Znajdź zawartość

Tak więc w weekend odwiedziłem w końcu Bieszczady :) Ostatnio jak tam byłem, to mnie nie wypuszczali na zewnątrz po dobranocce ;) O wrażeniach ciemnego nieba nie muszę pewnie opowiadać, bo większość z Was już tam (świadomie) była, bądź jeździ regularnie :) (tym drugim szczerze zacząłem już zazdrościć ;) ) Wiem, że po okolicy 'grasowało' jeszcze kilku kolegów z FA, pozdrawiam :))) Pierwszy raz (tak w ogóle pierwszy raz) fotografowałem Drogę Mleczną :) Pogoda dopisała w 2 noce i poczyniłem w sumie 3 ujęcia, jedno jeszcze po drodze w Bieszczady z Łapszanki (świetne miejsce), a dwa już na miejscu. To jest to ostatnie ujęcie, ale obrobione jako pierwsze :) Wykonane: 11.04.2021 Sprzęt: Nikon D750 (mod) uzbrojony w Sigmę A 14-24mm, posadzony na SW Star Adventurerze (Eksperymentalne) ekspozycje: 6x240s, 9x180s, 1x120s + tło 3x120s Całość robiona na 14mm ale musiałem cropować. Składanie i pp: PixInsight + PS Ewentualne porady poprawkowe mile widziane - mam jeszcze 2 ujęcia do złożenia ;)

Nie jestem pewny, czy to główny powód, ale odkąd ponad rok temu pojawiły się w sprzedaży teleobiektywy Sigma i Tamron 150-600 na rynku wtórnym można zaobserwować wysyp długoogniskowych zoomów typu Sigma 50-500 czy Tamron 200-500. Przy okazji o ponad 50% staniała Sigma 100-300/4. Parametry i zdjęcia dzienne robione tym obiektywem są do ściągnięcia z sieci, tutaj skupię się nad zastosowaniem Sigmy w astrofotografi. Poniższe zdjęcie przedstawia gabaryty Sigmy na tle popularnego Tamrona 70-300 VC UDS, którego u mnie godnie zastąpiła. Zdj. 1. Od razu powiem, że bardzo mi się podoba wewnętrzne ogniskowanie bez zmiany długości i oczywiście stałe światło w całym zakresie ogniskowych. Waga równe 1,5kg ze stopką statywową już trochę mniej. Dosyć długa osłona przeciwsłoneczna przeszła chrzest bojowy wczorajszej nocy i nie zaparowała w czasie ponad 3-godzinnej sesji. Kolejna bardzo ważna cecha, to znikoma koma. Gwiazdy są punktami do końca narożnika, przynajmniej przy formacie APS-C. Poniżej prawy górny róg klatki. Zdj.2. Oczywiście przy tej klasie sprzętu ważna jest ostrość od „pełnej dziury” i Sigma ją ma, na środku kadru i w narożnikach, nawet w najbardziej wymagającej kombinacji 300/4. Kwestią gustu są spajki. Pojawiają się one nieśmiało przy najjaśniejszych gwiazdach i planetach już przy przysłonie 4,0 a po domknięciu o 2/3 EV do 5,0 9-cio listkowy obiektyw produkuje przepiękne 18-ramienne spajki a’la Nikkor 180ED: Zdj.3. Zdj.4. i Zdj.5. Arktur i Czapka Napoleona 300mm f/4,0 Arktur i Czapka Napoleona 300mm f/5,0 Jowisz i Triplet Lwa (lewy górny róg)