Znajdź zawartość

Astronomowie wykorzystali połączone moce kosmicznych teleskopów Hubble'a i Spitzera i odkryli najmniejszy obiekt jaki kiedykolwiek widziano we wczesnym Wszechświecie. Istniał on około 400 milionów lat po Wielkim Wybuchu, 13,8 mld lat temu. Jest to zdjęcie bardzo masywnej gromady galaktyk, Mac J0416.1-2403, położonej około 4 miliardów lat świetlnych od nas i ważącej aż milion miliardów Słońc. Wstawka w obrazie pokazuje niezwykle młodą i odległą galaktykę, która istniała zaledwie 400 milionów lat po Wielkim Wybuchu. Hubble'a zrobił to zdjęcie, ponieważ soczewka grawitacyjna powoduje, że galaktyka pojawia się 20 razy jaśniejsza niż normalnie. Fot: NASA, ESA, and L. Infante (Pontificia Universidad Catolica de Chile) Zespół astronomów nadał obiektowi pseudonim Tayna, co oznacza "First born", w języku Aymara, używanym w rejonach Andów i Altiplano w Ameryce Południowej. Chociaż Hubble i Spitzer, wykryły inne galaktyki, pobijając rekordy odległości , jednak obiekt ten reprezentuje mniejsze galaktyki, słabszą klasę nowo formujących się galaktyk, które do tej pory w dużej mierze uniknęły wykrycia. Te bardzo przyciemnione obiekty mogą być przedstawicielami wczesnego wszechświata, i oferują one nowe spojrzenie na powstawanie i ewolucję pierwszych galaktyk. "Dzięki temu wykryciu, zespół będzie w stanie uczyć się po raz pierwszy właściwości bardzo słabych obiektów utworzonych niedługo po Wielkim Wybuchu", powiedział główny autor Leopoldo Infante, astronom z Papieskiego Uniwersytetu Katolickiego w Chile. Odległy obiekt jest częścią odkrycia 22 młodych galaktyk pochodzących z czasów krótko po Wielkim Wybuchu, położonych niemal w obserwowalnym horyzoncie wszechświata. Badania te, znaczne zwiększają liczbę znanych odległych galaktyk. Nowy obiekt jest porównywalny wielkością do Wielkiego Obłoku Magellana (LMC), galaktyki satelitarnej naszej Drogi Mlecznej. W obiekcie tym gwiazdy ewoluują w tempie dziesięć razy szybszym niż w LMC. Obiekt ten może być rosnącym rdzeniem, który przekształci się w prawdopodobnie się w pełnowymiarową galaktykę. Mały i słabe galaktyki w przestrzenikosmicznej zaobserwowano tylko dzięki naturalnym "szkłom powiększającym". W ramach swojego programu Frontier Fields, Hubble obserwuje ogromną gromadę galaktyk, MACS0416.1-2403, znajdującą się około 4 miliardów lat świetlnych od nas i waży aż milion miliardów słońc. Ten olbrzymia gromada działa jak silna naturalna soczewka, która poprzez zginanie powiększa znacznie światło odległych obiektów położonych za nią. Jak soczewka obiektywu w aparacie, grawitacja gromady galaktyk zwiększa światło odległej protogalaktyki aby wyglądała 20 razy jaśniej niż normalnie. Zjawisko to nazywa się soczewkowaniem grawitacyjnym i zostało opisane przez Alberta Einsteina w ramach jego OTW. Odległość galaktyki oszacowano na podstawie połączonych obserwacji budujących profil kolorów z Hubble'a i Spitzera. Ekspansja Wszechświata powoduje, że światło z odległych galaktyk ze wzrostem odległości wygląda być coraz bardziej rozciągnięte lub poczerwienione. Choć w wielu galaktykach młode gwiazdy są z natury niebiesko-białe, ich długość fali świetlnej została przesunięta ku czerwieni i to przesunięcie jest mierzalne przez Hubble'a i Spitzera. Wchłanianie interweniujące zimnego międzygalaktycznego wodoru sprawia, że również galaktyki wyglądają bardziej czerwone. Odkrycie to sugeruje, że bardzo wczesny wszechświat będzie bogaty w obiekty galaktyczne, czekające na odkrycie przez nadchodzący Kosmiczny Teleskopu Jamesa Webba. Astronomowie oczekują, że Webb pozwoli nam zobaczyć embrionalne etapy porodu galaktyk krótko po Wielkim Wybuchu. Źródło:NASA Space Telescopes See Magnified Image of the Faintest Galaxy from the Early Universe

Posiadam teleskop NexStar 130 SLT 130/650. To mój pierwszy sprzęt. W zestawie dostałem okulary 9mm i 25mm ( pow. 72x i 26x ). Na mniejszym powiększeniu, zdążyłem się dowiedzieć że mogę bez problemu obserwować obiekty głębokiego nieba, niekiedy stosując też większe powiększenie. Na większym powiększeniu mogę obserwować księżyc/ słońce, niekiedy obiekty deep sky. Chciałbym jednak poszerzyć arsenał. Interesuje mnie - jak w tytule, obserwacja planet. Jaki okular powinienem kupić? Proszę o odpowiedź kogoś kto naprawdę się zna. Chodzi mi o to żeby nie kupić za małego, gdzie obraz będzie niesatysfakcjonujący. Tutaj obiekty rozważań TS HR Planetary/4/60 TS HR Planetary/5/60 Wcześniej zastanawiałem się nawet nad 3,2 mm ale ludzie szybko uświadomili mi, że to nie ma sensu. Polecili coś właśnie między 4-5 mm co da mi powiększenia około 130x i 160x. Wczoraj ktoś mi napisał że brać 5 mm bo 4 mm też za mały. Ale w symulatorach teleskopu obraz z 4 mm dla mojego telepa wyglądał ok ( zdaje sobie sprawe, że to tylko symulator ). Chciałbym kupić bezpiecznie, żeby później nie być zawiedzionym jakością obrazu, osiągając jednocześnie jak największe powiększenie. Pozdrawiam.