Znajdź zawartość

11.04.2021 (godz. 22:30), Folwark Sulejewo Tego dnia na obserwacje wybrałem się w ostatniej chwili dzięki wieczornej wizycie na forum. Po informacji, że kilka osób wybiera się w teren zacząłem pakowanie. Tym razem postanowiłem zabrać jedynie lornetkę 10x50, aby delektować się szerokimi kadrami. Na miejscu zjawiłem się ostatni, niebo z każdą minutą robiło się coraz bardziej przejrzyste, tylko na północy coś cały czas się tliło. Rejony południowe i wschodnie były bardzo przyzwoite. Nie czekając ani chwili zacząłem celować obiekt po obiekcie. Na wstępie M3, jasna gromada w gwiazdozbiorze Psy Gończe. Wyraźna kulka o sporej jasności, idealna dla każdej osoby rozpoczynającej przygodę z lornetką. Potem Warkocz Bereniki z obiektami Mel 111, M64 i M53. Przy ostatnim zatrzymałem się na nieco dłużej. Próbowałem dostrzec zlokalizowaną w tym samym polu widzenia NGC 5053. Po kilku minutach wpatrywania się mógłbym stwierdzić, że widzę majaczące pojaśnienie zerkaniem. Poprosiłem Polarisa, żeby spojrzał i potwierdził widoczność obiektu. Niestety najprawdopodobniej była to jedynie gwiazda 9,7 mag granicząca z gromadą. Rys. 1. M53 widoczna w polu widzenia 6,5° - lornetka 10x50 - wizualizacja. Źródło: Opracowanie własne na podstawie aplikacji Stellarium. Następnie skierowałem lornetkę nieco wyżej w górne obszary konstelacji Psów Gończych. Celem były dwie galaktyki w tym rejonie. Najpierw M63, czyli Galaktyka Słonecznik - bez trudu widoczna, delikatna owalna mgiełka. Można było dostrzec jej nieco podłużny kształt. Rys. 2. M63 widoczna w polu widzenia 6,5° - lornetka 10x50 - wizualizacja. Źródło: Opracowanie własne na podstawie aplikacji Stellarium. Następnie galaktyka M94, jeszcze bardziej widoczna, o wiele jaśniejsza, lecz mniejsza i bardziej zwarta. Przypominała bardziej gromadę kulistą niż galaktykę. Obydwa obiekty gwiazdozbioru Psów Gończych w lornetce 10x50 były niewielkie, ale łatwo dostrzegalne. Charakteru dodało szerokie pole widzenia, dzięki któremu można było zachwycić się galaktykami z innej ciekawej perspektywy. Rys. 3. M94 widoczna w polu widzenia 6,5° - lornetka 10x50 - wizualizacja. Źródło: Opracowanie własne na podstawie aplikacji Stellarium. Zachęcony widokiem powędrowałem do M51, M101 i M106. Dwie pierwsze galaktyki dość wyraźne, ostatnia nieco słabsza, ale bez problemu do zaliczenia. Na zakończenie sesji odwiedziłem jeszcze kilka klasyków oraz wznoszącego się Herkulesa z gromadą M13. Tej nocy obserwacje były bardzo udane, temperatura przyjemna i miło było popatrzeć w szerokim polu na rozległe połacie gwiazd wśród wiosennych konstelacji. Klasyczny lornetkowy parametr 10x50 znów pokazał na co go stać pod przyzwoitym niebem. Czekam na więcej. Do następnego razu! Pozdrawiam, Paweł : - )

