Znajdź zawartość

Na AP już jest to i tu pokażę Wprawki były, ale sprzęt docelowy wciąż niedokończony. Stąd też, dzięki uprzejmości mojego kolegi Piotra spróbowałem powalczyć na pożyczonym SCT 9.25. Skutki tej walki oceńcie sami Pojawiła się już na astropolis kilkukrotnie, w tym chyba w najlepszej możliwej odsłonie, czyli w wykonaniu naszego kolegi @Lukasz83, co zresztą zostało docenione uzyskaniem IOTD na portalu Astrobin (na marginesie, żadna inna mgławica NGC 7009, nie dostała nawet nominacji). Jest to obiekt niezwykle interesujący, aczkolwiek również trudny do fotografowania oraz obserwacji wizualnych. W szerokościach geograficznych Krakowa i okolic góruje jedynie na wysokości 29 stopni. Niemniej posiada ciekawą historię wartą wspomnienia. Odkrył ją Wiliiam Herschel 7 września 1782 roku, używając teleskopu własnego projektu w ogrodzie swojego domu w Datchet w Anglii i było jednym z jego najwcześniejszych odkryć w jego przeglądzie nieba. Nazwę zawdzięcza pozornemu podobieństwu do planety Saturn - biorąc poprawkę na ułomność ówczesnych sprzętów optycznych, "czułki" tej mgławicy mogły faktycznie sprawiać wrażenie jakiegoś dysku wokół kulistego środka obiektu. Mgławica Saturn posiada centralną gwiazdę o jasności 11.5 mag i jak na truposza przystało jest białym karłem, a wszystko wokoło niej to pozostałości po śmierci tego czym była wcześniej. Myślę, że warto przyjrzeć się jej przez chwilę i zwrócić uwagę na różnorodność struktur. Szczególnie dżety po jej bokach prowadzące do tzw. czułków (btw - jak to widać w wizualu?). Nie jest to zjawisko jakoś szczególnie odosobnione - wystarczy spojrzeć na takie mgławice jak np. PN M2-9; NGC 5307 czy piękną NGC 6543. O ile dobrze rozumiem, to mechanizm ich powstawania jest związany z faktem, że możliwość emisji materii wyrzucanej po śmierci pierwotnej gwiazdy jest ograniczona jej rotacją (chociaż nie zawsze i nie do końca). Czyli można chyba powiedzieć, że to dżety polarne gwiazdy. Jeszcze jedna ciekawostka - o ile główne linie emisyjne dla tego obiektu są związane z OIII; Ha oraz He I - to akurat w na końcach dżetów możemy obserwować także NII. W widmie, które mierzyłem są wprawdzie niewielkie refleksy wskazujące na tą emisję, ale niestety siatkę filtra ustawiłem pod złym kątem i "zgubiłem" ten zjonizowany azot. Sprzęt oraz akwizycja danych: Mgławica: SCT Celestron XLT Starbright 235/2350, ASI 462MC, stack 60% klatek z 4500 x 1 sec. (zrobiłem drugie tyle kamerą mono ASI 290MM, ale niestety wszystko trafiło do kosza) [05.09.2021] Widmo: SW 200/1000, ASI 294 MC Pro, filtr SA 200 - 6 x 20 sec. [09.10.2021]

Kolejna planetarka do kolekcji. Aż jestem zaskoczony jak dobrze wyszło. Trafiłem we wtorek wyśmienity seeing. Ale trochę "horroru" było bo po północy jak robiłem kanał G to seeing siadł totalnie - mgławica była tylko mglistą plamą. Już myślałem, że będzie klapa ale po pół godzinie seeing wrócił jeszcze lepszy Także wypaliłem wyśmienity kanał B. Mgławica ta to dość trudny obiekt. Znajduje się w gwiazdozbiorze Wodnika i góruje na wysokości zaledwie 27 stopni nad horyzontem (w centrum Polski) Jej wymiary kątowe to 40" x 35'' (mniejsza niż tarcza Jowisza) a jasność w granicach 8mag. Dzięki temu mogłem zastosować bardzo krótkie czasy naświetlania od 750ms do 1s i wyłuskać sporo detalu. Zebrałem łącznie około 9000 klatek z czego do stackowania poszło około 5500 Na samym dole wrzucam też porównanie z HST Zdjęcia są powiększone odpowiednio o 2,25x i 1,5x (drizzle) zatem skale zdjęć to 0,18''/pix (sama mgławica) i 0,27''/pix (mgławica w szerszym polu) Gwiazd tam było bardzo mało. Newton 250/1250 na NEQ-6 + ASI 178MM-C + Baader LRGB Kompozycja LRGB L - 2500 x 750ms (gain 82%), nieguidowane RGB - 1000 x 1s (gain 86%) na kanał Offset - 50 300 darków na kanał skala setupu - 0,41''/pix?