Znajdź zawartość

Połowa stycznia za nami, a w temacie cisza. Czas już najwyższy, by zaprezentować nowy Obiekt Tygodnia. Pamiętacie Qnia? Nie mam ochoty wynurzać się z czeluści Obłoku Molekularnego Oriona, więc na warsztat trafia znany i lubiany (tak przez astrofociarzy, jak i wizualowców) Płomień, skatalogowany jako NGC 2024. To mgławica emisyjna, odległa od nas o ok. 1400-1500 lat świetlnych, spora (30'x30') i stosunkowo jasna. Ciekawe rzeczy dzieją się w jej wnętrzu; za pyłową zasłoną, całkiem niedawno (w kosmicznej skali, rzecz jasna) narodziły się nowe słońca. Warto zerknąć na poniższe zdjęcie, wykonane w paśmie promieniowania rentgenowskiego (z użyciem teleskopu Chandra, fiolet/purpura) oraz w podczerwieni (z pomocą - między innymi - teleskopu Spitzera, kolory czerwony, zielony i niebieski). źródło: http://www.nasa.gov/mission_pages/chandra/multimedia/flame-nebula.html Co ciekawe, badania dowiodły, że gwiazdy umiejscowione w zewnętrznych rejonach mgławicy są starsze niż te w jej centrum. O możliwych przyczynach tego stanu rzeczy można poczytać tutaj. A jak to wygląda w paśmie widzialnym? O tym opowie nam Jacek Bobowik i jego astrofota roku 2015: Opis starhoppingu ponownie pominę ? drogowskazem jest jasna gwiazda ? Ori, czyli Alnitak, do której Płomyk jest niemalże doklejony (choć w rzeczywistości oba obiekty nie są fizycznie powiązane). Bliskość Alnitaka ? podobnie jak w przypadku IC 434 i Barnarda 33 ? to sąsiedztwo problematyczne z punktu widzenia obserwatora. Blask gwiazdy mocno przeszkadza, szczególnie podczas paczania przez lornetkę. Jest jednak na to rada ? lorneciarze powinni spróbować "schować" ? Ori za jakąś przeszkodą terenową ? drzewem czy słupem, względnie tak zwanym winklem. ;) Użytkownicy teleskopów mają łatwiej, bo wystarczy wywalić przeszkadzajkę poza krawędź pola widzenia okularu. Z jakim sprzętem można podchodzić do Płomienia, by się nie sparzyć? Niektórym może się to wydać zaskakujące, ale pod dobrym niebem w zupełności wystarczająca będzie lornetka 10-12x50. Z jej użyciem można wyzerkać całkiem spore, choć dość blade pojaśnienie, przylegające do gwiazdy od strony wschodniej, bez jakichkolwiek szczegółów. Detal w postaci ciemnego, grubego pasma, biegnącego na linii północ ? południe i dzielącego mgławicę na jaśniejszą część wschodnią oraz nieco bardziej ulotną zachodnią, można łapać w większych lornetach. Pamiętam doskonale, że owo pociemnienie było oczywiste w TS Marine 28x110. Tak coś nieśmiało kojarzę, że i Delta Extreme 15x70 pozwoliła na jego wyłuskanie, ale pewności nie mam. Starość, kurna, starość i pamięć już nie ta.... Liczę jedak, że koledzy lorneciarze pomogą i rozstrzygną tę istotną kwestię. :) Gdyby nie Alnitak, cały kompleks (znaczy NGC 2024, IC 434, B 33 oraz NGC 2023) pięknie prezentowałby się w krótkoogniskowym teleskopie, wyposażonym w szerokokątny okular. Ale niestety, trzeba obejść się smakiem... Jak to często bywa, najfajniej jest w dużym niutku, przy czym warto skorzystać ze średnich powiększeń (u mnie najlepiej sprawdza się Nagler 12 mm, z którym uzyskuję pow. 125x i źrenicę wyjściową 2,4mm). W tej konfiguracji sprzętowej, po wywaleniu Alnitaka, całkiem wyraźnie widać, że "główne" ciemne pasmo nie ma ostro zarysowanych krawędzi, a czają się tam drobne, subtelne farfocle. W południowej części mgławicy (można rzec, że u jej nasady), wypatrzymy drugie z wyraźnych pociemnień, odbiegające od pasma centralnego w kierunku wschodnim. Jest jeszcze trzecie, biegnące w kierunku Alnitaka, ale nader ulotne; zazwyczaj bardziej domyślam się jego istnienia, niż faktycznie widzę. ;) Na tle obszaru mgławicowego świeci kilka bezładnie rozrzuconych, słabych gwiazdek (o jasności poniżej 10mag). Odnośnie przydatności filtrów powiem tylko tyle, że można próbować skorzystać z UHC, szczególnie pod lekko rozjaśnionym niebem. Moim zdaniem poprawa widoczności obiektu nie jest jednak znacząca i osobiście preferuję obserwacje bez filtrowych wspomagaczy. Zimno ci? Palce u nóg skostniały, a w zgrabiałej dłoni ledwo możesz utrzymać okular? Spróbuj zatem ogrzać się przy Płomieniu i koniecznie daj znać, jak poszło!

