Maciek_Cz

Okular jest do kontroli aberracji sferycznej, a w refraktorach i Makach i SCT również sferochromatyzmu. umieszczając go w ognisku mamy coś na wzór metody noża Foucaulta i można sprawdzić czy optyka nie ma większych wad, czy jest dobrze skorygowana. Jak są na lustrach odwrócone brzegi czy górki i dołki to też można zobaczyć. Ale to nie w teście z gwiazdą tylko w tzw teście DPAC.

A tu masz przykład już policzyłem dla Twojego teleskopu jak mogłoby to wyglądać ronchigramy z tą zalinkowaną siatką do wydruku dla aberracji sferycznej ~1/5 lambda (światło zielone, tu nie ma znaczenia bo to 100% apochromat). To bardzo ciężko zobaczyć by było na własne oczy, tak mi się wydaje. Z tym okularem co linkowałeś będzie dokładniej bo on ma tam ze 300 linii na cal chyba? Ale wchodzą wtedy zjawiska dyfrakcyjne i troszkę zacierają obraz. Popróbować na pewno warto. Ale chyba po zdjęciach widać, że jest teleskop jak żyleta. Przynajmniej dla mnie tak wygląda bo zdjęcia są na prawdę super (nie znam się na astrofoto).

Nie kupuj, szkoda kasy. Masz tu link to sobie wydrukujesz na drukarce laserowej na folii transparentnej do drukarek laserowych. Tylko musi być dobra drukarka, żeby ładnie wyszło. https://stellafane.org/tm/atm/test/images/atm_ronchi_screen.pdf Aberrację sferyczną można też wyłapać robiąc test gwiazdowy. Ale to trzeba mieć doświadczenie. Jest fajna książka o tym wszystkim https://www.astroshop.pl/ksiazki-popularnonaukowe/willmann-bell-ksiazka-star-testing-astronomical-telescopes/p,17155

@jolo świetny wątek i wspaniałe zdjęcia! I mam pytanie, czy Ty kontrolowałeś aberrację sferyczną tym okularem Ronchi? Taki test jest bardzo mało czuły (single pass). Czy obrazy Ronchi sugerowały, że musisz zmienić odległość między zwierciadłami, w sensie czy pasma na obrazie Ronchi były zakrzywione?

Ja zawsze o tym samym - w Plato na Twoim zdjęciu ładnie widać po środku kraterek A i zróżnicowane albedo dna krateru. Jak oglądam zdjęcia na forach to bardzo rzadko widać te struktury na zdjęciach nawet z dużego kalibru jak SCT itp. Może to kwestia obróbki? A może wrażliwość większych apertur na seeing?

@JSC Warto by było spróbować odnaleźć za pomocą tego narzędzia kolejną okazję do obserwacji takiego zjawiska. Z wielką chęcią zobaczyłbym to jeszcze raz. Muszę przysiąść "fałdów" i spróbować się zmierzyć z tym programem.

Witam ponownie. Mam wyjaśnienie tego zjawiska. Opublikowałem na CN swoją relację i John Moore wykonał symulację oświetlenia na chwilę moich obserwacji. To są prześwity we wschodnim brzegu krateru Plato. Genialnie to wgląda. Oczywiście światło padało na kraterki wewnątrz dzięki czemu widziałem je jako bardzo jasną kropę a nawet przecinek/dwie kropki. Nie pisałem tego tutaj ale @JSC może potwierdzić z naszej korespondencji, że momentami można było dopatrzeć się rozdwojenia tej kropki. Tu fragment mojej wiadomości do niego "Janusz, dzisiaj obserwowałem czarne dno Plato. No i od pierwszego przyłożenia oka było widać w okolicach kraterków C i D (chyba) wyraźne pojaśnienie. Ogólnie było podłużne, ale momentami wyglądało jak dwie kropy. To wyglądało jakby zachodnia ściana odbijała w to miejsce zajączka. Coś wspaniałego. A w południowej części Plato też majaczyło pasmo pojaśnienia" Wspaniale? https://www.cloudynights.com/topic/826983-secondary-light-inside-black-plato/?p=11946658 P.S. Zobaczcie co się dzieje z polskim środowiskiem astronomów amatorów. Przez czasami głupie komentarze i niedowierzania (na pewnych forach) sam się ocenzurowałem w mojej relacji, żeby nie wyglądała zbytnio nierealistycznie. Wszystko się zaczęło od burzy w wątku sprzed lat na forum Astromaniaka o Vixenie 50/800...

Przemku, dzięki Twojemu zdjęciu mogłem zwizualizować mniej więcej jak to wyglądało?

