ( parę obiektów na jednej grafice ), opis (ciekawostka), wybrane zdjęcie do porównania. Tematów jest sporo, na spokojnie wszystko można ogarnąć. Zapraszam do tworzenia :-) Ps. Ciężko znaleźć coś na temat teleskopów Messiera, znalazłem informację że prawdopodobnie używał achromatu 3,5 cala f15 czyli 89/1335. Oczywiście nie on odkrył i dodał wszystkie obiekty do katalogu, dlatego przydał by się jakiś artykuł o teleskopach z końca XVIII i początku XIX wieku.

Dzisiaj w mojej skrzynce znalazł się nowy numer Astronomi. To dopiero trzeci numer w mojej kolekcji. Jeden z artykułów pobudził moją wyobraźnie. Zatytułowany jest Trappist- 1. Opisany jest w nim układ planetarny składający się z siedmiu kulek. Najdalsza z nich okrąża czerwonego karła w 19 dni, najbliższej zajmuje to 36 godzin. Wyobraźcie sobie te tranzyty, zaćmienia, przejścia. Nawet pewien kociak z forum kupił by sobie maka :-) .... Jesteśmy na Trappist 1C, orbita Trappist 1F jest delikatnie inaczej nachylona więc nie rzucamy na nią cienia. U nas jest środek nocy, a może obrót wokół własnej osi jest równy z obrotem wokół gwiazdy ( 2,41 dnia ) i u nas zawsze jest noc ..... ???? EDIT : Pomyślałem że wypadało by dopisać : "Wizja artystyczna"

Dzięki. Staram się. Chociaż nie jest łatwo pokazać na grafice widzianego obrazu. Nie chcę żeby ktoś mi zarzucił że przesadzam. Po za tym jest to doskonałe uzupełnienie moich obserwacji. Tego mi wcześniej brakowało. Powstaje już niezły zbiór grafik ,które w przyszłości złożą się na jakiś przewodnik.

Chociaż od opozycji Marsa minęło sporo czasu wspomnienie tamtej obserwacji pozostało. Następna opozycja dopiero w 2022 r. dlatego postanowiłem zrobić małą grafikę. Czap polarnych nie widziałem, nawet nie analizowałem za bardzo co widzę. Jasna pomarańczowa kulka z dwoma pociemnieniami na powierzchni. Bresser 120/600 nie został stworzony do takich obserwacji ale pokazał coś czego do tej pory nie widziałem. Po zakupie tego teleskopu bardziej zacząłem interesować się tym : "co i kiedy mogę zobaczyć" , niż tym : "co mogę zrobić żeby to co widziałem wielokrotnie zobaczyć jeszcze lepiej". EDIT : Informacja dl tych którzy, zaczynają swoją przygodę z obserwacjami nocnego nieba. Żeby cieszyć się podobnym widokiem Mars musi znajdować się blisko Ziemi. Przez ogromną część czasu mały teleskop pokaże tylko jasną, małą pomarańczową kolkę.

Niezwykle trudno po tak ogólnym wstępie coś sensownego poradzić. To forum to ogromne źródło wiedzy. Warto w nim poszperać. Zagłębić się w starsze tematy. Często jak szukam jakiejś astrowiedzy wpisuje w wyszukiwarkę np. lornetka z dopiskiem forum Astronomiczne . I czytam. Naprawdę warto poświęcić na to trochę czasu.

21.02.2021 Dwa dni po pierwszej kwadrze ( Księżyc 60 % ) postanowiłem sprawdzić czy takie obserwacje mają sens. Może inaczej, oczywiście że każde obserwacje mają sens ale jak bardzo Księżyc będzie mi przeszkadzał w łapaniu obiektów Messiera. Po drugie pogoda była wyborna, więc musiałem wyskoczyć za miasto pod gwiazdy. Nasz łysy sąsiad górował właśnie nad Orionem, przygaszając ciemniejsze gwiazdy uwypuklił kontury gwiazdozbiorów. Obserwacje prowadziłem z mobilnego obserwatorium ( Renault Trafic ) - wsiadam na pakę i otwieram tylne drzwi. W środku jest ciemno i przytulnie. Może na początek dodam grafikę porównania M 65 i M 66 z 14.02 i z wczoraj. Z racji tego że te dwie galaktyki obserwowałem tydzień wcześniej nie miałem problemów z ich odnalezieniem. Prawa grafika pokazuje że widoczne są tylko jądra. W teleskopie wyglądają jak rozmyte gwiazdy. Gdybym łapał je pierwszy raz przy Księżycu prawdopodobnie bym ich nie znalazł. M 101 była tego dnia nieosiągalna. Wiadomo im mniejsza faza Księżyca i im niżej on będzie tym więcej zobaczymy. Ale to nie tak że kiedy świeci Księżyc nie zobaczymy nic. M 3 Bardzo jasna gromada kulista. Jasność 6,4 mag sprawiła że nie przeszkadzał jej Księżyc. Bardzo łatwa w odnalezieniu. Obserwowałem ją pierwszy raz, ale jej złapanie w cztero-calowy obiektyw zajęło mi minutę. Jest w połowie drogi między jasnym Arkturem a Psami Gończymi. Przy okazji M 3 poczytałem jak powstają gromady Kuliste. M 64 Po pierwsze - na pewno spojrzę na "Czarne Oko" jeszcze raz w bardziej odpowiednich warunkach. Na grafice chciałem pokazać delikatne pojaśnienie odcinające się od reszty. Ta przerwa to olbrzymie ilości materii wirujące 17 mln ly od nas i przysłaniające jądro galaktyki. Więcej obiektów nie próbowałem łapać. Męczyłem się pół godziny z M 95 i M 96. Tą drugą nawet widziałem. Ale będzie jeszcze czas żeby zaobserwować ją jeszcze raz. I jeszcze jedna rzecz , która powinna być na samym początku tematu. Bresser Messier AR 102/600 ma teoretyczny zasięg gwiazdowy okoł 12 mag. Najciemniejsze obiekty Katalogu Messiera to Małe Hantle ( M 76 ) 11 mag oraz Mgławica Sowa ( M 97 ) 11 mag , te obiekty już złapałem w małe achro więc reszta ty tylko kwestia czasu ?

