Skocz do zawartości

Znajdź zawartość

Wyświetlanie wyników dla tagów 'ngc' .

  • Wyszukaj za pomocą tagów

    Wpisz tagi, oddzielając je przecinkami.
  • Wyszukaj przy użyciu nazwy użytkownika

Typ zawartości


Forum

  • Obserwujemy Wszechświat
    • Astronomia dla początkujących
    • Co obserwujemy?
    • Czym obserwujemy?
  • Utrwalamy Wszechświat
    • Astrofotografia
    • Astroszkice
  • Zaplecze sprzętowe
    • ATM
    • Sprzęt do foto
    • Testy i recenzje
    • Moje domowe obserwatorium
  • Astronomia teoretyczna i badanie kosmosu
    • Astronomia ogólna
    • Astriculus
    • Astronautyka
  • Astrospołeczność
    • Zloty astromiłośnicze
    • Konkursy FA
    • Sprawy techniczne F.A.
    • Astro-giełda
    • Serwisy i media partnerskie

Szukaj wyników w...

Znajdź wyniki, które zawierają...


Data utworzenia

  • Od tej daty

    Do tej daty


Ostatnia aktualizacja

  • Od tej daty

    Do tej daty


Filtruj po ilości...

Dołączył

  • Od tej daty

    Do tej daty


Grupa podstawowa


MSN


Website URL


ICQ


Yahoo


Jabber


Skype


Zamieszkały


Interests


Miejsce zamieszkania

  1. NGC 2174 (Monkey Head Nebula) obszar powstawania gwiazd leżący około 6400 lat świetlnych od nas, w bogatym w mgławice gwiazdozbiorze Oriona. Paleta HST. Szczegóły techniczne: http://www.astrobin.com/236358/
  2. Niejako zmotywowany do publikacji przedstawiam to co udało się wycisnąć z mojego Canonka. I jeszcze CROP Obiekt: NGC 2174 Teleskop: SW 150/750 Detektor: Canon 450D Mod. Czas: 68x480s ISO 800
  3. Witam Kawałek różyczki na pierwszy roczek mojej córuni :) W sumie samo DDP z maxima 14x600 Ha7nm. GSO N150f5 , Atik314L+ Pozdrawiam. Tomasz
  4. Wzięło mnie na obróbkę więc coś podłubałem:) Trochę mało klatek bo tylko 25 x 600s. Moim standardowym zestawem: neq6, 150/750 + canon 450d mod iso800. Przy okazji grzebiąc dziś na Astrobin, zobaczyłem że limit 10 zdjęć nie dotyczy ilości posiadanych aktualnie fotografii, ale ilości opublikowanych od początku... Czyli nie potrzebnie usunąłem stare zdjęcia...
  5. Mgławica NGC 2359 Hełm Thora jest położona w konstelacji Wielkiego Psa i dlatego dość trudna dla długoczasowej fotografii z terenu Polski. Jednocześnie jest to jedna z jaśniejszych mgławic w OIII- dużo jaśniejsza niż w Ha. Ma podobny charakter jak słynna Bubble Nebula - bańka rozpychana przez promieniowanie centralnej gwiazdy typu Wolf-Rayet. NGC 2359 jest jednak bardzo zdeformowana przez interakcję pół grawitacyjnych. Setup: Veloce RH200, Atik One 9M, ASA DDM 60. Nieguidowane. Ha: 6 godzin, OIII:2 godziny : LRGB 12x300 sekund każdy składnik.