@Przemek_K to jest trudne do uchwycenia na fotografii. Łapiesz cały Księżyc, który jest bardzo jasny. Ciemne rejony są niewystarczająco naświetlane w czasie wykonywania ekspozycji.

Natura jest jeszcze pełna tajemnic i pięknych zjawisk do odkrycia. Nawet nie wiecie jaki jestem podekscytowany. Niby nic specjalnego, zwykłe pojaśnienie. Szukam gdzie to można zgłosić i czy takie zjawisko kwalifikuje się do miana transient lunar phenomenon? Jeszcze mam taką uwagę odnośnie prawdziwości zjawiska. Sprawdzałem to co widzę na kilka sposobów. Po pierwsze widoczność zjawiska była zależna od seeingu. Ale w gorszych chwilach efekt nie znikał do końca tylko stawał się bardziej ulotny. Duży kontrast pozwalał na ciągłą obserwację tych świateł. Po drugie żeby wykluczyć odblaski w układzie okular - kątówka - obiektyw, zmieniałem okulary, przesuwałem wielokrotnie Plato w polu widzenia, światła były cały czas w tych samych miejscach dna Plato. Nawet przestawiałem teleskop w różne miejsca. Po trzecie jak żona przyszła mnie już zgarnąć z balkonu poprosiłem ją, żeby spojrzała przez okular. Dałem duże powiększenie by Plato zajmował większą część pola widzenia. Popatrzyła w okular i opowiedziała mi dokładnie to co ja widziałem. Moja żona zupełnie nie interesuje się astronomią.

Śpieszę do Was z moim raportem obserwacyjnym z dnia 07.06.2022. Widząc piękny Księżyc jeszcze nie tak nisko nad horyzontem o godzinie 22 postanowiłem wystawić teleskop i przetestować nowe zabawki. Postanowiłem zerknąć na ładnie oświetlone zbocza krateru Plato. Jego całe dno było w 100% spowite cieniem. Ale, no właśnie jest pewne ale. Od razu zauważyłem, na czarnym dnie krateru widać pojaśnienia i światło. Pojaśnienia znajdowały się w północno-zachodniej części dna oraz słabsze w południowo-zachodniej. Wydaje mi się, że gdzieś niedaleko kraterków C i D ale mogę się mylić. Były to dwie smugi światła odchodzące od zachodniej wewnętrznej ściany w kierunku wewnętrznym. Smuga północna dodatkowo miała pojaśnienie w formie jakby jaśniejszej kropki. Czy to były prześwity w grani wschodniej krateru, czy odbicia światła słonecznego od zachodniej ściany wewnętrznej? A może jeszcze coś innego? Załączam zdjęcie z wczoraj kolegi @Przemek_K, na którym naniosłem widziane światło. Po rozmowach z kolegą @JSC odnalazłem taki wpis na wikipedii pod hasłem - Transient lunar phenomenon J.Adams (English Mechanic N°2374) noted on two occasions near sunrise, when the interior of the walled plain Plato was filled with shadow, that two beams of light traversed two-thirds of the floor from the western wall resembling searchlights; they were parallel and well-defined, and had the appearance of passing through a slight vapour resting on the surface. Czy ktoś z Was widział kiedykolwiek takie zjawisko? Zapraszam do dyskusji. Ciekawe linki: https://www2.lpod.org/wiki/October_29,_2018 https://en.wikipedia.org/wiki/Transient_lunar_phenomenon

Sugerowałem Ci Kolego, żebyś kiedyś nie sprzedawał Silvera 10x50 tylko żebyś kupił do niego statyw, co moim zdaniem podbiło by zasięg z 1,5mag albo i więcej. Sprzedałeś i kupiłeś Bressera, później sprzedałeś Bressera i kupiłeś Silvera 7x50. Teraz sprzedałeś znowu Silvera i kupiłeś tę Deltę. Wszystko podobno w celu zwiększenia zasięgu. Kręte są ścieżki astronomów amatorów. Ważne, że jesteś zadowolony. Zazdroszczę Ci wytrwałości i systematyczności w Twojej pracy nad gwiazdami zmiennymi. Robisz fajną robotę!

Bo Twój nick może generałowi sugerować, że jesteś kobietą.

Gratuluję zakupu. Szybko udało Ci się go kupić. Kupiłeś używany czy nowy? Czekam na obszerne fotorelacje z przebudowy i fotki Księżyca i Słońca.

Robercie @Robert Robert, powiedz proszę jakie obserwacje Ciebie najbardziej interesują? Chociaż w zasadzie każdym rodzajem okularu da się wszystko obserwować, ale niektóre lepiej nadają się do podziwiania np. DS-ów w szerokim polu, a inne do wyławiania szczegółów z dna krateru księżycowego.