Witam Wszystkich, Nauka astrofotografii nie przychodzi lekko, wciąż wielu rzeczy nie wiem no ale tylko przez praktykę można się nauczyć - więc trzeba próbować jak najwięcej ? W kwietniu pogoda dopisywała, więc udało się zebrać trochę materiału. Poniżej chciałbym forumowiczom zaprezentować efekty zmagań z dwoma M-kami. M63 oraz M64, ale głównie to chyba są zmagania ze starym aparatem Canon 450D z którego próbuje wycisnąć jak najwięcej, z różnym efektem. Poniżej to co udało się otrzymać z M63 używając Newtona 203/1000 na SW EQ6: miałem nadzieję na bardziej widoczną otoczkę taj galaktyki, która skrywa takie ciemne "paski" a tu jest to ledwo widoczne. Kształt gwiazdek nie do końca się udał, nie są ładne okrągłe oraz przyznam, że na razie poległem na dekonwolucji? To samo przy większym cropie poniżej. Jedna część jest wyraźnie bardziej nasycona kolorami, ale w innych fotkach można spotkać podobny efekt. co mnie cieszy, to że widać jakiś tam detal, z czym miałem kłopoty przy wcześniejszych fotkach. Drugim obiektem zmagań była M64 - czyli Czarne Oko. Ten obiekt był dla mnie dużo trudniejszy do obróbki. Choć jego jasność to aż 8,5 mag posiada on spore ilości ciemnych pyłów, których po prostu nie udało mi się zarejestrować. Także dziwnie wyszedł mi kolor, ale pewnie efekt używania filtrów CLS do części klatek: Detal wyszedł chyba średnio, troszkę struktur widać tylko w samym środku. Ekspozycja to 91 x 180 sek z CLS 2''+ 177 x 60 sek bez CLS. Wszystkie fotki na ISO 800. pozdrawiam!

Zanim przyszło mi zasiąść do tego tekstu przez długi czas myślałam, że napiszę o jakiejś gromadzie otwartej spośród bogactwa zimowej Drogi Mlecznej, ale po spędzeniu wielu dni na malowaniu obrazów o tematyce astronomicznej ostatecznie zainspirowałam się? jednym z nich. Moja propozycja nie jest może obiektem szczególnie wyszukanym, niepopularnym czy ekstremalnie trudnym, ale jest za to celem efektownym i przyjemnym, a w dodatku nosząc miano Galaktyki Słonecznik idealnie pasuje na rozpoczęcie miesiąca, który tak bardzo kojarzy się z nadchodzącą wiosną, a ta - z kwiatami. Messier 63 (także NGC 5055) została odkryta 14 czerwca 1779 roku przez Pierre?a Méchaina i jeszcze tego samego dnia znalazła się w katalogu Charlesa Messiera, zaś w połowie XIX w. za sprawą Lorda Rosse ?a stała się jedną z pierwszych galaktyk, u których zauważono spiralne struktury (wtedy nazywane mgławicami spiralnymi). Nie jest zaskakującym fakt, że nasz Słonecznik należy do galaktyk spiralnych bez poprzeczki, jednak chcąc zgłębić się bardziej w te wszystkie klasyfikacje, można się nieźle zdziwić, co i mnie spotkało. Okazuje się, że M 63 należy do tzw. flocculent spiral galaxies i przyznam, że nie bardzo wiem jak tę nazwę przetłumaczyć na język polski, ale oznacza ona tyle, że takie galaktyki nie mają dobrze zdefiniowanych ramion spiralnych, a raczej bardziej subtelną strukturę ? niejednolitą, nieciągłą, puszystą, po prostu kłaczkowatą (ang. fluffy). Myślę, że patrząc na wygląd naszego Obiektu Tygodnia łatwo zorientować się o co chodzi. Dokładny typ M 63 to SA(rs)bc, gdzie SA oznacza galaktykę spiralną bez poprzeczki, zaś bc sugeruje, że galaktyka ma stosunkowo mocno rozbudowane ramiona w porównaniu do niewielkiego jądra. A co z tajemniczym (rs)? Literka r nadawana jest galaktykom pierścieniowym (jak np. Obiekt Hoaga), s - galaktykom nie mającym pierścienia w swojej strukturze, natomiast galaktyki rs są typem pośrednim między tymi dwoma. Messier 63 znajduje się ok. 37 mln lat świetlnych od nas, zaś na niebie możemy zaobserwować ją w gwiazdozbiorze Psów Gończych, ok. 6° na południe od M 51 (nawiasem mówiąc obie należą do tej samej grupy galaktyk). Najłatwiej dotrzeć do niej zaczynając od Cor Caroli ? najjaśniejszej gwiazdy Psów Gończych. Przesuwamy się ok. 2.7° na wschód od niej, do trójki gwiazd 15, 16, 17 CVn, by następnie odbić lekko na północny wchód do 19, 20, 21 CVn, które wraz z SAO 44519 tworzą asteryzm przypominający odbitą lustrzanie siódemkę. Około 1.5 stopnia nad tą ?7? świeci Słonecznik ustawiony do nas pod kątem około 40°. Źródło - Stellarium Z jasnością obserwowalną 9.3 mag M 63 jest dostrzegalna już przez niewielkie lornetki ? w 10x50 przypomina niewielkie, podłużne rozmycie w pobliżu gwiazdki 9.3 mag. W teleskopach 4-6 cali wyraźnie zauważymy jasne jądro otoczone świetlistym halo, zaś instrumenty o aperturze 8-10 cali pokażą, że nie jest ono tak regularne jak można by się spodziewać, galaktyka wygląda bardziej ziarniście i trochę farfoclowato. Pamiętam, że oglądając ją w 10 calach miałam właśnie takie odczucie grudkowatości zanurzonej w delikatnym blasku, a całość jakby zataczała okrąg wokół jasnego jądra. Podobno już w takiej aperturze można dostrzec zarys ramion, mi jednak, prócz wspomnianych nieregularności, nie udało się dostrzec żadnych śladów po niej. - Może macie inne doświadczenia w tej kwestii? Dla większych teleskopów nasz Słonecznik, oprócz spiralnej struktury, przygotował coś jeszcze. Niecałe pół stopnia na zachód od M 63 znajduje się niewielka galaktyczka o jasności ok. 14,4 mag o nazwie UGC 8313 (również PGC 45992), przypuszczalnie satelita M 63. Pozwolę sobie tu zacytować Damiana P., który obserwował ją w 2016 roku 12-calowym teleskopem: Źródło - Stellarium I jeszcze na koniec dwa szkice, pierwszy wykonany przy obserwacjach 10-calowym teleskopem, drugi - 16.3-calowym. Źródło - po lewej: http://www.asod.info/?p=1039, po prawej: https://www.cloudynights.com/topic/572303-spiral-m63-?sunflower-galaxy/. Pogoda nie rozpieszcza (moje ostatnie obserwacje miały miejsce na początku grudnia i trwały godzinę), ale gdy tylko nadarzy się okazja spróbuję i sprawdzę jak M 63 wygląda w lornecie 25x100. Ty też spróbuj i daj znać jak poszło.