  6. Pewne obiekty zaniedbujemy nie dlatego, że są mało znane, lecz wprost przeciwnie - są zbyt oczywiste, by je często obserwować. Wydaje mi się, że należy do nich gromada gwiazd w centrum mgławicy o nazwie Rozeta, znajdującej w północno-zachodnim rejonie gwiazdozbioru Jednorożca. Wspaniałe zdjęcia Rozety zdobią niezliczone albumy i kalendarze astronomiczne, jednak opisów sprawczyni całego zamieszania, okazałej gromady otwartej NGC 2244 jak na lekarstwo. Być może obserwatorzy z góry zakładają, że skoro mgławica nie jest łatwym obiektem wizualnym (ach, ta czerwień H?!), to i z gromadą podobnie. Nic bardziej błędnego. Gromada jest nieźle widoczna nawet z miasta. Pod wiejskim, ciemnym niebem można ją dostrzec gołym okiem jako plamkę świetlną, jednak nie jest to takie łatwe pomimo sporej jasności (4,8mag). Lepiej posłużyć się lornetką lub okularem o szerokim polu widzenia i długiej ogniskowej w teleskopie, przesuwając pole widzenia ok. 10° na wschód od czerwonej Betelgezy (? Ori). Okolice gromady NGC 2244; mapę wytworzył kol. Rokita w oparciu o katalog SAC 8.1. Najpierw dostrzeżemy ukośną ?drabinkę? o szerokości ok. 5? i wysokości 20?. Staranna obserwacja pozwoli zobaczyć dalszych kilkanaście słabszych gwiazd, także ułożonych głównie na linii północny zachód ? południowy wschód. NGC 2244 i mgławica Rozeta; mapę wytworzył kol. Rokita w oparciu o katalog SAC 8.1. Najjaśniejsza gwiazda ?drabinki? - 12 Mon (5,9 mag), leżąca w jej południowo wschodnim (lewym dolnym) rogu nie należy do gromady. Przy odpowiednim powiększeniu można to poznać po jej cieplejszej, żółtawej barwie. Gwiazdy właściwej gromady mają znacznie zimniejszy, niebieskawy kolor. Dwie spośród nich (HD 46223 i HD 46150) są rzadko spotykanego typu widmowego O3,5 V, mają ogromną temperaturę rzędu 50 000 kelwinów i emitują wielkie ilości promieniowania ultrafioletowego. Inne niewiele im ustępują, także należąc do typu O, czyli do gwiazd niebieskawych, bardzo gorących. Ich wiatry gwiazdowe i ciśnienie promieniowania oczyściły centrum gromady z macierzystego surowca. Jednak na obrzeżach gromady gaz z dodatkiem pyłu uformował szeroki pierścień, świecący wskutek wzbudzenia wysokoenergetycznym promieniowaniem ultrafioletowym. Pierścień ów to słynna mgławica Rozeta. Marcin był tak uprzejmy, ze nie tylko udostępnił jej zdjęcia, lecz także opisał gwiazdy na jednym z nich. NGC 2244 z mgławicą Rozeta w szerokim kadrze oraz w zbliżeniu Autor: Marcin Paciorek http://astromarcin.pl/images/wide/monocreos/Monocreos_201410_2500.jpg Różne części mgławicy noszą numery NGC 2237-2239 i NGC 2246, jednak często skrótowo całość oznaczana jest tylko jako NGC 2237. Mgławicę można zobaczyć pod ciemnym niebem, choć nie jest to widok imponujący. Lekką mgiełkę łatwo pomylić z zamgleniem optyki. Warto więc przedtem zadbać o czystość soczewek. Jednak na fotografiach Rozeta zajmuje obszar o średnicy ponad 1° i ukazuje bogatą strukturę w postaci pasm i zagęszczeń, w których nadal formują się młode gwiazdy. Łączna masa ?surowca? do budowy gwiazd to ponad 10 000 mas Słońca zaś liczba młodych gwiazd już powstałych sięga 2500. Jest to więc obiekt gigantyczny, o średnicy 100 lat świetlnych, przynajmniej trzykrotnie większej niż w przypadku M 42 ? Wielkiej Mgławicy w Orionie. Gromada wraz z mgławicą jest całkiem odległa ? 