Jak zwykle pokazujesz nam piękne szkice! Obydwie galaktyki są nadzwyczaj jasne i widać je ode mnie z Lublina przez 4 cale apertury.

Szkoda, a już sobie smaku narobiłem?

Piękne niebo. A komu tam się uszy tak świecą?

@Mareg zazdraszczam planet i starzejącego się Księżyca. Muszę wpaść w ciąg obserwacyjny. Może dzisiaj coś popróbuję bo mam okularek do przetestowania. Czyli Saturn z roku na rok będzie pokazywał coraz więcej bieguna i pierścieni? To super wiadomość.

Przeczytałem linkowany artykuł. Wypisz wymaluj opisane są w nim moje obserwacje. Czy to są obserwacje kraterków w Plato, czy poszukiwanie składników gromady kulistej, czy wypatrywanie struktury maleńkiej bardzo jasnej mgławicy planetarnej jak również wyzerkiwanie szczegółów jowiszowych oraz wyszukiwanie słabszych składników układów podwójnych. A wszystko to w dwóch calach no w czterech też?. Schemat zawsze jest ten sam, siadam wygodnie przy teleskopie, celuję wybrany obiekt i wlepiam gałę. Ruszam okiem, cierpliwie wypatruję szczegółów czy wyczekuję błysków. Jak na coś trafię, to powtarzam wyłuskiwanie kilka razy. Jak pierwszy raz zobaczyłem kraterek A w Plato w 50mm to wręcz wstawałem od teleskopu na odpoczynek i wracałem po kilku minutach bo wydawało mi się, że to niemożliwe, że go widzę. Nawiasem mówiąc to w Plato widuję ponad pięć rozbłyskujących kraterków. Już dokładnie nie wiem jaki jest limit. Na potwierdzenie, że to nie są moje złudzenia, wziąłem ostatnio dodatkowo drugi teleskop. Światłosilnego Bressera 90/500 o bardzo dużej aberracji sferycznej, wręcz kipiącej z obrazu. Najpierw popatrzyłem przez 50mm f/20, było kilka kraterków, zdjąłem przysłonę na 102 f/9.8 kraterki rozświetlały się częściej, następnie zmieniłem teleskop na 90 mm f/5.6, ledwie jeden biedny kraterek A. Wpatrywałem się bardzo długo, czasami pojawiał się B. Wróciłem do 50mm f/20, a tam co moment rozbłyski w ciągle w tych samych miejscach. No to przecież gdyby mi się zdawało to bym we wszystkich teleskopach to widział. Albo jak obserwowałem pierwszy raz Jowisza przez 50mm i porównywałem z pełną aperturą, to przeżyłem szok. Większość szczegółów widocznych w 4 calach jest do wypatrzenia w 2 calach. To jest wspaniałe uczucie. Patrzysz i nagle stwierdzasz "o cholera, a wszędzie piszą, że bez 6 czy 8 cali to nigdy tego nie zobaczysz, a ja to widzę w 4 i czasami nawet w 2 calach".

@Mareg jeszcze co do Twojego edka 80/600. To są naprawdę bardzo dobre teleskopy. Niby w Polsce zdążają się słabe egzemplarze, ale mam kontakt z kilkoma osobami z CN, które badały w ostatnich latach wiele edków SW i Oriona za pomocą DPAC i nigdy nie trafiły na zły egzemplarz. One mają bardzo dobrze skorygowaną aberrację sferyczną. A to jest najważniejsze w takich obserwacjach.

@Mareg celuj w M13, łatwiej i ładniej na niej to zobaczysz.

Ja z achromatem 102/1000 na planetach w idealnych warunkach dochodziłem do 0,5mm, a standardowo to tak 0,9 do 0,6mm. Z 50mm f/20 to spokojnie schodziłem do 0,45 a w porywie szaleństwa do 0,3mm. To wszystko na Jowiszu. Saturna tak nie traktowałem powiększeniami.

@Przemek_K szybko odpowiem, planet w takich źrenicach w zasadzie się nie obserwuje. Co innego niektóre DS-y i układy podwójne gwiazd. A refraktor 10cm (zależy jaki) pokaże na planetach całkiem sporo. Poszukaj szkiców. Masz tutaj mój szkic Jowisza https://astropolis.pl/topic/77958-saturn-z-jupiterem-przyszli-2021/?do=findComment&comment=916661

@Erik68 zapewne 99,999% czytających nie uwierzyła, ale warto pisać o takich rzeczach, o wszystkim czego się próbowało i jakie były efekty. Bo może to kiedyś kogoś zaciekawi i sam będzie chciał popróbować. A ja nie mam dostępu do dużych teleskopów to obserwuję tym co mam i łapie takie ciekawostki.