Znajdź zawartość

Zacznijmy (tytułem wstępu) od pomysłu, który powstał na skutek analizy doniesienia o witaniu kosmitów. Sądzę, że w obecnych czasach sezon ogórkowy w okresie urlopowym staje się nim tylko z nazwy bo na podium letnich tematów wchodzą doniesienia o UFO i o kosmitach. To nawet dobrze, imho, bo kieruje uwagę ludzi w kierunku dziedziny naukowej ... przeżywającej swój niemowlęcy okres - astrobiologii. 🙂 Konkluzja o niemowlętach podsunęła mi pewien pomysł. Proponuję światowej elicie astronomicznej konstelację: "Niemowlę" albo "Pieluszka". W razie akceptacji daję ją ludzkości gratis i rezygnuję z wszelkich zaszczytów i nagród. Jeśli cokolwiek trzeba będzie na Wikipediach napisać o autorze pomysłu to wystarczy: "Ekolog z Polski". Uważam bowiem, że już czas na zmiany nazw niektórych gwiazdozbiorów gdyż niektóre oznaczają rzeczy nieznane lub nieużywane. Spytajcie osobę, która przed chwilą zdała maturę rozszerzoną z fizyki lub matematyki, co to jest oktant ? 🙂 Jeśli macie inne propozycje przezwania gwiazdozbiorów to napiszcie. Może ktoś ma jeszcze dalej idący pomysł? Na przykład inne połączenie gwiazd - czyli anulowanie jakiejś konstelacji na rzecz sąsiedniej lub nowej. Fajnie mieć coś długiego ale czy Smok nie jest jednak za długi? 🙂 Siema Wszystkie wszechświaty są wieczne

Do końca stycznia 2016 nowe filtry LRGB Deep-Sky firmy Astronomik dostępne są w promocyjnych cenach. Filtry RGB http://www.astronomik.com/en/photographic-filters/deep-sky-rgb-colour-filters.html?___store=en zostały ciepło przyjęte przez beta testerów oraz pierwszych klientów. Podczas projektowania zwrócono szczególną uwagę krzywe czułości oraz balans kolorów. Producent zapewnia, że w przypadku większości obecnych na rynku kamerek z sensorami Sony oraz Kodaka sygnał w kanałach RGB będzie bardzo wyrównany i konieczne będą jedynie niewielkie korekty, w celu uzyskania naturalnej kolorystyki zdjęć. W komplecie do nowych filtrów RGB Deep-Sky Astronomik dołożył aż trzy filtry luminancji o różnym zakresie http://www.astronomik.com/en/photographic-filters/luminance-filter-l-1-l-2-l-3.html?___store=en . Filtr L1 o najszerszym spektrum od 370 do 720nm przeznaczony jest dla instrumentów o najwyższej jakości pozbawionych zupełnie aberracji chromatycznej. Filtr L2 o zakresie 390 do 700nm to standardowy filtr luminancji, natomiast L3 o zawężonym zakresie od 420 do 680nm może być stosowany w zestawach, w których aberracja chromatyczna jest zauważalna, np w dubletach ED. Filtry Astronomika wyposażone są w wysokiej jakości powłoki antyodblaskowe, są odporne na zadrapania i dostępne są w wielu różnych rozmiarach: 1.25" (M28.5) 2" (M48) 50x50mm bez oprawy z gwintem SC 2" / 24 TPI z gwintem T2 M42x0.75mm o średnicy 31mm bez oprawki o średnicy 36mm bez oprawki o średnicy 50mm bez oprawki Źródło - strona producenta

Połączone obserwacje i symulacje komputerowe dały nowe wskazówki na temat tajemniczych księżycowych "tatuaży" znalezionych w ponad stu lokalizacjach na całej powierzchni Księżyca. "Wzory te, zwane ?księżycowe zawirowania?, są niemalże malowane na powierzchni Księżyca, "powiedział John Keller z Goddard Space Flight Center w Greenbelt, Maryland. "Są one wyjątkowe; coś takiego występuje tylko na Księżycu, a ich pochodzenie pozostaje tajemnicą od czasu ich odkrycia." Keller jest naukowcem który dokonał tych obserwacji dla projektu Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO). Księżycowe zawirowania mogą mieć długość dziesiątki kilometrów, i pojawiają się w grupach lub po pojedynczo. Wcześniejsze obserwacje przyniosły dwie istotne wskazówki na temat ich powstawania: Po pierwsze, pojawiają się one na obszarach na których w księżycowej skorupie są osadzone pradawne fragmenty pola magnetycznego (choć nie każde z "kopalnych" pól magnetycznych na Księżycu ma księżycowe zawirowania). Po drugie, jasne obszary w zawirowaniach wydają się być mniej wyblakłe niż ich otoczenie. Środowisko przestrzeni kosmicznej jest brutalne; wiele rzeczy i materiałów wystawione na działanie przestrzeni kosmicznej może zmienić swój skład chemiczny lub barwę. Wskazówki te doprowadziły do trzech hipotez o tym, jak tworzyły się księżycowe zawirowania. 1 1. Zarówno zawirowania i pola magnetyczne mogą być utworzone z pióropuszów materiału wyrzucanego poprzez uderzenia komet. 2. Według innej hipotezy, być może drobne cząstki pyłu uniesione po uderzeniu mikrometeorytu były sortowane przez istniejące pole magnetyczne według ich wrażliwości na magnetyzm, formując ciemne i jasne wzory z materiałów o różnych składach. 3 3. Wreszcie, cząstki wiatru słonecznego (elektrony i jony będąc naładowane elektrycznie) swym zachowaniem reagują na siły magnetyczne. Być może szczątkowe pole magnetyczne chroni powierzchnię Księżyca przed wietrzeniem przez wiatr słoneczny. Obraz z instrumentu Reiner Gamma znajdującego się na pokładzie sztucznego satelity księżyca Lunar Reconnaissance Orbiter przedstawia zdjęcie 'zawirowania księżycowego' Credits: NASA LRO WAC science team Źródło: NASA Research Gives New Insights into How the Moon Got 'Inked'