5200 lat świetlnych od Ziemi (czterokrotnie dalej niż M42) i tylko jej rozległości i intensywności promieniowania gwiazd zawdzięczamy możliwość tak dokładnych obserwacji. Liczy sobie mniej niż 5 milionów lat. To wiek niemowlęcy w rodzinie gromad. Powstawała przecież w tych samych czasach, co australopiteki ? bezpośredni poprzednicy rodzaju Homo. Jednak nie sądzę, by ci nasi odlegli krewni interesowali się wtedy narodzinami gwiazd. Jeśli o czymś myśleli, to zapewne o bezpieczeństwie, jedzeniu i miłości. My jednak możemy pomyśleć, że w subtelnym pojaśnieniu wokół gwiezdnej drabinki ciągle kryje się materiał na tysiące słońc i że one tam nadal się zapalają ze ściśniętych grawitacją gigantycznych mas wodoru powstałego u zarania Wszechświata. Obserwator z lornetką nie jest bez szans w starciu z mgławicą. Należy szukać zerkaniem rozległego pierścienia w pewnej odległości od środka gromady, nie w niej samej. Pomóc może ruch ?najeżdżający? i mijający NGC 2244. Niewielkie powiększenie ułatwia obserwacje ? obiekt jest rozległy i ma małą jasność powierzchniową. Mgławicę Rozeta widziałem po raz pierwszy przez lornetkę 8,5x44 ze szkłem niskodyspersyjnym w obiektywach. Kluczem do jej dostrzeżenia są warunki obserwacyjne: ciemna miejscówka a przede wszystkim warunki atmosferyczne ? przejrzystość powietrza pojawiająca się niekiedy przed przełamaniem pogody lub w mroźne noce. Tak opisuje swoje obserwacje Rozety guru astronomii lornetkowej Phil Harrington: Rozeta ma średnicę ponad jednego stopnia, a jej dostrzeżenie w większości lornetek jest prawdziwym wyzwaniem. Byłem w stanie słabo wychwycić północno-zachodni segment w lornetce 10x50, ale najlepszy widok miałem pewnej szczególnie czystej zimowej nocy kilka lat temu w mojej 16x70. Mgławica wyglądała jak upiorny połamany pierścień całkowicie otaczający gromadę. http://www.astronoce.pl/artykuly.php?id=90 Wszystko przed nami ? zarówno przełamania pogody jak i mrozy. Obserwuj więc gromadę NGC 2244 i wypatruj zwiewnej Rozety. Nadejdzie ta magiczna noc, gdy dostrzeżesz jej poświatę a potem, oczywiście ? dasz znać jak poszło.
  7. Myślę że obiekt na tyle znany, że nie trzeba się specjalnie rozpisywać: Mgławica Rozeta (NGC 2237) z gromadą otwartą NGC 2244 wewnątrz. Na zdjęciu obszar HII, jest tam też mgławica emisyjna, na którą zapoluję jak kiedyś przy okazji pogody nie będzie Księżyca na niebie. Zdjęcie jest wypadkową 3 sesji: nie do końca tak samo skadrowanych, różnych czasów (to też przez przypadek a nie celowo :)) oraz nadal nieco chaotycznego processingu Ha. 17h40m materiału: 32 x 1200 sek Ha 28 x 900 sek Ha Darki, Biasy, Flaty HEQ5, QHY8L + Synta 150/750, QHY5v + 8x50
  8. Piękny opis znajduje się w dziale "Obiekty tygodnia". W moim poście będzie więc mało poezji :) Całość z miasta. FSQ/STL1100 - HRGB 11h