Jeszcze wygrzebałem jeden materiał z dysku sprzed 2 miesięcy, czyli nieźle wysezonowany Trzymałem go tak długo bo był dość słaby i nie chciało mi się za niego brać ale z drugiej strony szkoda było wywalić... Dlatego też poskładałem a efekty są poniżej. Efekt głowy nie urywa i sporo tam technicznych mankamentów ale z drugiej strony obiekt myślę można z czystym sumieniem "odhaczyć" W roli głównej znana galaktyka M63 z gwiazdozbioru Psów Gończych czyli "Słonecznik" To dość trudny obiekt - liczyłem, że będzie można go potraktować czasami rzędu 8-10s w luminancji a okazało się, że to sporo za mało. Przy takich czasach fajnie wychodziły okolice jądra ale zewnętrzne fragmenty galaktyki były ledwo zarysem wypranym z detalu. Dlatego robiłem ją na dwa razy i za drugim podejściem na czasach rzędu 20s. W przyszłym roku podejdę do niej jeszcze raz bogatszy o doświadczenia z tej sesji. Newton 250/1250 na NEQ-6 + ASI 178MM-C + Baader LRGB Kompozycja LRGB L - 300 x 10s (gain 82%) + 100 x 20s (gain 80%) , nieguidowane RGB - 80 x 20s (gain 82%) na kanał skala setupu - 0,41''/pix 70% oryginału - kolor + B/W

Galaktyka Słonecznik (Messier 63, M63, NGC 5055) ? galaktyka spiralna w gwiazdozbiorze Psów Gończych. Odkrył ją Pierre Méchain 14 czerwca 1779 roku, był to pierwszy odkryty przez niego tego typu obiekt. Tego samego dnia M63 znalazła się w katalogu Messiera. William Parsons wymienia M63 jako jedną z 14 ?spiralnych mgławic? odkrytych do 1850. Galaktyka Słonecznik należy do tej samej grupy co położona 6° na północ galaktyka M51. W ramionach spiralnych Galaktyki Słonecznik odkryto chmury molekularne o masach rzędu miliona mas Słońca i rozmiarach ok. 100 pc. Do tej pory w M63 zaobserwowano jedną supernową ? SN 1971I. Rozbłysła 25 maja 1971 r., należała do typu I, osiągnęła jasność 11,8m. SW 150-750 / Atik 428ex / HEQ5 / LRGB L 40x600 RGB 12x300 bin2 / sesja zdalna na RPI3 Kstars+Ekos / Obr. PS CS3