Hej! Coś czuję (w zasadzie to wiem) że skromną mozaikę zdjęć z 2019 roku pokażę gdzieś w okolicach I kwartału 2020 Jakoś w tym roku materiał zalega na dysku, a po tym jak przejdzie processing - nie ma pełnego zadowolenia. Taki rok Do tego tria będę zawsze wracał z nowym setupem (i może nowymi umiejętnościami) - ciągnie mnie tam w niewytłumaczalny, magnetyczny sposób Spodziewałem się, że z zebranego materiału wycisnę dobry detal i gładkie zdjęcie, niestety nie uwzględniłem jednego. Od czasu kiedy się przeprowadziłem na północ Wwy, Orion przez większość okna foceniowego przelatuje mi nad centrum miasta... i to niestety kładzie dobre chęci. Starałem się balansować między wyciągnięciem materiału i pokazaniem tego co się dzieje poniżej B33, a utrzymaniem niskiego szumu. Jak wyszło, ocenicie sami Jeszcze tylko proszę o jedną bezksiężycową nockę na kolor Ha: 60 x 900 sek dark, bias, flat NEQ6 mod, TS APO 115/800 f/6.95, QHY9, oryginalna skala zdjęcia: 1,39"/px Wersja pociągnięta mniej: A tu troszkę bardziej, widać lepiej coś co nazwałem roboczo grzywką konia I na koniec sentymentalna podróż w rok 2015, moja ostatnia wizyta w tamtym rejonie z kamerą QHY8L z filtrem Ha, 60 x 1200 sek, SW 150/750mm

Cześć wszystkim, W okresie intensywnej nauki nie mogłem odpuścić sobie gromadzenia materiału. Mimo to dopiero teraz na spokojnie do niego podszedłem. Obiekt raczej każdemu dobrze znany, od zawsze chciałem uchwycić go do swojej galerii. Jest to jedno z pierwszych zdjęć robionych przeze mnie tą kamerą, zgromadzone na początku stycznia - przy pełni księżyca. Zdjęcie z cropem, ale bez resize, także można przyjrzeć się detalom (dla wnikliwych ) T=-30st, szum jest praktycznie nieobecny więc mimo, że chłodzenie w porywach osiągało 20% mocy to nie widziałem sensu schodzić niżej. 30x10min (5h) Ha, próbowałem robić RGB, ale mieszkam niedaleko centrum miasta, więc zmarnowałem 2h materiału. Mimo wszystko na tym polegały robione prze mnie wtedy testy nowego setup' i miejscówki. ASI1600mm-Cool, Esprit 100ED, Heq5 z ASI120mm Pozdrowienia Alan https://www.youtube.com/user/SuperQsaw

Jakiś czas temu rozpocząłem zbieranie materiału na IC 434, nieco karkołomnie łapiąc fotony kolorową kamerą i filtrem Ha. Pogoda wreszcie pozwoliła na dopalenie koloru - i oto rezultat. Obrazek składałem metodą jcbo, również zdjęcie tego obszaru autorstwa Jacka posłużyło mi jako wzór kolorystyki (jeszcze zanim wygrało rok 2015 :D) - Jacku dziękuję Ha: 60 x 1200 s Kolor: 34 x 600 s Klatki kalibracyjne: dark, bias, flat x 60 HEQ5 belt mod, Synta 150/750, QHY8L, szukaczoguider 8x50, QHY5v mod Konstruktywne uwagi mile widziane

Trochę wolnego i dobrej pogody zgrało się wreszcie w czasie i udało się coś ustrzelić. Ehh taka ironia, studiować astronomię i jednocześnie nie mieć na nią czasu... Dobrze znane wszystkim ciemny Koński Łeb oraz Mgławica Płomień, której podobno "zasilanie" zasłonięte jest przez ten ciemny pas pyłu, czyli gromada młodych gwiazd jonizująca wodór znajduje się tam w środku mgławicy. Niestety nie poradziłem sobie z poświatą od Alnitaka, który była ogromna początkowo, nie wiem dlaczego, może jakieś wysokie chmury. Sprzęt: Canon 5D mkII (niemodyfikowany), MT-800, EQ5. 192x60s. BW

Pierwsze podejście do drugiego podejścia ;) sfotografowania Mgławicy Płomień oraz Koński Łeb. Jako, że do końca miesiąca nie mam szans zebrania koloru, to pokazuję samo H-alpha. Nie jestem do końca zadowolony z poziomu szumów, ale możliwe że niekorzystnie na sam materiał wpłynęło to, że większości klatek przyświecał Księżyc. Konstruktywna krytyka zawsze mile widziana, materiał Ha to cały czas dla mnie nowość, chętnie się czegoś nauczę. HEQ5, Synta 150/750, QHY8L, szukaczoguider 8x50, QHY5v mod Ha: 60 x 1200 s Klatki kalibracyjne: dark, bias, flat x 60