  9. NGC 1579 Northern Trifid - Trójlistna Koniczyna Północy - niezwykle rzadko fotografowany obiekt a przecież tak piękny! Nazwany tak w wyniku podobieństwa do bardziej znanego kuzyna - mgławicy M 20. Mamy tu prawie wszystko - ciemne pasma, mgławice refleksyjne... co kto lubi. Mówiliśmy o tym obszarze na ostatnim RODOS. Poświęciłem kilka godzin nocki , a efekt poniżej. Veloce RH200, ATIK ONE 9M, ASA DMM 60. Skala 1.27 arcsec/piksel. LRGB: L 12x600, RGB 6x300 sekund na kanał. Brok, 9-10.12.2015 Prośba do Panamarasa - może uda ci się opisać te ciemne pasma? Na razie nie mam czasu poszukać :( robota czeka :( Opis podstawowy:
  10. Bardzo ciekawy obszar nieba w Kasjopei, położony wysoko na hemisferze. Zawiera obiekty z ogólnie znanych i mniej używanych katalogów. Kolejny obrazek do mojego katalogu obiektów Van den Bergha - zastąpi wcześniejszy pokazujący VdB 4 fragmentarycznie. Setup: OS Veloce RH 200, ATIK ONE 9M na ASA DM 60 ( nie guidowany) L: 18x600, RGB : 6x600 na kanał. Skala oryginału 1.27 arcsec/pix. Brok, Warszawa. Grudzień 2015. Opis:
  11. Chichoty:) miało być więcej klatek ale nie udało się dozbierać jak do tej pory... Neq6, SW 150/750, canon 450d mod, iso800, 21x6min. Obróbka DSS, PS CS5.
  12. To taka zbieranina materiału z kilku sesji. W sumie to 12 godzin Ha,OIII i RGB.
  13. Zimowe niebo wkracza do amfiteatru nocy. Główni bohaterowie coraz wcześniej zaczynają odgrywać swój stały dramat. Orion walczy z Bykiem, splecione Bliźnięta wspinają się na nieboskłon, Jednorożec czai się pomiędzy Wielkim a Małym Psem. Lada dzień zmieni się aura a my drżąc z emocji i chłodu rozstawimy wieczorem swój sprzęt kierując go na odsłonięte nagle bogactwo. Gdy już zaspokoimy pierwszy głód widokiem Plejad i Hiad, Miecza Oriona i skarbów syjamskich braci, proponuję przyjrzeć się obszarowi między rogami Byka. Bliskie (ok.150 lat świetlnych) i rozległe Hiady (Mel 25) stanowią trójkątne centrum gwiazdozbioru. Na ich tle świeci pomarańczowo-czerwonym blaskiem bycze oko ? Aldebaran, czerwony olbrzym (typ widmowy K5) znajdujący się znacznie bliżej - w odległości 65 lat świetlnych od nas. Z byczego łba wyrastają w kierunku z grubsza wschodnim potężne rogi, każdy zakończony jasną, białą gwiazdą. Róg górny, północny, zwieńcza najjaśniejsza po Aldebaranie gwiazda w Byku ? Elnath czyli ? Tau, 8? niżej widać ostrze rogu dolnego ? nieco słabszą Alhekę (? Tau). Mapa gwiazdozbioru Byka Źródło: Stellarium Byk to nie tylko Plejady i Hiady. Pomiędzy rogami znajdują się dwie ciekawe gromady otwarte. Dziś zajmiemy się tą bliższą centrum gwiazdozbioru. Około trzech stopni na północny wschód od Aldebarana (po lewo), a więc w tym samym polu widzenia większości lornetek, znajdziemy okazałą gromadę NGC 1647. Jest ona rozległa na 45?, jasna (6,4 mag) i łatwa do wypatrzenia przez niewielkie lornetki a w idealnych warunkach także gołym okiem. W lornetce bez trudu widać kilkadziesiąt spośród jej dwustu gwiazd. Tutaj znajdziemy zdjęcie NGC 1647 w szerokim kadrze. Zbliżonego widoku można spodziewać się w szerokokątnej lornetce o małym powiększeniu (autor: Alan Dyer). Gromada wyraźnie wyodrębnia się z gwiezdnego tła. W niewielkim sprzęcie robi wrażenie okrągłej. W nieco silniejszych powiększeniach dostrzec można nierównomierny układ jej gwiazd na obrzeżach, przez co kojarzy się