Jaka była ostatnio pogoda sami wiecie najlepiej Zupełnie "przypadkiem" miałem u siebie montaż HEQ5 z SCT 8'' i korektorem ogniskowej Celestron f/6.3. Dzięki Andrzej! Nie mogłem przegapić okazji pobawienia się sprzętem i zabawy w fotografowanie przy dźwiękach pracy silników krokowych Całość traktowałem raczej jak zabawę i przypomnienie sobie sposobu rozstawienia sprzętu - fajna sprawa zważywszy, że ostatnio miałem możliwość dotknąć go rok wcześniej 18 i 19 kwietnia wybrałem się z "wizytą" do teściów - LP jest tam nieporównywalnie mniejsze niż w Inowrocławiu a konieczność wstania rano do pracy ograniczyło czas i ilość ekspozycji i obiektów. Dla każdego obiektu robiłem 60 30 sek ekspozycji przy ISO 1600 na koniec sesji zrobiłem darki M63 M64 M86 M104 M105 M106

Witam Przy tym obiekcie prowadzenie działało troszkę lepiej niż zwykle. Więc i gwiazdki są troszkę mniej pojechane. Chciałem wyciągnąć w galaktyce niebiesko brązowe pasy z czerwonymi kropkami ale wyszło jak wyszło . Parametry na zdjęciu. Galaktyka Słonecznik (Messier 63, M63, NGC 5055) ? galaktyka spiralna w gwiazdozbiorze Psów Gończych. Odkrył ją Pierre Méchain 14 czerwca 1779 roku, był to pierwszy odkryty przez niego tego typu obiekt. Tego samego dnia M63 znalazła się w katalogu Messiera. William Parsons wymienia M63 jako jedną z 14 ?spiralnych mgławic? odkrytych do 1850. Galaktyka Słonecznik należy do tej samej grupy co położona 6° na północ galaktyka M51. W ramionach spiralnych Galaktyki Słonecznik odkryto chmury molekularne o masach rzędu miliona mas Słońca i rozmiarach ok. 100 pc. Do tej pory w M63 zaobserwowano jedną supernową ? SN 1971I. Rozbłysła 25 maja 1971 r., należała do typu I, osiągnęła jasność 11,8m. [WIKI]

Udało się w tym roku wcześniej niż zwykle otworzyć sezon na fotografowanie odległych galaktyk, z przykrością stwierdzam już po pierwszym zdjęciu, że zaświetlenie z roku na rok skutecznie ogranicza zasięg fotografowania z mojego obserwatorium. ?IDAS moim coraz większym przyjacielem jest? Jedną z jaśniejszych galaktyk spiralnych widocznych na północnym niebie w konstelacji Psy Gończe jest M63, Galaktyka Słonecznik, katalogowana również, jako NGC 5055. Jej długie i kręte spiralne ramiona świecące na niebiesko od jasnych, młodych gwiazd, przeplatane są włóknami ciemnych pyłów i ozdobione mgławicami emisyjnymi świecącymi na czerwono od gorącego zjonizowanego wodoru. Światło z M63 potrzebuje około 35 milionów lat by dotrzeć do nas i około 60.000 lat by przekroczyć jej granice przemierzając od centrum galaktyki. Informacje techniczne: http://www.astrobin.com/159067/

Według Cartes du Ciel 2013-11-25 pomiędzy 2 a 5 w nocy będzie można podziwiać ją w sąsiedztwie galaktyki M63. Pole widzenia zakreślone przez prostokąt to kadr około 190' x 126' w Canonie Eos350d i ogniskowej 400mm. Jak by pogoda dopisała byłby fajny kadr mam nadzieję, że program dobrze pokazuje drogę komety ewentualne poprawki i uwagi mile widziane. 2h 3h 4h 5h Poniżej okrąg o polu widzenia 4 stopni.