Niestety sam tego nie oceniasz nawet czytając wszystko co jest w internecie. Dopiero obcowanie ze sprzętem da Ci jakiekolwiek pogląd na całą astro zabawę. Zadając pytanie na forum musisz polegać na opiniach kolegów i ich preferencjach. Ktoś kto zaczynał od BK 90/900 i miał z nim dobre doświadczenia oraz pierwsze obrazy Jowisza czy Saturna napiszę że to dobry wybór. Kto inny napiszę że absolutnie bo montaż słaby i rura za długa. Kupując synte 8 na dobsonie tydzień czytałem jak jest z tą mobilnością. Mam w końcu busa jestem kurierem, dźwigam na co dzień. Zdania były podzielone raczej w stronę że "Frania" jest mobilna. Po pół roku okazało się że nie dla mnie. Wydaje mi się że pierwszy teleskop to tylko etap przejściowy. Jeżeli będziesz chciał obserwować to będziesz to robił. Wspomnianego Dobsona 8 cali kupiłem od kogoś kto miał dom na wsi. Stał biedny dwa lata użyty raz. I wydaje mi się że nawet jakby miał 16 cali to i tak by nie używał . Powodzenia

Witam ponownie. Jest tak wiele rzeczy - to prawda ale krok po kroku do wszystkiego dojdziesz. Jesteś zdecydowanie bardziej doświadczony życiowo ode mnie ( ja mam 35 lat ) i na pewno bardziej rozważny w podejmowaniu decyzji. Na razie nic nie dokupój. Niech pierwsze obserwacje będą "rozruchowe". Możesz pisać do mnie na astropolis tam mam login as1 albo tutaj wysyłać mi wiadomości na priw. Zarówno na astropolis jak i tu jest wielu bardziej doświadczonych ode mnie dlatego warto otwierać nowe tematy i szukać odpowiedzi. Nie rozpoczynamy dyskusji na temat zakupów w tym wątku bo zamiast grafik Katalogu Messiera będziemy tu mieć niekończącą się dyskusje na inne tematy. Może na początek poczytaj o Panu Messier ? i jego katalogu.

14.02.2021 cz.2 Tej nocy galaktyki wpadały w moje oko jedna za drugą. Patrzyłem na obrzeża Drogi Mlecznej a właściwie to dużo dalej. Robiło się coraz zimniej. Czuły to moje stopy i zaczęła odczuwać latarka. Optyka za to dawała radę. Myślę że obserwacje mogły by trwać dłużej. Okulary, które posiadam mają ER większy niż 17 mm co w tych warunkach sprawiało że nie było na nich mikro zamglenia. Lornetka zaparowała po pierwszym przyłożeniu do oczu. M 106 Na moim szkicu roboczym wykonanym w terenie dopisałem pod tą galaktyką spiralną "spora". I tak też prezentuję się w okularze. Odległa o 23 mln ly. M 97,108 W obserwacjach galaktyk małym teleskopem możemy dopatrywać się jej kształtu, ułożenia, jasności jądra. To nie jest kolejna taka sama mgiełka. Każda ma swój unikatowy odcisk nawet w cztero calowym teleskopie. M 108 ( po prawej ) to galaktyka spiralna . M 97 to mgławica planetarna ( popularna Sowa ). Powstała około 6000 lat temu i zerka na nas z odległości 2600 ly. W małym achro Sowa pokazuje tylko delikatny puszek, gwiazda centralna o jasności 16 mag, jest zdecydowanie po za zasięgiem. M 63 Tej nocy poruszałem się w obrębie Lwa, Wielkiej Niedźwiedzicy oraz Psów Gończych. I to właśnie do ostatniego gwiazdozbioru należy Galaktyka Słonecznik. M 94 Kolejny skarb Psów Gończych. Jej jasne jądro od razu rzuca się w oczy. Świeci do nas z odległości 16 mln ly i należy do galaktyk Seyferta. M 53 Ostatnie pół godziny błądziłem po Pannie i Warkoczu Bereniki. Wyłączająca się latarka nie pomagała. Mój schemat jest prosty. 1. Przygotowanie do obserwacji ( analiza na mapach obszaru ,który mnie interesuje ) 2. Wybranie odpowiedniej miejscówki, pogody, ( brak Księżyca ). 3. Obserwacja po odpowiedniej adaptacji wzroku ( min 45 minut ), sporządzanie prostych szkiców z charakterystycznymi elementami. 4. Analiza szkiców w domu z mapami, zdjęciami, Stellarium. ( upewnienie się czy widziałem dany obiekt ) 5. Sporządzenie grafiki. Niestety latarka wysiadła. I mimo tego że widziałem jeszcze sporo galaktyk nie byłem wstanie porównać ich położenia z Atlasem ani sporządzić żadnego szkicu. Więc ten obszar będzie przy następnej pogodnej nocy. A na koniec ,jak na razie druga gromada kulista z Katalogu Messiera. M 53 prezentuje się bardziej okazale od poprzedniczki. Można dopatrywać się w niej ziarnistości na krawędziach. Ale raczej nie uda nam się zliczyć wszystkich 250 000 gwiazd, które w sobie mieści ?