niektórym obserwatorom z galaktyką spiralną. Zdjęcie gromady NGC 1647 Autor: Alson Wong; źródło: http://www.alsonwongastro.com/ngc1647.htm Zdjęcie dość wiernie oddaje barwy gwiazd. W większości są one niebieskawo białe, co wynika ze stosunkowo młodego wieku gromady ? około stu pięćdziesięciu milionów lat. Jest to tylko półtora raza więcej, niż mają także niebieskawe Plejady. Jednak odległość do gromady NGC 1647 jest ponad czterokrotnie większa (1800 lat świetlnych), przez co mimo swej liczebności nie rwie ona aż tak oczu. Jeśli jednak zaczniemy się jej wnikliwie przyglądać, dostrzeżemy jej gwiezdne dwójki i trójki, zauważymy kontrast z kremowo-pomarańczową parą na południowym skraju i zadziwimy się rosnącą liczbą ?szpileczek? wyskakujących z mglistego początkowo tła. Nie żałuj więc czasu na obserwacje tej uroczej gromady, może nie tak sławnej jak nieodległe sąsiadki, lecz łatwej do odnalezienia i całkiem okazałej. Gdy zaś ją zobaczysz, napisz koleżankom i kolegom jak poszło.
  14. Zapewne zdjęcie przewinęło się już przed waszymi oczami ale warto - chociażby dla porównania - aby zostało w zbiorach FA. Pierwsza fotka z października tego roku. Druga z Zatomia z 2013r. NGC 6946 i NGC 6939 Dane: Data: 11-10-2015 - Marzenin Obiekt: NGC 6946; NGC 6939 Detektor: Canon 450D Mod. Teleskop: SW 150/750 Czas: 50x420s ISO 800 Dane: Data: 07-09-2013 - Zatom Obiekty: NGC 6946 i NGC 6939 Detektor: Canon 450D Teleskop: SW 150/750 Czas: 6x600s ISO 800
  15. Materiał zbierany na 2 razy przy niezbyt dogodnych warunkach przy średnim niebie. Sesje traktowałem raczej jako testowe. Na temat obiektu nie ma co się rozpisywać Jedyne co to nasuwa mi się jedyny wniosek, takie obrazki to trzeba dłużej palić. Heq5, sw150/750, eos 1100D mod 28x5min 800iso
  16. Pierwotnie nie planowałem ale skuszony dobrymi warunkami i perspektywą braku dobrych prognoz postanowiłem przedłużyć sesję o "szybkiego Oriona". Kolor już do Księżyca który wychynął znad horyzontu. Dawno nie odwiedzałem tego rejonu. Materiał wymagający bo trochę mało; całość to ~2.5h LRGB. FSQ/STL11000
  17. W tle Łańcucha Markariana mamy sporo obiektów z katalogu NGC, IC, PGC a także znalazłem kilka kwazarów. Przydatne linki zamieszczone są na końcu opisu mam nadzieję że trochę tym przybliżyłem Wszechświat, zasięg zdjęcia to prawie 19.50 magnitudo, a dwa kwazary mają po 12 miliardów lat. Tym razem zajmiemy się obiektami na tle Łańcucha Markariana, jest tam na prawdę sporo galaktyk. Postanowiłem wszystkie dostępne na zdjęciu zaznaczyć i podać w formie danych. Obiekty zostały podzielone na trzy grupy, pierwsza należy do obiektów z katalogu NGC i IC, druga grupa do katalogu PGC, a trzecia to zidentyfikowane kwazary. Zdjęcia na blogu to tylko podgląd na obiekty, aby lepiej było widać wszystkie szczegóły proponuje oglądać je w pełnej rozdzielczości. Pod zdjęciem podaję link do zdjęcia w formacie Tiff, które pobieramy na komputer. Obiekty zostały naniesione automatycznie programem AFA (ASTRO-FOTO-ANALIZATOR). Program AFA jest narzędziem do automatycznego wyszukiwania na zdjęciach nieba gwiazd, planetoid, planet, komet oraz obiektów z katalogów NGC, IC i PGC. Autorem programu jest Piotr Brych, a dostępny jest na stronie http://astronomia.brych.com.pl/. Fatalny prawy górny narożnik jest wynikiem stosowania OAG-a. Pierwsze zdjęcie zawiera obiekty z katalogu NGC i IC oraz Messiera, niektórych obiektów nie widać na zdjęciu, ale tak to już robi program. Pełna rozdzielczość: NGC i IC Dane obiektów: Nazwa, jasność, rozmiary kątowe, RA, Dec NGC 4458 - V12.1 - 1,6' × 1,5' - 12h 28m 57,7s+13° 14' 32" NGC 4461 - V11.1 - 3,4' × 1,4' - 12h 29m 02,9s+13° 11' 04" NGC 4438 - V10.0 - 8,5' × 3,0' - 12h 27m 45,6s+13° 00' 31" NGC 4435 - V10.8 - 3,0' × 2,2' - 12h 27m 40,5s +13° 04' 47" NGC 4402 - V11.8 - 3,9' × 1,1' - 12h 26m 07,8s+13° 06' 47" NGC 4406 - V9.8 - 8,9? × 5,8? - 12h 26m 11,7s+12° 56' 46" - Messier 86 NGC 4374 - V9.1 - 6,5' × 5,6' - 12h 25m 03,74s+12° 53' 13,1" - Messier 84 NGC 4387 - V12.0 - 1,7' × 1,1' - 12h 25m 41,7s+12° 48' 37" NGC 4388 - V11.0 - 5,6' × 1,5' - 12h 25m 46,9s+12° 39' 43" NGC 4413 - V11.9 - 2,3' × 1,4' - 12h 26m 32,1s+12° 36' 37" NGC 4425 - V11.9 - 2,8' × 1,0 '- 12h 27m 13,3s+12° 44' 05" IC 3280 - V15.0 - 0,7' - 12h 24,4'+13° 14' IC 3246 - V15.0 - 0.4' x 0.4' - 12h 23m 17.2s+13° 03' IC 3279 - V13.0 - RA 12h24m23.4, Dec +12 51 09 pojedyncza gwiazda IC 3258 - V13.0 - 1.9' x 1.3' - RA 12h23m44.5, Dec +12 28 43 IC 3349 - V14.0 - 0.9' x 0.9' - RA 12h26m47.1, Dec +12 27 14 IC 3363 - V14.3 - 1? × 0.43? - RA 12h27m03.10s. Dec +12°33'39.0" IC 3303 - V14.7 - 0.95? × 0.55? - RA 12h25m15.20s, Dec +12°42'52.0" IC 3386 - V15.0 - 0,60' x 0,3' - RA 12h 28m 24,0s, Dec + 12° 42" 54' IC 3393 - V14.1 - 1.12? × 0.46? - RA 12h28m41.70s, Dec +12°54'57.0" IC 3388 - V14.5 - 0.74? × 0.55? - RA 12h28m28.00s Dec +12°49'25.0" IC 3355 - V14.9 - 1.09? × 0.43? - RA 12h26m51.20s Dec +13°10'30.0" IC 3333 - RA 12h 26m 8,9s, Dec +13° 7' 58'' - pojedyncza gwiazda Drugie zdjęcie zawiera obiekty z katalogu PGC. Ze względu na dużą ilość obiektów nie wypisałem ich, a zainteresowani mogą wyszukać je w internecie. Przy wyszukiwaniu można użyć strony SIMBAD Astronomical Database link zamieszczony na końcu opisu. Pełna rozdzielczość: PGC Trzecie zdjęcie zawiera 6 zidentyfikowanych kwazarów do opracowania posłużyłem się materiałem Tadeusza Smeli z linku http://www.astro-foto.pl/index.php/galeria/galaktyki/13-lancuch-markariana Pełna rozdzielczość: Kwazary Dane obiektów: oznaczenie, jasność [VV2006] J122556.2+130656 V19.43 [VV2006] J122626.8+130640 V19.56 odległość ~~ 12 miliardów lat LBQS 1222+1334 V17.98 [VV2006] J122602.1+132114 V19.04 odległość ~~ 12 miliardów lat [VV2006] J122703.3+125401 V19.57 [VV2006] J122830.5+123617 V19.18 I na koniec nałożona siatka współrzędnych RA i Dec Pomocne strony The NGC/IC Project/ Celestial Atlas Table of Contents SIMBAD Astronomical Database
×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.

© Robert Twarogal * forumastronomiczne.pl * (2010-2023)